Ronde van Rijssen ten einde
F1LMN1EVW S
hengelo' s
bier
M
vol van smaak
RIJSSEN ROUWT OM DE DROST
Voor velen aangename vakantie-ontspanning
Moto-cross Vasse 5 aug. 1962
Vrijdag en zaterdag:
HELDEN OP SOKKEN
Woensdag: FORT YUMA
Grote belangstelling voor
(vakantie)puzzelrit
GESLAAGD
Vrijdag 3 augustus 1962
WEEKBLAD VOOR RIJSSEN
Pagina 3
Spaar
paardjes uit het
etiket voor de practische
en charmante
Hengelo-set
De Jeugdronde van Rijssen behoort weer
tot het verleden. Zij heeft gezorgd voor een
week aangename vakanitieverpoztog voor een
groot aantal jongelui en oiok veel ouderen
beleefden er hun plezier aan. Vrijdagmor
gen vond de ronde van heit Leyerweerd
plaats. Het was goed merkbaar, dat de ver
moeidheid een woordje meesprak, want het
werd een echte wandeltocht. Het grote pe
loton bleef tot de laatste honderd meter bij
een.
Vlak voor de finish zette Jan Nijhof een
eindsprint in, die de geletruidrager Lubbers
geheel verraste.
Uitslag: 1. J. Nijhof 57.17 min:. (31,5 km)
2. H. Lubbers 57.19 min. 3. J. Harbers 57.20
min. 4. E. Kerkhof z.t, 5. H. J. Berendse z.t.
Op het parcours aan de Ravijnen vond
's middags de laatste etappe plaats. Op
nieuw bracht deze étappe Harrie Lubbers
niet de verwachte triomfen. Het betrof nu
een ploegentijdrit. Het parcours moest door
de coureurtjes 5x individueel worden afge-
lagd. H. J. Beremdsen uit Markelo reed
een fantastische cours. Hij werd winnaar in
bers deed er 5 seconden langer over. Harrie
de uitstekende tijd van 8 min. 32 sec. H. Lub-
Essink uit Enter bleek ook een goede tijd
rijden Hij maakte een tijd van 8.48 min.
Harrie ter Wierik „presteerde" het om in
een half uur de etappe uit te rijden,
In het clublokaal van de speeltuinvereni
ging Mangriet werd vrijdagavond onder gro
te belangstelling van de zijde van de sup
porters de prijs uitreiking gehouden. Een
van de leden van het comité de heer Piet
Oosthoek bracht dank aan allen, die er toe
hadden bijgedragen, dat de ronde zulk een
vlot en vooral een verantwoord verloop had
gehad.
Speciaal bracht spr. dank aan de politie van
Rijssen, aan gemeentelijke instanties, aan
de EHBO en aan vele middenstanders, die
de ronde hebben gesteund.
De winnaar van de ronde kreeg een fraaie
trofee, de renner H. Ten Brinke ontving
de prijs voor de onfortuinlijkste renner, de
meest strijdlustige renner was JanNijhoff
uit Vriezenveens die daarvoor eveneens een
prijs in ontvangst kon nemen. De winnaars
van het ploegenklassement ontvingen een
taart en de knapen konden allemaal een
herinneringsmedaille in ontvangst nemen.
Een vain de deelnemers liet zich ontvallen
„Het geet haoste te gek", waarmede hij
de tevredenheid van de renners op duidelij
ke wijze tot uiting wist te brengen.
De voorzitter van de VW de heer G.
Kappert sprak vooral het organisatie comité
bestaande uit J. Brumnekreef, M. Jansen,
P. Oosthoek, W. Oving, H. Pijffers, Joh. Brun-
nekreef. Th. Oving en F. Witkop toe en
prees hen voor het genomen initiatief en
voor die samenwerking, die had geleid tot
zulk een succesvolle organisatie van de ron
de.
De uitslag van de laatste etappe is:
1. H. J. Berend sen (Magneet) 8.32 met bon.
8.22. 2. H. Lubbers (Locomotief) 8.37 met
bon 8.32. 3. H. Essink (Locomotief) 8.48.
4. J .Harbers (Magneet) 8.51. 5. J. Nijhoff
(Radium) 8.53. 6. J. Maneschijn (Magneet)
9.14. 7. E. Kerkhof (Radium) 9.20. 8. G.
Bargboer (Torpedo) 9.21. 9. J. Ligteniberg
(Vredestein) 9.26. 10. G. Averesch (Union)
9.27. 11. H. Deyk (Magneet) 9.32. 12. H. Polko
(Dextro) 9.33. 13. B. ten Berge (Dextro)
9.35. 14. A. Otten (Locomotief) 9.47. 15. J.
H. Hertog (Radium) 9.49. 16. J. Boode (Ero-
ba) 9.51 17. B. Rozendom (Union) 9.52. 18
A. Kerkhof (Dextro) 9.55. 19. J. Hertog (Lo
comotief 10.03. 20 G. van Coesant (Torpe
do) 10.09. 21-22 E. Wensink (Radium) 10.11.
W. Paalman (Union) z.t. 23. B. Tukkers,
(Vredestein) 10.20. 24. A. Ten Berge (Ero-
ba) 10.27. 25. S. Schotten (Vredestein 10.32.
26. J. v. Heek (Union) 10.33. 27. J. Zwiers.
(Eroba) 11.07. 28. H. Ten Wierike (Torpedo)
11.08. 29. J. Leyemdekker (Eroba) 11.13. 30
J. Overvelde (Dextro) 11.47.
Het ploegenklassement van de laatste etap
pe: 1. Magneet, 2. Locomotief. 3. Radium.
4. Dextro. 5. Union. 6 Vredestein. 7. Torpe
do. 8 Eroba.
Algemeen Ploegenklassement: 1. Magneet
14 pnt. 2 .Radium 27 pmt. 3 Locomotief
28 pnt 4. Torpedo 40 pnt. 5 Dextro 56 pnt.
6 Vredestein 57 pnt. 7 Union 63 pnt. 8 Ero
ba 75 pnt.
Het Puntenklassement luidt: 1. H. Lub
bers 81 pnt. 2. J. Nijhoff 59 pnt. 3. H. Be-
rendsen 31 pnt. 4. J. Harbers 25 pnt 4.
J. Harbers. 25 pnt. 5. E. Kerkhof 24 pnt.
6 H. Essink 6 put, 7. J. Maneschijn 4 pnt.
Algemeen Eindklassement:
1. H. Lubbers 4.52.52; 2. J. Nijhoff 4.59.34;
3. H. J. Berendsen 5.01.25; 4. J. Harbers
5.01.49; 5. E. Kerkhof 5.02.30; 6. H. Esstok
5.09.58; 7. J. Bargboer 5.10.37; 8 J. Lig-
teraberg 5. 10.44; 9. J. Maneschijn 510.42;
10. H. Deyk 5.23.04; 11. J. H. Hertog 5.26.04
12. B. ten Berge 5.27.26; 13. E. G. Wen-
stok 5.28.55; 14. A. Kerkhof 5.29.00; 15. J.
Boode 5.29.20; 16. J. Heertog 5.34.52; 17.
A. Otten 5.36.55; 18. J. G. van Heek 5.39.11;
19. B. Rozendom 5.39.34 20. W. H. Paalman
5.45.39; 21. G. Averesch 5.46.37, 22. A. ten
Berge 5.55.12; 23 B. Tukkers 5.55.43; 24.
H. Polko 6.07.27; 25. J. Zwiers 6.16.37; 26.
G. Scholten 6.33.00; 27. G. van Coesant
6.43.28; 28. J. Leyendekker 7.01.38; 29. H.
te Wiereke 7.04.16; 30. J. Overvelde 7.06.57.
ALMELO, - Voor het tweede achtereen
volgende jaar gaat de Stichting Circuit Tub-
bergen enkele maanden na de succesvolle
wegraces een moto-cross organiseren op 'n
wel zeer uniek terrein In Vasse.
Vorig jaar is men er voorzichtig mee be
gonnen. Er was nog weinig ruchtbaarheid
aan gegeven en de publieke belangstelling
was niet bepaald daverend. Men verwacht
dat dit jaar op 5 augustus die belangstel
ling verveelvoudigd zal worden, want wie
vorig jaar het spectaculaire gevecht tussen
de zijspannen heeft gezien, komt dit jaar
zeer beslist terug en bovendien zal hij an
deren meebrengt.
Als de voortekens niet bedriegen, belooft
de jaarlijkse moto-cross in Vasse een even
gewild evenement te worden als de wegra
ces op het bekende circuit. De organisato
ren prefereren een geleidelijke opbouw. Zo
is men ook in Tubbergen begonnen met wed
strijden uitsluitend voor Nederlanders. Dit
jaar waren er dertien nationaliteiten verte
genwoordigd.
Op dezelfde wijze gaat men te werk in
Vasse. Voor de komende cross komen voor
het eerst enkele Belgen aan de start. Het
zijn overigens niet de eerste de besten want
L. Liekens geldt de laatste tien jaar zo'n
beetje permanent als de beste zijspanrijder
van Europa.
En als men nu weet dat zijn landgenoot
J. Brems hem vorig jaar het nationale kam
pioenschap heeft ontfutseld dan weet men
zo ongeveer welk Belgisch vlees men in de
kuip heeft. Deze twee geweldenaren gaan
de strijd aanbinden met Henk Steman, on
ze Nederlandse veelzijdige motorman, die ja
ren lang de beste speedway-renner was, die
tal van triomfen heeft gevierd op wegcircuits
en die vooral in terretoraoes zijn enorme
behendigheid heeft gedemonstreerd.
Momenteel is hij een verwoed zijspanrij
der en men kan er van verzekerd zijn dat
hij zijn Belgische rivalen goed partij zal ge
ven.
In totaal hebben 11 zijspanrijders inge
schreven en in drie manches vormen zij
het hoogtepunt van deze spectaculaire mo-
torsportdag in het prachtige terein te Vas
se. Dit terrein is wel buitengewoon geschikt
voor dit soort wedstrijden, want de baan
is voldoende breed om elkaar op elk stuk
van de weg te passeren, terwijl de nodige
sprtogschansen er voor zullen zorgen, dat
het niet alleen maar een wilde renpartij
wordt, maar dat vooral het accent gelegd
dient te worden op de stuurmanskunst van
de rijder en het teamwork van de man die
in het bakje er naast de boel in evenwicht
moet houden.
Tot drie maal toe, moeten deze zijspan
nen het circuit van 4200 meter rond en even
zo vaak moeten zij door de enorm diepe
kuil, waarvan men duizelig wordt als men
op de rand staat en naar beneden kijkt.
Toch presteren deze knapen het om langs
de steile wand naar beneden af te dalen
en bovendien ook nog weer de klim door
het mulle zand met succes te volbrengen.
Zijn de zijspannen dus het hoogtepunt van
Brigadier Wilktos heeft het op zijn zenu
wen. Elke dag vallen er meer agenten ten
offer aan de heersende A-griep en de enige
man, die hij deze ziekte van harte gunt, de
zanikende incompetente inspecteur Mills blijft
maar op de been. Op Wilktos' verzoek heeft
de inspecteur eindelijk gezorgd voor een
viertal vervangers.
De eerste vreugde over deze aanvulling
van het korps bekoelt al spoedig. De nieu
welingen komen kersvers van de politieschool.
Bovendien wordt het leven van agent Agent
(zo héét de man!) geleid door zijn vast
geloof to de sterren. Agent Benson heeft zo
zijn eigen (overigens volledig waardeloze)
theorieën over dé misdaad en agent Potter
kan zelfs de eenvoudigste taak niet uitvoe
ren als er ook maar één knap meisje in
de buurt is. Aan dit hopeloze stel wordt
dan nog agent Gorse toegevoegd, die erin
slaagt om na een kattejacht in de klokke-
toren te belanden. De anderen stellen het
al niet beter. Charlie Agent hóórt een moord
plegen, snelt te hulp en blijkt naar de radio
te hebben geluisterd! Benson helpt gediens
tig een oude dame oversteken en verneemt
dan dat ze juist tien minuten bezig is ge
weest om de kant te bereiken waar ze van
daan gekomen zijn. En PotterPotter
moet de geheimzinnige voetstappen onder
zoeken in een schijnbaar verlaten woning.
Bij zijn totrede slaat de dochter des buizes
aan het gillen omdat zij op het punt staat
in het bad te stappen.
Inspecteur Mills is razend!
Ze komen de straat niet meer op zonder
geleide. Maar agente Passworthy, die nu
met Charlie op ronde moet, krijgt een hu
welijksaanzoek te horen, dat door de ster
ren is goedgekeurd. Benson en Gorse ont
snappen aan de aandacht en verkleden zich
als vrouwelijke detectives om inspecteur
Mills te tonen, wat ze waard zijn. Ze kun
nen nog maar juist het vege lijf redden als
zij de burgemeestersvrouw ervan beschul
digen, dat zij een corset heeft gestolen.
En Potter, nu onder het oog van briga
dier Wilktos werkend, zet dieven na, die ont
snappen met een buit van een ton, maar
hij verliest ze uit het oog.
Inspecteur Mills is zo mogelijk nog ra
zender! Spoedig moet hij echter z'n mening
over de nieuwelingen herzien. In een des
perate laatste poging om zich te rehabili
teren, stellen Potter en zijn vrienden een
plan op om de dieven te achterhalen. Het
plan is kortweg gezegd: knots! Maar aan
gezien de dieven om de politie te mislei
den, óók van de normale gedaehtengang
zijn afgeweken, lopen zij onze vrienden to
de armen. Het is Gorse, die zijn knuppel
laat dansen van het ene hoofd op het andere
en onze vrienden zijn de helden van de dag.
Daardoor wordt inspecteur Mills bevorderd
En brigadier Wilktos ook.
Als het Apache-opperhoofd door een on
tevreden kolonist is gedood, besluit zijn
opvolger Mangas Colorado op het oorlogspad
te gaan en hitst de Indianen op tot een dol
le niets ontziende woede tegen de blanke
indringers. De commandant van Fort Yuma
wetend, dat een afdeling soldaten onderweg
is om hem en zijn mannen af te lossen,
besluit een koerier te zenden om de mannen
,te waarschuwen. De Indianen snijden de koe
rier evenwel de pas af en doden hem. On-
gewaarschuwd trekt luitenant Ben Keegan
met zijn afdeling van Fort Apache naar Fort
Yuma, midden door het oproerige gebied.
Weliswaar heeft hij het voordeel, dat hij
van nature wantrouwig is tegen alles wat
Indiaan is en hij is nu dubbel op zijn hoede,
omdat hij als gids een Apache heeft mee
gekregen. Onder zijn bescherming staat Me-
lanie Crowne, die meetrekt om missiewerk
te verrichten tussen de Indianen. Zij is er
van overtuigd, dat goede wil aan beide zij
den de moeilijkheden uit de weg kan rui
men. Maar die goede wil is ver te zoeken.
Mangas Colorado valt aan; niets en nie
mand ontziend storten zich de rode horden
op de karavaan, die zich moedig verzet,
maar wordt afgeslacht. Onder de bescher
ming van een rotsplateau weten Keegan en
Melanie zich in veiligheid .te brengen met
het doel Fort Yuma te waarschuwen.
In het daaropvolgende gevecht lijden de
Indianen een verpletterende nederlaag en
doodt Keegan zelf zijn grote tegenstander
Mangas Colorado.
de dag, de solorijders zorgen ook voor hat
nodige vuurwerk. Er zijn drie klassen. In
de 50 cc-senioren schreven 17 deelnemers
in. Met hun lichte fietsjes dansen zij als
het ware over het circuit en het valt op
geen stukken na te zeggen wie hier met
de eerste prijs gaat strijken. Er hebben en
kele bekende Twentenaren ingeschreven, w.
o. de Gebr. P. en W. van Dijk uit Ensche
de, J. Hulstok uit Wierden en J. Rietman
uit Haaksbergen.
De grootste deelname vindt men in de
klasse tot 250 cc. Liefst 53 deelnemers ver
schijnen hier aan de start, die to twee se
ries plus een finale moeten uitmaken, wie
de winnaar wordt.
Ook hier vanzelfsprekend veel Twentena
ren, zoals de Almeloërs Willemsen, Mochel,
Span, Boonstra en Jansen, Aaltink uit En
schede, Kellerhuis uit Losser en Nikkels
uit Holten.
Tussen de zware jongens die een motor
van boven de 250 cc berijden, zal Dick Mul
ler uit Holten wel de boventoon voeren. Hij
heeft al meerdere triomfen gevierd ta in
ternationale zesdaagsen en zijn grote rivaal
wordt J. Dobben uit Zwammerdam, die ook
reeds deel heeft uitgemaakt van het Neder
landse zesdaagse-team. Een unieke inschrij
ving in deze klasse is die van de zes ge
broeders Van Heugten uit Amersfoort.
In totaal telt dit gezin acht broers die aan
In het vakantieprogramma van de beide
middenstandsverenigtogen en de VW was
dinsdagavond een grote puzzelrit ingelast,
welke georganiseerd werd in samenwerking
met de Rijssense Motorclub R.M.C.
Voor dit evenement bestond zeer veel be
langstelling; de vele deelnemers waren na
afloop vol lof over de organisatie waardoor
het werkelijk een ontspanningsavond is ge
worden. De afstand van de rit, waarvan de
start en finish plaats vonden op het Volks
park, bedroeg c.a. 60 km voor auto's en mo
toren en c.a. 40 km voor bromfietsen.
De prijsuitreiking werd verricht door de
heer I. de Lange die de tevredenheid van
de organisatoren uitsprak over de grote
deelname en het goede verloop van de puz
zelrit.
De uitslagen luiden als volgt:
Afd. Automobielen:
1. J. Hoevenberg Almelo 13 strp. 2. J. C.
Zijsling Almelo 14, 3. B. Eshuis Rijssen 53,
4. J. Zweers, Almelo, 62, 5. D. Duindam
Rijssen 66, 6. J. W. Dijktok, Rijssen 67,
7. J. Rozendom, Rijssen, 75, 8. J. Aalbers,
Hengelo, 76, 9. A. Ligtenfoerg Rijssen 77,
10. J. Kamp Nijverdal 86, 11. J. Pas Rijs
sen 127 12. D. Jansen Rijssen 132, 13. M.
Mensink, Rijssen 135, 14. H. Flim Rijssen
142, 15. A. v.d. Noort Rijssen 143.
Afd. Motoren:
1. K. Tijhof Vriezenveen 57 strp. 2. J. Os-
senkoppele Almelo 73, 3. J Nieuwen hu is Rijs
sen 96, 4. A. Alferink, Nijverdal 110, 5.
H. de Lange Hellendoom 112, 6. J. Wijnen
Nijverdal 128.
Afd. Bromfietsen:
L. J. te Maat Hengelo 32, 2. A. Vloedgra
ven, Nijverdal 68, 3. J. Dekker Vriezen
veen 83, 4. F. Webbink, Vriezenveen 87,
5. F. W. Scholten Rijssen 88, 6. G. Poort
man Rijssen 89, 7. W. J. Rietman Almelo
91, 8. H. ten Brinke Almelo 92, 9. J. Tij
hof Rijssen 110, 10. H. J. Harbers Rijssen
117 11. H. J. Pluimers Enter 124. 12. H.
Mulder Nijverdal 136, 13. T. Dam Wichers
Rijssen 138.
motorsport doen, doch twee waren door om
standigheden verhinderd in Vasse aan de
start te verschijnen. Overigens vinden wij
zes motorrennende broers al een heel uniek
verschijnsel.
Advertentie
Te Enschede slaagde voor het praktijk
diploma boekhouden de heer J. Berkel.
RIJ SS EN buiten de wallen
In Overijssel voornamelijk to Twente, werd
de overleden drost officieel herdacht in ker
ken en overal waar dat zo te pas kwam,
werd de overleden bewindhebber geprezen
als een rechtschapen man. In de Walstraat
stond destijds een huis dat opviel door
stijl en bouw. Het was" wat men in die da
gen noemde een herenhuis. In de eerste
plaats was de kap veel hoger. De houten
gevel was ook anders. Beneden aan de
straatzijde was 'n voortuin. Door een haag
omgeven. Een poortje en een grindpad leid
den naar de voordeur, die uit twee helften
bestond. Vier ramen voorzien van kleine
ruiten sierden de voorgevel. Iets aparts voor
Rijssen was, dat Sienemeuije een vestibule
had. Buiten de Walstraat noemden de Rijs-
senaren haar de Juffer, maar de kinderen
in de Walstraat noemden haar Sienemeuije
en daarmee hadden zij succes. Vooral in
de kersen, appel en perentijd. Want de
achtertuin van Sienemeuijes huis was groot
en er stonden veel vruchtbomen. Zij was
dan ook de tante en meteen de opvoedster
van de jeugd to de Bouwstraat. En aan
gezien Siene meuije zeventig was had zij
in de Walstraat groot ontzag. En in de Wal
straat niet alleen. Als de burgemeesters de
boel in de knoop hadden zitten, met een
arm gezin of zo, dan werd de raad van de
juffer ingeroepen. Kort en snijdend waren
dan haar raadgevingen die soms op beve
len leken, maar voor menig arme van goe
den wille, stond haar hart en haar beurs
open. Want de juffer was rijk. Volgens Rijs
sense begrippen dan. De imker de Stoet
haspel, genoot de grote belangstelling van
de juffer. Of dit kwam dat zij geregeld
honing kreeg van de Stoethaspel, en deze
redeneerde, dat men beter vliegen kon
vangen met honing dan met azijn, laten
wij buiten beschouwing. Maar een feit was
dat twee dochters van de imker dienst
boden waren bij de juffer. Dat was een
erebaantje. Zij verdienden er acht gulden
per jaar en de daagse kleren van het hoofd
tot de voeten en dat was een vorstelijk
loon. Er zat ook nog een schaduwzijde aan.
Want de beide dochters Stoethaspel werden
zeer streng opgevoed. En Batte, de jong
ste der twee, wenste soms de juffer heel
ver weg. Batte was negentien en een lief
hebster van jongens. Niet, dat zij onbehoor
lijke dingen deed, maar zij liet zich zo
nu en dan graag afvrijen door een flinke
Rijssener jongen, het liefst uit de Walstraat.
Sienemeuije kreeg er spoedig de lucht van.
En zij attendeerde de twee-entwtatig jarige
Janna er op, dat hare zuster min of meer
losbandig was. Janna ging het net als de
juffer. In haar jonge jaren was de juffer
huishoudster geweest bij de richter van
Ootmarsum. Een man met een zwakke ge
zondheid. Nu had het toeval gewild, dat
iedereen een hekel had aan de richter. Dat
duurde zolang, tot de richter een hekel aan
zich zelf kreeg. Zijn testament maakte, en
toen Sienemeuije, toen raog Sientje, op een
morgen opstond, om mijnheer te wekken,
kreeg zij geen gehoor. Zij werd bang en
riep de koetsier, die aan de overkant van
de straat to 't koetshuis woonde. Deze open
de de slaapkamer, mijnheer was er niet.
Het hele huis werd doorzocht. Eindelijk vond
men hem in de kelder, hangende aan een
dikke ijzeren duim. De schout werd ge
waarschuwd en deze constateerde dat de
man al uren dood was. Het huis werd ver
zegeld en Sientje verhuisde naar Rijssen.
Waarom juist naar Rijssen? Haar groot
moeder was een dochter geweest van Gal
gen Jan uit de Walstraat, daar had zij als
klein kind wel eens gelogeerd. De Galgen
waren uitgestorven en 't huis was verkocht.
Graads van het Konijn een bijgelovig man,
had zich laten wijsmaken, dat het spookte
in het galgenhuis. De Walstraters hadden
er schik van, en zij maakten hem zo gek
dat hij het huis wilde verkopen.
Het testament van de overleden richter
van Ootmarsum werd geopend. En Sientje
de huishoudster die nooit verkering had
gekregen, omdat zij bij de richter diende,
werd de universele erfgenaam. De burge
meesters van Ootmarsum noemden hem een
vlegel van een kerel. Nu kwamen er huwe
lijkskandidaten voor Sientje. Zij was nu
veertig jaar, maar zij dacht, loop nu voor
mijn part naar de pomp! De vaste goederen
te Ootmarsum maakte zij .te gelde, op de
drie boerderijen na en zij ging naar Rijs
sen. De vrouwe van de Oosterhof bood haar
een pracht betrekking aan, bij haar schoon
vader heer droste. Maar zij sloeg het heel
beleefd, maar beslist af. Zij dacht bij zich
zelf, ik nooit geen huishoudster meer!
Maar niettemin bleef er een goede verhou
ding bestaan tussen de juffer en de vrouwe
van de Oosterhof. Bemardtoa van Langen
Vrouwe van de Oosterhof en van Rijssen,
vond haar acceptabel. Zij ging naar Graads
van het Konijn en keurde huis en hof. En zij
deed een bod. Het Konijn rook winst en over
vroeg. Maar Siene meuije hield zich aan
haar bod. En de Walstraters riepen in koor
dat het Konijn gek was, om zulk een bod
af te slaan. Negen dagen later was de juf
fer eigenaresse van het huis. Timmer-Harm
kreeg opdracht het oude huis af te breken
en de spoken te verjagen. De juffer geloof
de niet aan spoken. Op een dag was zij in
een huurkar met Harm naar het dorp Ul-
zen in de graafschap Bentheim gegaan. Daar
stonden van die mooie buitenhuizen waar
de juffer haar hart aan verpand had. Het
was voor Harm de reis van zijn leven, n
Ootmarsum waar zij aankwamen tegen mid
dagtijd, werd de maaltijd gebruikt in de
„Volle maan". Nog nooit had Harm zo kos
telijk en zoveel gegeten.
Laat in de middag werd Ulzen bereikt,
waar een zuster van de overleden richter
woonde en waar de juffer logeerde. Bats
kreeg een onderkomen in de Tap een boe
renherberg in het dorp waar hij zich uit
stekend op zijn gemak voelde. Een jaar
was nadien verlopen. In de Walstraat stond
het vreemde bouwsel. Men wende er aan.
Met het klimmen van de jaren werd de
juffer bij de jeugd Sienemeuije. En nu was
daar dé opperhuisknecht van de Oosterhof
gekomen, of de juffer eens op het kasteel
wilde komen te hedenmiddag om drie uur.
Voor zij naar de Oosterhof ging, vond zij
het nodig om Batte nog eens flink de kast
uit te keren, want Johan van de Meijer uit
de Walstraat loerde strabant op Batte. De
juffer mocht de jongen wel maar zij vond
hem wel brutaal. Batte beloofde niet op
straat te komen en dat kon zij goed be
loven, want in de haag van de achtertuin
was een gat. En als de geliefden elkaar
benaderen wilden en dat gebeurde meestal
als de juffer haar praatavond had op de
Oosterhof dan had Batte vaak toevallig een
of ander ta de tuin te doen en ging dan
in het prieeltje zitten wachten, tot Johan
door het gat in de heg kroop. Het was in
tussen al aan de juffer overgebriefd en
zij besloot de proef op de som te nemen.
Op een avond dat naar haar vermoeden
het weer zou gebeuren, zette zij Batte aan
het tin en koper schuren. Zij zelf stelde
zich verdekt op in het prieeltje. Toch wel
griezelig zo in het donker, in het prieel
alleen. Zij hoefde echter niet lang te wach
ten, want spoedig verscheen er de scha
duw van van 'n flinke jongeman, die sloeg on
vervaard zijn stevige armen om haar hals
en fluisterde, Dag schat! Dat was de juffer
nog nooit overkomen. Meteen voelde ze
zich zoenen van verbazing gaf zij geen kik.
Maar Johan merkte ras zijn vergissing en
verdween even gezwind door het gat in de
heg als hij gekomen was.
De juffer vertelde van het voorval niets
maar ging de volgende morgen haren tuin
eens grondig inspecteren. En zij vond het
gat ta de haag. Zij had vroeger de richter
van Ootmarsum wel eens vakkundig strik
ken zien zetten, en zij was er anderhalf uur
mee bezig, maar het resultaat was er ook
naar. Zij wachtte tot hert avon<j werd. In
de schemering sloop Batte naar het prie-
eeltje en de juffer stelde zich verdekt op in
de stokkebonen. Het duurde een poosje en
zij hoorde wat ritselen en zij er op af. Daar
hoorde zij een gesmoorden vloek. Zij taste
toe en gaf de heetgebakerde vrijer een
paar flinke oorvijgen, dit hielp blijkbaar,
want Johan verdween en de strik verdween
mee. Zij keek in het prieeltje, niets te
zien. Toen zij in de keuken kwam, was Bat
te met het onschuldigste gezicht van de we
reld aan het bonen doppen. Maar twee da
gen later kreeg Batte het op de zenuwen,
Johan had haar de bons gegeven. En nu
was het ook weer zo, Batte mocht met
Johan wel verkering hebben in het nette.
Maar Johan wilde niet meer. Kom, kom,
vertelde de juffer, ik zal eens met hem
gaan praten. Hij stuurde des avonds een
loopjongen naar de Meijer in de Walstraat
of Johan even bij de juffer wilde komen.
Johan kreeg een kleur als vuur. Maar hij
ging. In het kleine kamerken waar niemand
haar kon horen, smeet zij de Meijerszoon
zijn gedrag voor de voeten. Stiekum een
bejaarde en eerbiedwaardige dame zoenen.
En dan dat meisje, dat schaap, dat zo
van hem weg was, de bons geven. Gasterd!
schold zij. Ik zal het aan iedereen in de
Walstraat vertellen. Daar had Johan niet
van terug. In het vervolg mocht Batte ie-
deren zaterdagavond om de veertien da
gen met hem uit. Maar Batte en Johan
namen nog genoeg toe, maar dat keek de
juffer door de vingers, want zij had zelf
ondervonden dat die Johan niet mis was.
Dus na haar bevelen te hebben gegeven,
spoedde zij zich naar de Oosterhof. En
daar hoorde zij klagelijk de vrouwe van
Rijssen aan. Zij de vrouw van Rijssen kon
nu niet voorgaan, de leiding niet nemen
in het betonen van rouw. En of de juffer
nu dat niet wilde doen. Nu voor dit keer
zou zij het volk van Rijssen oproepen. De
vrouwe van de Oosterhof dacht van een
rouwweek maar de juffer maakte er een
dag van. Zei wendde zich de volgende dag
tot een zeer gezien burger van Rijssen, dat
was Modder Berend. Dit heerschap was
het hele jaar in de rouw, omdat zowat heel
Rijssen familie van hem was. Dat wil zeg
gen de westzijde der stad.
Berend behoorde tot de gegoede burgerij
en was een vakman ta het rouwen. Be
rend streek zich bedenkelijk door den baard
en luisterde waardig naar de juffer. Hij
hielp de juffer uit de droom. Voor Twente
was wat Rijssen aanging, een dag ruim
voldoende. Berend zelf had zijn mensen
er voor, in iedere straat één. De volgen
de dag was het voor elkaar. De juffer kon
komen en Jan met de pan ook. Modder
Berend had het programma van de dag
al klaar. Eén dag lag allen arbeid stiL
En Rijssen was in het zwart. De vrouwe
van de Oosterhof was diep getroffen door
zoveel aanhankelijkheid. Maar met één greep
Siene meuije naar de macht. Modder Be
rend die helaas te vergeefs een goed oogje
op haar had. Hij was pas zestig en sinds
twaalf jaar weduwnaar. De juffer bracht
hem aan het verstand dat zij met mannen
niet van doen wilde hebben eenmaal had
zij er een dood in de kelder zien hangen,
en daar had zij genoeg van gekregen. De
volgende keer hopen wij te zien hoe de juf
fer het verder maakte.
Van Coeverden.
