„Bij de kapper troffen de Holtenaren elkaar" „Toneel spelen ligt mij niet" Uit het politierapport Welfare in Holten: samen bezig zijn Wander Drent sr. (65) een halve eeuw kapper: Directeur Dekker weg bij Tante Pos Jan Warrink na 12 jaar gemeentebestuur: HOLTENS NIEUWSBLAD DONDERDAG 24 APRIL 1986 5 zoon Mark. Die begint al meteen de rotzooi aan te vegen als hij in de kap salon komt?" „k heb veel met kinderen te doen. Zolang de moeders maar niet begin nen over 'dat doet niet zeer' en zo hebben kinderen helemaal geen angst voor de kapper. Ik praat ze zo de stoel in. Maar ja, dat moet in je zitten. Net zoals je het leuk moet vinden om met mensen om te gaan. Dat vind ik het aantrekkelijke van dit vak, de hele dag weer andere mensen om je heen. Nee, als ik het ooit nog eens allemaal mocht over doen dan werd ik weer kapper. En ook weer in Holten." Na vijftig jaar met de handen in het haar gaat Wander Drent sr. het wat rustiger aan doen. De Holtense kapper hanteert vanaf maandag 21 april alleen nog maar op enkele ochtenden per week de schaar. Op die dag namelijk wordt hij 65 jaar. Afbou wen dus, maar dat valt niet mee na zo'n druk bezet leven. Een leven dat hem vanuit het Drentse Nieuw-Buinen in Holten deed belanden. En daar heeft hij geen moment spijt van gehad. Niet alleen leerde hij hier zijn vrouw Dine kennen, ook raakt hij nog steeds onder de indruk van Holtens fraaie natuur. „Ge boren Holtenaren beseffen te weinig hoe mooi het hier is. Ze moeten me hier wel wegjagen, anders krijgen ze me niet van daan". Een terugblik. Eigenlijk zit Wander Drent langer dan een halve eeuw in het vak. Maar die beginjaren, waarin hij als 12- jarige schooljongen zijn broer in de kapperszaak in Buinen hielp, zullen we maar niet meetellen. Al was het alleen maar omdat het befaamde Kinderwetje van Van Houten het destijds al verbood dat kinderen be taalde arbeid verrichtten. Toch was de jonge Drent op elk vrij uurtje in de zaak van zijn broer te vinden. Een maand voor hij veertien jaar werd en officieel mocht beginnen, werd hij zelfs door de plaatselijke koddebeier vanachter het scheermes wegge haald en buiten de deur gezet. De liefde voor het kappersvak werd er niet minder om. Wander Drent ging in de leer bij kapper Bijleveld in Stadskanaal en werd in 1939 zaak waarnemer bij Harm Oostring in het Drentse Valthe. Drie jaar geleden is hij er met zijn vrouw nog eens terug geweest. Een hartelijk weerzien na meer dan 45 jaar. Na Valthe volgden een waamemerschap bij de broer van Oostring in Exloo en een sollici tatie in Oosteresselen. Voor een dag je proefknippen stapte hij 's morgens om zes uur op de fiets om tegen half negen te kunnen beginnen. Tegen vier uur 's middags wilde Wander wel eens weten of hij nu werd aangenomen of niet, maar toen bleek een andere kandidaat voor één gulden per week te willen ko men werken. En, hoewel het destijds met weeklonen van drie vier gul den geen dik belegde boterham was, werd dat de jeugdige Drent toch wat al te gortig. Uiteindelijk belandde hij in Beilen, waar hij tot 1942 de klan ten van kapper Mulder onder han den nam. Tot de dag dat de directeur van het Arbeidsbureau aldaar hem meedeelde dat er een brief voor de Arbeitseinsatz klaar lag en Drent ijlings richting Holten toog. Holten In Holten voelde Wander Drent zich meteen thuis. De tochtjes naar de Borkeld, waar hij bij rietdekker Kolkman dochter Dine bezocht, zul len daar wel aan hebben bijgedra gen, maar ook de Holtense mentali teit en de mensen hier lagen de bij Johan van Geenhuizen werkende kapper. Ook toen Joh. van Geenhui zen na de oorlog weer opdook bleef Drent in Holten. Tot december 1946 bij Van Geenhuizen en daarna als zelfstandig kapper in het pand van kapper Faber aan de Oranjestraat. Samen met de bediendes Adriaan Faber (die maar drie maanden bleef) en de alom bekende Gerrit 'Spier' Aaftink (25 jaar lang bij Drent in dienst geweest) begon Wander Drent zijn eigen herensalon. Hij weet zich de prijzen uit die tijd nog goed te herinneren: 35 cent voor het knippen en een kwartje voor het scheren. Iets wat Drent sr. tijdens de Vooijaarsbeurs weer laat herleven wanneer hij voor een kwartje op ouderwetse wijze liefhebbers van hun baardstoppels ontdoet. „De be dienden kregen vijf gulden en ze ven-en-een-halve gulden per week. Maar ja, als je honderd gulden bin nenkreeg in die tijd dan had je een goede week. Ik betaalde ook nog 28 gulden huur per maand. Dus dan kun je het wel narekenen. Om kwart voor zeven 's morgens stonden ze al voor de deur. Scheren hè, dat was toen veel belangrijker dan knippen. Voor knippen gingen de boeren vaak naar de buurman. Sommigen lieten zich elke dag scheren, anderen alleen op zaterdag. Dan werd er ook alleen maar geschoren. Op een za terdag had je wel honderd scheer klanten. Ach ja, hoe ging dat toen. Het was heel anders. Bij de kapper trof iedereen elkaar. Je hoefde ook nooit afspraken te maken. Iedereen kwam op een vaste tijd en als het druk was wachtte men geduldig on der het uitwisselen van de laatste nieuwtjes. Allemaal vaste klanten, je wist alles van elkaar. Nu weet ik soms na twee jaar nog niet de naam van een klant. Ja, die goede contac ten die mis ik toch wel." Dolle boel Als we het mogen geloven, dan was het altijd een dolle boel in de kapsa lon van Drent. Met oude klanten als Popjan, de Prins, Graats Hendrik en Bets Ebrecht viel er altijd wel wat te beleven. Niet zelden werden andere klanten in de maling genomen. En ook de fopartikelen die Wander Drent verkocht leverden komische taferelen op. En dan was er nog de oude smid Garret van de Bosch, die voor de kinderen Drent met krijt vogeltjes tekende op de rood beton nen vloer van de zaak. Of de oude Bram Pagrach die, in navolging van de dorpskinderen die het knippen op de rekening lieten zetten, ook mee deelde dat 'mien va straks wel komt betaal'n'. Herinneringen genoeg aan een na oorlogse tijd waarin alles nog wat ge moedelijker toeging. En waarin kap per Drent 's maandags met het fietsje de boer op ging om zieke mensen te knippen of te scheren. Maar waarin hij ook midden in de nacht uit zijn bed werd gebeld om een lijk te komen scheren. Nog voordat de dokter en de dominee werden ge waarschuwd kroop hij dan bij de dode in de bedstee. Hoewel hij blij is dat zoiets er tegenwoordig niet meer bij is, kijkt hij toch met weemoed te rug op die tijd die abrupt werd beëin digd door de opkomst van Beatles, provo's en hippies. Bij de tijd „Ja, die Beatle-tied was niet zo best. In die periode is een derde van de Nederlandse kappers ermee opge houden. Ach ja, zo heeft elke tijd zijn eigen stijl. Nu krijg je bijvoor beeld weer verzorgde baardjes, zo als de dokters en notarissen vroeger een sikje hadden. Je moet als kapper steeds zorgen dat je bijblijft. Met de mode meegaan. Tot vorig jaar ben ik altijd nog naar de technische club in Enschede geweest. Gelukkig heb ik in mijn zoon Wander een goede opvolger. Dan blijf je bij de tijd. Ja, ook mijn dochter Gerrie en zoon Albert zitten in het vak. Dat is wel leuk omdat je dan allerlei nieuwe ideeën kunt uitwisselen. Ik heb er nooit op aangedrongen hoor. Wel gestimuleerd. Kinderen merken toch snel genoeg wanneer iemand van zijn werk houdt of niet. En dat is een eerste vereiste voor dit vak. Ik merk het nu ook alweer aan mijn klein- Kapper Wander Drenth 65 jaar jong. „Ik wil zelf mijn mening zeg gen. Ook wanneer die anders is dan die van het college waarin toevallig mijn fractie is vertegenwoordigd. Dat heeft niets met persoonlijke controverses te maken. Je mag een college waarin een fractiegenoot zit toch wel kri tisch begeleiden? Ik weet hoe de besluitvorming in een col lege tot stand komt. Daar worden vaak compromissen gesloten om toch met een eensluidende mening naar buiten te komen. Intern heb ik met Henny Rustebiel daar nooit een discussie over ge had. We wisten van elkaar wat we gingen zeggen." Jan Warrink verlaat na 12 jaar het Holtens gemeentebestuur en wil nog wel even iets recht zetten. Een (voorlopig?) af scheid. Wanneer we Jan Warrink om ophel dering vragen over de meningsver schillen die hij herhaaldelijk met Ge meentebelangen-wethouder Henny Rustebiel aan de andere kant van de collegetafel uitvocht, komt hij met de bovenstaande verklaring. Het te kent de recht-door-zee politicus die zich niet laat leiden door partijpoli tieke belangen, maar zegt waar hij voor staat. „Mensen betrekken zo iets snel op het persoonlijke vlak, maar zo ligt het niet. Toneel spelen ligt mij niet. Ik hoef geen twee minu ten na te denken voor ik iets zeg. Misschien ben ik wel te eigenwijs vor de politiek. Maar aan de andere kant heb ik met die eigenwijsheid toch ook het een en ander bereikt. Als je nagaat dat voor mijn tijd tijdens de raadsvergadering alleen de voorzit ter de stukken vor zich had en de rest slechts ja of nee mocht zeggen, dan is er de laatste tijd toch wel iets veran derd. Zo ben ik ook in de raad gekomen. Als vorzitter van de Stich ting Sportbelangen kwam ik regel matig in conflict met burgemeester Enklaar. Met het college Enklaar- Kaan-Rietberg kon er niks op sport- febied. Wij kwamen toen met pas- lare plannen inclusief exploitatie overzichten. Daar stonden ze wel even van te kijken. Er is toen veel tot stand gebracht: Sportpark Meer manskamp, het Sportdal voor de hockey, twee nieuwe gymnastieklo kalen, een aanzet voor 't Vletgoor. Alleen het overdekte zwembad is niet gelukt. Dat vind ik nog steeds erg jammer. De mogelijkheden wa ren er toen. Nu moet je het meer zoeken in samenwerking met de re creatie-ondernemers." Frustratie Hoe gaat dat in een kleine gemeen schap? Zo gauw iemend van zich doet spreken en ook daadwerkelijk iets tot stand brengt wordt hij voor andere dingen gevraagd. Voor Jan Warrink betekende dat een raadsze- tel van Gemeentebelang. In 1974 begon hij aan zijn eerste vier jaar. Frustratie werd zijn deel want hij kon het niet goed zetten dat het college en de ambtenaren beter inge voerd waren in de gemeenteproble- matiek. „Als part-time bestuurder ben je nooit helemaal op de hoogte" weet hij nu. „Vooral in mijn eerste raadsperiode werd er op financieel terrein heel wat verbloemd door het college. Ik heb er toen voor gepleit dat alle reserves eens op een rij werden gezet en er potjes werden gecreëerd vor o.a. sport en cultuur. Voor de raad was het daarna duide lijk wat er allemaal gebeurde op dat gebied. Maar toch heb je als raadslid frustraties dat je niet alle finesses kimt doorgronden. Als wethouder heb je veel meer sturingskracht. Dat heb ik gemerkt in mijn periode als wethouder voor welzijn, sociale za ken en financiën. Zonder op te scheppen durf ik te zeggen dat we toen het financiële plaatje van Hol ten gezond hebben gemaakt. De hondenbelasting werd afgeschaft, de onroerend goed-belasting voor een aantal jaar niet verhoogd en er wer den spaarpotjes gecreëeerd waar we nu van profiteren, o.a. bij de bouw van het nieuwe gemeentehuis. Want als het goed is hoeft daar in de komende tijd geen cent meer bij." Boeiend Hoewel het hem, mede gezien zijn drukke baan bij de zojuist gereorga niseerde vleeskeuringsdienst in Doetinchem, goed uitkomt dat hij even wat afstand kan nemen van de gemeentepolitiek, blijft Jan Warrink toch nauw betrokken bij het wel en wee van politiek Holten. Over enke le „boeiende" onderwerpen, waaro ver de raad zich in de komende tijd gaat buigen, heeft hij al uitgesproken meningen. Het is dan ook de vraag of het afscheid van raadslid Warrink wel definitief is. Zelf dicht hij zich een rol op de achtergrond toe in het fractie-overleg van Gemeentebe lang. Zijn standpunten over politiek hete hangijzers heeft hij in ieder geval klaar. We noemen er een paar. Dorpshuis. „Daar moet nog maar eens goed over worden nagedacht. Met name over de vraag of de groot schalige aanpak, die de PVDA altijd heeft vorgestaan, wel zo verstandig is. Zelf voel ik meer voor een invul ling met bijvoorbeeld een peuter speelzaal en instructielokalen voor bijv. muziekonderwijs, waar geen exploitant voor nodig is. Want daar draait het uiteindelijk natuurlijk om. Is de exploitatie haalbaar? En ik vraag me af of de PVDA wel een goed idee heeft van de lasten die zo'n multifunctioneel centrum met zich meebrengt. We kunnen het niet maken om de exploitatielasten later weer naar de burger te schuiven. Ik ben alleen voor een grote zaal wan neer daar ook alles moet kunnen gebeuren en er een beheerder wordt aangesteld die participeert in de ex ploitatiekosten. Dan zou zoiets mo gelijk zijn." Openheid. „De belangstelling van de burger voor gemeentepolitiek blijkt erg gering. Ja, als ze een kap- vergunning nodig hebben dan komt Pietje of Jantje wel in actie. Maar verder? Kijkje moet ervoor oppas sen dat openbaarheid niet iets kunst matigs wordt. Openbaarheid is im mers heel wat anders dan openheid. Het is niet zo moeilijk om alles openbaar te maken en ondertussen toch weinig te vertellen. Nee, met echte openheid moet je voorzichtig omspringen. Een te gemakkelijke openheid is soms ook gevaarlijk. Dan worden mensen op de onjuiste momenten te loslippig. Overigens is mijn ervaring dat in kleine gemeen schappen de democratie groter is dan in bijv. een grote organisatie. Dat merk ik in mijn werk bij het mi nisterie van Landbouw. Er wordt wel gepraat over decentralisatie, maar ondertussen... Verkeersproblemen. Men zegt wei eens dat ik makkelijk praten heb hierin mijn woning aan de Rijssense- weg, maar ik vind werkelijk dat een rondweg onderlangs de Beuseberg de beste oplossing biedt vor de ver keersproblematiek in de dorpskom. De aanleg daarvan kun je namelijk inbrengen in het ruimtelijke orde ningsplan voor de hele Beuseberg. En dan weet ik wel dat bij een heleboel mensen de haren weer recht overeind gaan staan, maar re delijk overleg daarover lijkt mij nu wel mogelijk. Een ad hoc-beleid met stoplichten of snelheidsbeperkingen in de dorpskom lijkt mij ook niet ide aal. Je moet met een concreet plan voor de verkeersproblematiek ko men, waarin je aangeeft waar je uiteindelijk naar toe wil. Dat kun je dan fasegewijs invullen. Als je maar eerst je eindpunt bepaalt en prakti sche overwegingen hanteert. Men moet beter naar eikaars argumenten leren luisteren." Afstand Het helemaal afstand nemen zal dus nog wel de nodige moeite kosten, maar Jan Warrink is er geenszins rouwig om dat hij door het zetelver lies van Gemeentebelang een tijdje op de reservebank moet zitten. „Na twaalf jaar moeten er toch eens wat nieuwe impulsen komen. Voor me zelf ben ik er best blij mee. Ik zal er ook voor waken om mijn fractiege noten nu voor de voeten te gaan lo pen. Hoewel ik mijn routine en erva ring natuurlijk in het fractie-overleg kan inbrengen. Ik vind het bijvoor beeld heel vreemd van de Provincie Overijssel dat ze nog niet hun goed keuring hechten aan de verkoop van het GEWB-bedrijf in Holten. Dat is een heel zorgvuldige afweging ge weest waarbij Holten er goed is uit gesprongen. Het is belangrijk om zelf initiatieven te nemen voordat de grote lijnen zijn uitgezet en je allen maar ja of nee kunt zeggen." 14 april: Een Inwoner van En schede werd op onaangename wij ze verrast door de gladheid terwijl hij wilde stoppen om te tanken bij de Texaco lang de Al. Bij het rem men gleed hij door, over het met olie besmeurde wegdek waarna hij de auto van de pompbediende ram de. 15 april: Een moeder meldde dat haar zoon de dag te voren was gebe ten door een hond. Dit terwijl de hond wel aangelijnd was. Kenne lijk had men de hond niet onder controle. Mogelijke oplossingen zijn of een grotere begeleider of een kleinere hond. Omstreeks 13.40 uur vond er een aanrijding plaats op de Noorder bergstraat ter hoogte van de afrit van de parkeerplaats bij Vosman. Een Deventenaar die de uitrit uit reed zag te laat dat van links een andere personenauto, bestuurd door een inwoner van Holten, na derde. Door de aanrijding liepen beide voertuigen plaatschade op. In de loop van de avond werd aan een Deventemaar een rijverbod op gelegd omdat hij bij de blaastest- door de mand viel. Het lampje op de nieuwe alcoholtester sprong nog net niet op rood waardoor hij er nog zonder proces-verbaal af kwam. 16 april: Bij een grootscheeps on derzoek werden in Apeldoorn een paar inwoners uit Arnhem aange houden die inmiddels diverse auto kraken bekenden. Zo ook twee kra ken in de gemeente Holten waaron der het destijds gemelde voorval waarbij de auto van een Canadees oorlogsveteraan betrokken was. Betrokkenen zijn inmiddels in ken nis gesteld dat de zaak is opgelost 17 april: In de loop van de avond werd gemeld dat er aan de Haal- mansweg een schoorsteenbrand woedde. De brandweer wist de zaak spoedig weer onder controle te krij gen. 18 april: Omstreeks 07.45 vond er een aanrijding plaats op de krui sing Kolweg/Noorderbergstraat tussen een automobilist en een bromfietser. De automobilist die komende vanaf de Kol over de Kol- weg reed wilde linksaf de Noorder bergstraat in rijden. Hij moest even wachten op een uit die straat ko mende auto en zag vervolgens te laat dat de bromfietser hem al zo dicht genaderd was. Een kettingreactievergiftiging. Een hondeeigenaar meldde dat zijn hond enkele weken geleden was overleden. Bij onderzoek was nu gebleken dat de doodsoorzaak was geweest net opeten van een kat. De kat was, vermoedelijk daarvoor al, overleden door een vergiftiging. Nu dus ook de hond. Voorts werd aangifte gedaan van diefstal van een kratje bier. De eige naar had dit kratje voor de woning laten staan terwijl de familie een bruiloftspartij bezocht. Iemand wenste kennelijk zonder uitnodi ging mee te vieren. 19 april: In de nacht van 18 op 19 april werd door de politie Deventer onze assistentie ingeroepen bij de achtervolging op een wel zeer snel le automobilist. Gezamenlijk kon de bestuurder van het laag vliegen de object opgespoord worden. Hij werd bekeurd omdat hij minimaal met een snelheid van 150 kilometer had gereden over wegen waar maximaal 80 is toegestaan. Het be trof hier een inwoner van Holten. 21 april: Omstreeks 10.30 urn- werd een brandmelding ontvangen waarbij het ging om het gymlokaal aan de Lageweg. Vermoedelijk ont stond de brand door lekkage aan een gasfles die in gebruik was bij daar werkzame dakdekkers. De schade is aanzienlijk. In het voorgaande weekeinde wer den een negental zomerhuisjes van een plaatselijk bungalow-park opengebroken. Voor zover kon wor den vastgesteld werd er niets ont vreemd. Hoewel hij officieel pas op 1 juni in de VUT gaat, hebben de medewer- kers van het Holtense PTT-kantoor hun directeur J. Dekker op zijn laat ste werkdag alvast uitbundig uitge luid. Dekker vond vorige week woensdag tot zijn verbazing een fraai versierd kantoor waar hij moest plaatsnemen in een opgetuig de bureaustoel. Samen met zijn vrouw werd hij toen in woord en ge baar in de bloemetjes gezet. De di recteur van het Holtense postkan toor kan door het opnemen van vakantie- en ATV-dagen alvast een voorproefje nemen op zijn ver vroegde uittreding. Hij is ruim 42 jaar in dienst geweest van de PTT, waarvan bijna 25 jaar in Holten. Op 29 mei volgt bij De Biester het offi ciële afscheidsfeest. Als het net zo gezellig wordt als bij de interne vie ring vorige week, dan kan de schei dende directeur zich voorbereiden op een leuke dag. „Ik vlieg hier vaak tegen de muren op. Door de stilte, de eenzaamheid. De buurt hier is ook heel stil. De mensen zijn erg terughoudend. Het lijkt wel of ze geen behoefte hebben aan gezelligheid. Of misschien zijn ze bang dat ze iets voor je moeten doen." Opmerkingen als deze zijn geen uit zondering in onze maatschappij. Ze worden niet alleen gemaakt door gehandicapten, bejaarden of zieken. Er zijn veel meer redenen waarom iemand aan huis gebonden is en sociaal geïsoleerd kan raken. Boven staande opmerkingen wijzen op een leegte in iemands bestaan. En op een behoefte om die leegte op te vullen. Er .zijn veel manieren om zinvol bezig te zijn. Een daarvan is het vrijwillige welfare-werk van het Ne derlandse Rode Kruis. Ook in Holten organiseert de vrijwillige welfare ac tiviteiten om mensen in de gelegen heid te stellen makkelijker in contact te komen met anderen. Hetzij als vrijwilliger, hetzij als deelnemer. Zo bezoeken welfare-vrijwilligers van het Rode Kruis wekelijks duizenden mensen die dat graag willen. Thuis en in tehuizen. In dienstencentra en sociëteiten. Daarbij wordt uitgegaan van de wensen en de belangstelling van de deelnemers. Zo kan er wor den gewerkt met textiel, hout of verf, kan er worden voorgelezen, naar muziek geluisterd of worden getuinierd. Samen bezig zijn is een vorm van contact, van gezelligheid. Het biedt een gelegenheid om over van alles en nog wat van gedachten te wisse len, om zonodig je hart uit te storten. Samen bezig zijn betekent ergens bijhoren. Het Welfarewerk vormt een contactbrug tussen ruim 12 dui zend door het Rode Kruis opgeleide vrijwilligers en meer dan 38 duizend deelnemers. Is het misschien iets voor u? Voor inlichtingen kunt u terecht bij de welfare-leidster in Holten, mevrouw G.H, Oostenbrug-Bongenaar, Dies- senplasstraat 5. Tel. 61515. Of bij mevrouw Giessen, Schuttersweg 5. Tel. 61987,

Erfgoed Rijssen-Holten

Holtens Nieuwsblad | 1986 | | pagina 5