K IJ S EL"N~ buiten de wallen FILM -nieuws OVERGANG CHR. ULO De wraak van de voormalige huismeesteres Woensdag de film De Geluksvogel Vrijdag en zaterdag de film Nonnen voor het vuurpeloton Enter Vooruit-RV JJUm± PIGMA-DERM Chr. Landbouw- huishoudschool GESLAAGD Geslaagd RK ULO VRIJDAG 14 JULI 1961 WEEKBLAD VOOR RUSSEN Pagina 3 /fysgggrs meT en zonder zon De wraak van de voormalige huismeesteres. Siepel Triene, mooi en beschaafd, een éch te dame, was om twee uur in de nacht op gestaan. Zij had haar koffers zorgvuldig ge pakt. De Tip stond buiten tegen de kasteelmuur aan de gracht. Hij hield de ladder vast, waar. langs Juffer Machteld van Langen (Siepel Triene) naar beneden kwam. Met welbeha gen snoof de Tip de heerlijke geuren in, die van de Juffer afstraalden. Het had de Juf fer moeite gekost, de Tip zover te brengen, dat deze er met haar vandoor zou gaan. De Tip was feitelijk geen partij voor haar. Lie ver had zij een onknappe graaf of baron aan de haak geslagen, maar die lieten haar lo pen. Nu was, het moet gezegd worden, de Tip de knapste loslopende gezel, van Rijs- sen. En hij was nog maar dertig jaar. En Siepel Triene was de dertig al gepasseerd. Drie maanden lang had zij geprobeerd zich als huismeesteres op de Bevervoorde te hand haven. Eenmaal was zij naar de Arkelstein gereisd om de drost te bezoeken, om te klagen. En de hoogwaardigheidsbekleder had haar onder de kin geaaid, en had gefluisterd, lie veling blijf hier! Maar woedend had Machteld van Langen, de drost bij de puntbaard gegre pen en de drost had haar bij de keel ge grepen en de deur uitgesmeten. En daar was hij bij gebleven. Ik zou een bijwijf wor den van die oude gasterd! Zo had zij bij zichzelf geroepen, ook nog nooit! Toen zij weer op Bevervoorde kwam en probeerde met geweld haar positie te hand haven had zij een pak slaag gekregen, van mevrouw van Langen tot de Bevervoorde, de vroegere freule Kalverman, die haar on genadig had afgerost. En daarna was zij Rijssen ingewandeld en had zij de Tipkop op de beuk zien zitten bij de kerk. Willem! Willem! riep zij kom eens mee. Nou en de Tip kwam overeind. Als zo'n deftig mens, als de Juffer hem riep was er bepaald iets bijzonders. De Tip sjor de zijn broek in de hoogte, en kwam na derbij. Willem loop je een eindweegs mee, naar de Brekentl? Ik heb niet met je te over leggen. Eerst wilde de Tip weigeren, hij dacht aan de afspraak met de Klappe, om samen te gaan vissen. Zeverbats, de oude koster, had gezien en geluisterd achter de torendeur hoe Juffer van Langen de Tip had ingepalmd Dat zou een schoon verhaal worden, daar had Zever Bats de primeur van. Goed de Tip ging mee. Ergens op de Brekelt ging Macheld zitten op een droge plek. De Tip ging op een pas afstand van haar zitten. Want Zinge Jan de schoolmeester, had hem als kind ingepeperd, dat men aangaande de hoge lui, een gepaste afstand moest bewa ren. Na enige vruchteloze pogingen om de Tip te benaderen als zij naar hem toeschoof schoof de Tip van haar af - bong dit de huismeesteres van de Bevervoorde te ver vélen. Zij had de Tip goed op de korrel geno men. Hij was flink en knap en voor haar was het geen kunst, om een man van hem te maken. Willem! Riep zij opeens, op beve lende toon. Kom vlak naast mij zitten. De Tipkop nu, gehoorzaamde en meteen was hij weg. De heerlijke geuren die Machteld ver spreidde maakten de Tip tot een willoos werk tuig en het duurde niet lang, of de Tip lag te boekslagen van zenuwen en liefde. Mach teld stelde al de middelen in het werk om de Tip aan zich te binden en het lukte haar vorstelijk. De Rijssense lustige vagebond, had de dag van zijn leven. Wat nog nooit was voorgekomen, was nu gebeurd, hij had zich laten afvrijen door de huismeesteres van Bevervoorde. Machteld maakte afspraken dat zij een der volgende nachten zou vluchten. Er overdag vandoor gaan met een kevant als de Tipkop, daarmee zou zij het kasteel in opspraak brengen. Dus stond de Tip bij de ladder in het nachtelijk uur en Siepel Triene daalde de ladder af. Men zal vragen waarom ging zij niet regelrecht de deur uit? Dit zat zo, de toenmalige kasteelvrouw me vrouw van Langen tot Brandlicht (toen Be vervoorde) kennen wij reeds. Het was een hondertachtig ponder lang en breed. Met vuis ten die er niet om logen. De bisschop had haar man als kastelein over de Bevervoor de aangesteld, en dit was hij naar buiten ook. Heel Rijssen eerde de gevierde jonker, maar binnen de kasteelmuren deelde zij de lakens uit. Dit had Siepel Triene ondervon den, die haar mooie kamer had moeten rui ten voor een minder mooie. En toen zij de privilegiënbrieven op tafel had gegooid om de vrouwe van Bevervoorde te bewijzen waar zij recht op had, had dat wijf haar een bloedneus geslagen. En daarna was zij be gonnen andere wegen te bewandelen, en was zij gaan aanpappen met de Tip, nadat haar bezoek aan de drost een flater was gewor den. Ziezo, dat was dat! Juffer Machteld stond in de duistere nacht, naast de door voor veroverde Tip. Nu zou zij de ladder vast houden en moest de Tip naar boven om de drie koffers in veiligheid te brengen. Tweemaal reeds was haar geliefde een kof fer uit de kamer wezen halen. Bij de derde maal begon ergens in het kasteel een hondje te blaffen. De Vrouwe van Bevervoorde ont waakte. Reinold! riep zij, Estor blaft, er zijn zeker dieven in het kasteel. Jonker Reinold gaapte een keer, draaide zich om en sliep ver der. Woedend over zoveel laksheid sprong de Vrouwe van Bevervoorde uit het bed. Greep op de tast een zwaard, en voorgegaan door Estor stapte de Vrouwe van Bevervoorde in haar nachthemd en haar slaapkap op, door gangen en zalen. Bij de deur van de ka mer, van Siepel Triene gekomen bulderde zij doe open! Estor kefte nijdig. Doe open! Brul de mevrouw andermaal. En de Tip raakte verstijfd van schirk. Haastig opende hij een deur en vond een trap naar boven. De Vrouwe van Bevervoorde sloeg alarm. Het personeel ontwaakte. En terwijl de kasteel- vróuwe toen naar haar slaapkamer terugliep om haar heer gemaal te halen, maakte de Tip van de gelegenheid gebruik om hals over kop met de laatste koffer naar beneden te klauteren. Juffer Machteld van Langen had de eerste twee koffers inmiddels in de klaar liggende roeiboot gegooid en daar gingen zij de gracht over en op de door de Tip uit de schuur gehaalde ezel met ezelskar, pro beerde het tweetal de plaat te poetsen. In het kasteel was alles in rep en roer. Nadat de deur van Siepel Triene's kamer was open gebroken, werd bij kaarslicht een inspectie gehouden en vond men de ladder nog bij het opgeschoven raam. De boot lag aan de andere zijde. De gehele nacht werd het huis doorgezocht maar er werd verder niets van waarde vermist. De ezel met de ezelskar, was via de Richtenbergerdijk in de rimboe verdwenen. Maar de hoge vrouwe wist raad. Het hondje Estor, werd aan het werk gezet. Harm de huisknecht ging met het hondje naar de ezelstal en weldra ging het dier ook de Lichtenbergerdijk op en de ezel werd gvon- den staande onder een den. De huisknecht nam de teugels en wilde wegrijden maar Juffer Machteld stuurde de Tip er op af. Nou en de Tip kon de ezel niet bijhouden, verloor het dier in de nacht uit het oog, en verdwaalde in de heide. Juffer Machteld zat alleen in de nacht bij haar koffers op de eenzame heide. Op nog geen honderd pas afstand liep de Tip naar haar te zoeken. Zij kreeg honger en dorst en slaap tegelijk. O! O! wat was zij begonnen. Toen de mor genschemering doorbrak vond de Tip haar terug, geheel van streek. De volgende morgen spoedde de Jonker zich Rijssen in. Hij waarschuwde het standsbe- stuur. Hij drukte zijn oude kennissen op het hart, toch vooral uit te kijken, naar de ro vers en bandieten. Vinken Willem die naar het afdak van de Tip was geweest, verklaar de dat de Tip weg was, nu en de huismees teres was ook weg. Heel Rijssen stond per plex. Drie maanden gingen voorbij. Men begon het geval van Juffer van Langen en de Tip te vergeten. Beiden hadden intussen een on derkomen gevonden bij een Bentheimer graaf van Ulf. Een lastige slechtziende oude brom beer van een Jonker, waaar Machteld van Langen weer huismeesteres was, en de Tip voor het huis- en buitenwerk. De Tip te Rijssen aan een vrij leven ge wend, had zo langzamerhand Juffer Mach teld leren kennen als een lastige tante. Meer dan eens, had zij over trouwen gesproken, maar de Rijssense vrijbuiter voelde, dat met de dag de strop werd aangehaald. En toen hij op een winderige zaterdagavond de kans schoon zag, kroop hij heimelijk in een laad bak onder een vrachtwagen, waarvan de voer man naar Almelo moest. Het was voor de Rijssenaar een harde tocht. Vooral toen de voerman het in Ootmarsum liet afweten. En daar stalde voor de nacht. De Tip liep zonder een cent op zak, dat had hij zijn hele leven gedaan. Hij liep in de avond van Ootmarsum op Albergen. Daar wilde hij in het klooster overnachten. Maar het werd middernacht, en het spookuur kwam. Het spook van de Hunnenborg kwam op des Tipkops pad. Dwars voor hem over het voetpad schoot een vurige ridder op een vlam mend paard voorbij. En nog tens en nog eens. Het hielp de man niets of hij al kruisen sloeg. Pas toen hij sidderend van angst in een boerenschuur kroop, zag hij geen vurige ridder meer. Bij het krieken van de dag zag hij op verre afstand de contouren van het klooster. En hij had geluk. De portier bracht hem bij de broeder Vijgh, ook een Rijssenaar van geboorte. En broeder Vijgh verordoneer- de dat de Tip zich eerst moest wassen, en daarna ter biecht gaan. Dat was een grote opgave voor de man die rammelde van de honger. Maar de Tip begon overdadig te biechten. Hij vertelde alles, en dat duurde anderhalf uur. Toen was hij brandschoon. En de biechtvader waarschuwde hem, zich niet meer met lichte vrouwen af te geven, en toen kreeg hij brood met spek en bier. En hij at zoveel dat hij het wel een dag kon uithouden. Hij beloofde plechtig dat hij zich weer veel beteren zou. Toen hij des middags om twee uur onder heerlijke zonne schijn verder reisde en hij uit het gezicht van het klooster was, begon hij te kopkeuke- len van plezier, omdat hij van alles af was. Van dat lastige vel van een meid. Van zijn zonde en geld, daar behoefde hij zich geen zorgen over te maken, dat had hij nooit ge had. Maar ginds in het Bentheimse daar zat Juffer Machteld van Langen nu alleen bij een korst van een oude graaf, zoals zij hem noem de. Het leven daar was voor haar nogal dra gelijk geweest, zolang de Tipkop bij haar was, maar die had nu de benen genomen. Zo waren de mannen nu eenmaal. En ter wijl izjzat te mijmeren grauwde de graaf, of er nu haast eten op tafel kwam. Van Coeverden. EEN FEEST VAN RITME! JEUGD! EN VROLIJKHEID!!! Toni Mattis is een gezellige, vlotte jongen met veel vrienden, nog veel meer knappe vriendinnen en een hoofd vol muziek. Dat hij ook een steenrijke tante heeft, heeft niets te maken met Toni's vriendelijkheid maar is een feit, dat zijn oorspong vindt in vroegere familieverhoudingen. Die tante heeft druifluis (in haar wijngaarden) en 'n al lesoverheersende wil. Daarom studeert Toni van tante's geld dierkunde. Als de dieren wereld van deze studie enig heil verwacht zal dat evenwel méér afhangen van het toeval dan van Toni's studie-transpiratie. Daarmede heeft hij in ai die jaren nog geen zakdoek kunnen bevochtigen. Om die reden en om zijn verregaande lichtzinnigheid wordt hij van de universiteit verbannen. Tantelief besluit dan de druifluis de druif- luis maar de laten en schakelt meteen in de tweede versnelling op huwelijksplannen over. Toni moet gaan trouwen. Tante brengt de kandidaten mee in haar handtasje. Het zijn onogelijke meisjes, dat geeft ze dadelijk toe als ze Toni de foto's voorhoudt, maar het minimum van elk van deze kandidaten is een stevige bankrekening van een ton. Wat moet, dat moet! In zijn wanhoop spij kert Toni al het vrouwelijk schoon tegen een boomstam, richt zijn revolver en schiet even pardoes als per ongeluk een knappe jongedame van haar paard. Ze heeft géén twee ton op de bank, al is ze de dochter van de circusdirecteur Zaretti, maar ze is zo lief en aantrekkelijk dat Toni haar ter plaat se ten huwelijk vraagt. Het onaangename is in dit geval, dat directeur Zaretti daarin toch ook wel ietst ezegg en wil hebben, al is het dan niet veel. Gij zegt gewoon: Nee! Zijn dochter zal trouwen met een artiest. Wat hem betreft is daarmede de zaak afgehandeld. Voor tante is er nu ook meteen alle plezier af. Van haar krijgt Toni geen cent meer! Zo begint Toni's grote avontuur. Artiest, heeft Bianca's vader gezegd? Dan zal hij artiest worden. Samen met zijn trouwe dienaar Has- ler begint hij evenwichtsnummers te oefe nen; tracht hij de kunst van het jongleren machtig te worden; leent hij een zeeleeuw die (per ongeluk) spiritus drinkt en zingend huis waarts zwabbert, maar als hij op alle num mers faalt, koopt hij ten einde raad een vlooientheater, de kleine springers zijn de bloeddorstigste wezens die er bestaan, ver zekert hem de verkopende dame. Nonchalant deelt Toni nu zijn a.s. schoonvader mee dat hij dierentemmer is geworden. Dat komt dan prachtig uit, want zo'n man heeft Papa Zaretti juist nodig. Leeuwen zijn er. Toni kan zijn gang gaan. In deze benarde situatie brengt Hasler uit komst. Hij zal zich met enkele vrienden in leeuwenhuiden steken, zodat Toni geen enkel risico loopt. Niemand houdt er rekening mee, dat zulk een plan niet strookt met de belan gen van de ontslagen dierentemmer Carossa. Deze sluit de vrienden op en laat de echte leeuwen los op de nietsvermoedende Toni. Die is de sensatie van de avond en zingt er in de leeuwenkooi luchtig op los, rijdt leeuwtje, maar is een hartverlamming na bij als hij de verwisseling bemerkt. „Nu niet bang zijn", fluistert de intussen opgedoken Hasler hem door de tralies toe. Maar hij staat buiten de kooi! Met de moed der wanhoop redt Toni de si tuatie op inslaande wijze. Daarmede bewijst hij, zijn Bianca meer dan waard te zijn. Dat vindt Papa Zaretti ook en tante strijkt, na even echte als plotselinge flauwte als zij de ware toedracht verneemt, haar moeder lijke hand over haar nog niet geheel versteen de hart. Florence 1943. Vlak bij een nonnonkloos- ter bevond zich een door de Nazi's inge richt concentratiekamp waar mensen, hoofd zakelijk Joden, werden opgesloten om ze daar in andere kampen om het leven te brengen. In het zogenaamde „doortochtkamp" waarvan hier sprake is, verbleven talrijke kinderen van Joodse afkomst, die evenmin gespaard werden als hun ouders en fami lieleden. Voor de Moeder-Overste Katherine, en de meeste van haar nonnen, was de nabijheid van het kamp als het ware een door de Hemel gewilde aansporing om de ongeluk kige kinderen te helpen ontvluchten, en hen, met de hulp van de Partisanen, in Veiligheid te brengen. Gelukkig voor de nonnen, wordt het kamp door Italiaanse soldaten bewaakt, die hele maal niet akkoord gaan met de methodes van de Nazi's en zich niet kunnen schik ken in hun cipiersrol. Hun commandant, Majoor Spoletti, is geheel ontmoedigd bij de gedachte dat hij kleine kinderen tot ge vangenen heeft en dat hij niets kan doen in hun voordeel. Hij koestert meer dan een voorbijgaande belangstelling voor Zuster Mitya, een jonge mooie novice die hij in Rome heeft gekend vóór dat zij haar intrede in het klooster deed. Hij sluit zijn ogen voor de activiteiten van de nonnen en telkens als er kinderen ontbreken, schrijft hij in zijn rapporten, dat zij klein waren en dus gemakkelijk ver dwaalden. Langs een tunnel die van het kamp naar een nabij gelegen heuvel is gegraven, slui pen gedurende de nacht groepen kinderen weg. De nonnen wachten hen op en brengen hen dan naar het klooster. Later worden zij in een oude vrachtwagen gestopt, bestuurd door de niet meer zo heel jonge zuster Constance, die zich niet laat afschrikken door de slech te staat waarin de remmen verkeren en altijd in topsnelheid rijdt, om geen ogen blik te verliezen en geen kans te lopen om onderweg opgehouden te worden en haar zen ding niet tot een goed einde te kunnen bren- Alles gaat goed, tot de Duitsers, bezorgd, om de noodlottige wending die de oorlog voor hen begint te nemen en om de manier waarop zij door de partisanen bestookt en gehinderd worden, overgaan tot het ver scherpen van hun maatregelen en kolonel Horsten aanstellen tot hoofd van het kamp, in plaats van Majoor Spoletti, om zodoende eens en voor altijd de talrijke ontvluch tingen de kop in te drukken. Hij wordt bij gestaan door luitenant Schmidt. De komst van de Duitsers brengt een ge weldige ommekeer teweeg in het kamp. 's Avonds mag er zich niemand meer verto nen; die het zouden wagen de gevangenen te helpen, worden met de doodstraf bedreigd, Móeder Katherie beslist echter dat zij zul len doorgaan met het redden van de kinde ren. Inmiddels heeft Kolonel Horsten argwaan gekregen en begint hij te vermoeden dat de nonnen bij de ontsnappingen betrokken zijn. Verschillende malen komt hij op onder zoek in het klooster, maar telkens wordt hij op listige wijze afgescheept. Zelfs indien hij niet akkoord zou gaan met de hem opgeleg de ;,taak, zou hij ze toch ten uitvoer brengen, Van le klas naar 2e klas: Ria Bakker, Janny Bremnier, Janny Dom- merholt, Fennelies Eerdmans, Maartje v. Eijzeren, Gerdien Hiltjesdam, Jenny v. Los ser, Johanna Mensink, Marijke Meulenbelt, Reina Pluimers, Jo v.d. Riet, Riki Schuite maker, Toos Schuiterd, Truida ter Steege, Ida de Vries, Martha Wessels, Herma Waan- ders, Sjanie Both, Erna v.d. Grift, Riki Haase Dineke ter Harmsel, Hannie ten Hove, Fen ny v.d. Maat, Riek Mensink, Hendrika Nieu- wenhuis, Hendrika Seppenwoolde, Arnie Sok, Lucie Vermaas. Grietje Averink, Elly ten Bolscher, Dineke Bouwhuis, Hermien v. Brussel, Willemien Dol len, Alieke Eshuis, Gea ter Horst, Henny Kreijkes, Jannie Manenschijn, Lucie Mark voort, Dientje Pas, Jan ten Brinke, Wim Goossen, Gerrit ter Harmsel, Henk ter Harm sel, Dinant Hulsman, Wim Nijenhuis, Berto Oosterveen, Hans Stam, Reinder Woudenberg, Jan Assink. Jan Assink, Herman Baan, Henk Brinks, Geert v. Brussel Albert Goorman Jan v. Heek Albert Janssen, Jan Ligtenberg, Gerrit ter Maat, Gerrit Meenks, Harry Rozemuller, Ger rit Tij hof, Jan Wessels, Benny Wolterink. Jan Agterbesch, Gerrit Jan Averesch, Ad Bolks, Gerard Broekhuis, Albert Dannenberg, Dieks ter Harmsel, Jan Kamp, Gradus Kreij kes, Jan Nijkamp, Wim Romp, Herman Smal- brugge, Lamber Voortman, Gerrit v. Weerd, Henk Agteresch, Leonie Vlaardingerbroek, Hendrika Wessels. VAN 2 NAAR 3 Dina Baan, Rina Baan, Mini Dangremond, Ali Karkdijk, Jenny Kraa, Dikie Meeuse, Dina Scherphof, Rita Seppenwoolde, Marie Troost, Marietje Ditsel, Anja Gijsbers Ine ke Hegeman, Leida Koster, Dineke Kreij kes, Willy Markvoort, Herma Nijkamp, Gra- da Nijzink, Jannie Rozendom, Grietje Strij ker, Marietje Troost, Dineke Tijhof, Marie tje Wermink, Jenny ter Harmsel. Truus ten Brinke, Herma Dam Wichers, Gerry Dannenberg, Annelies Eertink, Corrie Getkate, Ali Jansen, Manna Ligtenberg, Dini Mensink, Janny Pas. - Wietske Bouma, Hermien Burgers, Aaltje Gerritsen, Ineke Harbers, Annet ter Harmsel, Willy Kreijkes, Henny Lankamp, Lia Strokap, Ria Struyk, Anna Broeze, Mien v. Brussel, Dora Hietland, Sientje Lohuis, Truus Riet berg, Leidy Scharphof, Ali Wolthuis, Dini Landeweerd, Egbert Harbers, Jan Heuvelman, Jan Nijkamp, Jan Rosman, Henk Schippers, Dick Smeijers, Berend Verseput, Gerrit Kos ters, Johan Kosters, Jannes Nijkamp, Henk Veneklaas, Jan Assink, Wim Baan, Jan Har bers, Kees Hoogendijk, Jan Janssen, Arend Kalenkamp, Jannes Keizer, Arend Kippers, Albert Pluimers, Connie Brouwer, Erik Kappert, Jan Lankamp, Jan Marra, Dinant Poortman, Dick Waan- ders, Henk Wolterink, Bertus Aanstoot, Rien Landeweerd, Jan Stam, Gerhard Wessels. VAN 3 NAAR 4 Erna Dekker, Joke Hierdink, Joke Izaks, Hen- nie Klein Horsman, Manna Lankamp, Dini Leijendekker I Dini Leijendekker II Hendrika Lohuis, Marietje Meuleman, Hendrika Nieu- wenhuis, Jannie Voortman, Gerda Welink. Henny Aanstoot, Truus je Aanstoot, Henny Bremmer, Dini Gerritsen Mulkes, Ria Lig tenberg, Hannie Reinink, Trudy v.d. Breemen. Jan Baan, Bertus v.d. Berg, Albert Brandriet, Nederlaagwedstrijd Enter Vooruit-R.V. a.s. zaterdag 4 uur. OPSTELLING: doel: J. Theijink. achter: A. H. Kinghuis - A. Schreurs. midden: H. H. Mulder - B. J. Mulder - G. G. Kwintezberg. voor: H. J. Maatman - G. V.D. Maat - J. H. Heuten - W. A. Maatman - G. Ligtenberg. Vorige wedstrijden Enter Vooruit-Markelo 1-2 Enter VooruitLa Premiere 62. Enter VooruitWierden 44. Enter VooruitZutphania 23. Enter VooruitRoda 42. \l/ omdat een bevel nu eenmaal een bevel is en nagekomen moet worden. Hij is hard-, nekkig en niets kan hem van zijn doel afbren gen en des te minder is hij geneigd om zijn onderzoek stop te zetten, daar hij er van overtuigd is, dat de weg waar langs de kinderen door de nonnen worden weggeleid, hem regelrecht naar de schuilplaats van de partisanen zal brengen. Nadat een der non nen door soldaten wordt neergeschoten, acht de Moeder-Overste het nodig de zich in het klooster bevindende kinderen dadelijk in vei ligheid te brengen. Maar het is de „Grote Verzoendag", de heiligste dag in het Joodse jaar - en op die dag vasten overal ter wereld de Joden, bidden zij om vergiffenis voor hun zonden en gaan zij nooit op reis. Daar om weigeren de kinderen de tocht naar de vrijheid te ondernemen. Vader Desmaines, slaagt er in een rabbijn te vinden, die met de partisanen samenwerkt. Om de angstige kinderen te troosten, verlenen de nonnen de rabbijn toegang in het klooster waar hij in de kelder een soort synagoge maakt en er een godsdienstoefening volgens Joodse ritus gaat houden. Terwijl de zusters met belangstelling het voor hen geheel vreemde schouwspel volgen, worden plotseling de deu ren opengeworpen en dringen gewapende soldaten binnen. Horsten heeft ontdekt hoe de nonnen de gevangen kinderen hebben geholpen. Hopende dat hij thans de schuil plaats van de Partisanen zal vernemen, geeft hij bevel om de Moeder Overste en een non op iedere tien neer te schieten Horsten vraagt twee vrijwilligsters om met de Moe der-Overste te sterven, tenzij deze bereid is om de namen van de Partisanen die haar bijgestaan hebben bekend te maken. Hij bekijkt de nonnen vol aandacht en laat tenslotte onafgewend zijn blik rusten op zuster Mitya. Hij zegt haar naderbij te komen, maar aangezien zij niet wil spre ken beveelt hij Luitenant Schmidt haar aan het spreken te brengen, op welke manier dan ook. Schmidt gaat op het meisje toe en wil haar kleed afrukken.... Jan Dennekamp, Gerrit Harbers, Siebe de Jong, Wim Sanderman, Jan Smeijers, Henk Steen, Jan Tijhof, Egbert Wolves. Henk Assink, Henk Bakker, Jan Getkate, Rudi de Goeijen, Benny Gritter, Hendrikus ter Harmsel, Henk Jansen, Henk Pluimers, Ma- rinus Poortman, Jan Stegeman, Jan v.d. Westeringh. Bevorderd van de le naar de 2e klas van de Primaire Opleiding: Gerri Arends, Dini ter Avest, Dineke Baan, Geesje Bakker, Anneke ten Bolscher, Truus Brinkman, Dientje Brinks, Dineke Bruins, Hannie Bruins, Hennie van Brussel, Janneke Esink, Jennie Harmsen, Jannie Klumpers, Ans Ligtenberg, Truida Ligtenberg, Janna Meijerink, Mineke van de Noort, Truus Nij- land, Gerrie Tijhuis, Mannie Tijhuis, Hannie Voortman, Ria Voortman, Riki Zandvoort. Hendrika Borkent, Coba Corbet, Ali Ezen- dam, Hendrika Hoevink, Fennie v.d. Kolk, Jannie Langenhof, Christa van Leussen, Dini Manenschijn, Johanna Mennegat, Dini Meul- man, Dini Nijzink, Martha Ooms, Jennie Pluimers, Jo van Rechteren, Hendrika Rot man, Leni Scholten, Jenneke Seppenwoolde, Dini Veneman, Jannie Smit, Dini ter Harm sel, Riki Hulsman, Jannie Jansen, Jannie Kieftenbelt, Jo Kolhoop, Annemieke Lande weerd, Tootje Landeweerd, Hennie Meulen- kolk, Dini Nijmeijer, Anna Pluimers, Gerrie Pluimers, Hennie Pluimers, Hennie Reinink, Engelien Schuitemaker, Herma Schuppert, Sientje Schuppert, Frida Smit, Ali de Wilde, Marie de Wilde. Jannie Brinks, Joke Dangremond, Geertje Dokters, Mini Flim, Dini ter Harmsel, Hannie v.d. Houten, Truus Jansen, Jennie Jansen, Reini Kamans, Ger da Keizer, Hannie Klein Legtenberg, Wille mien Kosterbok, Marietje Lensink, Berta Me- kenkamp, Mini Nijkamp, Lina Rosman, Ali Rozendom, Dini Schutten. Ali Baan, Hendri ka Baan, Truida Beldman, Janna Brinks, Janna Bruins, Rina Dasselaar, Riek Eshuis, Dineke Harbers, Janna Harbers, Marietje Immink, Jannie Kamp, Rikie Kamphuis, Jan neke Ligtenberg, Geesje Meijer, Willie Nieu- wenhuis, Dientje Nijkamp, Hanna Plas, Be- rendje Slagman, Dini Timpers, Ali Wessels, Geesje Wessels. Niet bevorderd werden elf leerlingen. Het getuigschirft van de Primaire opleiding ontvingen: Jannie Baan, Pina Baan, Sini Baan, Sini Brinks, Reini Harbers, Anneke Keizer, Ali ter Keurst, Jannie Kreijkes, Dini Ligtenberg, Ina Ligtenberg, Ria Ligtenberg, Janna Nij zink, Rini Paalman, Ineke Timmerman. Hanneke Assink, Hermien Bartels, Dini Beld man, Gerrie Beldman, Riki Getkate, Gerrie Lankamp, Dini Reef, Geesje v.d. Riet, Han nie Scheppink, Dini Schreurs, Johanna Schup pert, Berta Smelt, Jannie Veneman, Jannie Welink, Heieen Witteveen, Jannie Wolfs, Truus Wolthuis. Manna Beldman, Hendrina van Heek, Anneke de Jong, Dina Krejenzang, Hanna Kwinten- berg Hennie Seppenwoolde Jannie v.d. Stouw Hennie Troost, Hermien Voortman, Naatje Vos, Mini Vruggihk, Dini v.d. Willige, Leni v.d. Berg, Geesje Bruins, Hanna Dannenberg, Janna Dennekamp, Gerda de Goeijen, Ria Kappert, Greta Ligtenberg, Jannie Ruiter kamp Dina Scholten, Dini Stevens, Rietje v.d. Stouw Hendrika Wilmink, Willy Wilmink, Fenneke Zwoferink. Aan veertien leerlingen kon geen getuig schrift worden uitgereikt. Het getuigschrift van de OPLEIDING Assis tente in de Huishouding ontvingen: Annie Baan, Geertje Bakker, Willie Brand riet, Cobi Ekkelkamp, Mannie de Goeijen, Greta Jansen, Riek Klein Nagelvoort, Jannie Ligtenberg, Willie Maassen v.d. Brink, Lina Nijenhuis, Jennie Puitrum, Ali Smit, Riki Stam. Alle leerlingen van deze opleiding ontvingen het getuigschrift. Voor de Primaire opleiding hebben zich 95 leerlingen aangemeld; voor de opleiding As sistente in de Huishouding 17 leerlingen. Aan de Heka vakschool slaagden voor het „Modinette-examen" de dames M. Dijk, J. W. Egberts, J. C. van den Heuvel, J. F. Karkdijk, M. Meijer, G. Schellevis, W. Wil- bers, G. J. Zandvoort, E. H. Zwoferink, J. Olde Reuver of Briel, J. H. Schulenburg, G. A. Scholman, A. Haase, J. Paalman en W. Eijzinga. Voor 't ULO-diploma slaagden de volgende leerlingen van de R.K. ULO-school te Rijs sen: M. Huiskes, R. Nijhoff, G. Meijer, J, Struik en A. Bekhuis uit Rijssen, N. Woolde- rink uit Wierden en A. A. Essink uit Enter, G. Kleijsen, W. Broe en A. Blikman uit Nijver- dal. Dit is te veel voor Spoletti die het toneel met verbeten woede heeft bijgewoond. Hij vraagt Horsten toestemming om de Moeder- Overste even alleen te mogen spreken. Den kende alleen met haar te zijn, verklaart Spoletti haar, dat hij Horsten gaat neer schieten. Maar Horsten heeft het gesprek afgeluisterd en laat hem in hechtenis ne men. Moeder Katherine en de twee vrijwil ligsters, Zuster Gerta en Zuster Eliveta staan biddend tegen de muur. Het Italiaanse executie-peloton maakt zich gereed. Schmidt geeft het bevel: Vuur. Een ogenblik gaat voorbij, terwijl alle omstanders verbaasd toe kijken. De nonnen staan nog altijd recht. Zon der van de bedoelingen der anderen iets af te weten, heeft iedere soldaat voor zichzelf beslist, niet op de nonnen te schieten. Spo letti ziet zijn kans gekomen. In dolle woe de wendt hij zich tot Horsten en doodt hem met een revolverschot, terwijl de soldaten het lichaam van Schmidt met kogels door zeven. Spoletti werpt een lange afscheidsblik op Zuster Mitya. „Zeg haar, dat ik zal terug keren," zegt hij de Moeder-Overste. Daarna gaat hij zich met zijn manschappen bij de partisanen aansluiten. De weg is open voor de kinderen: de vrijheid wacht hen... t

Erfgoed Rijssen-Holten

Weekblad voor Rijssen | 1961 | | pagina 3