KOMT D'R IN!
CURIOSITEITEN UIT DE
KRANTENWERELD
Altijd rechts, behalve...
Gevonden voorwerpen
R. I. V. O.-nieuws
Rijssens oudheden -
de Kopwilg
Het nieuwe RAI-gebouw te Amsterdamdat deze week werd geopend
Vergadering S. G. P.
Pagina 5
DIT DOET u NIET..
WAAROM DIT DAN WEI?
DOE HET DUS ZO
SP5
In plaats van een zakdoek
Abonnementsgeld van salaris
Uclix i'UOi
Joa vergang wekke zeenk nor de Revue
hen e wes en ik murre zegn neet tot min
verdreet. Woer ak an det kaatje zin e kömn
zak oeleu mer neet verteln want dan koomp
Vosman in dezelfde mauz'fenissen as den keal
doar in dee fiela doar in Bonn. Det' den
oawnd koold was det herienderd zik ieder-
eene dent den oawnd boetn is e wes. Dus
det ziwwe wal ees, keal, keal wat vaalt
det teegn. Mer vuur de keuns hek det wal
oawer. En, keuns hek genötn den oawnd,
och man, och man!!
Met meuite hek miej duur de drokte hen
e drok. De kleere kwiet worn was wal ne
heelde bedeunege. Jammer vuur de vrouw-
leu dat dèt speegel op zonne benouwde stea
steet. Ak Jantje van 't Park nog ees spraek-
ke dan wikket um toch nouws zegn. Non
ist aaltied, mak ter eawn langs, zok ter
eawn langs meugn? En dee vrouwleu dee
't dan met' hoar gangs zeet dee keunt zik
neet ten volle ontplooin.
Nee, doar muwwe ne keer oawer dóonnü
Afijn daor kömme viej goodskiks duur en
bragget' er viej dit keer zoonder lasteg val-
derieje of. Mer toek de zaale in wol kreek
eawn de weend van vuurtn. Joah zeg eene
van dee witbuuze teegn miej heb iej oew
kaatje al in e leawert? Ik steun versteeld!
Minleewe man, zeak, ik hebbe ne oetneu-
dege van Vosman, en non wol iej miej
kuiern oawer een kaatje per slot van reknge
zik ook nog ietskes van de Kraante. Von
'Sufferd zol Bennad zegn! Met 'n smoesje
(waak oew mer leewer neet vertelle) köm
ik toch in de zaal en leenks in' hook vuur-
an zag ik derekt al nen keal met een groot
fototoestel. Aha. gungt miej duur n' kop,
de petretn keals zeet er ook al. Det is van-
oawend wal helemaol anpat. Ik hoppe det
'er van geet en nuks ook. Toet gediene
lös gung hakket al wal beken, duchen miej.
Als gung rap, rap! Met eur aln, doar op
de plaankn, kuiern ze oons mood in, wat
toch ealke wals neurg is. Al geet' oons dan
ook nog zo bes, der bliewt nog nen hoop
dinge te weunsken oawer. Want temêe met
dee vrieje zoaterdaage wil alleman wal nen
brommerd hebn, mer krig ne n' ieder nog
neet. De wiewe zeut oons bielöchen, dan
zolt n'heeln zoaterdag der van goan, en zee
meer stofzeugn eerple skeln! 't Kan ook
wean det de leu van de petatn meer ver
koopt? Non dan wier op de plaanken. Met
volle meziek maakn oons een poar vrouw
leu der op ateant det ze heel wat in' skoe-
loop op een buitenweg ALTIJD links, Ó6k
bij avond. Dan heeft U geen gevaar tn de
rug en U ziet ook het gevaar vóór U
Het is in onze (geregelde) samenleving
nu eenmaal zo, dat er altijd uitzonderingen
moeten bestaan, die de regels dan zgn. he
ten te bevestigen. Zo ook op de weg. Daarom
kunnen wij niet alleen volstaan met ons in
het verkeer aan de regels te houden. Ook
uitzonderingen zijn er om in acht genomen
te worden.
De regel „houd rechts" zou geen vol
maakte regel zijn als ook daarop geen uit
zonderingen bestonden. Een daarvan zal iede
re voetganger - en wie is dat niet? - ter
dege in de oren moeten knopen, om het maar
eens even oneerbiedig te zeggen. Wij doelen
op het voorschrift, dat een voetganger buiten
de bebouwde kom op een weg waar geen
voet- of fietspad is, niet rechts, maar links
moet lopen. U vindt dat gek? In strijd met
de principes? Een vondst om het ons op
de weg nog moeilijker te maken?
Allerminst! Bij de wetkamp in de Romein
se arena, bij het gladiatoren-duel en bij
het stierengevecht gold en geldt altijd de
stelregel, dat men zich tot elke prijs moet
hoeden voor een aanval in de rug. Nu is
het op de weg geen steekspel (al lijkt 't er
soms wel op!) Maar een steek in de rug
kan even dodelijk zijn als in de arena.
Daarom is het zo noodzakelijk, dat de voet
ganger die van de rijbaan gebruik moet
maken - wat op zichzelf al onveiliger is dan
op een voet- of fietspad altijd het verkeer
tegemoet loopt. Hij kan dan immers het
verkeer zien aankomen en op elke onver
wachte beweging van een naderende „te
genligger" direct en afdoende reageren.
Ieder jaar weer verongelukken er voetgan
gers, omdat zij zich consequent - te con
sequent - aan de regel „rechtshouden" vast
hielden, ook daar waar dat levensgevaarlijk
was. De uitzondering op de regel is er om
levens van een vreselijke dood te redden. Is
dat geen reden, om die uitzondering vandaag
nog in praktijk te brengen?
tert harn. Det belaown wat vuur later. Ben
nad vreug met een stoaln geweetn owwe
betoetert warn. Ik daggen an det koole weer
en mos um zowat geliek geeuwn, at eawn
later neet de vrouwleu warn beginn te daan-
sen op de moatevan de keelderbloazers.
Nee, toeW veun ik miej neet meer betoe
tert, wat waij toch?? Op ne reelke meneere
warn dee meuge (op de plaankn) an een
ceant e kömne. Det kuiern van 8000 geuln
oft niks was. Oawer betoetert gekuiert?? Doar
biej den weenkel kreej eegeleke duur det'er
nog wals wat in de pot zat. Teman zon
pak en van dee skoewers op n'snee. Det dikke
meanske, dachen ik biej miej zelf, det leert
nooit. Achterof bekeken kon den 't beste op
dee dinge stoan. Dus daor dut'um juus t'ge-
wechte. Det drok daale, heurn ik ter eene ach
ter miej zelf. Wat een geneugen, zo de R.O.-
N.O. zegn det'er nog veskes wörn e zung
in t' plat!
In dit vesjen kömter op daale det ze met
det geskie alleene de knippe plat kreegn.
Gelukkeg, want het kan ook aans of loopn!
Of zaol det smangs van de boltjes komn? v
Tussen t'gerais nor Oostenriek hen tikn oons
n'ooln Nietert nog efkes op de skoolder det
Vader Tied oons eiken dag op wis det
leawn heel kort is, een oogenblikü Natuur
lek hoown oons det neet te wierhooln um-
me an te heurn, det Getjan op ne gezoone
meneere aktief is, atte vrouwleu zut. Plaase
been an een of twee, det gef mood. Zeeker
Getjan, det gef moodü Mer toch, met Jan-
noa op n' achtergroond goaj neet mak te
veer, zag ik. Wilm is meer de man van
de knippe, want den zweejn met det opskrief-
beuken, as nen duurwaorder. Dieks hef
netjes op e passet det Wilm gin las lee.
Het mut miej oet de penne: Dieks maakt
aaijt mooie petretn, netzelde wee atte der
op zet! Ik veene trouwns dette der völle
better oet zut. Det zal um dee fruitmaane
van de vuurge keer wal e lapt hebn? Viej
goat veerder en intusken hebt oons, twee
vrouwleu met mekoar en ne keer nen jongn
keal alleene, laoten heurn wat oofege en an-
leg tregte kan kriegen. Toovalleg sprök ik
Merietje van Betsken noa n'ofloop, en den
zea detter gruwelijk mooi was e zungn. Dus
det is dan zeeker in orde en dut min hatte
terdeege good. Bennad n'eessen den't van
n'hoogn in t' Riessense nieje bad spreenk.
Ik stelle op disse plaase dan ook vuur, det
wonneer temeer in maij de boele lös wordt
e doane det Bennad dan ook as n'eessen
van den niej toorn ofspreenk. De man heft
wal verdeend, de Börgemeaster is getuuge
wes en den kan der nen hoop an doon. Loat
det dan ook ees een poar ceant kossen.
n'Sekretaris beneumn heft ook wal een poar
ceant e kossetü!
Oawer spring gekuiert, watte mooie spring-
peerdjes in det Cirkus. Iej snapt neet woer
as'et vol hooit en woer at zonnen daanskeal
en springjuffer det dee vrouwleu zo gaauw
leert. Het murn wal meaks wean deet'er
wat vuur oawer hebt.
Der zat 'er eene neus miej den heilzo.:,,
lange as ze gangs warn e klapt. Det hek-
zegge, nog nooit zo mooi e zeene en ik hebr-
be oaweral al wals e wes!! Oh jeh des
woar ook, toeter op de plaankn e kuiert
wör oawer den keal van OLBA zat'er doar
vuur miej eene te lachen, heel anpat. Ik
keeke good en joawal heur, det was den
keal van OLBA. Umme tiws van te worn
daggen ik. joah van dee wöste bedoel ik!!
Teegn 'teane van oawnd kreewe te heurn
det HOLLAAND toch ook zinne mooi dinge
en goo dinge en dinge um op te pochen har.
Good Oostenriek is mooi umme hen te gaone
en het verveelt'er oew neet mak al gaoij
der lek joar hen, net as den laider van
de Revue. Hollaand kan met spöln det deern
z'oons den oawend nog ees good wier oet
de bestfe. Met een mooi vol spil op de plaankn
en neet te vergaeten een mooi geskeelderd
achterdook hebt ze oons den oawnd efkes de
troann in de oogn e kreegn. Viej warn der
oet!!!
J. v. E.
Soldatenmuts, rechter glacé handschoen,
zwarte vulpen, leren mantelriempje, groen
bruine kinderwant, groene ball point, gele
wollen sjaal, rechter bruine schoen maat 41,
geblokte sjaal, groen-geel wantje, sleutel
no 20, 7 snaren, oude bruine portemonnaie
met inh, rechter blauw gebreid kinderwant
je, grijze wol, witte fietspomp, 7 sleuteltjes
aan ring, stalen meetband, padvindersriem,
zwarte tegenpijpen, middel grote hond, blauw-
rood-wit kinderwantje, paar gele handschoe
nen en 3 zakdoeken, rode portemonnaie,
gele sjaal, rood kinderwantje, blauwe capu
chon (wit gevoerd), donker groen fietspomp-
je, bruine lederen portemonnaie, gewicht van
1 kg. rood kinderwant je, paar dames hand
schoenen, geel-witte muts met pluim, vra-
genboekje, een elektrisch snoer (strijkijzer),
zwarte grijze vulpen, grijs dameshoedje, mi
litaire staaflantaarn bruine portemonnaie,
paar oorwarmers, bruine lederen actetas,
bruin-grijze handschoen, blauw-zwarte spa
niel, blauwe sjaal, donker blauwe alpino
muts, blauw-witte kinderwantjes, rood-wollen
sjaal, linker bruine herenglace, twee meisjes
ringetjes, grijze jongenspet, wollen das, ro
de portemonnaie, tandartskaart, wit ge
breid kindertruitje, paar donker groen kin
derwantje, een donkerblauwe Lindbergcap,
bruine psalmboeje, damesrijwiel, rozen
krans in etui, bruin kinderwantje, dames
rijwiel, zwarte psalmboekje, zaklantaarn,
blauw gebreide want, Frans-Holland woor
denboekje, bruin hondje (asbakkenras), rode
kinderportemonnaie, grijze damesmuts met
Oranjebandje, groen gebreide handschoen,
wollen das, zwarte hond, grijze wollen he
rensjaal, paar witte gebreide handschoenen,
buiten omtrek van tandwiel, kentekenplaat
T.R. 98-19, sleutel No. 19,
Bovenstaande voorwerpen en goederen zijn
te bevragen op hét rijkspolitiebureau tussen
18.00 en 20.00 uur op alle werkdagen.
Telefonische verzoeken omtrent deze voor
werpen worden niet in behandeling geno
men.
ZONDAGSDIENST DIERENARTSEN
RIJSSEN - WIERDEN.
De zoridagd'enst wordt a.s. zondag waar
genomen door dierenarts Capel te Wierden,
tel. 05496-478.
(Van een speciale correspondent)
LONDEN - Als attractie verscheen kortge
leden in een Londens blad een advertentie
met pepermuntgeur. Zij maakte in zwart-met-
groene druk reclame voor een nieuw soort
erwten, waarbij de combinatie van het groen
en de geur van pepermunt - de Britten ver
werken in allerlei spijzen „mint" - tezamen 'n
indruk moesten geven van de smaak van
deze nieuwe soort. Deze opvallende reclame
was intussen beslist niet een unicum in de
geschiedenis van het dagblad.
Er waren Engelsen, die zich herinnerden,
dat er ook al stofkranten waren geweest,
die na gebruik als krant nog eens als
zakdoek konden dienen, dat er zogenaamde
„Luminaria" geweest waren, kranten met
lichtgevende letters, die men in donker kon
lezen en dat een tijdlang Kaukasische kran
ten verkrijgbaar waren, die het formaat had
den van een briefkaart en die men moest
lezen met een vergrootglas.
Een exemplaar van een zeer opmerkelij
ke Chinese krant bereikte 37 jaar geleden
Londen. Het blad heette „De vijfde ruiter"
en was een speciale uitgave ter gelegenheid
van de dag dat de wereld ten onder zou gaan,
hetgeen door een in China wonende missio
naris voorspeld was. Het blad hield zich be
zig met alle mogelijke details van deze ko
mende gebeurtenis en verduidelijkte de si
tuatie aan de hand van landkaarten en schet
sen. Het weerbericht voorspelde „warmere
dagen", en een ijzerwarenfabriek beval haar
filialen aan, die zij „zich dacht in de buurt
van de Melkweg op te richten". In een pes
simistische voorbeschouwing werd aange
kondigd dat de volgende uitgave waarschijn
lijk op asbest gedrukt zou worden. Om on
bekende redenen zijn echter "slechts" 25 exem
plaren van deze speciale uitgave gedrukt.
Een blad dat zeker even zeldzaam is, was
de in Parijs verschenen „Mouchoir", dat de
vorm van een zakdoek had en ook voor dit
doel kon dienen. In India ging men ech
ter nog verder door: daar kon een courant
uit zacht katoen niet alleen als zakdoek ge
bruikt worden, maar kon na het gebruik ook
gewassen worden en voor herhaald gebruik
worden teruggezonden naar de redactie.
In het jaar 1831 kwam een slimme Engel
se redacteur op de gedachte een katoenen
krant uit te geven onder de naam „Bertholds
Political Handkerchief", teneinde de hoge
belasting op couranten te ontlopen. Dit blad
was 45 x 28 cm groot en kostte 4 pennies.
Enkele jaren geleden verscheen in Span
je een blad dat „Luminaria" heette. De ge
dachte om een lichtgevende druk uit te bren
gen, werd enthousiast begroet maar op den
duur waren de drukkosten te groot. Slechts
weinige kranten hebben echter een zo har
de strijd om het bestaan moeten voeren als
het weekblad „Liberator", dat in 1831 in
Boston opgericht werd door William Lloyd
Garrison met het doel om de afschaffing van
de slavernij te bewerkstelligen. De uitge
ver hield jarenlang, zonder kapitaal, en zon
der veel kans abonnees te krijgen, zijn een
mans-bedrijf in leven, ontving talloze dreig
brieven van slavenhouders en beleefde ten
slotte toch nog de grote genoegdoening, nog
net de bevrijding van de negerslaven te kunnen
melden voor de verschijning van de „Libera
tor" gestopt moest worden.
Toen 150 jaar gelden de eerste Perzische
krant uitkwam - het was een gelithografeerd
blad dat in eerste instantie hofberichten gaf
- bediende men zich van een zeer eenvoudige
methode om zich van een vaste kring van
abonnementen te verzekeren. Toen de on
derdanen van de Sjah blijkbaar weinig be
langstelling getoond hadden voor het blad
vaardigde de regering een decreet uit dat
aan elke ambtenaar een exemplaar toege
zonden moest worden en dat het abonne
mentsgeld van zijn salaris moest worden
afgetrokken. Niet zo goed verging het een
blad in Groenland, dat kon bogen op de lang
ste naam in de krantenwereld. Het heette
„Arrangagliotio Natininnavnik Sysaramas
Sivik" en ging niettemin failliet.
Het schijnt voor iedereen nog niet even
duidelijk te zijn, maar RIVO 1 is bezig naam
te maken in de Oostelijke volleybalwereld.
Met de regelmaat van een klok worden alle
concurrenten afgewezen, en dat dit niet
„krap aan" gebeurt bewijzen de setcijfers,
in 5 wedstrijden 16 sets gespeeld en daar
van 15 sets gewonnen. Ook zaterdagavond
werden beide puntjes weer naar Rijssen
meegebracht. In drie sets, 15-6, 15-9, 15-6,
Hoezeer de sterkte van RIVO wel is toege
nomen, bewijst wel het feit dat in de eerste
(competitiehelft slechts met krappe cijfers
(3-2) kon worden gewonnen. Deze keer was
het echter een volkomen regelmatige zege,
die geen ogenblik in gevaar is geweest.
De stand in de overgangsklasse Oost is
nu:
Kateekers 2 14-26, P.S.V.H. 12-20, RIVO 16-
22, N.S.H. 14-16. D.I.S. 16-16.
Sp. Wilhelmina 12-14, Antilopen 14-14, Vrede-
stein 13-10 Smash 14-10, Rapid 14-10, Kies-
schijf 14-8, R.O.V. 13-2.
De kiesvereniging der S.G.P. zal heden
avond in een jaarvergadering bijeenkomen.
Behalve de gebruikelijke punten van behan
deling, zal weth. Goosen spreken over de
uitvoering van het uitbreidingsplan. De te
genwoordige voorzitter de heer J. de Rooy
zal wegens vertrek naar Uddel zijn functie
neerleggen.
RIJ SS EN buiten de ivallen
Op zijn toen nog bloeiende herenbedoening
woonde Jonker Roelof van Langen. Baron
Roelof van Langen, wel te verstaan. De
Bevervoorde was toen nog, al heel lang ge
leden, een hoge heerlijkheid. Roelof van Lan
gen was op de Bevervoorde de laatste van
zijn geslacht. Het had niet aan hem gele
gen dat de van Langens tot Bevervoorde te
Rijssen uitstierven. Vanaf zijn twintigste
jaar had hij achter de freules in de verre
omtrek aangelopen, maar zondere resultaat.
Naar veel trouwpartijen was hij geweest
in die vijfendertig jaar, hij was nu vijfen
vijftig. Zijn even oude knecht, Plas Bats,
zei maar geregeld, dat de Jonker maar
door moest tasten, er waren freules ge
noeg in het land. Plas Bats zelf was ook vrij
gezel gebleven, niet omdat hij geen meisje
kon krijgen, oh aan iedere vingen wel één.
Maar het stond niet, een vrouw aan te slaan,
zolang de Jonker nog vrijgezel was. Oh ja,
Bats had het er menigmaal overgehad met
zijn medeherenknechten, in zijn stamkroeg „de
Moezenköttel". Een herberg die al enige hon
derden jaren verdwenen is. „De Moezen
köttel" was een herberg niet ver van de
kerk. Er stond een reusachtige lindeboom
voor, hier nu kwamen op hoogtijdagen de
knechten en maagden van de kastelen en
landhuizen bij elkaar om feest te vieren. „De
Moezenköttel" was ook de herberg, waai
de herenknechten bij winterdag hun kerk-
stoven neerzetten en de kastelein en zijn per
soneel zorgden voor een heerlijk kooltje vuur,
in de adellijke stoven. Voor de Bevervoorde
was maar een stoof in gebruik, die was van
Siene de huishoudster, een scheermes van
een wijf, die ieder op de Bevervoorde naar
haar hand zette, zelfs de Baron. Nee, als
men aan Bats vroeg of de Jonker nog niet
gauw trouwde, dan antwoordde Bats stee
vast: „Dat hef de tied nog wal". Er was
natuurlijk ook een andere tijd geweest, een
tijd dat Plas Bats als jonge kerel fier op de
bok zat, van het statierijtuig van Bevervoor
de en de zweep duchtig liet knallen. Het
was nu op de kop af dertig jaar geleden, dat
zich die catastrofe had voorgedaan. Op de
Oosterhof was de jonge Jonker getrouwd, de
zelfde die nu promotie had gemaakt en daar
was Jonker Roelof van Langen vol moed
naar toe gegaan om, hij had het zich al da
gen in het hoofd gezet, met freule Judith
van Voerst van de Grimberg te vrijen. Er
waren daar veel freules geweest, op de trouw
partij, maar Roelof vond dat alle hout geen
timmerhout was. En dus had hij het voor
zien op freule Judith van Voerst! Maar de
freule liet het afweten. Zij had andere amou
reuze plannen. Zij wist zeker dat de Jonker
van Bellinckhove Van de Bellinckhof bij
Almelo haar zou vragen. Wat verbeeldde zich
die kopwilg van Bevervoorde toch. Neen!
Mij niet gezien. En op de eigenste avond
was het lot bezegeld voor Honker van Langen.
Hij kreeg daar op de trouwpartij zijn scheld
naam en zou die zijn hele leven blijven hou
den. Wanner men het naderhand in adellij
ke kringen had over de Kopwilg van Rijs
sen, wist men dadelijk wie men voor had.
Nu was de Jonker van Langen niet bepaald
knap. In de eerste plaats had hij een paar
denvoet. Daarnaast een veel te groot hoofd,
dat bijna op de schouders stond.
Neen! kreet freule Judith van de Grim
berg tegen haar vader, die een goed woord
voor Roelof van Langen bij zijn dochter deed.
„Als ik met de Kopwilg naar bed moet,
dan hang ik mij liever op, of spring in de
Regge".
Derk van Voerst van de Grimberg was zo
geschrokken, dat hij er niet meer over sprak.
De Jonkheer Van Langen ergerde zich wan
neer hij in de spiegel keek. En Bats de
knecht gaf hem een goede raad. De Jonkheer
moest zich laten schilderen en het. schilderij
aan de muur hangen. Op zo'n schilderij kon
men natuurlijk veel mooier worden dan men
was. Ja dat was nog zo gek niet. En toen er
een maand later, een reizende schilder door
Twente liep en ook toevallig, op de Ooster
hof kwam, moest Bats de schilder waar
schuwen, de heer van Bevervoorde wilde ook
uitgebeeld worden, en in het nette, voegde
Bats er volledigheidhalve bij. De schilder
kwam en bekeek de Jonker, en dacht pre
cies hetzelfde als de freule van Voerst. Wat
een kopwilg van een kerel. Maar met een
reizende kunstschilder kon je in die dagen
alle kanten uit. De kunstschilder moest eerst
naar Siene in de keuken. Siene, bekeek het
geval, en dacht blikskaters, wat een knappe
kerel, als ik die nog eens aan de haak kon
slaan. Er kwam voor de schilder een maal
tijd op tafel, alsof het voor de Jonker was.
Siene ging heel kwistig om met ham en ei
eren, zij dacht bij zich zelf, ik gooi met met
worst naar een zij spek. Zij kon dat doen,
want zij speelde de baas in het vrijgezellen-
huis van de Jonker van Bevervoorde, zij kreeg
voorlopig haar beloning, Want toen de schil
der goed verzadigd was, zoende hij Siene
vele malen. „Waar blijft die schilder nou?"
vroeg de Jonker, die al vast 'n half uur lang in
een gemakkelijke stoel had plaats genomen,
„ik zal eens even kijken baron!" riep Bats,
die niet alleen stalknecht, maar ook huis
knecht en kamerdienaar was. „Siene zal zich
wel op 't portret laten zetten voegde hij er
gekscherend aan toen. Hij kwam juist te laat
om Siene en de schilder te betrappen.
De uitgeslapen feeks, zette haar gewone
strenge gezicht en commandeerde: „schil
der je koffie is op, en nu naar meneer". De
schilder had nog 'n halg uur nodig om Roelof
Van Langen te bekijken. „Wat kop! Wat kop!"
dacht de goede man bij zichzelf. „Jonker,"
riep de schilder, „ik zal je maar in 't harnas
schilderen". „Maar ik heb geen passend har
nas, ik ben van mijn vak hereboer!" Geeft
niets, riep de schilder, „dat harnas maak ik
zelf wel." Enkele weken lang bleef de schil
der bij de baron, deze vond het wel lang.
Maar Siene commandeerde dat meneer er
knap uit moest zien. En zij, de huishoud
ster, tweeendertig jaar, wist wat zij deed.
Op een maandag was het schilderij af. De
schilder zorgde ook voor een lijst. Die liet
hij te Rijssen maken van wagenschotten-
hout. Het was voor het eerst in Twenthe dat
de schilder zijn werk behoorlijk betaald kreeg.
Toen het schilderstuk aan de met kalk ge
witte muur hing, kende de Jonker bijna zich
zelf niet, zo knap was het. Bats zei ook,
dat het een mirakel was, veel mooier dan de
kruisweg in de kerk. Anderhalf uur, nadat
de Jonker de schilder had betaald en deze
vertrokken was, bleek dat hij meer had mee
genomen, dan hem toe kwam. Siene was weg.
De schilder had een krabbeltje op de keuken
tafel gelegd, maar Siene was in geen vel
den of wegen te vinden. De Jonker stuurde
Bats met het briefje naar de koster-school
meester, en die las er uit voor, dat Siene
huishoudster van Roelof van Langen er met
de schilder vandoor was gegaan. Nu had de
koster-schoolmeester de primeur voor groot
nieuws in Rijssen. Men lachte zich krom.
En op het kasteel Bevervoorde, daar stond
de jonker zijn eigen portret te bewonderen.
En haast buiten adem, kwam Bats aanhol
len en vertelde zijn heer en meester dat de
huishoudster er van door was. Niet dat het
de baron veel schelen kon want het was toch
een haai-baai van een wijf. Maar hij als
heer van Bevervoorde wilde ook niet ieder
een over de vloer hebben. Bats moest naar
de Oosterhof om raad. De Vrouwe van de
Oosterhof schoof van links naar rechts op
haar stoel van verbazing. Ja de Vrouwe van
de Oosterhof dacht diep en lang na. Te En
ter, op het Kottelaar wilden de juffers de
Reiger weg en zij hadden een huishoudster.
Bats moest er dadelijk naar toe. Toen Bats
op het Kottelaar kwam, wilde de huishoudster,
zij noemde zich juffrouw Snuffel, wel op
Bevervoorde komen.
Maar als er dan ook nog aan trouwen ge
dacht kon worden. Een mens alleen was ook
niet veel. Bats vertelde haar dat ze daar
maar met de baron over praten moest,
daar had hij geen zeggenschap over. Een
wanneer zal het zijn vroeg juffrouw Snuf
fel? Als het kan dadelijk, ik heb de koets
meegebracht.
Is er hulp wilde juffrouw Snuffel weten.
Ik ben de koetsier-huisknecht en tevens boer
vertelde Bats en er zijn twee dienstboden
uit Rijssen. Noemen ze Uw heer ook wel de
Voor zover ik weet niet, loog Bats mijn heer
noemden ze in Rijssen de strondjonker,
dat is omdat hij veel mest weggeeft aan
arme mensen. Juffrouw Snuffel kwam dan op
Bevervoorde en er kwam grote verandering.
De jonker moest zich kleden vóór het eten,
dat vond deze gekkenwerk. En Bats moest
alle avonden zijn voeten wassen, ook deze
vond dat gekkenwerk. De jonker ging zijn
nood klagen bij heer Boesveld in Eisen.
Maar toen hij daar kwam kwam hij vroeg
genoeg. De jonker lag te bed, hij was ge
raakt door de kwade hand. Dit kwam van
Hutten Diene, zei men. De mensen wisten
op het land te Eisen nog niet, dat het een
beroerte was. VAN COEVERDEN,
