EERHERSTEL
Liever schrijver dan advocaat
Het Amerikaanse volk
in cijfers
GEMIDDELD GEZINSINKOMEN
IS 4.070 DOLLAR.
Om zijn vreugde en smart, zijn strijd
om het bestaan, zijn wederwaardighe
den droef of blij \Past te leggen,
bezigt de mens woorden, muziek, verf,
steen, staal of filmband. Het Amerikaan
se Bureau voor de Statistiek gebruikt
hiervoor dorre cijfers. Onlangs publi
ceerde dit Bureau zijn 75ste jaarlijkse
editie van het Statistical Abstract of
the United States, een boekwerk van
meer dan duizend bladzijden, waaruit
wij hieronder enkele bijzonderheden la
ten volgen.
In de Verenigde Staten worden per
jaar 1.566.793 huwelijken gesloten. De
bruidegom is gemiddeld 23.8 en de bruid
21.4 jaar oud. De 46.828.000 gezinnen
bestaan uit minder leden (3.4 personen)
dan in 1940 (3.77) of in 1890 (4.93). In de
V.S. wonen 814.000 meer gehuwde vrou
wen dan gehuwde mannen (mede als
gevolg van het feit, dat veie mannen in
het buitenland dienen), doch in de Mor-
moonse staat Utah zijn meer getrouwde
mannen (633) dan vrouwen.
De Verenigde Staten heeft een
vrouwenoverschot van 1.776.681 (75
jaar geleden was het omgekeerde
het geval, de bevolkingsdichtheid is
19.8 per vierkante kilometer (tegen
6.6 destijds) en 5.9 pet. der bevol
king woont in de steden (tegen 28
pet. destijds), aldus schrijft het blad
„Times" van 29 November 1954.
Tot de werkzame arbeidskrachten
(62.242.000) behoren slechts 6.970.000
boeren. De 17 millioen arbeidskrachten
van 75 jaar geleden behoorden onge
veer gelijkelijk tot de agrarische en
niet-agransche beroepen. Van deze ar
beidskrachten bestaat thans ongeveer
31 pet. (19-353.000) uit vrouwen, tegen
25 pet. in 1940. Er zijn thans 1.273.000
minder arbeiders op het platteland en
321.000 minder huisbedienden dan in
1940, maar 1.836.000 personen in com
merciële dienstbetrekkingen.
Elke dag van het jaar worden er
1.309.377 Amerikanen in de ziekenhui
zen en 584.455 in psychopathische in
richtingen behandeld (20 jaar geleden
behoorden tot de laatste categorie
352.279 personen). Tot de ziekten, die in
de laatste jaren steeds verder om zich
heen gegrepen hebben behoort in de
eerste plaats de kinderverlamming
(57.879 gevallen tegen 10.827 in 1947).
Per jaar ontvangt een Amerikaan
gemiddeld 305 poststukken, brengt
438 telefoonverbindingen tot stand,
eet 397 eieren en 68 kg. vlees, drinkt
6 liter sterke drank (een eeuw ge
leden tweemaal zoveel) en 76 liter
bier (een eeuw geleden 7.5 liter) en
verdient 1.639 (gemiddeld gezins
inkomen is van 3.270 dollar geste
gen tot 4.070 dollar).
Zijn aandeel in de nationale schuld
bedraagt 1.666.11. Hij draagt (per
hoofd van de volwassen bevolking) per
jaar 2.86 bij aan de Gemeenschaps
Schatkist (gecombineerde liefdadige in
stellingen) en andere collectes. Indien
hij behoort tot de 92.277.129 leden van
kerkgenootschappen, geeft hij per jaar
FEUILLETON
Verhaal van de Zuid-Hollandse
eilanden door Henk v. Heeswijk.
8)
Hoofdstuk 4.
De volgende morgen, Zondag, was 't
ongeluk van de freule het gesprek van
de dag. In een ommezien wist het hele
eiland alle bizonderheden en er werd
nog lustig bij gefantaseerd. Men wist
al te vertellen, dat Drenth, de redder
van de freule, zelf ook tamelijk ern
stige brandwonden had opgelopen, maar
hij wilde dat niet weten. Maar nie
mand geloofde het verhaaltje van een
der Blankenissers, die er getuige van
was geweest, dat Drenth op ongezou
ten manier Velders, de wachtmeester
van de politie, de waarheid had ge
zegd. Het was ook wat: een splinter
nieuwe fiets half in elkaar getrapt en
jas en hoed weg.
Korteling, de rijwielhandelaar, had
Drenth 's Maandags al vroeg opgebeld.
Ook hij had gehoord van het drama
met de nieuwe fiets en nu was hij diep
in zijn hart een beetje bang, dat hij
z'n centen niet zou krijgen. Want, niet
waar, wie zou de reparatie aan de ge
havende fiets betalen?
De baron was 's avonds laat nog met
een wagen naar Rotterdam geweest om
zijn dochter te bezoeken. Maar het
geen hem door de telefoon was ver
teld, was niet helemaal juist. Behalve
'n hersenschudding en schrammen had
ze ook inwendige kwetsuren opgelo
pen, hoewel niet van ernstige aard.
Maar de genezing zou zeker enkele
weken duren. De baron moest zich
maar niet ongerust maken. De freule
sliep op het ogenblik, nadat men haar
een injectie had gegeven.
Even mocht de oude man zijn dochter
zien in de ziekenkamer; een verband
41.94 aan zijn kerk; een bedrag dat
voor een Methodist (39.906 kerken met
9.180.428 leden) vermoedelijk aan de
lage en voor een Rooms Katholiek
(15.723 kerken met 30.253.427 leden) aan
de hoge kant is.
Er rijden in de V.S. 46-289.000 auto's
(tegen 20.000.000 in de rest van de we
reld), waarmee werden afgelegd 839.481
millioen kilometer en waarbij 36.030
dodelijke ongevallen te betreuren waren.
In een jaar tijds verhuisden er
30.786-000 Amerikaanse burgers, dat is
evenveel als het aantal buitenlanders,
dat in de laatste 70 jaar naar de V.S.
immigreerde.
Voor de altijd dreigende moeilijke ja
ren hebben de Amerikanen een spaarpot
gemaakt van 206.400 millioen (per ge
zin 4.408), waaraan elk jaar een be
drag van 12.400 millioen wordt toege-
Een man met een rode baard
vroeg in de tachtiger jaren belet bij de
Franse minister van Opvoeding. Zijne
Excellentie wierp een blik op 't visite
kaartje dat hem was overhandigd en
zijn gezicht klaarde op.
Ha, monsieur Verne, begroette hij z'n
bezoeker, zijn stoel naderbij trekkend.
Gaat U toch zitten. Na al uw reizen
zult U wel doodmoe zijn.
Jules Verne, de schrijver, had er
inderdaad vermoeid uit kunnen zien.
Hij had reizen om de wereld ge
maakt, eenmaal een reis in 80 dagen.
Hij had 60.000 mijlen onder zee ge
reisd, was naar de maan gevlogen
en had een tocht naar de ingewan
den van de aarde gemaakt. Hij had
gebabbeld met kannibalen in Afrika,
met Indianen aan de Orinoco. Er wa
ren weinig plekjes op de aarde, of
de auteur Jules Verne had er een be
zoek gebracht.
Maar Jules Verne als particulier was
een huismus. Indien hij vermoeid was,
zou het slechts van het schrijven kun
nen zijn. Dag in dag uit zat hij in z'n
werkkamer in zijn woning te Amiens
en schreef elk half jaar een nieuw
boek.
Jules Verne was een schrijver met
een eigenaardig gevoel voor komende
dingen. Hij liet de televisie werken,
voor men zelfs iets van radio afwist;
hij noemde het phonotelephoto. Een
halve eeuw voor de gebroeders Wright
vlogen had hij helicopters. Er zijn wei
nig wonderen van de twintigste eeuw,
welke de auteur niet in z'n geest voor
gezien heeft: duikboten, vliegmachines,
neonlicht, geleide projectielen, tanks.
Verne schreef de toekomstige won
deren zo nauwkeurig en gedetailleerd,
dat geleerden er over disputeerden en
wiskundigen zijn berekeningen contro
leerden. Toen zijn boek over de tocht
naar de maan was gepubliceerd, gaven
zich 500 personen op om als vrijwilli
gers de volgende expeditie mee te ma
ken. Velen zijn door hem geïnspireerd.
Toen admiraal Byrd terug kwam van
zijn tocht naar de Noordpool, zei hij
dat Jules Verne zijn gids was geweest.
Simon Lake, vader van de duikboot,
schreef in zijn autobiografie: „Jules
was om haar hoofd en het gelaat was
wasbleek, doch ogenschijnlijk lag ze
rustig te slapen. De ademhaling ging
niet abnormaal snel. Mochten er zich
complicaties voordoen, dan zou de ba
ron natuurlijk onmiddellijk telefonisch
gewaarschuwd worden. Maar de hoofd
zuster, die hem dit alles vertelde, was
van mening, dat er niet het minste ge
vaar aanwezig was. En met deze troost
ging de baron tegen de nacht weer
terug naar „Hoogstede". En 's Zondags
werd de mening van de hoofdzuster
bevestigd: er was geen gevaar.
's Maandagsmorgens vroeg was de
baron reeds op het gemeentehuis en
had een lang gesprek met burgemees
ter Sikkel. Het resultaat was, dat men
tegen elven in de auto van de burge
meester stapte en naar Blankenisse
reed. Daar hadden burgemeester Sik
kel en zijn wethouder een gesprek met
het hoofd dezer gemeente en nog die
zelfde dag begonnen enkele gemeente
arbeiders met het kappen van een
tiental bomen aan weerszijden van de
thans berucht geworden trambaanover
gang. Burgemeester De Vaal van Blan
kenisse, die 's Zaterdags al op de hoog
te was gesteld van het ongeval, had er
nu ook genoeg van en nu al in z'n een
tje besloten om de bomen op te rui
men, zodat het verkeer van beide zij
den de naderende tram zou kunnen
zien aankomen. En de dorpelingen, die
de bomen zagen vallen, zeiden tegen
elkaar, dat eerst het kalf moest ver
drinken, vooraleer men de put ging
dempen.
's Avonds stond het ongeluk in alle
bladen en de ijverige verslaggever had
niet verzuimd er bij te vermelden, dat
de nieuwe fiets van de Donkervoortse
gemeente-ontvanger door de samenloop
van de omstandigheden eveneens het
slachtoffer was geworden. Tevens stond
er een oproep bij om de colbert en de
hoed van de heer Drenth terug te be
zorgen. Deze kledingstukken waren nog
steeds niet teruggevonden.
Een dag later werd in het pension
van de gezusters Berghuis een nieuwe
fiets bezorgd: bestemd voor de heer
voegd. Er zijn 6-490.000 effectenbezit
ters, van wie er meer tot de boeren
(320.000) en geschoolde arbeiders
(410.000) behoren dan tot de leiding
gevende groepen (300.000).
Niettegenstaande de Amerikanen dus
sparen geven zij per jaar ook 220.000
millioen dollar uit. Vooral aan huis
houdelijke artikelen besteden zij graag
hun geld. In de meeste woningen
(9.160.000) treft men een stofzuiger aan
en in 11.420.000 een televisietoestel; in
slechts 1.6 pet. van de woningen is geen
radiotoestel.
Er zijn 4.183-000 woningen met een
koelkast en 4.296.000 met een elec-
trisch verwarmde deken. In 1.381.000
woningen is gezorgd voor air-conditio
ning, voor diepvries-installaties in on
geveer 5-955.000 woningen. En er zijn
34.194.000 wasmachines in gebruik.
Verne was de directeur-generaal van
mijn leven." August Piccard, ballon
vaarder en diepzee-onderzoeker, Mar-
conie, de uitvinder van de draadloze
telephonie en vele anderen, verklaar
den, dat Jules Verne degene was, die
hen aan 't denken had gezet. De Franse
maarschalk Leauty verklaarde eens dat
de moderne wetenschap eenvoudig een
proces was van het in de praktijk uit
werken van hetgeen Jules Verne reeds
had beschreven.
De auteur heeft tijdens zijn leven nog
vele van zijn fantasieën werkelijkheid
zien worden. „Wat de een zich kan
verbeelden," zei hij, „kan een ander
doen."
Toen Jules Verne nabij Nantes in
1828 werd geboren, was Napoleon juist
gestorven: Wellington was Engelands
eerste minister; de eerste spoorweg
was nog maar vijf jaar oud; schepen
doorkruisten de zeeën met gehesen
zeilen, ter ondersteuning van hun
stoommachines.
Op 18-jarige leeftijd ging Jules Verne
naar Parijs om in de rechten te gaan
studeren, maar het schrijven van ge
dichten en verhalen interesseerde hem
meer. Hij was geestig, brutaal en zor
geloos.
Op een avond,
toen hij zich tijdens een uitgebreid
diner verveelde stond hij plotseling
op en ging de trap af. Beneden geko
men ontmoette hij een heer en Jules
zei om maar iets te zeggen: „Hebt U
goed gedineerd mijnheer?"
De ander antwoordde dat dit inder
daad het geval was. Hij had een omelet
a la Nantes gehad. Waarop Verne zei:
„Er is niemand in Parijs, die zo'n ome
let kan maken."
„Kunt U het wel", vroeg de heer.
„Natuurlijk", zei Jules, „want ik kom
uit Nantes'.
„Prachtig, kom dan Woensdag bij me
dineren en maak me zo'n omelet".
Dit was het begin van de vriendschap
van Jules Verne en de schrijver van
„De drie Musketiers", Alexander Du
mas en deze wakkerde bij de jonge
Jules Verne de lust tot het schrijven
aan. Aangespoord door de oudere man
besloot Jules op geografisch gebied te
Drenth. Er was een brief bij. Maar
Drenth zat op dit ogenblik op het ge
meentehuis, verdiept in zijn arbeid. De
avond tevoren had hij met een zucht
een cheque van f 170,— geschreven, be
stemd voor Korteling. Maar ja, daar
was nu eenmaal niets aan te doen. De
man had een nieuwe fiets afgeleverd
en hij kon het niet helpen, dat de
Blankenisser klompen het mooie vehi
kel in elkaar hadden getrapt.
Des te groter was zijn verbazing,
toen hij 's middags thuis kwam en ach
ter het huis de nieuwe fiets zag staan,
en tot de conclusie kwam, dat dit een
geschenk was van de baron. De brief
vertelde hem dit. Het was een eigen
handig schrijven van de baron, waarbij
deze mededeelde, eerst uit de kranten
vernomen te hebben, wat er met zijn
nieuwe fiets gebeurd was en de baron
achtte zich verplicht deze schade te
vergoeden. Of de heer Drenth deze
fiets tevens wilde zien als een klein be
wijs van grote dankbaarheid, voor het
geen hij op de bewuste avond had ge
daan.
Drenth las en herlas het korte epistel
en ging toen nogmaals naar buiten om
zijn bezit te bewonderen. Was dat even
een fiets? Die was zeker nog veel
duurder dan het karretje, dat hij Za
terdag had gekocht. Nu, dat was gewel
dig!
Dat vonden de beide dames Berg
huis ook. Och ja, wie het breed heeft,
laat het breed hangen en het ging beter
van een stad dan van een dorp, was
hun mening. Als de baron zoiets niet
kon betalen, wie dan wel?
Dagelijks reed de baron naar Rotter
dam en zat dan een half uurtje bij zijn
dochter, die al na drie dagen verklaar
de, dat ze er genoeg van had om in bed
te liggen en naar huis wilde. Maar de
dokter had beleefd, maar beslist het
hoofd geschud en geantwoord, dat er
geen sprake van was. „U hebt een be
hoorlijke tik gehad, freule en dit is uit
sluitend te genezen door rust. Uitslui
tend rust."
In de uren, dat ze alleen lag, dacht
ze aan Drenth .Bij stukjes en beetjes
schrijven zoals Dumas op historisch
gebied had gedaan. Zijn vader was er
allesbehalve mee ingenomen, dat zijn
zoon de studie opgaf en hij trok zijn
toelage in. Jules kreeg weliswaar een
baantje in een theater, maar de jaren
die volgden waren erg mager. „Mijn
kousen", zo vertrouwde hij een vriend
toe, „zien er uit als een spinneweb,
waarin een nijlpaard heeft geslapen".
Met de hulp van zijn vader kreeg hij
.eindelijk een makelaarskantoor. Zijn
financiële positie verbeterde, maar hij
bleef op zijn zolderkamertje wonen en
bleef schrijven. Om zes uur 's morgens
stond hij op en produceerde artikelen
voor een jeugdblad. Om tien uur begon
hij aan de werkzaamheden op zijn ma
kelaarskantoor.
Zijn eerste boek
was „Vijf weken in een ballon". Vijf
tien uitgevers zonden het hem terug
en in woede slingerde hij het toen in
de kachel. Zijn vrouw, hij was inmid
dels getrouwd, redde het uit de vlam
men en bewoog hem het nog eens te
prooberen. De zestiende uitgever ac
cepteerde het.
„Vijf weken in een ballon" werd 'n
succes en het werd vertaald in de ta
len van alle beschaafde landen. In'
1862 toen hij 34 jaar was, was Jules
Verne beroemd. Hij gaf zijn makelaars
kantoor er aan en tekende een con
tract, dat hem verplichte jaarlijks twee
verhalen te produceren.
Zijn volgende boek over een tocht
naar het hart van de aarde, waarin de
hoofdfiguren in een IJslandse vulkaan
krater afdalen om na tal van avontu
ren met een lavastroom in Italië te
belanden, werd een niet minder groot
succes. De lezers konden er niet ge
noeg van krijgen. Ferdinand de Les-
seps, die juist het Suezkanaal had vol
tooid, was er zo geestdriftig over, dat
hij al zijn invloed aanwendde om voor
Jules Verne het Legioen van Eer te
verkrijgen.
Toen Jules Verne
vader van een zoon was geworden
verhuisde hij van Parijs naar
Amiëns. Het geld stroomde bin
nen. Hij kocht zich een jacht, het
grootste dat hij kon krijgen. Hij
liet zich een huis bouwen met 'n
toren en daarin een kamer welke
op een scheepskajuit geleek. In dit
vertrek heeft hij de laatste veertig
jaren van zijn leven gewerkt.
Misschien is zijn boek „De reis om de
wereld in tachtig dagen" het meest be
kende. Het verhaal werd het eerst ge
publiceerd in 't Parijse blad Le Temps.
Er bestond zo'n grote belangstelling
voor de avonturen van Philias Fogg,
dat de correspondenten van Londense
en New-Yorkse bladen dagelijks in lan
ge telegrammen moesten overseinen
hoever Philias Fogg gevorderd was.
Men wedde of Fogg al of niet op tijd
in Londen zou arriveren en Verne deed
alles om de belangstelling voor zijn
vriend gaande te houden. Hij liet Fogg
een Indiaanse weduwe van een brand
stapel redden en op haar verliefd wor
den, hij liet hen aanvallen door woeste
Indianen en eindelijk in New York
aankomen op het moment, dat het
schip hem naar Engeland had moeten
had ze van haar vader het relaas van
het ongeval te horen gekregen en hoe
wel de baron het niet met zoveel
woorden had gezegd, begreep het meis
je tenslotte, dat ze naar alle waar
schijnlijkheid haar leven te danken had
aan de vriendelijke gemeente-ontvan
ger, met wie ze, even voor het onge
luk gebeurde, in 't café te Blankenisse
had zitten praten. Ze wist nu, dat on
middellijk na het ongeluk haar mooie
auto'tje in brand was geraakt en dat
Drenth haar met grote moeite uit de in
elkaar gedrukte auto had gehaald. Op
een avond aan het einde van de eerste
week vroeg ze haar vader, of hij Drenth
reeds beloond had.
„Natuurlijk", antwoordde de oude
man. Hij vertelde van de half verniel
de fiets, die hij vervangen had door een
nieuwe. „Bovendien heb ik hem een
cheque gezonden voor een nieuw cos-
tuum en hoed, omdat zijn colbert en
hoed tijdens de redding zoekgeraakt
zijn. Misschien wel in de sloot langs de
weg terecht gekomen. Maar deze
cheque heeft Drenth teruggezonden met
een briefje er bij, dat hij dit niet kan
aanvaarden, aangezien hoed en colbert
toch oud waren. Die lui hebben blijk
baar toch ook nog een soort eergevoel."
Er kwam even een blos op het bleke
gelaat van 't meisje. „En waarom zou
den die mensen dat niet hebben, papa?"
„Tja, dat weet ik niet", antwoordde
de baron korzelig. „Zo geweldig is z'n
salaris ook niet."
„Reden temeer om het te verhogen,"
antwoordde de freule fijntjes. „Daartoe
bent U toch immers ook in staat, niet?"
„Dat is te zeggen, daar moet de raad
over beslissen. Maar ik kan wel wat
anders voor hem doen. Hij is een be
kwaam ambtenaar en ik heb tenslotte
mijn relaties. Ik zal eens proberen of
ik hem niet ergens in kan drukken als
burgemeester."
„Ja, papa," antwoordde zijn'dochter
enthousiast, „dat moet U zeker doen."
„De vraag is overigens of hij uit Don
kervoort weg wil. Hij is al zoveel ja
ren bij ons."
„Nou, voorzover ik weet, vindt hij
brengen, nog juist als een klein stipje
aan de horizon was te zien.
Elke transatlantische stoombootmaat
schappij bood Jules Verne toen grote
sommen, indien hij Phileas Fogg aan
boord van een hunner schepen zijn we
reldreis wilde laten beëindigen. De
auteur weigerde. Hij koos zelf een boot
voor zijn held, die op tijd in Londen
arriveert om zijn weddenschap te win
nen.
Dat was in 1872. Zeventien jaar later
liet een New Yorks blad een journa
liste, Nelly Bly, trachten het record
van Phileas Fogg te verbeteren. Ze
reisde om de wereld in 72 dagen. Nog
later, na opening van de Trans-Sibe
rische spoorlijn, welke Verne reedsi
jaren tevoren had voorspeld, deed een
Fransman er 43 dagen over.
In „2000 mijlen onder zee" kwam
Jules Verne met een duikboot voor de
dag, de Nautilus, die zich niet alleen
electrisch voortbewoog, maar zelfs de
electriciteit uit zee kon opwekken! De
Nautilus kon, wat nu pas de Ameri
kaanse atoom-onderzeeër Nautilus kan,
voor onbepaalde tijd onder water blij
ven.
Julees Verne was een
echte Franse patriot,
maar hij hield ook van Amerika. Was
hington en Lincoln waren zijn helden
en een van zijn kostbaarste bezittingen
was een brief door Kermit Roosevelt
op het Witte Huis ondertekend en ein
digend met de woorden: Mijn vader
(Theodoor Roosevelt) vroeg mij te mel
den dat hij al uw boeken heeft gelezen
en er buitengewoon van heeft geno
ten."
Een van de meest vooruitziende ver
halen van Jules Verne is „Het dag
boek van een Amerikaans journalist
in het jaar 2890". In dit boek in New-
York de hoofdstad van de wereld. Een
stad van welkenkrabbers met een
gecontroleerd en geleid klimaat. Op de
wolken worden advertenties geprojec
teerd. Verne's held geeft de wereld
krant, „Earth Herald, uit. Het blad
heeft 80 millioen lezers. De IJerald-
reporters brengen met televisie het
nieuws van Jupiter, Mars en Venus.
Het is bijna niet te geloven dat Verne
zijn verhalen 60 tot 90 jaar geleden
schreef.
De laatste jaren
van Jules Verne waren niet erg ge
lukkig. In intellectuele kringen spotte
men met hem. Hij was de meest gele
zen auteur van zijn generatie, maar
desondanks werd hij niet uitgekozen
voor de Franse Academie Hii fereég
vallende ziekte, z'n ogen werden slecht
en zijn gehoor werd minder. Als een-
profeet schreef hij in zijn laatste boe
ken over de komst van tyrannen en
de totalitaire scaai.
Jules Verne stierf in 1905. Indruk
wekkend was zijn begrafenis. Ook de
genen, die de spot met hem gedreven
hadden, waren aanwezig, de dertig
leden van de Franse Academie, diplo
maten en speciale vertegenwoordigers
van koningen en presidenten. Met
duizenden woorden werd Jules Verne
geprezen, maar wellicht zouden de
twee volgende zinnetjes uit 'n Parijs
blad hem het best zijn bevallen. Ze
luidden: De oude verteller is dood.
Het is net of Sinterklaas voorbij is."
Donkervoort ook maar zo-zo."
„Hoe kom je daarbij?"
„O, ik heb, vóór het ongeluk gebeur
de, met hem gesproken."
„Met hem gesproken? Hoe kan dat
dan? Waar?"
Ze vertelde van het plotseling opge
komen onweer en het schuilen in het
café, alwaar Drenth ook was afgestapt.
En bij deze gelegenheid vertelde hij
me, dat er wel eens wat meer leven in
de brouwerij mocht komen. Er was op
ons eiland niet veel te beleven.
„Wel, als ik zo denk aan hetgeen jij
ervaren hebt, zou ik zo zeggen: het
gaat nog al", meesmuilde de baron.
„Die verwenste tram ook. Kunt U dat
ding niet opdoeken?"
„En dan? Zeker allemaal autobussen?
Asjeblieft niet. Als jij een beetje be
ter uitgegeken had, zou er niets ge
beurd zijn. Enfin, laten we er niet meer
over praten; het is gebeurd."
Toen haar vader weer was vertrok
ken, riep de freule de hoofdzuster en
verzocht haar het gemeentehuis van
Donkervoort te willen opbellen met het
verzoek of de heer Drenth haar wilde
bezoeken.
En zo kreeg Drenth een week na het
ongeval via zijn volontair, die het te
lefoontje had aangenomen, het verzoek
de freule in het ziekenhuis te bezoe
ken.
Drenth legde zijn vulpen neer en
keek Van Suchtelen verbaasd aan.
„Ik? Haar bezoeken in Rotterdam?
Waarom?"
Van Suchtelen grinnikte en stak een
cigaret op. „Dat weet ik niet. Het ver
zoek komt van haar zelf, werd gezegd.
Dat is dus zoveel als een bevel, niet
waar?"
Drenth schudde zijn hoofd en keek
van zijn volontair naar het blad met
cijfers, die hij aan het optellen was.
„De freule zal U willen bedanken,
veronderstel ik. Dat kost U minstens
een bos bloemen of een d'oos bonbons."
Drenth vond het allesbehalve pret
tig, dat hij door het meisje uitgenodigd
was om op bezoek te komen.
(Wordt vervolgd)
Jules Verne voorzag toekomstige technische wonderen