K IJ S EL"N~ buiten de wallen
FILM -nieuws
OVERGANG CHR. ULO
De wraak van de voormalige huismeesteres
Woensdag de film
De Geluksvogel
Vrijdag en zaterdag de film
Nonnen voor het
vuurpeloton
Enter Vooruit-RV
JJUm± PIGMA-DERM
Chr. Landbouw-
huishoudschool
GESLAAGD
Geslaagd RK ULO
VRIJDAG 14 JULI 1961
WEEKBLAD VOOR RUSSEN
Pagina 3
/fysgggrs meT en zonder zon
De wraak van de voormalige huismeesteres.
Siepel Triene, mooi en beschaafd, een éch
te dame, was om twee uur in de nacht op
gestaan. Zij had haar koffers zorgvuldig ge
pakt. De Tip stond buiten tegen de kasteelmuur
aan de gracht. Hij hield de ladder vast, waar.
langs Juffer Machteld van Langen (Siepel
Triene) naar beneden kwam. Met welbeha
gen snoof de Tip de heerlijke geuren in, die
van de Juffer afstraalden. Het had de Juf
fer moeite gekost, de Tip zover te brengen,
dat deze er met haar vandoor zou gaan. De
Tip was feitelijk geen partij voor haar. Lie
ver had zij een onknappe graaf of baron aan
de haak geslagen, maar die lieten haar lo
pen. Nu was, het moet gezegd worden, de
Tip de knapste loslopende gezel, van Rijs-
sen. En hij was nog maar dertig jaar. En
Siepel Triene was de dertig al gepasseerd.
Drie maanden lang had zij geprobeerd zich
als huismeesteres op de Bevervoorde te hand
haven. Eenmaal was zij naar de Arkelstein
gereisd om de drost te bezoeken, om te
klagen.
En de hoogwaardigheidsbekleder had haar
onder de kin geaaid, en had gefluisterd, lie
veling blijf hier! Maar woedend had Machteld
van Langen, de drost bij de puntbaard gegre
pen en de drost had haar bij de keel ge
grepen en de deur uitgesmeten. En daar
was hij bij gebleven. Ik zou een bijwijf wor
den van die oude gasterd! Zo had zij bij
zichzelf geroepen, ook nog nooit!
Toen zij weer op Bevervoorde kwam en
probeerde met geweld haar positie te hand
haven had zij een pak slaag gekregen, van
mevrouw van Langen tot de Bevervoorde,
de vroegere freule Kalverman, die haar on
genadig had afgerost. En daarna was zij
Rijssen ingewandeld en had zij de Tipkop
op de beuk zien zitten bij de kerk. Willem!
Willem! riep zij kom eens mee. Nou en de
Tip kwam overeind.
Als zo'n deftig mens, als de Juffer hem riep
was er bepaald iets bijzonders. De Tip sjor
de zijn broek in de hoogte, en kwam na
derbij. Willem loop je een eindweegs mee,
naar de Brekentl? Ik heb niet met je te over
leggen. Eerst wilde de Tip weigeren, hij dacht
aan de afspraak met de Klappe, om samen
te gaan vissen. Zeverbats, de oude koster,
had gezien en geluisterd achter de torendeur
hoe Juffer van Langen de Tip had ingepalmd
Dat zou een schoon verhaal worden, daar
had Zever Bats de primeur van. Goed de
Tip ging mee. Ergens op de Brekelt ging
Macheld zitten op een droge plek. De Tip
ging op een pas afstand van haar zitten.
Want Zinge Jan de schoolmeester, had hem
als kind ingepeperd, dat men aangaande de
hoge lui, een gepaste afstand moest bewa
ren. Na enige vruchteloze pogingen om de
Tip te benaderen als zij naar hem toeschoof
schoof de Tip van haar af - bong dit de
huismeesteres van de Bevervoorde te ver
vélen. Zij had de Tip goed op de korrel geno
men. Hij was flink en knap en voor haar
was het geen kunst, om een man van hem te
maken. Willem! Riep zij opeens, op beve
lende toon. Kom vlak naast mij zitten. De
Tipkop nu, gehoorzaamde en meteen was hij
weg. De heerlijke geuren die Machteld ver
spreidde maakten de Tip tot een willoos werk
tuig en het duurde niet lang, of de Tip lag
te boekslagen van zenuwen en liefde. Mach
teld stelde al de middelen in het werk om
de Tip aan zich te binden en het lukte haar
vorstelijk. De Rijssense lustige vagebond, had
de dag van zijn leven. Wat nog nooit was
voorgekomen, was nu gebeurd, hij had zich
laten afvrijen door de huismeesteres van
Bevervoorde. Machteld maakte afspraken dat
zij een der volgende nachten zou vluchten.
Er overdag vandoor gaan met een kevant
als de Tipkop, daarmee zou zij het kasteel
in opspraak brengen. Dus stond de Tip bij
de ladder in het nachtelijk uur en Siepel
Triene daalde de ladder af. Men zal vragen
waarom ging zij niet regelrecht de deur uit?
Dit zat zo, de toenmalige kasteelvrouw me
vrouw van Langen tot Brandlicht (toen Be
vervoorde) kennen wij reeds. Het was een
hondertachtig ponder lang en breed. Met vuis
ten die er niet om logen. De bisschop had
haar man als kastelein over de Bevervoor
de aangesteld, en dit was hij naar buiten
ook. Heel Rijssen eerde de gevierde jonker,
maar binnen de kasteelmuren deelde zij de
lakens uit. Dit had Siepel Triene ondervon
den, die haar mooie kamer had moeten rui
ten voor een minder mooie. En toen zij de
privilegiënbrieven op tafel had gegooid om
de vrouwe van Bevervoorde te bewijzen waar
zij recht op had, had dat wijf haar een
bloedneus geslagen. En daarna was zij be
gonnen andere wegen te bewandelen, en was
zij gaan aanpappen met de Tip, nadat haar
bezoek aan de drost een flater was gewor
den. Ziezo, dat was dat! Juffer Machteld
stond in de duistere nacht, naast de door
voor veroverde Tip. Nu zou zij de ladder
vast houden en moest de Tip naar boven om
de drie koffers in veiligheid te brengen.
Tweemaal reeds was haar geliefde een kof
fer uit de kamer wezen halen. Bij de derde
maal begon ergens in het kasteel een hondje
te blaffen. De Vrouwe van Bevervoorde ont
waakte. Reinold! riep zij, Estor blaft, er zijn
zeker dieven in het kasteel. Jonker Reinold
gaapte een keer, draaide zich om en sliep ver
der. Woedend over zoveel laksheid sprong de
Vrouwe van Bevervoorde uit het bed. Greep
op de tast een zwaard, en voorgegaan door
Estor stapte de Vrouwe van Bevervoorde in
haar nachthemd en haar slaapkap op, door
gangen en zalen. Bij de deur van de ka
mer, van Siepel Triene gekomen bulderde zij
doe open! Estor kefte nijdig. Doe open! Brul
de mevrouw andermaal. En de Tip raakte
verstijfd van schirk. Haastig opende hij een
deur en vond een trap naar boven. De
Vrouwe van Bevervoorde sloeg alarm. Het
personeel ontwaakte. En terwijl de kasteel-
vróuwe toen naar haar slaapkamer terugliep
om haar heer gemaal te halen, maakte de
Tip van de gelegenheid gebruik om hals over
kop met de laatste koffer naar beneden te
klauteren. Juffer Machteld van Langen had
de eerste twee koffers inmiddels in de klaar
liggende roeiboot gegooid en daar gingen zij
de gracht over en op de door de Tip uit
de schuur gehaalde ezel met ezelskar, pro
beerde het tweetal de plaat te poetsen. In
het kasteel was alles in rep en roer. Nadat de
deur van Siepel Triene's kamer was open
gebroken, werd bij kaarslicht een inspectie
gehouden en vond men de ladder nog bij
het opgeschoven raam. De boot lag aan de
andere zijde. De gehele nacht werd het huis
doorgezocht maar er werd verder niets van
waarde vermist. De ezel met de ezelskar,
was via de Richtenbergerdijk in de rimboe
verdwenen. Maar de hoge vrouwe wist raad.
Het hondje Estor, werd aan het werk gezet.
Harm de huisknecht ging met het hondje naar
de ezelstal en weldra ging het dier ook de
Lichtenbergerdijk op en de ezel werd gvon-
den staande onder een den. De huisknecht
nam de teugels en wilde wegrijden maar
Juffer Machteld stuurde de Tip er op af.
Nou en de Tip kon de ezel niet bijhouden,
verloor het dier in de nacht uit het oog, en
verdwaalde in de heide. Juffer Machteld zat
alleen in de nacht bij haar koffers op de
eenzame heide. Op nog geen honderd pas
afstand liep de Tip naar haar te zoeken. Zij
kreeg honger en dorst en slaap tegelijk. O!
O! wat was zij begonnen. Toen de mor
genschemering doorbrak vond de Tip haar
terug, geheel van streek.
De volgende morgen spoedde de Jonker zich
Rijssen in. Hij waarschuwde het standsbe-
stuur. Hij drukte zijn oude kennissen op het
hart, toch vooral uit te kijken, naar de ro
vers en bandieten. Vinken Willem die naar
het afdak van de Tip was geweest, verklaar
de dat de Tip weg was, nu en de huismees
teres was ook weg. Heel Rijssen stond per
plex.
Drie maanden gingen voorbij. Men begon
het geval van Juffer van Langen en de Tip
te vergeten. Beiden hadden intussen een on
derkomen gevonden bij een Bentheimer graaf
van Ulf. Een lastige slechtziende oude brom
beer van een Jonker, waaar Machteld van
Langen weer huismeesteres was, en de Tip
voor het huis- en buitenwerk.
De Tip te Rijssen aan een vrij leven ge
wend, had zo langzamerhand Juffer Mach
teld leren kennen als een lastige tante. Meer
dan eens, had zij over trouwen gesproken,
maar de Rijssense vrijbuiter voelde, dat met
de dag de strop werd aangehaald. En toen
hij op een winderige zaterdagavond de kans
schoon zag, kroop hij heimelijk in een laad
bak onder een vrachtwagen, waarvan de voer
man naar Almelo moest.
Het was voor de Rijssenaar een harde tocht.
Vooral toen de voerman het in Ootmarsum
liet afweten. En daar stalde voor de nacht.
De Tip liep zonder een cent op zak, dat
had hij zijn hele leven gedaan. Hij liep in
de avond van Ootmarsum op Albergen. Daar
wilde hij in het klooster overnachten. Maar
het werd middernacht, en het spookuur kwam.
Het spook van de Hunnenborg kwam op
des Tipkops pad. Dwars voor hem over het
voetpad schoot een vurige ridder op een vlam
mend paard voorbij. En nog tens en nog eens.
Het hielp de man niets of hij al kruisen
sloeg. Pas toen hij sidderend van angst in
een boerenschuur kroop, zag hij geen vurige
ridder meer. Bij het krieken van de dag zag
hij op verre afstand de contouren van het
klooster. En hij had geluk. De portier bracht
hem bij de broeder Vijgh, ook een Rijssenaar
van geboorte. En broeder Vijgh verordoneer-
de dat de Tip zich eerst moest wassen, en
daarna ter biecht gaan. Dat was een grote
opgave voor de man die rammelde van de
honger. Maar de Tip begon overdadig te
biechten. Hij vertelde alles, en dat duurde
anderhalf uur. Toen was hij brandschoon. En
de biechtvader waarschuwde hem, zich niet
meer met lichte vrouwen af te geven, en
toen kreeg hij brood met spek en bier.
En hij at zoveel dat hij het wel een dag
kon uithouden. Hij beloofde plechtig dat hij
zich weer veel beteren zou. Toen hij des
middags om twee uur onder heerlijke zonne
schijn verder reisde en hij uit het gezicht
van het klooster was, begon hij te kopkeuke-
len van plezier, omdat hij van alles af was.
Van dat lastige vel van een meid. Van zijn
zonde en geld, daar behoefde hij zich geen
zorgen over te maken, dat had hij nooit ge
had. Maar ginds in het Bentheimse daar zat
Juffer Machteld van Langen nu alleen bij een
korst van een oude graaf, zoals zij hem noem
de. Het leven daar was voor haar nogal dra
gelijk geweest, zolang de Tipkop bij haar
was, maar die had nu de benen genomen.
Zo waren de mannen nu eenmaal. En ter
wijl izjzat te mijmeren grauwde de graaf,
of er nu haast eten op tafel kwam.
Van Coeverden.
EEN FEEST VAN RITME! JEUGD! EN
VROLIJKHEID!!!
Toni Mattis is een gezellige, vlotte jongen
met veel vrienden, nog veel meer knappe
vriendinnen en een hoofd vol muziek. Dat
hij ook een steenrijke tante heeft, heeft
niets te maken met Toni's vriendelijkheid
maar is een feit, dat zijn oorspong vindt
in vroegere familieverhoudingen. Die tante
heeft druifluis (in haar wijngaarden) en 'n al
lesoverheersende wil. Daarom studeert Toni
van tante's geld dierkunde. Als de dieren
wereld van deze studie enig heil verwacht
zal dat evenwel méér afhangen van het toeval
dan van Toni's studie-transpiratie. Daarmede
heeft hij in ai die jaren nog geen zakdoek
kunnen bevochtigen. Om die reden en om zijn
verregaande lichtzinnigheid wordt hij van de
universiteit verbannen.
Tantelief besluit dan de druifluis de druif-
luis maar de laten en schakelt meteen in
de tweede versnelling op huwelijksplannen
over. Toni moet gaan trouwen. Tante brengt
de kandidaten mee in haar handtasje. Het
zijn onogelijke meisjes, dat geeft ze dadelijk
toe als ze Toni de foto's voorhoudt, maar het
minimum van elk van deze kandidaten is
een stevige bankrekening van een ton.
Wat moet, dat moet! In zijn wanhoop spij
kert Toni al het vrouwelijk schoon tegen een
boomstam, richt zijn revolver en schiet
even pardoes als per ongeluk een knappe
jongedame van haar paard. Ze heeft géén
twee ton op de bank, al is ze de dochter van
de circusdirecteur Zaretti, maar ze is zo
lief en aantrekkelijk dat Toni haar ter plaat
se ten huwelijk vraagt. Het onaangename is
in dit geval, dat directeur Zaretti daarin toch
ook wel ietst ezegg en wil hebben, al is het
dan niet veel. Gij zegt gewoon: Nee! Zijn
dochter zal trouwen met een artiest. Wat hem
betreft is daarmede de zaak afgehandeld. Voor
tante is er nu ook meteen alle plezier af.
Van haar krijgt Toni geen cent meer!
Zo begint Toni's grote avontuur. Artiest, heeft
Bianca's vader gezegd? Dan zal hij artiest
worden. Samen met zijn trouwe dienaar Has-
ler begint hij evenwichtsnummers te oefe
nen; tracht hij de kunst van het jongleren
machtig te worden; leent hij een zeeleeuw die
(per ongeluk) spiritus drinkt en zingend huis
waarts zwabbert, maar als hij op alle num
mers faalt, koopt hij ten einde raad een
vlooientheater, de kleine springers zijn de
bloeddorstigste wezens die er bestaan, ver
zekert hem de verkopende dame. Nonchalant
deelt Toni nu zijn a.s. schoonvader mee dat
hij dierentemmer is geworden. Dat komt
dan prachtig uit, want zo'n man heeft Papa
Zaretti juist nodig. Leeuwen zijn er. Toni
kan zijn gang gaan.
In deze benarde situatie brengt Hasler uit
komst. Hij zal zich met enkele vrienden in
leeuwenhuiden steken, zodat Toni geen enkel
risico loopt. Niemand houdt er rekening mee,
dat zulk een plan niet strookt met de belan
gen van de ontslagen dierentemmer Carossa.
Deze sluit de vrienden op en laat de echte
leeuwen los op de nietsvermoedende Toni.
Die is de sensatie van de avond en zingt
er in de leeuwenkooi luchtig op los, rijdt
leeuwtje, maar is een hartverlamming na
bij als hij de verwisseling bemerkt.
„Nu niet bang zijn", fluistert de intussen
opgedoken Hasler hem door de tralies toe.
Maar hij staat buiten de kooi!
Met de moed der wanhoop redt Toni de si
tuatie op inslaande wijze. Daarmede bewijst
hij, zijn Bianca meer dan waard te zijn.
Dat vindt Papa Zaretti ook en tante strijkt,
na even echte als plotselinge flauwte als
zij de ware toedracht verneemt, haar moeder
lijke hand over haar nog niet geheel versteen
de hart.
Florence 1943. Vlak bij een nonnonkloos-
ter bevond zich een door de Nazi's inge
richt concentratiekamp waar mensen, hoofd
zakelijk Joden, werden opgesloten om ze
daar in andere kampen om het leven te
brengen. In het zogenaamde „doortochtkamp"
waarvan hier sprake is, verbleven talrijke
kinderen van Joodse afkomst, die evenmin
gespaard werden als hun ouders en fami
lieleden.
Voor de Moeder-Overste Katherine, en de
meeste van haar nonnen, was de nabijheid
van het kamp als het ware een door de
Hemel gewilde aansporing om de ongeluk
kige kinderen te helpen ontvluchten, en
hen, met de hulp van de Partisanen, in
Veiligheid te brengen.
Gelukkig voor de nonnen, wordt het kamp
door Italiaanse soldaten bewaakt, die hele
maal niet akkoord gaan met de methodes
van de Nazi's en zich niet kunnen schik
ken in hun cipiersrol. Hun commandant,
Majoor Spoletti, is geheel ontmoedigd bij
de gedachte dat hij kleine kinderen tot ge
vangenen heeft en dat hij niets kan doen in
hun voordeel.
Hij koestert meer dan een voorbijgaande
belangstelling voor Zuster Mitya, een jonge
mooie novice die hij in Rome heeft gekend
vóór dat zij haar intrede in het klooster
deed. Hij sluit zijn ogen voor de activiteiten
van de nonnen en telkens als er kinderen
ontbreken, schrijft hij in zijn rapporten, dat
zij klein waren en dus gemakkelijk ver
dwaalden.
Langs een tunnel die van het kamp naar
een nabij gelegen heuvel is gegraven, slui
pen gedurende de nacht groepen kinderen
weg.
De nonnen wachten hen op en brengen hen
dan naar het klooster. Later worden zij in
een oude vrachtwagen gestopt, bestuurd door
de niet meer zo heel jonge zuster Constance,
die zich niet laat afschrikken door de slech
te staat waarin de remmen verkeren en
altijd in topsnelheid rijdt, om geen ogen
blik te verliezen en geen kans te lopen om
onderweg opgehouden te worden en haar zen
ding niet tot een goed einde te kunnen bren-
Alles gaat goed, tot de Duitsers, bezorgd,
om de noodlottige wending die de oorlog
voor hen begint te nemen en om de manier
waarop zij door de partisanen bestookt en
gehinderd worden, overgaan tot het ver
scherpen van hun maatregelen en kolonel
Horsten aanstellen tot hoofd van het kamp,
in plaats van Majoor Spoletti, om zodoende
eens en voor altijd de talrijke ontvluch
tingen de kop in te drukken. Hij wordt bij
gestaan door luitenant Schmidt.
De komst van de Duitsers brengt een ge
weldige ommekeer teweeg in het kamp. 's
Avonds mag er zich niemand meer verto
nen; die het zouden wagen de gevangenen
te helpen, worden met de doodstraf bedreigd,
Móeder Katherie beslist echter dat zij zul
len doorgaan met het redden van de kinde
ren.
Inmiddels heeft Kolonel Horsten argwaan
gekregen en begint hij te vermoeden dat
de nonnen bij de ontsnappingen betrokken
zijn. Verschillende malen komt hij op onder
zoek in het klooster, maar telkens wordt hij
op listige wijze afgescheept. Zelfs indien hij
niet akkoord zou gaan met de hem opgeleg
de ;,taak, zou hij ze toch ten uitvoer brengen,
Van le klas naar 2e klas:
Ria Bakker, Janny Bremnier, Janny Dom-
merholt, Fennelies Eerdmans, Maartje v.
Eijzeren, Gerdien Hiltjesdam, Jenny v. Los
ser, Johanna Mensink, Marijke Meulenbelt,
Reina Pluimers, Jo v.d. Riet, Riki Schuite
maker, Toos Schuiterd, Truida ter Steege,
Ida de Vries, Martha Wessels, Herma Waan-
ders, Sjanie Both, Erna v.d. Grift, Riki Haase
Dineke ter Harmsel, Hannie ten Hove, Fen
ny v.d. Maat, Riek Mensink, Hendrika Nieu-
wenhuis, Hendrika Seppenwoolde, Arnie Sok,
Lucie Vermaas.
Grietje Averink, Elly ten Bolscher, Dineke
Bouwhuis, Hermien v. Brussel, Willemien Dol
len, Alieke Eshuis, Gea ter Horst, Henny
Kreijkes, Jannie Manenschijn, Lucie Mark
voort, Dientje Pas, Jan ten Brinke, Wim
Goossen, Gerrit ter Harmsel, Henk ter Harm
sel, Dinant Hulsman, Wim Nijenhuis, Berto
Oosterveen, Hans Stam, Reinder Woudenberg,
Jan Assink.
Jan Assink, Herman Baan, Henk Brinks,
Geert v. Brussel Albert Goorman Jan v. Heek
Albert Janssen, Jan Ligtenberg, Gerrit ter
Maat, Gerrit Meenks, Harry Rozemuller, Ger
rit Tij hof, Jan Wessels, Benny Wolterink.
Jan Agterbesch, Gerrit Jan Averesch, Ad
Bolks, Gerard Broekhuis, Albert Dannenberg,
Dieks ter Harmsel, Jan Kamp, Gradus Kreij
kes, Jan Nijkamp, Wim Romp, Herman Smal-
brugge, Lamber Voortman, Gerrit v. Weerd,
Henk Agteresch, Leonie Vlaardingerbroek,
Hendrika Wessels.
VAN 2 NAAR 3
Dina Baan, Rina Baan, Mini Dangremond,
Ali Karkdijk, Jenny Kraa, Dikie Meeuse,
Dina Scherphof, Rita Seppenwoolde, Marie
Troost, Marietje Ditsel, Anja Gijsbers Ine
ke Hegeman, Leida Koster, Dineke Kreij
kes, Willy Markvoort, Herma Nijkamp, Gra-
da Nijzink, Jannie Rozendom, Grietje Strij
ker, Marietje Troost, Dineke Tijhof, Marie
tje Wermink, Jenny ter Harmsel.
Truus ten Brinke, Herma Dam Wichers,
Gerry Dannenberg, Annelies Eertink, Corrie
Getkate, Ali Jansen, Manna Ligtenberg, Dini
Mensink, Janny Pas. -
Wietske Bouma, Hermien Burgers, Aaltje
Gerritsen, Ineke Harbers, Annet ter Harmsel,
Willy Kreijkes, Henny Lankamp, Lia Strokap,
Ria Struyk, Anna Broeze, Mien v. Brussel,
Dora Hietland, Sientje Lohuis, Truus Riet
berg, Leidy Scharphof, Ali Wolthuis, Dini
Landeweerd, Egbert Harbers, Jan Heuvelman,
Jan Nijkamp, Jan Rosman, Henk Schippers,
Dick Smeijers, Berend Verseput, Gerrit Kos
ters, Johan Kosters, Jannes Nijkamp, Henk
Veneklaas, Jan Assink, Wim Baan, Jan Har
bers, Kees Hoogendijk, Jan Janssen, Arend
Kalenkamp, Jannes Keizer, Arend Kippers,
Albert Pluimers,
Connie Brouwer, Erik Kappert, Jan Lankamp,
Jan Marra, Dinant Poortman, Dick Waan-
ders, Henk Wolterink, Bertus Aanstoot, Rien
Landeweerd, Jan Stam, Gerhard Wessels.
VAN 3 NAAR 4
Erna Dekker, Joke Hierdink, Joke Izaks, Hen-
nie Klein Horsman, Manna Lankamp, Dini
Leijendekker I Dini Leijendekker II Hendrika
Lohuis, Marietje Meuleman, Hendrika Nieu-
wenhuis, Jannie Voortman, Gerda Welink.
Henny Aanstoot, Truus je Aanstoot, Henny
Bremmer, Dini Gerritsen Mulkes, Ria Lig
tenberg, Hannie Reinink, Trudy v.d. Breemen.
Jan Baan, Bertus v.d. Berg, Albert Brandriet,
Nederlaagwedstrijd Enter Vooruit-R.V. a.s.
zaterdag 4 uur.
OPSTELLING:
doel: J. Theijink.
achter: A. H. Kinghuis - A. Schreurs.
midden: H. H. Mulder - B. J. Mulder - G. G.
Kwintezberg.
voor: H. J. Maatman - G. V.D. Maat - J. H.
Heuten - W. A. Maatman - G. Ligtenberg.
Vorige wedstrijden Enter Vooruit-Markelo 1-2
Enter VooruitLa Premiere 62.
Enter VooruitWierden 44.
Enter VooruitZutphania 23.
Enter VooruitRoda 42.
\l/
omdat een bevel nu eenmaal een bevel is
en nagekomen moet worden. Hij is hard-,
nekkig en niets kan hem van zijn doel afbren
gen en des te minder is hij geneigd om zijn
onderzoek stop te zetten, daar hij er van
overtuigd is, dat de weg waar langs de
kinderen door de nonnen worden weggeleid,
hem regelrecht naar de schuilplaats van de
partisanen zal brengen. Nadat een der non
nen door soldaten wordt neergeschoten, acht
de Moeder-Overste het nodig de zich in het
klooster bevindende kinderen dadelijk in vei
ligheid te brengen. Maar het is de „Grote
Verzoendag", de heiligste dag in het Joodse
jaar - en op die dag vasten overal ter wereld
de Joden, bidden zij om vergiffenis voor
hun zonden en gaan zij nooit op reis. Daar
om weigeren de kinderen de tocht naar de
vrijheid te ondernemen. Vader Desmaines,
slaagt er in een rabbijn te vinden, die met
de partisanen samenwerkt. Om de angstige
kinderen te troosten, verlenen de nonnen
de rabbijn toegang in het klooster waar hij
in de kelder een soort synagoge maakt en
er een godsdienstoefening volgens Joodse
ritus gaat houden. Terwijl de zusters met
belangstelling het voor hen geheel vreemde
schouwspel volgen, worden plotseling de deu
ren opengeworpen en dringen gewapende
soldaten binnen. Horsten heeft ontdekt hoe
de nonnen de gevangen kinderen hebben
geholpen. Hopende dat hij thans de schuil
plaats van de Partisanen zal vernemen, geeft
hij bevel om de Moeder Overste en een non
op iedere tien neer te schieten Horsten
vraagt twee vrijwilligsters om met de Moe
der-Overste te sterven, tenzij deze bereid
is om de namen van de Partisanen die
haar bijgestaan hebben bekend te maken.
Hij bekijkt de nonnen vol aandacht en
laat tenslotte onafgewend zijn blik rusten
op zuster Mitya. Hij zegt haar naderbij te
komen, maar aangezien zij niet wil spre
ken beveelt hij Luitenant Schmidt haar aan
het spreken te brengen, op welke manier dan
ook. Schmidt gaat op het meisje toe en wil
haar kleed afrukken....
Jan Dennekamp, Gerrit Harbers, Siebe de
Jong, Wim Sanderman, Jan Smeijers, Henk
Steen, Jan Tijhof, Egbert Wolves.
Henk Assink, Henk Bakker, Jan Getkate,
Rudi de Goeijen, Benny Gritter, Hendrikus ter
Harmsel, Henk Jansen, Henk Pluimers, Ma-
rinus Poortman, Jan Stegeman, Jan v.d.
Westeringh.
Bevorderd van de le naar de 2e klas
van de Primaire Opleiding:
Gerri Arends, Dini ter Avest, Dineke Baan,
Geesje Bakker, Anneke ten Bolscher, Truus
Brinkman, Dientje Brinks, Dineke Bruins,
Hannie Bruins, Hennie van Brussel, Janneke
Esink, Jennie Harmsen, Jannie Klumpers,
Ans Ligtenberg, Truida Ligtenberg, Janna
Meijerink, Mineke van de Noort, Truus Nij-
land, Gerrie Tijhuis, Mannie Tijhuis, Hannie
Voortman, Ria Voortman, Riki Zandvoort.
Hendrika Borkent, Coba Corbet, Ali Ezen-
dam, Hendrika Hoevink, Fennie v.d. Kolk,
Jannie Langenhof, Christa van Leussen, Dini
Manenschijn, Johanna Mennegat, Dini Meul-
man, Dini Nijzink, Martha Ooms, Jennie
Pluimers, Jo van Rechteren, Hendrika Rot
man, Leni Scholten, Jenneke Seppenwoolde,
Dini Veneman, Jannie Smit, Dini ter Harm
sel, Riki Hulsman, Jannie Jansen, Jannie
Kieftenbelt, Jo Kolhoop, Annemieke Lande
weerd, Tootje Landeweerd, Hennie Meulen-
kolk, Dini Nijmeijer, Anna Pluimers, Gerrie
Pluimers, Hennie Pluimers, Hennie Reinink,
Engelien Schuitemaker, Herma Schuppert,
Sientje Schuppert, Frida Smit, Ali de Wilde,
Marie de Wilde. Jannie Brinks, Joke
Dangremond, Geertje Dokters, Mini Flim,
Dini ter Harmsel, Hannie v.d. Houten, Truus
Jansen, Jennie Jansen, Reini Kamans, Ger
da Keizer, Hannie Klein Legtenberg, Wille
mien Kosterbok, Marietje Lensink, Berta Me-
kenkamp, Mini Nijkamp, Lina Rosman, Ali
Rozendom, Dini Schutten. Ali Baan, Hendri
ka Baan, Truida Beldman, Janna Brinks,
Janna Bruins, Rina Dasselaar, Riek Eshuis,
Dineke Harbers, Janna Harbers, Marietje
Immink, Jannie Kamp, Rikie Kamphuis, Jan
neke Ligtenberg, Geesje Meijer, Willie Nieu-
wenhuis, Dientje Nijkamp, Hanna Plas, Be-
rendje Slagman, Dini Timpers, Ali Wessels,
Geesje Wessels. Niet bevorderd werden elf
leerlingen.
Het getuigschirft van de Primaire opleiding
ontvingen:
Jannie Baan, Pina Baan, Sini Baan, Sini
Brinks, Reini Harbers, Anneke Keizer, Ali
ter Keurst, Jannie Kreijkes, Dini Ligtenberg,
Ina Ligtenberg, Ria Ligtenberg, Janna Nij
zink, Rini Paalman, Ineke Timmerman.
Hanneke Assink, Hermien Bartels, Dini Beld
man, Gerrie Beldman, Riki Getkate, Gerrie
Lankamp, Dini Reef, Geesje v.d. Riet, Han
nie Scheppink, Dini Schreurs, Johanna Schup
pert, Berta Smelt, Jannie Veneman, Jannie
Welink, Heieen Witteveen, Jannie Wolfs,
Truus Wolthuis.
Manna Beldman, Hendrina van Heek, Anneke
de Jong, Dina Krejenzang, Hanna Kwinten-
berg Hennie Seppenwoolde Jannie v.d. Stouw
Hennie Troost, Hermien Voortman, Naatje
Vos, Mini Vruggihk, Dini v.d. Willige, Leni
v.d. Berg, Geesje Bruins, Hanna Dannenberg,
Janna Dennekamp, Gerda de Goeijen, Ria
Kappert, Greta Ligtenberg, Jannie Ruiter
kamp Dina Scholten, Dini Stevens,
Rietje v.d. Stouw Hendrika Wilmink,
Willy Wilmink, Fenneke Zwoferink.
Aan veertien leerlingen kon geen getuig
schrift worden uitgereikt.
Het getuigschrift van de OPLEIDING Assis
tente in de Huishouding ontvingen:
Annie Baan, Geertje Bakker, Willie Brand
riet, Cobi Ekkelkamp, Mannie de Goeijen,
Greta Jansen, Riek Klein Nagelvoort, Jannie
Ligtenberg, Willie Maassen v.d. Brink, Lina
Nijenhuis, Jennie Puitrum, Ali Smit, Riki
Stam.
Alle leerlingen van deze opleiding ontvingen
het getuigschrift.
Voor de Primaire opleiding hebben zich 95
leerlingen aangemeld; voor de opleiding As
sistente in de Huishouding 17 leerlingen.
Aan de Heka vakschool slaagden voor het
„Modinette-examen" de dames M. Dijk, J.
W. Egberts, J. C. van den Heuvel, J. F.
Karkdijk, M. Meijer, G. Schellevis, W. Wil-
bers, G. J. Zandvoort, E. H. Zwoferink,
J. Olde Reuver of Briel, J. H. Schulenburg,
G. A. Scholman, A. Haase, J. Paalman en
W. Eijzinga.
Voor 't ULO-diploma slaagden de volgende
leerlingen van de R.K. ULO-school te Rijs
sen: M. Huiskes, R. Nijhoff, G. Meijer, J,
Struik en A. Bekhuis uit Rijssen, N. Woolde-
rink uit Wierden en A. A. Essink uit Enter, G.
Kleijsen, W. Broe en A. Blikman uit Nijver-
dal.
Dit is te veel voor Spoletti die het toneel
met verbeten woede heeft bijgewoond. Hij
vraagt Horsten toestemming om de Moeder-
Overste even alleen te mogen spreken. Den
kende alleen met haar te zijn, verklaart
Spoletti haar, dat hij Horsten gaat neer
schieten. Maar Horsten heeft het gesprek
afgeluisterd en laat hem in hechtenis ne
men. Moeder Katherine en de twee vrijwil
ligsters, Zuster Gerta en Zuster Eliveta
staan biddend tegen de muur. Het Italiaanse
executie-peloton maakt zich gereed. Schmidt
geeft het bevel: Vuur. Een ogenblik gaat
voorbij, terwijl alle omstanders verbaasd toe
kijken. De nonnen staan nog altijd recht. Zon
der van de bedoelingen der anderen iets af
te weten, heeft iedere soldaat voor zichzelf
beslist, niet op de nonnen te schieten. Spo
letti ziet zijn kans gekomen. In dolle woe
de wendt hij zich tot Horsten en doodt hem
met een revolverschot, terwijl de soldaten
het lichaam van Schmidt met kogels door
zeven.
Spoletti werpt een lange afscheidsblik op
Zuster Mitya. „Zeg haar, dat ik zal terug
keren," zegt hij de Moeder-Overste. Daarna
gaat hij zich met zijn manschappen bij de
partisanen aansluiten. De weg is open voor
de kinderen: de vrijheid wacht hen...
t