in Borghorst werd Rijssens
raad groots ontvangen
2
Autogymnastiek houdt fit
tijdens lange autoritten
VEERTIG JAAR
DE MOORDENAAR
VAN HET MOERAS
FILMNIEUWS
Ook tante Dina ging mee
Intrede ds. De Lange
uitgesteld
Weekblad voor Rijssen
door (7)
Harry Wonink
geleden schreef het
VEEMARKT RIJSSEN
Dressuurwedstrijden
H.D.C.
Woensdag de film:
Een verrukkelijke idiote
Jeugdappèl in Markelo
Vrijdag 1 oktober 1965
WEEKBLAD VOOR RIJSSEN
Pagina 5
Rondritten
Blijvende vriendschap
rv
Een deel van 't ge
zelschap bij het be
treden van de fraaie
St. Nikomedeskerk.
Midden rechts, „tan
te Dinaen burge
meester Landweer
Als uitvloeisel van het bezoek dat het gemeentebestuur van Borghorst in april aan
Rijssen heeft gebracht, bracht vrijwel de gehele gemeenteraad van Rijssen vrijdag
middag en -avond een tegenbezoek aan het Duitse stad.je Borghorst.
De Rjjssense gemeenteraad (en een deel van de ambtenaren) heeft zich een goede
indruk kunnen vormen van deze zusterplaats. Dat bleek ook uit de woorden van bur.
gemeester Landweer bij het diner in het eerste hotel ter plaatse. „Wij hebben grote
bewondering voor uw stad. U bent in vele opzichten verder dan wij Rijssenaren. Ik
geloof dat de Borghorsters rijke mensen zijn".
De Borghorsters waren indertijd zó enthou
siast over de ontvangst die hun in Rijssen
ten deel was gevallen dat zij vrijdag een pro
gramma hadden opgesteld dat klonk als een
klok. Het verheugde de Borghorsters ten zeer
ste dat ook „Tante Dina" was meegekomen.
Bij de ontvangst in Rijssen had men haar
gastvrouwschap zo gewaardeerd dat zij nu uit
drukkelijk was meegevraagd voor het uit
stapje naar Borghorst. In haar zwarte dracht
vormde zij in Borghorst een markante bezoek
ster.
De bus die om één uur uit Rijssen was ver
trokken kwam om omstreeks half drie in
het Textielstad je aan. De officiële verwelko
ming had plaats in een café waar burgemees
ter Jessing in het Nederlands een begroe
tingswoord sprak.
Daarna werd in twee bussen een eerste
rondrit gemaakt die zijn einde vond bij de
rijzige kerk van St. Nikodemes, gelegen .sm
een prachtige met hoge berken getooid pïêiri.
De tocht naar de weverij van de fa. Arnold
Koek werd te voet afgelegd.
Aan het diner deelde b urgemeester
Landweer „tuugkisten" uit aan burge
meester Jessing (links) en Stadtdirector
Grömpers (rechts). Geheel rechts wet
houder Goossen.
In drie kwartier kreeg men hier een globaal
overzicht van wat in dit bedrijf wordt gemaakt
en ontworpen. De tweede rondrit bracht het
gezelschap naar de blekerij van de fa. Koek,
een nieuw modern bedrijf dat sterk is ge
automatiseerd.
Hier wordt ook een soort vloerbedekking
vervaardigd.
De derde en laatste rondrit bracht de
Rijssenaren en hun gastheren terug naar het
stadscentrum, naar Hotel zur Post. waar, na
een verfrissend drankje een feestelijk diner
De bevestiging en intrede van ds. J. de Lan
ge,aie zondag a.s. in de Schildkerk zou
plaats hebben is tot eep nader te bepalen
datum uitgesteld.
Ds. De Lange die vrijdagavond een kennis
uit Utrecht naar het station bracht, kwam
op het Rijssense perron zo ongelukkig te val
len dat hij een voetbeentje brak. Voorts liep
hij een diepe hoofdwonde op, doordat hij tegen
de (gelukkig nog stilstaande) trein viel.
Ds. De Lange werd zaterdagmorgen over
gebracht naar het ziekenhuis te Almelo.
De fysieke gevolgen van lange autoritten
voor automobilisten en vooral ook testrijders,
houden de medische wetenschap de laatste
jaren nogal bezig. De medische directeur
van de Goodyear Tire Rubber Company
(V.S.), Dr. Clifford A. Johnson, heeft onlangs
een diepgaand onderzoek over dit probleem
afgesloten en zijn remedie puntsgewijze uit
eengezet. Zijn adviezen worden thans opge
volgd door alle Goodyear testrijders over de
gehele wereld. Deze adviezen kunnen de door
snede automobilist eveneens helpen de ver
moeidheid en talrijke hiermee gepaard gaan
de gevaarlijke verschijnselen te bestrijden.
Enkele van onderstaande veiligheids-advie
zen zijn gebaseerd op rapporten van testrij
ders. Dr. Johnson's meest belangrijke raad
gevingen die voor alle automobilisten gelden
laten wij hieronder volgen.
1. Geef uw ogen rust door ze in beweging
te houden. Varieer de „brandpuntsafstand" om
het staren naar één enkel object te vermij
den. Staren vermindert het opmerkingsver
mogen.
2. Half dichtgeknepen ogen tegen de zon
veroorzaken vermoeidheid, draag daarom een
zonnebril met glazen die aan de kleur van
uw ogen zijn aangepast. Blauwe, groene, grij
ze of lichtbruine ogen vragen om glazen van
een donkerder kleur.
3. Als u met de auto stopt voor een rust
pauze, masseer dan zachtjes uw gesloten oog
leden om de oogspieren te ontspannen.
4. Zit tijdens het rijden rechtop. Deze
(goede) gewoonte, die door militairen en ver-
keerspolitie-patrouilles over de gehele wereld
wordt toegepast, voorkomt vroegtijdige ver
moeidheid.
5 -at beide banden aan het stuur. Daar
door hebt u de grootste controle over het
voertuig. Stel u voor dat het stuurwiel een
klok is; leg uw linkerhand op de „10" van
de kiesschijf en uw rechter op de „2".
6. Als uw nek- en schouderspieren gespan
nen en stijf, aanvoelen, maak ze dan los door
middel van een kleine oefening. Draai uw
hoofd langzaam in een zo groot mogelijke cir
kel twee- of driemaal in het rond. Daarna nog
eens maar dan in de tegenovergestelde rich
ting. Als de stijfheid in nek en schouders naar
uw mening al te vlug optreedt, probeer het
dan met een kussentje in de holte van uw rug
om het bovenlichaam steun te geven.
7. Zet de wagen elke 2 uur aan de kant en
stap even uit. Adem krachtig uit en daarna
weer langzaam door de de neus inademen.
Dan de lucht met korte tussenpozen en met
toegespitste lippen laten ontsnappen. Herhaal
dit een paar keer en rust dan even.
8. Strek de beenspieren. Het rechterbeen
heeft tijdens het autorijden het meeste werk
te doen en kan het snelste „overwerkt" raken
met verschijnselen als kramp, zenuwtrek
kingen en stijfheid. Stap de wagen uit, strek
beide knieën en probeer met uw vingertoppen
de punten van uw schoenen aan te raken.
Doe dit rustig nog een paar keer als een
gymnastiek-oefening. Rek uzelf uit als een
„luie kat", waardoor uw rugspieren ontspan
nen. Wip dan op de bal van uw rechtervoet een
keer of tien op en neer. Rust dan weer even
en u bent weer klaar voor de start.
Dr. Johnson gaf aan de Goodyear testrij
ders nog een belangrijke raad mee: „Zorg
dat u goed uitgerust aan uw rit begint en
eet niet te veel!"
Donderdagmiddag brak door onbekende oor
zaak brand uit in de schoenmakerswerkplaats
van den heer A. J. Met hulp van buren geluk
te het spoedig den brand te blussen. Vele za
delmakersartikelen waren echter vernield of
beschadigd. Verzekering dekt, althans gedeel
telijk, de schade.
De Kon. Ned. Politiehondenvereen. afd. Over
ijssel houdt op Donderdag 8 October een de
monstratie met politiehonden op het landgoed
„den Oosterhoff". Aanvang 's nam. half 2.
De heer J. van den Berg, tuinman-bloemist
alhier, ontving dezer dagen het diploma bloem-
binden en -schikken (2-jarige cursus),
veemarkt Rijssen.
(Aangevoerd:
Runderen 32, Varkens 1117, Totaal 1149.
Prijzen:
4 vette koeien van 4,- tot 4,50 per kg.
slachtgewicht, 16 melk- en kalf koeien van
950,- tot 1000,- per stuk, 6 pinken van 750,-
tot 900,- per stuk, 6 graskalveren van 350,-
tot 500,- per stuk, 11 drachtige zeugen van
325,- tot 385,- per stuk, 1106 biggen van
63,- tot 72,- per stuk.
Overzicht handel:
Rundvee: Handel kalm, prijzen dalend.
Zeugen: Handel rustig, prijzen dalend.
Biggen: Handel rustig prijzen dalend.
Op zaterdag 2 oktober a.s. (morgen) or
ganiseert de B.H.N. haar derde bondswedstrijd
te Rijssen. Deze wordt gehouden op het terrein
van de H.D.C. „Riessen" aan de Brekeldlaan.
Er wordt gespeeld in drie klassem, n.l. de
lichte-, de overgangs- en de zware klasse. In
de zware klasse komen die honden uit die ge
heel zijn afgericht. Deze honden moeten dus
het speur- en pakwerk volledig kennen. Aan
de wedstrijden die reeds om half acht begin
nen en de gehele dag voortduren nemen 21
honden deel. Er zal gekeurd worden door 4
keurmeesters.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXJXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXJC'
werd aangericht. Burgemeester Landweer nam
er als eerste het woord om de gastheren en
-vrouwen dank t zeggen voor hun ontvangst.
De burgemeester zei dat méér nog dan wat
men had gezien, het de vriendschap was die
de bezoekers had verheugd.
Hij hoopte dat de vriendschap steeds ster
ker mocht worden en dat het niet bij deze twee
bezoeken zou blijven. „De Borghorsters zul
len bij ons zeker welkom zijn. Mijn huis
staat voor ze open en ik hoop dat dit bij meer
mensen individueel het geval zal zijn", aldus
burgemeester Landweer.
Burgemeester -Jessing beantwoordde de
speech met de hoop uit te spreken dat de
vriendschap duurzaam zal blijken. Staande
de maaltijd had hij reeds een aardige atten
tie ontvangen, die ook aan de andere gasthe
ren en -vrouwen werd uitgedeeld, n.l. een
„tuugkistje" bevattende een doosje sigaren
en een doosje sigaretten.
Ook de Rijssense bezoekers kwamen niet
met lege handen thuis. Bij het bezoek aan
de weverij hadden zij een doos droogdoeken
ten geschenke gekregen. En zijn het niet de
kleine geschenken die de vriendschap onder
houden?
Een jongeman, Harry Compton, luncht al
veertien dagen, tegenover haar gezeten, in het
restaurant, maar haar aanspreken durft hij
niet. Te laat gekomen op zijn kantoor, door
zijn verliefdheid, wordt hij ontslagen.
Hij voelt nu allerlei wraakgevoelens bij zich
opkomen tegen het kapitalisme en mede
gedreven door het Russische bloed van zijn
voorvaderen raakt hij verzeild in Marxis
tische kringen.
Aanknopingspunt hiervoor is een Russisch
restaurant, waarvan de eigenaar Bagda een
vriend was van zijn overleden vader Serge Mi-
loukine. Bagda, een belangrijke spion, gaat
Harry nu gebruiken als hulp bij zijn spiona-
ge-opdracht: diefstal van het dossier „Lawi
ne", dat het plan bevat voor de mobilisering
van de Westerse vloot ingeval van gevaar.
Sir Reginald Dumfreu, chef van het bureau
van de Admiraliteit, bewaart het „Lawine"-
document al enige tijd. Hem wordt door de
Admiraal medegedeeld, dat het doel hiervan
is: diefstal uit te lokken om dan te kunnen
nagaan wat de hiërarchieke weg is bij de Rus
sische Spionage Dienst in Londen en vooral
ook: te weten te komen, wie de uiteindelijke
chef hiervan is.
Evenals vorige jaren is er ook dit jaar weer
op de eerste zondag van de maand oktober
een „Jeugd-Appèl" in Markelo. Dit jaar zal
dat zijn op zondag, 3 oktober a.s. 's middags
om drie uur in de Hervormde kerk van Mar
kelo.
Dit „Jeugd-Appel wordt georganiseerd door
de Jeugddienstcommissie van de Hervormde
kerk van Markelo.
Voorganger in deze bijzondere kerkdienst
zal zijn de Zutphense predikant Ds. F. Bannink,
schoolpastor en leraar godsdienst aan het Bau-
dartiuslyceum te Zutphen. Ds. Bannink is op
velerlei kerkelijk terrein werkzaam geweest
en was voorheen o.a. legerpredikant en gevan
genispredikant.
Op het „Jeugd-appèl" van zondag a.s. heeft
'zijn prediking als onderwerp: „Ruimte
vrees..!" Aan het „Jeugd-appèl" zal worden
medegewerkt door een muziekkorps en zang
brigade van het Leger des Heils uit Almelo.
Slechts enkele minuten nadat de
morsesleutels hun werk hadden
gedaan, ronkten de oerlikons, de
Zwitserse snelvuurkanonen van
de LCY's, hun granaten over Koea-
la Toengkal. Opflikkerende spat
ten in het donkere voorterrein,
wezen de plaatsen aan, waar de
granaatjes explodeerden. Nog on
verwacht barstte de weg, vlak
voor die nog steeds als dwazen
de dood inrennende aanvallers,
open in vuur, ijzer en modder.
Huilend joegen de zware grana
ten van het scheepsgeschut van
de torpedobootjager naar hun doe
len.
Bij de kreek, die vanuit het
moeras het plaatsje binnenstroom
de, sproeide een regen van rode,
groene en gele vonken over de
waterspiegel. De brenpost op
de brug was in actie gekomen met
lichtspoor. De veldtelefoon in de
radiokamer rinkelde. Er naderden
boten. Boten, die met tientallen
gillende Boeginezen waren be
mand.
De zender pijpte nieuwe berichten
naar de Van Gelder. Granaten
wierpen kubieke meters modders
van de oever in het water. Dan
was de kreek een hel van brullen
de, schuimende waterhozen, die de
boten in splinters sloegen.
Harm had zijn gloeiende bren-
loop reëds lang voor een andere
verwisseld. De handgranaatwer
per, die zestig meter kon gooi
en, was in actie gekomen. Dat was
een veeg teken. Dan was de vij
and te dicht genaderd.
De „Slendang Merrah", de door
onverantwoorde elementen opge
zweepte fanatiekelingen, die een
heilige oorlog voerden, telde zijn
verliezen niet. Nu hier, dan daar
werden de prikkeldraadversperrin
gen doorbroken. De horden stroom
den Koeala Toengkal binnen. Ze
verspreidden zich en zorgden uit
de buurt van de brenposten te
blijven. Ze probeerden het plaats
je in brand te steken. Reeds
vlamde het eerste huis in grillige,
rode waaiers.
Uit de ramen van de barakken
flikkerden de Lee-Enfields hun
mondingsvuur het duister in. Op
eens verstomde het genuanceerde
staccato der geweerschoten. In
de plaats daarvan klonk een mas
saal schurend en klikkend geluid.
De bajonetten gingen op het ge
weer. Patrouille na patrouille
sloop het kampement uit en ging
de stad in. In de richting van het
rumoer der Slendang Merrah, die
plunderend en brandstichtend door
de smalle straten trok. Man-tegen-
man gevechten. De vijand werd
teruggedreven. Hoewel numeriek
in de meerderheid, was hun pri
mitieve bewapening er de oor
zaak van, dat de guerilla's de
grootste verliezen leden.
Opeens stond de zon aan de he
mel. Het werd stil. Het oorlogs
rumoer nam snel af. De 3-inch
mortieren „ploften" hun gra
naten nog steeds de lucht in, want
in het voorterrein was nog vijan
delijke activiteit. Men zag terug
trekkende benden, die gewonden
en doden trachtten mee te voe-
Luitenant Schaap schatte het
getal der aanvallers op duizend.
De soldaten spraken met elkaar
druk over de vfeemde strijders.
Heel de nacht hadden ze, ergens
midden in het moeras, hun liede
ren gezongen, zich voorbereid op
de heilige oorlog, die ze tegen de
Nederlandse militairen voerden.
Deze primitieven meenden on
kwetsbaar te zijn. Dat scheen hen
bijzondere krachten te geven,
want ze liepen, ondanks een re
gen van kogels, door.
Later kwam een verkennings
groep terug uit het voorterrein. Ze
hadden vreselijke dingen gezien.
Veel doden. Er haddén verwilder
de honden tussen de lijken rond
gelopen. Er gingen meer soldaten
het moeras in, met schoppen.
Maar het hielp niet veel. Men
kon niet diep graven. De honden
groeven de lijken later weer op.
Veertien dagen ging het zo door.
Meestal om de andere nacht, kon
digde het klagelijke gezang aan,
dat Koeala Toengkal tegen de och
tend weer een hel zou worden.
Zingend, zwaaiend met klewangs,
drongen honderden guerilla's de
plaats binnen. Er kwamen ver
sterkingen uit Djambi. Zware vijf-
inch-mortieren, meer brens, een
punt vijftig - zware mitrailleur -
die ratelde als een naaimachine.
Na twee weken gaf de vijand de
zelfmoordpogingen op. Na die veer
tien dagen, had men zevenhonderd
lijken geteld. Begraven en herbe
graven, wanneer de honden 't werk
weer ongedaan hadden gemöakt.
Toen de vijand niet meer kwam,
gingen de soldaten, languit liggend
op de stellingen, honden schieten,
die hun schurftachtig werk deden
in het voorterrein.
Veel verliezen hadden de mili
tairen zelf niet geleden. Die kwa
men pas, toen men patrouilles uit
stuurde, het zwaarbeboste binnen
land in. Sluipschutters, verscholen
in het oerwoud, namen de solda
ten onder vuur.
XXX
Harm bemerkte nog onver
wacht, dat het licht van de nieu
we dag baas was geworden over
de nacht. Alle vogels zongen. Een
melkwagen ratelde over de weg.
Duidelijk kon hij 't rammelen van
de tientallen melkbussen horen.
Soms, wanneer de wagen door een
gat zeulde, sloegen ze tegen elkaar,
als dronken kerels, verloren bijna
het evenwicht, hoewel ze nooit
omvielen.
Stijf van de kou klom de stro
per van zijn primitieve hoogzit.
Hij haalde de patroon uit de buks
kamer. Woedend boog hij zich
plots over het wildpad. Want, vers
en diepingeperst, stonden daar de
grove afdrukken van hondeklau-
wen. Een hond was de stroper
voor geweest. Dat het de herder
was gelukt, de reebok te doden,
dat geloofde Harm niet.
De snelle viervoeter zou zich
door een logge hond nooit laten
grijpen. Maar Prins zou niet te
rugkeren naar 't Weemselerbroek.
De speurtocht naar het dagver
blijf van de reebok begon op
nieuw.
In maart was de buurtschap de
Loohoek ontwaakt uit de lange
winterslaap.
Maar in april WTeef moe
der natuur zich pas flink de ogen
uit en stimuleerde de ontluiking
van bos en veld. Nu was er steeds
wat nieuws. Soms, op een zonnige
morgen, waren er duizenden bloei
ende paardebloemen, die samen
als één reusachtige schilver van de
zon, tussen het opschietende hooi-
gras lagen. En waar de vogels ze
indertijd hadden gezaaid, in de tal
rijke houtwallen van de Loohoek,
trok de witte weelde van bloeien
de krentestruiken de aandacht. On
dertussen kreeg het nieuwe, frisse
groen steeds meer overhand over
de sombere naaktheid, dje de win
ter in de buurtschap had achterge
laten.
Ook het water ontwaakte! De dier
tjes, die de winter in de modder
hadden doorgebracht, begonnen
weer aan hun vaak roofzuchtige
zwerftochten tussen de waterplan
ten. Tussen de naar de waterspie
gel onderweg zijnde stengels van
waterlelie en gele plomp, bewogen
zich de stekelbaarsjes en de wa
tertorren. de larven van waterjuf
fers en schietmotten, van de een
dagsvliegen en de grote libellen.
Het waterleven ontwaakte in het
kanaal, dat de buurtschap begrens
de, ook in de sloten en de Molen
beek, die de Loohoek doorsneden,
eveneens in de diepe poelen van 't
grote wilgenmoeras, het Mokkelen-
goor, dat door een heideveld met
'n grote larixaanplant, gescheiden
werd van het Weemselerbroek.
Daar, in het Mokkelengoor, maak
te zich op een fijne lentedag een
grijs vlekje los, uit een kier, in een
wilgenstam. Een steekmug! De
scherpe oogjes van de mezen had
den haar gedurende de lange win
ter daar niet ontdekt. Ook de ve
nijnige snuitjes van de waterspits
muizen waren vergeefs in de kier
gestoken, op zoek naar buit. Nu
ging zij er voor zorgen, dat het ge
slacht van de culex, de steekmug-
gen, niet uit zou sterven. Ze was
overgebleven van de laatste gene
ratie van de vorige zomer. Nog
juist, voor de najaarskou het in-
sektenléven stillegde, had de mug
een bruidegom gevonden. Het mug-
gemannetje was allang dood. Na de
bruiloft had zijn leven immers geen
enkel hut meer.
Hij werd in volwassen staat, slechts
een dag of drie oud en leefde in
die tijd van wat plantesappen. Het
muggevrouwtje vond geen tijd de
in haar lichaam gevormde eitjes
af te zetten. De kier in de wilge
stronk, was een uitstekende, war
me schuilplaats gedurende de lan
ge winter.
Deze mooie aprildag, werd ze
wakker uit de winterslaap. Ze
zwierf over 't spiegelende water
van 't Mokkelengoor, zat eens op
'n gele dotterbloem, en liet zich
door de avondbries, die opstak,
toen de zon onderging, juist weg
blazen uit de koers van een nog
laat op jacht zijnde boerenzwaluw.
In het duister van de lente
nacht zocht ze een poeltje op
en liet daar een pakketje in het
water glijden, waarin minstens
driehonderd heel nietige mugge-
eitjes bij elkaar werden gehouden.
Dat pakje zakte weg in de modder
en wanneer straks in mei de zon
nog krachtiger ging schijnen en het
water een hogere, aangename tem
peratuur kreeg, zouden de eitjes
uitkomen... en één uit die nieuwe
generatie muggen ging, hoe vreemd
't ook mag schijnen, het leven
van Prins, de reebok, redden...
XXX
Uit de modder waarin 't muggen-
legsel was weggezakt, kroop een
klein slakje. Op zijn rug droeg het
een lichtgeel, tot een hoorntje ge
draaid huisje. Dat hoorntje had een
stompe punt en daarom noemde
men de nog geen centimeter
grote planteneter de geknotte poel
slak.
Nu 't water door de lentezon werd
gekoesterd, werden de slakken
weer actief. Traag en onopval
lend gingen die slakjes hun weg in
het water van het Mokkelengoor.
Er waren geen vrouwtjes en man
netjes onder. Ieder slakje was van
beiderlei kunne. Toch waren twee
slakjes nodig om aan de voortplan
ting te kunnen werken. Na een
uitvoerig liefdesspel, bevruchtten
ze elkaar. Daarna rijpten in de
lijfjes van de geknotte poelslakjes
de eitjes. En straks, in mei, zou
den die huisjesdragende waterbe
woners hun legsels afzetten. En één
van de kleine slakjes, uit die eitjes
zou. zij 't indirect, het leven van
Prins de reebok beïnvloeden.
XXX
Na het onaangename avontuur
met de stropende herdershond van
boer Bosman, had Prins een nieuw
dagverblijf gezocht. Hij vond dat in
de uitgestrekte larixaanplant. De
bok krabde zich een leger in de
oranje naaldbedekking van de bos-
bodem. En nu, sinds medio- maart,
de twijgen hun ronde knopjes
openden en 'n massa lichtgroene
sluiers door 't bos vlochten, voelde
Prins zich onder de overhangen
de takken veilig.
Prins' winterhaar viel elke dag
met grotere plukken uit. De lang
harige vacht was een fijne dracht
geweest, in de winter, wanneer de
felle noordoosten vrieswind door
de kale struiken stoeide. Maar nu
de zon steeds meer in kracht won,
was de korte, diepbruine dos,
die de plaats van het uitgevallen
haar innam, een veel prettiger te
nue. Ook met het gewei gebeurde
er iets. De fluwelige bast had zijn
nut gehad. Het gewei was vol
groeid.
De fluwelige huid had een aantal
aderen geherbergd, die, vanuit het
lichaam, bouwstoffen voor 't groei
ende gewei hadden aangevoerd.
De wond, die was ontstaan, toen
Prins de beide middelste enden in
de strik achterliet, had geen ver
groeiing tot gevolg gehad.
De verdrogende huid begon erg
te jeuken. Prins probeerde zijn
koptooi nu van het nutteloos ge
worden omhulsel te ontdoen. Op
een aprilavond, die de geuren van
nieuwe blaadjes en bloeiende lijs
terbessen meebracht, stond de ree
bok bij een grote wilgenstruik, aan
de rand van delarixaanplant. Hij
onderzocht de geuren, die de
avondwind meevoerde vanuit de
buurtschap.
Prins rook Langoor de haas
en de koeien, die hier en daar al
weer uit de winterstal waren ge
haald en het jonge gras proefden,
hij rook Kek de bunzing, die langs
de slootkant naar ratten speurde.
Er was geen enkele geur, die de
bok bang maakte. Prins boog de
kop naar beneden en streek het
bastgewei met machtige halen
langs de wilgestam. Spoedig hin
gen de flarden erbij, zowel van de
schors als van de bast. Hij nam nog
wat andere wilgestammetjes on
derhanden en toen hij er vier een
kale veegplek had bezorgd, was
hij tevreden over het werk, dat
iedere volwassen bok in april moet
doen en ging op voedsel uit.
Toen de bok de volgende ochtend
een leger krabde tussen de larixen,
waren de stangen van de koptooi
blank, geheel ontdaan van de dikke
huid. Het gewei zou niet zo blank
blijven. Op de punten na, die een
lichte tint behielden, zou het al
spoedig donkerder kleuren. Om
dat de top-enden een verlenging
vormden van de stangen, droeg
Prins nu boven de onderste tak
ken twee rechte, spitse dolken,
25 centimeter lange. kale,
moordwerktuigen-
Prins' dos werd elke dag mooier.
De meimaand, straks, zou hij in
gaan als een echte prins van t bos.
(wordt vervolgd),