Nico Haak en het „laatste jas"-besef
„Vernietiging zit in ons,
het is de mens eigen
HOLTENS NIEUWSBLAD
DONDERDAG 1 AUGUSTUS 1985
6
zingt een liedje over een vrolijk
onderwerp en hij maakt daar gek
ke danspasjes bij, nou, dat is dus
een lolbroekPiet Romer heeft
'es gezegd: Nederland is het Urk
van Europa
Maar jij ontkomt niet aan be
paald imago, is het niet? „Ik pro
beer daar aan te ontkomen. Heel
bewust. Door andere nummers te
gaan zingen bijvoorbeeld. Kijk,
natuurlijk ben ik een gozer die
van gezelligheid en lekker door
halen houd en natuurlijk vind ik
het leuk om gezellige teksten te
zingen, maar ik ben nu 45 en
wil ook een ander soort teksten
zingenHet probleem is ge
woon dat een platenmaatschap
pij commercieel denkt en van een
artiest die men onder contract
heeft datgene verwacht waardoor
hij bekend is gewordenen dat
is handelen in een imagoEn ik j
begrijp dat wel, ik begrijp dat heel
goed. Maar jij blijft met een be
paalde sticker op je kop zitten,
men verwacht dat jij aan datgene
wat op die sticker staat vol
doet Het moet gewoon zo zijn
dat de naam Haak op een plaat
voor de koper een hoop gein bete
kent Ja toch?"
Lezen doet hij zelden. „Helaas",
klinkt het. „Sjaan, mijn vrouw,
leest veel. Ik niet". Met André Ha-
zes neemt hij soms videofilms op.
„Een beetje Engelse humor pro
beren we dan te maken. Dan zet
ten we de videorecorder na het fil
men in werking en dan hebben we
ieen lolJongen dat moet je
zien, echt, je lacht je de tranen in
de ogen
Nico, je bent het met mij eens
als ik zeg dat de serie die de
VARA-televisie met Hazes heeft
uitgezonden nu niet direct een
eclatant succes te noemen is? Het
kwam nogal geforceerd over, het
was niet alleen een zwak scenario,
ook de acteerprestaties van Ha-
zes waren minder nog dan ma
tig„Ik weet wel hoe dat komt,
althans hoe het komt dat André
niet goed uit de verf kwamIk
heb ook voor de VARA gewerkt,
samen met Mary Servaes, de Zan
geres zonder naam - wat ik overi
gens een bijzonder leuke vrouw
vind - en ik kreeg daar van doen
met een stukje ontzettend lullige
tekst, dat door iemand die zich
zelf heel goed vond geschreven
wasEn dat moest ik dan op
zeggen. Nou jongen, zoiets werkt
toch nietHetzelfde probleem
heeft André gehadNico
Haak: van zijn „Foxie foxtrot"
werden meer dan één miljoen
exemplaren verkocht„In die
dagen stroomde het geld binnen",
klinkt het, „en als je niet alles'
naar de fiscus wilt brengen moet
je gaan kopen
De man die verzot is op gehakt
(„Ik vreet zo een half pond gehakt
op, rauwen wie men geen
groter plezier doet dan hem kar
bonade met een flinke vette rand
voor te schotelen of speklappen,
die nog een beetje op het bord lig
gen na te sudderen van „hun vori
ge leven in de braadpan", geeft
toe ijdel genoeg te zijn om al deze
lekkernijen te laten staan, als dat
ten voordele mocht blijken te
werken. „Als ik een tijdje geen
vlees gebruikt sluiten mijn over
hemden beter en zit mijn jasje ook
lekkerderMaar ik ben en blijf
een enorme liefhebber van vet
Ik hou van vet eten
Zijn echtgenote Sjaan grijnst.
Nico Haak zegt: „Zij helpt mij
daar geweldig mee. Ze haalt ge
woon bepaalde dingen niet meer
in huis. En wat er niet is, kun je al
leen maar missen, maar niet op
maken Weetje dat ik gek ben
op slagroomEn niet geklopte
slagroom, nee, gewoon onge-
kloptDan moet het wel lekkerj
koud zijn trouwensDrink ik zo
leeg, zo'n flesje". Echtgenote
Sjaan komt met een schaal met
hapjes. De artiest knikt zeer er
kentelijk. Zegt dan: „Vroeger
dacht ik weinig over de dood
naIk vind dat logisch, als je
jong bent heb je wel andere din
gen aan je hoofd dan de dood
Nu, op mijn leeftijd, ga je er over
denken, het proces begintHoei
lang loop ik hier nog rond? Dat
soort vragenWeet je, mensen
die in God geloven hebben het in
dit leven een stuk gemakkelijker,
voor die mensen is de dood nieti
meer dan een vanzelfsprekend
heid, een logisch vervolg van het)
bestaan op aardeIk geloof
met in een god of hoe zo iemand
ook mag hetenIk ga gewoon
een keer dood, net als jij en dan
hoop ik dat ik geen rooie cent
voor de kinderen achterlaat, want
die gaan er toch maar om vech
ten
En dan: Wist je dat Nero, de
keizer, nadat hij een stad in vlam
men had doen opgaan in de omge
ving op een heuvel klom en daar
viool ging spelenVernietiging:
zit in ons, ik geloof dat dat de
mens eigen is
„In de tijd dat ik in die auto-spuiterij werkte was ik net zo tevreden als ik nu
ben Ik ben altijd tevreden geweest met wat ik had en deed. Dat wil niet
zeggen dat ik vroeger nooit dacht: Ik wou dat ik dit of ik wou dat ik dat
Tuurlijk wel, maar ik was niet ontevreden, integendeelEen zonnige middag
in 't Gooi. In een van de buitenwijken van Baarn bewoont hij sedert enkele jaren
een fraaie stulp. Terwijl we de oprijlaan opdraaien zien we hem druk doende een
van de twee auto's van Franse makelij in de was te zetten. Eerder deze middag
heeft hij een muurtje gemetseld, zegt hij, nadat handen zijn geschud en enkele
woorden ter kennismaking zijn gesproken.
„De eerste elpee die ik maakte",
zegt hij, een slokje Jupiter ne
mend, „vind ik nog altijd goed. Op
die plaat stonden niet alleen de
nummers zoals het grote publiek
die van mij kent, maar ook num
mers die de sfeer van Uw laatste
jas meneer benaderenWeetje
wat ik in Nederland zo jammer
vind? Dat je onmiddellijk een
stempeltje krijgtZo van: O, hij
Nico Haak. Lange tijd bijna we
kelijks op de vaderlandse televi
sie, er ging geen Nederlandstalig
muziekprogramma voorbij of
Haak gaf acte de presence. Van
zijn „Foxie foxtrot" werden onge
veer 1 miljoen exemplaren ver
kocht. Niet alleen in Nederland
„scoorde" de sympatieke zanger,
ook in West- en Oost-Duitsland
en België. „Het schip met geld
kwam plotseling binnen", stelt
hij, „en dan moet je gaan ko
pen Is 't niet? Ja toch, anders
brengt je toch maar alles naar de
fiscus
Een tevreden mens. Zijn tijd
verdelen over zijn tuin, zijn motor
en zijn vrouw en kinderen. En na
tuurlijk optredens. „Ik doe er te
genwoordig drie per week, dat
vind ik meer dan genoeg. Begrijp
me goed jongens: op werk kan ik
wel liggenHet grote publiek,
dat per slot van rekening zijn pla
ten koopt en zijn optredens be
zoekt, heeft van hun artiest het
beeld van de geinporum, de im
mer vrolijk en grappen makende
zanger, wiens leven uit louter
feesten bestaat„Ik heb in mijn
leven dieptepunten gehadZo
als iedereen. Maar ik heb geen zin
om weer over dat ene gruwelijke
moment te pratenZo langza
merhand weet iedereen dat wel.
Het is lang genoeg voor de roddel
bladen geweestNico Haak:
portret van een man die meer wil
zijn dan een imago
„Alleen voor zingen had ik een
voldoende, vrijwel alle andere
vakken waren onvoldoendes. Het
interesseerde me niet, die lagere
school. Het stond ook allemaal te
ver van mij af, die vakken. Ik was
met hele andere dingen bezig. In
't bijzonder met dingen waar
techniek aan te pas kwam. Brom
mers, dat boeide me. Maar reke
nen Nee. Ik heb er trouwens
nog stéëds een hekel aan".
Het bovenlijf ontbloot, zonne
bril half afgezakt op de neus en
ontspannen achterover leunend
in een tuinstoel: Nico Haak voelt
zich op zijn gemak in 't Gooi. Een
tevreden mens. „En dan zeggen
mensen: Allicht Haak, jij hebt
mooi lullen, geen wonder dat je
tevreden bentDan bedoelen
ze mijn huis met de ruime tuin,
mijn auto's en motorMaar
jongens, vergeet niet dat ik lange
tijd in een huurhuisje heb ge
woond, met mijn geraniums
Dit is mij niet zomaar komen aan
waaien, ben je belazerd zeg. Men
sen kijken naar een moment, ze
vergeten dat daar ook nog een
verleden achter zit." Hij was vijf
tien jaar toen zijn ouders overle
den. Om aan brood te kunnen ko
men ging hij werken. Bij „De Por-
celeinen Fles", een fabriek waar
aardewerk werd vervaardigd.
Nico Haak werd er onderhouds
monteur.
„Voordat ik door de nood ge
dwongen ging werken, nam mijn
vader me vaak mee naar partijen
en feesten. Mijn vader was name
lijk ceremoniemeester. In die da
gen was Jan Tromp, dat was een
kunstfluiter, enorm populair.
Trouwens het hele kunstfluiten
was populair, de mensen vonden
dat prachtig. Tien jaar was ik en
daar stond ik op zo'n groot podi
um: in korte broek, twee vingers
in de mond en maar fluiten Ik
denk daar nog wel eens aan terug
als ik zo'n aap van een jaar of tien
op een feest een liedje zie zin
gen
Tot aan zijn diensttijd werkte
hij bij „De porselijnen Fles." On
der de wapenen werd hij inge
deeld bij de afdeling carosserie.
„Daar heb ik het auto-spuiten en
het uitdeuken geleerd", zegt hij.
„Verder heb ik er weinig geleerd".
Eenmaal „terug in de maat
schappij" begon hij in een ouwe
schuur een auto-spuiterij. „Je
moest wel 'es reclameteksten op
een auto aanbrengen. Dat vond ik
fantastisch. Als je dan na enkele
uren de beschermstrips verwij
derde en het stond er fraai op, dan
gaf dat een geweldig gevoel."
Bartender
Maar hij wilde toch eigenlijk
het liefst iets „in de sfeer van het
entertainment". En zo kon het
verkeren dat hij met geroutineer
de bewegingen de tapkraan in het
Delftse etablissement „'t Kaper
schip" bediende. „Ik zag dat als
een vorm van entertainment, dat
werk. Ik was bartender en wilde er
echt alles wat er in zat uithalen.
Dus niet alleen de mensen een
drankje voorzetten, nee, ook een
praatje maken, een complimentje
uitdelen en als de mensen daar
prijs op stelden zong ik voor ze. Ik
die kroeg kwamen mensen als
Polle Eduard en de jongens van
de Paniekzaaiers. Van Martin
Stoelinga, die manager van After
Tea was, kreeg ik het advies om
eens een demo te maken. En dat
heb ik toen gedaan".
Vervolgens ging ik snel. Haak
nam „een ballonnetje" van Toon
Hermans op. Vastgesteld werd
dat „die maf van die kroeg" een
aardige stem had, maar met eigen
teksten moest komen. Stamgast
en muzikant Polle Eduard schreef
een nummer voor hem. En hoewel
het liedje („Ik wil toch zo graag in
mijn levens eens iets beleven")
flopte, zou het het begin van een
artiestenloopbaan worden.
„Dat eerste plaatje mocht dan
geflopt zijn, maar dat interesseer
de mij toch geen moerMijn
stem zat op dat plaatje, dat was
iets van mij en dat kon niemand
me meer afpakkenDat ge
voel FantastischEn dat
gevoel heb ik nog iedere keer als
er een plaatje van mij uit is
Stilte. De twee honden, de oudste
(„een kruising tussen een herder
en een groenendaler") blijkt acht
tien jaar te zijn, komen bij hun
baas informeren waarom hij plot
seling zwijgt. Dan klinkt: „Eigen
lijk ben ik een ongelooflijke maz-
zelpitZe geven mijn platen
uit, draaien ze en ik verdien er
geld meeIk vraag me wel eens
af hoe dat-allemaal kan
De huurwoning, keurig in een
rij in een gewone straat, werd ver
ruild voor een fraaie woning in 't
Gooi. In Baam streek hij neer. „ik
werd steeds bekender", klinkt
het, „en ik vond dat ik niet langer
in een rijtjeshuis kon wonen
Jongen, ik kreeg het zo druk dat
ik op alle mogelijke manieren er
voor moest zorgen dat ik nog zo
iets als privacy overhield
Wederom stilte. Dan: „Eigenlijk
zou iedereen zo moeten kunnen
leven. Maar ja
Gaverder. „Nou ja, wat het pre
cies is weet ik niet, ik bedoel:
waarom lukt het de ene sterveling
wel en de andere niet, vooropge
steld dat ze op één gebied over
dezelfde capaciteiten beschik
ken, omehom er uit te ha
len wat er in zitDus niet alleen
creatief, maar ook financieel. Pol
le Eduard bijvoorbeeld is iemand
die uitstekende teksten kan
schrijven en ook muzikaal weet
hij zijn mannetje te staan. En toch
lukt het nietVreemd is
dat
Erkenning
Hij zet de zonnebril af. Knijpt
de ogen tegen de deze middag fel
schijnende zon. En massa kocht
het Nederlandse publiek zijn pla
ten. „Honkie tonkie", „Doedel-
zakken-pakkie", „Foxie foxtrot"
en „Is je moeder niet thuis?" be
horen tot zijn grootste succes
nummers. Zijn hoogtijdagen lij
ken enigzins voorbij. Niet dat het
hem veel doet, maar jammer is
het wel. „Die laatste single, Uw
laatste jas meneer, heeft mij bij
een ander publiek veel erkenning
opgeleverd. Toch werd het geen
hit. Integendeel. Het nummer
was na een paar weken al weer
van de hitlijsten verdwenen. En
toch ben ik enorm blij met dat
nummer. Ik kon eindelijk eens
een nummer op single zetten dat
een totaal andere Nico Haak liet
horenAl jaren had ik daar be
hoefte aan. Ik heb twaalf jaar bij
een platenmaatschappij gezeten
waar ik niet kon doen wat ik ei
genlijk wildeDa's lang, niet
dan? Die mensen wilden van mij
horen: Wat ben je mooi meid, in
de hooi-tijd.. Of: Als ze me missen
dan ben ik vissenBegrijp me
goed, ik heb niets tegen dat soort
teksten en zo nu en dan is het best
aardig om zo te zingen, maar ik
vind datje daarnaast ook je eigen
ideeën moet kunnen verwezenlij
ken En dat kon niet. Kijk,
achttien jaar geleden had ik Uw
laatste jas meneer nooit kunnen
zingen, maar ik zit nu in een fase
van mijn leven dat ik dat wel
kanEn dan wil ik de mogelijk
heid om dat te doen ook hebben".
Hij is zich er terdege van bewust
dat de mensen die zijn platen ko
pen van „hun artiest" het beeld
hebben van de geinporum, de
zanger met de pretogen, die
schijnbaar moeiteloos en zonder
problemen door het leven gaat en
zich voortdurend omringt weet
door uitermate sexy danseres
sen
