Het kerstdiner van de eekhoorn
Bond van Plattelands
vrouwen afd. Espelo
hield kerstfeest
Kerstnacht samenkomsten
Kerstviering
afd. Holten
Ned. Bond van
plattelands-
vronwen
Zeer grote belangstelling
voor volkskerstzangavond
Kerstwijding
plattelandsvrouwen
Dijkerhoek
KERSTMANNETJE
IN DG SCHURE
Geen naalduitval meer
van de kerstboom
Traditionele
pnzzelwandeltocht
Film in
De Schure
EEN KERSTVERHAAL VOOR DE KLEINTJES
nyjuitMO iNiüU WÜtSDAD - 22 DECEMBER 1978 - PAG. 11
Het grote bos lag er maar sombertjes bij De
l laatste blaadjes waren van de bomen gevallen.
zoals zij dat elk jaar. tegen elke winter, doen. De
bomen staken hun kale takken uit. Ze zwaaiden
wat weemoedig met de wind heen en weer. Voor
de mensen, die vanuit de stad naar het bos ke-
I ken, leek het alsof er in het bos helemaal geen
leven meer was. Maar daarin vergisten zij zich
deerlijk. Tussen de hopen afgevallen bladeren
renden de bosdieren nijver heen en weer. Makkie
i het konijn, Oele de bosvogel, Hammie de ham
ster en Nico de eekhoorn waren druk bezig met
het verzamelen van hun voedsel voor dè winter.
Zij hadden al heel wat beukenootjes en eikels in
hun holletjes en nesten verstopt. Dagenlang al
hadden zij tussen de bladeren, de takjes en het
gras gescharreld, want het verzamelen van vol
doende eten voor de winter is een heel moeilijk
karwei. Daar gaat veel tijd mee heen. De dieren
hadden het nu zo erg druk omdat het bijna Kers
tmis was. En Kerstmis is ook in het bos een grote
feestdag. Dan wilden alle dieren klaar zijn met
het verzamelen van hun voedselvoorraad. Daar
was ook een heel praktische reden voor. Ze wis
ten heel goed dat het rond Kerstmis vaak
sneeuwt. En als er eenmaal sneeuw in het bos is
gevallen, kun je niet meer naar eten zoeken. Dan
ligt alles verborgen onder die grote, witte deken.
En, zoals Nico de eekhoorn het al eens had ge-
I zegd, het is dan ook brrrr verschrikkelijk koud
en je kunt dan maar het beste thuis in je warme
holletje blijven, in plaats van de hele dag in het
bos naar eten te scharrelen.
Nico de eekhoorn was heel trots op zijn voedsel
voorraad. Hij had, zo dacht hij, van alle dieren de
meeste en de mooiste beukenootjes, eikels en
denneappels by elkaar gezocht. En elk ander
dier moest dat weten ook. Wanneer Nico Makkie
het konijn tegenkwam, zei hij telkens weer op
nieuw: „Tsjonge, ik heb me dit jaar toch wat
lekkers verzameld. Je hebt nog nooit van je le
ven zoveel eten bij elkaar gezien. En goed hoor,
alles eerste kwaliteit!" Hammie de hamster
moest het ook iedere keer weer horen. En Ham
mie werd daar soms wel eens een beetje boos
over. Want zelf had hij helemaal niet zoveel noo
tjes gevonden en daarover maakte hy zich wel
wat zorgen. De winter duurt lang en een hamster
moet in de winter extra veel eten, net zoals men
sen. Hammie zei dan elke keer tegen Nico de
eekhoorn: „Dat is fijn voor jou. maar je zegt dat
nu wel steeds, maar hoe weten wy dat het waar
is?" „Ik jok nooit", zei Nico en daar had de eek
hoorn wel gelijk mee. Want jokken doen de bos
dieren bijna nooit. „Nou, ik geloof daar toch
maar weinig van hoor, dat jy zoveel eten hebt",
zei Hammie de hamster op een keer. Nico de
eekhoorn had dat niet vergeten. En hy besloot
daar wat aan te doen. Wie op zekere dag door het
bos wandelde, kon hem heel druk bezig zien.
vlak voor het holletjeshuis, waarin hy woonde.
Heel snel liep hy telkens zyn huisje in en uit. Elke
keer als hy naar buiten kwam, had hij zijn voor
pootjes en zyn bek vol nootjes en denneappels.
En als hy weer naar binnen ging, had hij niets
meer. Oele de bosvogel, die van boven in een
boom naar Nico zat te kyken, was heel Verbaasd.
Hy begreep daar werkeiyk niets van. Hij wipte
wat op zyn tak heen en weer en riep naar bene
den: „Nico, wat ben je toch aan het doen?" De
eekhoorn was eigenlijk wel biy, dat Oele de bos
vogel even kwam kijken. Hij was doodmoe van al
dat heen en weer geren. „Hè, hè, nou, ik... ik. zal
het je wel vertellen, kom maar even naar bene
den". En terwijl Oele naar de grond zweefde, ging
Nico rustig op zyn achterpootjes zitten om wat
uit te blazen. „Zie je", zei Nico, „jullie willen
nooit geloven dat ik zoveel voedsel heb. Nu ga ik
vlak voor mijn huis een geweldig grote berg van
eten maken. De grootste stapel eten, die jullie
ooit hebben gezien. Als jullie het eenmaal heb
ben gezien, dan zullen jullie het wel moeten ge
loven". Oele de bosvogel keek Nico ongelovig
aan. „Doe je dat allemaal om ons ervan te over
tuigen dat je niet hebt gejokt?", vroeg hy. Nico
de eekhoorn knikte heftig ja. „Nou, dat vind ik
maar dom, hoor", zei Oele. „Wie doet er nu zo
mal. En wat doe je eigenlyk als je het aan ons
hebt laten zien?" Tja, Nico krabde eens achter
zyn oor. Daar had hy eigenlijk nog niet zo over
nagedacht. „Oh, maar dat weet ik wel", zei hy,
„dan breng ik het allemaal weer terug". Hy kon
zyn eten natuuriyk niet buiten laten liggen. Als
het dan ging sneeuwen en vriezen kon hy het niet
meer gebruiken. „Maar daar ben je dagen lang
mee bezig", antwoordde Oele. „Wat een werk En
wpet ie wat ik wel erg vind. dan heb je helemaal
geen tijd om ons te helpen bij het versieren van
het bos. Je weet toch dat het bijna Kerstmis is?"
Ook daaraan had Nico helemaal niet gedacht.
Elk jaar in december doen de dieren hun uiterste
best om een klein stukje van het bos zo mooi
mogeiyk te maken. Zoals ook de mensen de ste
den met lampjes en kerstbomen versieren. En
Nico de eekhoorn was daar zo'n beetje onmis
baar by. Hij was de beste klimmer van alle dieren
en kon boven in de bomen de vogels helpen met
hun werk. Dat was wel fijn, want de vogels had
den alleen hun snavels om alles mooi te maken,
terwijl Nico ook zijn pootjes kon gebruiken. „Oh,
maar ik zal heel erg mijn best doen. Dan ben ik
op tijd klaar om jullie te helpen", beloofde hij.
Maar hy maakte zich toch wel zorgen. Als hij al
het eten, dat in zijn holletje lag, naar buiten
wilde brengen om het de andere dieren te laten
zien, moest hij nog heel wat keren heen en weer
lopen. En daarna moest alles weer terug. Als hy
dan maar niet te moe was om kerstversiering op
te hangen. Ook Oele de bosvogel dacht daar zo
over. „Ik zal je nu maar niet lahger ophouden,
anders duurt het nog langer", zei hij. En Oele
vloog weg. Hij wilde direkt met Makkie het ko
nijn en Hammie de hamster gaan praten, want
Nico zou natuurlijk nooit op tyd zijn om het bos
te versieren. Terwijl hij naar het holletje van
Hammie vloog, bedacht hij welk plannetje hij
moest uitvoeren. En toen hy^bij Hammie aan
klopte, wist hij het. Als Nico de eekhoorn het nu
ook maar goed zou vindenOele vertelde aan
Hammie de hamster wat de eekhoorn aan het
doen was. „Gossie", zei Hammie, „wat doet dat
beest weer raar Ik heb hem al nooit zo aardig
gevonden". „Toe", zei Oele, „dat heeft er niets
mee te maken. Jij plaagt hem ook altijd door
hem nooit te geloven. Maar we moeten er wat
aan doen. En ik geloof, dat ik weet wat we moe
ten uitvoeren". „O ja?", vroeg Hammie heel
nieuwsgierig, „Wat dan wel?" „We gaan hem
helpen". „Wat?" riep Hammie boos uit. „Wij hem
helpen? Ik denk er niet aan. Hij wil toch zelf al
zijn nootjes naar buiten en weer naar binnen
dragen?" „Ja, dat wel, maar als we nu gelijk-
gaan", zei Oele. „dan zeggen wij tegen hem, dat
wy hem willen helpen. En als hij dan ja zegt. dan
komen we vanzelf in zyn voorraadhokje, waar we
anders nooit mogen komen. En dan zien wij zijn
eten toch al? Dan hoeft hij echt niet meer alles
naar buiten te dragen". Hammie moesteven na
denken. Toen sprong hij plotseling op. „Jij bent
een heel slimme vogel. Oele. Natuurlijk geloven
wij direkt dat hij zoveel mooi eten heeft als wij
zyn voorraadkamertje zien. Dat ls knap gevon
den van je. Laten we maar geiyk Makkie het
konijn halen, dan gaan we met ons allen naar
Nico".
Nico de eekhoorn keek nieuwsgierig op toen
Oele weer kwam aanvliegen. „Ben je daar al
weer", vroeg hy. „Ja", antwoordde Oele, „en
Makkie en Hammie komen ook. We willen je
helpen" „My helpen?", vroeg Nico verbaasd.
„Natuurlijk", antwoordde Oele. „Jij helpt ons
met het versieren van het bos en wij helpen jou
met het dragen van het eten". Daarover moest
Nico even nadenken. Maar no een tijdje zei hij:
„dat is toch aardig van jullie, dat jullie my willen
helpen". Makkie en Hammie kwamen op dat
moment net over het bospad aanlopen. „Dag",
zei Nico heel vriendelyk. Het konyn en de ham
ster zeiden netzo vriendelijk „dag" terug. Ham
mie de hamster keek wel een beetje jaloers naar
de berg eten, die al buiten voor de deur van Ni-
co's holletje lag. „Wat een boel eten heb je daar.
zeg. En wat een mooie nootjes", zei hij. „Tja", zei
Nico, „je wilde het toch niet geloven?" Hij
wachtte even. „Maar ga maar gauw mee naar
binnen, dan kun je de rest helpen dragen. Er ligt
nog een hele stapel". Ze liepen met z'n vieren het
huisje binnen, dat byna te klein was voor zoveel
dieren. Toen Nico de eekhoorn de deur van zyn
voorraadkamer open deed, bleven de anderen
verbaasd staan. Binnen lag de mooiste stapel
noten en denneappels die ze ooit hadden gezien.
„Oh. wat mooi", zei Oele. „Oh, wat lekker", zei
Hammie. „Oh. wat veel", zei Makkie. „Geloven
jullie me nu?", vroeg Nico de eekhoorn. „Ja
hoor", antwoordden ze alle drie tegelyk. „Maar
wacht eens even", zei Nico even later, toen ze nog
meer eten naar buiten wilden brengen, .jullie
hebben het nu al gezien. Dan hoevem we het
toch niet meer allemaal voor myn huisje neer te
leggen?" „Nee, daar heb je eigenlijk wel gelyk
in", zei Hammie de hamster. Ik zal de andere
dieren wel vertellen, dat wy gezien hebben wat
voor lekkers jy hebt en hoe goed jij je best hebt
gedaan bij het verzamelen van voedsel". „Weet
je wat?", bedacht Makkie het konijn, „wij helpen
je wel even met het weer naar binnen brengen
van wat er al buiten ligt". „Ja", zei Oele de bos
vogel. „Als wij dat met ons vieren doen, Is het zo
gebeurd. Dan kunnen wy gelijk beginnen met
het versieren van het bos voor Kerstmis". Nico
de eekhoorn zei natuurlijk graag „ja". En Oele
lachte in zichzelf omdat zijn plannetje helemaal
was gelukt. Ze konden op tijd beginnen met het
aanbrengen van de versiering.
Het weer naar binnen brengen van al dat lekkers
was snel gebeurd. Met z'n allvn kun je heel vlug
werken. En Nico de eekhoorn merkte wel hoe
groot de bewondering van de anderen voor zijn j
geweldige voorraad was. Maar hij merkte ook, I
dat Hammie de hamster soms helemaal niet blij
keek. Nadat alles binnen was, rustten ze even
uit. Op dat moment vroeg Nico aan Hammie: I
„Zeg, vriend, jij kykt soms zo somber. Is er wat I
aan de hand?" „Och", zuchtte Hammie. „ik heb j
jou nu zo geholpen, maar eigenlyk ben ik hele-
maal niet blij. Ik heb dit jaar zo weinig gevonden
en jy zo erg veel. Ik ben soms wel een beetje
jaloers. Ik heb al mijn vrienden gevraagd om met I
Kerstmis bij mij te komen eten, maar ik wist I
toen nog niet dat ik zo weinig zou vinden. Als ze
nu bij my komen eten heb ik niet meer genoeg
voor de rest van de winter". „Dat is erg", vond
Makkie het konijn. „Tja", zuchtte Oele de bos-
vogel, die ook geen oplossing wist, al was hy nog
zo slim. „Ik weet wel wat", zei Nico. „Ik heb nu i
toch zo veel eten. waarom komen jullie met i
Kerstmis niet by my eten? Dan maak ik een heel i
mooi Kerstdiner". „Meen je dat?", vroeg Ham
mie blij. „Natuuriyk", antwoordde Nico. „anders j
zou ik het immers niet vragen". „Ja", zei Oele, I
„dat is een heel aardig voorstel van Nico. Dat
doen we dan als wij het bos hebben versierd".
Zo kwam het, dat, nadat de dieren allerlei mooie I
dingen in het bos hadden opgehangen, heel wat J
bosdieren de gast waren van Nico de eekhoorn, f
Het werd een heel mooi feest, want al had Nicoc
dan veel eten, alle gasten wilden toch zelf ook 1
nog wat meebrengen. De een had beuketaarten, I
de andere appelflappen en Hammie de hamster
had bosbessenwijn meegebracht. Het werd een
heel fijn kerstdiner met een mooi feest daarna,
dat tot laat in de avond doorging. Iedereen wasj
vol bewondering voor het lekkere eten van Nicofl
de eekhoorn. „Zie je wel", zei Oele de bosvogel ij
tegen hem, „er zyn veel leukere manieren om de
andere dieren te laten zien hoe goed jy je bestl
kunt doen". En daarop zwaaide Nico de eek-f
hoorn instemmend met zyn mooie staart
(NADRUK VERBODEN)
Voor de woensdagavond in de sporthal ,,'t Mossink" ge
houden Volkskerstzangavond bestond een zeer grote be
langstelling. Ds. W. Vons die namens de Interkerkelijke
open Deur-groep Holten een woord van welkom sprak zei
blij te zyn met de belangstelling van zo velen en prees de
saamhorigheid van 7 Holtense koren die als één koor aan
deze door de Open Deurgroep belegde samenkomst mee
werken.
Het Kerstevangelie Lucas 2 vers
1-13 werd gelezen door burgemee
ster W H. Enklaar waarna ds Vons
een meditatie hield in verband met
gelezen schriftgedeelte.
Er is zo zei ds. Vons maar één kind
in de wereldgeschiedenis geweest
dat wél een verleden had. Het kind
van Bethlehem had al een heel le
ven achter.de rug. Hy was de Zoon
van God. Hy kwam als een kind
d.w.z. als een mens zonder verle
den. Zó tenvolle wilde Hy by ons
horen dat Hy geen mens wilde zyn
zondder ook allereerst een kind te
zyn. Hy lag zonder „had ik maars"
in een voederbak. Hy dronk by zyn
moeder alsof Hy de hemel van zyn
Vader nooit had gezien. Jezus heeft
zyn verleden thuis gelaten om ons
in staat te stellen ons verleden by
Hem te laten. Van ons glorieuze
verleden biyft al evenmin iets over
als van ons lastige verleden. Be
halve van ons spytige „had-ik-
maar" worden wy by het kerstkind
ook bevryd van ons trotse: „ik was
dan toch maar...",
wy staan weer heel letteriyk en
concreet aan het begin. Een baby in
de wieg draagt geen medailles. Wat
een verhoging van ons: een kind
heeft geen verleden. En: wat een
vernedering!
Nu gaan wy tenslotte begrypen
waar Maria toen haar het moeder
schap van Jezus werd aangekon
digd ging zingen: „Hoogmoedigen
heeft God van de troon gestoten en
eenvoudigen verhoogd. Die vroe
ger hoogmoedigen kunnen de
zelfde mensen zyn, die daarna als
eenvoudigen worden verhoogd.
Eenvoudigen, die niet meer behoe
ven te zeggen „Was ik maar". Als
wy maar van onze tronen willen af
komen, de stal binnen by Jezus Gy
zult een kind vinden. Wat een kind
moet dat zyn aan wie het lukken wil
om zelfs van ons een kind te maken
zo besloot ds. Vons zyn meditatie.
Na samenzang van het bekende
kerstlied „Nu zyt wellecome" en
het samen bidden van het „Onze
Vader" werd de byeenkomst beslo
ten met het staande zingen van het
„Ere zy God"
Aan de volkskerstzang werkten
mee Mevr. Bosman - Vruggink, de
clamatie; Het „Bejaardenkoor";
Hervormd Kerkkoor; Holtens Ge
mengd Koor; Jongerenkoor „Heli
con"; het Jeugdkoor „Perspectief'
het Rooms Katholieke Koor; het
Holtens Mannenkoor en de Hol
tense Muziekvereniging o.l.v diri
gent Henny J. Fransen. Het grote
koor van plm. 250 stemmen stond
o.l.v Bert van Jaarsveld die ook de
samenzang leidde.
De gezamelijke koren zongen met
begeleiding van „HMV" o.l.v. Bert
van Jaarveld.
Direkt na Sinterklaas zyn de kers
tbomen alweer te koop Deze kers
tbomen die voor een groot gedeelte
uit Luxemburg komen, hebben al
een flinke reis achter de rug en zyn
al enige weken verstoken geweest
van water en voedsel Plaatst u
deze boom dan met de kerst in de
warme huiskamer dan heeft u al na
Dinsdagavond 19 december hield
de afdeling Dijkerhoek van de Ned.
Bond van Plattelandsvrouwen in
de stijlvol versierde zaal van „Het
Bonte Paard" haar jaarlijkse kers-
twydlng. De druk bezochte byeen
komst werd geopend met het zin
gen van het bekende kerstlied
Het programma werd verder ver
zorgd door de dames L. Stevens
van Schooten, D. Stevens-van
Schooten, M Jansen
Manenschyn-Paalman en D.
Nyiand-Bronsvoort. De dames de
den dit aan de hand van een door
hen zelf gemaakte kerstbal.
„Komt allen tezamen", waarna vier Aan het einde van de geslaagde
meiajes o.l.v. mevr. Van Maurik en- avond sprak de waarnemend pre-
kele UecUes zongen. Ook werd het sidente mevr A Pinkert een woord
kerstevangelie uit Lukas 2 gelezen van dank tot allen die meewerkten
•n enkele kerstverhalen. in het byzonder tot de vier dames
een paar dagen een grote naalduit
val en de meeste vrouwen slaken
dan ook een zucht van verlichting
als de boom 2 januari de straat op
gaat
Omdat de meeste vrouwen een he
kel hebben aan naalduitval is het
houten kruis dat vroeger onder ie
dere boom gespykerd werd voor
een groot deel verdrongen door een
plastic voet waarin men water
doet Ook zyn er tegenwoordig bo
men te koop waaraan nog wortels
zitten, deze kunnen dan in een
grote bak met potgrond geplaatst
worden Voor diegenen die hun
kerstboom in de plastic-voet met
water plaatsen, is er nu by de bloe
mist een houdbaarheidsmiddel te
koop, dat er voor zorgt dat als u de
boom in januari weer wegdoet alle
naalden nog aan de boom vastzit
ten, zodat u praktisch geen rommel
meer van de kerstboom in huis
heeft.
De beste manier om uw kerstboon
tydens de kerst en nieuwjaar „ge
zond" te laten biyven is als volgt:
Zaag 5 cm van de stam van de
boom af. Plaats de boom in de
standaard en vul deze met water
waarin u Heester-Chrysal heeft op
gelost (handwarm water gebrui
ken). Eén poeder is voor één liter
water Omdat de kerstboom veel
drinkt, zult u regelmatig moeten
byvullen
De Schure houdt ook dit jaartweer
haar traditionele puzzelwandel
tocht in de Beuseberg. U kunt hier
met het hele gezin aan deelnemen
op 2e kerstdag, 's Middags vanaf
half 2. vertrek vanaf de Schure. De
winnaar van deze tocht krijgt de
„Groenewoudtprijs, een prachtige
wisselbeker, voor 1 jaar in z'n bezit.
Op donderdag 28 december zal er in
de Schure een film worden ver
toond De film is getiteld „Lenny"
en zal vanaf half negen gedraaid
worden. Ook hier is iedereen boven
de 16 jaar weer welkom.
Ook op de 2e kerstdag, maar dan 's
avonds zal de Kerstman hoogst
persoonlijk zijn opwachting maken
in de Schure Alle Jongeren uit Hol
ten en omgeving zijn dan van harte
welkom
De dames van de afdeling Espelo
van de Ned. Bond van Plattelands
vrouwen hielden maandagavond in
het vernieuwde en prachtig ver
sierde. gebouw Trefpunt het jaar-
ïykse kerstfeest. De avond werd
zoals gewooniyk verzorgd door ei
gen leden. Het kerstprogramma
bestond uit samenzang, declama
tie van kerstgedichten, het lezen
van een boeiend kerstverhaal en
zang door een koortle dat op het
orgel werd begeleid door Ineke
Nijenhuis. In de pauze werd er kof
fie met krentenbrood geserveerd.
Nadat fruitbakjes voor de zieke en
oude huisgenoten van de leden wa
ren uitgedeeld en de presidente
mevr. Tuitert allen goede kerstda
gen en een gelukkig 1979 had ge
wenst, werd de bijeenkomst beslo
ten met het zingen van het kers
tlied „Midden in de winternacht"
De O en Deurgroep Holten zet de traditie voort door ook dit jaar aan
de vooravond van de Kerstdagen weer Kerstnachtbyeenkomsten te
houden in de Ned. Herv. Kerk.'
Spreker is beide diensten is ds W Vons. herv predikant. Aan de
eerste byeenkomst - die om tien uur begint - zal medewerking wor
den verleend door het Jongerenkoor „Helicon" o.l.v mevr. I van
Jaarsveld-Kevelam te Apeldoorn en aan de tweede dienst - aanvang
kwart voor twaalf - verleent het Geref Jongerenkoor „Perspectief'
o.l.v. de heer J.H van Engbrink medewerking. De samenzang zal
worden begeleid door organist Anton Koopman. Iedereen die op
zinvolle wyze het Kerstfeest 1978 wil beginnen is op zondagavond 24
december harteiyk welkom.
Open deurgroep „Holten"
Traditiegetrouw gaf donderdag
avond 14 december een groot aan
tal leden gehoor aan de uitnodiging
van het bestuur de kerstviering by
te wonen in gebouw „Irene". Deze
avond werd verzorgd door de con
tactgroep die op een goed ge
slaagde avond kan terugzien. Na de
entré-koffie sprak mevr. Güttlich-
de Voogd een kort welkomstwoord.
Hierna werden de meegebrachte
kaarsen aangestoken en na het
zingen van „Komt allen tesamen"
werden gedichten gelezen door
mevr. Boode-van Groen. Vervol
gens zong een koortje o.l.v. van
mevr. Fransen-Lubbersen een
tweetal kerstliederen. Het kers
tverhaal „Godsvrede" van Selma
Lagerlöff werd op boeiende» wyze
gebracht door mevr. Boode-van
Groen. Het koortje zong hierna nog
twee liederen. De samenzang werd
op het orgel begeleid door mevr.
C.P.K. Enklaar-van Andel. Na de
pauze speelden een viertal dames
van de afd. het kerstspel „Een
goede buur" met als inhoud: een
klein beetje naastenliefde *an onze
medemens, juist in de kersttyd, zo
veel vreugde schenken. De kers
tviering werd besloten met het zin
gen van „Stille nacht, heilige
nacht". Mevr. Beldman-Wegstapel
dankte alle medewerksters voor
deze goede kerstavond en wenste
allen goede feestdagen.