FILMNIEUWS
Nieuwe villa's voor Oostduitse
communistische bonzen
Communistische transportpolitie
fanatiek en betrouwbaar
Een huis vol herrie
R.V.-P.H. 2-0
V.V. „Excelsior
VEEMARKT RIJSSEN
„O Sole Mio"
Ontwikkelingsavond
Lezing voor kynologenclub
Film van Nederlandse
Reddin gshondenbri gade
11,ruw of schraal
Geen contact met
het Westen
Clubmatch REO
Vrijdag 23 februari 1962
WEEKBLAD VOOR RIJSSEN
Pagina 3
Woensdag de film
Vrijdag en zaterdag de film
vragen Hamea-Gelei.Tube 95cf
Grotewohl wantrouwend
Sterke bewaking
Om veiligheidsredenen
De titel verbergt een merkwaardig stuk
je Brits idioom: de „upstairs"maid is im
mers het kamermeisje en de „downstairs"
madd moest in de keuken blijven; het
verhaal gaat dan ook inderdaad over de
moderne moeilijkheid om aan huispersoneel
te komen. De film is opgedragen „aan hen
die dienen, en hen die bediend worden - aan
hen die blijven, en aan hen die wegblijven".
Deze vrolijke film, in de traditie van een
„Genevieve", vertelt van een jongegetrouwd
stel, dat zich de vrijwel onmogelijke taak
stelt een betrouwbaar dienstmeisje-babysit
ter te vinden. Een ingezonder stuk in de
„Times" inspireerde Ralph Thomas tot
het script. Dienstmeisjes willen een eigen
zit-slaapkamer, een eigen televisie, iedere
middag vrij, lange weekenden en wat niet al.
Vele Engelsen huren buitenlandse meisjes,
en beleven daarmee soms avonturen, die te
bizar zijn om in een film geloofwaardig te
lijken. Met behulp van Ronald Scott Thorn's
ramen over huishoudelijke moeilijkheden
werd een script in elkaar gezet, dat Tho
mas beschrijft als „het meest komische, dat
ik gelezen heb, sinds ik „Doctor in the
House maakte".
En het is niet bij een komisch scenario
gebleven.
De producers van Rank hebben de film vol
gestopt met grote sterren en in allerleukste
decors en vrolijke kleuren verfilmd.
Michael Craig en Anne Heywood spelen
het jonge echtpaar, met James Robertson
Juantice als de bokkige schoonvader, die
telkens weer andere dienstmeisjes aanprijst
om zijn dochter de gruwelen van het goot
steen-werk te besparen. De Parijse Mylène
Demongeot speelt de naieve Zweedse hulp-
in-de-huisboudimg. Ingrid leert op een ver
overend domme manier het begrip „gla
mour" te hanteren en laat daarbij een spoor-
van gebroken mannenharten achter. De Ro
meinse Claudia Cardinale, een pittige schoon
heid van 21 jaar, speelt een Italiaantje, dat
de huishouding komt doen, en de deur wa
genwijd openzet voor de hele Amerikaanse
Marine.
Sidney James staat na 140 boevenrollen
eindelijk aan de kant van orde .en wet met
zijn rol van politieagent, die het vreemde
doen en laten in de nieuwbakken huishou
ding zo lang gadeslaat en zoveel bekeu
ringen uitschrijft tot hij ontslag neemt bij de
politie en butler wordt. Joan Hickson doet
haar toeschouwers huilen van het lachen
met haar creatie van een aan de fles ver
slaafde keukenprinses. Joan Sims wordt als
dienstmeisje uit een ongehoord gehucht in
Wales gehaald, maar vindt haar „meneer"
onderweg al zó raar doen, dat zij de eerst
volgende trein naar het rustige Wales terug
neemt. Dan zijn er nog 't butler-huishoudster-
echtpaar, dat onder een Tsjaikowskiconcert
van de keuken uit de naastgelegen bankkluis
opblaast; Amerikaanse gasten, die komen
eten op het moment dat de keuken in brand
staat, en een dominee die vastzit in het toi
let, twee oude spionnerende dametjes aan de
overkant, die steeds „die aardige politieagent"
waarschuwen, dat er in het bewuste huis
weer vrouwen in en uit gedragen worden
en tal van vreemde toevalligheden meer,
die samen een uiterst vrolijke filmcomedie
opleveren, waaraan Myl ène Demongeot af
en toe een dromerig-sentimentele noot geeft.
In een vlot gespeelde wedstrijd heeft R.V.
een verdiende overwinning behaald op P.H.
Van de aftrap nam R.V. direct het initia
tief, en met snelle open aanvallen werd het
P.H. doel onder druk gezet. In de 10e min.
kwam dan ook het eerste doelpunt, toen L.
Binnen Maatman, op een voorzet van R. Bui
ten Lichtenberg fraai inschoot.
De tegenaanvallen van P.H. waren te
doorzichtig, waar door de hechte R.V. defensie
steeds op tijd in kon grijpen. In de 19e min.
was het weer Maatman Sr. die een voorzet
van zijn broer H. Maatman afrondde met een
tam schot, waar doelman Holtkamp echter
overheen dook. 2 - 0. Na de rust was het eerst
P.H. dat R.V. in de verdediging drukte, doch
doelpunten bleven uit dank zij het stugge ver
dedigen der achterhoede en het sublieme
keepwerk van doelman Thijink.
R.V. kwam echter weer terug waardoor de
strijd op en neer golfde. Hoewel zich nog ver
schillende kansen voor deden aan beide zij
den, kwam er in de stand geen wijziging
meer.
1")
Zaterdag as. zal het eerste elftal van
Excelsior naar Veenendaal gaan om de strijd
aan te binden tegen het geduchte V.R.C.
Er zijn reeds enkele koplopers gestrand
in Veenendaal en ongetwijfeld zullen de
V.R.C.-ers en ook de Rijssenaren een warme
ontvangst toebedelen.
Dit neemt echter niet weg, dat de rood-
witten zullen moeten winnen, aangezien zij
zich nog niet kunnen veroorloven een veer
te laten vallen. Weliswaar verloor concurent
Sparta zaterdag weer een puntje, doch
Voorwaarts kan nog gevaarlijk worden. Bo
vendien zijn er voor de roodwitten serieuze
kampioenskansen, zodat de puntjes mee
naar Rijssen moeten.
Dit resultaat zal alleen te bereiken zijn,
indien deze zware wedstrijd met veel tact
gespeeld wordt en de voorhoede niet onno
dig gaat combineren.
De grote supportersschare (de supporters
vereniging laat weer bussen lopen tegen sterk
gereduceerde prijs), zal de spelers ongetwij
feld de nodige inspiratie geven.
Roodwitten, speel sportief en veel succes!
Aangevoerd 79 runderen.
Prijzen:
8 vette koeien van 3.-- tot 3.20 per kg.
slachtgewicht.
38 melk- en kalfkoeien van ƒ950- tot 1150-
per stuk
15 pinken 550- tot 750,- per stuk.
18 graskalveren 300,— tot 450,— per stuk
Overzicht handel:
Rundvee: Handel goed, prijzen iets hoger.
In verband met mond- en klauwzeer geen
aanvoer op de varkensmarkt.
Niet minder dan twintig schlagerliedjes,
tophits van de jongste dag en „evergreens"
uit een jong verleden - van „Milord" tot
„Moonlight-Serenade" - vormen de ingredi
ënten van de muzikale schotel die de nieuwe
Ufa-Filmex film „O SOLE MIO" op het
doek zet.
Achter het woord „schlager" - dat overi
gens voor het allereerst in 1881 in een
Weens dagblad opdook - gaat de magie
schuil van iedere musical, waarvan de me
lodieën tienduizenden in de ban der muzi
kale verstrooiing houden.
„O SOLE MIO", de nieuwe Ufa-Filmex
film, is zo'n musical van het witte doek,
die menigeen vocendien een vakantie-her-
inneringo f vakantie-plan voor ogen zet, want
deze kleurenfilm met haar 20 vocale en
instrumentale tophits werd geheel gedraaid
aan de Italiaanse Rivièra rond het toeris
tenstadje Portofino.
Behalve de liedjes, waarin vooral het Rias-
radio-dansorkest een groot aandeel heeft,
blijkt de concurrentie van twee dansorkes-
ten de bron van kolderieke complicaties.
Het ene orkest is groot, rijk en be
roemd en krijgt het ene engagement na het
andere - bv. het felbegeerde engagement
voor het verlovingsfeest van de Armeense
olie-magnaat Albekian met de nogal excen
trieke in Rome optredende zangeres Helene
La Porta -, het andere is arm en ambi
tieus, leeft van de ene dag (kamperend in
tenten) in de andere en is bezeten van mu
ziek.
Hoe het kleine orkest, dwars door haar
schlagers en die van de concurrentie heen,
een neuslengte vóór komt en er via amou
reuze manoeuvres in slaagt tot een geza-
melijk optreden met het andere orkest op
albekian's verloving te komen, dat zet „O
SOLE MIO" met veel zon, zang, liefde en
muziek welluidend op het doek.
De O.L.B. B.D.V. en PJ.G.O van de af
deling „Notter-Zuna Rijssen" zijn voornemens
op a.s. woensdag 28 febr. een ontwikkelings
avond te organiseren in gebouw Irene te Not-
ter.
Er zal die avond een aantal fraaie films
vertoond worden, verzorgd door de Ned-
Heide-Mij zwel ven dames als vor heren.
Na de pauze is er gelegenheid tt vragen
stellen aan enkele deskundigen van de ge
noemde maatschappij.
Door de kynologenclub REO werd in ca
fé De Bakker een bijeenkomst gehouden
waarin door de heer F. Kramer een cause
rie werd gehouden over „de Hond van Prae
historie tot heden".
De heer Kramer slaagde er in een boei
ende schets te geven van de plaats die de
hond heeft ingenomen en het als huisdier
nog doet. Hij had de beschikking over zeer
geslaagde kleurendia's van een groot aan
tal rassen.
De Hondendresseerclub Riessen organiseert
op dinsdag 27 feb. in het Parkgebouw een
interessante filmavond., met medewerking
van de heer J. R. Toman.
De film handelt o.a. over de opleiding van
rampreddinghonden door de heer Thoman
en over de prestaties van de le rampred-
dinghond ter wereld tijdens de grote ramp
in Peru.
Advertentie
(Speciale correspondentie)
IN ALLE STILTE en zander enige ophef
zijn onlangs 20 vooraanstaande functiona
rissen van de Sovjet-zone verhuisd naar een
vier vierkante kilometer grote villawijk in
het „Bemauer Forst" ten noorden van Ber
lijn, langs de weg van Bemau naar Wand-
litz. Naar deze met een metershoge beton
nen muur omgeven wijk trokken de verhuis
wagens om met nieuwe en in vele landen
gekochte meubels de inrichting te voltooien.
Zestien villa's zijn al helemaal ingericht. Bij
de overige, die echter al bewoond zijn, ont
breken alleen nog de meubels voor de spe
ciale vertrekken zoals de bioscoop- en sport
zaal.
Met Ulbricht is intussen ook Otto Grote
wohl de emstig-zieke minister-president van
de Sovjet-zone verhuisd. Dagelijks wordt hij
door zijn lijfartsen bezocht. Wanneer zijn
toestand verergert, wordt hij naar het rege
ringsziekenhuis in Oost-Berlijn gebracht. De
fysieke en politieke machteloosheid van
Grotewohl, die al sedert geruime tijd niet
meer in het openbaar optreedt, is voor zijn
omgeving maar moeilijk te verdragen.
Grotewohl is niet alleen ij deler, maar ook
wantrouwender geworden. Toen zijn meu
bels en verhuisgoed werden gebracht, zat
hij in zijn auto en controleerde van daar
uit hoe ieder meubelstuk nog eens op de
binnenplaats nauwkeurig op eventueel inge
bouwde projectielen en geheime microfoons
werd onderzocht. Evenals bij de andere 19
topfunctionarissen van het regiem werd de
verhuizing door soldaten van het in Oost-
Berlijn gelegerde regiment bewakingstroepen
verricht.
Nu de villa's bewoond zijn, is het bewa
kingsregiment op volle sterkte gebracht.
Er zijn 210 man bewaking. Aangezien ook
voor het dienstpersoneel wapens bereid zijn,
kunnen de S.E.D. leiders als het ooit nodig
zou zijn door 350 man worden verdedigd,
totdat uit de in de nabijheid gelegen Rus
sische en Sowjet-zonale garnizoenen ver
sterking kan komen. Speciale eenheden con
troleren de uit ieder der 20 villa's naar
Oost-Berlijn en het Sovjet-hoofdkwartier lo
pende directe telefoonleidingen. En tenslot
te patroilleren op de weg Wandlitz-Bernau
voortdurend leger-patroilles en politie-ra-
dio-auto's.
Iedere villa, die tien tot twaalf kamers
heeft, bevat ook een conferentiezaal. Boven
dien staat voor .grotere besprekingen nog het
zogenoemde „Cultuurhuis" ter beschikking.
De villa-bewoners hebben al een aantal
conferenties gehouden. Bij deze besprekin
gen willen zij een geheimhouding bereiken,
die in Oost-Berlijn toch moeilijk te verwe
zenlijken is.
Zo heeft Ulbricht voordat hij naar Moskou
vloog de leiders van de verschillende ai-
derlingen van het centrale comité van de
S.E.D. bij zich thuis ontvangen en met hen
zonder aanwezigheid van regeringsvertegen
woordigers tactische vraagstukken bespro
ken. De leden van het kabinet en andere
functionarissen kunnen dan later in het
gebouw van de partij komen om te verne
men wat er van hen wordt verwacht.
De verhuizing van de S.E.D-leiders uit
Oost-Berlijn heeft niets met de politieke ont
wikkeling te maken. Het vermoeden, dat de
ze maatregel werd getroffen, omdat ook
Oost-Berlijn bij een „vrije stad Berlijn" zou
worden betrokken, is niet bevestigd. Veel
eer waren persoonlijke en veiligheids-belan
gen voor de verhuizing. De topfunctionaris
sen wilden comfortabeler huizen dan hen in
Oost-Berlijn ter beschikking stonden en zij
wilden onder elkaar zijn. Bovendien was de
bewaking van de vele door hen tot dusver
bewoonde alleenstaande huizen moeilijker dan
Op het station Fried richstrasse in Oost-
Berlijn zijn 500 zwaarbewapende transport
politiemannen gestationeerd. Via dit station
lopen de treinen van de bovengrondse spoor
weg via West- naar O.-Berlijn en omgekeerd.
De kynologenclub REO houdt op zaterdag
24 maart in het Parkgebouw haar jaarlijk
se clubmatch.
Reeds nu staat vast, dat er voor deze
clubmatch veel belangstelling zal bestaan.
REO heeft door de wijze van organisatie
door de jaren heen een goede naam ver
worven en door velen wordt deze clubmatch
een sportieve gebeurtenis genoemd.
De heer S. Franzen zal als keurmeester
voor de volgende rassen optreden: Schotse,
Hollandse en Belgische herders en bouviers.
De heer J. v.d. Zanden is geëngageerd
voor de keuring van terriers, pinchers, poe
dels enz.
De heer Mandigers zal keuren: teckels,
Duits staande jachthonden, Heidewachels
enz.
Voorts keurt de heer van Schuppen alle
Engelse jachthonden, de heer de Jong de
Boxers, de St. Bemardshonden enz. en de
heer Kieftenbelt alle Duitse Herders.
het beschermen van een geheel afgesloten
gebied.
De bewoners behoefen geen cent voor
hun villa of de inrichting te betalen. Zij
konden naar hartelust bestellen het kostte
hen niets, niet eens de persoonlijke dingen,
die uit de Westelijke lande moesten komen.
Ook huur behoeft niemand te betalen.
Ulbricht heeft al de verordeningen hier
omtrent zelf uitgevaardigd. Wie echter in
ongenade valt, kan op staande voet uit
het paradijs in het bos van Bemau worden
verjaagd - zonder dat hij iets meenemen
mag. Want met uitzondering van kleding
en enkele kleinigheden, heeft niemand par
ticulier eigendom.
Deze uitgezochte, betrouwbare trapo's - de
ruim 9000 manschappen van dit corps worden
geacht volkomen trouw jegens het commu
nistische regiem te zijn - controleren de sta
tions-ingangen, de liften, loketten, perrons en
ook in de treinen.
Hoewel deze transport-politie de meest trou
we en gehoorzame politieformatie van het
communistische systeem wordt geacht, be
staat het geheime bevel, dat voor de dienst
op het station Friedrichstrasse alleen politie
mannen mogen worden gebezigd, wier gezin
in de Sovjet-zone woont.
Ligt zijn woning in de Sovjet-sector van
Berlijn of in het gebied vlak rondom Ber
lijn, dan mag hij niet in de Friedrichstrasse
dienst doen. Zo wantrouwend is het regiem
zelfs jegens de elite-politie.
Daarom bestaat ook het bevel, dat geen
trapo een krant uit het westen mag lezen.
Naar dergelijke kranten wordt iedere coupé
van de interzone- en buitenlandse treinen
doorzcht, die via de Friedrichstrasse naar
het „Schiesische Bahnhof" door de commu
nisten thans „Oost-station" genoemd, rjden.
Wordt een trapo-politieman op het lezen van
een gevonden westelijke krant betrapt dan
zijn de straffen niet mis.
De van het station Friedrichstrasse naar
de westelijke sectoren rijdende treinen wor
den eveneens grondig doorzocht - niet naar
kranten maar naar eventuele vluchtelingen
Zelf de tenders van de kolen lookmotie
ontkomen niet aan een dergelijke inspectie.
De leden van het corps transport-politie zijn
zo uitgezocht, dat niemand van hen nadere
familie in de Bondsrepubliek heeft.
Bij de ruim 100.000 leden van de volkspoli-
tie is dat anders. Vandaar, dat nu een nieuwe
campagne is gestart, een soort wedstrijd tus
sen de eenheden van de volkspolitie om de
merkwaardige eretitel „vrij van West contac
ten" te mogen dragen. Deze actie beoogt
de leden van de volkspolitie er toe te brengen
publiekelijk te verklaren, dat zij geen enkel
contact meer zullen onderhouden met even
tueel in West-Duitsland wonende familiele
den, dat zij uiteraard niet naar de program
ma's van de Westduitse en Westberlijnse om
roep zullen luisteren en dat ook de overige
leden van hun gezin ieder contact met fa
milie in het Westen zullen breken.
Erg veel succes chijnt deze campagne
echter nog niet te hebben. Nog steeds vluch
ten leden van de volkspolitie naar West-Ber-
lijn en West-Duitsland.
RIJSSEN buiten de wallen
Op de Bevervoorde ging alles zijn gewone
gang de kleine Jonker Roelof groeide voor
spoedig en had er reeds een broertje bij ge
kregen dat Joaohfan heette. Dit was voor
Rijssen een vreemde naam. En jonge Rijs
senaren hadden de Wapper opgewarmd, dat
aan de heer van Bevervoorde gezegd moest
worden dat Joachim geen naam was die te
Rijssen paste.
Op een morgen nu, gooide de Wapper het
zijn heer en meester voor de voeten. En de
jonker jong en krachtig en niet benauwd,
greep zijn rentmeester bij de kladden en
smeet hem op straat. De Gapert zag hem
rollen over de veldkeien van de straat, maar
stak er geen hand naar uit. Hij dacht bij
zich zelf, wat de jonker doet is welgedaan.
De eigendommen werden hem achterna ge
gooid. De Wapper klaagde bij de oude me
vrouw. Maar daar kreeg hij geen voet.Zij
vond dat haar zoon een best huwelijk had
gedaan, en het eerste kind was naar haar
man zaliger vernoemd. Daar zat de Wapper op
de stenen. Jarenlang had hij de eerste viool
te Rijssen kunnen spelen, en nu wilde nie
mand hem meer zien. Hij liet zijn koffers
staan in de Gouden Garden, het boerenbier-
huis van Rijssen en stapte naar Diepenheim
en vandaar naar het Westerflier en vandaar
verwees men hem naar Fenne van de Bomhut-
te. Fenne, was voor een gat niet te vangen.
Zij had zich al eens in het geheim laten
afvrijen door de jonker van de Grimberg.
Dat vertelde ze de Wapper niet, maar het
gaf toch zekere verplichtingen. Voor wat hoord
wat! En Fenne beloofde haren Wapper op
nieuw in het zadel te helpen. Zij zou die
baksteen van een jonker, daar op Bever
voorde te Rijssen eens laten zien wat zij
presteren kon. Er was echter een bezwaar.
Zij moest vooraf de jonker van de Grim
berg onder vier ogen spreken. En dan zou de
Wapper een baan krijgen die klonk als een
klok en dan kon hij de snoek flink dwars
zitten. Want het zat Fenne hoog, dat de
snoek haren lieven Wapper beklinkerd had.
FENNE OP DE GRIMBERG
Fenne gebood de Wapper de dag op de
Bomhutte te blijven; zij zou 't bed voor hem
opmaken op de Grimberg. PlaggenGait van
het Westerflier zou er haar met de stortkar
naar toe rijden en alzo geschiedde. Het was
juist middag toen Plaggen-Gait de poort van
de Grimberg binnen reed. De vele daghuur
ders die de Grimberg rijk was gingen juist
schaften. De oude drieëntachtigjarige jonker
Gotfried van de Grimberg, door zijn dag
huurders de oude snor geheten, liep met
zijn stok en zijn patrijshond te wandelen
op de weg. Man wat moet je? vroeg hij
Plaggen-Gait. Dit vrouwmens hier brengen
Riep Gait. Zo, en wie heeft dat besteld?
wilde de snor weten. Fenne klom van de
wagen en vertelde aan de oude jonker, dat
zij een boodschap had. Gelukkig kwam de
jonge jonker Borchard van een jachtpartij
thuis. Hij zag Fenne en likkebaardde al.
Fenne mocht dadelijk mee naar binnen en
de oude Snor vertelde aan de Plagge dat
aan het jonge volk van tegenwoordig niks
meer gelegen was.
Fenne kende de jonker, en deze deed al
vast een aanval op de aanvallige maagd.
Maar Fenne gebood jonker Borclard te gaan
zitten en naar haar te luisteren. De jonker
dacht dat er een minder aangename mede
deling zou volgen, maar dat viel best mee.
Wanneer het niet anders was als de Wap
per, dan zou het best meevallen. Dat is te
zeggen reageerde Fenne. De Wapper wordt
mijn man. Dan staan de zaken een beetje
anders bitste de jonker terug. Dus jij hebt
genoeg van mij. De jonker zou mij toch nooit
trouwen riep Fenne. Daar ben ik te gewoon,
voor, niet van adel en zo. Ja riep Borchard
maar ik had het toch wel op prijs gesteld
dat je voor mij alleen was. En ik word nu
de vrouw van rentmeester de Wapper en ik
doe het verzoek mijn aanstaande man als
rentmeester aan te nemen. Dat zal ik vader
moeten vragen hernam Borchard enigzins uit
de hoogte. Niks te vaderen, beet Fenne hem
toe. Heb je hem ook gevraagd of het goed
was toen je, je weet wel wat, met mij deed?
Nou maar dat is een zaak die vader aan
gaat.
Fenneke ga naar de keuken versterk de
inwendige mens. In die tijd zal ik met va
der over leggen. Borchard zocht zijn vader
op. De oude heer van de Grimberg keek
streng, toen zijn oudste binnen stapte. Bor
chard riep de oude heer heel verontwaardigd
en zijn snorren trilden. Wat moest die dienst
bode die ik voor een half jaar geleden de
deur heb uitgejaagd, je weet wel waarom,
hier aan huis? Zij komt solliciteren voor haar
aanstaande man, vader. Voor haar a.s. man!
Hoe durft het schepsel? Maar vader, dat
is geen gewone man, dat is de rentmeester
de Wapper van Bevervoorde. O ja, die ke
rel die Rijssen uitgeslagen is door de steen
bakker de Snoek. Hum, jongen, wat zal ik
daarop zeggen?
Daar moet ik bepaald een week over den
ken. Borchard vertelde aan Fenne, dat zij
een week geduld moest hebben. Fenne keek
zeer vertoornd maar beloofde over een week
terug te komen. Terug in Diepenheim zat
de Wapper op hete kolen. Rijssen was hem
lief. En wanneer hij in de buurt bleef, kon
hij te zijner tijd nog revanche nemen op de
Snoek.
HET VIEL MEE
De rentmeester Grijpstuiver van de Grim
berg had zich vergalloppeerd. Jonker Borchard
was naast een vrouwenjager een goed eco
noom. Hij was in tegenstelling tot vele jon
kers van zijn tijd de lees, schrijf en cijfer
kunst machtig. Als door 'n ingeving gedre
ven keek hij de volgende dag de boeken van
rentmeester Grijpstuiver na. Eerst ontdekte
hij kleine onregelmatigheden, maar na een
paar uur grotere fouten. Hij gunde zich die
dag geen tijd om te eten. De rentmeester
joeg hij op staande voet weg. Maar heer
Grijpstuiver liet zich zo door een blaag van
een jonker niet op straat zetten. Hij liep op
hoge poten naar de mooie kamer waar de
oude jonker van de Grimberg bij het haard
vuur zat te dommelen. De oude heer was
gewoon dat zijn rentmeester zonder belet
de kamer binnen kwam. De oude jonker had
zich al acht jaar lang gelukkig geprezen, een
man als Gradus Grijpstuiver tot rentmees
ter te hebben, dat was bepaald een voorrecht.
Gradus was een man die dacht steeds en
altijd aan alles. En Gradus ging zich bekla
gen over de onheuse behandeling van jonker
Borchard. De oude baas wit van drift stuurde
een hulsknecht naar Jonker Borchard om on
middellijk te verschijnen en de jonker kwam,
erveneens wit van drift. Toen hij Gradus
Grijpstuiver zag staan met een honend ge
zicht, riep hij woedend: er uit smeerlap,
dief, bedrieger! Of ik schiet je er uit De
oude heer van de Grimberg liet de lip hangen
van verbazing en keek van de rentmeester
naar zijn zoon. In de kast zul je smerige op
lichter! Er uit! De rentmeester pakte de
biezen En de zoon deed zijn vader opening
van zaken. Minstens drieduizend gulden is
er te kort en ik ben nog lang niet klaar. De
rentmeester werd weer geroepen en bevend
sprak de oude heer ik vertrouw mijn per
soneel of ik vertrouw het niet. In 't laatste
geval gaan ze de laan uit met al de gevol
gen van dien! Mars! En Gradus ontweek de
slag, die de oude heer hem toegedacht had.
Reeds de volgende dag moest Grim
berg de plasboer met een boodschap naar de
Bomhutte, bij Westerflier waar de Wapper
zich ophield. Hij moest de Wapper dadelijk
meebrengen. En deze nam haastig afscheid
van zijn Fenne die meer in de mars
had, dan de Wapper eerst gedacht had. Hap
Jan, een daghuurder, die vaak boodschappen
deed moest de volgende morgen op staande
voet op de Grimberg komen om de Wapper
naar de rechter van Rijssen. te beëdigen en
de Grijpstuiver te vervolgen. Want jonker
Borchard had nog meer onregelmatigheden
ontdekt. Maar dit laatste wilde de oude heer
nog eens aanzien. Mensen waren mensen. En
bovendien Gradus Grijpstuiver had nog een
eigen erf in Ypelo. Daar kon hij altijd de
zaken nog mee regelen. De Wapper was kort
van zijn Fenne die meer in de mars
Bepaald werd dat hij de eerstvolgende
maandag officieel in dienst zou treden, maar
hij mocht wel blijven om de gepleegde
onregelmatigheden te helpen bekijken. Toen
hij daar twee dagen mee hielp kwam op de
derde dag daar Snoek Gat Jan de steenbak
ker.
Gat Jan moest nog een paar hónderd gul
den ontvangsten van de Grimberg. En in het
boek stond voldaan. Jonker Borchard, vroeg
aan de Snoek of hij getuigen kon meebren
gen dat hij het niet ontvangen had. En nu
had de Snoek de Wapper nodig. Dit was de
enige man die in deze zaak klaarheid kan
brengen. De Wapper werd heet en koud. Was
dit geen schitterende gelegenheid om wraak
te nemen?
Maar de Wapper was Rijssemaar en een
gelovig Christen en hij dacht aan zijn eed.
En bovendien hij kreeg nu 'n veel mooeie-
rc vrouw, dan de weduwe Taksman. Alle
wraakgevoelenss liet hij varen en met helde
re stem verklaarde hij, die tweehonderd gul
den komen de Snoek toe.
ER GEBEURDE NOG MEER
De jonker Borchard zette een streep onder
zijn minnarijen, aangaande Fenne.
Maar toch zijn liefde voor de dienstbode
bleef. En daarom zou de Wapper wanneer
deze trouwde de voorpoort hebben ter bewo
ning. De oude heer had er eerst een zwaar
hoofd in.
Een man als de Wapper die zich tweemaal
met halve klinkers liet bewerken, was nu
bepaald niet de man voor de bewaking van
kasteel en voorburcht. Maar de jonge jonker
Borchard verklaarde dat Fenne goed was
voor vjif inbrekers. De weduwe Taksman
in haar hart grootmoedig, zag met lede ogen
dat de Wapper hoger opklom op de maat
schappelijke ladder. En dat, dat loeder van
een meid uit Diepenheim in deze grootheid
kon delen. Dat was meer dan de weduwe
Taksman verdragen kon.
Op een dag ontmoette zij de Wapper op
straat en lachte hem uit. Zij noemde hem
een kale opschepper, maar de Wapper dacht
wacht maar, wacht maar, dat komt allemaal
wel in orde. Ik zal je nog eens leren wat
een opschepper is. De heer >van de Grim
berg was best tevreden over T gedrag van
de nieuwe rentmeester. En Fenne van de Bom
hutte een kottersdochter werkte druk aan
haar uitzet.
VAN COEVERDEN.
