in Borghorst werd Rijssens raad groots ontvangen 2 Autogymnastiek houdt fit tijdens lange autoritten VEERTIG JAAR DE MOORDENAAR VAN HET MOERAS FILMNIEUWS Ook tante Dina ging mee Intrede ds. De Lange uitgesteld Weekblad voor Rijssen door (7) Harry Wonink geleden schreef het VEEMARKT RIJSSEN Dressuurwedstrijden H.D.C. Woensdag de film: Een verrukkelijke idiote Jeugdappèl in Markelo Vrijdag 1 oktober 1965 WEEKBLAD VOOR RIJSSEN Pagina 5 Rondritten Blijvende vriendschap rv Een deel van 't ge zelschap bij het be treden van de fraaie St. Nikomedeskerk. Midden rechts, „tan te Dinaen burge meester Landweer Als uitvloeisel van het bezoek dat het gemeentebestuur van Borghorst in april aan Rijssen heeft gebracht, bracht vrijwel de gehele gemeenteraad van Rijssen vrijdag middag en -avond een tegenbezoek aan het Duitse stad.je Borghorst. De Rjjssense gemeenteraad (en een deel van de ambtenaren) heeft zich een goede indruk kunnen vormen van deze zusterplaats. Dat bleek ook uit de woorden van bur. gemeester Landweer bij het diner in het eerste hotel ter plaatse. „Wij hebben grote bewondering voor uw stad. U bent in vele opzichten verder dan wij Rijssenaren. Ik geloof dat de Borghorsters rijke mensen zijn". De Borghorsters waren indertijd zó enthou siast over de ontvangst die hun in Rijssen ten deel was gevallen dat zij vrijdag een pro gramma hadden opgesteld dat klonk als een klok. Het verheugde de Borghorsters ten zeer ste dat ook „Tante Dina" was meegekomen. Bij de ontvangst in Rijssen had men haar gastvrouwschap zo gewaardeerd dat zij nu uit drukkelijk was meegevraagd voor het uit stapje naar Borghorst. In haar zwarte dracht vormde zij in Borghorst een markante bezoek ster. De bus die om één uur uit Rijssen was ver trokken kwam om omstreeks half drie in het Textielstad je aan. De officiële verwelko ming had plaats in een café waar burgemees ter Jessing in het Nederlands een begroe tingswoord sprak. Daarna werd in twee bussen een eerste rondrit gemaakt die zijn einde vond bij de rijzige kerk van St. Nikodemes, gelegen .sm een prachtige met hoge berken getooid pïêiri. De tocht naar de weverij van de fa. Arnold Koek werd te voet afgelegd. Aan het diner deelde b urgemeester Landweer „tuugkisten" uit aan burge meester Jessing (links) en Stadtdirector Grömpers (rechts). Geheel rechts wet houder Goossen. In drie kwartier kreeg men hier een globaal overzicht van wat in dit bedrijf wordt gemaakt en ontworpen. De tweede rondrit bracht het gezelschap naar de blekerij van de fa. Koek, een nieuw modern bedrijf dat sterk is ge automatiseerd. Hier wordt ook een soort vloerbedekking vervaardigd. De derde en laatste rondrit bracht de Rijssenaren en hun gastheren terug naar het stadscentrum, naar Hotel zur Post. waar, na een verfrissend drankje een feestelijk diner De bevestiging en intrede van ds. J. de Lan ge,aie zondag a.s. in de Schildkerk zou plaats hebben is tot eep nader te bepalen datum uitgesteld. Ds. De Lange die vrijdagavond een kennis uit Utrecht naar het station bracht, kwam op het Rijssense perron zo ongelukkig te val len dat hij een voetbeentje brak. Voorts liep hij een diepe hoofdwonde op, doordat hij tegen de (gelukkig nog stilstaande) trein viel. Ds. De Lange werd zaterdagmorgen over gebracht naar het ziekenhuis te Almelo. De fysieke gevolgen van lange autoritten voor automobilisten en vooral ook testrijders, houden de medische wetenschap de laatste jaren nogal bezig. De medische directeur van de Goodyear Tire Rubber Company (V.S.), Dr. Clifford A. Johnson, heeft onlangs een diepgaand onderzoek over dit probleem afgesloten en zijn remedie puntsgewijze uit eengezet. Zijn adviezen worden thans opge volgd door alle Goodyear testrijders over de gehele wereld. Deze adviezen kunnen de door snede automobilist eveneens helpen de ver moeidheid en talrijke hiermee gepaard gaan de gevaarlijke verschijnselen te bestrijden. Enkele van onderstaande veiligheids-advie zen zijn gebaseerd op rapporten van testrij ders. Dr. Johnson's meest belangrijke raad gevingen die voor alle automobilisten gelden laten wij hieronder volgen. 1. Geef uw ogen rust door ze in beweging te houden. Varieer de „brandpuntsafstand" om het staren naar één enkel object te vermij den. Staren vermindert het opmerkingsver mogen. 2. Half dichtgeknepen ogen tegen de zon veroorzaken vermoeidheid, draag daarom een zonnebril met glazen die aan de kleur van uw ogen zijn aangepast. Blauwe, groene, grij ze of lichtbruine ogen vragen om glazen van een donkerder kleur. 3. Als u met de auto stopt voor een rust pauze, masseer dan zachtjes uw gesloten oog leden om de oogspieren te ontspannen. 4. Zit tijdens het rijden rechtop. Deze (goede) gewoonte, die door militairen en ver- keerspolitie-patrouilles over de gehele wereld wordt toegepast, voorkomt vroegtijdige ver moeidheid. 5 -at beide banden aan het stuur. Daar door hebt u de grootste controle over het voertuig. Stel u voor dat het stuurwiel een klok is; leg uw linkerhand op de „10" van de kiesschijf en uw rechter op de „2". 6. Als uw nek- en schouderspieren gespan nen en stijf, aanvoelen, maak ze dan los door middel van een kleine oefening. Draai uw hoofd langzaam in een zo groot mogelijke cir kel twee- of driemaal in het rond. Daarna nog eens maar dan in de tegenovergestelde rich ting. Als de stijfheid in nek en schouders naar uw mening al te vlug optreedt, probeer het dan met een kussentje in de holte van uw rug om het bovenlichaam steun te geven. 7. Zet de wagen elke 2 uur aan de kant en stap even uit. Adem krachtig uit en daarna weer langzaam door de de neus inademen. Dan de lucht met korte tussenpozen en met toegespitste lippen laten ontsnappen. Herhaal dit een paar keer en rust dan even. 8. Strek de beenspieren. Het rechterbeen heeft tijdens het autorijden het meeste werk te doen en kan het snelste „overwerkt" raken met verschijnselen als kramp, zenuwtrek kingen en stijfheid. Stap de wagen uit, strek beide knieën en probeer met uw vingertoppen de punten van uw schoenen aan te raken. Doe dit rustig nog een paar keer als een gymnastiek-oefening. Rek uzelf uit als een „luie kat", waardoor uw rugspieren ontspan nen. Wip dan op de bal van uw rechtervoet een keer of tien op en neer. Rust dan weer even en u bent weer klaar voor de start. Dr. Johnson gaf aan de Goodyear testrij ders nog een belangrijke raad mee: „Zorg dat u goed uitgerust aan uw rit begint en eet niet te veel!" Donderdagmiddag brak door onbekende oor zaak brand uit in de schoenmakerswerkplaats van den heer A. J. Met hulp van buren geluk te het spoedig den brand te blussen. Vele za delmakersartikelen waren echter vernield of beschadigd. Verzekering dekt, althans gedeel telijk, de schade. De Kon. Ned. Politiehondenvereen. afd. Over ijssel houdt op Donderdag 8 October een de monstratie met politiehonden op het landgoed „den Oosterhoff". Aanvang 's nam. half 2. De heer J. van den Berg, tuinman-bloemist alhier, ontving dezer dagen het diploma bloem- binden en -schikken (2-jarige cursus), veemarkt Rijssen. (Aangevoerd: Runderen 32, Varkens 1117, Totaal 1149. Prijzen: 4 vette koeien van 4,- tot 4,50 per kg. slachtgewicht, 16 melk- en kalf koeien van 950,- tot 1000,- per stuk, 6 pinken van 750,- tot 900,- per stuk, 6 graskalveren van 350,- tot 500,- per stuk, 11 drachtige zeugen van 325,- tot 385,- per stuk, 1106 biggen van 63,- tot 72,- per stuk. Overzicht handel: Rundvee: Handel kalm, prijzen dalend. Zeugen: Handel rustig, prijzen dalend. Biggen: Handel rustig prijzen dalend. Op zaterdag 2 oktober a.s. (morgen) or ganiseert de B.H.N. haar derde bondswedstrijd te Rijssen. Deze wordt gehouden op het terrein van de H.D.C. „Riessen" aan de Brekeldlaan. Er wordt gespeeld in drie klassem, n.l. de lichte-, de overgangs- en de zware klasse. In de zware klasse komen die honden uit die ge heel zijn afgericht. Deze honden moeten dus het speur- en pakwerk volledig kennen. Aan de wedstrijden die reeds om half acht begin nen en de gehele dag voortduren nemen 21 honden deel. Er zal gekeurd worden door 4 keurmeesters. XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXJXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXJC' werd aangericht. Burgemeester Landweer nam er als eerste het woord om de gastheren en -vrouwen dank t zeggen voor hun ontvangst. De burgemeester zei dat méér nog dan wat men had gezien, het de vriendschap was die de bezoekers had verheugd. Hij hoopte dat de vriendschap steeds ster ker mocht worden en dat het niet bij deze twee bezoeken zou blijven. „De Borghorsters zul len bij ons zeker welkom zijn. Mijn huis staat voor ze open en ik hoop dat dit bij meer mensen individueel het geval zal zijn", aldus burgemeester Landweer. Burgemeester -Jessing beantwoordde de speech met de hoop uit te spreken dat de vriendschap duurzaam zal blijken. Staande de maaltijd had hij reeds een aardige atten tie ontvangen, die ook aan de andere gasthe ren en -vrouwen werd uitgedeeld, n.l. een „tuugkistje" bevattende een doosje sigaren en een doosje sigaretten. Ook de Rijssense bezoekers kwamen niet met lege handen thuis. Bij het bezoek aan de weverij hadden zij een doos droogdoeken ten geschenke gekregen. En zijn het niet de kleine geschenken die de vriendschap onder houden? Een jongeman, Harry Compton, luncht al veertien dagen, tegenover haar gezeten, in het restaurant, maar haar aanspreken durft hij niet. Te laat gekomen op zijn kantoor, door zijn verliefdheid, wordt hij ontslagen. Hij voelt nu allerlei wraakgevoelens bij zich opkomen tegen het kapitalisme en mede gedreven door het Russische bloed van zijn voorvaderen raakt hij verzeild in Marxis tische kringen. Aanknopingspunt hiervoor is een Russisch restaurant, waarvan de eigenaar Bagda een vriend was van zijn overleden vader Serge Mi- loukine. Bagda, een belangrijke spion, gaat Harry nu gebruiken als hulp bij zijn spiona- ge-opdracht: diefstal van het dossier „Lawi ne", dat het plan bevat voor de mobilisering van de Westerse vloot ingeval van gevaar. Sir Reginald Dumfreu, chef van het bureau van de Admiraliteit, bewaart het „Lawine"- document al enige tijd. Hem wordt door de Admiraal medegedeeld, dat het doel hiervan is: diefstal uit te lokken om dan te kunnen nagaan wat de hiërarchieke weg is bij de Rus sische Spionage Dienst in Londen en vooral ook: te weten te komen, wie de uiteindelijke chef hiervan is. Evenals vorige jaren is er ook dit jaar weer op de eerste zondag van de maand oktober een „Jeugd-Appèl" in Markelo. Dit jaar zal dat zijn op zondag, 3 oktober a.s. 's middags om drie uur in de Hervormde kerk van Mar kelo. Dit „Jeugd-Appel wordt georganiseerd door de Jeugddienstcommissie van de Hervormde kerk van Markelo. Voorganger in deze bijzondere kerkdienst zal zijn de Zutphense predikant Ds. F. Bannink, schoolpastor en leraar godsdienst aan het Bau- dartiuslyceum te Zutphen. Ds. Bannink is op velerlei kerkelijk terrein werkzaam geweest en was voorheen o.a. legerpredikant en gevan genispredikant. Op het „Jeugd-appèl" van zondag a.s. heeft 'zijn prediking als onderwerp: „Ruimte vrees..!" Aan het „Jeugd-appèl" zal worden medegewerkt door een muziekkorps en zang brigade van het Leger des Heils uit Almelo. Slechts enkele minuten nadat de morsesleutels hun werk hadden gedaan, ronkten de oerlikons, de Zwitserse snelvuurkanonen van de LCY's, hun granaten over Koea- la Toengkal. Opflikkerende spat ten in het donkere voorterrein, wezen de plaatsen aan, waar de granaatjes explodeerden. Nog on verwacht barstte de weg, vlak voor die nog steeds als dwazen de dood inrennende aanvallers, open in vuur, ijzer en modder. Huilend joegen de zware grana ten van het scheepsgeschut van de torpedobootjager naar hun doe len. Bij de kreek, die vanuit het moeras het plaatsje binnenstroom de, sproeide een regen van rode, groene en gele vonken over de waterspiegel. De brenpost op de brug was in actie gekomen met lichtspoor. De veldtelefoon in de radiokamer rinkelde. Er naderden boten. Boten, die met tientallen gillende Boeginezen waren be mand. De zender pijpte nieuwe berichten naar de Van Gelder. Granaten wierpen kubieke meters modders van de oever in het water. Dan was de kreek een hel van brullen de, schuimende waterhozen, die de boten in splinters sloegen. Harm had zijn gloeiende bren- loop reëds lang voor een andere verwisseld. De handgranaatwer per, die zestig meter kon gooi en, was in actie gekomen. Dat was een veeg teken. Dan was de vij and te dicht genaderd. De „Slendang Merrah", de door onverantwoorde elementen opge zweepte fanatiekelingen, die een heilige oorlog voerden, telde zijn verliezen niet. Nu hier, dan daar werden de prikkeldraadversperrin gen doorbroken. De horden stroom den Koeala Toengkal binnen. Ze verspreidden zich en zorgden uit de buurt van de brenposten te blijven. Ze probeerden het plaats je in brand te steken. Reeds vlamde het eerste huis in grillige, rode waaiers. Uit de ramen van de barakken flikkerden de Lee-Enfields hun mondingsvuur het duister in. Op eens verstomde het genuanceerde staccato der geweerschoten. In de plaats daarvan klonk een mas saal schurend en klikkend geluid. De bajonetten gingen op het ge weer. Patrouille na patrouille sloop het kampement uit en ging de stad in. In de richting van het rumoer der Slendang Merrah, die plunderend en brandstichtend door de smalle straten trok. Man-tegen- man gevechten. De vijand werd teruggedreven. Hoewel numeriek in de meerderheid, was hun pri mitieve bewapening er de oor zaak van, dat de guerilla's de grootste verliezen leden. Opeens stond de zon aan de he mel. Het werd stil. Het oorlogs rumoer nam snel af. De 3-inch mortieren „ploften" hun gra naten nog steeds de lucht in, want in het voorterrein was nog vijan delijke activiteit. Men zag terug trekkende benden, die gewonden en doden trachtten mee te voe- Luitenant Schaap schatte het getal der aanvallers op duizend. De soldaten spraken met elkaar druk over de vfeemde strijders. Heel de nacht hadden ze, ergens midden in het moeras, hun liede ren gezongen, zich voorbereid op de heilige oorlog, die ze tegen de Nederlandse militairen voerden. Deze primitieven meenden on kwetsbaar te zijn. Dat scheen hen bijzondere krachten te geven, want ze liepen, ondanks een re gen van kogels, door. Later kwam een verkennings groep terug uit het voorterrein. Ze hadden vreselijke dingen gezien. Veel doden. Er haddén verwilder de honden tussen de lijken rond gelopen. Er gingen meer soldaten het moeras in, met schoppen. Maar het hielp niet veel. Men kon niet diep graven. De honden groeven de lijken later weer op. Veertien dagen ging het zo door. Meestal om de andere nacht, kon digde het klagelijke gezang aan, dat Koeala Toengkal tegen de och tend weer een hel zou worden. Zingend, zwaaiend met klewangs, drongen honderden guerilla's de plaats binnen. Er kwamen ver sterkingen uit Djambi. Zware vijf- inch-mortieren, meer brens, een punt vijftig - zware mitrailleur - die ratelde als een naaimachine. Na twee weken gaf de vijand de zelfmoordpogingen op. Na die veer tien dagen, had men zevenhonderd lijken geteld. Begraven en herbe graven, wanneer de honden 't werk weer ongedaan hadden gemöakt. Toen de vijand niet meer kwam, gingen de soldaten, languit liggend op de stellingen, honden schieten, die hun schurftachtig werk deden in het voorterrein. Veel verliezen hadden de mili tairen zelf niet geleden. Die kwa men pas, toen men patrouilles uit stuurde, het zwaarbeboste binnen land in. Sluipschutters, verscholen in het oerwoud, namen de solda ten onder vuur. XXX Harm bemerkte nog onver wacht, dat het licht van de nieu we dag baas was geworden over de nacht. Alle vogels zongen. Een melkwagen ratelde over de weg. Duidelijk kon hij 't rammelen van de tientallen melkbussen horen. Soms, wanneer de wagen door een gat zeulde, sloegen ze tegen elkaar, als dronken kerels, verloren bijna het evenwicht, hoewel ze nooit omvielen. Stijf van de kou klom de stro per van zijn primitieve hoogzit. Hij haalde de patroon uit de buks kamer. Woedend boog hij zich plots over het wildpad. Want, vers en diepingeperst, stonden daar de grove afdrukken van hondeklau- wen. Een hond was de stroper voor geweest. Dat het de herder was gelukt, de reebok te doden, dat geloofde Harm niet. De snelle viervoeter zou zich door een logge hond nooit laten grijpen. Maar Prins zou niet te rugkeren naar 't Weemselerbroek. De speurtocht naar het dagver blijf van de reebok begon op nieuw. In maart was de buurtschap de Loohoek ontwaakt uit de lange winterslaap. Maar in april WTeef moe der natuur zich pas flink de ogen uit en stimuleerde de ontluiking van bos en veld. Nu was er steeds wat nieuws. Soms, op een zonnige morgen, waren er duizenden bloei ende paardebloemen, die samen als één reusachtige schilver van de zon, tussen het opschietende hooi- gras lagen. En waar de vogels ze indertijd hadden gezaaid, in de tal rijke houtwallen van de Loohoek, trok de witte weelde van bloeien de krentestruiken de aandacht. On dertussen kreeg het nieuwe, frisse groen steeds meer overhand over de sombere naaktheid, dje de win ter in de buurtschap had achterge laten. Ook het water ontwaakte! De dier tjes, die de winter in de modder hadden doorgebracht, begonnen weer aan hun vaak roofzuchtige zwerftochten tussen de waterplan ten. Tussen de naar de waterspie gel onderweg zijnde stengels van waterlelie en gele plomp, bewogen zich de stekelbaarsjes en de wa tertorren. de larven van waterjuf fers en schietmotten, van de een dagsvliegen en de grote libellen. Het waterleven ontwaakte in het kanaal, dat de buurtschap begrens de, ook in de sloten en de Molen beek, die de Loohoek doorsneden, eveneens in de diepe poelen van 't grote wilgenmoeras, het Mokkelen- goor, dat door een heideveld met 'n grote larixaanplant, gescheiden werd van het Weemselerbroek. Daar, in het Mokkelengoor, maak te zich op een fijne lentedag een grijs vlekje los, uit een kier, in een wilgenstam. Een steekmug! De scherpe oogjes van de mezen had den haar gedurende de lange win ter daar niet ontdekt. Ook de ve nijnige snuitjes van de waterspits muizen waren vergeefs in de kier gestoken, op zoek naar buit. Nu ging zij er voor zorgen, dat het ge slacht van de culex, de steekmug- gen, niet uit zou sterven. Ze was overgebleven van de laatste gene ratie van de vorige zomer. Nog juist, voor de najaarskou het in- sektenléven stillegde, had de mug een bruidegom gevonden. Het mug- gemannetje was allang dood. Na de bruiloft had zijn leven immers geen enkel hut meer. Hij werd in volwassen staat, slechts een dag of drie oud en leefde in die tijd van wat plantesappen. Het muggevrouwtje vond geen tijd de in haar lichaam gevormde eitjes af te zetten. De kier in de wilge stronk, was een uitstekende, war me schuilplaats gedurende de lan ge winter. Deze mooie aprildag, werd ze wakker uit de winterslaap. Ze zwierf over 't spiegelende water van 't Mokkelengoor, zat eens op 'n gele dotterbloem, en liet zich door de avondbries, die opstak, toen de zon onderging, juist weg blazen uit de koers van een nog laat op jacht zijnde boerenzwaluw. In het duister van de lente nacht zocht ze een poeltje op en liet daar een pakketje in het water glijden, waarin minstens driehonderd heel nietige mugge- eitjes bij elkaar werden gehouden. Dat pakje zakte weg in de modder en wanneer straks in mei de zon nog krachtiger ging schijnen en het water een hogere, aangename tem peratuur kreeg, zouden de eitjes uitkomen... en één uit die nieuwe generatie muggen ging, hoe vreemd 't ook mag schijnen, het leven van Prins, de reebok, redden... XXX Uit de modder waarin 't muggen- legsel was weggezakt, kroop een klein slakje. Op zijn rug droeg het een lichtgeel, tot een hoorntje ge draaid huisje. Dat hoorntje had een stompe punt en daarom noemde men de nog geen centimeter grote planteneter de geknotte poel slak. Nu 't water door de lentezon werd gekoesterd, werden de slakken weer actief. Traag en onopval lend gingen die slakjes hun weg in het water van het Mokkelengoor. Er waren geen vrouwtjes en man netjes onder. Ieder slakje was van beiderlei kunne. Toch waren twee slakjes nodig om aan de voortplan ting te kunnen werken. Na een uitvoerig liefdesspel, bevruchtten ze elkaar. Daarna rijpten in de lijfjes van de geknotte poelslakjes de eitjes. En straks, in mei, zou den die huisjesdragende waterbe woners hun legsels afzetten. En één van de kleine slakjes, uit die eitjes zou. zij 't indirect, het leven van Prins de reebok beïnvloeden. XXX Na het onaangename avontuur met de stropende herdershond van boer Bosman, had Prins een nieuw dagverblijf gezocht. Hij vond dat in de uitgestrekte larixaanplant. De bok krabde zich een leger in de oranje naaldbedekking van de bos- bodem. En nu, sinds medio- maart, de twijgen hun ronde knopjes openden en 'n massa lichtgroene sluiers door 't bos vlochten, voelde Prins zich onder de overhangen de takken veilig. Prins' winterhaar viel elke dag met grotere plukken uit. De lang harige vacht was een fijne dracht geweest, in de winter, wanneer de felle noordoosten vrieswind door de kale struiken stoeide. Maar nu de zon steeds meer in kracht won, was de korte, diepbruine dos, die de plaats van het uitgevallen haar innam, een veel prettiger te nue. Ook met het gewei gebeurde er iets. De fluwelige bast had zijn nut gehad. Het gewei was vol groeid. De fluwelige huid had een aantal aderen geherbergd, die, vanuit het lichaam, bouwstoffen voor 't groei ende gewei hadden aangevoerd. De wond, die was ontstaan, toen Prins de beide middelste enden in de strik achterliet, had geen ver groeiing tot gevolg gehad. De verdrogende huid begon erg te jeuken. Prins probeerde zijn koptooi nu van het nutteloos ge worden omhulsel te ontdoen. Op een aprilavond, die de geuren van nieuwe blaadjes en bloeiende lijs terbessen meebracht, stond de ree bok bij een grote wilgenstruik, aan de rand van delarixaanplant. Hij onderzocht de geuren, die de avondwind meevoerde vanuit de buurtschap. Prins rook Langoor de haas en de koeien, die hier en daar al weer uit de winterstal waren ge haald en het jonge gras proefden, hij rook Kek de bunzing, die langs de slootkant naar ratten speurde. Er was geen enkele geur, die de bok bang maakte. Prins boog de kop naar beneden en streek het bastgewei met machtige halen langs de wilgestam. Spoedig hin gen de flarden erbij, zowel van de schors als van de bast. Hij nam nog wat andere wilgestammetjes on derhanden en toen hij er vier een kale veegplek had bezorgd, was hij tevreden over het werk, dat iedere volwassen bok in april moet doen en ging op voedsel uit. Toen de bok de volgende ochtend een leger krabde tussen de larixen, waren de stangen van de koptooi blank, geheel ontdaan van de dikke huid. Het gewei zou niet zo blank blijven. Op de punten na, die een lichte tint behielden, zou het al spoedig donkerder kleuren. Om dat de top-enden een verlenging vormden van de stangen, droeg Prins nu boven de onderste tak ken twee rechte, spitse dolken, 25 centimeter lange. kale, moordwerktuigen- Prins' dos werd elke dag mooier. De meimaand, straks, zou hij in gaan als een echte prins van t bos. (wordt vervolgd),

Erfgoed Rijssen-Holten

Weekblad voor Rijssen | 1965 | | pagina 5