„Een uitdaging! Ik zie het als
'n herwaardering en stimulans
om wat nieuws te brengen"
Zangeres Jerney Kaagman over theatertoernee Earth Fire:
DONDERDAG 11 MEI 1989 H0LTEN3 NIEUWSBLAD
Age Kat. Verder de oude garde
Ab Tamboer op drums, Bert
Ruiter op bas en ik döe dus de
zang".
Waarom is juist gekozen voor
een theatertournee?
„Het idee komt niet bij ons
vandaan maai" van de
theaterbureaus. Het schijnt dat
er genoeg mensen zijn die naar een
goeie muziekproduktie willen
luisteren, maar niet meer in de
commerciële zalen of de
discotheek waar dé tapkraan de
hele avond open staat. Ook de
late aanvangstijden spelen een rol.
Soms begint men pas tegen
twaalf uur, en dat geeft weer vaak
problemen met bijvoorbeeld
openbaar vervoer. We gaan nu
enkele try-outs doen en hopen
dat het positief uitpakt".
Wat zie jezelf als grootste
verschil tussen een zaal en een
theater.
„De mensen kunnen lekker
zitten en worden niet afgeleid door
het zaallicht. Ze kijken veel
geconcentreerder en de
schouwburg geeft een intiemere
sfeer. In een zaal komt men vaak
om anderen te ontmoeten, in
een schouwburg komt men speciaal
voor dat optreden".
Passen jullie het repertoire aan
en kunnen we een nieuwe lp
verwachten?
„Wanneer deze try-outs een
succes worden gaan we ons voor
september toespitsen op het
schouwburgwerk en krijgt het
publiek wat anders te zien en te
horen. Wé willen dan ook nieuw
materiaal gaan schrijven. Gaan
we de schouwburg in, dan komt er
inderdaad een nieuwe elpee. We
spelen nu al een nieuw liedje dat
waarschijnlijk de nieuwe single
wordt".
Mikt Earth Fire op een
bepaalde doelgroep?
„Het maakt ons niet uit of ze
nu achttien of veertig jaar oud
zijn. Popmuziek is een blijvende
stroming. Kijk maar naar Tina
Turner of The Rolling Stones.
Zij zijn ook rond de veertig.
Logisch dat ook het publiek van
die leeftijd naar de optredens
komt. Maar tot mijn verbazing
zie ik ook jongeren onder de
twintig onze liedjes meezingen
die in '69 zijn uitgebracht.
Belangstelling is er dus van
beide kanten, maar je blijft je
eigen muziek maken.
Inderdaad, we hebben zelfs nog
een fanclub, heel trouw".
Kun je vast een tipje van de
sluier oplichten hoe de voorstelling
er uit gaat zien?
„Er wordt wel een speciale
produktie voor gemaakt met decor
en op theater afgestemde
dingen. We komen dan met een
thema dat als een rode draad
door het programma loopt. Maar
muziek blijft muziek. Je kunt de
mensen in de schouwburg meer
bieden, betere belichting,
grotere bühne. Daar gaan we zeker
aan werken".
Wat betekent dit project voor
jou persoonlijk?
„Een uitdaging! Het is
interessant in te gaan op de
belangstelling van het publiek
en als artiest te proberen daaraan
tegemoet te komen. Ik zie het
als een soort herwaardering en een
stimulans wat nieuws te
Bij binnenkomst in het sfeervolle
Hilversums artiestenrestaurant De
Jonge Haan, waar onze ontmoeting
plaats heeft, zit een knappe ver
schijning verscholen achter de
ochtendkrant. Is ze het nou of niet?
„Ben jij Anja?", vraagt ze. De be
groeting verloopt spontaan. We
zoeken een rustig plekje en héél re
laxed beantwoprdt de charmante,
prima geklede en zelfbewuste za
kenvrouw en popmuzikante de vra-
en.
brengen. Als je iets kunt laten zien
wat behalve muziek ook nog
eens entertainment is, groei je als
muzikant. Door dit te doen leer
je weer. Theater is heel veel doen,
jezelf bijslijpen".
Ga je zelf wel eens naar een
theatervoorstelling?
„Om onze eigen gedachten
daarover te formuleren en onder
het motto kijken hoe een ander
het doet, werken we nu een lijst
met artiesten af die een
muziekproduktie in de schouwburg
doen. Binnenkort ga ik naar de
Frank Boeyen Groep en onlangs
ben ik nog naar Benny Neyman
en Rob de Nijs geweest".
Is je leren outfit nog steeds je
handelsmerk?
„Er was een periode dat leer
heel erg geliefd was. Ik was een
van de eersten die daarmee
kwam. Maar toen half Nederland
er in liep, heb ik dat losgelaten.
Ik neem meestal drie outfits mee
naar een optreden en bekijk
dan terplekke wat ik aan doe. Dat
kan dan best een leren pak zijn.
Ligt ook aan mijn stemming".
Welke single heeft het meeste
indruk op je gemaakt
„Dat was Weekend. We
brachten de elpee Reality Feels
Fantasy uit, waarop ook deze
latere hitsingle stond. Nooit
gedacht dat het zo'n succes zou
worden, want het was voor ons
gewoon een van de nummers,
die op de elpee stonden. Toen het
eenmaal een hit was hoefde je
op de bühne alleen maar het intro
te spelen en de hele zaak brulde
mee. Of je het nu van achter naar
voren speelt, een hit is een hit.
Terwijl we van andere singles van
tevoren weieens zeiden: „dat
wordt een hit", maar vervolgens
totaal niet aansloeg".
Heb je nog meer pijlen op je
boog voor de toekomst?
„Jazeker. Ik hoop binnenkort
de studie pr en communicatie af te
ronden. Verder ben ik door de
Tros gevraagd deze zomer een
radio-programma te
presenteren, dat terugblikt naar de
jaren '68-'69 rondom Jimi
Hendrix, Janis Joplin. De
voorlopers van wat wij de
popmuziek noemen. We kijken
dan terug wat er in die tijd in
Nederland gebeurde middels
interviews met artiesten van die
tijd. Verder ben ik gevraagd mee
te werken in het produktieteam
van het kindersongfestival van de
Unicef. Ik ga dan kinderen uit
Europa hiervoor selecteren. Dan
werk eens 'n keer niet met m'n
stem en kan ik mijn kwaliteiten en
ervaringen eens van een andere
kant laten zien".
Anja den Otter
Alleen Chris en Gerard (Koerts,
de oprichters van E F, red.)
wilden niet meer live optreden.
De rest, Bert Ruiter, Ab Tamboer
en ik, vonden het de moeite
waard het nog eens te proberen".
9 De formatie Earth Eire is na vijftien jaar weer terug aan het popfront.
edere rechtgeaarde popliefhebber-op-vol-
wassen-leeftijd zal de groep nog goed heu
gen. Earth Fire, met onvergetelijke hits
uit de zeventiger jaren als Memories, May
be Tomorrow Maybe Tonight, Love of Life
en de uit 1980 stammende knaller Week
end. Vorig jaar toerde Jerney Kaagman en
haar onafscheidelijk band Earth Fire voor
het eerst sinds jaren weer gezamenlijk
langs het popcircuit. Blijkbaar hebben ze
de smaak te pakken want voor het komend
najaar staat een hernieuwde kennismaking
met deze legendarische nederpopgroep op
het programma. IMiet in tochtige tenten, rokerige disco's
of smoorhete zalen, maar in navolging van andere Hol
landse grootheden als Frank Boeyen en Rob de Nijs staat
een rondje theaterpop te wachten langs de schouwbur
gen. En daar wil Jerney Kaagman, nog steeds de onbet
wiste blikvanger en spreekbuis van de groep best met
ons over praten.
Even opfrissen, wie is Jerney
Kaagman?
„Ik ben geboren in Den Haag
en ben daar ook opgegroeid. Na
de lagere- en middelbare school
heb ik de Schoevers-opleiding
gedaan en gewerkt als directie
secretaresse. In die periode werd
ik ook gevraagd om te zingen in
Earth Fire. Toen ik niet meer
aan slapen toe kwam heb ik
gekozen voor het zingen".
Ben je er tevreden mee?
„Nou ja, tevreden mee, ik
vind zingen nog steeds heel erg
leuk, alleen de positie waarin je
als Nederlandse artiest terecht
komt, is niet bepaald
rooskleurig. Ik heb hele leuke
tijden meegemaakt, maar de
laatste pakweg vijf jaar is het
klimaat waarin Nederlandse
popprodukties tot stand moeten
komen - ook naar het publiek
toe - elrg slecht".
Wat is er dan veranderd in
vergelijking met de zeventiger
jaren.
„Nou, het Nederlandse
popwerk is ten opzichte van de
internationale produkties een
ondergeschoven kindje geworden.
Als men bij de radio mag
kiezen tussen Michael Jackson of
Madónna dan weet iedereen wel
waar de d.j. voor kiest. Dat is erg
jammer, want in de jaren zestig
toen er - mede door de zeezenders
Veronica en Noordzee - enorm
veel talent was in Nederland, kon
iedereen kennis nemen van het
Hollandse produkt. Men wist
immers dat het bestond en dus
de moeite waard het aan te
schaffen. Daardoor is die hele
Nederpopcultuur ontstaan met
Nederlandse artiesten,
componisten en groepen. En als er
dan ook nog veel gelegenheid
was op te treden, had je een mooie
top. Dat is nu wel anders".
De hoogtepunten van Earth
Fire lagen in de zeventiger jaren.
Nu is het al vijf jaar stil rondom
de band. Wat heb je de laatste tijd
eigenlijk gedaan?
„Ik heb twee solo-lp's
gemaakt (Run en Made on Earth,
red.), om zo als solo-zangeres in
een ander genre door te breken.
Maar men bleef mij zien als
zangeres van een popband. Verder
ben ik bestuurslid van Buma en
Conamus. Samen met ander
muzikanten hebben we BV Pop
opgericht waar ik woordvoerster
van ben om het popklimaat te
verbeteren".
Is dat gelukt?
„Nee. Het klimaat is nog
hetzelfde gebleven. Maar waar BV
Pop wel iets aan doet zijn de
faciliteiten voor de muzikanten,
zoals collectieve verzekering,
het doorgeven van know-how, hoe
je een band runt, wat je wel en
niet moet doen, beginnende
muzikanten een en ander
bijbrengen over contracten. Om
samen meer te kunnen bereiken
is BV Pop vanaf 1 januari dit jaar
samengegeaan met de
Kunstenbond".
Terug naar de groep. Waarom
zijn de koppen nu weer bij elkaar
gestoken? En waarom is juist
gekozen voor theater?
„In mei 1983 hebben we
gezegd, voor ons hoeft 't niet
meer. Maar vorig jaar werd er
vanuit allerlei hoeken weer naar
ons gevraagd. Waarschijnlijk
vanwege de „Back to the sixties-
festivals" kregen publiek en
bockingskantoren weer interesse in
onze groep. De meesten van
ons hadden er wel weer zin in.
Welke nieuwe muzikanten zijn
aangetrokken voor de gebroeders
Koerts?
„Ton Scherpenzeel (ex-
Kayak) en Jons Pistor (ex-Sweet
d'Buster) toeren mee op
keybaords en nieuw is ook gitarist
Jerney
Kaagman, het
gezicht van
Earth Fire:
„A Is je iets
kunt laten zien
wat behalve
muziek ook nog
eens
entertainment is,
groei je als
muzikant".
