rvergadering EHBO Kontaktavond „Irene" Ontploffing in HAVANA Parlementaire opwinding rond de huurverhoging Britse studenten moeten steeds meer beurzen gaan afwijzen VAN HET BINNENHOF Ook Uw familieberichten plaatsen wij gaarne in dit blad Overheid geeft te weinig steun Zonder baantje gaat het niet De afdeling Rijssen van de Ned. Ver eniging voor EHBO hield in hotel Spek- horst haar jaarvergadering onder voorzit terschap van de heer W. G. Spekhorst. Voor de overleden leden der vereniging, de heren Wesselink en Wijting, werd één minuut stilte in acht genomen. Het jaarverslag werd uitgebracht door de secretaris, de heer G. de Leeuw, die kon vermelden, dat het aantal gediplo meerde leden was gestegen tot 122. Het totaal aantal leden der vereniging be draagt momenteel 127. In het afgelopen jaar werd een examen afgenomen voor het diploma EHIO (Eerste Hulp In Oor logstijd). Van de door dokter Zillinger Molenaar geëxamineerde kandidaten slaagden er 14 en voor het EHBO-diplo- ma slaagden 19 kandidaten. Hoe belangrijk het werk van de vereni ging is, bleek uit het feit, dat niet minder dan 32 keer door een lid van de vereni ging eerste hulp moest worden verleend. Een aantal leden verleende medewerking bij diverse sportevenementen, o.a. bij de Avondvierdaagse wandeltocht, bij andere wandelsportwedstrijden, bij de Ronde van Overijssel en bij diverse voetbalwedstrij den. Voorts is de vereniging ook op andere wijze aktief geweest. Zo werd medewer king verleend bij de bloedplasmacampag- ne, georganiseerd door het Roode Kruis. Er werden twee nieuwe EHBO-posten uitgezet, terwijl aan wedstrijden in groter verband, die in Nijverdal werden gehou den, door een drietal ploegen werd deel genomen. De heer De Leeuw wekte de leden op aktiviteiten te ontplooien inzake de wer ving van nieuwe donateurs, hetgeen de secretaris beslist noodzakelijk achtte. In het afgelopen verenigingsjaar kre gen 46 leden verlenging van hun diploma; van enkele leden konden de diploma's niet verlengd worden, omdat deze leden de herhalingscursus niet hadden gevolgd. De heer De Leeuw wekte de leden op zo veel mogelijk de herhalingscursus te vol gen (als dat niet gebeurt, kunnen de di ploma's niet worden verlengd). Medege deeld werd, dat een aantal leden zijn aangesteld om behulpzaam te zijn bij het geven van cursussen en oefeningen. De samenwerking met de plaatselijke doktoren, de afdeling Rijssen van het Ned. Roode Kruis, de BB, de Fa. Ter Horst en Co. en de Fa. Heka is zeer goed, aldus de heer De Leeuw in zijn jaarver slag. Wij van onze kant, aldus spr., zul len zoveel mogelijk trachten deze goede samenwerking op prijs te stellen en te be nutten. De leidende figuren bij genoemde firma's zijn zeer tevreden over het EHBO- werk van onze leden. Spr. bracht dank aan voorzitter Spek horst voor het gratis beschikbaar stellen van zijn zaal ten behoeve van cursusen en vergaderingen van de EHBO. Bi' mende van dejhshsii Bakker en Slet- tenhaar bracht de kascommissie haar ver slag uit. Als nieuwe leden van de kascommissie werden gekozen de heren Bakker en Brandriet. De aftredende bestuursleden, de heren P. F. Kistra, J. ten Brinke en J. Beunk, werden herkozen. De penningmeester, de heer J. ten Brinke, bracht zijn financieel verslag uit, waaruit bleek, dat de vereni ging de beschikking heeft over een batig saldo. Na het huishoudelijk gedeelte van de avond werd door Dr. IJdens, orthopae- disch chirurg te Almelo, een lezing ge houden over been- en armbreuken, welke lezing een bijzonder leerzaam karakter droeg, waardoor men deze met geboeide aandacht volgde. Dr. IJdens gaf een uiteenzetting van de diverse soorten been- en armbreuken, die zich bij ongevallen voordoen en van de vele complicaties, die kunnen worden geconstateerd. Spr. gaf tal van nuttige wenken, die door EHBO-ers kunnen wor den toegepast. Dr. IJdens verduidelijkte zijn uiteenzetting o.a. door een aantal te keningen, waardoor het verhandelde be ter tot zijn recht kwam. GEMAKKELIJKE OVERWINNING RIJSSENSE SCHAAKCLUB Door het niet opkomen van de Schaak club Hardenberg 2 voor de competitie wedstrijd tegen Rijssen 2, is Rijssen op gemakkelijke manier in-, hiet bezit ge komen van een welkome overwinning, hoewel men zulk een overwinning uit sportief oogpunt bezien uiteraard niet zo toejuicht. Nu wordt de wedstrijd die Rijssen op vrijdag 23 maart a.s. in Almelo tegen Almelo 2 gaat spelen zeer belangrijk, om dat dan de beslissing kan vallen, welke club zich kampioen mag noemen van af deling 3 van de Twentse Schaakbond. RV (ZM) SPEELT TEGEN ENTER VOORUIT Nu de competitie reeds weer een einde genomen heeft, breekt de tijd van de vriendschappelijke- en nederlaagwedstrij den weer aan. Zo speelt RV (ZM) zaterdag om 4 uur een vriendschappelijke wedstrijd tegen Enter Vooruit. Deze wedstrijd kan interessant worden, temeer daar in het elftal van Enter Voor uit drie oud-RV'ers spelen. Het elftal van Rijssen Vooruit verschijnt in de volgende opstelüng: doel: Jansen achter: Ruiterkamp jr. en Greveling; mid den: Kosterbok, Ruiterkamp en Ten Bol- scher; voor: Schreurs, Schellevis, Rutter- kamp sr,. Lohuis jen Bruggeman. De speeltuinvereniging „Irene" heeft za terdagavond weer de jaarlijkse kontakt avond gehouden in het gebouw Jeruel. De voorzitter opende deze vergadering door allen hartelijk welkom te heten, in het bijzonder de heer Kreijkes, gedelegeer de van de gemeente, en verder de heren Pouw en Bouwmeester, afgevaardigden van de V.V.V. De voorzitter memoreerde in zijn openingswoord, wat deze avond is en wat de bedoeling hiervan is, dat be stuur en leden nauwer met elkaar gaan samenwerken om zodoende te komen tot een goede band in het speeltuinwerk. Kri tiek blijft er altijd en dat mag ook wel, wanneer het maar gezonde kritiek is. La ten wij trachten om met elkaar de kinde ren een gezonde lichamelijke en geeste lijke ontspanning te geven. Zij zullen u er in latere jaren dankbaar voor zijn. Ik besluit dan ook met de wens, dat u allen een genoegelijke avond moogt hebben en verklaar met het optreden van de Jeugddrumband deze kontaktavond voor geopend, aldus de voorzitter. Hierna werd een afwisselend program ma afgewerkt, de Jeugddrumband ver zorgde op keurige wijze de model- en bui tenmodel marsen, zij kregen dan ook een daverend applaus. De kinderzang, begeleid door gitaar, viel in goede aarde, alsmede het bandje dat op keurige wijze zijn kun nen toonde. De schetsen, die werden uit gevoerd, mochten er zijn, vooral de Tand arts en de Pianostemmer deden het pu bliek lachen. De verloting verliep nogal vlot, dank zij de grote opkomst waren de lootjes gauw aan de man gebracht. Het bestuur kan dan ook op een zeer geslaag de avond terugzien. Bij de uitgang werd nog gekollekteerd voor een lid dat al ruim een jaar verpleegd wordt in het sanatorium. Toen in 1898 in de haven van Havana de Amerikaanse kruiser „Maine" in de lucht vloog, betekende dat het begin van de Amerikaanse penetratie op het suiker, eiland Cuba. En nu onlangs een Belgisch, met munitie geladen vrachtschip in diezelfde haven explodeerde, werd die ontploffing het sein tot een ongekend hevige anti-Ameri kaanse uitbarsting. Wat is er gebeurd, dat de gevoelens der Cubanen zo veranderd zijn? Cuba, eeuwenlang een Spaanse (en door Spanje uitgebuite) kolonie, vocht zich in het eind van de vorige eeuw vrij, in een strijd, waarin de Spanjaarden reeds „mo derne" begrippen zoals de tactiek der ver schroeide aarde en de concentratiekampen toepasten. Bij die strijd hadden ze de hartelijke sympathie der Amerikanen en niet alleen op grond van het daar heersende anti kolonialisme. Het ging om de Cubaanse suiker! Want de Cubaanse economie drijft op de suiker. Vroeger kon men dit produkt alleen maar kwijt aan Spanje, hoewel er een geweldige markt (Amerika) vlak bij lag. De Spaanse regering kon er op een gegeven moment niet van tussen, de deur wijder open te zetten en de export van suiker naar de Verenigde Staten mogelijk te maken. Dit had een geweldige toename van de suikercultuur tot gevolg. Toen men meende, tien jaren later, die deur weer te kunnen sluiten, had dit rampzalige ge volgen. De nog steeds onopgehelderde ontplof fing van de „Maine" in de haven van Havana had een geweldige pers-campagne in Amerika tot gevolg, en president Mc Kinley, zag zich wel genoodzaakt Spanje de oorlog te verklaren. Men had noch met de Spaanse vloot noch met het leger veel moeite. Het had maar een haar gescheeld of Cuba was een Amerikaanse kolonie ge worden, maar daar is bijtijds een stokje voor gestoken. Wel hield Amerika op al lerlei manieren een vinger in de pap. DICTATORS EN BEVRIJDERS De Cubanen kwamen van de regen in de drup. Eerst werden ze door de Span jaarden verdrukt, daarna door hun eigen landgenoten. Een reeks van dictators kwam en ging, die op de meest onbe schaamde wijze hun eigen zakken spek ten en de bevolking uitbuitten. De grote Amerikaanse concerns koch ten daarbij steeds meer de kleine landerij- tjes van de suikerboeren op, zodat er een groot proletariaat ontstond. De laatste dictator, Batista, is verdre ven door de opstandelingen, geleid door Al is er van enige politieke crisis geen sprake, het leven op het Binnenhof ver loopt in deze weken toch niet zonder op winding. De huur- en belastingvoorstellen van het kabinet-De Quay ontmoeten tel kens nieuwe moeilijkheden op hun weg naar het staatsblad, dat zij toch vóór 1 april moeten bereiken. Dit tijdstip was immers met Ide rechts-liberale kamer meerderheid overeengekomen, vorige zo mer bij het debat over de regeringsnota inzake de toekomstige huur- en loonpoli tiek. Op zichzelf betekende deze datum toch al een vertraging van drie maanden, want de regering had haar voorstellen oorspronkelijk al op 1 januari 1960 willen doen ingaan. Achteraf bezien heeft zij eigenlijk aanleiding om de kamermeer derheid politiek dankbaar te zijn, dat zij uitstel bedong. Want op 1 januari j.l. had de vrijere loonpolitiek nog niet zoveel re sultaat opgeleverd als thans het geval is. Behaalde toen het aantal werknemers, dat een welvaartsverruiming onderging, amper 20% van de beroepsbevolking, thans kon staatssecretaris Roolvink de ka merleden trots een percentage van 85% voorhouden. Slechts de socialisten en com munisten lieten zich daardoor niet over tuigen. Hun voorkeur bleef uitgaan naar 'n algemene loonronde; bovendien meen de de oppositie, dat er na de voorgenomen opheffing van de huurblokkering onvol doende waarborg overbleef, dat de huur verhoging tot een beter woningonderhoud zou bijdragen. Maar de regeringsmeerder heid in de Tweede Kamer toonde zich voldaan over het percentage van 85%; in ruime meerderheid kwam zij de af spraak van vorige zomer na. Wat dit be treft, had het kabinet-De Quay dus aan leiding tot tevredenheid. Belastingvoorstel. Maar had die afspraak óók betrekking op het regeringsvoorstel om tegelijk met de huurverhoging tevens tot vermeerde ring van de grond- en personele belasting over te gaan? Door minister Zijlstra en zijn staatssecretaris v.d. Berge werd het verband tussen beide kwesties aanvanke lijk zelfs als een zaak van kabinetsbeleid voorgesteld. Doch in meerderheid aan vaardden de regeringspartijen aangevuurd door de KVP-afgevaardigde Dr. Lucas, dit verband niet. Bij dit voorstel moest de regering het doen met de steun van een deel der Liberalen en.... de PvdA. De kamermeerderheid betwistte dat de huur verhoging een vermeerdering van de op brengst der grondbelasting met zich mee moest brengen. Zij wilde de behandeling van de belastingvoorstellen tot het najaar uitstellen om te zien of zij opwegen tegen de algemene belastingverlaging, welke minister Zijlstra dan misschien als de conjuncturele 'toestand het althans zal toestaan wil voorstellen. Regering en kamermeerderheid hielden aanvankelijk vast aan haar inzicht. Het gevolg was, dat de huurvoorstellen alleen naar de Eerste Kamer werden doorgestuurd en dat de behandeling van de belastingvoorstellen op verzoek van Minister Zijlstra werd ge schorst, opdat de regering zich nader zou kunnen beraden. Eerste Kamer. Doch deze situatie plaatste de Eerste- Kamerleden voor niet geringe moeilijk heden. In hun midden was toch al be zwaar gerezen tegen de snelheid, waar mee de regering haar het complex van huur- en belastingvoorstellen wilde laten behandelen. Waar de Tweede Kamers im mers enkele maanden over had gedaan, daar moest de Eerste Kamer het met lut tele weken stellen. En nu kreeg zij nog niet eens alle voorstellen toegezonden, doch slechts een deel daarvan, dat ech ter volgens het aanvankelijk inzicht van de regering in onlosmakelijk ver band met het geheel stond. De socialis tische fractieleider, oud-minister In 't Veld, diende ijlings een voorstel in om de voorbereiding te staken totdat de Senaat over het gehele complex zou beschikken. De datum van ingang kwam daardoor in gevaar. Dit voorstel plaatste minister Van Aartsen voor de noodzaak om te betogen, dat beide onderdelen toch eigenlijk ook wel los van elkander konden worden be handeld. Hij verkeerde daarbij in een niet zo heel gemakkelijke positie, aangezien hij ervoor moest oppassen niet precies het tegengestelde te beweren van wat zijn geestverwant, minister Zijlstra, aan de overzijde van het Binnenhof had betoogd. Maar hij slaagde er in de meerderheid der senatoren behalve enkele liberalen en de A.R. Prof. Hellema, die Mr. In 't Veld gelijk gaven tot spoed aan te zetten! Bouwconflict. Dit gebeuren was voor de socialisten echter een nieuwe aanleiding om te be weren, dat de woorden, welke verschei dene ministers uit het kabinet-De Quay uitspreken, soms met elkander in strijd GINA LOLLOBRIGIDA de italiaanse filmster, die de laatste tijd in het nieuws was vanwege de geruchten omtrent eventuele emigratie naar Canada. komen. Zo wezen zij er bij de interpel latie van de CH-afgevaardigde Van Mas- tricht over de bouwstaking op, dat minis ter De Pous in zijn antwoord beklem toond had, dat hij tegenover de aanne mers al heel soepel was opgetreden door geen prijsverlaging te bedingen, maar toe te staan, dat zij de lonen zouden mogen verhogen, mits deze stijging niet in hun prijzen zou worden doorberekend. Naar het oordeel van de bewindsman van Eco nomische Zaken waren de bouwkosten m.a.w. hoger dan zij behoefden te wezen. Deze mededeling beschouwde de PvdA als een bevestiging van haar stelling, dat een huurverhoging niet noodzakelijk zou zijn geweest als de regering de stijging der bouwkosten beter in de hand had ge houden. Hoe dit ook zij, toch liep de in terpellatie zeer bevredigend voor de re gering af. Met zeldzame eensgezindheid plaatste de Tweede Kamer zich namelijk achter haar houding tegenover de bouw- patroons. De hoop, welke de regering koesterde, dat de aannemersorganisaties zich door de houding van de volksvertegenwoordiging van haar ongelijk zouden laten overtuigen ging echter niet in vervulling. De bouw- patroons poogden integendeel in een kort geding de president van de Haagse Recht bank, Jhr. Mr. G. Wittsen Elias, ertoe te bewegen de regering te gelasten de met de werknemersorganisaties overeengeko men 5% loonsverhoging onmiddellijk door te laten berekenen in de bouwprij zen. De president wees deze eis woens dagmorgen echter af. Daarmee had de regering ook deze fase van de strijd ge wonnen. Fidel Castro. Deze „bevrijder" kondigde op zijn programma aan, de inbeslagneming van de grote suikercultures en de ver deling daarvan onder het volk, zodat er weer een stand van kleine bezitters zou ontstaan. Hij heeft dit programma gedeel telijk volvoerd, dat wil zeggen een aan tal Amerikaanse cultures (voorlopig zon der betaling) in beslag genomen, maar van uitdeling is nog geen sprake. De men sen, die voorheen voor de Amerikaanse bezitters werkten, werken nu voor Va dertje Staat. Castro is al heel spoedig begonnen met een scherpe actie tegen Amerika, die de inbeslagneming van de Amerikaanse be zittingen begeleidde. De pers (alweer on der censuur) deed aan die actie hartig mee. Merkwaardig is, dat Amerika Castro zonder meer de hals kan dichtknijpen. De Cubaanse suiker wordt namelijk door Amerika opgekocht tegen veel meer dan de marktwaarde, zodat Castro jaarlijks practisch een subsidie vangt van ongeveer 150 miljoen dollar, buiten en behalve de opbrengst van de suiker-oogst. Wanneer de Amerikanen hem voortaan alleen maar de marktwaarde geven, komt hij financieel zo krap te zitten, dat het moeilijk voor hem zal worden het uit te zingen. Waarom haalt Washington deze strop niet toe, terwijl toch Amerikaanse bezit tingen zijn genaast, terwijl nu ook de schuld voor de explosie weer aan de Ame rikanen wordt toegeschreven en terwijl (extra uitdaging) Anastas Mikojpan de handige Armeniër, die zakenman No. 1 van de Sow jet Unie is, met open armen ontvangen werd? 'T GAAT OM ZUID AMERIKA De Verenigde Staten maken zich zorgen om Zuid-Amerika. De staten van dit conti nent ontwikkelen zich steeds verder. Ar gentinië en Venezuela hebben onlangs af- gerekend met de dictatuur, het wordt moeilijk via corrupte generaals en politici eigen belangen te behartigen of „spon taan" opstanden te ontketenen (Guate mala!) om onwelgevallige regeringen weg te werken. Eisenhower heeft een reis naar Zuid- Amerika gemaakt om vooral duidelijk te maken, dat Amerika op voet van vrijheid, gelijkheid en broederschap wil samenwer-, ken met Zuidamerikaanse staten en dat er geen sprake is van „Yankee-imperia- lisme", ook niet langs economische weg. Zou men thans op de een of andere ma nier Castro, die als voorvechter voor de vrijheid wordt geëerd, de poten onder zijn zetel wegslaan, dan krijgt de verdenking van „Yankee-imperialisme" (waarover Castro toch al zo hard schreeuwt) nieuw voedsel. Ongetwijfeld zit men in Washington met deze onrustige en opgewonden Cubaan in de maag. Maar Amerika ondervindt thans in feite hetzelfde als wat de Europese „koloniale" mogendheden ervaren heb ben: het sturen van een eskader is niet meer in de mode. Zelfs het toepassen van een overigens toch te verdedigen economi sche sanctie, zoals het opheffen van de suiker-subsidie, is een gevaarlijk wapen. Het ziet er naar uit, dat men in Washing ton het oude Engelse systeem van „wait and see" (uitkijken en afwachten) hul digt. Misschien zal Castro straks uit zich zelf tot de conclusie komen, dat Amerika dichter bij ligt dan de Sowjet Unie en dat een goede buur beter is dan een verre vriend. Acht van de tien studenten aan de Brit se universiteiten studeren van een beurs. Maar de nationale bond van studenten stelt in een zojuist verschenen rapport vast, dat er steeds minder jongelui ge bruik zullen kunnen maken van de tege moetkoming', die de overheid verstrekt in de studiekosten, omdat hun ouders het aandeel dat er voor hen zelf te betalen overblijft, niet kunnen opbrengen. De rapporteurs spreken de angstige verwach ting uit, dat niet minder dan tweeduizend knappe en ambitieuze koppen het aanbod van de staat dit jaar zullen moeten afwij zen. Een student aan de universiteit van Ox ford of aan die van Cambridge krijgt per jaar als men hem schrander genoeg vindt, een toelage van ten hoogste 355 pond per jaar. Voor hen, die colleges volgen aan de andere hogescholen, ligt het maximum zeventig pond lager. In beide gevallen zijn deze maximale bedragen ontoerei kend om de volledige kosten te dekken, zoals gebleken is uit een enquête, inge steld onder twintigduizend studenten. Zelfs als hij de volledige beurs krijgt, komt de student in Oxford of Cambridge jaarlijks'nog 45 pond te kort, om in nor male kosten van studie en onderhoud te kunnen voorzien. Die aan een van de an dere universiteiten studeert, zal zelfs on geveer zeventig pond per jaar moeten bij passen uit de zak van papa. Maar papa moet al krom liggen om zijn zoon te kun nen laten studeren. Want de maximum- toelage gaat ervan uit, dat de vader van de student per jaar aan inkomsten nog geen vijfhonderd pond ontvangt. In een duur land als Brittannië moet men al een financieel genie zijn om van zo'n „sala ris" normaal te kunnen rondkomen. In een goedkopere tijd, aldus het rap port, was deze limiet misschien redelijk, maar op de dag van vandaag, nu het ge middelde inkomen 676 pond is, behoort een gezin, dat van minder dan 500 pond rond moet komen, min of meer tot „de be rooiden". KLEINERE TOELAGEN. De ouders, die een gezamenlijk inko men hebben van méér dan die vijfhonderd vluchtige ponden, moeten met een veel geringere staatstoelage genoegen nemen, als zij hun zoon of dochter naar de univer siteit willen laten gaan. Wie het overi gens niet onfraaie salaris verdient van 2450 pond, ontvangt geen cent uit de schatkist als tegemoetkoming in de studie kosten van zijn veelbelovend kind dat college loopt aan een provinciale universi teit. Wie een inkomen haalt van 525 pond, krijgt tien pond minder dan het maxi mum. Per jaar bespaart de staat zich op die manier een uitgave van tussen de drie en' vier miljoen pond sterling, maar men zou ook kunnen zeggen, dat zij dat bedrag onthoudt aan de bevordering van univer sitaire opleidingen. Dat is althans de me ning van de rapporteurs van de bond van studenten. VERLIES. Zij stelt vast, dat tegenover de sterling- winst een geweldig verlies staat, dat niet in monetaire tekens uit te drukken valt. Een veel te groot aantal studenten moet veel te veel tijd besteden aan het verrich ten van allerlei ongeschikte karweitjes om zelf iets bij te verdienen en dat gaat over het algemeen zwaar, ten koste van de studie. De gemiddelde student in Oxford of Cambridge heeft per jaar 205 pond nodig voor huisvesting en voeding en dan heeft hij het allesbehalve luxueus. Voor kleding komt daar nog 27 pond bij, 7 pond voor reiskosten, 34 pond voor studiekosten en 120 pond voor andere kleine dagelijkse uitgaven. Zonder een baantje, dat hem voldoende tijd laat om ook nog wat aan dacht aan zijn studie te wijden of zonder welgestelde papa kan hij zijn collegekaart beter inleveren. En dat gebeurt inderdaad maar al te vaak, aldus het rapport.

Erfgoed Rijssen-Holten

Weekblad voor Rijssen | 1960 | | pagina 2