U3lSTE| Holtenaar Jan Hendrik Lodeweges spaart beroemde handtekeningen NAAR: El- vu IB0 informatie op vid It gedrukt materiaal a eo tan Zo heb ik het overleefd... HOITENS NIEUWSBLAD Joe Cocker Live een klasse-album Filmmuziek van tv-serie De Brug op cd verschenen Kenny G(orelick) op saxofoon ongelooflijk mooi om te horen Andrew Ridgeley - Son of Albert Blazing Away van Marianne Faithfull 'n bijzonder album Paul Young - Other Voices ,Hoe minder belangrijk ze zijn, des te moeilijker mensen in sommige gevallen kunnen doen' f> - 1 Tc .77 Opfrisser voor duizenden bezitters van diploma Inhoud Joe Cocker draait al vele jaren mee in de pop-business. Zijn albums zijn zonder uitzondering klasse. Op zijn nieuwste album Joe Coc ker Liva bewijst hij eens te meer die klasse. Hij toont aan dat hij ook zonder de technische foefjes kan, die een mindere artiest nog wel eens willen.helpen de ondermaat se aspecten van z'n zangkwaliteit te camoufleren. Op het CapitOl -la bel bracht EM1 onder meer de vol gende hits van Cocker op dit al bum bijeenFeelïn' Alright, Hitc- i hcock Railway, You Can Leave Your Hat On, het vermaarde Un chain My Heart, With A Little Help From My Friend, You Are So Beau tiful, She Came In Trough The Bathroom Window en High Time We Went. De I ive-opnamesztjn ge maakt in het Memorial Auditorium in Lowell, Massachusetts in 1989. De nummers What Are You Doing With A Fool Like Me en Living In The Promise Land zijn opgeno men in de studio. CDP 7934162. Ook zö genoten van de serie De Brug? En dan vooral van de muziek? Dat komt dan goed uit, want Sound Product Holland bracht de originele filmmuziek op cd uit. Het geheel in ODO-kwalitett, en dat is de betere kwaliteit aldus insiders. Overigens, de muziek is gecomponeerd door Jurre Haanstra, die ook Het Metropole Orkest dirigeerde, dat de muziek speelde. Juist, de zoon van de bekende filmer Bert Haanstra, die roem verwierf met onder meer de film De Fanfare. De cd bevat zeventien verschillende nummers. De namen daarvan zeggen niet zoveel, omdat de muziek in de tv-serie niet van titels werd voorzien. Het is eigenlijk ook overbodig, want wie de muziek nog eventjes in de herinnering oproept weet hiermee voldoende. Zeer de moeite waard, en wie er niet zeker van is, gewoon even af laten spelen in de cd-winkel. Sound SPH CO 7794. Zijn naam is Kenny G(orelick), hij speelt saxofoon, en van zijn al bums Duotones en Silhouette gin gen miljoenen exemplaren over de toonbank. Na het beluisteren van Kenny G - The Collection (de allereerste kennismaking met werk van deze artiest) is in een klap duidelijk waarom zovele miljoe nen mensen de beslissing namen zijn albums aan te schaffen. Zijn muziek is simpelweg schitterend, uit de kunst. The Collection werd voor deze bespreking na eenmaal beluisteren op de cd-speler zeker een halve dag op herhaling gezét, van nummer een tot en met num mer de laatste. Dat was nog eens echt genieten. Het valt op papier moeilijk uit te leggen waarom de werken van Kenny G zo mooi klin ken. Daarvoor moet men zijn cd zelf beluisteren. En wie nu eens de moeite xieemt naar de cd-zaak te stappen en daar dit album beluis tert, die zal beslist tot de conclusie komen dat The Collection beslist de moeite van de aankoop waard is. Of men nu liefhebber van pop muziek óf rock, soul of blues is, dit album doet iedereen iets. Wie is nu die Kenny G? Hij is.34 jaar gele den geboren in Seattle, Washing ton. Hij begon op zeer jonge leef tijd met piano, en stapte kort daar na over op saxofoon. In de £d Sul- livan-show zag hij een saxofonist soleren, en dat maakte op hem zo'n grote indruk, dat hij voor dit instrument koos. Gelukkig, kan men wel stellen, want daarom valt nu zo intens te genieten van zijn werken. In 1989 kreeg hij van het Amerikaanse vakblad Billboard Magazine de titel 'Top Contemjx>- rary Jazz Artist Of The Year', en hetzelfde vakblad benoemde zijn album Silhouette tot Number One Jazz Album Of The Year. Een han delskenmerkvan Kenny G is dat hij op zijn saxofoon doorspeelt zon der adémhalèn;hét in vakkringen genoemde 'circular breathing'. Men moet er niet vreemd van op kijken ais bij het bezoek aan de cd- zaak alle afluisterplekjes bezet zijn, en de meeste luisteraars naar aan leiding van dit stukje luisteren naar;....The Collection van Kenny G. BMG/Arioia CD 260.655. Andrew Ridgeley, geboren op 26 januari 1963 in Surrey, maakte ooit mét George Panayiotou deel uit van de groep The Executive. Toen die uit el kaar viel gingen Andrew en George verder onder de naam Wham. Na het einde van laatstgenoemde, in juni 1986 met een afscheidsconcert in Wembley, ging George verder onder de naam George Michael, en An drew hield dé muziek een tijdje voor gezien. Na een poging gewaagd te hebben in de motorracerij stapte Andrevvtoch weer het muzikale pad op. Een van de resultaten daarvan is het bij CBS verschenen album Andrew Ridgeley - Son Of Albert. Het bevat tien nummers, die qua stijl toch wel iets eigens van Ridgeley hebben. De nummers dieer meteen uitspringen - in positieve zin - zijn Shake, The Price Of Love en Mexico. Uiteraard is die keuze zeer persoonsgebonden, en het wil niet zeggen dat de andere zeven nummers niet goed of slechter zouden zijn. Het album als totaal verdient een dikke voldoende. Op dit niveau mogen er beslist nog meer albums van zijn hand verschijnen. CBS/Epic CD 46617.2. Marianne Faithfull is dankzij haar 'rauwe' stemgeluid uit duizenden te herkennen. Sinds haar zeven tiende draait ze al - en nog steeds succesvol - mee in het internatio nale popcircuit. Bij BMG/Ariola verscheen haar nieuwste album, getiteld Blazing Away. Het werd in twee dagen tijd opgenomen in St. Anne's Church in Brooklyn, New York. Het bevat dertien nummers. waaronder onvergetelijke zoals The Balad Of Lucy Jordan en Sis ter Morfine. Voor de zangeres zelf is dit album een nieuwe vorm van autobiografie, nu niet geschreven, maar gezongen. Wie de stem van Faithfull kent, en die weet te waar deren, ligt er een bijzonder album in de winkel te wachten. Zeer de moeite waard. BMG/Ariola - Is land. GD 260 604; Other Voices, zo luidt de titel van Paul Young's nieuwste album, uitge^ bracht bij CBS. Het bevat tien nummers, waarvan Softly Whispering I Love You ais sinlge is uitgebracht Beide zijn er op gericht hem weer aan de top te brengen van de hitlijsten, en om zijn status van een van de bete re soul/blueszangers nog eens te bevestigen. Other Voices is Paul's eer- ste sinds Between Two Fires, dat in oktober 1986 uitkwam, an z'n vierde solo-album tot op heden. De voorbereidingen voor dit album vergden ruim twee jaar. Other Voices bevat verschillende nieuwe liedjes, die i Young samen met Martin Page schreef. Ook een aantal covers, zoals Softly Whispering (van Roger Cook en Roger Greenmaway) en Stop On By van Bobby Womack. Muzikale ondersteuning kreeg Paul Young voor dit album van Dave Gilmour (Pink Floyd), Stevie Winwood, Booker T. Jo nes en Stevie Wonder met Pino Palladino. Ook Chaka Khan droeg vocaal ij haar steentje bij. Alle tot nu toe verschenen albums van Paul Young werden in grote aantallen verkocht. En niets wijst erop dat het met Other Voices anders gaat. Wie dit nieuwste produkt van Paul Young eenmaal beluisterd heeft weet waarom. CBS CD 466917 2. Als de brievenbus kleppert, schiet de 67-jarige Jan Hendrik Lodeweges opmerkelijk snel in de benen. Hij pakt een stapeltje post op en zoekt het aandachtig door. De grijsbebaarde ziet er in zijn vale spijkerbroek nog vol levenslust uit: „De meeste dagen zit er wel wat bij. Eergisteren ont ving ik nog post van Modrow". De postbode moet zich verschillende malen verwonderd ach ter de oren hebben gekrabd, als hij weer eens een brief van een of andere beroemdheid moest bezorgen. Want Jan Hendrik Lodeweges uit Hol ten verzamelt handtekeningen. En in de dertig jaar dat hij dat doet hebben al heel wat groothe den der aarde een briefje, vergezeld met foto en handtekening, naar „Holten, Netherlands" ge stuurd. John F. Kennedy, Charlie Chaplin, Francois Mit- terand, André van Duin, Yasser Arafat, Frank Si natra en Brigitte Bardot. Een imposante lijst die zonder problemen met ruim vijfduizend andere namen aangevuld kan worden. En aan ieder ge val kleeft een geheel eigen verhaal. Lodeweges kan er smakelijk over vertellen. Over zijn praktij ken om met behulp van filmcamera's en de smoes „Dutch television" tot in het Mekka van diverse beroemdhe den door te dringen. Maar ook over het verkrijgen van de krabbel van „simpe le burgemeester tjes" van Ommen, Haaksbergen en Diepenveen. Zo blij ken zij nog moeilij ker te benaderen dan, pak 'm beet, minister-president Ruud Lubbers. „Zo heb ik de voor bedrukte handteke ning van Van Keme- nade tot tweemaal toe teruggestuurd. Ik kreeg toen een te lefoontjevan het Mi nisterie van Onder wijs: ze vonden het schitterend dat ik het lef had om de kaart te rug te sturen. Korte tijd later had ik het authentieke exemplaar in m'n bezit. Die van Yasser Arafat kreeg ik thuis gestuurd nadat ik een bezoek had gebracht aan het hoofdkwartier van de PLO. Dat was in de tijd dat er nog geen schot was gelost. Ik heb toen ge vraagd of Arafat mij een handte kening kon nazenden. Bij thuis komst lag die inderdaad op de deurmat". Francois Mitterand bleek een moeilijker te nemen hindernis. Lodeweges kreeg een brief thuis met de mededeling dat de Franse president onmogelijk op al dit soort verzoeken in kon gaan. Jan Hendrik Lodeweges spaart al dertig jaar handteke ningen van be roemdheden. Bing Cosby 9 Ronald Reagan George Bush 9 Charlie Chaplin Brigitte Bardot Felicitatiekaart „Met zijn verjaardag heb ik 'm toen een peperdure felicitatie- kaart gestuurd, waarin ik met geen woord repte over een hand tekening. Dat doe ik wel vaker. Wanneer het me niet lukt stuur ik tijdens kerst of met verjaardagen een kaartje. Daar zijn mensen ge voelig voor. Zo ook met Mitte rand. Korte tijd later kreeg ik een bedankbriéfje van hem. Inder daad, met handtekening". „Er wordt me vaak gevraagd hoe ik aan al die adressen kom. Uiter aard heb ik een behoorlijk adres senbestand, maar bij staatshoof den zet ik er alleen maardenaam, de hoofdstad en het land op. Dat komt altijd aan. Je moet dan wel geduld hebben want het kan wel zo'n drie tot vier maanden du ren". Hoe komt iemand er in vredes naam op handtekeningen te gaan sparen? „Tja, daar vraag je me wat", graaft Lodeweges in zijn geheugen. klom ik gaandeweg steeds hoger op". Prooi Niets lijkt Lodeweges te dol. Als de persoon in kwestie maar op de een of andere manier bekend is, is hij een potentiële prooi voor de handtekeningenjager. Die prooi haalt hij veelal uit kranteknipsels. Bij het doorbladeren van een enorme berg plakboeken, moet hij vaak eerst die knipseis doorle zen voor hij tekst en uitleg over een bepaalde handtekening kan geven. „Chubby Checker, heeft die niet iets met „swing" te maken?", vraagt hij hardop. Toch heeft ook hij zijn criteria. Zo wil hij eigenlijk maar ai te graag een krabbel van Desi Bouterse, maar zijn geweten vertelt hem dat niet te vragen: „Bouterse schijnt des tijds eigenhandig iemand door het hoofd te hebben geschoten. Kijk, als je het commando daar toe geeft, ben je ook verantwoor delijk. Maar als je het zelf doet, vind ik verschrikkelijk". En Ceau- sescu? „Ja, dat was in een tijd dat we nog van niets wisten; toen hij bij onze koningin op bezoek kwam. Ik kom wat dat betreft veel vaker met mijn geweten in con flict. Bijna alle Afrikaanse landen zijn dictaturen. De wereld zit vol gens mij meer met omstreden dan democratische figuren in el kaar". Verlanglijstje Een verlanglijstje heeft hij niet, al is hij nu druk bezig de krabbels bij elkaar te krijgen van de bewinds lieden uit het Oostblok. Wat dat betreft betekent de val van het IJ zeren Gordijn voor hem het aan boren van een nieuwe markt. „Ui teraard had ik al wei handtekenin gen van politici uit die landen, maar nu gaat het allemaal watge- makkelijker". Het loopt echter niet altijd van een leien dakje. Nog diep in zijn geheugen gegrift staat de fel be geerde krabbel van paus Johan nes Paulus I. Deze paus vervulde slechts enkele maanden zijn ambt en overleed. „De brief was de deur al uit. De paus ervoor en erna heb ik wel, maar niet die van Johannes Paulus I. Dat was een fikse tegenvaller", vertelt Lode weges op teleu-gestelde toon. Bij het bekijken van de vele foto's van artiesten, politici, sporters en Jaarlijks volgen in Nederland ruim 30.000 men- vattingen zijn verwerkt. De film behandelt in sen een cursus voor het EHBO-diploma. De in- een uur vrijwel alle eerste.hulp handelingen die houd van die cursus is in 1989 aangepast aan de de cursisten onder de knie moeten krijgen en is nieuwste inzichten. Er is nu een videofilm uitge- een nuttige „levende" aanvulling op het tot nu bracht, waarin die veranderingen in EHBO-op- toe gebruikte, gedrukte lesmateriaal. Lou de Jong „Het is eigenlijk begonnen met mijn correspondentie met dr. Lou de Jong, de schrijver van de boe kenserie over Nederland in de Tweede Wereldoorlog. Ik had tij dens de oorlog een dagboek bij gehouden en speelde daaruit in formatie aan hem door. Zo kreeg ik de smaak van het schrijven te pakken. Toen ik hier in het bunga lowpark, waar ik beheerder van ben, iemand ontmoette die hand tekeningen van astronauten spaarde, was de boot definitief aan. Het heeft misschien ook wel wat met ijdelheid te maken; pro beren om op de voorgrond te tre den. Ik denk dat iedereen dat wel in zich heeft. Ik begon overigens uiterst bescheiden. Omdat ik moeite had met mijn schrijfstijl en de buitenlandse talen, durfde ik lang niet iedereen een brief te sturen. Toen heb ik eerst de frac tievoorzitters van de Tweede Ka mer aangeschreven; de minis ters durfde ik nog niet aan. Zo Maar de film is ook bruikbaar als „naslagwerk" voor de vele hon derdduizenden Nederlanders die hun EHBO-kennis nog eens.wil len opfrissen, om als dat nodig is eerste hulp te kunnen verlenen aan huisgenoten, icollega's of mede-weggebruikers. De film (VHS, 55 minuten) „opent" met een korte inleiding door dr. J. Verhoeff, directeur Ge zondheidszorg bij het Ministerie van WVC. Vervolgens worden zo'n dertig ongevallen met de bij behorende EHBO getoond, zoals een vuiltje in het oog, verslikking, verzorging van kleine wondjes, en mond-op-mond beademing. De rollen van hulpverleners en slachtoffers worden gespeeld door respectievelijk gediplo meerde EHBO'ers en mensen die speciaal zijn opgeleid om slacht offers uit te beelden. De com mentaarstem is van Fred Emmer. De EHBO-videofilm is te bestellen bij de Koninklijke Nederlandse Vereniging EHBO door overma king van f70,- op postgironum mer 304485 ten name van KNV- EHBO, Maarn, onder vermelding van „EHBO-videofilm". Voor meer informatie - ook over het volgen van een EHBO-cursus dicht bij u in de buurt - kunt u bel len met de Koninklijke Neder landse Vereniging EHBO, tele foonnummer: 03432-30 04. Zo heb ik het overleefdZo heet het boekje, waarin tien be kende Joodse Nederlanders vertellen hoe zij de Tweede We reldoorlog overleefden. Het bevat de verhalen van Mau Kopuit, Hans Bloemendal, Andreas Burnier, Annetje Fels, Dick Hou- waart, Bob Levisson, Manuel van Loggem, Bill Minco, Siegfried van Praag en Ida Vos. De een lukte het in Nederland om, soms eenvoudig, een an dere keer door puur geluk, te ontkomen, weer een ander kon uit Westerbork ontkomen door handig gebruik te maken van de omstandigheden, en weer een ander overleefde door taaiheid en wilskracht de verschrikkingen van Mauthau sen. Het zijn stuk voor stuk ver halen die men moet lezen. Om te weten wat de Duitsers, en helaas ook een groot aantal Nederlanders, met en tegen de Joden déden. Feiten die men nimmer vergeten mag, want als men Nazi's of soortgelijke types nogrnaals zo'n kans zou geven, gebeurt het morgen, overmorgen of later beslist weer. De extreem-rechtse ver kiezingswinsten in eigen en het buitenland bewijzen dat het gevaar nog steeds op de loer ligt. Een uitgave van Kok Educatief. ISBN 90 242 3956 7. Prijs f 12,50. filmsterren valt één ding op: ze hebben nagenoeg allen een foto meegestuurd van hun jonge ja ren. „Ja, en dat terwijl ik nooit vraag om een foto. Ik stuur altijd een verzoek om een handteke ning en dan krijg ik daarbij bijna altijd een foto. Waarschijnlijk wordt bewust een oude foto mee gestuurd, waar de persoon in vol le glorie op staat. Portretten uit de beste jaren des levens. Dat zal wel met ijdelheid te maken heb ben". Veel moeite Het nieuwe kabinet heeft Lode weges bijna compleet. Ruud Lub- "bers reageerde als allereerste op zijn verzoek met een kleurenfoto voorzien van krabbel, gevolgd door Hedy d'Ancona en Wim Kok. Hij heeft ze allen op twee staats secretarissen na: Aad Kosto („maar die krijg ik wel, dat weet ik zeker") en Elske ter Veld. Die liet in een brief weten dat ze uitslui tend „op haar politieke en be stuurlijke functie aangesproken wenst te worden" en dat ze „toe zending van foto en handteke ning niet op prijs stelt". En dat terwijl ik een handtekening van haar heb van enkele jaren terug. Ik wil er echter ook een uit haar ministerstijd. Maar dat zie je wel vaker: zodra mensen bekend worden lijkt het plotseling te veel moeite te kosten om even een handtekening te zetten". „Hoe verder onderaan de ladder ze ver toeven, des te moeilijker mensen kunnen doen. Zo ben ik onlangs begonnen met het sparen van de handtekeningen van de burge meesters van Overijssel. Dat lijkt dan op het eerste gezicht een zachtgekookt eitje. Niets is min derwaar. Bij de burgervaders van de grote steden is er geen vuiltje aan de lucht, maar die van Om men, Haaksbergen en Diepen veen laten doodgewoon niets meer van zich horen - en dat ter wijl de burgemeester van Die penveen eigenlijk nog maar een kwajongen is. En laten we eerlijk zijn: wat stellen die gemeenten nu eigenlijk voor? Ik probeer het nog eenmaal en dan hoeft het wat mij betreft niet meer". Aan het eind van het gesprek lijkt het erop dat Lodeweges werkelijk elke handtekening verzamelt die los en vast zit. Het huisje verlaten is niet eerder toegestaan nadat een handtekening in het gasten boek is gezet. Daarin staan alle personen die een blik hebben ge worpen in zijn verzameling. Van alle vertegenwoordigers van de media, die ooit zijn woning heb ben betreden, wordt een foto ge maakt voor het plakboek. Ditmaal worden de rollen dus omge draaid. Fotograaf Eric Brinkhorst wordt gekiekt als hij duidelijk on wennig poserend zijn krabbel plaatst voor het oog van de came ra van Lodeweges. Het zal je hob by maar zijn.

Erfgoed Rijssen-Holten

Holtens Nieuwsblad | 1990 | | pagina 7