WERELDVRAAGSTUKKEN IN DE ERÖBELKLAS
FILMNIEUf S
FRAAIE SUCCESSEN OP NATIONALE SLOTSHOW
Bijeenkomst „Arjos"
Er wordt veel fruit
aangeplant
Tentoonstellingssuccessen
V.V. „EXCELSIOR"
-Maiketö
lit kM JlPfef
Vrijdag en zaterdag de film
Eddie kent geen pardon
Zoeken naar oplossing
om oorlog te voorkomen
Woensdag de film Meneer
Hulot met vakantie
Vrijdag januari 1962
Weekblad voor Rijssen
Pagina 5
-
Op de slotshow van het tentoonstellings
seizoen 1961-1962 en georganiseerd door de
„Kon. Ned. Veren. Avicultura" in de
Houtrusthallen in Den Haag, waar ongeveer
4900 dieren waren ingezonden, behaalden
verschillende leden van de Rijssense pluim
vee- en konijnenfokkersveren, weer talrijke
fraaie prijzen met hun dieren. Grote hoen
ders. Comb. Peters Schreurs met Twentse
Grijzen haan jong 3 GG, idem haan jong
4 GG idem hen jong 2 ZG, E. Peters met
Barnevelders zwart hen oud 1 ZG idem haan
jong 1 ZG en ereprijs, idem dubbelgezoomd
haan jong GG idem hen jong 3 ZG.
Afd. Krielen Lajos Luby met Hollandse
kriel roodgeschouderd zilver patrijs haan jong
G., idem blauw patrijs hen jong 1 ZG en
2 ere prijzen, idem hen jong G.G.
A. J. Tijhof met Sebrught Kriel zilver haan
oud 1 ZZG idem hen jong 4 ZG.t,
G. Smit met Javakriel zwart haan jong
3 Z.Z.G. idem hen jong 2 ZZG, idem blauw
haan jong 1 ZZG en 2 ere prijzen.
G. J. Slagman met Maleier kriel haan jong
3 GG idem hen jong 2 ZZG, idem hen
jong, 1 U en 3 ere prijzen. Afd. Sierduiven
Onder voorzitterschap van de heer Klijn
Hesselink hield de „Arjos" te Rijssen in de
Wilhelminaschool alhier een bijeenkomst.
Als spreker was uitgenodigd de heer Tim
mermans uit Wierden, die een inleiding hield
over het onderwerp: „De stromingen in de
politieke partijen". Spr. was een groot voor
stander van samenwerking tussen diverse
partijen, echter voelde spr. niet voor de
toenadering die de KVP zoekt met de A.R.
partij. De A.R.partij moet, volgens spr., toe
nadering zoeken tot de andere prot. chr. par
tijen, zoals de C.H.U. en de SGP.
De heer Timmermans zag de samenwerking
tussen deze partijen als een groot belang,
want hoe sterker een partij uit de strijd komt,
des te meer invloed kan zij bij 's lands bestuur
doen gelden
Hierna bracht de heer H. Brouwer verslag
uit van de bijwoning van de landelijke Arjos-
vergadering te Utrecht.
Het was een leerzame bijeenkomst met
een goede bespreking.
In de fruitteelt bestaat een levendige be
langstelling voor het rooien van verouderde
boomgaarden. In verschillende consulent
schappen is men druk bezig dit op mecha
nische wijze te doen. Maar voor de aanleg van
nieuwe boomgaarden is de belangstelling
niet minder groot. Met de voorbereidingen
van een nieuwe aanplant is men reeds druk
bezig, doch velen worden in de uitvoering
er va»-geremd door het tekort aan -het ge
wenste plantmateriaal. Dat cïe belangstel
ling voor de fruitteelt in ons land zeer groot
is, blijkt onder meer uit het feit dat alleen
in Zeeland in dit seizoen ongeveer 300 ha.
nieuwe aanplant tot stand zal komen. Ook
in de Zuiderzeepolders en de Over-Betuwe
zal de fruitteelt zich in de komende jaren
zeker nog uitbreiden. Bij de herinplant van
oude boomgaarden zal men er goed aandoen
eerst aaltjesonderzoek te laten verrichten.
H. B. Roosink met Pommerse Kroppers
Witroek doffers oud 1 ZG idem doffer oud
2 ZG, idem duif oud 1 ZG en ereprijs, idem
duif oud 2 ZG, idem blauw bont doffer oud
1 G, idem roodzilverbont doffer oud 1 ZG.
Afd. konijnen J. ter Harmsel Enter met
Lotharinger blauw ram oud 3 ZG.
G. D. Muller. Holten met Lotharinger
zwart ram jong 4 ZZG, dezelfde met Hol
lander zwart ram oud 4 ZZG.
P J. Holtkamp met Lotharinger blauw ram
jong 2 ZG., idern ram jong G. dezelfde
met Franse Hangoor konijngrijs ram oud
2 ZG idem voedster oud 1 ZG en ere
prijs, idem bont voedsters oud 1 ZZG en
2 ere prijzen, idem ram jong GG dezelfde
met Groot Chinchilla voedster oud GG idem
ram jong 3. Z.G. idem ram jong G,
H. ter Harmsel met Klein Chinchilla ram
oud 3. Z.Z.G. idem ram jong ZG. idem
ram jong ZG, idem voedster jong ZG, idem
voedster jong GG. G. Vos met Klein Chin
chilla ram jong 3 ZZG idem voedster jong
1 ZZG en 2 ere prijzen.
Op de nationale tentoonstelling van „Avi
cultura" in de Houtrusthallen in Den Haag.
behaalden de heren Ter Harmsel en Pijffers
te Notter weer prachtige prijzen met hun
ingezonden grote Maleiers en Minorca krie
len. Deze tentoonstelling was de laatste van
het tentoonstellingsseizoen 1961-1962 waar
ruim 4900 hoenders, sierduiven en konijnen
waren ingezonden.
De gewonnen prijzen en predikaten waren
voor de combinatie als volgt.
Maleiers: hoen jong 1 ZZG en 3 ereprijzen
waarvan één voor het beste vechthoen, idem
hen oud 1 ZZG. Minorca krielen zwart haan
jong 1 ZZG en 2 ereprijzen idem haan jong
GG idem hen jong 2 ZZG, idem hen jong
3ZZG, idem hen jong 4 ZZG, idem hen jong
5 ZG. idem hen jong ZG, idem hen jong
ZG, idem hen jong GG, idem hen jong G.
Indien de weersgesteldheid en de conditie
van het terrein dit toelaten zal deze zaterdag
in de Mars om drie uur de zeer belangrijke
wedstrijd tegen Apeldoorn gespeeld worden.
De Apeldoorners nemen de kop in de derde
klasse, terwijl de roodwitten de tweede plaats
bezetten. Bij een nederlaag is Excelsior
voorlopig voor een kampioenschap uitgescha
keld, doch zo de roodwitten een overwinning
kunnen behalen, wordt de positie der Rijsse-
naren aanmerkelijk gunstiger.
Het zal zonder twijfel een spannende strijd
worden. Dat het de roodwitten niet aan acti
viteit mag mankeren behoeft geen betoog.
Het enige euvel, dat naar voren zou kunnen
komen, zal wel gebrek aan schotvaardigheid
zijn. Excelsioren, verwaarloos toch dit onder
deel niet. Iedere wedstrijd zijn jullie in een
grote meerderheid, doch doelpunten blijven
duur. Wij weten dat jullie kunnen schieten!
Veel succes heren!
Rijssen Vooruit ontvangt zondag bezoek
van Markelö I.
De opstelling van R.V. voor deze wedstrijd
is als volgt: Theijink, Kamphuis, Schreurs,
H. Mulder, B. Mulder, Kwintenberg, Ligten-
berg, v.d. Maat, Jansen, W. Maatman, H.
Maatman.
Een beeld van de
oefening „W est-lrian"
welke in Djakarta is
gehouden door leden
van de plaatselijke
militia als een demon
stratie van hun paraat
heid. Op het Banteng-
plein, ivaar deze foto
werd gemaakt, houden
militairen „vijande
lijke" soldaten in be
dwang.
Patrick, een Amerikaan die in de Camar-
gue op zijn landgoed stieren en paarden
fokt, leidt een zeer teruggetrokken leven,
ver van de bewoonde wereld, samen met
zijn helpers die zijn kameraden zijn gewor
den. Hieronder bevinden zich ook Manuel
met zijn dochter Zeffa en zijn zoon Pacco.
Op een dag krijgt hij bezoek van Robert,
een vriend uit de oorlogsjaren, die hij tien
jaar niet heeft gezien. Robert vertelt, dat
hij al die tijd in de gevangenis heeft ge
zeten en nu een nieuw leven \vil beginnen.
Patrick zegt, dat hij zo lang hij wil bij hem
kan blijven wonen.
Met Robert komen er ook moeilijkheden
op de ranch De mannen staan van het begin
af aan vijandig tegenover de nieuw aange
komene, vooral Manuel die met lede ogen
aanziet hoe Robert zijn dochtertje het hof
maakt. Zeffa gaat hier op in, met de enige
bedoeling m Patrick op wie zij al lang ver-
jjgfjj aken. Ook haar broer
p; met Robert, omdat hij
(Van onze New York.se correspondent)
New York, januari, Er waren eens zes
geleerden, die in een puzzel-paleis woonden
en niets anders deden dan denken over een
manier om de wereldvrede te bewaren en
te waarborgen in de jaren die volgen.
Een laat kerstsprookje? Nee, een levend
feit, dat zowel door de inwoners van een
klein dorpje in de Amerikaanse staat New
Jersey wordt onderschreven als door de Fe
derale regering van de V.S. met hart en
ziel wordt gesteund.
In een 50-jaar oude dorpsschool in het
dorpje Bedminster, ijsberen zes Amerikaan
se geleerden met gefronste voorhoofden ie
dere dag tussen de rijen ongebruikte en soms
wat stoffige schoolbanken en zoeken naar
de weg naar het duizendjarige vredesrijk.
Een van hen is een psychiater, een ander
een economisch filosoof, een derde een an-
thropologisch filosoof. De anderen zijn wis
kundigen - en elk in zijn eigen gebied zoekt
naar een oplossing om oorlog te voorkomen.
Het begon allemaal met een wens van de
vliegtuigmakers van Lockheed om een aan
tal professoren in rust en stilte over de
problemen van de hedendaagse wereld te
laten denken. Dit nobele idee van Lockheed
liep echter aan de grond, toen de financi
ële resultaten van de maatschappij zeer te
gen vielen omdat de fabriek 25 miljoen dol
lar moest besteden aan de verbetering van
fouten in de Lockheed Electra. De pro
fessoren in het puzzel-paleis werd verzocht
ander emplooy te vinden. Sommigen gingen
over naar Lockheed's laboratoria; anderen
vonden hun weg terug in de universiteiten
van Amerika. Maar zes van hen besloten
door te blijven denken.
Er waren moeilijkheden te over. Geld
was de voornaamste. Wie zou het gaan be
talen? Het antwoord kwam onverwachts van
de zijde van de inwoners van Bedminster.
Een plaatselijke collecte voorzag in de eer
ste en allerdringendste behoeften. Een plaat
selijk advocaat verleende zijn diensten bij
het vormen van een „Denk N.V." De re
gering werd benaderd. En waarlijk, na ver
loop van tijd kwamen er opdrachten van
de luchtmacht en andere goevernementsin-
stellingen.
„Nu gaat het wel met de financiën", ver
telde de heer Weber, een jonge Amerikaan
se geleerde, die zich over de administratie
van de N.V. heeft ontfermd.
„Ware het niet voor de inwoners van Bed
minster dan zouden wij hier niet meer ge
zeten hebben. Van alle kanten, rijk en arm
kwamen de gaven binnen, niet alleen in
geld, maar oook zulke aanbiedingen als
„wij zullen het gras wel maaien gaan
jullie maar denken".
„Dat heeft ons over de eerste moeilijk
heden heen gebracht. Toen eenmaal de re
geringsopdrachten binnenkwamen waren we
uit het moeras".
Die regeringsopdrachten bestrijken een ui-
W i i
k
"X-
Op 18 januari zijn op een bekende postzegelveiling in Londen deze vier zegels van
Tristan da Cunha ingezet voor 150 pond sterling. Verwacht wordt, dat zij nog veel
meer ztdien opbrengen. De waarde ligt dan ook in het feit, dat vermoedelijk nimmer
meer zegels van het door een vulkaan-uitbarsting onbewoonbaar geworden eiland
zullen worden uitgegeven en in de opdruk „Hulpfonds voor Tristan op St. Helena
en de waardeaanduiding in twee muntsoorten. 'De zegels dragen alle een afbeelding
van koningin Elizabeth van Engeland en daaronder een afbeelding
van een exemplaar van een bepaalde vissoort.
terst wijd terrein. Bijvoorbeeld, voor de Ame
rikaanse luchtmacht, denken de geleerden
over de verschillende vormen van wat zij
noemen „computer wetenschappen", waar
onder wort verstaan: fundamenteel onder
zoek in wiskundige en symbolische logica
van het electronisch proces tot verkrijging
van gegevns. Voorts doen de geleerden on
derzoekingen in opdracht van de Raad van
Wereldspanningen, om voor de afwisseling
hun gedachten te laten gaan over de pro
blematiek van het onderwijs in buitenland
se betrekkingen.
„Toen Lockheed ons niet langer kon hand
haven, konden wij zessen het zoeken naar
een oplossing om de vrede in de wereld
te bewaren niet opgeven. Wij waren zowel
emotioneel als intellectueel gebonden om door
te zetten", zei Weber.
De „Denk fabriek" in Bedminster is S&
trots van het dorpje. De welwillende advo
caat die gratis de maatschappij vormde
voor de professoren om op die manier het
voortleven van de „fabriek" een betere kans
te geven, vertelde: „Wij konden dit vredes
project niet zo maar laten varen. Dit is
onze bijdrage tot het maken van een betere
wereld".
„Het klinkt misschien gek, maar wij in
Bedminster geloven dat als er meer van
deze teams van geleerden zouden zijn, die
al hun denkvermogen zouden inzetten om
tot een duurzame wereldvrede te komen,
de kansen om dit te bereiken veel groter
zijn. Wij in Bedminster konden het niet over
ons hart verkrijgen om deze kaars uit te
laten flakkeren", voegde mevrouw Ashmun
hieraan toe, terwijl zij zich in een van de
omwonende huizen over de strijkplank boog.
Ook zij heeft op alle mogelijk manieren bij
gedragen om het puzzel-paleis nieuw leven
in te blazen.
Elk van de professoren denkt op zijn eigen
manier in zijn eigen wetenschappelijk ter
rein.
„De man in de kamer hiernaast is mo
menteel bijv. bezig te denken over de fa-
catten van intense geluidspieken - noch hij
noch wij weten hoe zijn gevolg trekkingen
zullen kunnen bijdragen tot wereldvrede, maar
zonder fundamenteel onderzoek, doordenken
en het maken van gevolgtrekkingen komen
we er nooit achter", zei Weber.
„De enige manier om 't uit te vinden
is 't uit te vinden", en Weber draaide zich
naar het venster om uit te kijken over de
speelplaats van de oude dorpsschool. Een
minuut verstreek, en nog een en daarna
nog een, en het werd ons duidelijk dat het
interview afgelopen was. Wij slopen op on
ze tenen uit wat eens de fröbelklas was
een waar nu het schoolbord vol staat met
wiskundige formules en lieten Weber diep in
gedachten verzonken achter - de denk-fa-
briek voor vrede was in volle werking, een
passende bezigheid in een wereld zo vol
van problemen als lianen in het oerwoud.
RUSSEN buiten de wallen
hoopt eens met hem samen naar Zuid-Ame-
rika te kunnen vertrekken.
Patrick bemoeit zich hier niet mee, al
valt het hem wel moeilijk. Hij heeft trou
wens nog andere zorgen: de rijstplanters ko
pen hoe langer hoe meer terrein op en hij
voorziet grote moeilijkheden voor zijn be
drijf. Robert is helemaal niet van plan in de
Canargue te blijven hangen. Hij beraamt
een overval op de bank in een nabijzijnde
plaats. Hij weet Pacco te bewegen met hem
mee te doen. Op de dag, dat er in het plaats
je een stierengevecht wordt gehouden, slaan
ze hun slag. Maar ze komen niet ver met
hun buit. De gendarmes zitten hen achterna
en na een schietpartij blijft Pacco dood in
de auto achter...
Robert vlucht met het geld het moerasland
in, maar hij blijft steken in het drijfzand.
Nog vóór de gendarmes hem achterhaald
hebben, heeft Patrick zijn vroegere vriend
gevonden. Voor Robert wegzinkt in het drijf
zand, wreekt Patrick zijn jonge misleide ka
meraad Pacco.
men nog veel afhankelijk was van de pa
tuur had in de marke van Rijssen 'een
grote gebeurtenis plaats.
Op de Höfte te Rijssen stonden toen nog
niet zoveel huizen als tegenwoordig. Daar
woonde de grote boer Höften Bats. Bats
had veel land dat was waar, maar ook
veel drukte. De oudste zoon Höften Piet,
dat was de held van Rijssen. Hij was de
zee opgegaan. Als kleine jongen was hij al
bijna drie maal verdronken in de bleek-
gravens, waar hij zich in een tobbe liet
drijven. Twee maal was hij gered door
Oelen Janna die daar aan het bleken
was. Oelen Janna woonde ook op de Höfte.
Zij was in haar jonge jaren niet benauwd
geweest en Oelen Frerik had nadat hij in
één half jaar tijds tienmaal een pak slaag
had gehad, het verloop uitgehangen. Nie
mand is ooit te weten gekomen wat er van
hem geworden is. En Janna had meteen
van de mannen genoeg.
Nu zij alleen was, had zij een rustig le
ven, En Höften Bats, dankbaar dat zij twee
maal het leven van zijn oudste zoon had
gered, gaf aan Janna een van zijn daghuur
dershuisjes voor niemendal ter bewoning.
Dat kwam zo te pas, want Höften Bats
was op de penning, en Janna was soms
een welkome hulp. Zo kon zij b.v. als de
beste man de koestal uitmesten. En dan
kan de Höfte met'n too'n buul betalen.
Höften Piet was groot geworden de zee
opgegaan en nu woonde hij als Koopman
te Hoorn. Hij had het dus ver gebracht
en zowel Piet als vader Bats lieten er zich
op voorstaan, dat zij met hoofd en schou
ders boven het gewone volk uitstaken. Na
tuurlijk, zij woonden, wat men toen nog
noemde op het land. Dit was buiten de wal
len. Maar wel onder de stadsoverheid van
Rijssen.
De Jonker van de Bevervoorde, noemde
Bats een oester van een boer. Maar Bats
gaf met dezelfde maat terug. Och, wat
wil je, vroeg hij soms, medelijdend de schou
ders ophalend, als men het over de Be
vervoorde en de Jonkers had, het is maar
een Jonker moet je weten. Maar nu was 't
mei en Nolles, de tweede zoon zou trou
wen. Hij kreeg een vrouw van de Lichten
berg. Het was de oude Bats eigenlijk niet
voornaam genoeg.
Meesmuilend had hij in Rijssen verteld dat
zijn aanstaande schoondochter lang niet zo
zwaar woog, wat geld en goed betrof dan
zijn Nolles. Maar de jongen moest het zelf
weten wat hij zich aanhaalde. De oude boer
Bats had het spul van Veersen Berend, dat
naast het zijne lag van de erfgenamen ge
kocht. De Veersen waren allemaal aan de
pest gestorven. En het stadsbestuur van
Rijssen had het Veersenhuis in brand laten
steken. Het was toch al bouwvallig, want er
was in de tweehonderd jaar dat het er ge
staan had weinig aan vertimmerd, ook al
omdat de Veersen zeer schraperig waren.
En nu waren de Veersen uitgebrand.
Verre neven, de Potassen, hadden nu de
grond in de herfst van het vorige jaar
verkocht en Hoften Bats de kerel met geld,
had toegeslagen. Hij had nu voor zijn zoon
'Jolles een mooi spul. Bijna even groot als
zijn eigen bedoening. Als nu Siene van de
Lech ten berg maar een goed wijf was be
dacht boer Bats, anders was het boter aan
de galg gesmeerd. De oude duitendief Bats,
bedacht dat zijn zoon nog wel voor een
habbekrats aan een nieuw huis kon komen
tiet-was wper moL tp vroeger tijden,, tQen wanneer deze maar slim was. Nolles wilde
maar Hoorn ony zijn oudste broer om een
"hypotheek te Vragen. Maar daat verzette
vader Bats zich tegen. Die snotaap daar in
Hoorn, kon zoveel geld hebben, zoveel hij
wilde, maar een hypotheek lenen, neen, dat
deed een Höften boer niet. De oude boer
Bats had andere plannen. De marke Rijs
sen bestond toen nog en Nolles moest naar
de holtrichter om stoelhout voor de brui
loft. Dit was overal in Twente een oud ge
bruik. En wij zullen eens vertellen hoe dit
in zijn werk ging.
Eeuwen lang was het een oud gebruik
dat wanneer een jong paar wilde trouwen,
en de nodige middelen had om in zijn on
derhoud te voorzien, van de marke een aan
tal eikenbomen toegewezen kreeg, als stoel
hout voor de vele honderden gasten om op
te zitten. Een bruiloft bij Nolles op de Höfte
was feitelijk een bruiloft voor heel Rijs
sen. De burgemeesters van Rijssen hadden
de markegrond reeds gereserveerd. Maar
de gewaarden verzetten zich hiertegen en
vooral de jonker van de Oosterhof, die zich
door de annexatie van de stad, prachtige
stukken markegrond zag ontgaan. Hadden
maar meer steden zo gedaan als het Rijs
sense stadsbestuur. Dan hadden- zij geen
krimp aan grond. Maar het toenmalige
stadsbestuur had het nog alleen niet voor
het zeggen. En heel de hechte Rijssener
volksgemeenschap sprak een woordje mee.
De oude Vrouwe van Bevervoorde stookte
haren zoon, jonker Berend van Langen op.
Maar deze zat met de goede Rijssenaren in
de bierhuizen en wist zelfs de hardnekkigste
burgemeester tot toegeven te bewegen.
Laten wij nou de lol eens hebben dat
heel Rijssen bruiloft viert op de Höfte. Dan
de armen ook, zei Haar Jonge, de jongste
burgemeester. Natuurlijk Jan eh alle man.
De Holtrichter de Sproete, ging met Nolles
mee en wees hem de bomen aan. En de
markeveldwachters die de linkerhand niet
lieten zien wat de rechter deed, wezen Nol
les nog een paar flinke knotsen van bo
men aan. Voor vijftienhonderd gasten moest
Nolles zitplaats hebben. De burgemeesters
vonden het gekkenwerk. Maar de Jonker van
Bevervoorde, riep laa geworden! De nao-
bers van de Höfte haddentwee weken werk
om al de stammen te halen. En Timmer
Tone de timmermansbaas was er met zijn
personeel enige dagen mooi mee om de
boomstammen kant te hakken.
Het was een heel royale bruiloft. Veertig
tonnen bier werden er gedronken en twaalf
mudden weitenmeel waren er verbakken.
Twee koeien en drie varkens, had de ver
lopen winter Höften Bats geslacht. En al
les was schoon opgegeten. En de armen
van Rijssen zouden jaren daarna nog pra
ten over de" royale brulfte van Höften Nol
les. Maar Höften Bats de vader, was in
zijn noppes. Daar lag het eikenhout dat
zijn zoon zou gebruiken voor het nieuwe
huis. Balken, sporen, oplangen deuren en
ramen, het was allemaal van puur eiken
hout. En op het erve de Veerse verrees
een nieuw huis. En toen het november werd,
toog Nolles er met Siene in. Zou de oude
Bats benieuwen wat de jonge lui er
van maakten, Rijssen werkte voort aan zijn
toekomst, die nog heel lang en gelukkig zou
worden, maar dat is een kwestie apart.
Vijf jaar waren voorbij gegaan. De oude
Höften Bats was op. Hij kon alleen het werk
volk achter de vodden zitten, maar werken
neen, dat kon hij niet meer. Bij zomerdag
en zonnig weer, dan zag men hem nog
wandelen door Rijssen. Dan keek hij naar
de gevels hier en gevels daar. Telkens was
er iets veranderd. Dan stortte een huis in
een door ouderdom. Dan was het de brand,
die soms drie vier huizen in de as legde.
Zijn derde en jongste zoon Willem, zijn oog
appel, die een gemakzuchtige vrouw uit Ei
sen had getrouwd, een dochter van een der
grootste boeren uit Eisen met veel geld
en veel roet om de hakken, boerde niet,
zoals de oude Bats dat gewend was. En
bitter griefde het hem, dat Siene van de
Leohtenborg en Nolles de Höfte voorbij
streefden. De oude Bats die de akkers ver
geleek van Willem en Nolles moest zich vaak
bedroeven. Siene en haar man, waren iedere
morgen ten minste een uur vroeger op,
dan Willen en Aalken. Aalken vertelde steeds
aan haar schoonvader dat de lucht nog vol
lagen hing. Het werd een natte zomer. Het
■vas grijpen en vangen. Eerst in de hooi
tijd en later met de roggeoogst, Nolles
i angemoedigd en aangespoord door zijn vol-
jerige vrouw, zag zijn zwoegen beloond.
Het hooi en de rogge kwam billijk binnen.
Noll had maar een paar daghuurders
en Willem had er meer, maar Aalken zei
ach Willem la meer geworden. En Wil
lem zoals de oude Höften Bats. bij zichzelf
zei, was een goodkalf van een kerel, maar
die aan de leiband van zijn vrouw liep.
Er kwamen slechte tijden Nolles en Siene
konden het op de Veerse bolwerken. Bij
Willem ging het achteruit. Er kwam een
dag, dat Höften Willem naar de rentmees
ter van Bevervoorde ging om een brief te
schrijven naar Piet in Hoorn. Maar de rent
meester sprak er met jonger Berend over.
Deze was nu heer van Rijssen. De Rent
meester wilde het erve de Veerse inpikken
voor de Bevervoorde. Maar daar voelde de
Jonker niet voor. Hij was heer vanRijs-
sen en meteen heer. Hij ging een der vol
gende dagen eens kijken en daar vond hij
de oude Höften Bats moedeloos en kortade
mig op een stoel bij het haardvuur. De oude
baas, was helemaal overstuur. De zoon Jan
boerde slecht en Nolles met het wijfje uit
de Lechtenberg deed het goed. Bats sprak
van een hypotheek uit Hoorn. Niks weerd
riep de Jonker. Ik zal je Wappermannes
sturen. Die zal de zaken wel opknappen.
«Vappermanne-s was maar een gewoon man.
Maar in die dagen de schrik van Rijssen.
Want waar Wappermannes verscheen, daar
waren de zaken bezig verkeerd te lopen.
Wanneer iemand maatschappelijk naar de
kelder dreigde te gaan, dan fluisterde men,
die is goed voor Wappermannes. De vol
gende morgen om half vijf daar werd op
de deur geslagen, en niet zo zuinig ook.
Aalken maakte haar man wakker. Help, help
riep zij een inbreker. Maar Höften Jan
durfde het bed niet uit. Het gebons hield
aan en er werd ook bij gevloekt. Jan raapte
zijn moed bij elkaar en opende de deur.
Voor hem stond de wapper. Compliment
van de jonker, klonk het. Vroeger opstaan en
harder werken. Waar is je vtouw? Ja, die
lag nog in bedde. Over een kwartier ben
ik terug en als je vrouw dan niet aan het
varken voeren is, dan waait er wat.
De Wapper gaf norse bevelen aan Jan,
en het loog er niet om. Hij zou die dag
nog zes maal terug komen.
Van Coeverden,
