buiten de wallen
FILM-NIEUWS
KSH?Dampo
Altijd liever
De jonge jonker en de klaproze
Fa.
MEULENBELT
OPENDE
NIEUWE ZAAK
it*
in
De Boomkamp: Vroeger een rij van bomen
Etalage is
een sieraad en
een aanwinst
voor de
Grotestraat
ill
Het heilige haardvuur
Meneer de gravin
is niet thuis
De glimlach van een
zomernacht
Kon. Wilhelmina-fonds
voor de kankerbestrijding
start autoplaatjes-actie
Show kantoormachines
Vrijdag 10 november 1961
WEEKBLAD VOOR RUSSEN
Pagina 5
■PfPlii
f 1
Vrijdag en zaterdag de film
Woensdag de film
dan zeker van frisse mond en witte tanden
RIJSSEN
De uitdrukking-, bij de heropening van een
gemoderniseerde zaak „een aanwinst" voor
een bepaalde straat lijkt wat afgezaagd,
doch bij de heropening van de nieuwe zaak
van de fa. Meulebelt, is deze uitdrukking
zeer zeker op zijn plaats.
De nieuwe zaak is inderdaad een aanwinst
voor de Grotestraat. Het nieuwe pand vormt
een harmonisch geheel met de fraaie zaak
van de fa. Dollekamp, zodat dit gedeelte
van de Grotestraat een bijzonder fraai en
tree voor Rijssen vormt.
.xx g
beschikt thans over een 3-tal ruime etala
ges, die op suggestieve wijze zijn ingericht
en die een goede indruk geven van al dat
gene, wat men in deze fraaie zaak in voor
raad heeft.
Van groot belang is ook, dat men de
zaak open heeft gelaten, in deze zin, dat
men over de etalages een indruk kan ver
krijgen van de gehele zaak, die keurig en
overzichtelijk is ingericht.
Speciale afdelingen, in kostumes, winter- en
regenjassen, een afdeling overhemden, shawls,
hoeden enz. enz. geven de zaak een grootse,
een royale indruk.
Vanzelfsprekend, dat aan alle onderdelen,
als winkelbetimmering, verlichting, verwar
ming enz. enz. grote aandacht is gewijd,
waardoor het totaal zo goed tot zijn recht
komt.
Bij de vele gelukwensen, die de fa. Meu-
lenbelt, de afgelopen dagen reeds hebben
bereikt voegen wij gaarne de onze en wen
sen de firma bovendien veel succes toe.
De heer van Bevervoorde had een bijzon
dere zoon. Hij had er meer. Maar de ze
venjarige Roelof was een bijzonder kind.
Daar was heel Rijssen het over eens. De
Vrouwe van Bevervoorde had al de oude
mannen van Rijssen, naar hun oordeel ge
vraagd. Nu waren er toentertijd niet zoveel
oude mannen te Rijssen. Hoogstens vier of
vijf die naar hun zeggen in de tachtig waren.
Maar hoever in de tachtig, dat wisten ze
vaak niet. Zij waren geboren omtrent nieuw
jaar, of omtrent Pasen. Zo om en bij Mei.
Of om Sint Jaopik. Maar een vaste datum,
neen, dat wisten de oude Methuzalems van
Rijssen niet precies. Maar wel waren zij
het er over eens, dat Jonker Roelof een
zeer bijzonder kind was. Op de vraag of
het een Bevervoorder was, daar waren al
len het overeens. Maar dat hij niets kas
teelachtigs had, daar was heel Rijssen het
over eens. Zo had het kind, volgens de
vrouwe van Bevervoorde, een gewoonte, die
nergens op leek. Zijn broers konden ravotten
en riddertje spelen en verder van alle kat-
tekwaad uithalen.
Maar de zevenjarige Roelof lag vaak bij de
olde klaproze. Een welgesteld Rijssenaar die
buiten de Wallen op de Haar een huis
getimmerd had. Ook dat was wat bijzonders,
wie ging er nu als welgesteld burger buiten
de veilige beschutting van de wallen wonen.
Dit kon een arm man doen, maar de Klap
roze was niet alleen goed bemiddeld maar
ook zeer gezien te Rijssen. Eens had men
hem voorgesteld om hem burgemeester te
maken. Maar de Klaproze had er hartelijk
om gelachen, en had geroepen, hoor je dat
vrouw, ze willen mij burgemeester maken.
Ook nog nooit En verlangend had hij het raam
uitgekeken of het kind nog niet kwam.'De
Klaproze had zelf geen kinderen. En nu
kwam de zonderlinge Jonker van de Bever
voorde hem geregeld opzoeken. En de Klap
roze commandeerde vrouw en dienstmaagd,
dat de haardplaat steeds mooi geschuurd
moest zijn want het open haardvuur was
volgens de Klaproze met de wijde schoor
steenboezem het altaar der huiselijkheid.
Schoon was het bij de Klaproze altijd ge
weest. Want de orde en zindelijkheid waren
hem aangeboren. De Jonker van Bevervoor
de had eens tegen de Rijssense koescheper
gezegd toen hij drie koeien uit de kudde
van tweehonderd pikte, dat zijn de koeien
van de Klaproze.
Zij zijn schoner en verzorgder dan de mij
ne. Wanneer de Klaproze door Rijssen wan
delde, dan wees men hem elkaar aan zo
schoon en netjes zag hij er uit. Op zesja
rige leeftijd was de zonderlinge Jonker Roe
lof, tijdens een onweersbui bij de Klaproze
binnengevlucht. Zoiets kan je nu van deze
zoon van Bevervoorde verwachten. De an
dere kinderen waren reeds standbewust.
De Vrouwe van Bevervoorde had het er met
de paplepel ingegoten. De mensen die in Rijs
sen aan de straten woonden, dat was heel
gewoon volk. Dat goed was om de adel te
dienen. En de adel was er om gediend te
worden. Maar Sander Bevervoorde, had eens
een lange neus getrokken tegen Geesje de
kindermeid. Zij was immers om de adel te
dienen. En toen had Geesje geklaagd dat
de oudste Jonker zo brutaal en onhebbelijk
was. Nou en toen had de hoge Vrouwe Gees
je op staande voet willen ontslaan. Maar
toen had de heer van Bevervoorde weer een
van zijn driftbuien gekregen en had zijn oud
ste ongemakkelijk afgeranseld. En mevrouw
had haar man uitgescholden voor beul, en
toen was de heer des huizes woedend uit
gevallen, en had woedend en wit van drift
geroepen, of zijn vrouw ook een slag op
haren Visbek wilde hebben, dat kon ook ge
beuren. En toen had de hoge Vrouwe zich
terug getrokken in haar kamer en de zesja
rige Roelof was bang geworden. En was in
een onbewaakt ogenblik de poort uitgelopen
en door het onweer overvallen bij het hei
lige haardvuur van de Klaproze terecht ge
komen. De Klaproze vertelde mooie Rijssen
se sprookjes van het heilige haardvuur aan
het kind dat van vreugde in de handen
klapte. Ondertussen zocht men op de Be
vervoorde overal naar het Jongske. En ten
slotte ontdekte een knecht het kind bij de
Klaproze. De huisknecht vertelde dat het
geen doen was en begon flink uit te varen.
De Klaproze begon het te vervelen en vroeg
aan de huisknecht of hij een slag aan het
hoofd wilde hebben. De huisknecht nam
Jonker Roelof bij de hand en maakte
zich uit de voeten. Op het kasteel
kreeg hij van de hoge Vrouwe nog
een stevige uitbrander en de Vrouwe zou
het haar heer gemaal eens vertellen. En
toen het avond was en het echtpaar Be
vervoorde alleen in de kamer zat, vertelde
de heer van Bevervoorde de historie van
het Heilige Haardvuur.
Het was al weer heel wat jaren geleden,
toen was bisschop Floris van Wevelick-Ho-
ven, bisschop tot Utrecht, op de Bevervoor
de geweest. De grootvader van de Jonker
leefde toen nog. Wel stokoud, maar nog frh
van geest. En die oude heer uit lang ver
vlogen tijden had een huisknecht waarop
hij bijzonder gesteld was. Dit was Goderd
Klaproze geweest, een man, zo gewillig,
daar was het einde van weg. En eerlijk als
goud. En die Klaproze had vier zonen en
de tweede ervan blonk uit in geleerdheid.
Geleerdheid die hem soms zo aanwaaide.
En tijdens het bezoek van bovengenoemde
bisschop had de oude heer van Bevervoorde
gebeden om de tweede zoon van de Klap
roze aan het hof te nemen, om er een groot
man van te maken. En aldus was geschied
en de Jonge Goderd Klaproze had aan het
hof veel geleerd. En toen zijn leertijd om
was, was hij aangesteld als opperopzichter
over het bisschoppelijke vee. En deze baan
had de Jonge Klaproze beneden zijn waar
digheid gevonden. Hij had verder willen stu
deren, om een groot geleerde te worden.
Maar een der kapittelheren had hem af
geneusd met de opmerking dat hij blij moest
zijn met deze baan, hij kwam -ook van
Rijssen. Daarop was de Jonge Klaproos op
gesprongen en had tegen de domheer ge
zegd, dat deze een klap kon krijgen tot
achter in de volgende week. De opperdom-
heer was er aan te pas gekomen en men
had het boeltje van de Klaproze laten pak
ken en hem vierkant buiten het bisschop
pelijk paléis gezet. En de Jonge Klaproze
die het niet aan geleerdheid mangelde maar
aan geld, was te voet van Utrecht de weg
naar Rijssen ingeslagen. Te Wageningen kreeg
hij onderdak bij een Hofmeijer.
Drie dagen mocht hij daar blijven en dat
waren er juist genoeg om de Jongste doch
ter van de hofmeijer lekker te maken. De
jongste dochter werd gek op de Jonge Klap
roze. En van een verblijf van drie dagen
werd het een jaar. En toen vertrok de
gewezen opperopzichter van de bisschoppe
lijke koeien met een rijke bruid naar Rijs
sen, bouwde zich het huis aan de Haar bui
ten de wallen en speelde daar voor here-
boer. En zo kwam onze Roelof bij de Klap
roze terecht. Er kwam een nieuwe huis
meester op de Bevervoorde. De Jonkers en
de freule's moesten een opvoeding hebben
die met hun stand overeenkwam. De ze
venjarige Roelof kneep er na de lessen wel
eens tussen uit naar de Haar.
Hij luisterde dan naar wonderschone sprook
jes van de Klaproze; Ook vond hij het huis
van dezen veel gezelliger dan het kasteel.
De Haarman hoorde de Jonker wel eens
uit over de lessen van de huismeester en
gaf tevens Roelof vaak ook bevattelijker on
derricht. Toen de zonderlinge Jonker tien
jaar was, stak hij met zijn wijsheid met
hoofd en schouders boven zijn broers en
zusters uit. Eens bespiedde zijn vader hem
en jawel toen de jongen een ogenblik vrij
had zat hij bij de Klaproze. Ook hij stapte
binnen, en toen kon hij zijn ogen niet ge
loven. Daar zat zijn zoon, dat buitenbeentje,
ijverig lessen te nemen van die hereboer.
De Heer van Bevervoorde vroeg of de Klap
roze niet bereid was om op het kasteel les
te geven. Neen dat wilde hij niet. Van Jonker
Roelof wilde hij een wijs man maken, maar
verder neen, daar kon niet van komen. Voor
de andere kinderen was het niet plezierig
dat zij achter bleven. Maar de zonen Be
vervoorde werden ook geoefend in de wa
penhandel. Roelof wilde hereboer worden net
als oom Klaproze. Wat, oom? Stoof moeder
Bevervoorde op. Je vermoogschappen met
volk van de straat?
Met volk dat geen traditie heeft. De Jonge
Roelof zweeg, en dacht bij zich zelf, als ik
later groot ben, dan behoor ik bij het volk
van Rijssen. En ik zal het tot een groot volk
maken. Hoe hij dat wilde doen, dat wist
hij nog niet. Maar hij was er nu alwel
zeker van dat dit zou gebeuren. Als hij la
ter volwassen en zelfstandig was, zou hij
precies een huis bouwen als de Klaproze
nu bewoonde. Hij wilde bij voorbaat geen
kasteelheer worden. Zijn vader had voor
hem het huis Langen in het Bentheimse
bestemd, maar hij zou er nooit wonen. En
toen de ridderslag van zijn broers te Rijs
sen plaats had stond hij naast de Klaproze
en net als dezen, met de handen in de
zakken toe te kijken. Zijn moeder schoten
tranen in de ogen, kijk eens Roelof riep zij,
onze Roelof is totaal verboerd. Dit is hem
uiterlijk wel zo, maar innerlijk en in gees
telijk opzicht was hij ver de meerdere. Hij
had ook nog een aparte eigenschap. Hij was
zuinig van aard. Toen de zonderlinge Jonker
zevenentwintig jaar was trouwde hij. In
dit opzicht bleef hij zijn stand getrouw.
Maar het was een vrouw, die bij hem paste.
In de drie foto's van oud Rijssen thans
een foto van de Boomkamp. Diegenen, die
zich wel eens hebben afgevraagd waarom de
straat van het Schild naar het Station van
de Spoorwegen eigenlijk Boomkamp heet
krijgen op deze foto het antwoord. Als er n.l.
was gezegd, „omdat er vroeger zoveel bo
men stonden kon zo gemakkelijk gedacht
worden, dat dit antwoord maar een verzin-
Eigenlijk is er meer sprake van een ge
heel nieuw pand, dan van een modernisering,
in de betekenis van een verbouwing van de
bestaande zaak. Van de oude zaak, die in
het genre herenmodes te weinig mogelijkhe
den bood, is praktisch niets blijven staan.
Het moet gezegd, dat bij de grootse plan
nen alle mogelijkheden, die dit punt boden
zeer goed zijn uitgebuit. Vooral het hoekge-
deelte, waarvan een fraaie etalage is ge
maakt komt uitstekend tot zijn recht.
Een van de belangrijkste onderdelen van
de verkooptechniek is het op suggestieve
wijze etaleren, de belangstellende kijker te
activeren tot nog meer belangstelling. Dat
heeft de fa. Meulenbelt goed begrepen. Men
Advertentie
Een freule die spinnen en koeien melken
kon.
Ver achter Winterswijk daar lag in het
Duitse land de Sudenhof. Een uitgebreid
landgoed. Met een heer er op naar Roelofs
hart. En ook de Jonker van de Sudenhof
zag in Roelof een geschikte schoonzoon. Tot
grote ergernis van de zijnen, bouwde hij
het huis Brandlicht. Zo zag het huis er uit
dat hij in het Bentheimse had gezien. Het
woongedeelte werd met smaak nagebouwd
van het huis van de Klaproze. En Jonker
Roelof installeerde zich en zijn nieuwe huis.
Hij had een echtpaar in dienst. De man
voor het buitenwerk en de vrouw voor het
huisbedrijf. En Jonker Roelof sneed zelf
het haksel voor zijn paard, als dat zo te
pas kwam. Hij verzorgde zijn bijen en zijn
bloemen en schoor zelf zijn hagen. En toen
op hogen leeftijd de Klaproze en diens ga
de de ogen sloten was Jonker Roelof de
erfgenaam. De koeien en het paard nam
hij uit de erfenis. Ook net fraai bewerkte
haard van het vuur, en ook de beide stoe
len, waarop de Klaproze en hij zo vaak
gezeten hadden. Na verloop van twee jaren
werd hun een zoon geboren die hij na zijn
vader Rudolf noemde.
Van Coeverden.
sel was. U ziet aan een der zijden van de
foto één rij van bomen.
Verder zijn er niet zoveel bijzonderheden
te constateren. Alleen een vredig moment
vastgelegd op de gevoelige plaat. Een stille
ven van Rijssen van vroeger. De Rijs
sense jongens op de voorgrond beleefden ken
nelijk een groot moment; ze poseerden min-
of meer op militaire wijze in de houding.
Mrs, Everlyn Piper en haar dochter Mary
zijn in Wenen aangekomen om een lange
reis door Europa te maken. Door een tele
gram van haar advocaat wordt Mrs. Piper
naar Amerika teruggeroepen. Haar ex-man
wil gebruik maken van haar afwezigheid om
in het bezit te komen van het vermogen van
haar dochter.
Mary, die zich heeft verheugd op de va
kantie, weigert mee terug te gaan. De heer
Eisenbauver, die de trip door Europa heeft
voorbereid vindt gelukkig een voor alle par
tijen bevredigende oplossing; de tante van
Graai Bobby, Gravin Henriëtte von Ratze-
berg zal Mary als chaperonne begeleiden.
Helaas ligt de Gravin met griep op bed.
Daar zij en haar neet hard geld nodig heb
ben, weet zij hem te overreden in vrouwen
kleren gestoken haar rol over te nemen. Bob
by, die in het begin helemaal geen zin
had in deze verkleedpartij verandert ras
van gedachte als hij de snoezige Mary ziet.
Samen gaan ze naar Parijs en Bobby
weet het zo in te richten, dat Gravin Hen
riëtte 's avonds altijd met migraine te bed
ligt en dat haar neef Graaf Bobby Mary ge
zelschap houdt. Alles zou prima in orde zijn
als Bobby's vriend Baron Mucki von Kalk
niet onverwacht in Parijs was opgedoken.
Hij maakt kennis met Mary, hoort van haar
miljoenen enwordt op haar verliefd. Hij
probeert nu Bobby door zijn dubbelrol in de
onmogelijkste situaties te brengen.
Om de toestand nog iets ingewikkelder te
maken, verschijnt er een Amerikaanse gang
ster op het toneel, die samen met een Oos
tenrijkse collega de gangen van Mrs. Piper
moet nagaan in opdracht van haar ex-man.
Daar ze geen foto's bezitten van Mrs. Piper
menen zij dat zij zich nu uitgeeft voor Gra
vin von Ratzeberg, hetgeen de arme Bobby
het leven nog moeilijker maakt.
Eindelijk heeft Mary Bobby's dubbelspel
door en ze besluit hem voor zijn bedrog te
straffen. Maar per slot van rekening kan ze
toch niet hard zijn tegen de charmante jon
geman en als dan nog Mr. en Mrs. Piper
De advocaat Egerman is weduwnaar. Hij
hertrouwt met ee jong meisje - Anna - die
ongeveer even oud is als Frederik, de zoon
uit Egermans eerste huwelijk. Tussen het
eerste en tweede huwelijk heeft er een lang
durige, intieme vriendschap bestaan tussen
Egerman en de bekende actrice Desirée
Armfalt. De moeder van de actrice bezit
een landgoed in de omgeving van de stad,
dat haar geschonken is door een ex-minnaar
in ruil voor haar belofte, dat zij nooit haar
memoires zou schrijven.
Als Egerman enkele jaren met Anna ge
trouwd is en het kindvrouwtje ondanks zijn
liefde nog niet voor zich heeft kunnen win
nen, komt Desirée Armfelt met haar gezel
schap enkele uitvoeringen in zijn stad geven.
Egerman zoekt haar op in de hoop, dat de
ze ervaren vrouw hem raad zal geven hoe
hij Anna moet aanpakken. Desirée houdt
echter nog steeds van Egerman. Zij heeft
hem nooit verteld, dat uit hun verhouding
een zoontje geboren is nadat het tussen hen
tot een breuk was gekomen. Nu Egerman
weer in haar leven is teruggekomen, besluit
Desirée te proberen hem voor zich terug te
winnen, hoewel zij nu een andere vriend
heeft: graaf Malcolm, een legerkapitein,
Desirée overreed haar moeder nu een week
endfeestje te geven en daarvoor de Eger
mans en de Malcolms uit te nodigen Samen
met gravin Malcolm beraant zij een
plan, dat bij welslagen tengevolge zal heb
ben, dat zij - Desirée - Egerman weer te
rugkrijgt, waarmee dan tevens de breuk tus
sen Graaf en Gravin Malcolm hersteld zal
kunnen worden. De uitvoering van dit plan
leidt tot veel verwikkelingen en zelfs tot een
uit Amerika terugkomen, worden alle mis
verstanden opgelost en kan niemand meer
kwaad zijn op Graaf Bobby. De toekomst
ziet er voor Bobby dan heel rooskleurig uit,
want Mary heeft voorgoed haar hart aan
hem verloren.
duel tussen Malcolm en Egerman, dat ach
teraf een schijnduel blijkt te zijn geweest.
Alles lijkt in de war te zullen lopen, maar
tenslotte werkt het plan nog meer uit dan
oorspronkelijk in de bedoeling lag. Het ein
digt ermee, dat Frederik - Egermans zoon
zijn stiefmoeder Anna ontvoert, die einde k
heeft begrepen, dat zij zich nooit aan Eger
man heeft willen geven, omdat zij eigen k
steeds van Frederik heeft gehouden. De 1.1-
dele Egerman beschouwt dit als een ernsti
ge nederlaag en hij is maar al te gaarne
bereid zijn troost aan de zijde van Desirée
te zoeken. Graaf Malcolm laat hem zijn gang
gaan, ten eerste omdat Desirée met de Graaf
gebroken heeft en ten tweede, omdat hij zijn
eer met het schijnduel, waarbij Egerman een
groot figuur geslagen heeft, voldoende ge
wroken acht. En de liefhebbende Gravin is
direct bereid haar man een nieuwe kans te
geven. Zo komen alle partijen terecht pp de
plaats waar zij behoren en misschien, dat
daarmee de rust terugkeert in huize Mal
colm en in huize Egerman.
De menselijke liefdadigheid wordt vrijwel
zonder rustpozen op een zware proef gesteld.
Weliswaar voor een goed doel. Maar - al
weer een collecte, alweer een loterij, alweer
een actie..dat moet op de duur zelfs de
mildste mensenvriend vermoeien en zijn of
fervaardigheid doen afstompen. Vernuftige
denkers streven er daarom naar steeds weer
nieuwe vormen te vinden voor campagnes die
alle dit gemeen hebben, dat zij „het geven
voor een doel" zo aantrekkelijk mogelijk
trachten te maken.
Het Koningin Wilhelmina Fonds voor de
Kankerbestrijding start op 1 november a.s.
haar „autoplaatjes-actie". Het vraagt iets,
maar het geeft ook iets terug. Bij duizenden
kruideniers en sigarenwinkeliers zal in de
komende maanden een bontgekleurde doos
op de toonbank staan met prachtige, in na
tuurlijke kleuren uitgevoerde plaatjes van
alle personenauto's, model 1961, die er op
de wereld bestaan. De plaatjes kosten per
24 stuks, verpakt in een polyethyleen zakje,
een kwartje. Vier zakjes vormen een serie
en het bijbehorende albumpje kost een dub
beltje. Het ligt in de bedoeling drie albums
te laten verschijnen, plaats biedend aan 3x96,
dus 288 plaatjes. Een unieke verzameling!
Aan de verzamelactie is bovendien een
zeer attractieve prijsvraag verbonden met
kans op 5.000 prachtige prijzen, o.a. jeugd
reizen (met zakgeld), sportfietsen, transis-
torradio's, grammofoons, rolschaatsen enz.
De fa. v.d. Stouw organiseerde woensdag
in hotel Weitering een show van kantoorma
chines met demonstraties daarvan.
De mogelijkheden in de mechanisatie van
de kantooradministratie kwamen in deze ex
positie duidelijk tot hun recht. Er wareh
een keur van machines opgesteld als sten
cil- schrijf- tel en frankeermachines.
De mogelijkheden van de stencilmachines
zijn de laatste jaren belangrijk groter ge
worden en hetgeen vooral opvallend was,
was het keurige werk, dat deze machines
kunnen afleveren.
Een voortreffelijke indruk kon ook worden
verkregen van de nieuwe telmachines van
de N.V. Ruijs Handelsvereniging. Deze ma
chines met 2 telwerken bieden ongekende
mogelijkheden en het staat vast, dat deze
machine zowel op kleinere als op grotere
kantoren een onbetaalbare administratieve
kracht kan zijn.
Advertentie
OUD RIJSSEN
i
