De bomen
K^.Dampo
Terreurvonnissen in Sovjet-zone
in strijd met de Grondwet
U moet het zelf ondervinden
Willem Koedijk
GOED EN
VOORDELIG
Reeds in de oudheid kende men de
betekenis van thermometers
Wat is „temperatuur" werkelijk
Wetenschappelijke proeven
in de loop der jaren
Theorie en
praktijk
HEREN- en
JONGENSJASSEN
KOSTUUMS
COLBERTS
BROEKEN
Ook u zult zeker slagen bij
Vrijdag 27 oktober 1961
Pagina 7
Onbegrepen
Het eerste instrument
Galilei
Florentijnse thermometers
F, R en C
Extreem hoge temperaturen
GROOTSTE WONDER
DE MENS
Geval I
Geval II
Geval III
Geval IV
Geval VI
Geval VII
Geval VIII
Geval IX
Als U bij WILLEM KOE
DIJK koopt, zult U zelf on
dervinden, -wat het zeggen
wil
Want hij verkoopt de beste
merken, zoals:
„Oxford"
„Cumbrian"
„Stijlgroep Groningen"
Veel en veel voordeliger dan
ergens anders.
Velen van ons denken bij het woord „tem
peratuur" direct aan de warmte van de zon
of de kachel, de hitte van was- of badwa
ter of aan een rilling van kou. In feite
echter heeft temperatuur een veel diepere
en verder reikende betekenis. Het is prak
tisch onmogelijk de invloed van de tempe
ratuur op ons dagelijks leven, ja zelfs op
ons gehele bestaan, te overschatten. De
heersende tenperatuur bepaalt immers de
aard en het voorkomen van de wereld waar
in we leven, van de omgeving en de vege
tatie, en zelfs de vorm, functie en het
bouwmateriaal van ons lichaam!
Zou de temperatuur op aarde in betrek
kelijk sterke mate gaan afwijken van
de thans als „normaal" geldende, maar
overigens vrij geringe schakering tussen de
-40 graden vorst in de poolstreken en de
plus 30 graden in de tropen, dan zullen er
enorme veranderingen staan te gebeuren.
Nog afgezien van onvoorspelbare wijzigin
gen in het klimaat, zou het plantaardig le
ven fundamentele veranderingen ondergaan,
terwijl onze lichamen indien er dan ten
minste nog dierlijk leven kan bestaan -
uit totaal andere materialen opgebouwd
zouden moeten worden en op geheel andere
wijze zouden moeten functioneren.
Wat „temperatuur" werkelijk is, moet
nog steeds volledig opgehelderd worden. Met
te zeggen, dat het een zekere „graad van
warmte" is, hebben we weliswaar volkomen
gelijk, maar dat biedt nog geen verklaring
voor dit verschijnsel. Voorts dienen we dui
delijk onderscheid te maken tussen de be
grippen „temperatuur" en „warmte". Het
ene voorwerp kan hoger in tenperatuur zijn
dan een ander en toch minder warmte in
houden. Nemen we een voorbeeld: de hoe
veelheid warmte in een theelepeltje kokend
water is vanzelfsprekend geringer dan die in
een emmer koud water, hoewel de tempe
ratuur van kokend water hoger ligt.
Dat de lucht en het water en tal van
voorwerpen vaak een verschillende tempera
tuur hebben, moet de primitieve mens al
zijn opgevallen. De mens in de oertijd voel
de al aan z'n huid verandering optreden als
hij uit de zon en in de schaduw stapte,
of als de dag in de nacht overging. Zon
en vuur waren voor hem gewaardeerde hel
pers waarmee hij kon drogen, koken, bra
den, bakken, zich warmen enz. Overigens
was daarvoor nog geen nauwkeurige tempe-
ratuurmeting nodig. Met verwondering merk
te hij op hoe door vuur iets verbrandde en
hoe bij verhitting een vloeistof indampte;
in de winter zag hij het vloeibare water
tot vast ijs bevriezen, terwijl in het voor
jaar sneeuw en ijs tot water smolten.
Veel van deze verschijnselen bleef onbe
grepen en vol geheimen. Warmte was al
moeilijk anders aan te duiden dan met
„zon" of „vuur". Dit veranderde pas toen
na vele eeuwen begonnen werd met het ne
men van wetenschappelijke proeven; vele
reeksen van experimenten hebben - weder
om na verloop van eeuwen - geleid tot de
uitvinding van temperatuur-meetinstrumen-
ten, w.o. de thermometer. Deze geleidelijke
ontwikkeling voltrok zich echter langs vele
omwegen.
Voor zover bekend, construeerde Philo van
Byzantium reeds in 230 v. C. een thermos
coop, een instrument dat bestond uit een
inwendig droge van lood gemaakte bol,
waaraan een buis was bevestigd die met
een dubbele bocht in een glazen karaf stak.
Toen Philo daarna de loden bol in het
zonlicht verwarmde, zag hij luchtbelletjes
in de waterkaraf opstijgen. Hij bewees hier
mee de uitzetting van de lucht in de bol
door verwarming met de zonnestraling, maar
hij kon er nog geen temperaturen mee me
ten.
Hoewel hij enige eeuwen later leefde,
moet Hero van Alexandrië bekend zijn ge
weest met de geschriften van Philo; Hero
zag namelijk kans de constructie van deze
thermoscoop te verbeteren.
In de ongeveer zestien eeuwen daarna werd
praktisch niets bijgedragen tot de ont
wikkeling van de thermometer. Eerst tegen
het einde van de Middeleeuwen zien we
een hernieuwde belangstelling van de mens
i i i i i i i mummie 1
Als bomen konden praten,
dan praatten ze vandaag,
dan praatte 't hele beukenbos
en de ligusterhaag,
dan praatten alle berken
en de kastanjelaan
en zelfs de holle wilgen,
die in het water staan.
Als bomen konden praten,
dan riepen groot en klein:
wij wisten nooit dat er zo veel,
zo heel veel kinderen zijn.
Het bos ziet ze door 't bos gaan.
de haag ziet ze per fiets,
de berk zag ze lui liggen,
geen kind deed er meer iets.
De wilg zag ze op 't water,
ze roeiden in een boot
of zwommen naar de overkant
en niemand die 't verbood.
Geen bel die ze naar
school
riep,
geen sommetjes, geen les,
ze speelden en ze speelden maar
van acht tot over zes.
Als bomen konden praten,
dan wisten groot en klein
dat alle kinderen die ze zien
vakantie-kinderen zijn.
MIES BOUHUYS
i i i i i i i i i
i mi i i i mi i i i i i
voor techniek en wetenschap; de mens uit
die jaren nam niet langer genoegen met de
vaak onvolledige en onnauwkeurige conclu
sies van de oude filosofen alleen maar te
lezen. Hij wilde zelf experimenteren en zelf
zien; hij had meer vertrouwen gekregen
in eigen waarneming, vermogens en nuch
ter oordeel om zelf de werkelijke feiten uit
de experimenten af te leiden.
Tot de voornaamste vertegenwoordigers
onder hen moeten we de grote Italiaanse
natuurkundige Galileo Galileï rekenen, ook
bekend als „de vader van de experimen
tele wetenschap". Galileï (1564-1642) heeft
in 1597 een reeds enigszins op een thermo
meter gelijkend instrument gemaakt en ge
bruikt, hoewel in feite nog een thermoscoop
of lucht-thermometer. Beschrijvingen van
dit instrument worden aangetroffen in Ga
lilei's correspondentie met geleerde tijdge
noten.
In de geschiedboeken worden nog andere
uitvinders van de thermometer genoemd, zoals
de Italiaanse hoogleraar in de medicijnen
aan de Universiteit van Padua, San-
torius Justipolitanus; verder de Alkmaarder
Cornelis Drebbel (1572-1633) en tenslotte de
Engelsman Robert Fludd 1574-1651). Hun
constructies betroffen alle echter nog lucht-
thermometers,
De eerste, die de uitzetting van de lucht
verving door de uitzetting van een vloeistof
- dus de eerste vloeistof thermometer con
strueerde - was de Zuidfranse arts Jean
Rey. Behalve medicus was Rey bovendien
een vooraanstaand chemicus. Hij zond van
zijn thermometer een gedetailleerde beschrij-
vlug aan een bestuurslid van de Académie
des Sciences; deze brief bleek gedateerd op
1 januari 1632. De door Rey met water ge
vulde bol hield hij tegen het te meten voor
werp, waarna hij op de schaalverdeling ach
ter de (nog) open stijgbuis de stand kon
aflezen. Ofschoon de vervanging van lucht
door een vloeistofvulling een principiële ver
betering betekende, was de nauwkeurigheid
van dit instrument nog niet groot. De open
stijgbuis werd namelijk nog altijd beïn
vloed door de wisselende atmosferische druk.
Maar ook hierin kwam verbetering. De
Italiaanse Groothertog Ferdinand van Tos
cane, liet een gesloten stijgbuis maken door
een van de bekende Florentijnse glasblazers
en - om het beter te kunnen zien - koos
de .vorstelijke natuurkundige een vloeistof
vulling van gekleurde wijngeest (is alco
hol). Bovendien had hij op de glazen stijg
buis een zeer fijne schaalverdeling van don
kerder gekleurde glaskraaltjes laten aan
brengen, zodat reeds geringe niveauveran
deringen goed zichtbaar werden. Deze z.g.
„Florentijnse" thermometers kwamen later
in groten getale in gebruik. Teneinde een
zelfs nog grotere nauwkeurigheid bij de af
lezing te bereiken werd nog een ander ty
pe ontwikkeld, Waarbij dè" stijgbuis uitge
voerd was als een zwak hellende en schroef
vormig geworden buis, eveneens voorzien
van een gelijkmatig fijne verdeling van
glaskraaltjes. Deze laatste uitvoering voor
al was zeer gevoelig voor geringe tem-
peratuurwijzigingen en wees dus behoor
lijk nauwkeurig aan.
Ondanks hun in de loop der jaren geper
fectioneerde uitvoering hadden de Floren
tijnse thermometers een groot bezwaar. Het
ontbrak hun aan vaste punten, waar de
schaalverdeling begint en eindigt. Door dit
gebrek konden deze thermometers op elke
plaats een andere schaal hebben. De En
gelse natuurkundigen Robert Boyle en Ro
bert Hooke hielden zich reeds met dit eu
vel bezig. En de Nederlandse geleerde,
Christiaan Huygens, wilde - als voorloper
van de normalisatie-gedachte - reeds in
1665 de afmetingen van thermometers nor
maliseren en de vries- en kookpunten van
water als internationaal geldende vaste
punten voor de schaalverdeling vastleggen.
In 1693 wees Halley op de voordelen van
kwikzilver boven water, alcohol en andere
vloeistoffen als vulling voor thermometers.
Ook Newton verlangde vaste en algemeen
geldende punten voor de schaalverdeling,
die - volgens hem - uitgestrekt moest wor
den vanaf het vriespunt van water, oplo
pend tot de hitte van een kolenvuur. Steen
kolen leverden toentertijd namelijk de hoogst
bereikbare, kunstmatige warmte. Hij miste
echter een geschikte vulling voor een zo
danige thermometer.
Intussen zijn we op meer algemeen bekend
terrein aangeland met de activiteiten van
Fahrenheit, Reaumur en Celsius. In 1714
begon de in Amsterdam getogen Fahrenheit
kwikthermometers te maken met als nul
punt de toenmaals laagst bereikbare tem
peratuur van een koudmakend mengsel van
geklopt ijs en zout. Zijn volgende vaste
punt was de gemiddelde lichaamstempera
tuur van de mens. De afstand tussen deze
beide punten verdeelde hij in 100 gelijke
delen (graden), waardoor het smeltpunt
van ijs op zijn schaal kwam te liggen bij
32 graden F. en het kookpunt van water
bij 212 graden F. Zestien jaar later volg
de Réaumur met een schaal die zijn nul
punt vond bij smeltend ijs en het volgen
de vaste punt bij kokend water; Réaumur
verdeelde deze afstand echter in 80 gelijke
delen, zodat bij hem het water kookt op
80 graden R. Het duurde nog tot 1742 al
vorens Celsius een kwikthermometer maak
te die de ons nog altijd vertrouwde schaal
verdeling kreeg van 0 graden bij smeltend
ijs en 100 graden bij kokend water.
Voor „dagelijks" gebruik is de thermo-
meterschaal volgens Celsius ruim voldoen
de, maar de voortgaande technische, fysi
sche en chemische ontwikkeling had aan
deze beperkte schaal niet genoeg. Het lag
voor de hand dat Celsius zijn „nulpunt"
bij het smeltpunt van ijs plaatste, maai
dat is bij lange na niet het laagst bereik
bare punt. Uit de theoretische berekenin
gen van Lord Keivin bleek het absolute
nulpunt nog iets beneden -273 graden C te
liggen, een temperatuur waarbij alle vloei
stoffen, en zelfs alle gassen tot vaste stol
worden en daarom als vulling van een
vloeistof thermometer niets meer kunnen
uitrichten.
Ook aan de andere kant van de schaal
ontstonden moeilijkheden. De temperatuur
bleek nog zodanig onbeperkt te kun
nen stijgen dat het principe van de vloei
stofthermometer eveneens volkomen onbruik
baar wordt; bij de thans bekende extreem
hoge temperaturen zijn alle bekende stof
fen - óók de thermometer zelf - reeds
lang in damp opgegaan.
Het is daarom geen wonder dat de na
tuurkundigen en technici reeds lang geleden
naar andere principes zochten om bruikba
re temperatuuraanduidingen in extreem kou
de en extreem hete gebieden te kunnen ver
krijgen. Natuurlijk werden die andere prin
cipes gevonden en steeds verder ontwikkeld.
In de buurt van het absolute nulpunt
(ter ere van Lord Keivin aangeduid met
0 graden K) wordt de temperatuur nu ge
meten met magnetische thermometers en
met behulp van de danpdruk van het iso
toop helium -3. In een iets hoger tempe-
ratuurgebied, nl. van 1 graad tot 5 graden
K (het gebied van de supergeleiding) wordt
de heersende temperatuur bepaald uit de
dampdruk van heliumgas; tn het gebied van
1 graad tot 35 graden K maakt men ech
ter gebruik van de germaniumweerstand-
thermometer, en tussen 20 graden en 630
graden K wordt gemeten met platina-
weerstandthermometers. In het temperatuur-
gebied, waarin het merendeel van de indu
striële processen verloopt, wordt het ther
mokoppel benut voor metingen tussen 300
graden K en 2000 graden K, en de pyro
meters tussen 400 graden K en 3000 graden K
In het topgebied van 3óöö graden K tot ver
boven 1000.000 graden K wordt de tempera
tuur alleen nog gemeten met spectrografische
instrumenten.
En dan te bedenken dat het leven op aar-,
de zich afspeelt en voortzet in een nauw
strookje rondom 300 graden K.
Advertentie
Het grootste wonder zijn, ondanks
atoomfysica en ruimteraketten, wij zelf.
De geleerden zijn het er al lang over
eens dat 's mensenlichaam de meest
volmaakte machine is.
De mens is uit acht biljoen cellen
opgebouwd, acht biljoen cellen, die
zich voortdurend - automatisch - ver
nieuwen. Ons uit 224 delen bestaande
beenderengestel wordt door 750 dwars-
gestreepte spieren in beweging gebracht.
Tot onze dood zijn hart en longen con
tinu in „dienst"
Iedere dag worden in de Duitse Sovjet
zone nieuwe politieke processen gehouden,
waarin afschuwelijke vonnissen worden ge
veld. Zelfs voor processen, die met vonnis
sen voor vele jaren tuchthuis eindigen, wor
den slechts enkele uren uitgetrokken. Sedert
13 augustus is de termijn tussen arrestatie
en vonnis in politieke processen van gemid
deld 18 weken vroeger tot tien dagen thans
verkort.
De gevelde vonnissen en de argumenten
daarvoor zijn door de bank in strijd met
de grondwet van de Sovjet-zone. Een greep
uit de vele politieke vonnissen, die in de
afgelopen weken werden geveld bewijst dit.
Op 28 augustus j.l. werd door de arron
dissementsrechtbank in Eisenach in Thurin-
gen de bouwvakarbeider Wilhelm Klettmann
uit Eisenach tot twee jaren en acht maan
den tuchthuis veroordeeld omdat „de be
schuldigde Klettmann het bestaan van twee
Duitse staten in woord en daadh eeft be
streden, door de parolen van de klassevij
and op te volgen en te pogen de staats
grens West (zonegrens) te overschrijden.
Tijdens de voorlopige hechtenis beweerde
hij, dat de Duitse nationaliteit hem het
recht gaf zijn domicilie in iedere plaats van
Duitsland te nemen. Klettmann gaf blijk van
zijn fascistische opvattingen toen hij be
weerde, dat er geen staatsburgerschap van
de D.D.R. bestaat. Hij is een onverbetelijke
vijandige agitator, die opkomt voor een al-
duitse imperialistische eenheidsstaat.
Artikel 1 van de grondwet van de Sovjet
zone luidt: „Duitsland is een ondeelbare-
democrtaische republiek. Er bestaat slechts
een Duits staatsburgerschap".
Op 24 augustus j.l. drongen am Dienaren
van de communistische staatsveiligheids
dienst de woning van Franz Klawitter in
Rostock aan de Stalinstraat binnen. Zij von
den een brief van de broer van de bewo
ner, waarin deze „voor alle hulp" dankte.
Op 26 augustus werd Klawitter door de
rechtbank in Rostock veroordeeld tot een
jaar en zes maanden gevangenisstraf we
gens „hulpverlening tot mensenhandel en
het bevorderen van vlucht uit de republiek".
Artikel 8 van de grondwet van de Sovjet
zone bepaalt: „Persoonlijke vrijheid, onaan
tastbaarheid van de woning, het postgeheim
en het recht zich op iedere gewenste plaats
te vestigen, zijn gewaarborgd". In het ge
val Klawitter heeft het regiem drie punten
van dit grondwetartikel overtreden.
Zes jaren tuchthuis kreeg op 22 augustus
van de rechtbank in het centrum van Oost-
Berlijn de detaillist Hermann Drewltz.w oon-
achtig in Oost-Berlijn. In het vonnis werd
verklaard: „Drewitz heeft zich op 14 au
gustus j.l. als handlanger van de oorlogsop
hitsers ontmaskerd, toen hij aan de door
de hoofdstad van de D.D.R. lopende staats
grens, bij de Bernauerstrasse twee officie
ren van het nationale volksleger „scheurings
trawanten van Ulbricht" en arbeiders-vijan-
dep noemde. Toen werd verhinderd, dat
Drewitz illegaal de grens in Berlijn
overschreed, heeft hij tegen een officier en
een soldaat gespuwd. Zijn actieve verzet
werd voltooid door de grenssoldaat het na
tionale embleem van zijn pet te rukken".
Artikel 9 van de grondwet van de Sovjet
zone zegt: „Alle burgers hebben het recht
binnen de perken van de voor hen gelden-
de wetten hun mening vrij en openlijk te
uiten. Niemand mag worden benadeeld wan
neer hij van dit recht gebruik maakt"
Russische politie trachtte op 19 augustus
in Zossen Horst Goertz te arresteren. Goertz
had nadat hij gedronken had in een café
met Russische soldaten een gesprek gevoerd,
De negentienjarige Goertz heeft op school
Russisch geleerd. Hij zou hebben gezegd:
„Dat Russische arbeiders hun wapenen
gebruiken opdat Duitse arbeiders kunnen
worden onderdrukt, is een schande. Jullie
hebt Ulbricht in 1953 geholpen en nu hel
pen jullie hem in Berlijn weer. Foei! Jul
lie staan aan de verkeerde kant". Op 21
augustus werd Goertz door de staatsveilig
heidsdienst in Potsdam-Babelsberg gearres
teerd en aan een Sovjet-tribunaal uitgele
verd. Hij is sedertdien verdwenen.
Artikel 10 van de grondwet van de Sovjet
zone zegt: „Geen burger mag aan een bui
tenlandse mogendheid worden uitgeleverd".
Op 27 augustus j.l. werd de woning van
Waldemar Lauterbaeh, oorlogs-invalide in
Oost-Berlijn, Bernauerstrasse 48, ontruimd.
Het gezin Lauterbaeh met vier kinderen
woonde in het benedenhuis waarlangs de
sectorengrens loopt. Het gezin kreeg één ka
mer in een volkstuin-huisje van hout van
22 vierkante meter- toegewezen. Lauterbaeh
verklaarde bereid te zijn te verhuizen wan
neer hij een soortgelijke of een goede wo
ning zou krijgen. Dit werd geweigerd en
geëist werd, dat hij direct zijn woning zou
ontruimen. Het gezin begon een zitstaking.
Toen de vrouw en de kinderen door solda
ten met geweld werden opgetild en uit de
woning werden gesleurd, begon Lauterbaeh
te protesteren. Men dreigde daarop het meu
bilair stuk. te slaan. De oorlogsinvalide eis
te daarom, dat men hem een taxi zou stu
ren, opdat hij zich bij de burgemeester in
Oost-Berlijn zou kunnen beklagen. Daarom
werd hij tegen de grond geslagen en in aan
sluiting daaraan werd het meubilair stuk
geslagen. Vlak daarna werd Lauterbaeh ge
arresteerd.
Artikel 22 van de grondwet van de Sovjet
zone luidt: „Het eigendom wordt door de
grondwet gewaarborgd". Artikel 26 luidt:
„Aan iedere burger en ieder gezin
moet een gezonde en aan de behoeften
voldoende woning worden verzekerd. Slacht
offers van het fascisme, oorlogsinvaliden,
invaliden en ontheemden dient daarbij voor
rang te worden verleend". Het slaan van
Lauterbaeh alsmede zijn arrestatie zijn bo
vendien nog in strijd met andere reeds ge
noemde grondwetbepalingen.
De 81-jarige Wanda Kleinsehmidt uit Oost-
Berlijn, Greifswalderstrasse, werd door de
rechtbank in Oost-Berlijn Littenstrasse op
25 augustus j.l. tot drie jaren tuchthuis ver
oordeeld wegens „poging tot ontvoering en
poging tot handel met kinderen". De doch
ter van mevrouw Kleinsehmidt was met haar
echtgenoot op 15 augustus onder levensge
vaar uit het reeds afgesneden Oost-Berlijn
gevlucht. Hen dreigde arrestatie wegens
„ophitsing tot boycot". Op dat tijdstip lo
geerde hun zoontje van vier jaar met zijn
grootmoeder bij familie in Niederlausitz.
Toen de grootmoeder naar Oost-Berlijn te
rugkwam, probeerde zij het kind aan zijn
ouders op een over een stuk grond met een
ruine lopend deel van de sectorengrens
's nachts naar de westelijke sector te bren
gen. Toen zij door twee grensposten werd
ontdekt bood zij de twee soldaten wat sier
raden en 2300 Oostmark aan, wanneer zij
een oogje zouden dichtdoen.
Artikel 30 van de grondwet van de Sovjet
zone luidt: „Huwelijk en gezin vormen de
grondslagen van het leven van de gemeen
schap. Zij staan onder de bescherming van
de staat".
Artikel 31 luidt: „De opvoeding van de
kinderen tot geestelijk en lichamelijk gezon
de mensen in de geest van de democratie
is het natuurlijke recht van de ouders en
hun opperste plicht jegens de samenleving".
Bovendien werden de bepalingen over de
vrije keuze van plaats van oponthoud of,
indien men het bestaan, van twee Duitse
staten zou aanvaarden, zelfs van het recht
tot emigratie volgens artikel 10 overtreden.
Op 23 augustus j.l. werd door de recht
bank te Cottbus Rosemarie Winter, een twin
tigjarige verpleegster tot vier jaren en zes
maanden tuchthuis veroordeeld. Op een be
drijfsvergadering had zij door naar de bij
bel en haar geloof te verwijzen verklaard,
dat zij, zoals van haar werd verlangd, de
maatregelen van 13 augustus niet kon goed
keuren. Dat zij, op grond van haar gods
dienstige overtuiging, deze maatregelen
moest afwijzen.
Boos over deze tegenspraak, discussieer
den de communistische functionarissen met
haar in het openbaar, waarbij de twintig
jarige op alle vragen volgens haar gods
dienstige opvattingen antwoordde. Na de
vergadering werd zij gearresteerd, een paar
dagen later voor de rechtbank gebracht.
Omdat zij haar verklaringen- naar van haar
werd geëist- in het openbaar had afgelegd,
werd zij ook wegens „ophitsing tot boycot"
veroordeeld.
Artikel 41 van de grondwet van de Sovjet
zone luidt: „Iedere burger geniet volledige
vrijheid van geloof en geweten."
Artikel 42: „Particuliere of staatsburge-
lijke rechten en plichten worden door de
uitoefening van de godsdienst bepaald noch
beperkt."
Op 19 augustus werd Hans Mirr, bakker
in Stowe, district Wismar tot twee en een
half jaar gevangenisstraf veroordeeld, omdat
hij naar radio- en televisie-uitzendingen van
het Westen zou hebben geluisterd en geke
ken. Dit vonnis is in strijd met artikel 9
van de grondwet van de Sovjet-zone.
Op 26 augustus j.l. werd door de recht
bank in Swerin de aannemer Scharnberg uit
Swerin tot vijf jaren tuchthuis veroordeeld,
omdat hij leden van de volkspolitie zou heb
ben beledigd. Dit vonnis is in strijd met
artikel 9 van de grondwet van de Sovjet-
Unie.
Op 28 augustus j.l. werden in het stadje
Sonderhausen 211 televisie-antennes, die op
ontvangst van programma's uit West-Duits-
land gericht waren door groepen jonge com
munisten stukgeslagen. Wie daartegen pro
testeerde werd mishandeld of gearresteerd.
Deze handelingen zijn in strijd met de ar
tikelen 8 en 9 van de grondwet van de
Sovjet-zone alsmede met een dozijn para
grafen van het wetboek van strafrecht van
de Sovjet-zone.
a 1
h