HOE BUNGELBATS DE SNOR
KER TE GRAZEN NAM
NOG ALTIJD TWAALFDUIZEND
POLITIEKE GEVANGENEN
Proef wijngaarden in de
graafschap Sussex
TER HAIMSEL
FLINK MEISJE
BEHANG
IN OOST-DUITSLAND
RIVO-RESERVES
RUKKEN OP NA
MATIGE START
MANTEL, JAPON, MANTELKOSTUUM
of BLOUSE
DAMESHOEDEN en SHAWLS
HEREN- en JONGENSKOSTUUMS
Hypotheek
Berend
van Heek
BALAST0RES
G. J. A, Tijhuis
Hotel Rijsserherg
Jan Aolhert
ADVERTEREN
DOET
VERKOPEN
Vrijdag 8 maart 1963
WEEKBLAD VOOR RIJSSEN
Pagina 5
„Poging tot mensenhandel"
Ook vrouwen
Het geval Karl Raddatz
RUSSEN buiten de walten
De Snorker was wat je noemt vurig Frans
gezind. Dat had je meer. Echter in Rijssen
niet zoveel. Daar hadden ze al gauw in de
gaten, dat ze beter te doen konden hebben
met de heer en de vrouwe van de Ooster
hof, dan met de Franse commandant. Mees
ter van Wijngaarden zag er ook geen gat
meer in en ten einde raad, wees hij hun
het huis Bevervoorde aan om daar te ko
ken. Daar moesten Rijssenaren aardappels
bonen, erwten leveren.
Likke Dieks uit de Rozengaarde maakte
de Snorker wijs, dat hij voor de Fransozen
stamppot van knollen moest koken. Maar
de Snorker was maar hulpkok. En hij was
er trots op ook. Er moesten dagelijks var
kens geleverd worden. Want de soldaten die
van het front kwamen waren mager als een
lat. Bungel Bats en de Mugge, hadden een
hekel aan de Snorker, dat was een onva
derlands iemand.
Het Piepken was een soort winkelier en
kramer. Bungel Bats wist hem te bewegen
voor hem tien pond zout mee te brengen uit
Almelo. Dat moest in Rijssen niet in de gaten
lopen, want de Snorker was er als de kip
pen bij, als er iets aan de knikker was.
Goed de tien pond zout kwam. Nu was het
zorg dat het zo onopvallend mogelijk naar
de Bevervoorde kwam en op het geschikte
moment. Die kans deed zich voor, een aantal
ingezetenen moest bruine bonen leveren.
Jantjen Sliepoet een flinke Rijssense boer en
hater van de bezetter liet om elf uur Bungel
Bats de bonen naar de Bevervoorde brengen.
Arme Rijssener vrouwen zorgden voor het
schillen van aardappelen en het doppen van
bonen. Want de Rijssenaren leverden de bo
nen in de bast. Bats kwam met de kruiwa
gen bij de Bevervoorde. Hij was een dapper
man. Maar het hart klopte nu toch wel snel
van opwinding. De Snorker kwam naar bui
ten. Zo Bats bi'j doar, goo mer effen binnen
Mesjeu is der neet, en ik mut eff'n een bos
holt haal'n.
Mesjeu, dat was de Franse kok die vroeg
even aan de officieren wat de heren van mid
dag beliefden te eten. De delle is schone,
dacht Bats. Zag een grote etensketel en daar
onder een houten turfvuur. Even een paar
seconden blikte hij om zich heen. Nam daarna
de streek waar, grabbelde onder de bonen
in de kruiwagen, pakte het zakje zout, schud
de het leeg in de etensketel en stak het zakje
in de zak. Hier heb je een kom koffie! Riep
de Snorker, terwijl hij het bos hout neer gooi
de. Pak die bonen maar in de hoek, daar
komen straks de Tompetterse en Mine van
de Jonge Dood, om ze te doppen. Bats riep
nog, dat ruikt goed! Het is zo gaar! Riep
de Snorker ik kan je wel een bord vooraf-
geven. Dat is waarachtig mooi genoeg! Riep
Bats, maar ik moet nodig naar huis. Nou
Willem eet smakelijk! En Bats maakte dat
hij met de kruiwagen van het terrein kwam.
Bats liep naar de Mugge. Is het gelukt? fluis
terde de Mugge. Wis en donders! riep Bats.
Daarna gingen ze naar het Piepken. Maar
deze lei de vinger op de lippen. De Fransen
doorzochten zijn huis. Of er ook iets voorhan
den was wat er niet hoorde. Onder het naar
huis gaan hoorden zij een heidens specta-
kel. Twee sergeants en daartussen in de Snor
ker, liepen naar het raadhuis, dit was geslo
ten. Daarna naar de adjunct maire van Wijn
gaarden. De Snorker moest doodgeschoten
worden hij had de hele compagnie willen ver
giftigen. De adjunctmaire, die juist met zijn
gezin aan tafel zat, moets op staanden voet
mee. En de beide sergeants sloegen om beur
ten de Snorker om de oren. Toen van Wijn
gaarden kwam, moest hij beslist het eten
proeven. Dat is aan de zoute kant heren,
sprak hij met verheffing van stem. Mesjeu
werd geroepen en putte zich uit in veront
schuldigingen. Hij zoutte altijd het eten. Ik
heb het niet gedaan! schreeuwde hij. Ik ook
niet! riep van Wijngaarden. En ik ook niet!
jammerde de Snorker.
De grote ketel eten werd naar buiten ge
kieperd en de Snorker zou levend in de ketel
gekookt worden als een afschrikwekkend voor
beeld voor alle Rijssenaren die in het ge
heim, verzet pleegden.
Op order van de commandant werd de
ketel met water gevuld en de Snorker er in
gezet. Heel Rijssen stond paf, over zoveel
wreedheid. Het was in Rijssen nog nooit ver
toond, dat iemand levend werd gekookt en
dan nog wel de Snorker, die zich zo voor
de Fransen had uitgesloofd. Stook op! Brul
de de commandant, die kerel moet gaar.
Het water was al lauw en> de Snorker zat
te bidden in de ketel met water. Van Wijn
gaarden liep wat hij lopen kon, naar de Oos
terhof om een goed woord te doen voor de
kokende Snorker en de Franse officier stuur
de dadelijk een ordonnans naar Bevervoorde
met de boodschap, dat wanneer de Snorker
nog ongehavend was hem dadelijk uit de ke
tel te halen. Het werd ook hoog tijd. Maar
Mesjeu was menselijk geweest, hij had stie-
kum water op het vuur gegooid om tijd te
winnen en hij had de Snorker helpen bidden.
De ordonnans kwam en Snorker Willem moest
dadelijk uit de ketel en hij werd afgedroogd
en hij riep, ik ben in vijfentwintig jaar niet
zo schoon geweest. De twee sergeants brach
ten hem nu naar de Oosterhof. Hier wist
van Wijngaarden zo meesterlijk voor de Snor
ker te pleiten, dat hij drie dagen in de privé
gevangenis moest zitten.
Bats had een gloeiende hekel aan de be
zetters en hij kon niet laten ondeugende stre
ken uit te halen. Zes weken waren verlopen,
toen was het uitgelekt dat de ondergrondse
het eten wel gezouten zou hebben. Maar de
grote vraag was, wie waren dat? De Bun
gel, kon het niet zijn en de Mugge ook niet
Die waren veel te correct in het groeten van
Franse officieren. De zoon van Napoleon was
jarig. En Rijssen moest andermaal tegen
heug en meug feest vieren. Met de patriot
ten- ging dit nog al, al ging het niet meer
van harte. De Oranjemannen hielden zich
zoveel mogelijk afzijdig. De Snorker was weer
aangenomen als hulpkok. Wel hield men hem
in" de- gaten. Des morgens moest hij al zijn
zakken uitpakken de Tompetterse ook.
Die moest haar zak op de bovenste rok
dragen. Zo dat men dadelijk kon zien of
zij wat in de zak had. De Bungel Bats hoor
de dat men op de Bevervoorde voor de sol
daten rijstebrij met schapenvlees kookte.
Het zou er van langs gaan. De oude Vis
sers Jan Harm van de mors, vroeg toen hij
hoorde dat de Franse officieren champagne
zouden drinken van de adjunct maire hoe
champagne smaakte. Hij Harm, had nooit
anders geproefd dan goedkoop scharrebier
en slechte Duitse foezel. De adjunct maire
fluisterde hem in het oor, doelende op de Fran
sen, dat champagne schobbejakken drank was.
De Worst ook een Fransgezinde voerman,
moest naar Deventer om die drank te ha
len. Hij kreeg een sergeant mee, die op moest
letten, dat de Worst niet bij de flessen kwam.
In de Wijnhandel de Gouden Druif, moest
de wijn gehaald worden. De Wijnkoper in de
Gouden Druif, trakteerde de beide mannen
royaal. Zij reden weg uit Deventer. Echter
de Franse sergeant was een likkebroer. Hij
nam onderweg een fles van de voorraad af
en om beurten dronken hij en de Worst een
slok uit de fles. Het paard van de Worst
wist de weg. En als de Worst goed geproefd
had werd hij vrolijk. In Holten werd 't paard
gevoerd. De sergeant trakteerde de Worst
royaal. In de Zwaan begon tot verbazing van
alle gasten de Worst te zingen van Al is ons
prinsje nog zo klein hoeze, Alevel zal hij stad
houder zijn hoezee! De Fransman brulde het
Franse volkslied. De kastelein van de Zwaan
bang dat hij er last mee kreeg, werkte de
beide gasten de deur uit. Het ging op Rijs
sen aan. Het paard wist de weg de voerman
raakte in slaap en de sergeant ook.
In Rijssen was het intussen lang niet pluis.
De Bungel had de Mugge gepolst of die geen
kans zag bij de Snorker binnen te dringen
Mesjeu was druk bezig het tafelgerei voor
de officieren na te kijken en de Mugge moest
langs de wacht. Hij had een brief in de hand
waar de naam van de adjunct maire op
stond. De schildwacht liet hem door. Ha, de
Mugge riep de Snorker. Hoe kom je er door?
Ik heb een boodschap! Wat mag dat zijn?
Ik wou graag een goed kop koffie hebben,
riep de Muge, die heb ik in dagen niet
gehad. De Snorker haastte zich om in een an
der kookhok een kom koffie te halen En
de Mugge nam de streek waar en donderde
een pond peper in de grote etenspot Drink
gauw op! Riep de Snorker, want er was een
officier in aantocht. De Mugge slurpte de
koffie haastig op, en poetste de plaat De
officier kwam, hij wilde het eten proeven, vol
verwachting diende Mesjeu de tafel en de
Snorker stond er welvoldaan naar te kij
ken. De officier proefde van de sterk gepeper
de spijs, spuwde het over de tafel, trok zijn
degen en wilde op Mesjeu inslaan. Deze en
de Snorker dachten dat de hoge ome gek ge
worden was. En holden de deur uit. De of
ficier er achter aan. Sterven zullen jullie.
Om op de dag van de verjaardag van de
troonopvolger de zoon van onzen groten Na
poleon het hele bataljon te vergiftigen De
schildwacht sloeg alarm en heel Rijssen alar
meerde spoedig mee. Men wilde huiszoeking
doen. Maar de meeste mensen keken naar
de hansworst, die ter gelegenheid van het
feest op de Schild zijn kunsten vertoonde.
De maire van Wijngaarden werd uit zijn
huis gehaald.
Hij moest mee naar Bevervoorde om het
eten te proeven. Tussen twee sergeants in
Twee soldaten er vóór en twee er achter
Helemaal voorop de luid vloekende officier
Dat zou Rijssen op een hoge boete komen
te staan. Terwijl men juist van Wijngaarden
de poort van Bevervoorde binnenbracht, kwam
daar het paard van de Worst ook de poort
binnen sjokken. De wachthoudende sergeant
lag voor mirakel op de wagen en met lod
der ogen keek de Worst voor zich uit zonder
veel te zien. Halt riep de schildwacht, wat is
er met de sergeant? Vroeg een luitenant.
De Worst verstond hem niet. Van Wijngaar
den sprak alleen Frans in Rijssen. Kan dat
ten minste. Alle anderen verstonden alleen
Riessens. Van Wijngaarden vroeg aan de
Worst wat de sergeant mankeerde. Den schelt
niks. Riepde Worst, hee zal wa kapot ween.
De sergeant werd van de wagen gehaald en
nu was het de luitenant duidelijk wat de
sergeant mankeerde.
VAN COEVERDEN
Ruim twaalf duizend gevangenen zitten
thans in de Sovjet-zone in Duitsland nog
in gevangenissen, tuchthuizen en kampen.
Twaalf duizend - een abstract cijfer, maar
achter dit cijfer gaat het lot en de ellende
van mensen schuil. Het is misschien wei
het beste dit te bewijzen aan de hand van
een keuze uit deze gevallen.
In het tuchthuis van Brandenburg bevindt
zich momenteel de 34-jarige journalist Die
ter Hübner. Hij zit nu vijftien jaar ge
vangen. Hij was lid van een liberaal-demo
cratische jongerenorganisatie, toen hij op 13
juli 1948 gearresteerd werd wegens een z.g.
oppositionele houding en door een Russisch
militair tribunaal tot 25 jaar dwangarbeid
veroordeeld werd.
Intussen werd deze straf met vijftien jaar
verminderd, zodat hij misschien in 1963 vrij
gelaten zal worden - maar of dat dan het
jaar van zijn vrijheid zal worden is een ge
heel andere vraag. Zijn in West-Berlijn wo
nende moeder weet nog steeds niet of hij
wel een uitreisvergunning zal krijgen of dat
hij zich weer in Dresden zal moeten vesti
gen.
In dat zelfde tuchthuis zit ook Günther
Anders. Hij werd op 23 juli 1952 met enkele
gelijkgezinden gearresteerd, toen hij in Oost-
Berlijn pamfletten verspreidde met vrijheids
lievende inhoud.
Na een showproces tegen hem en vier
medestanders, waarin hij tot acht jaar tucht
huis veroordeeld werd deed hij op vijftien
januari 1953 een mislukte poging tot vlucht,
die hem nogmaals acht jaar tuchthuisstraf
opleverde.
In Brandenburg-Görden zit ook Jörg
Schmidt, die vóór zijn arrestatie camera-as
sistent was bij de Westberlijnse televisie
Hij kreeg vijf jaar gevangenisstraf. Zijn
misdaad? Hij probeerde op 16 augustus 1961
zijn verloofde met een geleend persoonsbe
wijs door de muur naar West-Berlijn te smok
kelen en werd daarbij gearresteerd. Een
rechtbank zag in zijn liefde 'n „poging tot
mensenhandel". Iets dergelijks gebeurde er
met de student Jürgen Wiechert, de zoon
van 'n predikant in Berlijn-Schmöckwitz, die
op 't ogenblik in 't tuchthuis van Torgau
vertoeft.
Met tien andere jongens had hij op 13
augustus door „joelen, fluiten, spreekkoren
en het verzamelen van handtekeningen ge
tracht het schip „Seebad Binz" tot het ver
anderen van zijn koers in de richting van
het Navo-steunpunt Bornholm te dwingen",
zoals dit in een communistisch dagblad ge
formuleerd werd. Jürgen Wiechert en zijn
vriend Gerloff werden door de districtsrecht
bank van Rostock ieder tot acht jaar tucht
huis veroordeeld, de anderen van het groep
je tot kortere vrijheidsstraffen.
In de vrouwengevangenis van Görlitz zit
ten met vele andere lotgenoten de negentien
jarige stenotypiste Erika Kargus en haar
eenentwintigjarige collega Renate Lindow op
gesloten. Zij hebben tezamen met andere
jongeren, zoals dit in officiële stukken ge
noemd werd „een gewelddadige doorbraak
van de staatsgrens van Berlijn gewaagd",
hetgeen betekenen moest, dat zij met
een groep van negen jongeren in de nacht
van 16 op 17 juli j.l. gepoogd hebben de
muur van Berlijn te doorbreken. De vonnis
sen luidden tussen drie en tien jaar gevan
genisstraf. De twee meisjes kregen ieder zes
jaar tuchthuis. De 'jongste, die in dit pro
ces veroordeeld werd, was zestien jaar.
In het beruchte tuchthuis Bautzen, waar
in in november 1950 vierentwintig ter dood
veroordeelden werden opgehangen, vierde
kort geleden 'n gevangene voor de 10de maal
„Nieuwjaar". Het is Lothar Markwirth fo
tograaf van beroep, oud-liberaal-democratisch
afgevaardigde van Niesky (district Dresden)
In den beginne werd hij tot levenslang tucht
huis veroordeeld, omdat hij deelnam aan
de opstand van de 17 juni 1953, intus
sen is hij echter „begenadigd" tot vijftien
jaar.
Ook de tractor-bestuurder Werner Reinelt
uit Havelsberg, die in Bautzen zit, moet er nog
altijd voor boeten, dat hij op de 17e juni
in Rathenow voor de vrijheid heeft gedemon
streerd. Hij werd „begenadigd" op grond van
zijn jeugdige leeftijd (hij was in 1953 19 jaar
oud), alhoewel hij eerst door de districts
rechtbank van Potsdam ter dood veroordeeld
was.
In Bautzen - en wel in het als „object
II" betitelde gebouw, dat onder controle
van de staatsveiligheidsdienst staat - zit
Karl Raddatz in strenge „einzelhaft" een
gevangenisstraf van zeven jaar en zes maan
den uit.
Raddatz, een voormalig communist, werd
in het zelfde geheime proces voor het op
perste gerechtshof van de Sowjet-zöne ver
oordeeld, waarin ook de vakbonds-journa-
list Heinz Brandt en de tolk Wilhelm Ficken-
scher tot dertien, respectievelijk twaalf jaar
tuchthuis werden veroordeeld.
Hij zat al gedurende de nationaal-socialis-
tische heerschappij elf jaar lang in tucht
huizen en concentratiekampen. Uit die tijd
kennen ook heel wat Nederlanders hem. De
ironie van het lot wilde, dat hij na 1945 ge
ruime tijd algemeen secretaris van de com
munistische „Vereniging van Vervolgden van
het Naziregime", V.V.N. was.
Later kwam hij in oppositie tegen de koers
van Ulbricht en werd gearresteerd. Door zijn
partij vrienden. Hij ging de weg van vele eer
lijke communisten, die in verzet kwamen,
toen zij zagen dat hun idealen werden ver
raden.
De hier genoemde gevallen zijn typisch
voor het overgrote deel van de gevangenen
in de Sovjet-zone, waarvan het heersende
systeem beweert, dat het een „arbeiders en
boerenstaat" is.
De kracht, die in de gevangenen van dit
regime leeft en die hun in staat stelt hun
ketenen te dragen bezield van de geest
van de vrijheid. Een jonge arbeider, Michael
Gartenschlager uit Strausberg, die in 1961
door de districtsrechtbank var Frankfort aan
de Oder als lid van een „contra-revolutionai
re" groep tot levenslang tuchthuis veroor
deeld is en die thans in het tuchthuis van
Brandenburg-Görden is opgesloten legde hier
van een indrukwekkende getuigenis af, toen
hij volgens een Oostduits krantenverslag
tegen zijn rechters verklaarde: „Ik ben het
met deze staat niet eens omdat hier geen
vrijheid bestaat!"
KARL WILHELM TRICKE.
LONDEN - Als er al mensen zijn, die
stille wens koesteren, eens de bezitter te
zijn van een wijnberg, dan kan dit voor een
Engelsman, zou men zo zeggen - en in deze
dagen helemaal - toch nooit méér zijn, dan
een mooie, maar verre droom. Want alles
is er in dit land tegen: het klimaat, de be
lastingen, de hoge lonen, een forse bui
tenlandse concurrentie en - misschien wel het
ergste - de vogels. Tegen een dergelijke sa
menzwering van tegenwerkende krachten,
moet, zo zou men zeggen, de grootste enthou
siast terugschrikken.
En toch zijn er ongeveer een dozijn wijn
gaarden in verschillende delen van Engeland
Ondanks de moeilijkheden, waarmee de En
gelse wijnboer te kampen heeft, is het toch
bepaald niet onmogelijk, hier een goede fles
te oogsten. De Romeinen speelden het klaar
en ook na hun aftocht leefde op de Britse
eilanden de kunst van de wijnbouw nog.
De eerste grote slag kreeg de wijnbouw,
toen de Engelse vorsten door huwelijken in
het bezit kwamen van enorme wijngaarden in
Frankrijk, vooral bij Bordeaux, en de invoer
van grote hoeveelheden wijn van het vaste
land een winstgevende zaak bleek.
Al spoedig merkten de Engelse boeren, dat de
verbouw van hop en granen lonender was.
De edele kunst van de wijnverbouw werd
vergeten.
Acht jaar geleden nu werd in de Graaf
schap Sussex een proefwijngaard aangelegd.
Weliswaar bestaat de bodem daar uit een
tamelijk harde, leemachtige mergel, nauwe
lijks geschikt voor de wijnstok, niettemin
is de verbouw er niet geheel onmogelijk.
De stokken hebben zich intussen niet overal
even goed ontwikkeld Veruit de betrouwbaar
ste en rijkst dragende stok is de Riesling-
Silvaner, een kruising tussen de in Duitsland
op gunstige plekken verbouwde Riesling-va
riëteit, bestemd voor kwaliteits-wijnen en de
vroegrijpe Silvaner druif. Niet iedereen houdt
van het zeer karakteristieke bouquet van de
Silvanerwijnen en hierdoor werd de kruising
met de Riesling een zeer gelukkig compro
mis Op minder gunstige plaatsen in het Rijn
land heeft men deels Riesling-Silvaner dan
wel Muller-Thurgau geplant, welke laatste
soort naar zijn kweker is genoemd Ook in
Sussex is men met deze soort zeer tevre
den. Zij draagt volle druiven en is betrouw
baar
In het afgelopen jaar werd in Succes een
tweede wijngaard van ongeveer 0,6 hectare
aangelegd Hier hebben de wijnboeren slechts
Riesling-Silvaner geplant. Ondanks het zeer
ongunstige voorjaar zagen de planten er deze
zomer zeer goed uit. Voor een nieuwe, han
dige manier van binden is men gaan kijken
in de wijnbouwschool in Bad Kreuznach.
In de proefwijngaard van 0,2 hectare had
men tot nu toe twee oogsten De eerste,
die in de uitzonderlijk slechte zomer van 1960
viel, was bijna catastrofaal. Door de onop
houdelijke regen trad vroegtijdig schimmel
op, zodat de druiven iets te vroeg geoogst
moesten worden.
de/ Niettemin kelderden de Engelse wijnboeren
nog 280 liter wijn, die heel drinkbaar was.
In 1961 zag het er aanzienlijk beter uit en in
het afgelopen jaar was de opbrengst van alle
soorten, dank zij de prachtige herfst van 1962
zeer goed
Een ernstige plaag zijn de merels. Met
hun onverzadiglijke trek in sappige vruch
ten kunnen zij gedurende de lange rijpings-
tijd der druiven de wijnboer 't grootste deel
van zijn oogst* doen verliezen En in Enge
land moet men de pluk zo laat mogelijk la
ten beginnen - wanneer 't weer dit toelaat
liefst pas in november De vogels beginnen
zich echter in augustus reeds te goed te doen
aan de nog onrijpe vruchten. De wijnboeren
van Sussex hebben van alles geprobeerd,
tot kunst-havikken toe, die zij aan ballons
boven de wijngaard lieten zweven. Dit bleek
nog 't effectiefste afweermiddel te zijn. On
danks alle moeilijkheden willen de Engelse
wijnboeren proberen te bewijzen, dat niet al
leen de Romeinen op Britse bodem wijn
konden verbouwen. Zij hopen, dat de proef
tuinen succes zullen hebben en dat de kunst
van de wijnboer in Engeland weer bekend
zal worden.
Na een uitermate zwakke start in de twee
de klasse van de afdeling Almelo van de Ne
derlandse Volleybalbond heeft de tweede edi
tie van RIVO zich op een prachtige manier
hersteld Nadat eerst koploper Christelijk ly
ceum werd verslagen, klopten de Rijssenaren
in de zaal aan de Ganzediepstraat in Almelo
zaterdagmiddag de reserves van Zwaluwen
met 2-0.
De eerste set was helemaal voor RIVO,
dat een spelletje speelde waar de nieuwe kam
pioenspretendenten niet van terug hadden.
Met zeer sterk aanvalsspel werden de Al-
meloërs naar een 11-15 nederlaag geleid. In
de tweede set ging het iets moeilijker. De Zwa
luwen waren kennelijk van de verrassing be
komen en daardoor groeide de wedstrijd ver
uit boven het niveau dat normaliter in de
tweede klasse wordt ten toon gespreid. De gro
tere smash-kracht van de Rijssense blauw-wit-
ten bracht hen tenslotte een verdiende 13-15
zege, waardoor de wedstrijd met 0-2 was ge
wonnen. De competitie werd door dit zestal
donderdagavond afgesloten. Vrijdag (van
daag) speelt het eerste zestal in Almelo twee
wedstrijden, tegen Nieuwland 1 en 2. Worden
deze wedstrijden beide gewonnen, dan blijven
de kampioenskansen uiterst reëel. De stand
aan de kop is namelijk: Zwaluwen 7-12, RIVO*
8-12, Lavolé 7-10.
Het damesteam van RIVO komt voorlopig
nog niet in het veld. Wel zal het deelnemen
aan een volleybaltoernooi in Nijverdal.
LEUK EN VLOT ZIJN DIT VOORJAAR ONZE MODELLEN
voor een prachtige
kunt u zeker slagen.
Zojuist ontvingen wij de nieuwste
Ook hebben wij een enorme sortering
in alle prijsklassen.
Kom geheel vrijblijvend een kijkje nemen. Beter maar niet duurder
v
VAN
vraagt voor spoedige indiensttreding een
Sollicitaties schriftelijk te
richten aan ons adres
BRAAKMANSDIJK 6.
RIJSSEN.
VOOR EEN
NAAR
Braakmansdijk 4.
Vraagt inlichtingen.
in alle maten voorradig.
VRAAGT
Voor goede kracht, goed loon.
MODERNSTE
BIJ HET
VERFHUIS
Tabaksgaarde 68
