FILM NIEUWS
VIS, OOK ALS ER GEEN R IN
DE MAAND IS
Goede vakantiereis voor jonge mensen
DOE NIET AAN
BERMTOERISME
File-rijden en afstand houden
LEDENVERGADERING
SPORTCLUB „RUSSEN"
Successen Kynologenclub
VAKANTIEVERKEER
Vrijdag 27 juli 1962
WEEKBLAD VOOR RUSSEN
Pagina 5
De Rode Kaperkapitein
Opening Slijterij
Ter Horst
M'n dochter weet er
meer van
P
Afscheid bij Kamgaren-
spinnerij „Riessen"
Vrijdag en zat. de film.:
't
Kapitein Valid, anders bekend als „De Ro
de Kaper-Kapitein" - verovert in de 18e eeuw
een van Z.M.'s oorlogsgaljoens in de Caraï-
bische zee. Het galjoen vervoert geen goud,
doch een lading, die volgens Vallo nóg waar
devoller is, n.l. 's konangs afgezant Baron
Gruda en een lading wapens om Gruda's
troepen te versterken in hun strijd tegen de
rebellen op de eilanden.
Ondanks protesten van zijn eerste stuur
man Humble Bellows, bevrijdt Vallo Baron
Gruda. Vallo besluit de wapens aan El Li
bre te verkopen, leider der rebellen, en hem
dan te verraden aan Gruda, die belooft Val
lo hiervoor goed te betalen. Vallo en Ojo,
zijn assistent, gaan op El Libre's eiland aan
wal. Zij vertellen de bewoners van dit ei
land, die geleid worden door Pablo Murphy,
dat zij geweren willen verkopen aan El Li
bre en dus bij hem gebractbt willen wor
den.
Xnplaats daarvan nemen de eilandbewo
ners hen. gevangen, doch zij worden ont
dekt door soldaten van de koning. In de daar
op volgende verwarring nemen Vallo en Ojo
de benen en ontsnappen door een geheime
tunnel. Nadat zij een overeenkomst met het
meisje Consuelo hebben gemaakt, worden zij
bevrijd van hun touwen. Deze overeenkomst
is, dat zij hun zal vertellen waar El Libre
zich bevindt en erop zal toenzien, dat de ge
weren gekocht worden, als Vallo en Ojo op
hun beurt El Libre zullen bevrijden uit de ge
vangenis, waarin, hij zit. Consuelo voegt
zich aan boord van Vallo's galjoen als zij
zioh naar het eiland begeven waar de ge
vangenis staat. Zich voordoend als Baron
Gruda ensceneert Vallo de ontsnapping van
El Libre en diens compagnon Professor Pru
dence, een natuurkundige. Consuelo's dank
baarheid ten opzichte van Vallo is groot -
El Libre is haar vader. Humble Bellows
onitdekt, dat Vallo verliefd is geworden op
Consuelo en van plan is El Libre aan land te
zetten met de geweren, evenwel zonder het
beloofde geld daarvoor te willen ontvangen.
Bellows verraadt Vallo, zet hem, Ojo en Pru
dence geketend in een bootje, om op zee
om te komen, en levert El Libre en Con
suelo aan Baron Gruda uit, in ruil voor de
beloofde beloning. Doch Gruda bedriegt de
piraat en neemt hem en de gehele beman
ning gevangen,.
Ondertussen hebben de 3 mannen in het
roeibootje kans gezien de kust te bereiken
en zichzelf te bevrijden, dankzij een natuur
kundig trucje van Professor Prudence.
Het is te laait om iets voor El Libre te
doen, maar wanneer Vallo hoort, dat Con
suelo gedwongen wordt de oude Gouverneur
van het eiland te trouwen, roept hij het
volk toe in opstand te kamen! Met eigen
gemaakte wapens, zoals een „machinege
weer", „tank" en zelfs een ballon, drijven
zij de soldaten terug. Baron Gruda ontvoert
inmiddels Consuelo naar zijn galjoen. Vallo
Woensdag opende de heer H. ter Horst
(zelfbedieningslevensmiddelenbedrijf aan de
Grotestraat) zijn nieuwe slijterij, voor de
onderbrenging waarvan tijdens de bouw van
het nieuwe pand destijds al rekening zal
zijn gehouden. De slijterij, één geheel vor
mende met de zelfbedieningszaak, is een ge
heel afzonderlijke afdeling, waar men te
kust en te keur kan gaan en waar men keuze
heeft over een veelheid van merken en va
riëteiten in dranken in de ruimste zin van
het woord.
De etalage geeft daarvan reeds een goe
de indruk. Het interieur van de slijterij,
kan niet anders dan zeer bijzonder worden
genoemd. Er is naar gestreefd de „drank
winkel" zo gezellig mogelijk in te richten,
en met het idee van een antiek haardtafe-
reel heeft de heer Ter Horst een goede greep
gedaan. Antieke tegels, tinnen maatjes, een
spinnewiel en vooral de ouderwetse lamp
geven het interieur van deze zaak een hui
selijke en gezellige indruk.
De redactie van dit blad, wenst de heer
Ter Horst met zijn uitbreiding veel succes
toe.
In café Gijs'bers hield de voetbalvereni
ging Sportclub Rijssen een algemene leden
vergadering onder voorzitterschap van de
heer A. Ditsel nadat de voorzitter de pres
taties van de verschillende elftallen in het
afgelopen seizoen had gereleveerd bracht
de secretaris die heer H. Kamp het jaar
verslag uit. Hieruit bleek, o.a. dat het le
dental nagenoeg gelijk is gebleven (thans
137).
Tot bestuursleden werden herkozen de he
ren A. Dutsel en J. Ruiterkamp terwijl in de
vacature G. J. Vosman (niet herkiesbaar)
gekozen werd de heer B. J. Kosters. Tot
wedstrijdsecretaris werd gekozen de heer
B. G. Tijhof. In de kascommissie werden
gekozen de heren Otten en J. Kosterbok.
De elftalcommissie zal voor het a.s. sei
zoen worden gevormd door de heren J.
Bekkernens, J. Lohuis, A. Huiskens, G. Ro-
zendom en E. Koetsier. Tot juniorantleiders
werden gekozen de heren Witten en J. Tij
hof. Van bestuurszijde werd medegedeeld,
dat aan de komende competitie met 3 se-
miorenelftallen en 2 juniorenelftallen zal wor
den deelgenomen. Ter versteviging van de
kaspositie zal binnenkort een bierglazenver-
koopactie worden gehouden alsook een lo
terij.
Op de internationale Honden Kampioens-
tentoonsteliing te Nijmegen behaalde de heer
J. Holtkamp met zijn dwergkees een mooie
3e plaats, uitmuntend. De heer T. Kosters
behaalde met zijn boxer een z.g.
bevrijdt zijn piraten-bemanning en achter
volgt Gruda's galjoen met zijn eigen schip.
Hij en zijn bemannig gaan aan boord van
het galjoen en nia een hevig gevecht ver
slaat hij Gruda en bevrijdt Consuelo.
Woensdag de film.
Het 17-jarige dochtertje van een gegoede
familie in een der voorsteden van Londen,
schrijft in het geheim een roman. Een ro
man, zoals men die van een kittig pikant
jong meisje met sex appeal kan verwach
ten. De jonge schrijfster nodigt er de lezer
toe uit „de bladzijde om te keren", om haar
burgerlijke wereldtje, dat er zo heel erg net
jes en deftig uitziet, in het zonnetje te zet
ten. En dat prikkelt de nieuwsgierigheid van
de op schandaaltjes beluste lezers en leze
ressen in bijzondere mate. De kwellende, on
prettige keerzijde van de bladzijde, die zij
ontmoet, had zij plotseling en bij toeval ont
dekt.
Ogenschijnlijk, zo schrijft ze, was haar va
der een geacht burger, een veel geprezen
procuratiehouder van een grote onderneming.
In wezen, ontfutselde hij grote sommen
gelds aan het bedrijf om die aan zijn mai-
tresse te verkwanselen.
Haar zogenaamde preutse moeder heeft
een reeds lang lopende verhouding met een
man, die voor haar ,<oom" doorgaat, doch
in werkelijkheid de vader van de lieftallige,
doch wel wat overrijpe, romanschrijfster is.
De dokter van het plaatsje is een echte
blauwbaard en de tante van de schrijfster
geniet al te veelvuldig en overmatig van al
coholische dranken.
Wat echter niet de bedoeling van de ro
manschrijfster was, is dat de buren de ro
man voor waar aannemen met alle gevol
gen vandien. Iedereen keert de familie de
rug toe en alles groeit uit tot een groot
schandaal. Men beschouwt de roman als de
publieke biecht van een verontwaardigd jong
meisje.
In het Instituut voor moderne fi
lologie van de faculteit der letterkun
de van de Nationale Litoral-universiteit
van Rosario is het onderwijs van Es
peranto een officieel leervak geworden.
Het dagblad „Paris-Normandië"
met een oplaag van 180.000 ex. heeft
in zijn jeugdrubriek een Esperantocur-
sus opgenomen.
De liliputstad „Minimundus", de
kleinste wereld aan de Wörther See
bij Klagenfurt, is weer geopend. In het
afgelopen jaar trok deze alleraardig
ste tentoonstelling meer dan 90.000 be
zoekers uit dé hele wereld.
Het woord „vakantie" ligt ons deze maan
den voor in de mond. Alles en iedereen
staat in het teken van 's mensen reislust,
die ons met het hoger klimmen van de zon
ieder jaar weer bekruipt. De vakantie-ge
dachte beheerst (Tijdelijk) ons leven. Wie
dat niet geloven wil doet er goed aan de
advertentiepagina's van zijn krant er eens
op na te slaan. Het is „vakantie" wat de
klok slaat. Wij steken ons in vakantie-mode,
wij vliegen met vakantie-tickets, wij jagen
op vakantie-folders, wij werpen ons op de
vakantie-foto's, wij eten vakantie-menuutjes,
en drinken dito drankenWelbeschouwd
schept dat fenomeen „vakantie" een vreem
de situatie, want alles wordt anders dan an
ders. Of beter gezegd: wij zoeken het an
dere. Datgene wat bij voorkeur hemelsbreed
verschilt van het alledaagse leven. Wie
gewend is een witte boord te dragen steekt
zich in 'n kleurig sporthemd. Of omgekeerd.
Wie zijn dagtaak al autorijdend vervult gaat
op een rustig plekje zitten vissen, terwijl
de professionele visser voor een paar dagen
in de auto stapt.
Het ANDERE. Dat te vinden, zinvol te
vinden, is een lamst die lang niet ieder
een machtig is. Nu zegt een oud en bekend
spreekwoord al, dat „de gustibus non est
disputandum" over smaken niet valt te twis
ten. Zo beschouwd is het dus ieders goed
recht om in benzinestank en onder het „ge
not" van onophoudelijk motorengebrul de
(vakantie)lunch te gebruiken. En wij zouden
daarin ook stellig geen aanleiding vinden,
om er hier op te wijzen, ware het niet dat
aan dit soort „bermtoerisme" maar al te
dikwijls gevaren voor derden verbonden zijn.
Wij zien 't bermtoerisme in het zomer
seizoen hand over hand toenemen. Honder
den preferem - tekens des tijds! - de dy
namische onrust van de wegberm boven d<>
(beangstigende?) stilte van bos, heide of pol
derland. Daarbij worden soms situaties ge
schapen, die bepaald gevaarlijk zijn. Men
denke aan (half) op de rijbaan geparkeerde
auto's aan de uitzichtbelemmering bij zij
wegen, aan de ballen die de rijweg oprol
len, enz. enz. Ook is het duidelijk, dat be
paalde zomerse tafereeltjes in de berm de
aandacht van weggebruikers afleiden op een
wijze die fataal kan worden.
Het Verbond voor Veilig Verkeer geeft
daarom in het kader van zijn zomeractie
voor veilig vakantieverkeer de raad om niet
aan bermtoerisme te doen maar het wat
verder van de bermen te zoeken. Dikwijls
is het frappant te constateren hoe prachtige
plekjes op nog geen honderd meter van een
„afrit" onbenut blijven omdat men niet de
moeite neemt even van de hoofdroute af
te wijken.
Het zou goed zijn indien zij die in hun
vakantie het „andere" aan de bermen van
onze drukke wegen zoeken, zich bewust wer
den van het feit, dat aan de rand van die
zelfde wegen een gevaar loert, welks gezel
schap men - óók in de vakantie - beter NIET
zoekt.
Er is veel vóór om ook 's zomers gere
geld vis te eten. En daarbij denken we niet
alleen aan de onvolprezen haring in al zijn
verscheidenheid, maar ook aan verse vis.
Juist in de zomer- en herfstmaanden kan
de kwaliteit van de vis op zijn best zijn.
Dan heeft de vis immers weer volop kun
nen eten en is hij „lekker dik en rond".
Het is wel van belang dat u de vis tot
aan de bereiding koel wegzet of indien dit
niet mogelijk is dat u de vis meteen na
thuiskomst vast gaar kookt, stooft of bakt.
Wat denkt u van onderstaande recepten,
voor 4 personen:
Om te beginnen een wenk voor het ma
ken van haring toostjes:
Daarvoor hebt u haringfilets en knappen
de toostjes of pas geroosterd brood.
Smeert u de toost nu eens niet met gewone
boter of margarine of mayonaise,maar met
een geuriger mengseltje. Roer door de weke
boter of margarine of door mayonaise flink
wat groene kruiden, zoals peterselie en sel
derij en een klein beetje zeer fijn gehakte
ui of bieslook. (Op 50 g boter of margarine
ongeveer 1V2 eetlepel groen).
Heerlijk in combinatie met de haring.
Hebt u een rest gebakken of gekookte vis,
och, dan zal ook die best op zo'n krui
denbotertje smaken.
Gegarneerde gebakken schol
2 grote of 4 kleine schollen, zout, bloem,
of paneermeel, 2 tomaten, 1 groene paprika
1 appel, boter of margarine.
De schollen (schoonmaken) en van bin
nen en van buiten goed wassen. De vis laten
uitlekken. De tomaten wassen, de appel was
sen of schillen en van het klokhuis ontdoen.
De paprika wassen en de steel, zaadlijsten
en zaden verwijderen. Tomaten, appel en
paprika in smalle reepjes snijden. De vis
zouten en laten uitlekken. Kort voor het ge
bruik de vis door bloem of paneermeel
wentelen. Boter of margarine heet laten
worden en de schollen eerst aan de lichte,
daarna aan de donkere kant lichtbruin en
gaar bakken. Dikke schol niet te vlug bak
ken.
De vis uit de pan nemen en warm hou
den. De appel, tomaat en paprika in de
hete boter of margarine bruin bakken en
over de gebakken vis verdelen.
De bruine boter of margarine erover schen
ken.
Gevulde schelvis of makreel.
2 grote schelvissen of verse makrelen,
plm. 150 g. doperwten, 2 tomaten, peterselie
zout, 50 a 75 g boter of margarine.
De vissen (schoonmaken) wassen en langs
de gehele buikzijde opensnijden. De vis wat
plat drukken en de graten verwijderen. De
vissen inwrijven met zout. De erwten dop
pen en 5 minuten in weinig water voorko
ken.
De tomaten in stukjes snijden, de peterse
lie fijnsnijden. Op de helft van iedere vis 'n
deel van de erwtjes, de tomaten en de pe
terselie leggen en de vissen dichtslaan. Een
stevig garen een paar maal om iedere vis
wikkelen. In een pan of vuurvaste schotel
boter of margarine smelten, maar niet bruin
laten worden. Een scheutje water of kook
nat van de erwtjes toevoegen en de vissen
erin leggen. De vis zachtjes gaarstoven in
plm. 15 minuten. Halverwege deze tijd de
vissen voorzichtig keren. Op het laatst zeer
fijn gesneden peterselie door de verkregen
saus roeren.
Vishapje te gebruiken op de boterham, op
toost, in kleine deegbakjes of als vulling
van tomaten of gekookt ei.
Een wijting of kleine schelvis (plm. 200
gr) zout, ongeveer 2 eetlepels mayonaise,
2 augurken, een half hardgekookt ei, een
uitje (desgewenst een theelepel kappertjes)
peterselie, plm. 2 eetlepels azijn en of kook
nat.
De vis schoonmaken, wassen en in weinig
water met zout zachtjes gaarkoken. Kook
tijd 5 a 10 minuten. Het visvlees van de
graat nemen en zeer fijn snijden, hakken
of in een „mixer" fijnmaken. De augurk,
uit peterselie (kappertjes) en ei eveneens
fijn verdelen. Deze ingrediënten met de vis
en de mayonaise vermengen. Azijn en-of
kooknat naar smaak toevoegen.
Dinsdag zijn in Nijmegen en in
Apeldoorn de vierdaagsen weer
gestart. Vootr Apeldoorn was het f
de negende maal en voor Nijme
gen dc zesenveertigste.
Op deze fotocombinatie zien we
boven een beeld uit Lent bi] Nij
megen: Een peuter stapt dapper
naast een grote soldaat om hem
een stukje te begeleiden.
Onder: De deelnemers in Apel
doorn konden genieten van een
schitterend parcours door de bos
sen.
Plaats van handeling: een huis temidden
van de bergen van het Allgau in Zuid-Duits-
land. Rondom de open haard zitten een
aantal jonge mensen tussen de 17 en 20 jaar.
Eén legt een grammofoonplaat op, al gauw
neuriën sommigen mee. Dit is een vakantie
huis voor jonge mensen. In dit huis kunnen
jonge jongens en meisjes - afwisselend
of gemengd uit de gehele Bondsrepubliek
hun vakantie doorbrengen.
Hier kunnen zij in de zon liggen, zwem
men, bergtochten maken, - er zijn boeken,
een grammofoon met een grote discotheek,
een klein foto-loboratorium, een hobbyzaal,
waar de jeugdige vakantiegangers onder des
kundige leiding kunnen knutselen, houtbe-
werken, linoleumsneden maken, batikken
en nog veel andere dingen meer. Niemand
behoeft zich er bij slecht weer te vervelen.
Alle bekende Duitse dagbladen en vele tijd
schriften liggen er om gelezen te worden en
over de inhoud er van wordt nog al eens
van gedachten gewisseld. Door dit alles ver
schilt dit huis toch wel van de gebruike
lijke vakantiehuizen.
Zij vallen ook op door hun rust, door de at
mosfeer, waardoor de bezoekers „bij" kun
nen komen, door de behoedzame, nauwelijks
bemerkbare leiding, die de jonge mensen
er toe willen brengen zelf iets van hun va
kantie te maken inplaats van alles passief
te ondergaan.
Dit huis in het Allgau is een van de zes te
huizen, die het Duitse genootschap voor
vrijetijdsbesteding door de jeugd in de Al
pen, in het Zwartewoud, aan de Noordzee en
de Oostzee hebben ingericht. Dit genootschap
bestaat uit een groep werkgevers die van
mening is, dat hun vooraanstaande eco
nomische en sociale positie hen bijzondere
verplichtingen jegens de werknemers geeft,
met name jegens de jonge werknemers.
In de loop der jaren hebben zij kunnen zien,
dat voor degenen, die geen kind meer zijn
en toch niet helemaal volwassen, de vakan
tie vaak weliswaar vrije, maar toch ook
verloren tijd is, gevuld met bioscoopbezoek,
clandestien ergens anders werken, wilde
brom- of motorfiets tochten en gebanjer.
Het beleven van de natuur, vrolijke, opge
wekte gemeenzaamheid met andere jonge
mensen scheen velen van hen even onbekend
te zijn als het gevoel dat het verrichten van
plichten, ook aangenaam kan zijn evenals
het rekening kurmen houden met anderen
en leren.
En terwijl vele volwassenen van mening
zijn, dat de hedendaagse jeugd nu eenmaal
niets anders wil en dus geen hulp nodig
heeft, kwamen werkgevers tot andere be
sluiten. Het is mogelijk, dat zij ook aan
hun bedrijf dachten, waarin een opgewekte
Nu in ons land het aantal inwoners dat
over één auto beschikt sprongsgewijs daalt
en het aantal vakantiedagen per inwoner
langzaam maar zeker stijgt, is het onver
mijdelijk dat onze wegen voller en voller
worden. Steeds meer auto's komen in week
ends en in de vakantieperiode onze wegen
bevolken, steeds meer wordt de wegge
bruiker gedwongen en file te rijden.
Dat dit langzame „dichtslibben" van ons
wegennet consequenties met betrekking tot
de rijstijl van de individuele automobilist
heeft, is duidelijk. Heit rijden in een fi
le stelt nu eenmaal eisen. En dat aan deze
eisen lang niet altijd wordt voldaan, blijkt
wel uit het feit dat kettingbotsingen steeds
vaker voorkomen, zelfs zó vaak, dat zij
in het algemeen niet meer in de kranten
worden vermeld.
Kettingbotsingen ontstaan omdat men on
voldoende afstand heeft bewaard tussen het
eigen voertuig en het voertuig dat ervoor
rijdt. Het bewaren van voldoende afstand -
en voortdurende oplettendheid en concen
tratie - is als het ware een verzekerings
premie om niet bij een kettingbotsing be
trokken te raken.
Voldoende afstand bewaren, ja, maar hoe
veel dan wel? Men moet er rekening mee
houden dat er één seconde verloopt tussen
het opflitsen van het stoplicht van de voor
rijdende wagen en het intrappen van de
eigen rem. Een eenvoudig rekensommetje
leert dan dat het eigen voertuig in die pe
riode eenafstand aflegt, die bij een snelheid
van 25 km per uur plm. 7 m bedraagt,
bij 50 km. per uur 14 m, bij 75 km peT
uur 21 m en bij 100 km per uur 28 km.
Dit zou dus de strikt minimale afstand moe
ten zijn.
Maar er is nog iets anders. Het is be
wezen dat geen menselijk wezen constant
honderd procent aandacht voor het verkeer
heeft. Het is een (droevog) feit dat elke
weggebruiker periodes van „bewustzijnsver
nauwing" van verminderde aandacht en con
centratie, kent. Het is dus zaak rekening
te houden met deze (menselijke) tekortko
mingen in de rijstijl. Men zou de hierbo
ven genoemde cijfers moeten verdubbelen
maar ook dat geeft wellicht nog niet vol
doende garanties.
Het Verbond voor Veilig Verkeer heeft
een „ezelsbruggetje" ontwikkeld voor het
bepalen van de afstand welke tussen u en
uw voorligger kan worden gehandhaafd en
zegt het volgende: „Houd steeds zoveel me
ters afstand tussen u en uw voorrijder,
als uw snelheid kilometers per uur be
draagt." Dus: 25 m bij een snelheid van
25 km per uur, 50 m bij 50 per uur, 75
meter bij 75 km per uur. enz.
Dat is aan de hoge kant, maar beter over
beleefd dan onbeleefd.
jonge werkkracht nu eenmaal meer waard
kan zijn dan een ander. Overheersend bleef
en blijft, dat de meeste jonge werknemers
echt vakantie nodig hebben om bij te kun
nen komen alsook dat de meeste van hen
nog nooit een vakantiereis hebben gemaakt.
Hoe bevalt het dergelijke jonge werknemers
nu in zo'n tehuis? In een brief die zij vóór
hun vertrek krijgen, staat, dat zij hun kof
fergrammofoon en transistorradio maar
thuis moeten laten, maar liefst zoveel mo
gelijk eigen ideeën moeten meebrengen,
hun muziekinstrumenten, misschien ook ge
luidsbanden, kleurendia's, die ze misschien
aan de anderen willen laten zien, goede wan
delschoenen, een zwempak, warme kleren.
En tenslotte: „Wij verheugen ons op uw komst
en wij zijn erg benieuwd wat u zelf van
deze twee weken zult maken".
Er is geen sprake van een soort kample
ven. Integendeel er zijn nooit meer dan veer
tig gasten tegelijk en de inrichting van
deze huizen is prachtig, meubilair en ge
bruiksvoorwerpen van goede vorm, alles zeer
goed verzorgd, hetgeen, naar de ervaring
heeft geleerd, tot goed gedrag en goede
manieren bijdraagt.
De brieven, die de leiding van deze te
huizen na de vakanties krijgt, geven nieit al
leen een prettig, maar vaak ook een ontstel
lend en ontroerend beeld. Zo'n vakantie,
waarin, de enkeling persoonlijk wordt aan
gesproken, waarin men belangstelling en
zorg voor hem toont, iets van hen ver
wacht en hem wekt - kan de uitwerking
van een schok hebben.
Het is verbazingwekkend hoe twee weken
jonge mensen kunnen veranderen.
Zulks blijkt ook uit de brief van een meis
je, die zij na haar terugkeer thuis schreef:
„In de drie weken dat ik nu weer thuis
ben, ben ik zes pond afgevallen en ik voel
me beroerd. Ik heb me nooit ergens zo
thuis gevoeld als bij U".
Ook van jongens kwamen zeer nadenkelijke
brieven, waarin de zelfkritiek vaak indirect
tot uiting komt: „Hopelijk hebt u aan uw
huidige groep meer plezier dan aan ons
Volgend jaar doen we alles beter. „Ik
hoop, dat u ons desondanks in goede her
innering behoudt"en steeds weer komt
in deze brieven de voorvreugde op volgend
jaar tot uiting, de hoop de vakantie dan
weer in dezelfde omgeving te kunnen door
brengen.
„We hebben veel bij u geleerd, dat we nu
goed kunnen gebruiken."
Vorig jaar brachten drieduizend Duitse
jongeren hun veertien dagen vakantie in
deze tehuizen door. Drieduizend van vele mil
joenen jongeren is niet zo veel en veertien
dagen van de 365 dagen van het vorig jaar
ook niet.
Maar het zijn drieduizend individuele be
levenissen, die door vele jongeren een keer
punt in hun leven betekenden. Ook vakantie-
houden kan een mens leren.
Wegens het bereiken van de pensioenge
rechtigde leeftijd legde heer H. Meijerink,
portier bij de kamgarenspinnerij „Riessen"
zijn functie neer.
Dat de scheidende portier zowel bij de
directie als bij het personeel van alle af
delingen zeer gewaardeerd was bleek dui
delijk uit de wijze waarop hem dit afscheid
werd bereid en uit de vele geschenken die
hem werden aangeboden.
De directeur van de kamgarenspinnerij de
heer J. ter Horst jr. sprak de scheidende
functionaris toe en releveerde het feit, dat
de heer Meijerink eerst ruim 40 jaar bij
het moederbedrijf Ter Horst en Co in dienst
was geweest en op 11 december 1950 in
dienst was getreden van de kamgarenspim-
nerij Riessen.
Spr. dankte de heer Meijerink voor de
goede diensten aan beide ondernemingen
bewezen en roemde zijn nauwgezette plicht
betrachting. De heer Ter Horst overhandig
de de scheidende portier een fraai wand
bord en de pensioenbrief en wenste hem
een lange en goede levensavond toe.
Na een gezellig samenzijn met de directie
en het kantoorpersoneel bracht de heer Meij
erink een afscheidsbezoek aan de directie
van ter Horst en Co NV.