„Bij de kapper troffen
de Holtenaren elkaar"
„Toneel spelen
ligt mij niet"
Uit het politierapport
Welfare in Holten:
samen bezig zijn
Wander Drent sr. (65) een halve eeuw kapper:
Directeur Dekker
weg bij Tante Pos
Jan Warrink na 12 jaar gemeentebestuur:
HOLTENS NIEUWSBLAD
DONDERDAG 24 APRIL 1986
5
zoon Mark. Die begint al meteen de
rotzooi aan te vegen als hij in de kap
salon komt?"
„k heb veel met kinderen te doen.
Zolang de moeders maar niet begin
nen over 'dat doet niet zeer' en zo
hebben kinderen helemaal geen
angst voor de kapper. Ik praat ze zo
de stoel in. Maar ja, dat moet in je
zitten. Net zoals je het leuk moet
vinden om met mensen om te gaan.
Dat vind ik het aantrekkelijke van
dit vak, de hele dag weer andere
mensen om je heen. Nee, als ik het
ooit nog eens allemaal mocht over
doen dan werd ik weer kapper. En
ook weer in Holten."
Na vijftig jaar met de handen in het haar gaat Wander Drent sr.
het wat rustiger aan doen. De Holtense kapper hanteert vanaf
maandag 21 april alleen nog maar op enkele ochtenden per
week de schaar. Op die dag namelijk wordt hij 65 jaar. Afbou
wen dus, maar dat valt niet mee na zo'n druk bezet leven. Een
leven dat hem vanuit het Drentse Nieuw-Buinen in Holten
deed belanden. En daar heeft hij geen moment spijt van gehad.
Niet alleen leerde hij hier zijn vrouw Dine kennen, ook raakt
hij nog steeds onder de indruk van Holtens fraaie natuur. „Ge
boren Holtenaren beseffen te weinig hoe mooi het hier is. Ze
moeten me hier wel wegjagen, anders krijgen ze me niet van
daan". Een terugblik.
Eigenlijk zit Wander Drent langer
dan een halve eeuw in het vak. Maar
die beginjaren, waarin hij als 12-
jarige schooljongen zijn broer in de
kapperszaak in Buinen hielp, zullen
we maar niet meetellen. Al was het
alleen maar omdat het befaamde
Kinderwetje van Van Houten het
destijds al verbood dat kinderen be
taalde arbeid verrichtten. Toch was
de jonge Drent op elk vrij uurtje in
de zaak van zijn broer te vinden. Een
maand voor hij veertien jaar werd en
officieel mocht beginnen, werd hij
zelfs door de plaatselijke koddebeier
vanachter het scheermes wegge
haald en buiten de deur gezet.
De liefde voor het kappersvak werd
er niet minder om. Wander Drent
ging in de leer bij kapper Bijleveld in
Stadskanaal en werd in 1939 zaak
waarnemer bij Harm Oostring in het
Drentse Valthe. Drie jaar geleden is
hij er met zijn vrouw nog eens terug
geweest. Een hartelijk weerzien na
meer dan 45 jaar. Na Valthe volgden
een waamemerschap bij de broer
van Oostring in Exloo en een sollici
tatie in Oosteresselen. Voor een dag
je proefknippen stapte hij 's morgens
om zes uur op de fiets om tegen half
negen te kunnen beginnen.
Tegen vier uur 's middags wilde
Wander wel eens weten of hij nu
werd aangenomen of niet, maar toen
bleek een andere kandidaat voor
één gulden per week te willen ko
men werken. En, hoewel het destijds
met weeklonen van drie vier gul
den geen dik belegde boterham was,
werd dat de jeugdige Drent toch wat
al te gortig. Uiteindelijk belandde hij
in Beilen, waar hij tot 1942 de klan
ten van kapper Mulder onder han
den nam. Tot de dag dat de directeur
van het Arbeidsbureau aldaar hem
meedeelde dat er een brief voor de
Arbeitseinsatz klaar lag en Drent
ijlings richting Holten toog.
Holten
In Holten voelde Wander Drent zich
meteen thuis. De tochtjes naar de
Borkeld, waar hij bij rietdekker
Kolkman dochter Dine bezocht, zul
len daar wel aan hebben bijgedra
gen, maar ook de Holtense mentali
teit en de mensen hier lagen de bij
Johan van Geenhuizen werkende
kapper. Ook toen Joh. van Geenhui
zen na de oorlog weer opdook bleef
Drent in Holten. Tot december 1946
bij Van Geenhuizen en daarna als
zelfstandig kapper in het pand van
kapper Faber aan de Oranjestraat.
Samen met de bediendes Adriaan
Faber (die maar drie maanden bleef)
en de alom bekende Gerrit 'Spier'
Aaftink (25 jaar lang bij Drent in
dienst geweest) begon Wander
Drent zijn eigen herensalon.
Hij weet zich de prijzen uit die tijd
nog goed te herinneren: 35 cent voor
het knippen en een kwartje voor het
scheren. Iets wat Drent sr. tijdens de
Vooijaarsbeurs weer laat herleven
wanneer hij voor een kwartje op
ouderwetse wijze liefhebbers van
hun baardstoppels ontdoet. „De be
dienden kregen vijf gulden en ze
ven-en-een-halve gulden per week.
Maar ja, als je honderd gulden bin
nenkreeg in die tijd dan had je een
goede week. Ik betaalde ook nog 28
gulden huur per maand. Dus dan kun
je het wel narekenen. Om kwart
voor zeven 's morgens stonden ze al
voor de deur. Scheren hè, dat was
toen veel belangrijker dan knippen.
Voor knippen gingen de boeren
vaak naar de buurman. Sommigen
lieten zich elke dag scheren, anderen
alleen op zaterdag. Dan werd er ook
alleen maar geschoren. Op een za
terdag had je wel honderd scheer
klanten. Ach ja, hoe ging dat toen.
Het was heel anders. Bij de kapper
trof iedereen elkaar. Je hoefde ook
nooit afspraken te maken. Iedereen
kwam op een vaste tijd en als het
druk was wachtte men geduldig on
der het uitwisselen van de laatste
nieuwtjes. Allemaal vaste klanten, je
wist alles van elkaar. Nu weet ik
soms na twee jaar nog niet de naam
van een klant. Ja, die goede contac
ten die mis ik toch wel."
Dolle boel
Als we het mogen geloven, dan was
het altijd een dolle boel in de kapsa
lon van Drent. Met oude klanten als
Popjan, de Prins, Graats Hendrik en
Bets Ebrecht viel er altijd wel wat te
beleven. Niet zelden werden andere
klanten in de maling genomen. En
ook de fopartikelen die Wander
Drent verkocht leverden komische
taferelen op. En dan was er nog de
oude smid Garret van de Bosch, die
voor de kinderen Drent met krijt
vogeltjes tekende op de rood beton
nen vloer van de zaak. Of de oude
Bram Pagrach die, in navolging van
de dorpskinderen die het knippen op
de rekening lieten zetten, ook mee
deelde dat 'mien va straks wel komt
betaal'n'.
Herinneringen genoeg aan een na
oorlogse tijd waarin alles nog wat ge
moedelijker toeging. En waarin kap
per Drent 's maandags met het fietsje
de boer op ging om zieke mensen te
knippen of te scheren. Maar waarin
hij ook midden in de nacht uit zijn
bed werd gebeld om een lijk te
komen scheren. Nog voordat de
dokter en de dominee werden ge
waarschuwd kroop hij dan bij de
dode in de bedstee. Hoewel hij blij is
dat zoiets er tegenwoordig niet meer
bij is, kijkt hij toch met weemoed te
rug op die tijd die abrupt werd beëin
digd door de opkomst van Beatles,
provo's en hippies.
Bij de tijd
„Ja, die Beatle-tied was niet zo best.
In die periode is een derde van de
Nederlandse kappers ermee opge
houden. Ach ja, zo heeft elke tijd
zijn eigen stijl. Nu krijg je bijvoor
beeld weer verzorgde baardjes, zo
als de dokters en notarissen vroeger
een sikje hadden. Je moet als kapper
steeds zorgen dat je bijblijft. Met de
mode meegaan. Tot vorig jaar ben ik
altijd nog naar de technische club in
Enschede geweest. Gelukkig heb ik
in mijn zoon Wander een goede
opvolger. Dan blijf je bij de tijd. Ja,
ook mijn dochter Gerrie en zoon
Albert zitten in het vak. Dat is wel
leuk omdat je dan allerlei nieuwe
ideeën kunt uitwisselen. Ik heb er
nooit op aangedrongen hoor. Wel
gestimuleerd. Kinderen merken toch
snel genoeg wanneer iemand van
zijn werk houdt of niet. En dat is een
eerste vereiste voor dit vak. Ik merk
het nu ook alweer aan mijn klein-
Kapper Wander Drenth 65 jaar
jong.
„Ik wil zelf mijn mening zeg
gen. Ook wanneer die anders
is dan die van het college
waarin toevallig mijn fractie
is vertegenwoordigd. Dat
heeft niets met persoonlijke
controverses te maken. Je
mag een college waarin een
fractiegenoot zit toch wel kri
tisch begeleiden? Ik weet hoe
de besluitvorming in een col
lege tot stand komt. Daar
worden vaak compromissen
gesloten om toch met een
eensluidende mening naar
buiten te komen. Intern heb
ik met Henny Rustebiel daar
nooit een discussie over ge
had. We wisten van elkaar
wat we gingen zeggen." Jan
Warrink verlaat na 12 jaar het
Holtens gemeentebestuur en
wil nog wel even iets recht
zetten. Een (voorlopig?) af
scheid.
Wanneer we Jan Warrink om ophel
dering vragen over de meningsver
schillen die hij herhaaldelijk met Ge
meentebelangen-wethouder Henny
Rustebiel aan de andere kant van de
collegetafel uitvocht, komt hij met
de bovenstaande verklaring. Het te
kent de recht-door-zee politicus die
zich niet laat leiden door partijpoli
tieke belangen, maar zegt waar hij
voor staat. „Mensen betrekken zo
iets snel op het persoonlijke vlak,
maar zo ligt het niet. Toneel spelen
ligt mij niet. Ik hoef geen twee minu
ten na te denken voor ik iets zeg.
Misschien ben ik wel te eigenwijs vor
de politiek. Maar aan de andere kant
heb ik met die eigenwijsheid toch
ook het een en ander bereikt. Als je
nagaat dat voor mijn tijd tijdens de
raadsvergadering alleen de voorzit
ter de stukken vor zich had en de rest
slechts ja of nee mocht zeggen, dan is
er de laatste tijd toch wel iets veran
derd. Zo ben ik ook in de raad
gekomen. Als vorzitter van de Stich
ting Sportbelangen kwam ik regel
matig in conflict met burgemeester
Enklaar. Met het college Enklaar-
Kaan-Rietberg kon er niks op sport-
febied. Wij kwamen toen met pas-
lare plannen inclusief exploitatie
overzichten. Daar stonden ze wel
even van te kijken. Er is toen veel tot
stand gebracht: Sportpark Meer
manskamp, het Sportdal voor de
hockey, twee nieuwe gymnastieklo
kalen, een aanzet voor 't Vletgoor.
Alleen het overdekte zwembad is
niet gelukt. Dat vind ik nog steeds
erg jammer. De mogelijkheden wa
ren er toen. Nu moet je het meer
zoeken in samenwerking met de re
creatie-ondernemers."
Frustratie
Hoe gaat dat in een kleine gemeen
schap? Zo gauw iemend van zich
doet spreken en ook daadwerkelijk
iets tot stand brengt wordt hij voor
andere dingen gevraagd. Voor Jan
Warrink betekende dat een raadsze-
tel van Gemeentebelang. In 1974
begon hij aan zijn eerste vier jaar.
Frustratie werd zijn deel want hij
kon het niet goed zetten dat het
college en de ambtenaren beter inge
voerd waren in de gemeenteproble-
matiek. „Als part-time bestuurder
ben je nooit helemaal op de hoogte"
weet hij nu. „Vooral in mijn eerste
raadsperiode werd er op financieel
terrein heel wat verbloemd door het
college. Ik heb er toen voor gepleit
dat alle reserves eens op een rij
werden gezet en er potjes werden
gecreëerd vor o.a. sport en cultuur.
Voor de raad was het daarna duide
lijk wat er allemaal gebeurde op dat
gebied. Maar toch heb je als raadslid
frustraties dat je niet alle finesses
kimt doorgronden. Als wethouder
heb je veel meer sturingskracht. Dat
heb ik gemerkt in mijn periode als
wethouder voor welzijn, sociale za
ken en financiën. Zonder op te
scheppen durf ik te zeggen dat we
toen het financiële plaatje van Hol
ten gezond hebben gemaakt. De
hondenbelasting werd afgeschaft, de
onroerend goed-belasting voor een
aantal jaar niet verhoogd en er wer
den spaarpotjes gecreëeerd waar we
nu van profiteren, o.a. bij de bouw
van het nieuwe gemeentehuis. Want
als het goed is hoeft daar in de
komende tijd geen cent meer bij."
Boeiend
Hoewel het hem, mede gezien zijn
drukke baan bij de zojuist gereorga
niseerde vleeskeuringsdienst in
Doetinchem, goed uitkomt dat hij
even wat afstand kan nemen van de
gemeentepolitiek, blijft Jan Warrink
toch nauw betrokken bij het wel en
wee van politiek Holten. Over enke
le „boeiende" onderwerpen, waaro
ver de raad zich in de komende tijd
gaat buigen, heeft hij al uitgesproken
meningen. Het is dan ook de vraag of
het afscheid van raadslid Warrink
wel definitief is. Zelf dicht hij zich
een rol op de achtergrond toe in het
fractie-overleg van Gemeentebe
lang. Zijn standpunten over politiek
hete hangijzers heeft hij in ieder
geval klaar. We noemen er een paar.
Dorpshuis. „Daar moet nog maar
eens goed over worden nagedacht.
Met name over de vraag of de groot
schalige aanpak, die de PVDA altijd
heeft vorgestaan, wel zo verstandig
is. Zelf voel ik meer voor een invul
ling met bijvoorbeeld een peuter
speelzaal en instructielokalen voor
bijv. muziekonderwijs, waar geen
exploitant voor nodig is. Want daar
draait het uiteindelijk natuurlijk om.
Is de exploitatie haalbaar? En ik
vraag me af of de PVDA wel een
goed idee heeft van de lasten die
zo'n multifunctioneel centrum met
zich meebrengt. We kunnen het niet
maken om de exploitatielasten later
weer naar de burger te schuiven. Ik
ben alleen voor een grote zaal wan
neer daar ook alles moet kunnen
gebeuren en er een beheerder wordt
aangesteld die participeert in de ex
ploitatiekosten. Dan zou zoiets mo
gelijk zijn."
Openheid. „De belangstelling van
de burger voor gemeentepolitiek
blijkt erg gering. Ja, als ze een kap-
vergunning nodig hebben dan komt
Pietje of Jantje wel in actie. Maar
verder? Kijkje moet ervoor oppas
sen dat openbaarheid niet iets kunst
matigs wordt. Openbaarheid is im
mers heel wat anders dan openheid.
Het is niet zo moeilijk om alles
openbaar te maken en ondertussen
toch weinig te vertellen. Nee, met
echte openheid moet je voorzichtig
omspringen. Een te gemakkelijke
openheid is soms ook gevaarlijk.
Dan worden mensen op de onjuiste
momenten te loslippig. Overigens is
mijn ervaring dat in kleine gemeen
schappen de democratie groter is
dan in bijv. een grote organisatie.
Dat merk ik in mijn werk bij het mi
nisterie van Landbouw. Er wordt
wel gepraat over decentralisatie,
maar ondertussen...
Verkeersproblemen. Men zegt wei
eens dat ik makkelijk praten heb
hierin mijn woning aan de Rijssense-
weg, maar ik vind werkelijk dat een
rondweg onderlangs de Beuseberg
de beste oplossing biedt vor de ver
keersproblematiek in de dorpskom.
De aanleg daarvan kun je namelijk
inbrengen in het ruimtelijke orde
ningsplan voor de hele Beuseberg.
En dan weet ik wel dat bij een
heleboel mensen de haren weer
recht overeind gaan staan, maar re
delijk overleg daarover lijkt mij nu
wel mogelijk. Een ad hoc-beleid met
stoplichten of snelheidsbeperkingen
in de dorpskom lijkt mij ook niet ide
aal. Je moet met een concreet plan
voor de verkeersproblematiek ko
men, waarin je aangeeft waar je
uiteindelijk naar toe wil. Dat kun je
dan fasegewijs invullen. Als je maar
eerst je eindpunt bepaalt en prakti
sche overwegingen hanteert. Men
moet beter naar eikaars argumenten
leren luisteren."
Afstand
Het helemaal afstand nemen zal dus
nog wel de nodige moeite kosten,
maar Jan Warrink is er geenszins
rouwig om dat hij door het zetelver
lies van Gemeentebelang een tijdje
op de reservebank moet zitten. „Na
twaalf jaar moeten er toch eens wat
nieuwe impulsen komen. Voor me
zelf ben ik er best blij mee. Ik zal er
ook voor waken om mijn fractiege
noten nu voor de voeten te gaan lo
pen. Hoewel ik mijn routine en erva
ring natuurlijk in het fractie-overleg
kan inbrengen. Ik vind het bijvoor
beeld heel vreemd van de Provincie
Overijssel dat ze nog niet hun goed
keuring hechten aan de verkoop van
het GEWB-bedrijf in Holten. Dat is
een heel zorgvuldige afweging ge
weest waarbij Holten er goed is uit
gesprongen. Het is belangrijk om
zelf initiatieven te nemen voordat de
grote lijnen zijn uitgezet en je allen
maar ja of nee kunt zeggen."
14 april: Een Inwoner van En
schede werd op onaangename wij
ze verrast door de gladheid terwijl
hij wilde stoppen om te tanken bij
de Texaco lang de Al. Bij het rem
men gleed hij door, over het met
olie besmeurde wegdek waarna hij
de auto van de pompbediende ram
de.
15 april: Een moeder meldde dat
haar zoon de dag te voren was gebe
ten door een hond. Dit terwijl de
hond wel aangelijnd was. Kenne
lijk had men de hond niet onder
controle. Mogelijke oplossingen
zijn of een grotere begeleider of een
kleinere hond.
Omstreeks 13.40 uur vond er een
aanrijding plaats op de Noorder
bergstraat ter hoogte van de afrit
van de parkeerplaats bij Vosman.
Een Deventenaar die de uitrit uit
reed zag te laat dat van links een
andere personenauto, bestuurd
door een inwoner van Holten, na
derde. Door de aanrijding liepen
beide voertuigen plaatschade op.
In de loop van de avond werd aan
een Deventemaar een rijverbod op
gelegd omdat hij bij de blaastest-
door de mand viel. Het lampje op
de nieuwe alcoholtester sprong nog
net niet op rood waardoor hij er nog
zonder proces-verbaal af kwam.
16 april: Bij een grootscheeps on
derzoek werden in Apeldoorn een
paar inwoners uit Arnhem aange
houden die inmiddels diverse auto
kraken bekenden. Zo ook twee kra
ken in de gemeente Holten waaron
der het destijds gemelde voorval
waarbij de auto van een Canadees
oorlogsveteraan betrokken was.
Betrokkenen zijn inmiddels in ken
nis gesteld dat de zaak is opgelost
17 april: In de loop van de avond
werd gemeld dat er aan de Haal-
mansweg een schoorsteenbrand
woedde. De brandweer wist de zaak
spoedig weer onder controle te krij
gen.
18 april: Omstreeks 07.45 vond er
een aanrijding plaats op de krui
sing Kolweg/Noorderbergstraat
tussen een automobilist en een
bromfietser. De automobilist die
komende vanaf de Kol over de Kol-
weg reed wilde linksaf de Noorder
bergstraat in rijden. Hij moest even
wachten op een uit die straat ko
mende auto en zag vervolgens te
laat dat de bromfietser hem al zo
dicht genaderd was.
Een kettingreactievergiftiging.
Een hondeeigenaar meldde dat zijn
hond enkele weken geleden was
overleden. Bij onderzoek was nu
gebleken dat de doodsoorzaak was
geweest net opeten van een kat. De
kat was, vermoedelijk daarvoor al,
overleden door een vergiftiging. Nu
dus ook de hond.
Voorts werd aangifte gedaan van
diefstal van een kratje bier. De eige
naar had dit kratje voor de woning
laten staan terwijl de familie een
bruiloftspartij bezocht. Iemand
wenste kennelijk zonder uitnodi
ging mee te vieren.
19 april: In de nacht van 18 op 19
april werd door de politie Deventer
onze assistentie ingeroepen bij de
achtervolging op een wel zeer snel
le automobilist. Gezamenlijk kon
de bestuurder van het laag vliegen
de object opgespoord worden. Hij
werd bekeurd omdat hij minimaal
met een snelheid van 150 kilometer
had gereden over wegen waar
maximaal 80 is toegestaan. Het be
trof hier een inwoner van Holten.
21 april: Omstreeks 10.30 urn-
werd een brandmelding ontvangen
waarbij het ging om het gymlokaal
aan de Lageweg. Vermoedelijk ont
stond de brand door lekkage aan
een gasfles die in gebruik was bij
daar werkzame dakdekkers. De
schade is aanzienlijk.
In het voorgaande weekeinde wer
den een negental zomerhuisjes van
een plaatselijk bungalow-park
opengebroken. Voor zover kon wor
den vastgesteld werd er niets ont
vreemd.
Hoewel hij officieel pas op 1 juni in
de VUT gaat, hebben de medewer-
kers van het Holtense PTT-kantoor
hun directeur J. Dekker op zijn laat
ste werkdag alvast uitbundig uitge
luid. Dekker vond vorige week
woensdag tot zijn verbazing een
fraai versierd kantoor waar hij
moest plaatsnemen in een opgetuig
de bureaustoel. Samen met zijn
vrouw werd hij toen in woord en ge
baar in de bloemetjes gezet. De di
recteur van het Holtense postkan
toor kan door het opnemen van
vakantie- en ATV-dagen alvast een
voorproefje nemen op zijn ver
vroegde uittreding. Hij is ruim 42
jaar in dienst geweest van de PTT,
waarvan bijna 25 jaar in Holten. Op
29 mei volgt bij De Biester het offi
ciële afscheidsfeest. Als het net zo
gezellig wordt als bij de interne vie
ring vorige week, dan kan de schei
dende directeur zich voorbereiden
op een leuke dag.
„Ik vlieg hier vaak tegen de muren
op. Door de stilte, de eenzaamheid.
De buurt hier is ook heel stil. De
mensen zijn erg terughoudend. Het
lijkt wel of ze geen behoefte hebben
aan gezelligheid. Of misschien zijn
ze bang dat ze iets voor je moeten
doen."
Opmerkingen als deze zijn geen uit
zondering in onze maatschappij. Ze
worden niet alleen gemaakt door
gehandicapten, bejaarden of zieken.
Er zijn veel meer redenen waarom
iemand aan huis gebonden is en
sociaal geïsoleerd kan raken. Boven
staande opmerkingen wijzen op een
leegte in iemands bestaan. En op een
behoefte om die leegte op te vullen.
Er .zijn veel manieren om zinvol
bezig te zijn. Een daarvan is het
vrijwillige welfare-werk van het Ne
derlandse Rode Kruis. Ook in Holten
organiseert de vrijwillige welfare ac
tiviteiten om mensen in de gelegen
heid te stellen makkelijker in contact
te komen met anderen. Hetzij als
vrijwilliger, hetzij als deelnemer. Zo
bezoeken welfare-vrijwilligers van
het Rode Kruis wekelijks duizenden
mensen die dat graag willen. Thuis
en in tehuizen. In dienstencentra en
sociëteiten. Daarbij wordt uitgegaan
van de wensen en de belangstelling
van de deelnemers. Zo kan er wor
den gewerkt met textiel, hout of
verf, kan er worden voorgelezen,
naar muziek geluisterd of worden
getuinierd.
Samen bezig zijn is een vorm van
contact, van gezelligheid. Het biedt
een gelegenheid om over van alles
en nog wat van gedachten te wisse
len, om zonodig je hart uit te storten.
Samen bezig zijn betekent ergens
bijhoren. Het Welfarewerk vormt
een contactbrug tussen ruim 12 dui
zend door het Rode Kruis opgeleide
vrijwilligers en meer dan 38 duizend
deelnemers.
Is het misschien iets voor u? Voor
inlichtingen kunt u terecht bij de
welfare-leidster in Holten, mevrouw
G.H, Oostenbrug-Bongenaar, Dies-
senplasstraat 5. Tel. 61515. Of bij
mevrouw Giessen, Schuttersweg 5.
Tel. 61987,