„Denk aan de pyjama's
in de handbagage"
OAD-VAKANTIEGANGERS STAPPEN OVER IN BEEK:
O O
HOLTENS NIEUWSBLAD
DONDERDAG 27 JUNI 1985
(Door Matthie Brands)
HOLTEN - Het is 08.42 uur wanneer chauffeur Herman Schulte uit Wierden
zijn toeringcar het plein voor het OAD-hoofdkantoor in Holten opdraait. Uit
de grauwe lucht valt de hele maandagmorgen al regen, maar de vier
echtparen van middelbare leeftijd laten er hun vakantievoorpret niet door
vergallen. Bepakt en bezakt wisselen ze ervaringen van eerdere OAD-
vakanties uit. „Gaan jullie naar Prutz? Mooi is het daar, het was al
volgeboekt anders waren we weer gegaan. Nee, nu gaan we naar Italië.
Daar waren we nog niet geweest. We hebben dezelfde chauffeur als vorig
jaar. Die met die snor. Dat zag ik op de foto in de gids. Nee hoor, ergens
anders ken ik hem niet van".
De stemming zit er duidelijk in
wanneer Herman Schulte en zijn
collega Gijs Schutmaat uit Nijverdal
de koffers inladen. Terwijl we
klokslag kwart voor negen willen
wegrijden komt een van de dames
erachter dat ze toch nog haar
kussentje voor de lange busreis
heeft vergeten. Geen nood, een van
de afscheid nemende thuisblijvers
haalt er gauw een uit de auto. „Die
krijgt u wel terug als we volgende
week woensdag weer aankomen",
wordt haar verzekerd.
Overal
We kunnen. De meer dan halfvolle
bus gaat op weg naar Lochem de
laatste opstapplaats voordat
iedereen in Beek moet overstappen.
Herman Schulte heeft 's morgens
om kwart voor acht zijn eerste
passagiers opgehaald in
Vriezenveen. Vandaar ging het via
Almelo, Wierden en Nijverdal naar
Holten. Straks moet Herman richting
Oostenrijk. Collega Gijs Schutmaat
heeft een langere trip voor de boeg.
Met een super de luxe slaapbus
(a'raison van 3,5 ton) vol met Eigen
Houtje-reizigers gaat hij vanuit Beek
op weg naar het Joegoslavische
Opatija. De OAD brengt haar
vakantiegasten overal. Van de koude
Noordkaap tot het warme zuiden
van Portugal. Van Rusland tot
Schotland. „De meeste
bestemmingen heb ik ondertussen
al wel gezien" vertelt Gijs nadat in
Lochem de laatste vier reislustigen
zijn opgepikt. „Vroeger was het
seizoen van half mei tot september,
tegenwoordig rijd je het hele jaar
door. Vooral door de wintersport en
de overwinteringsrcizen naar
Spanje. In het hoogseizoen heb je
meestal wel vaste bestemmingen.
Dat is ook wel zo handig, want je
moet er natuurlijk wel goed de weg
weten. Letterlijk en figuurlijk. Je
bent niet alleen chauffeur maar
tegelijk ook dokter, sociaal werker,
tolk en manusje-van-alles. De
mensen die met ons meegaan
willen dat de zaakjes goed voor
elkaar zijn. Wat dat betreft is zo'n
busreis natuurlijk een oplossing. Je
stapt in je woonplaats in en hebt
verder nergens geen omkijken meer
naar tot je aan het eind van de reis
thuis weer uitstapt".
Haan en kip
Daarmee zijn de echtparen Haan en
Oolbekkink uit de Holtense
Oranjestraat het roerend eens. Zij
zitten al voor de twaalfde keer in de
AOD-bus op weg naar hun
vakantiebestemming. „Wij gaan al
27 jaar met elkaar op vakantie", legt
Haan uit. „Vroeger al op de fiets
naar Ede, later met de brommer of
met de auto naar Texel. Nee hoor,
nooit geen ruzie gehad. Daarvoor
kennen we elkaar te goed. De haan
en de kip, zo noemen ze ons. We
hebben nu een 10-daagse
excursiereis naar Oetztal in
Oostenrijk geboekt. Daar waren we
nog niet geweest. Verder hebben we
eigenlijk alles al bijna gezien". „Het
is heel belangrijk welke chauffeur je
hebt" vult mevrouw Haan aan.
„Maar daar hebben we nooit
klachten over gehad hoor". Ergens
anders wel over dan? „Nou", klinkt
het aarzelend, „alleen over de
dames-wc's bij 't Heuveltje. Daar
zijn er maar twee van, dus altijd
Hoge nood voor de dames-wc
lange rijen". Zij krijgt bijval aan de
andere kant van het gangpad. „Ja,
vervelend hè. Als de OAD nog eens
ergens anders heen gaat dan
moeten er wel meer dames-wc's
komen. Weet u trouwens hoe het
nou straks in de bussen gaat?
Moeten we dan steeds één of twee
stoelen
't Heuveltje
We laten de discussie daarover even
voor wat ze is omdat in de verte de
contouren van café-restaurant 't
Heuveltje opdoemen. Op dit vroege
uur hebben zich al een twintig
bussen uit het hele land verzameld
op het inderdaad niet uitbundig
grote parkeerterrein. Een half uur
later zullen er ruim dertig staan
terwijl de maximale capaciteit vijftig
heet te zijn. Maar dan wordt er wel
veel van de manouvreerkunst van
de chauffeurs gevergd.
„Denkt u aan de pyama's in de
handbagage" roept Gijs Schutmaat
door de microfoon, terwijl vooral de
dames al ongeduldigd naar de
uitgang dringen. „Wij zorgen ervoor
dat uw koffers bij de goede bus
komen te staan. Kijkt u nog wel
even of de sticker met de
reisbestemming erop geplakt zit. We
vertrekken ongeveer om half elf. Tot
die tijd kunt u rustig een kopje koffie
drinken",
opschuiven?"
Veldheer
Eenmaal buiten is het een drukte
van belang. Te midden van zo'n
duizend vakantiegangers, en een
meervoud aan koffers, tassen en
zakken torent als een veldheer OAD-
aanvoerleider Kerkhoff boven de
meute uit. Als een rots in de
branding fungeert hij, gewapend
met portofoon en een vervaarlijke
klapper met passagierslijsten, als
vraagbaak voor verontruste
buszoekers en als verkeersleider
voor de vele chauffeurs die met
wagentjes de bagage voor hun
eigen bus verzamelen.
We laten hem maar even met rust
en voegen ons in de rij voor een
kopje koffie. Vakkundig loodst het
personeel van 't Heuveltje de
dorstige reizigers naar de
verschillende zalen waar de koffie
met liters tegelijk wordt
aangesleept. Ook appeltaart met
slagroom gaat grif van de hand.
„die moet u echt even proeven"
verzekert mij een meneer met een
Groninger tongval die kennelijk tot
de ervaren OAD-cliëntèle behoort. Ik
moet hem gelijk geven.
Dat de OAD het provinciale niveau
al jarenlang is gepasseerd blijkt uit
een vluchtige luistertest ter plekke.
Het ongeoefende oor registreert
binnen de kortste keren vrijwel alle
dialecten die ons kleine kikkerlandje
rijk is. Zo te horen zijn de bijna
vierhonderd opstapplaatsen in den
lande (van Vlissingen tot
Vlagtwedde en van Den Helder tot
Den Ham) niet voor niets
aangedaan.
Via een lange rij wachtende dames
voor de wc gaan we weer naar
buiten waar de chauffeurs goed
werk doen en het parkeerterrein
allengs leger wordt. Te midden van
de meute ontwaren we zowaar nog
even OAD-directeur Joop ter Haar
zelve. „Nee, dit doe ik niet elke keer
hoor. Daar heb ik mijn mensen
voor. Maar eens in de zoveel weken
kom ik toch even de boel
Met jaarlijks een dikke
honderdduizend boekingen
neemt de Holtense OAD
voorlopig een vierde plaats in op
de- lijst ven grootste
touroperators van Nederland,
Voorlopig fa, want daat waar de
lijndiensten van de Overijsselse
Autobus Diens! nog maar zo'n
vier procent van de omzet
uitmaken, groeit de
vakeotiepoct onstuimig. Zo zelfs
dat de traditionele
overslagplaats voor
vakantiereizen bij café-restaurant
't Heuveltje in Beek ondertussen
te kldn wordt. Nadat onlangs de
nieuwbouw van het
hoofdkantoor in Holten gereed
kwam Uggen er nu plannen klaar
voor een motel bij de
recrearieplas Stroombroek ean
de Rijksweg 15 tussen
Doetinehem en Braamt. Dat zou
dan de nieuwe uitvalsbasis
moeten worden voor at die
teizeo die nu nog vanuit Beek
vertrekken. Om een Indruk te
krijgen van tie organisatie die er
nodig is om at die reislustige
Nederlanders in de juiste tour-,
slaap- of pendelbussen te krijgen
reisden we vanuit Hotten mee
naar 't Heuveltje In Beek.
De parkeerplaats van 't Heuveltje:
één en al koffers en bussen.
inspecteren". Zijn strenge, maar
goedkeurende blik verraadt dat de
operatie ook deze keer weer
vlekkeloos verloopt.
Luisterrijk
Hoewel het nog wel even duurt voor
de eerste bus vertrekt nemen heel
wat mensen het zekere voor het
onzekere en zoeken alvast een
plaatsje in de bus. Niet echter nadat
ze hun koffer hebben aangewezen
die dan veilig in de laadruimte
verdwijnt. Een ronde langs de
gereedstaande bussen maakt
duidelijk waar de OAD zoal opduikt
in Europa. West-Duitsland,
Oostenrijk en Zwitserland blijken het
populairst met luisterrijke
bestemmingen als Pfaizgrafenweiier,
Mosbach, Saasgrund, Lermoos, Zeil
am See, Prutz en Oetztal. Maar ook
Italië en Joegoslavië staan deze dag
op het programma. En niet te
vergeten de populaire bootreis over
de Rijn en de Moezel. Daarvoor
vertrekken maar liefst vijf bussen vol
naar Lobith.
Het kost even moeite om dan de
juiste bus te vinden maar
uiteindelijk vindt iedereen toch een
plaatsje. Even is er paniek wanneer
door de luidsprekers de mededeling
over het parkeerterrein schalt dat de
bus naar Portoroz vertrekt. De
laatste passagiers worden vanachter
hun appeltaart weggehaald. In de
gauwigheid wordt nog een
reistabletje tegen busziekte geslikt
die mevrouw Roozendaal van 't
Heuveltje met een goed gevoel voor
gaten in de markt ook verkoopt.
Evenals de Privé, de Story en ander
leesvoer dat gretig aftrek vindt.
Niet gelegen
Tijd om even te praten met haar
man, eigenaar H. E. Roozendaal van
't Heuveltje. Voor hem komen de
uitbreidingsplannen van de OAD
uiteraard niet erg gelegen. Geen
wonder dat de Beekse
horecaondernemer er alles aan doet
om zijn accommodatie aan te
passen aan de verlangens van de
Holtense busgigant.
„Op het ogenblik is onze capaciteit
berekend op zo'n vijftig bussen
tegelijk" legt hij in de weldadige
rust van zijn directiekantoor uit.
„Maar we kunnen hier aan de
achterkant nog uitbreiden. De
plannen daarvoor heb ik bij de
gemeente ook al ingediend, maar er
moet eerst een wijziging van het
bestemmingsplan te plekke komen.
Daar is het wachten op en zoals
bekend malen ambtelijke molens
niet al te snel. Misschien niet snel
genoeg om de groei van de OAD bij
te houden".
Overigens is Roozendaal niet bang
dat de sloten koffie die hij samen
met zijn talrijke personeel in het
seizoen aanboort definitief droog
komen te liggen bij een eventueel
afscheid van de OAD. „We zitten
hier voor busreizen in een erg
gunstige hoek van het land"
verklaart hij met een tevreden blik.
„En ik weet dat er andere
busmaatschappijen zijn die naar een
grotere accommodatie uitkijken. Wat
dat betreft ben ik niet bang dat 't
Heuveltje verloren gaat voor het
bustoerisme".
Verlaten
Ondertussen is de rust weergekeerd
in Beek. Het parkeerterrein ligt er
eenzaam en verlaten bij. Wachtend
op de volgende horde
vakantiegangers. Aanvoerleider W.
F. Kerkhoff uit Goor maakt zijn
laatste ronde en pikt een vergeten
tas op. Zojuist heeft hij de laatste
bus uitgeleide gedaan met een
passend afscheidswoord.
„Dat hoort ook bij mijn taak" vertelt
hij aan de koffie in 't Heuveltje.
„Nog even iedereen een goede reis
en mooi weer toewensen. En nog
even navragen of de spullen voor
de nacht wel in de handbagage
zitten. Want dat vergeten de mensen
toch vaak nog. Tsja, hoe moet je
mijn taak omschrijven? Ik coördineer
het overstappen hier. De mensen
komen uit het hele land. We hebben
bijna vierhonderd opstapplaatsen.
Natuurlijk stoppen we daar niet elke
keer, maar zo gauw een mevrouw
uit Bolsward daar wil instappen, dan
rijden we er ook langs met een
aanvoerbus. Ook wanneer daarvoor
dertig kilometer moet worden
omgereden ja. Dat hoort bij de
service. Natuurlijk hebben we
voor- en naseizoen een langere
aanvoer, Dan is het aantal
boekingen nog niet zo groot. Maar
je ziet steeds meer een verschuiving
van het seizoen. Uit de grote steden
hebben we meestal wel een hele
bus vol, maar andere bussen
moeten inderdaad wel eens een
heel stuk rijden om vol te komen.
Als aanvoerleider stel je de hier in
Beek op. Het is vandaag met een
dikke dertig bussen bussen nog vrij
rustig, maar soms staan er ook
vijftig. En dan wordt het wel passen
en meten".
i het
Bingo
Ik ben er voor de chauffeurs en voor
de passagiers. De chauffeurs krijgen
van mij hun papieren en ik regel het
overdragen van bussen door de
chauffeurs. Sommigen zorgen alleen
voor de aanvoer, anderen reizen
door naar vakantiebestemming.
Daarnaast zijn er op het laatste
moment altijd wel dingen te
En dan is er koffie... met appelge
bak. Inzet: coördinator Kerkhoff
geeft de laatste instructies door
regelen. Dan zijn ze de prijsjes voor
de bingo onderweg vergeten of
moeten ze weer nog wat
ochtendbladen hebben. Die krijgen
geïnteresseerde reizigers van ons
om in de bus te lezen.
Daarnaast krijg ik natuurlijk allerlei
vragen van passagiers. In welke bus
ze moeten stappen, hoe laat ze
vertrekken, waar ze onderweg
ergens eten, enz. Een hele drukte ja.
Gelukkig heb ik nu een portofoon
waarmee ik ook kan telefoneren.
Vroeger werd ik altijd naar binnen
geroepen wanneer er bijvoorbeeld
telefoon van de technische dienst in
Holten was. Nu kan ik lekker buiten
blijven.
Ik doe dit werk elke maandag-,
woensdag- en zaterdagochtend. Dan
hebben we van half april tot half
oktober de grote vertrekken hier in
Beek. Daarnaast vertrekken er ook
wel eens één of twee bussen
tegelijk, maar daar is natuurlijk geen
coördinator voor nodig. Als het hier
echt vol staat, met zo'n veertig
bussen bijvoorbeeld, dan heb ik echt
wel hulp nodig. Ik heb nu gelukkig
twee medewerkers. Dan kan ik
tenminste zelf ook nog een keer op
vakantie.
Ook wanneer de mensen terug
komen ben ik er weer. Dat is zo
mogelijk nog ingewikkelder want
dan krijgen ze hier in de buurt van
Beek ook allemaal een
afscheidsdiner aangeboden bij
verschillende restaurants. Dan
komen er 25 bussen uit het
buitenland, maar moeten er zo'n
veertig weer het land in om
iedereen op de juiste plek terug te
brengen. Ondertussen leer je de
mensen al aardig kennen. Veel gaan
er immers elk jaar met de OAD.
Waarheen? Dat verschilt enorm.
Joegoslavië is erg geliefd bij de wat
jongeren die op eigen gelegenheid
hun vakantie doorbrengen. Maar
verder is het heel verschillend. Wat
dat betreft zijn busvakanties echt
niet meer voorbehouden aan een
bepaalde groep".
