FILM NIEUWS VIS, OOK ALS ER GEEN R IN DE MAAND IS Goede vakantiereis voor jonge mensen DOE NIET AAN BERMTOERISME File-rijden en afstand houden LEDENVERGADERING SPORTCLUB „RUSSEN" Successen Kynologenclub VAKANTIEVERKEER Vrijdag 27 juli 1962 WEEKBLAD VOOR RUSSEN Pagina 5 De Rode Kaperkapitein Opening Slijterij Ter Horst M'n dochter weet er meer van P Afscheid bij Kamgaren- spinnerij „Riessen" Vrijdag en zat. de film.: 't Kapitein Valid, anders bekend als „De Ro de Kaper-Kapitein" - verovert in de 18e eeuw een van Z.M.'s oorlogsgaljoens in de Caraï- bische zee. Het galjoen vervoert geen goud, doch een lading, die volgens Vallo nóg waar devoller is, n.l. 's konangs afgezant Baron Gruda en een lading wapens om Gruda's troepen te versterken in hun strijd tegen de rebellen op de eilanden. Ondanks protesten van zijn eerste stuur man Humble Bellows, bevrijdt Vallo Baron Gruda. Vallo besluit de wapens aan El Li bre te verkopen, leider der rebellen, en hem dan te verraden aan Gruda, die belooft Val lo hiervoor goed te betalen. Vallo en Ojo, zijn assistent, gaan op El Libre's eiland aan wal. Zij vertellen de bewoners van dit ei land, die geleid worden door Pablo Murphy, dat zij geweren willen verkopen aan El Li bre en dus bij hem gebractbt willen wor den. Xnplaats daarvan nemen de eilandbewo ners hen. gevangen, doch zij worden ont dekt door soldaten van de koning. In de daar op volgende verwarring nemen Vallo en Ojo de benen en ontsnappen door een geheime tunnel. Nadat zij een overeenkomst met het meisje Consuelo hebben gemaakt, worden zij bevrijd van hun touwen. Deze overeenkomst is, dat zij hun zal vertellen waar El Libre zich bevindt en erop zal toenzien, dat de ge weren gekocht worden, als Vallo en Ojo op hun beurt El Libre zullen bevrijden uit de ge vangenis, waarin, hij zit. Consuelo voegt zich aan boord van Vallo's galjoen als zij zioh naar het eiland begeven waar de ge vangenis staat. Zich voordoend als Baron Gruda ensceneert Vallo de ontsnapping van El Libre en diens compagnon Professor Pru dence, een natuurkundige. Consuelo's dank baarheid ten opzichte van Vallo is groot - El Libre is haar vader. Humble Bellows onitdekt, dat Vallo verliefd is geworden op Consuelo en van plan is El Libre aan land te zetten met de geweren, evenwel zonder het beloofde geld daarvoor te willen ontvangen. Bellows verraadt Vallo, zet hem, Ojo en Pru dence geketend in een bootje, om op zee om te komen, en levert El Libre en Con suelo aan Baron Gruda uit, in ruil voor de beloofde beloning. Doch Gruda bedriegt de piraat en neemt hem en de gehele beman ning gevangen,. Ondertussen hebben de 3 mannen in het roeibootje kans gezien de kust te bereiken en zichzelf te bevrijden, dankzij een natuur kundig trucje van Professor Prudence. Het is te laait om iets voor El Libre te doen, maar wanneer Vallo hoort, dat Con suelo gedwongen wordt de oude Gouverneur van het eiland te trouwen, roept hij het volk toe in opstand te kamen! Met eigen gemaakte wapens, zoals een „machinege weer", „tank" en zelfs een ballon, drijven zij de soldaten terug. Baron Gruda ontvoert inmiddels Consuelo naar zijn galjoen. Vallo Woensdag opende de heer H. ter Horst (zelfbedieningslevensmiddelenbedrijf aan de Grotestraat) zijn nieuwe slijterij, voor de onderbrenging waarvan tijdens de bouw van het nieuwe pand destijds al rekening zal zijn gehouden. De slijterij, één geheel vor mende met de zelfbedieningszaak, is een ge heel afzonderlijke afdeling, waar men te kust en te keur kan gaan en waar men keuze heeft over een veelheid van merken en va riëteiten in dranken in de ruimste zin van het woord. De etalage geeft daarvan reeds een goe de indruk. Het interieur van de slijterij, kan niet anders dan zeer bijzonder worden genoemd. Er is naar gestreefd de „drank winkel" zo gezellig mogelijk in te richten, en met het idee van een antiek haardtafe- reel heeft de heer Ter Horst een goede greep gedaan. Antieke tegels, tinnen maatjes, een spinnewiel en vooral de ouderwetse lamp geven het interieur van deze zaak een hui selijke en gezellige indruk. De redactie van dit blad, wenst de heer Ter Horst met zijn uitbreiding veel succes toe. In café Gijs'bers hield de voetbalvereni ging Sportclub Rijssen een algemene leden vergadering onder voorzitterschap van de heer A. Ditsel nadat de voorzitter de pres taties van de verschillende elftallen in het afgelopen seizoen had gereleveerd bracht de secretaris die heer H. Kamp het jaar verslag uit. Hieruit bleek, o.a. dat het le dental nagenoeg gelijk is gebleven (thans 137). Tot bestuursleden werden herkozen de he ren A. Dutsel en J. Ruiterkamp terwijl in de vacature G. J. Vosman (niet herkiesbaar) gekozen werd de heer B. J. Kosters. Tot wedstrijdsecretaris werd gekozen de heer B. G. Tijhof. In de kascommissie werden gekozen de heren Otten en J. Kosterbok. De elftalcommissie zal voor het a.s. sei zoen worden gevormd door de heren J. Bekkernens, J. Lohuis, A. Huiskens, G. Ro- zendom en E. Koetsier. Tot juniorantleiders werden gekozen de heren Witten en J. Tij hof. Van bestuurszijde werd medegedeeld, dat aan de komende competitie met 3 se- miorenelftallen en 2 juniorenelftallen zal wor den deelgenomen. Ter versteviging van de kaspositie zal binnenkort een bierglazenver- koopactie worden gehouden alsook een lo terij. Op de internationale Honden Kampioens- tentoonsteliing te Nijmegen behaalde de heer J. Holtkamp met zijn dwergkees een mooie 3e plaats, uitmuntend. De heer T. Kosters behaalde met zijn boxer een z.g. bevrijdt zijn piraten-bemanning en achter volgt Gruda's galjoen met zijn eigen schip. Hij en zijn bemannig gaan aan boord van het galjoen en nia een hevig gevecht ver slaat hij Gruda en bevrijdt Consuelo. Woensdag de film. Het 17-jarige dochtertje van een gegoede familie in een der voorsteden van Londen, schrijft in het geheim een roman. Een ro man, zoals men die van een kittig pikant jong meisje met sex appeal kan verwach ten. De jonge schrijfster nodigt er de lezer toe uit „de bladzijde om te keren", om haar burgerlijke wereldtje, dat er zo heel erg net jes en deftig uitziet, in het zonnetje te zet ten. En dat prikkelt de nieuwsgierigheid van de op schandaaltjes beluste lezers en leze ressen in bijzondere mate. De kwellende, on prettige keerzijde van de bladzijde, die zij ontmoet, had zij plotseling en bij toeval ont dekt. Ogenschijnlijk, zo schrijft ze, was haar va der een geacht burger, een veel geprezen procuratiehouder van een grote onderneming. In wezen, ontfutselde hij grote sommen gelds aan het bedrijf om die aan zijn mai- tresse te verkwanselen. Haar zogenaamde preutse moeder heeft een reeds lang lopende verhouding met een man, die voor haar ,<oom" doorgaat, doch in werkelijkheid de vader van de lieftallige, doch wel wat overrijpe, romanschrijfster is. De dokter van het plaatsje is een echte blauwbaard en de tante van de schrijfster geniet al te veelvuldig en overmatig van al coholische dranken. Wat echter niet de bedoeling van de ro manschrijfster was, is dat de buren de ro man voor waar aannemen met alle gevol gen vandien. Iedereen keert de familie de rug toe en alles groeit uit tot een groot schandaal. Men beschouwt de roman als de publieke biecht van een verontwaardigd jong meisje. In het Instituut voor moderne fi lologie van de faculteit der letterkun de van de Nationale Litoral-universiteit van Rosario is het onderwijs van Es peranto een officieel leervak geworden. Het dagblad „Paris-Normandië" met een oplaag van 180.000 ex. heeft in zijn jeugdrubriek een Esperantocur- sus opgenomen. De liliputstad „Minimundus", de kleinste wereld aan de Wörther See bij Klagenfurt, is weer geopend. In het afgelopen jaar trok deze alleraardig ste tentoonstelling meer dan 90.000 be zoekers uit dé hele wereld. Het woord „vakantie" ligt ons deze maan den voor in de mond. Alles en iedereen staat in het teken van 's mensen reislust, die ons met het hoger klimmen van de zon ieder jaar weer bekruipt. De vakantie-ge dachte beheerst (Tijdelijk) ons leven. Wie dat niet geloven wil doet er goed aan de advertentiepagina's van zijn krant er eens op na te slaan. Het is „vakantie" wat de klok slaat. Wij steken ons in vakantie-mode, wij vliegen met vakantie-tickets, wij jagen op vakantie-folders, wij werpen ons op de vakantie-foto's, wij eten vakantie-menuutjes, en drinken dito drankenWelbeschouwd schept dat fenomeen „vakantie" een vreem de situatie, want alles wordt anders dan an ders. Of beter gezegd: wij zoeken het an dere. Datgene wat bij voorkeur hemelsbreed verschilt van het alledaagse leven. Wie gewend is een witte boord te dragen steekt zich in 'n kleurig sporthemd. Of omgekeerd. Wie zijn dagtaak al autorijdend vervult gaat op een rustig plekje zitten vissen, terwijl de professionele visser voor een paar dagen in de auto stapt. Het ANDERE. Dat te vinden, zinvol te vinden, is een lamst die lang niet ieder een machtig is. Nu zegt een oud en bekend spreekwoord al, dat „de gustibus non est disputandum" over smaken niet valt te twis ten. Zo beschouwd is het dus ieders goed recht om in benzinestank en onder het „ge not" van onophoudelijk motorengebrul de (vakantie)lunch te gebruiken. En wij zouden daarin ook stellig geen aanleiding vinden, om er hier op te wijzen, ware het niet dat aan dit soort „bermtoerisme" maar al te dikwijls gevaren voor derden verbonden zijn. Wij zien 't bermtoerisme in het zomer seizoen hand over hand toenemen. Honder den preferem - tekens des tijds! - de dy namische onrust van de wegberm boven d<> (beangstigende?) stilte van bos, heide of pol derland. Daarbij worden soms situaties ge schapen, die bepaald gevaarlijk zijn. Men denke aan (half) op de rijbaan geparkeerde auto's aan de uitzichtbelemmering bij zij wegen, aan de ballen die de rijweg oprol len, enz. enz. Ook is het duidelijk, dat be paalde zomerse tafereeltjes in de berm de aandacht van weggebruikers afleiden op een wijze die fataal kan worden. Het Verbond voor Veilig Verkeer geeft daarom in het kader van zijn zomeractie voor veilig vakantieverkeer de raad om niet aan bermtoerisme te doen maar het wat verder van de bermen te zoeken. Dikwijls is het frappant te constateren hoe prachtige plekjes op nog geen honderd meter van een „afrit" onbenut blijven omdat men niet de moeite neemt even van de hoofdroute af te wijken. Het zou goed zijn indien zij die in hun vakantie het „andere" aan de bermen van onze drukke wegen zoeken, zich bewust wer den van het feit, dat aan de rand van die zelfde wegen een gevaar loert, welks gezel schap men - óók in de vakantie - beter NIET zoekt. Er is veel vóór om ook 's zomers gere geld vis te eten. En daarbij denken we niet alleen aan de onvolprezen haring in al zijn verscheidenheid, maar ook aan verse vis. Juist in de zomer- en herfstmaanden kan de kwaliteit van de vis op zijn best zijn. Dan heeft de vis immers weer volop kun nen eten en is hij „lekker dik en rond". Het is wel van belang dat u de vis tot aan de bereiding koel wegzet of indien dit niet mogelijk is dat u de vis meteen na thuiskomst vast gaar kookt, stooft of bakt. Wat denkt u van onderstaande recepten, voor 4 personen: Om te beginnen een wenk voor het ma ken van haring toostjes: Daarvoor hebt u haringfilets en knappen de toostjes of pas geroosterd brood. Smeert u de toost nu eens niet met gewone boter of margarine of mayonaise,maar met een geuriger mengseltje. Roer door de weke boter of margarine of door mayonaise flink wat groene kruiden, zoals peterselie en sel derij en een klein beetje zeer fijn gehakte ui of bieslook. (Op 50 g boter of margarine ongeveer 1V2 eetlepel groen). Heerlijk in combinatie met de haring. Hebt u een rest gebakken of gekookte vis, och, dan zal ook die best op zo'n krui denbotertje smaken. Gegarneerde gebakken schol 2 grote of 4 kleine schollen, zout, bloem, of paneermeel, 2 tomaten, 1 groene paprika 1 appel, boter of margarine. De schollen (schoonmaken) en van bin nen en van buiten goed wassen. De vis laten uitlekken. De tomaten wassen, de appel was sen of schillen en van het klokhuis ontdoen. De paprika wassen en de steel, zaadlijsten en zaden verwijderen. Tomaten, appel en paprika in smalle reepjes snijden. De vis zouten en laten uitlekken. Kort voor het ge bruik de vis door bloem of paneermeel wentelen. Boter of margarine heet laten worden en de schollen eerst aan de lichte, daarna aan de donkere kant lichtbruin en gaar bakken. Dikke schol niet te vlug bak ken. De vis uit de pan nemen en warm hou den. De appel, tomaat en paprika in de hete boter of margarine bruin bakken en over de gebakken vis verdelen. De bruine boter of margarine erover schen ken. Gevulde schelvis of makreel. 2 grote schelvissen of verse makrelen, plm. 150 g. doperwten, 2 tomaten, peterselie zout, 50 a 75 g boter of margarine. De vissen (schoonmaken) wassen en langs de gehele buikzijde opensnijden. De vis wat plat drukken en de graten verwijderen. De vissen inwrijven met zout. De erwten dop pen en 5 minuten in weinig water voorko ken. De tomaten in stukjes snijden, de peterse lie fijnsnijden. Op de helft van iedere vis 'n deel van de erwtjes, de tomaten en de pe terselie leggen en de vissen dichtslaan. Een stevig garen een paar maal om iedere vis wikkelen. In een pan of vuurvaste schotel boter of margarine smelten, maar niet bruin laten worden. Een scheutje water of kook nat van de erwtjes toevoegen en de vissen erin leggen. De vis zachtjes gaarstoven in plm. 15 minuten. Halverwege deze tijd de vissen voorzichtig keren. Op het laatst zeer fijn gesneden peterselie door de verkregen saus roeren. Vishapje te gebruiken op de boterham, op toost, in kleine deegbakjes of als vulling van tomaten of gekookt ei. Een wijting of kleine schelvis (plm. 200 gr) zout, ongeveer 2 eetlepels mayonaise, 2 augurken, een half hardgekookt ei, een uitje (desgewenst een theelepel kappertjes) peterselie, plm. 2 eetlepels azijn en of kook nat. De vis schoonmaken, wassen en in weinig water met zout zachtjes gaarkoken. Kook tijd 5 a 10 minuten. Het visvlees van de graat nemen en zeer fijn snijden, hakken of in een „mixer" fijnmaken. De augurk, uit peterselie (kappertjes) en ei eveneens fijn verdelen. Deze ingrediënten met de vis en de mayonaise vermengen. Azijn en-of kooknat naar smaak toevoegen. Dinsdag zijn in Nijmegen en in Apeldoorn de vierdaagsen weer gestart. Vootr Apeldoorn was het f de negende maal en voor Nijme gen dc zesenveertigste. Op deze fotocombinatie zien we boven een beeld uit Lent bi] Nij megen: Een peuter stapt dapper naast een grote soldaat om hem een stukje te begeleiden. Onder: De deelnemers in Apel doorn konden genieten van een schitterend parcours door de bos sen. Plaats van handeling: een huis temidden van de bergen van het Allgau in Zuid-Duits- land. Rondom de open haard zitten een aantal jonge mensen tussen de 17 en 20 jaar. Eén legt een grammofoonplaat op, al gauw neuriën sommigen mee. Dit is een vakantie huis voor jonge mensen. In dit huis kunnen jonge jongens en meisjes - afwisselend of gemengd uit de gehele Bondsrepubliek hun vakantie doorbrengen. Hier kunnen zij in de zon liggen, zwem men, bergtochten maken, - er zijn boeken, een grammofoon met een grote discotheek, een klein foto-loboratorium, een hobbyzaal, waar de jeugdige vakantiegangers onder des kundige leiding kunnen knutselen, houtbe- werken, linoleumsneden maken, batikken en nog veel andere dingen meer. Niemand behoeft zich er bij slecht weer te vervelen. Alle bekende Duitse dagbladen en vele tijd schriften liggen er om gelezen te worden en over de inhoud er van wordt nog al eens van gedachten gewisseld. Door dit alles ver schilt dit huis toch wel van de gebruike lijke vakantiehuizen. Zij vallen ook op door hun rust, door de at mosfeer, waardoor de bezoekers „bij" kun nen komen, door de behoedzame, nauwelijks bemerkbare leiding, die de jonge mensen er toe willen brengen zelf iets van hun va kantie te maken inplaats van alles passief te ondergaan. Dit huis in het Allgau is een van de zes te huizen, die het Duitse genootschap voor vrijetijdsbesteding door de jeugd in de Al pen, in het Zwartewoud, aan de Noordzee en de Oostzee hebben ingericht. Dit genootschap bestaat uit een groep werkgevers die van mening is, dat hun vooraanstaande eco nomische en sociale positie hen bijzondere verplichtingen jegens de werknemers geeft, met name jegens de jonge werknemers. In de loop der jaren hebben zij kunnen zien, dat voor degenen, die geen kind meer zijn en toch niet helemaal volwassen, de vakan tie vaak weliswaar vrije, maar toch ook verloren tijd is, gevuld met bioscoopbezoek, clandestien ergens anders werken, wilde brom- of motorfiets tochten en gebanjer. Het beleven van de natuur, vrolijke, opge wekte gemeenzaamheid met andere jonge mensen scheen velen van hen even onbekend te zijn als het gevoel dat het verrichten van plichten, ook aangenaam kan zijn evenals het rekening kurmen houden met anderen en leren. En terwijl vele volwassenen van mening zijn, dat de hedendaagse jeugd nu eenmaal niets anders wil en dus geen hulp nodig heeft, kwamen werkgevers tot andere be sluiten. Het is mogelijk, dat zij ook aan hun bedrijf dachten, waarin een opgewekte Nu in ons land het aantal inwoners dat over één auto beschikt sprongsgewijs daalt en het aantal vakantiedagen per inwoner langzaam maar zeker stijgt, is het onver mijdelijk dat onze wegen voller en voller worden. Steeds meer auto's komen in week ends en in de vakantieperiode onze wegen bevolken, steeds meer wordt de wegge bruiker gedwongen en file te rijden. Dat dit langzame „dichtslibben" van ons wegennet consequenties met betrekking tot de rijstijl van de individuele automobilist heeft, is duidelijk. Heit rijden in een fi le stelt nu eenmaal eisen. En dat aan deze eisen lang niet altijd wordt voldaan, blijkt wel uit het feit dat kettingbotsingen steeds vaker voorkomen, zelfs zó vaak, dat zij in het algemeen niet meer in de kranten worden vermeld. Kettingbotsingen ontstaan omdat men on voldoende afstand heeft bewaard tussen het eigen voertuig en het voertuig dat ervoor rijdt. Het bewaren van voldoende afstand - en voortdurende oplettendheid en concen tratie - is als het ware een verzekerings premie om niet bij een kettingbotsing be trokken te raken. Voldoende afstand bewaren, ja, maar hoe veel dan wel? Men moet er rekening mee houden dat er één seconde verloopt tussen het opflitsen van het stoplicht van de voor rijdende wagen en het intrappen van de eigen rem. Een eenvoudig rekensommetje leert dan dat het eigen voertuig in die pe riode eenafstand aflegt, die bij een snelheid van 25 km per uur plm. 7 m bedraagt, bij 50 km. per uur 14 m, bij 75 km peT uur 21 m en bij 100 km per uur 28 km. Dit zou dus de strikt minimale afstand moe ten zijn. Maar er is nog iets anders. Het is be wezen dat geen menselijk wezen constant honderd procent aandacht voor het verkeer heeft. Het is een (droevog) feit dat elke weggebruiker periodes van „bewustzijnsver nauwing" van verminderde aandacht en con centratie, kent. Het is dus zaak rekening te houden met deze (menselijke) tekortko mingen in de rijstijl. Men zou de hierbo ven genoemde cijfers moeten verdubbelen maar ook dat geeft wellicht nog niet vol doende garanties. Het Verbond voor Veilig Verkeer heeft een „ezelsbruggetje" ontwikkeld voor het bepalen van de afstand welke tussen u en uw voorligger kan worden gehandhaafd en zegt het volgende: „Houd steeds zoveel me ters afstand tussen u en uw voorrijder, als uw snelheid kilometers per uur be draagt." Dus: 25 m bij een snelheid van 25 km per uur, 50 m bij 50 per uur, 75 meter bij 75 km per uur. enz. Dat is aan de hoge kant, maar beter over beleefd dan onbeleefd. jonge werkkracht nu eenmaal meer waard kan zijn dan een ander. Overheersend bleef en blijft, dat de meeste jonge werknemers echt vakantie nodig hebben om bij te kun nen komen alsook dat de meeste van hen nog nooit een vakantiereis hebben gemaakt. Hoe bevalt het dergelijke jonge werknemers nu in zo'n tehuis? In een brief die zij vóór hun vertrek krijgen, staat, dat zij hun kof fergrammofoon en transistorradio maar thuis moeten laten, maar liefst zoveel mo gelijk eigen ideeën moeten meebrengen, hun muziekinstrumenten, misschien ook ge luidsbanden, kleurendia's, die ze misschien aan de anderen willen laten zien, goede wan delschoenen, een zwempak, warme kleren. En tenslotte: „Wij verheugen ons op uw komst en wij zijn erg benieuwd wat u zelf van deze twee weken zult maken". Er is geen sprake van een soort kample ven. Integendeel er zijn nooit meer dan veer tig gasten tegelijk en de inrichting van deze huizen is prachtig, meubilair en ge bruiksvoorwerpen van goede vorm, alles zeer goed verzorgd, hetgeen, naar de ervaring heeft geleerd, tot goed gedrag en goede manieren bijdraagt. De brieven, die de leiding van deze te huizen na de vakanties krijgt, geven nieit al leen een prettig, maar vaak ook een ontstel lend en ontroerend beeld. Zo'n vakantie, waarin, de enkeling persoonlijk wordt aan gesproken, waarin men belangstelling en zorg voor hem toont, iets van hen ver wacht en hem wekt - kan de uitwerking van een schok hebben. Het is verbazingwekkend hoe twee weken jonge mensen kunnen veranderen. Zulks blijkt ook uit de brief van een meis je, die zij na haar terugkeer thuis schreef: „In de drie weken dat ik nu weer thuis ben, ben ik zes pond afgevallen en ik voel me beroerd. Ik heb me nooit ergens zo thuis gevoeld als bij U". Ook van jongens kwamen zeer nadenkelijke brieven, waarin de zelfkritiek vaak indirect tot uiting komt: „Hopelijk hebt u aan uw huidige groep meer plezier dan aan ons Volgend jaar doen we alles beter. „Ik hoop, dat u ons desondanks in goede her innering behoudt"en steeds weer komt in deze brieven de voorvreugde op volgend jaar tot uiting, de hoop de vakantie dan weer in dezelfde omgeving te kunnen door brengen. „We hebben veel bij u geleerd, dat we nu goed kunnen gebruiken." Vorig jaar brachten drieduizend Duitse jongeren hun veertien dagen vakantie in deze tehuizen door. Drieduizend van vele mil joenen jongeren is niet zo veel en veertien dagen van de 365 dagen van het vorig jaar ook niet. Maar het zijn drieduizend individuele be levenissen, die door vele jongeren een keer punt in hun leven betekenden. Ook vakantie- houden kan een mens leren. Wegens het bereiken van de pensioenge rechtigde leeftijd legde heer H. Meijerink, portier bij de kamgarenspinnerij „Riessen" zijn functie neer. Dat de scheidende portier zowel bij de directie als bij het personeel van alle af delingen zeer gewaardeerd was bleek dui delijk uit de wijze waarop hem dit afscheid werd bereid en uit de vele geschenken die hem werden aangeboden. De directeur van de kamgarenspinnerij de heer J. ter Horst jr. sprak de scheidende functionaris toe en releveerde het feit, dat de heer Meijerink eerst ruim 40 jaar bij het moederbedrijf Ter Horst en Co in dienst was geweest en op 11 december 1950 in dienst was getreden van de kamgarenspim- nerij Riessen. Spr. dankte de heer Meijerink voor de goede diensten aan beide ondernemingen bewezen en roemde zijn nauwgezette plicht betrachting. De heer Ter Horst overhandig de de scheidende portier een fraai wand bord en de pensioenbrief en wenste hem een lange en goede levensavond toe. Na een gezellig samenzijn met de directie en het kantoorpersoneel bracht de heer Meij erink een afscheidsbezoek aan de directie van ter Horst en Co NV.

Erfgoed Rijssen-Holten

Weekblad voor Rijssen | 1962 | | pagina 5