kleedt de jeugd en
heeft er plezier
CHIRURG LAAT NIEU WE
VINGERS AANGROEIEN
Bont
weefgetouw
HONGKONG MOET GEHEEL
NIEUW GEZICHT KRIJGEN
m
ïonge vakman levert bijdrage
aan internationale confectie
mm
Werk is altijd een
heel seizoen voor
Arts te Moskou kon
125 mensen helpen
SLïJfilï 5SSSSH0SSSE®
lil
Revolutionair plan
van stadsbestuur
Kousen
Tijdens het bezoek aan haar ouders
heeft koningin Anne-Marie van
Griekenland in de Deense hoofd
stad positiekleding gekocht. De
voorkeur van de jonge aanstaande
moeder ging uit naar de Empire-
stijl. Links een japon van licht rood
materiaal, rechts een creatie van
turquoise zijde, afgezet rnet kant.
wÊtS
(Van een onzer redacteuren)
Kleren maken niet alleen de man, maar ook de vrouw. De
Soester mode-ontwerper-fabrikant Arnould G. Diepeveen,
naast Dick Holthaus één van de meest vooraanstaande Neder
landse couturiers, kan dat beamen. Ruim twee jaar geleden
startte hij met een eigen confectiebedrijf en opende hij in Am
sterdam 'n zelfstandige zaak voor teenagerkleding. Het volgend
seizoen al wist hij inkopers van modehuizen in Amerika, Enge
land en Duitsland te interesseren voor zijn uitsluitend op de
jonge generatie gerichte collecties. De belangstelling van de
buitenlandse modehuizen voor zijn herfst-, winter-, en voor-
jaar-zomer-collectie is het resultaat van zijn harde werken niet
alleen achter de „tekentafel", maar ook in de confectiefabriek.
Want een couturier kan nog zoveel ontwerpen, als de uitvoe
ring technisch niet mogelijk is, is al zijn werk vergeefs geweest.
Diepeveen vond de technische kant vroeger „afschuwelijk",
maar hij is achteraf dankbaar, dat hij toen veel ervaring heeft
kunnen opdoen.
„Betaalbaar"
i IIP Hü
#:.ft
Mode-ontwerper Diepe veen
Aan de „tekentafel" krijgen de
nieuwe modellen, door mode-ontwer
per Diepeveen uitgedacht, gestalte.
De prachtige koperen staartklok
houdt een oogje in het zeil.
leuke jurk te maken. Het hoeft hele
maal niet duur te zijn Waarom er
dan zo weinig echt modieuze kleding
in de Nederlandse winkels ligt? Om
dat het grootste deel van de model
len wordt geëxporteerd. Sommige
modellen zouden door de Nederlandse
vrouw bijzonder worden geappreci
eerd, als ze maar verkrijgbaar wa
ren Maar meestal is dat alleen in
Amerika, Engeland en Duitsland het
geval, omdat de Nederlandse inko
pers weinig belangstelling tonen De
Nederlandse vrouwen willen wel ko
pen, maar het kan vaak niet"
De Soester ontwerper-fabrikant, die
zijn atelier te Amsterdam heeft, is er
trots op, het kloskant weer in de in
ternationale belangstelling te krijgen.
Het verzamelen hiervan is in Europa
een rage geworden. Zelf heeft hij
kioskanten gordijnen voor de ramen
hangen.
Een nieuwtje van de heer Diepe
veen was dat op het gebied van de
kousen, die hij voor een grote fa
brikant ontwierp. Opvallende kou
sen, gebloemd en in ocelot, geruit
en genopt. Als de Nederlandse
vrouw ze wil dragen, zal de fabriek
ze vervaardigen.
Vorig jaar nam hij voor het eerst
deel aan de show van het Katoen
instituut. Zijn fantasie kon alle kan
ten uit. Hij heeft de gelegenheid, zijn
vakmanschap te tonen, met beide
handen aangegrepen. Men was van
oordeel, dat uit zijn collectie het best
de veelzijdigheid van katoen bleek:
twee fiets- of vakantiepakjes, een
huispakje met lange broek, een pre
tentieloos jurkje met jasje, een ge
kleed lang toilet, een gekleed mid
dagensemble, een gekleed namiddag
ensemble en een avondensemble, be
staande uit een lange japon met
avondmantel
Een mode-ontwerper is altijd een
seizoen vooruit. In de zomer tonen de
mannequins de wintercollectie, in de
winter de zomermodellen. „Als de
mussen van de daken vallen, lopen
zij in dikke wollen stoffen", aldus de
man die leuke kleren voor de vrouw
ontwerpt, zonder dat zij er als een
modepop uitziet
Hij vindt het wel een hele taak
steeds binnen een bepaalde prijs te
blijven en ook het juiste gebruik van
de tevoren ingekochte stoffen is
soms moeilijk. „Men moet eerst een
klassieke basis van stoffen hebben,
voordat men iets kan ontwerpen. An
ders denk je iets in een bepaalde stof
uit, die later niet meer te krijger is".
Arnould G. Diepeveen beschouwt
zijn werk als zijn hobby. Hij is er in
feite altijd mee bezig, zelfs in zijn
vakantie. Pas nadat een collectie is
getoond in binnen- en buitenland,
heerst er even rust in de showrooms.
De stilte na de storm. Wekenlang wa
ren de mannequins op de been ge
weest. Inkopers kwamen en gingen.
Dat is dan voorbij. Het enige wat nog
aan de verkoopslag herinnert, zijn de
collecties. In het atelier wordt druk
gewerkt aan de vermenigvuldiging
van de modellen, de orders staan im
mers zwart op wit.
Maar de rust duurt nooit lang.
Mode-ontwerper Diepeveen vindt dat
helemaal niet erg, want hij doet zijn
werk met plezier en enthousiasme.
Arnould G. Diepeveen woont in een
onder toezicht van Monumentenzorg
gerestaureerd huis te Soest. In de
werkkamer staan de meest nood
zakelijke meubels. Opvallend zijn de
prachtige koperen staartklok, de hou
ten schoorsteen en de wandversierin
gen.
De Soester couturier ontwerpt
hoofdzakelijk kleding voor de jonge
generatie. Heel leuke en goede kle
ding, die de tieners zélf leuk vinden,
die hun moeders appreciëren en die
hun vriendinnen bewonderen. Zijn
specialiteit in het ontwerpen van tie
ner- en twennie-kleding heeft men een
eigen plaats in de modewereld be
zorgd.
Na zijn schooltijd kwam Arnould
Diepeveen min of meer noodgedwon
gen in de confectiefabriek van zijn
vader terecht, die voor Dick Holthaus
werkte. De jonge Diepeveen verving
zijn zieke vader: hij vond de techni-
sche kant niet bepaald aantrekkelijk,
maar deed zijn best. Met succes
volgde hij de cursus aan de mode
vakschool. Langzaam maar zeker
werkte hij zich op tot een couturier,
met wie men rekening begon te hou
den. Hij deed ervaring op in Italië,
Frankrijk en Engeland. De combi
natie Dick Holthaus (hoeden) Ar
nould Diepeveen, die de kleding voor
zijn rekening nam, was een bekende,
zowel in nationale als internationale
modekringen. Later werd het één
huis, waarbij Diepeveen zich hoofd
zakelijk met de zakelijke kant bezig
hield.
In 1962 begon hij voor zichzelf Zijn
rijke ervaring stelde hem in de gele
genheid, de presentatie van zijn eer
ste collectie een opvallende gebeurte
nis te doen zijn, waarover de mode
pers enthousiast was. Zijn modellen
werden goed verkocht.
Arnould Diepeveen staat bekend
om het ontwerpen van „betaalbare"
kleding. Hij beseft, dat de meeste
vrouwen niet veel geld kunnen uitge
ven bij het kopen van kleding „Hel
moet niet zo zijn, dat een vrouw aan
haar man moet vragen hoeveel zij
mag besteden".
De kleding voor de moderne vrouv
moet modieus zijn en toch eenvoudig
„De vrouw heeft geen tijd meer om
lang bezig te zijn met het aantrek
ken van een jurk met enk k ond.:
rokken en 48 knopen; wij leven in
een snelle tijd, waarin alles snel moet
gaan, ook het aantrekken van een
jurk"
„Li is In lu. ii i .1 vu.
derd met vroeger vergeleken. De
vrouwen doen vandaag de dag wat
aan het uiterlijk, dus ook aan de kle
ding. Voor de oorlog waren er weinig
of geen lotions, geen make-up, crème
en poeder. En als die er waren, ge
bruikte men ze niet. Later is dat an
ders geworden. Mede dank zij de mo
de-voorlichting, die de laatste jaren
belangrijk is vooruitgegaan".
„Het is mijn doel om voor iedere
vrouw, die er prijs op stelt goed ge
kleed te gaan, iets te ontwerpen.
Naar leeftijd kijk ik niet, wel naar
prijzen. Voor vier tientjes is er al een
Jn de Sovjet-Unie lopen op het
ogenblik ongeveer 125 men
sen rond. die een nieuwe vinger
kregen en daarmee de mogelijk
heid hun beroep weer op te nemen.
Zij hebben dit te danken aan de
chirurg Wladimir Blochin van het
Centrale Instituut voor Ongevals
letsel en Orthopedie te Moskou. Is
het veel. 125 gevallen? Zeker veel,
wanneer het de prestaties zijn van
een enkele arts. weinig echter,
wanneer men bedenkt, hoeveel
mensen aan een dergelijke operatie
behoefte hebben. Men heeft uitge
rekend, dat van alle bedrijfsonge
vallen 39,3 tot 51 procent uit vinger
letsel bestaat. Daarbij komen nog
aangeboren gebreken, verbrandin
gen en bevriezingen.
De gedachte, verloren vingers te
herstellen is op zichzelf niet nieuw.
Dergelijke operaties worden met ge
bruikmaking van verscheidene tech
nieken overplanting van de vin
gers van de andere hand, of van te
nen overal ter wereld uitgevoerd.
Deze ingrepen zijn echter uitzonder
lijk gecompliceerd, vereisen van de
chirurg een grote mate van techniek
en eindigen vaak in een mislukking
Zo'n mislukking betekent dan echter
tevens het verlies van een gezonde
vinger of teen Vanzelfsprekend wil
len niet veel patiënten dit risico ne
men.
De Russische chirurg stelde een
andere werkwijze voor. Deze is be
trekkelijk eenvoudig, door elke chi
rurg aan te leren en zonder enig ri
sico. Bij een mislukking kan de ge
hele operatie worden herhaald.
ANDERS
De chirurg snijdt meestal uit de
buik een strook huid los, samen
met het onderhuidse weefsel. De bei
de sneden naait hij aaneen en de
strook naait hij in de lengte tot een
rol samen, die enigszins lijkt op een
kofferhandvat. Na ongeveer twee we
ken wordt het ene einde van de huid
rol losgemaakt en aan de hand be-
vestigd. Dan wacht men, tot de rol
met de nieuwe plaats is vergroeid. Is
dit gebeurd, dan snijdt de chirurg de
andere zijde van de huidrol de
laatste verbinding met de voormalige
voedingsbodem door.
In het slappe weefsel wordt nu een
stuk been of kunststof geschoven, dat
dienst moet doen als vingerbot en
waar de rest van fie afgerukte vinger
zich goed bij aanpast. De door men
senhand geschapen nieuwe vinger is
dan gereed. Hij blijft natuurlijk wel
stijf, maar niet ongevoelig.
Twintig tot dertig dagen na de ope
ratie is de nieuwe vinger namelijk
reeds gevoelig voor pijn en even la
ter ook voor warmte en koude. De
gevoeligheid breidt zich langzaam
maar zeker uit tot de „vingertop".
Een volledige gevoeligheid wordt
echter pas na twee jaar bereikt, wan
neer het gehele weefsel met zenuwen
is doorgroeid.
U :\;X
IIKIinilllllllllllllll, I
iil'iliiliili!iniiiliiliiliiliilii|iil!il!iliilliaiiaiil!:i:iiii|ii|iiiiii!i|{iiiii;ii:i|,ii:iii:ini:>
(Van een medewerker)
HONGKONG Beleggers uit al
le delen van de wereld worden door
het bestuur van Hongkong opgeroe
pen deel te nemen aan een ontwik
kelingsproject, dat naar het inzicht
van de planologen uniek is: het ge
ven van een nieuw gezicht aan de
city van Hongkong. Tussen nu en
1973 moet op het voormalige ter
rein van de koninklijke marinewerf
een modern stadscentrum ontstaan
De plannen van het stadsbestuui
voorzien, naast een royale park-
aanieg. in de bouw van een enorme
supermarkt, een aantal bioscopen
schouwburgen, hotels, warenhui
zen. kantoorgebouwen en parkeer
garages.
De voorwaarden voor het verkrij
gen van land op basis van een 99-
jange pacht weiden onlangs in de of
ficiële i egei nigsoi ganen gepubliceerd
Bijzonderheden daarvan zijn ook in
toonaangevende dagbladen te Lon
den, New York, Ottawa en Sydney
verschenen Aanbiedingen moeten
vc ói 1 maart 1965 zijn ingediend.
Het ten verkoop aangeboden land
bestaat uil een oostelijk en een wes-
elijk deel in totaal zeventien be
bouwbare blokken De betaling van
de kostbare grond kan in termijnen
geschieden met een maximum van
zes jaai De kopers krijgen op aan
beveling van het bureau vooi de
stadsontwikkeling alle bouwrechten.
Aantrekkelijk is, dat het plan een ze- Links boven: Hoofddoek van imitatie witte nerts.
kere mate van flexibiliteit bezit. Rechts boven: Avondjasje van geweven nerts met zwarte fluwelen roos,
Het investeringsklimaat en de ves
tigingsmogelijkheden te Hongkong Links onder. Elegante avondmantel van synthetische Per sianer-vellen.
worden in het algemeen als gunstig
beschouwd. De oorzaken hiervan zijn
enerzijds de status van vrijhaven van
de stad, anderzijds de uitstekende
bank- en zakenfaciliteiten.
BEVOLKINGSGROEI
Naast dit project voor het schep
pen van een nieuw stadscentrum be
reidt het bestuur van Hongkong ook
een nieuw woongebied voor in de
wijk Shamshuipo in Kowloon, waar
ruim 81,000 mensen kunnen worden
ondergebracht. De plannen voorzien
in de bouw van twintig woonblokken,
zes met acht verdiepingen en veer
tien met zestien verdiepingen. Win
kels komen op de begane grond. Met
dit project hoopt men enigszins tege
moet te komen aan de grote woning
nood, die te Hongkong wordt veroor
zaakt door de snelle groei van de be
volking.
Als onderdeel van dit complex wor
den nog zeven scholen met in totaal
168 klassen gebouwd alsmede twee
fabrieksgebouwen van zeven verdie
pingen voor het onderbrengen van
kleine industriële bedrijven. En ten
slotte komen er ook recreatieruim
ten.
De bouwkosten van dit project wor
den geschat op ongeveer 250 miljoen
gulden. Voor de verwerkelijking heeft
men een aantal jaren nodig. In de
wijk Kwai-Chung ontstaat intussen
een nieuw industrie- en woon-
centrum, waar op den duur een mil
joen mensen zullen kunnen wonen
waar de nieuwe industrieën een groot
aantal mensen aan werk kunnen hel
pen. tot nu toe nog steeds het groot
ste probleem van deze wonderlijke
stad op de giens van de communis
tische en de vrije wereld.
Rechts onder ,,Voor Bijou" in ocelot- dessin.
