Truck-stop: home voor
nomaden van het asfalt
lui
1
„Een tweede
huis voor de
chauffeurs"
„Chauffeurs
willen een
moederlijk
type"
„Je praat wat
en drinkt wat"
um tciuc MiniuifQRi fin
HULItNo NltUVVoDLAU
H i
Ruim 200 chauffeurs nuttigen er dagelijks een balletje
gehakt, een uitsmijter of drinken er gewoon een bakkie
leut. Consumpties die worden geserveerd door
moederlijke types want het management heeft ontdekt
dat de jongens daar meer behoefte aan hebben dan aan
een jong moppie". Foto's van trucks sieren de wand,
op de plank boven het buffet staat de Playboy met
discreet daar achtergeschoven de nog minder
verhullende Penthouse.
De Truck-stop, onderdeel van het grote AC-restaurant
langs de A-1 bij Holten, is met zekerheid één van de
kleinste bedrijven in de regio die nagenoeg de hele week
24 uur per dag draait. De cliëntèle bestaat voor 90
procent uit vrachtwagenchauffeurs. Ze komen uit alle
windstreken, maar het personeel kent de meesten bij
naam. De Truck-stop, pleisterplaats voor nomaden van
het asfalt.
Een warme zomerdag loopt tegen het
eind. Uit de speakers van de autoradio
klinkt de begintune van het NOS-pro-
gramma Met het oog op morgen.,, Gute
nacht Freunde es ist zeit für mich zu ge-
hen", zingt Reinhard Mey, waarna een
donkerbruine stem meldt dat het buiten
24 graden is en Koos Postema binnen zit.
De avondbries doet de bontgeschilderde
zeilen van de op de parkeerplaats staande
vrachtwagencombinaties bollen. De
slaapbevorderende muziek van Het oog is
kennelijk niet besteed aan de gasten van
de Truck-stop. Door de openstaande deur
is op de parkeerplaats het geluid van dis-
comuziek te horen. Binnen staat de bier
kraan open. Het is spitsuur voor barkeep-
ster Hetty Schulz. die met een dienblad
pils tussen de bezoekers door laveert.
„Hetteke, doe d'r nog een paar in", roept
een chauffeur met onmiskenbaar Bra-
bants accent. De boog kan niet altijd ge
spannen staan.
Eduward van 't Huilenaar, rijdend voor
een transporteur uit Cuyk, laat het bier
met zichtbaar genoegen langs de huig glij
den. Hij is met koek en cake als lading van
Rotterdam op weg naar Mettingen bij Os-
nabrück in de Bondsrepubliek. „Ik kom
hier een paar keer per maand", zegt Van 't
Huilenaar. „Alleen als ik op Duitsland
rijd, zoals nu. Ja, wat moetje? Je bent de
hele week van huis en 's avonds zoek je de
collega's op. Je praat wat en pakt een pils-
ke. Als je mazzel hebt en in Rotterdam
moet laden, kun je soms midden in de
week even thuis langs gaan. Zonder dat
'de baas het weet natuurlijk. Tijd is geld,
weetje".
Erik Burgers, manager van het AC-res
taurant Holten, had het 's middags al ge
zegd. „We proberen hier een tweede huis
voor de chauffeurs te creëren. Een soort
huiskamer. Er is hier tv, video en we draai
en andere muziek dan in het restaurant.
Geen achtergrondmuziek, maar "het po
pulaire werk. Daar doe je de chauffeurs
meer plezier mee". De manier waarop het
Ahold-management, waaronder de AC-
restaurants ressorteren, negen jaar gele
den het gilde der vrachtwagenchauffeurs
aan zich probeerde te binden ,is geslaagd.
„De Truck-stop draagt in belangrijke
mate bij tot de omzet van het restaurant",
geeft Burgers toe. „Dagelijks komen hier
tussen de 200 en 250 chauffeurs. Voor een
aparte ruimte in het restaurant is destijds
zak. Dat zijn vooral de chauffeurs die elke
dag of een paar keer in de week komen.
Zoals de bloemenrijders. do vis- en de
groenterijders. Die komen hier dagelijks
bij het ochtendgloren, rond een uur of
vier, vijf, een bak koffie halen en als ze
honger hebben een balletje gehakt. Van
de vaste klanten weet je alles; hoeveel
kinderen ze hebben, wie er gaat scheiden,
wat de problemen thuis zijn, noem maar
op Ik vind het heerlijk om met chauffeurs
te werken. Het ongedwongene spreekt me
aan. Ze hebben dc naam ruig te zijn. maar
dat is slechts schijn. Ze zullen je nooit be
duvelen. En dat is veel waard".
Klant blijkt koning in de Truck-stop.
Bij de tv staat een 27-MC zender. Maar
„het bakkie" wordt volgens manager Bur
gers slechts mondjesmaat gebruikt. „Het
is een legale zender en het bereik is dus
gering. We kunnen ons als restaurant na
tuurlijk geen last met de PTT permiteren.
Omdat je met dat ding alleen contact
kunt leggen met de trucks die hier op de
autobaan voorbij rijden, is de animo om
dat bakkie te gebruiken niet zo groot".
Ook de zinnenprikkelende lectuur in de
vorm van Playboy en de (nog) meer bloot
bevattende. Penthouse moet onder het
hoofdstuk service worden gerangschikt.
Erotisch getinte periodieken, die passen
bij het macho imago van de trucker. Maar
de verkoop is tot op heden teleurstellend.
„De behoefte aan dat soort bladen blijkt
niet zo groot te zijn", zegt Corrie Bollee
schouderophalend. Manager Burgers vult
vergoeilijkend aan: „We verkopen die bla
den al sinds jaar en dag in onze kiosk,
hoor. Maar die is 's nachts gesloten en
daarom hebben we er hier een paar op de
plank gezet. Het loopt inderdaad nog
van alles over de vloer komt. Niet alleen
chauffeurs en de agenten van de rijkspoli
tie, die hier een bak koffie komen halen,
maar ook figuren die absoluut nooit een
agent voor hun verjaardagsfeestje zullen
uitnodigen
Olij ve draagt het lot,van nachtbraker al
negen jaar blijmoedig. Een patatje mét
serverend, zegt hij: „M'n leven is er op in
gesteld. Ik weet niet anders en zou ook
niet anders meer willen". Roomservice
voor chauffeurs die zich in de cabine te
ruste hebben gelegd, is er nog niet bij in de
Wie dan gewekt wil worden, maak ik wak
ker. De rest moet de wekker maar zetten".
Terwijl een zwaarlijvige touriste met
hoge nood zich tussen de pratende chauf
feurs doorwurmt en richting toilet beent,
roept een chauffeur aan de stamtafel op
getogen: „Kijk, dit is nou het mooie van
het vak". René Verbaeten, eveneens rij
dend voor een transporteur uit Cuyk.
noemt echter een drieletterig schutting
woord als hem naar de charmes van het
chauffeurs-bestaan wordt gevraagd. „Je
paald, dat een transportbedrijf uit Har-
denberg twee werknemers ten onrechte
tot reserve-chauffeur heeft gedegradeerd
vanwege hun deelneming aan de staking
van het beroepsgoederenvervoer. eind vo
rig jaar. Mr. Van den Biessen, president
van de Almelose rechtbank, had eerder -
tot verbazing van vriend en vijand- niet de
minste problemen met die strafmaatre
gel. Het nieuws dat de vervoersbond FNV
uiteindelijk toch heeft gewonnen en het
Hardenberger bedrijf het tweetal in ere
moet herstellen, blijkt nog nauwelijks
onder de chauffeurs is aan de stamtafel in
de Truck-stop weinig te merken. Eén stel
ling overigens, die bij René Verbaeten in
het verkeerde keelgat schiet. „Ach, wat
heb ik aan verhalen over die staking. De
stemming onder de chauffeurs is gewoon
goed. En de saamhorigheid groeit alleen
maar naarmate je verder van huis komt.
Sta je in Italië met een lekke band, dan is
er geen Nederlandse chauffeur die door
rijdt". Zelf zegt hij het liefst op landen ach
ter het ijzeren gordijn te rijden. „Dat is be-
Op de foto links is Hetty Schulz,
personeelslid van de Truck-stop, in
conclaaf met chauffeur René
Verbaeten. Collega-chauffeur
Eduward van 't Huilenaar heeft
meer aandacht voor zijn pilsje.
Op de parkeerplaats bij het AC-
restaurants staan de
vrachtwagencombinaties in
slagorde opgesteld. Voordat de
chauffeurs zich in de cabine te
ruste leggen, neemt het merendeel
van hen een afzakkertje in de
Truck-stop.
bewust gekozen. Chauffeurs houden toch
van een wat minder formele benadering.
Het gaat hier allemaal wat losser. Het is je
en jou én het personeel kent de meesten
bij naam. Bij het aanstellen van medewer
kers houden we ook rekening met de voor
keuren van de chauffeurs. Achter het buf
fet staan, laat ik zeggen, rijpere dames.
Chauffeurs hebben na een dag werken
meer behoefte aan een moederlijk type
waar ze hun verhaal aan kwijt kunnen
dan aan een jong moppie".
Praatpaal
Corry Bollee(50) oogt met haar gele broek
en gebloemde blouse niet direct als een
moederlijk type. Maar tussen het server
en van een sateetje en een pilsje door
schijnt ze wel degelijk nuttig werk te doen
als amateur-psychologe en praatpaal.
„De jongens willen wel eens wat anders
dan alleen oppervlakkige gesprekken",
beaamt ze. „Ik werk hier al zeven jaar en
ken de vaste klanten dus als m'n broek
geen storm". Waarmee weer eens een
vooroordeel de wereld uit is.
Van de chauffeurs, die aan de bar aan een
pilsje nippen, voldoen er ook maar een
paar aan het stereotype beeld van de truc
ker. Gebruinde byceps met imposante ta
toeages en een ringetje in het oor. Mannen
van het type ruwe bolster blanke pit. „Als
-je geen smaak hebt, kun je hier wel goed
eten", grapt er één. Wietse Olijve, een jo
viale Almeloër, kan er hartelijk om la
chen. Olijve draait permanent nacht
dienst in de Truck-stop. „Uit veiligheidso
verwegingen", heeft manager Burgers die
middag al uitgelegd, „staan or 's nachts
geen vrouwen achter het buffet. Nee,
trammelant is hier bijna nooit. De lampen
boven de tafels zwiepen wel eens heen en
weer, maar dat komt dan door de tocht.
Toch vinden we het verstandiger om 's
nachts geen vrouwen te laten werken".
Olijve kan het wel eens zijn met zijn baas.
„Je moet niet vergeten", zegt de besnorde
Almeloër, „dat hier in de nachtelijke uren
Truck-stop. Olijve blijkt echter wel bereid
om slapende chauffeurs bij het krieken Solidariteit
van de dag te wekken. „Sommigen zijn
bang zich te verslapen. Maar ik loop niet
zoals vroeger, een paar keer per nacht de
parkeerplaats op. Het blijft bij één keer.
bent altijd het pispaaltje. Als je te laat
komt bij een klant dan heb je je tijd ver
knoeid, heb je een klapband, dan heb je te
hard gereden en ga zo maar door. Waarom
ik het dan al tien jaar doe? Ja, voor het
geld natuurlijk. Wat moet ik anders? M'n
dagen tussen vier muren in de fabriek slij
ten? Dat is toch ook niets waard. Omdat
je zo lang van huis bent, verdien ie eoed.
Dat vergoedt veel natuurlijk, maar voor
de rest is hetAan de stamtafel lijkt het
onbehoorlijk om openlijk te zeggen dat er
geen mooier beroep bestaat dan dat van
chauffeur. Een routinier met een sterk
Rotterdams-accent merkt althans cy
nisch op: „Kijk eens, als je getrouwd bent
gaat dat na verloop van tijd ook vervelen.
Maar probeer maar eens iets beters te vin
den".
Het is de dag nadat het gerechtshof in
Arnhem heeft in hoger beroep heeft be
doorgedrongen in chauffeurskringen.
René Verbaeten maakt een afwerend ge
baar als de staking ter sprake komt. Zijn
collega Eduward van 't Huilenaar zegt:
„Ik heb vorig jaar wel even in een blokka
de gestaan, maar ben via een sluiproute
toch over de grens gekomen. Nee, die sta
king zag ik niet zitten. Die was vooral be
doeld voor de jongens die veel te weinig
wachturen uitbetaald krijgen. Sommige
bazen strepen de uren weg. die gewacht
zijn bij de grens of bij het laden en lossen.
Ik denk dat het vooral die jongens ge
weest zijn, die vooraan hebben gestaan in
de blokkades. Waarom zou ik meedoen?
Mijn baas betaalt de wachturen wel".
Van de altijd zo geroemde solidariteit
ter dan twee ritten Oostenrijk in de week.
Een rit Hongarije of Bulgarije is ontspan-
nender. Bovendien is het leven goedkoop
in die landen". Grinnikend: „Daar voel ik
me pas echt vrij".
Het is inmiddels na enen. De chauffeurs
zijn moe. Ze geven de consumptiekaart4
aan Wietse Olijve, die de verteringen aan
slaat. De electronische kassa maakt de
uiteindelijke „schade" digitaal duidelijk.
„Een avond stappen met een mooi wijf is
minder duur", concludeert een chauffeur,
terwijl hij peinzend naar het eindbedrag
op zijn consumptiekaart kijkt. De kaart
ziet dan ook blauw van de pennestrepen.
Kelner/kok Olijve zet nog wat stempels in
een speciaal AC-boekje. Is het vol dan
wordt een bonus van 16 gulden uitge
keerd. „Klantenbinding", glimlacht Olij
ve. Hij moet nog tot kwart over zeven. De
chauffeurs zoeken de cabine op. Met het
oog op morgen.
Corrie Bollee en manager Burgers achter de tap in de Truckstop. „Negen jaar geleden is bewust voor deze opzet.een eigen home voor
de chauffeurs, gekozen", aldus Burgers.
