de Holtense doos
J aarvergadering
afd. Holten CDA
Marke Holten
„Ze moeten niet aan
mien spoortje komen"
Jaarfeest E.J.V.
De Bouwers
STATIONSBEAMBTE H. J. MÖRING:
HOLTENS NIEUWSBLAD
Disco tienersoos
WÊ
DONDERDAG 25 APRIL 1985
13
.Vroeger heb ik wel eens een trein
tje gehad thuis, maar daar was de aar
digheid gauw af. Wat wil je ook? Ik
heb hier alles in het groot. Mijn werk
is mijn hobby". Het is duidelijk, sta
tionsbeambte H. J. Möring heeft er na
25 jaar achter het loket van de Neder
landse Spoorwegen in Holten nog
steeds plezier in. Voor één keer wer
den we binnengelaten in het heilige
der heiligen om eens een kijkje achter
de schermen van de spoorwegen te
nemen.
„Eigenlijk mogen we hier geen
.onbevoegden toelaten", vertelt Mö
ring als ik aan de dichte deur mor
rel. „Maar zo af en toe maak ik wel
eens een uitzondering. Zoveel per
soonlijk contact heb je toch al niet
met de reizigers. En dat vindt ik
juist het aantrekkelijke in dit
dienstverlenende beroep. Mensen
op weg helpen, inlichtingen geven
en af en toe eens een praatje ma
ken".
Wat dat betreft is er voor de En-
schedeër van geboort veel veran
derd. Sinds hij, na eerst in Ensche
de, Nijverdal en Gramsbergen te
hebben gewerkt, in 1960 als sta
tionsbeambte en plaatsvervan
gend chef in Holten werd aange
steld, naast de toenmalige chef Le-
get, hebben automatische over
wegbeveiliging en automatisering
van de kaartverkoop hun intrede
gedaan.
„Daar heb ik echt wel aan moeten
wennen" bekent Möring. Toen die
automatische beveiliging er nog
niet was had je hier nog een erker
met mechanische bediening. Ik
ben nog maandenlang op bepaalde
tijden naar de deur gelopen voor- Stationschef H. J. Möring: „mijn
dat ik in de gaten had dat dat niet werk is mijn hobby".
meer nodig was. Zo groot was die
gewenning. Je verantwoordelijk
heid wordt natuurlijk minder, telt hij enthousiast. „Dan leef ik he-
Vroeger onderhield je het contact lemaal op. Ik mag zelf enorm graag
met Rijssen, Dijkerhoek en Bath-
men en eventuele storingen moest
reizen, maar ik vindt het ook hart
stikke leuk om mensen te advise-
je zelf oplossen. Je had ook veel ren. Van de Spoorwegen hebben wij
j natuurlijk de TRANS-reizen, maar
ook over andere buitenlandse rei
zen geef ik informatie. Soms ben je
daar wel lang mee bezig, maar het
is zeker de moeite waard. Eigenlijk
ben ik dan ook een VW-man want
meer contact met de machinist en
de conducteur op de treinen. Eigen
lijk was het toen leuker".
Secretaresse
Een telefoontje roept hem even
weg. Aan de andere kant van de lijn ik geef allerlei informatie over
wordt geïnformeerd hoeveel een slaapgelegenheid in Holten en weet
enkeltje Meppel gaat kosten. Met ondertussen de prijzen ook wel uit
een paar drukken op de toetsen van mijn hoofd. Dat is mooi werk dat ik
een imposante computer tovert graag mag doen. Dan kom je ook
Möring de cijfers tevoorschijn. „Ja, echt in contact met de mensen",
die computer. Dat is ook zoiets. Ik Historisch is de ervaring die Mö-
noem het altijd mijn secretaresse, ring als reisbemiddelaar een aantal
alleen zegt ze niks terug. Dat was jaren geleden heeft opgedaan. Hij
ook nog een hele omschakeling had toen late dienst en tegen de tijd
voor mij om daar mee te leren wer- dat hij al aan sluiten dacht kwam er
ken. Ik heb nog een speciale cursus een pasgetrouwd stel zo van de
moeten volgen. Ach, eigenlijk bruiloft voorrijden in een auto met
wordt je er ook een beetje dommer een sleep van blikjes er achteraan,
door. Vroeger had ik alle prijzen in Of de stationsbeambte maai*even
de kop, nu rekent de computer alles wou zorgen voor een geheel ver
uit". zorgde huwelijksreis naar het bui-
Het is Möring aan te zien dat hij tenland.
al die automatiseringstoestanden Möring: „Dan sta je wel even te
het liefst meteen zou willen inruilen kijken, maar ik vond het toch ook
voor wat meer persoonlijk contact, wel leuk en heb net zo lang gebeld!
Niet voor niets kijkt hij alweer met tot re vanuit Arnhem met de nacht
verlangen uit naar de komende zo- trein naar Luzem konden. Hoewel
mer. Dan immers opereert hij te- ik later nog een keer een soortgelijk
vens als reisorganisator, en niet te geval heb gehad, zijn dit natuurlijk
vergeten VW-man. „De zomerdag uitzonderingen. Maar je houdt er
is inderdaad een mooie tijd", ver- toch leuke contacten aan over. Zo
de gaten. Ja, soms moetje nu een
maal wel optreden. Wat dat betreft
ben ik ook reuzeblij dat Sinterklaas
niet meer de trein aankomt. Man,
ik heb doodsangsten uitgestaan
met al die kinderen op het perron.
Dan moetje wel streng zijn, hoewel
ik eigenlijk helemaal niet zo'n fi
guur ben.
Waar ik wel erg fel op ben is wan
neer automobilisten nog snel even
tussen gesloten bomen doorrijden.
Ik ben beëdigd opsporingsambte
naar, maar wanneer ik dat zie slin
ger ik ze wel op de bon. Meestal los
ik problemen op mijn eigen ma
nier op, maar in dit geval wordt er
proces verbaal opgemaakt. En dan
denk ik nog niet eens aan het ge
vaar voor de automobilist, maar
veel meer aan mijn collega's op de
treinen die daar machteloos in die
cabine zitten. Persoonlijke vrien
den van mij zijn op die manier aan
de angst gestorven. De mensen be
seffen niet wat ze zo'n man aan
doen".
Het middelpunt van ons dorp
zo rond eindjaren twintig is dit
maal het onderwerp van ome
serie Uit de Holtense doos. De
foto stamt uit het archief van
Jan Smale.
In welk jaar deze foto is ge-
maakt kunnen wij niet op een
jaar nauwkeurig nagaan, maar
een juiste tip kan dit verhelpen.
Het beeld blijft er mooi om. De
is er iemand in Holten die elk jaar
zijn vakantie door mij laat verzor
gen. Ik krijg dan een brief met de
wensen en moet dan iets regelen.
En denk maar niet dat iemand an
ders dat mag regelen. Als ik toeval
lig geen dienst heb komt hij de vol
gende dag terug of stuurt mij de
brief thuis. Ik heb ondertussen al
een hele stapel. Dat is toch machtig
mooi?"
Vandalisme
Natuurlijk zijn er ook minder
prettige kanten aan de functie van
stationsbeambte. Ongevallen op
het spoor natuurlijk (,je raakt wel
gehard, maar echt wennen doe je er
nooit aan"), maar ook het toene
mende vandalisme is een doom in
het oog van Möring. „Daar erger ik
me nou echt aan. Die vernielingen
trek ik me persoonlijk aan. Ze moe
ten niet aan mien spoortje komen.
Met die toestanden rond die disco-
trein een tijd geleden ben ik bijna
wel eens op de vuist gegaan. Maar
dat is natuurlijk ook niet verstan-
In de bovenzaal van café-restaurant Vosman hield de afdeling Holten
van het CDA haar jaarvergadering waarvoor een redelijke belangstel
ling bestond. Voorzitter J. H. van Engbrink opende de bijeenkomst met
gebed na het lezen van het eerste gedeelte uit Mattheüs 28.
Uit het jaarverslag van secreta
resse mevr. A. Dul-de Fockert
bleek dat het de afdeling in het af
gelopen jaar niet aan activiteit
heeft ontbroken. Er werd een vier
tal ledenvergaderingen belegd
waar o.a, de discussiestukken „Ap
pèl en Weerklank", van „Verzor
gingsstaat tot Verzorgingsmaat-.
schappij" en diverse praatstukken
o.a. „Bezuinigingen in de gemeen
te" en „Emancipatie" aan de orde
kwamen. De contacten met de af
deling Markelo, Goor, Diepe nhiem
en Rijssen waren bijzonder en nut
tig en zullen waar mogelijk in de
toekomst nog wat worden uitge
bouwd. Het ledental bedroeg op 31
december 175.
Financiën
Penningmeester Th. M. J. van
Dijk maakte in een uitgebreid fi-
Ach, eigenlijk heb ik in Holten
misschien nog niet eens te klagen.
Ik heb hier altijd erg graag gewerkt
en zou ook voor geen geld meer te
rug willen naar Enschede. Ik ben
nog nooit één dag met tegenzin
naar het spoor gegaan. Ja, op
maandagmorgen is het natuurlijk
wel aanpakken en dan zit ik ook
wel eens te brommen, maar echt
gemeend is dat ook niet. De meeste
Holtenaren hebben dat ook wel in
Zondag 28 april a.s. is er in de
tienersoos aan de Beusebergerweg
weer disco voor alle tieners in de
leeftijd van 12 t/m 15 jaar. De twee
vaste disc-jockey's zullen de nieuw
ste top 40-plaatjes weer ten gehore
brengen en hierop kan weer heer
lijk geswingd worden. De disco be
gint om 14.30 uur en de entree is
gratis.
nancieel overzicht melding van een
voordelig saldo van f231,88. De
commissie voor kascontrole die be
stond uit de heren J. H. Bosschers
en J. Wiggers had boeken en be
scheiden in orde bevonden. In de
controlecommissie 1985 werden be
noemd mevr. M. van Engbrink-Ra-
maker en J. Wiggers.
Uit de balans per 1 januari 1985
en de exploitatie-overzichten over
1983 en 1984 bleek dat de jaarlijkse
activiteiten van de afdeling met
een zuinig financieel beleid uit de
inkomsten worden gedekt. Over
1985 en 1986 verwacht het bestuur
bij gelijk beleid haar noodzakelijke
kosten te kunnen dekken met de te
verwachten inkomsten. Een globa
le schatting van de verkiezingskos-
ten over 1985/1986 met de erva
ringscijfers van 1982 leert dat de
kosten minimaal f2500 zullen be
dragen. Er zullen door het bestuur
nu al activiteiten worden onderno
men om over dit bedrag te kunnen
beschikken waarbij gedacht wordt
aan een verkiezingsfonus. De ver
gadering werd door de voorzitter
van Engbrink met dankgebed be
ëindigd.
In de pauze werd een aantal brie
ven geschreven aan politieke ge
vangenen in verschillende landen.
De heren Groenewegen en Müller
van de afdeling Holten Amnesty In
ternational assisteerden hierbij en
dankten voor de zeer gewaardeerde
medewerking.
Kerkstraat volop in het groen
en hartje zomer zoals men aan
het koren kan zien. Waar toen
de „gasten" stonden ziet men nu
gebouw Irene staan.
Ongeveer
in het midden voor de toren ziet
men de woning van aannemer
Meerman. Volgens Jan Smale is
de foto in ieder geval „gescho
ten" voor de verbouwing, die na
1930 plaats vond. Wie goed kijkt
ziet tussen het eerste en tweede
raam van de kerk het „Stoeven-
beldshuisje"staan dat nu tot ga
rage is verbouwd.
Het grote
,JIoevehuis" rechts, waar o.a.
Tolner, v.d. Veen in hebben ge
woond is inmiddels ook verdwe
nen. Daar is nu de firma Van
Bruggen, electro, gevestigd.
4. Een vergaderzaal voor de holtinck;
een halte voor de postkoets Holtinck
De goedsheren en erfgenamen
kwamen tot 1723 vrijwel steeds in
Deventer in vergadering bijeen.
Daarna werd de kerk van Holten
tot 1812 hun vergaderplaats. Het
additioneel artikel 6 tot de acte van
staatsregeling van 1798 verklaarde,
dat de kerktorens en -klokken ei
gendom zouden zijn en blijven van
de burgerlijke gemeenten, die ook
het beheer en onderhoud hadden.
De kerken en pastorieën bleven be
zit van de kerkelijke gemeenten.
Met dat artikel in de hand kon
het kerkbestuur de heren van de
marke meedelen, dat zij naar een
andere vergaderruimte moesten
omzien. Het zal het markebestuur
waarschijnlijk niet veel moeite
hebben gekost om een geschikte lo
kaliteit te vinden. In het anno 1844
te Gorkum verschenen aardrijks
kundig woordenboek der Neder
landen schrijft A. J. van der Aa, dat
de huizen in Holten van weinig aan
zien zijn en dat zich daar bjzonder
veel herbergen bevinden. De na
men van deze „uitspanningen" in
en rond het dorp Holten, welke in
allerlei documenten werden aange
troffen, zijn in alfabetische volgor
de - de opsomming is niet volledig:
De Denneboom. Het Dickershuis,
De Kroon, de Lokin (Grote en Klei
ne), De Postwagen of Scholten en
later ook wel Het Zwolsche Post
huis genoemd, De Rinkelaar, De
Ulft, Het Witte Paard en De Zwaan.
De vermelding in het werk van
Van der Aa was aanleiding tot ver
dieping in de geschiedenis van de
herberg De Denneboom, welke één
van de latere vergaderplaatsen van
de marke is geweest. De omstreeks
1680 geboren Egbert Dikkers kocht
deze pleisterplaats op 11 mei 1714
van Jan Denneboom en Susanne
Elisabeth Beumers. Huis en schuur
met toebehoren stonden aan „de
gemeenewegh in 't Neerdorp, naast
het mullershuys", d.w.z. aan de
openbare weg, welke thans Dorps
straat heet, dicht bij het spoorweg
viaduct. In „Holten voor omstreeks
honderd jaar" van A. J. Goldstein
komt een tekening van De Denne
boom voor. De waard Egbert Dik
kers was een zoon uit het huwelijk
van tappert Gerrit Dikkers, tevens
pachter van de accijnzen op bier,
brandewijn en tabak, en van Fen-
neken Egberts. Egbert Dikkers was
getrouwd met een dochter van de
molenaar Jan Teunissen en na het
overlijden van Fijke Teuissen met
Hendrini Harmelink, wier vader
burgemeester van Rijssen was.
Kastelein Egbert was van 1713 tot
1743 ook keumoot; hij had dus een
functie in de toenmalige rechtelijk
organisatie. De kornuiten, zoals de
keumoten ook wel werden ge
noemd, waren in Drenthe, Overijs
sel en het graafschap Zutphen de
die de schouten bijstand verleen
den in de leiding van de recht
spraak.
Jarenlang kwamen het markebe
stuur en de gemeenteraad van Hol
ten (op 12 oktober 1906 werd het
huidige gemeentehuis in .gebruik
genomen) in de taveerne van Dik
kers en zijn opvolgers in vergade
ring byeen. Op 25 juli 1753 werd een
akte opgemaakt krachtens welke
Jannis Dikkers, zoon van Egbert,
en zfjn vrouw Aaltje Landeweer
„De Denneboom" hun eigendom
konden noemen. Jannis overleed
op 20 januari 1800. Zijn in 1774 ge
boren dochter Maria trouwde in
1802 te Markelo met Jan Vincent,
zoon van Gerrit Vincent en Engele
Meijers.
In 1811 werd Jan Vincent maire
van Holten, later weer als schout
aangeduid. Als zodanig trad hij op
tot juli 1818, toen hij het veld moest
ruimen voor de schout van Bath-
men. Tot 1 juni 1834 was hij secreta
ris van Holten en Bathmen Met in
gang van laatstgenoemde datum
werd hij burgemeester en secreta
ris van Holten. Deze gecombineer
de functie heeft hij uitgeoefend tot
1 januari 1844. Jan Vincent en zijn
vrouw zwaaiden de scepter in „De
Denneboom", waar tevens het
„postkantoor" was gevestigd. Vin
cent wordt in sommige stukken
brievengaarder genoemd en in het
oudste bevolkingsregister van Hol-
«•Fill
ten zelfs paardenpostmeester. De
postkoets en de „postpaarden"
werden by hem gestald, terwijl de
passagiers, die met de postkoets
meekwamen, zich in de „wachtka
mer" konden ophouden, totdat de
koets weer uit Holten vertrok. De
municipaliteit van Almelo heeft op
24 oktober 1795 een reglement vast
gesteld op het rijden der postwa
gens van Almelo naar Deventer.
Dank zy een publikatie van R.
Kampman in het Jaarboek Twente
van 1975 kunnen enkele bepalin
gen uit dat reglement hier worden
vermeld.
1. De postwagen rijdt het gehele
jaar door, maandag- en donderdag
morgen om 9 uur, van Almelo naar
Holten waar de passagiers en goe
deren worden overgegeven aan c.q.
worden overgenomen van de van
Deventer komende wagen.
2. Per persoon wordt betaald: 3'/2
stuiver tot Wierden, 7 stuiver tot
Ryssen, 13'/2 stuiver tot Holten, 27
stuiver tot Deventer, en voorts van
ieder uur 3>/2 stuiver.
3. De wagen zal te Wierden en Rys
sen zich zo kort mogelyk ophouden
en te Holten alleen spoed betrach
ten om terug te rijden.
Commissaris van de postwagen
Almelo-Holten was de Deventer
burger Hoevel. Ik neem aan, dat
deze naam officieel Van Hövel
luidt.
Op 17 j anuari 1828 kwam de post
koets uit Twente 's nachts om vier
uur in Holten aan. De Postillon
Haardieck spande de paarden uit
en gaf ze over aan Jan Willem Kap-
pert, de knecht van Vincent, die ze
even op stal zou brengen. Haar
dieck had behalve post ook nog
twee „pasgeziers" meegebracht.
Eén der reizigers was de heer
Braamburg, „opziender by den wa
terstaat". De dienstbode van Vin
cent, die had gemerkt, clat er passa
giers waren uitstapt, legde het vuur
aan. Dit was Braamburg en zyn
reisgenoot zeer welkom, want in de
januarinacht zal het in de koets be
paald niet warm zijn geweest. Het
dienstmeisje heeft naar de zin van
de heren niet hard genoeg ge
stookt, want Braamburg voegde
haar toe: „Meid, smijt nog wat plag
gen aan!" De „meid" heeft zeker
nog geaarzeld. Braamburg stond
op, begaf zich naar de schuur, waar
hij de stalknecht Kappert aantrof
en deze liet weten, dat hy turf voor
het vuur wilde hebben. Kappert,
kennelijk -neet zo benöwd", zei te
gen Braamburg: „Gy moet geen
plaggen hebben. Zulke lieden als u
moest men uit het huis jagen. Gy
komt daar met zoo'n wind, dat bin
nen wy hier van zulke smeerlappen
niet gewoon. Maakt dat gy my on
der de ogen heen komt". Braam
burg liep op Kappert toe en vroeg:
„Ben ik een smeerlappe?" Kappert
zweeg. Hyi sloeg er op los, doch de
„opziender" verweerde zich niet.
Hy vroeg de stalknecht: „Waarom
stoot gij mij?" Opnieuw geen reac
tie. Hij greep toen Braamburg aan
„voor de tweede reize en stortte
hem van zig af, zoo, dat de hoed van
Braamburg onder de paarden was
gevlogen". Haardieck bleef by dit
alles de stille toeschouwer.
J an Vincent schreef over dit voor
val in haast aan de heer en vriend
Jan Pakkert in Bathmen, toen bur
gemeester van Holten en Bathmen,
met verzoek de gouverneur in
Overijssel (de commissaris des ko-
nings) van het gebeurde op de
hoogte te stellen. Braamburg had
nl. tegen Vincent gezegd, dat hy
nog dezelfde dag naar de gouver
neur zou gaan om hem te vertellen
„wat voor een posthuis het te Hol
ten is, daar men vreezen moet als
men in de schuure komt". Vincent
wilde voorkomen, dat de gouver
neur aan burgemeester Pakkert in
lichtingen over het incident zou
vragen. De burgemeester maakte
proces-verbaal op en bracht „de of
ficier bij de rechtbank te Deventer"
op de hoogte. Ongetwijfeld is Vin
cent ook naar Jan Willem Kappert
gegaan om hem te berispen. Krach
tens reglement moesten de postil
lons aan de passagiers alle mogelij
ke hulp te bewijzen, hen vriendelyk
behandelen en „zig wachten, om
niet onbekwaam te drinken, zullen
de zodra hier over klachten inko
men de overtreder na bevind van
zaken gestraft worden".
HILVERSUM
W. OTTEN
Op donderdag en vrijdag 11 en 12
april werd in het Trefpunt te Espe-
lo onder grote belangstelling het
jaarfeest gevierd van de Espelose
Jongeren Vereniging. Voorzitter
Teun Stevens heette de vele aan
wezigen van harte welkom waar
na het Splose volkslied werd ge
zongen. Wim Schoneveld las hier
na het jaarverslag waaruit bleek
dat het uitstekend gaat met de
EJ.V. Daarna was het de beurt aan
de spelers die het toneelstuk „Ope
ratie Nagtegaal" opvoerden.
Het stuk speelt zich af in de
woonkamer van Daaf (Henk Blan-
kena) en Riet de Rijke (Ina Ulfinan)
Als op een morgen de vrijgezelle
tante Tilly (Ria Jansen) binnen
wandelt weet de familie nog niet
wat hen te wachten staat. Ze is na-
melyk op vrijersvoeten. Willem
Mulder, een gepensioneerde zeeka
pitein (Henk Nijkamp) is haar doel
wit. Maar om bij een neef te logeren
die timmerman is, is haar te min.
Daarom heeft ze een vermom
ming als psychiater voor Daaf uit
gedacht. De buren Piet Lachtnipt
(een circusclown) (Johan Bekker-
nens) en zijn vrouw Olga (Joke
Vruggink) helpen hierbij. Dat Daaf
psychiater „is" komt voor Willem
goed uit, want zijn nicht freule
Floortje Nagtegaal (Willy Reilink)
is flink van de kaart.
(Deze „krankzinnigheid" blijkt
later ook gespeeld).
Door hypnose probeert Daaf de
freule te genezen. Deze poging mis
lukt, maar wel raakt Betty, z'n as
sistente (Diana Krikkink) zodanig
onder invloed dat ze haar vrijer Pe
ter (Albert Jan Nyland) niet meer
ziet staan.
Als op het eind van het stuk de
freule door de mand valt door „het
niet kunnen zien van bloed" komt
het hele verhaal naar voren en heeft
tante Tilly haar lesje geleerd.
Willem.vraagt haar ten huwelijk
en alles komt op z'n pootjes te
recht.
Het blijspel werd onder regie van
Bert Krikkink prima gespeeld. De
grime werd verzorgd door Wander
Drent.
