,Wijn is gezond" zegt
een Duitse professor
DRIBURG
eeuwenoude
vakantieplaats
Richard
doet zijn
de vervalser
werk. goed
I
DE „OUDEREN" OP DE BROMFIETS
RU ROK?
j
„KOFFIE VAN DE
OUDERDOM"
Maatregelen tegen
Duitse verkeerschaos
Huidgenezing
Nog
een
foto van het
Koninklijk
bezoek aan
Oostenrijk
Vrijdag 8 juni 1962
WEEKBLAD VOOR RIJSSEN
Pagina 7
700 calorieën
Tegen tyfus
Dagelijks
Deze twee modieuze vesten, Brits fabrikaat, zijn gebreid van
papier Na lange onderzoekingen is men erin geslaagd een papiervezel
zo te behandelen, dat zij een bruikbare draad oplevert waarvan weefsels
vervaardigd kunnen worden. Men kan de kleding zelfs wassen: proef
nemingen hebben aangetoond, dat een dergelijk vest zeker twintig maal
in het sop kan zonder nadelige gevolgen. De vezel is tot stand gekomen
door nauwe Brits-Amerikaanse samenwerking.
JE BROMMER fS EEN FIETS/
GEEN MOTORFIETS
Puistjes verdrogen door Purol-poedei
Naar behoefte
Elk document
Controle
Uitkomst
I
Een lans voor de wijn breekt professor
dr. H. Kliewe van de universiteit van Mainz.
Wijn is gezond, wijn is voedzaam, wijn be
vordert de bloedsomloop, wijn is bijzonder
goed voor de oudere mens. Proffessor dr.
Kliewe trekt om te beginnen van leer - en
zulks aan de hand van observaties geduren
de jaren - tegen enige wijdverbreide bewe
ringen over de schadelijkheid van alcohol.
Daar hoort ook het vermoeden toe, dat de
gevreesde Ievercirrkose (schrompeling van
de leve) door alcohol wordt veroorzaakt.
Zelfs alcohol-misbruik veroorzaakt echter,
volgens prof. Kliewe, deze kwaal niet. Deze
den)
Beschadigingen van de lever, die in Euro
pa aan het genot van wijn worden gewe
ten, schijnen veeleer veroorzaakt te zijn door
arsenicum-houdende spuitmiddelen, die in de
wijnbouw tot 1942 werden toegepast. Sedert
dien zijn deze middelen verboden. Een an-
dere algemene bewering is, dat de kiem.
cellen door alcohol In het bloed worden be
schadigd.
Vandaag de dag staat volgens prof. Kliewe
vast, dat zelfs acute alcohol-vergiftiging geen
schadelijke uitwerking op de kiemcellen
heeft.
Dit heeft men door jarenlange proeven
met dieren kunnen bewijzen. Alcoholici
krijgen geen idiote kinderen, meent Kliewe
maar veeleer helemaal geen kinderen. Ook
dit komt pas na langdurig alcohol-misbruik
voor.
Wijn is rijk aan voedingsstoffen. Natuur
lijk bestaan hiervoor andere bronnen, en
het feit, dat men van wijn houdt, ligt niet
in de eerste plaats aan zijn voedingswaar
de. Toch is deze een feit. Een fles wijn
levert 700 calorieën.
De alcohol dient het lichaam als bedrijfsmid
del. Het gehalte van de Wijn aan vitaminen
en sporen-elementen is hoog. Het helpt het
lichaamsweefsel van mineralen te voorzien.
Bij de oudere mens heeft wijn een stimu
lerende werking op de nalatende functie der
fermenten evenals de tragere stofwisseling.
Wijn is niet alleen de „melk van de ouder
dom", maar ook de „koffie van de ouder
dom". Wjjn verdiept de ademhaling, be
vordert de bloedsomloop, versterkt de afweer
tegen ziekten. De sterfelijkheid door griep
is, volgens prof. Kliewe, bij wijndrinkers
aanmerkelijk lager dan bij niet-drinkers. Bij
bronchitis en influenza moet men wijn aan
de patiënten geven.
Wijn verwijdt de kransvaten van het hart
en verhoogt het slag-volume. Door het ge
not van grotere hoeveelheden kan echter ook
beschadiging van het hart en de bloedsom
loop optreden.
De grens ligt bij ieder mens anders. Prof.
dr. Hoohrein Ludwigshafenraadt men
sen, die moeilijkheden hebben met de bloeds
omloop en ook mensen met een labiel vege
tatief zenuwstelsel aan één of twee glazen
wijn te drinken in tijden dat het weer om
slaat of wanneer het zwoel weer is. Hij
heeft de gevaarlijke invloed van het weer
onderzochten is tot de conclusie gekomen,
dat wijn dan beter is dan de meeste genees
middelen.
Wijn kan tyfus- en cholera-verwekkers
doden. Van Duitse witte wijnen werd vast
gesteld, dat zij etter-verwekkers binnen een
uur vernietigen.
In gebieden waar veel malaria voorkomt,
worden wijndrinkers zelden door malaria ge
troffen, bier- en whiskydrinkers al vaker.
Wanneer anti-biotica zoals penecilline, strep-
tomycine etc. worden verstrekt adviseert
prof. Kliewe ook een glas wijn te verstrek
ken omdat daardoor de werking van de mid
delen wordt vergroot.
Wijn is een geneesmiddel tijdens de recon-
Zij zijn nog niet zo zeer talrijk, de bui
tenlanders, die na de Tweede Wereldoorlog
de badplaats Driburg, gelegen in een dal
aan de oostelijke helling van het Teutobur-
ger Woud en het Eggegebergte, hebben ont
dekt. Dat is enigszins onbegrijpelijk, want
Driburg heeft een zeer oude geschiedenis en
als badplaats een voortreffelijke faam. Al
in 1593 werd hier de koolzuurhoudende staal-
bron ontdekt, maar eerst tegen het einde
van de achttiende eeuw begon Driburg,
onder leiding van Caspar-Heinrich von Sier-
storff, een plaats in de lange rij der Duit
se badplaatsen te veroveren. Tussen 1790
en 1800 werd het eerste deel van het thans
nog bestaand, volledig gemoderniseerde Kur-
haus gebouwd. Na de Tweede Wereldoor
log werden de badinrichtingen eerst door
de bezettende mogendheden in beslag geno
men. Zij werden pas in de loop van 1950
weer vrijgegeven.
Talloos zijn de zieken, die hier herstel van
gezondheid komen zoeken. Aan drie bronnen
kunnen zij, al naar gelang hun lijden, het
herstelbrengende mineraalwater drinken.
Druk bezocht zijn ook steeds de badinrich
tingen, waar koolzuur-, zwavel- en modder
baden worden verstrekt. Bijzondere afdelin
gen voor inhaleringen en onderwatermassa
ge staan ter beschikking van de bezoekers.
Maar voor hen, die niet ziek of herstel
lende zijn, is Bad Driburg een bijzonder
aantrekkelijk vakantie-oord. Het vriendelijke
stadje met zijn prachtige vakwerkhuizen is
omgeven van een krans van uitgestrekte
bossen. Urenlang kan men hier onder oer
oude bomen dwalen.
Het is niet te verbazen, dat velen, die in
de Duitse geschiedenis en in de Duitse kunst
een rol hebben gespeeld, een bijzondere voor-
valescentie, bij toestanden van zwakte, bij
gebrek aan eetlust, en bij vele maag- en
darmstoornissen
Wijn heeft een gunstige psychische wer
king en bevordert contact. Het wijngenot
moet worden nagelaten bij bepaalde her-
sen-beschadigingen, epilepsie, psychosen, als
ook enige lever- en nier-ziekten.
Voorzichtigheid adviseert de medicus uit
Mainz bij jicht, blaasziekten, maagzweren
en nog enige kwalen.
In het algemeen kan de gezonde volwas
sen mens dagelijks een halve tot een hele
fles drinken.
Voor de oudere mens is een kwart tot een
halve liter aanbevelenswaardig. Bij „Spaet-
lese" en uitgezochte wijnen moet de hoe
veelheid worden gehalveerd, want deze wij
nen zijn sterker. Hier zal echter hun prijs
er wel voor zorgen, dat zij niet In te gro
te dosis worden genoten. In het algemeen heb
ben wijndrinkers, volgens Kliewe's opvattin
gen, kans ouder te worden dan de tegen
standers van dit edele nat. Wijndrinkers
wel te verstaan niet wijnzuipers - tevéél
is altijd schadelijk.
Wijn is weliswaar ook in Duitsland nog niet
een volksdrank zoals in enige Zuidelijke lan
den, maar toch heeft de wijn consumenten
gewonnen in kringen, waar vroeger alleen
bij feestelijke gelegenheden een glas wijn op
tafel kwam. Daartoe draagt ook het aanbod
van goedkopere, voor het overgrote deel
geïmporteerde wijnen bij. In Duitsland kan
thans, ook tegen lage prijzen wijn uit Bulga
rije, uit Joegoslavië, Zuid-Afrika, Frankrijk,
Italië en Spanje worden gekocht. Ook de
Duitse wijnen, die voor een aanzienlijk deel
worden uitgevoerd, hebben hun verbruikers
kring in Duitsland zelf sociologisch sterk kun-
ken uitbreiden. De goedkope wijn is vaak
de gangmaker voor een betere.
Volgens niet-officiële ramingen zullen er
in 1975 in de Duitse bondsrepubliek onge
veer 18 miljoen motorrijtuigen zijn, waar
van 14 miljoen personenauto's.
Een toestand, die vooral in de grote ste
den, die nu al geen raad weten met de ver
keersproblemen, met grote bezorgdheid te
gemoet wordt gezien. Ook echter in het mi
nisterie voor verkeer en het parlement wordt
de toename van motorrijtuigen met aandacht
gadegeslagen. Daarom werd op 1 augustus
1961 een wet aangenomen, volgens welke
een onderzoek dient te worden ingesteld
naar maatregelen die tot verbetering van
de verkeersverhoudingen in de gemeenten
kunnen worden genomen vanuit het gezichts
punt van goede en moderne stedebouwkun-
dige behoeften. Op 26 februari jJ. werd een
commissie van deskundigen geïnstalleerd,
die zich daarmee bezig moet houden.
Intussen gaat de uitbreiding van het Duit
se wegennet verder. Hiervoor bestaan drie
z.g. vier-jarenplannen. Voor de periode 1959
tot 1962 bedragen de subsidies van de bonds
regering aan steden, gemeenten en distric
ten ruim 560 miljoen D.M., in het tweede
plan van 1963 tot 1966 krijgen deze instan
ties rond 680 miljoen D.M.
Bovendien worden z.g. landwegen tot bonds-
wegen gepromoveerd. In het eerste vier ja
renplan valt dit geluk 4000 kilometer land
wegen ten deel en in het tweede resp. der
de vier-jarenplan telkens 3000 kilometer.
Tot 1970 zal 10.000 kilometer landwegen uit
de eerste klasse tot bondswegen zijn gepro
moveerd, hetgeen niet alleen financiële voor
delen brengt.
Opvallend groot was de ijver van
de Franse brandweerman André No-
blet uit Escorpain. Zijn meerderen
waardeerden dit dan ook ten volle en
droegen hem voor voor 'n onderschei
ding. Maar toen uit Parijs de daar
aan verbonden oorkonde kwam, was
juist gebleken dat de ijverige André
de meeste van de brandjes weliswaar
had geblust maar ze ook zelf eerst
had aangestoken. Hij kreeg de medail
le toch, zij het dan terwijl hij achter
de tralies zat.
Wie van de' fiets op de bromfiets over
gaat, doet méér dan alleen maar een „over
stapje" met de bedoeling om het voortaan
wat gemakkelijker te hebben. Helaas zijn
er nog altijd weggebruikers, die de consequen
ties van een dergelijk „overstapje" niet
ten volle doorgronden. Zij realiseren zioh
niet voldoende dat om meer dan één reden
de overgang van fiets op brommer - en
zelfs de overgang van het oeroude voetgan
ger - zijn naar het rijwielen met hulp-
motor - een belangrijke gebeurtenis is.
In de eerste plaats is duidelijk dat iemand,
die sneller is, ook sneller zal moeten reage
ren. En vooral ouderen, die om der wille
van het gemak willen gaan „brommen",
zullen hier ernstig rekening mee moeten hou
den.
Voor die ouderen geldt dan nog het vol
gende. Met het voortschrijden van de leef
tijd worden tal van bewegingen wat moei
lijker. De gewrichten willen in het algemeen
niet zo goed meer mee als een twintig jaar
geleden. Hetzelfde geldt eveneens voor de
zintuigelijke waarnemingen; de bromfietser-
in-spé, die Abraham heeft mogen aanschou
wen en die op een bromfiets wil klimmen,
zal moeten bedenken dat het motortje van
een brommer lawaai maakt en dat hij dien
tengevolge een achteropkomende weggebrui
ker minder goed hoort aankomen dan wan
neer hij op een gewone fiets zit.
3f.8C9WPe ROM
Samenvattend geeft het Verbond voor Vei
lig Verkeer tot slot van zijn Kernthema „de
bromfietser" aan oudere weggebruikers, die
willen gaan brommen, in hun eigen belang
dan ook het advies: praat even met uw huis
arts en vraag hem om advies. „Kan ik nog
voldoende scherp zien en afstanden schat
ten? Kan ik genoeg horen om boven het la
waai van mijn brommer een auto te ho
ren naderen? Is mijn nek niet te stijf om
bij het inhalen van een andere weggebrui
ker éven achterom te kijken of de weg ach
ter mij veilig is? Kan ik met de verminder
de soepelheid van mijn gewrichten in ge
liefde voor Driburg hadden. De dichteres
Annette von Droste-Hlshoff, de dichter Frie
drieh Hölderlin, de veldheer Schamhorst en
vele anderen hebben hier vertoefd. Waar
thans Driburg staat zou Karei de Grote
eens de strijd tegen de Saksen hebben ge
voerd. Iets buiten Driburg, het doel van tal
loze wandelaars, verheft zich het slot Iburg
het toneel van „Dreizehnlinden", het ver
maarde epos van Friedrich Wilhelm Weber.
Driburg bezat reeds in 1290 stadsrechten.
Vele huizen getuigen van de eeuwenoude ge
schiedenis van het stadje, dat thans 800
inwoners telt en een vriendelijke, goed ver
zorgde indruk maakt. Het stadsbeeld wordt
beheerst door de toren van de r.k. kerk, die
uit Driburger zandsteen is gebouwd.
Van het fraaie Kurpark uit is de ring der
bossen, die Driburg omgeven, zeer gemakke
lijk te bereiken.
val van nood snel van de brommer afsprin
gen zonder te vallen? Zijn mijn armen niet
te stijf om tijdig en duidelijk verandering van
richting aan te geven? Zal ik in een ge
vaarlijke situatie niet zodang beven dat ik
de macht over mijn stuur verlies? Is mijn
reactiesnelheid wel voldoende?" Uw huisdok
ter zal u het antwoord geven.
De kennis van de verkeersregels is gemak
kelijk op te frissen. Tal van afdelingen van
het Verbond voor Veilig Verkeer organiseren
veiligverkeerscursussen voor bromfietsers.
Die kosten haast niets, en die geringe kos
ten zijn uw veiligheid wel waard.
Ook de keuze van uw brommer is belang
rijk. Het spreekt vanzelf dat u niet op zo'n
felgekleurde snelbrommer moet gaan zitten;
er zijn voldoende wat langzamer bromfiet
sen in de handel. Laat de snelheid aan de
jeugd, en kies een vervoermiddel dat meer
past bij uw waardige status!
Advertentie
Huidruiverheid - Huidgezondheid
Richard Grosskopf is een slanke 60-jarige
wiens goed-gebouwde, kale schedel nog
slechts enkele haren telt. De smalle mond en
de koude ogen stempelen hem tot een fana
ticus, die hij ook inderdaad is. Richard Gross
kopf is thans kolonel by de staatsveiligheids
dienst van de Sovjet-zone.
Maar onder de naam „Turgel" is hij se
dert ruim veertig jaren een zeer vooraan
staand en kundig medewerker van het korps
vervalsers van documenten en paspoorten,
dat een onmisbaar bestanddeel van het in
ternationale communistische apparaat is.
„Turgel" behoort tot de élite van deze,
even behoedzaam als pijnlijk nauwkeurig
werkende groep specialisten. In het begin
van de vijftiger jaren werd „Richard de Ver
valser" dat is zjjn wel zeer kloppende, bij
naam benoemd tot leider van het technische
apparaat van de documenten-centrale van
het huidige ministerie van staatsveiligheids
dienst.
Een functie, die een soort bekroning is van
zijn loopbaan als vervalser, die in 1928 in
dienst van de toenmalige Duitse communis
tische partij begon.
In die dagen was Grosskopf nog niet de bij
Europese politie-instanties bekende meester
vervalser, wiens vervalsingen meestal wel
zo goed zijn, dat het ook van de meest-
bekwame deskundigen grote moeite vergt
de vervalsingen van de echte documenten .te
onderscheiden.
Ook bij het vervalsen baart oefening kunst.
En Grosskopf heeft vele jaren zijn kennis en
kunst kunnen perfectioneren. Natuurlijk ver
vaardigt de kolonel thans de vervalsingen
niet meer zelf. Hij echter heeft alle me
thoden en middelen onderzocht, gecontro
leerd en toegepast, waarmede in de Sovjet
zone valse documenten worden vervaardigd.
In de vervalsings-centrale van de staats
veiligheidsdienst van Oost-Duitsland zitten
ongeveer een dozijn top-specialisten, die niet
in de gebouwen van de staatsveiligheidsdienst
werken, maar in de speciale werkplaatsen
van Hohensohönihauzen en Johanmisthal.
Daar zijn ook de grote voorraden van spe
ciale papier-en inktsoorten. De drukkerij van
Grosskopf vervaardigt op korte termijn ie
der gewenst document; paspoorten en rij
bewijzen, firma-briefpapier, getuigschriften,
stempels postbewijzen, e.d. Ieder nieuw stem
pel kan direct worden nagemaakt. Het is
de eerzucht van Richard Grosskopf, dat ie
der document dat uit zijn werkplaats komt,
als twee drupperls water lijkt op het ori
gineel.
Goed-vervalsen is waarlijk geen goedko
pe bezigheid, maar eist integendeel ruime
geldmiddelen en die staan dan ook ter be
schikking. Communistische agenten, die ille
gale werkzaamheden moeten verrichten, zijn
meestal uitgerust met een complete serie
documenten, die ook de meest strikte con
trole kunnen doorstaan en allerlei contro
leerbare gegevens bevatten.
Onafgebroken wordt dus getracht nieuwe
originele documenten te verkrijgen. Iedere
reiziger, die met de trein of de auto van
West-Duitslan<i naar West-Berlijn wil rei
zen, moet zijn papieren tonen aan de grens
controle-posten van de Sovjet-zone. Soms
duurt zo'n controle slechts een paar secon
den, één oogopslag, soms ook verdwijnen
de ambtenaren met de paspoorten gedu
rende een half uur en langer.
In deze tijd wordt de betrokken pas voor
de „legende-verzameling" van Grosskopf ge
bruikt. Grosskopf heeft de beschikking over
een kartotheek, die nit vele duizenden ge
fotografeerde echte paspoorten en persoons
bewijzen bestaat.
Heeft men een paspoort voor een agent
nodig, dan wordt in de kartotheek net zo lang
naar een document gezocht, waarvan de ge
gevens van nut kunnen zijn voor de betrok
ken agent.
Men hecht er grote waarde aan, wanneer niet
alleen de haar- en ogenkleur, maar ook leef
tijd en grootte op de gefotografeerde ori
ginele documenten overeenstemmen met de
gegevens van de agent. Men gaat zelfs zover
om er voor te zorgen, dat ook de „bijzondere
kentekenen" in vele gevallen kloppen.
Terwijl paspoorten uit West-Duitsland en
ook persoons-bewijzen van inwoners van
West-Berlijn dus in betrekkelijk grote getale
zonder dat de houders het weten, kunnen
worden gefotografeerd ten behoeve van de
vervalsingenkartotheek, heeft men te kam
pen met een telkens weer acuut gebrek aan
documenten van burgers uit de Westelijke
of neutrale landen.
Daar is de jaarbeurs in Leipzig een uit
komst. Buitenlandse bezoekers missen tij
dens hun bezoek aan Leipzig ten tijde van
de jaarbeurs dikwijls hun pas. Zij melden
het onverklaarbare verlies aan de politie van
Leipzig, die de verheugde bezoekers na een
zekere tijd hun passen weer terugbrengt.
Deze periode is precies zo lang als de
special ceamera in Oost-Berlijn nodig had
om de „zeldzame passen" voor de „af
deling operatieve documenten" te fotogra
feren. De verloren pas weet de politie van
Leipzig weliswaar bijna iedere keer weer
te vinden - alleen de dieven worden nooit
gevonden. Daarbij zou het opsporen daarvan
de politie van Leipzig werkelijk nauwelijks
moeite kosten: prostituéés en inbrekers moe
ten op bevel van de staatsveiligheidsdienst
„zeldzame paspoorten" d.w.z. van buiten
landers die anders niet naar de Sovjet-zone
komen, stelen.
Groepsfoto bij bonds
president dr. Schaerf
in de Hof burg: v.l.n.r.
H. K. H. Beatrix, Z.
K. H. Prins Bernhard,
H. Al. De Koningin,
bondspresident dr.
Schaerf, H. K. H.
Prinses Irene.
(Telefoto ANP)
V '!V 4.V
