Foto-collage: Een
origineel kado
m
NATIONALE
MOTOCROSS
van let erf der kerk
Belangstelling matig voor
gezamenlijke politieke
forumavond P.v.d.A.-P.P.R.
m
HOLTENS NIEUWSBLAD - 24 MAART 1973 - PAG. 15
In steeds meer huizen kun
je hem ontdekken: de fo
to-collage, een verzame
ling foto's die kriskras door
elkaar heen op een onder
grond is geplakt, al of niet
beschermd door een gla
splaat. Zo'n bonte menge
ling van allerlei foto's doet
het erg goed aan de muur. 't
Is moderne vorm van de
lijstjes met foto's die op
veel schoorstenen staan.
Hoe maak je zoiets?
Een mens bezit meestal nogal wat
foto's, die in dozen en albums wor
den bewaard. Foto's van familiele
den en vrienden, vakantiekiekjes
en herinneringen aan huisdieren,
hoogtepunten in 't leven en van het
werk. Het eerste karwei is om uit
die hele serie foto's een voorlopige
keus te doen.
Niemand vergeten.
Wanneer u een wat grotere collage
maakt is 't verstandig dat kiezen
toch wel met enige aandacht te
doen. Wie bii voorbeeld kinderen of
GEBOREN- Robert Jan zv H. J.
Rensen en R. Tuitert; Richard zv N.
de Goijer en A. de Vries; Mark zv J.
van der Linde en J. Mekkelholt;
Henri zv G. J Vruggink en G. Wou
denberg (geboren te Deventer).
OVERLEDEN: G. D Rietberg
oud 3 jaar, Holten; G. Faber-ten
Veen, oud 47 jaar. Holten (overle
den te Deventer); D. Nijland-
Jansen, oud 94 jaar, Holten; J. H.
Bieleman, oud 60 jaar, Holten.
GEHUWD: L. J. Heusinkveld, oud
22 jaar, Holten en: A. C. Schipper,
oud 19 jaar, Holten.
kleinkinderen heeft, moet er na
tuurlij k voor zorgen dat er geen een
op de collage ontbreekt. Want als
uw verzameling klaar is en hangt,
wordt deze door veel gasten beke
ken en men vindt het dan leuk op
zo'n collage de eigen foto te ont
dekken.
Niemand vergeten
Wanneer u een wat grotere collage
maakt is 't verstandig dat kiezen
toch wel met enige aandacht te
doen. Wie bijvoorbeeld kinderen of
kleinkinderen heeft, moet er na
tuurlijk voor zorgen dat er geen een
op de collage ontbreekt. Want als
uw verzameling klaar is en hangt,
wordt deze door veel gasten beke
ken en men vindt het dan leuk op
zo'n collage de eigen foto te ont
dekken.
De ondergrond
Die kan van alles zijn. In de handel
zijn achterwanden met glasplaten
verkrijgbaar die met klemmen bij
elkaar worden gehouden. Het
plakken kan natuurlijk ook op een
houten ondergrond gebeuren of op
een stevige plaat karton, 't Is wel
verstandig om de foto's te be
schermen met bijv. een glasplaat
die op maat kan worden besteld.
Vooral hetzgn. „ontspiegelde" glas
is erg mooi; u heeft dan geen last
meer van hinderlijke reflekties.
Eventuele scherpe randen even
met schuurpapier (laten) afschu
ren. U kunt het ook beschermen
met doorzichtige plakfolie. Dat
heeft echter als bezwaar, dat het
vervangen van foto's dan niet meer
mogelijk is.
Verdere werkwijze.
Het indelen van alle gekozen foto's
is een plezierig werkje, waarbij het
de bedoeling is dat alle foto's
schots en scheef door en over el
kaar worden geplakt. Ook is 't geen
enkel bezwaar om zwartwit en
kleurenfoto's over elkaar heen te
plakken. Minder belangrijke stuk
jes en groepsfoto's mogen best ver
dwijnen en langzaam ontstaat er
een eenheid: een kompositie van
foto's, die mensen en gebeurtenis
sen weergeeft waaraan u op de een
of andere wijze goede herinnerin
gen hebt.
Collage veranderen
Een van de charmes van een fo
to-collage is ook, dat u de kollektie
soms kunt wijzigen. Een leuke
nieuwe vakantiefoto, de foto van
een pas geboren baby, een erg ge
slaagde natuuropname.ze kun
nen de plaats innemen van andere
foto's, die niet meer zo aktueel zijn.
Zo beeldt de collage uw leven van
daag uit en blijft ze nieuw, 't Is
daarvoor natuurlijk wel nodig de
foto's niet te vast te plakken. De
beste methode is zuinig te werken
met rubbercement of de speciale
fotoplakkers te gebruiken die het
mogelijk maken de foto's later weer
onbeschadigd van de ondergrond
of van elkaar te halen.
Sieraad aan de wand
Dat is het merkwaardige: de fo
to-collage is een stukje huisvlijt,
dat in al zijn kontrast en afwisse
ling van kleur en vorm een sieraad
is aan de wand. Waar huisgenoten
en gasten met interesse naar kijken
en dat voor uzelf, of voor de pers
oon, die u het als geschenk geeft,
een heel bijzondere waarde heeft.
Onderschrift foto
Een foto-collage geeft een beeld
van het leven van de man of de
vrouw, die het heeft gemaakt. In
bijgaand artikel wordt verteld hoe
zo'n foto-collage tot stand komt en
waarom deze wandversiering in
steeds meer gezinnen is te vinden.
if L a
Zondag 2 april a.s. organi
seert de motorclub HAM AC
te Harfsen haar jaarlijkse
Nationale Motocross onder
auspiciën van de KNMV op
het cirquit „Peppelenbos"
aan de Deventerdi jk. Het is
hen weer gelukt een goed
programma te kunnen
brengen.
Er komen twee senior-
internationale klassen aan de start
n.l. de 250 cc. senioren en interna
tionalen en de 125 cc senioren en
internationalen en daarnaast star
ten ook nog de Zijspannen Junio
ren. Voor deze zijspanklasse heb
ben niet minder dan 43 rijders uit
het hele land ingeschreven. Gezien
deze deelname zal deze klasse in se
ries moeten worden verreden. Na
de series komen de 10 beste uit elke
serie in de finale. Ook de beide
senioren-intern, klassen zijn goed
bezet. In deze klassen hebben zo
wel in de 250 cc klasse als in de 125
cc-klasse een 35-tal rijders inge
schreven. Zij zullen elk twee man
ches rijden.
In de 250 cc komen bekende en
goede rijders aan de start. Van de
internationalen starten o.a. Fons
Nijhof uit Lichtenvoorde, Marcel
Deibergen uit Arnhem, enz. Zij zul
len trachten de vele seniorrijders
achter zich te laten maar deze se
niorrijders zullen het er ook niet bij
laten zitten. Bekende rijders hierbij
zijn o.a. Klaas Poppinga uit Sur-
huisterveen, René van de Made uit
Dongen, Simon Schram uit Wolve-
ga, enz. Ook de Achterhoekse rij
ders zoals Jan van Beek en Joh
Braakhekke uit Zelhem, Jan Oos
terink, Vorden, enz. zullen trachten
een goede plaats te bereiken. Tens
lotte zal ook Hamaclid Jan Woess-
ink voor eigen publiek een goede
nlaats proberen te behalen.
De klasse 125 cc. senioren en intern,
is zeer goed bezet, want praktisch
alle rijders uit deze klasse hebben
voor deze wedstrijd ingeschreven.
Bekende rijders in deze klasse zijn
o.a. de internationale rijders Peter
Groeneveld uit Zwijndrecht, Wim
van de Brink uit Eerbeek, Henk
Pauw, Apeldoorn, enz. Zij zullen
zeker trachten de Nederlandse
kampioen 1977 Dinand Zijlstra uit
Hellendoorn van de eerste plaats af
tehouden. Maar ook de seniorrij
ders zullen een goede plaats voor
zich opeisen want goede rijders
zoals Freek Wilmerink uit Okken-
broek (Hamaclid), Roel Masselink
uit Apeldoorn en vele anderen zul
len een felle strijd leveren. Ook de
Hamacleden Gerrit Leunk uit Hol
ten en Henk Seppenwoolde uit
Rijssen zullen het niet voor een an
der willen onderdoen.
Bekende namen in de zijspan-
klasse zijn allereerst de equipes
van Uytdewilligen uit Kruisland.
Vele jaren rijden zij reeds in de zijs-
pancross. Ook Arno Oreezen uit
Maastricht is tot goec/e prestaties
in staat. Ook de Ach'erhoekse rij
ders zoals Lau Wens-nk uit Sinde-
ren en Tonnie Leferink uit Toldijk
proberen een goede plaats te berei
ken. Hamaclid Jan ten Have uit
Harfsen zal zeker trachten nu eens
voor eigen publiek de finale te be
reiken.
Al met al zal er op 2 april een goed
motocrossprogramma te zien zijn
met spannende wedstrijden. Ge
zien de deelname zal er vanaf elf
uur worden getraind en start om
half twee de eerste wedstrijd op het
Hamaccircuit „Peppelenbos" aan
de Deventerdijk. Ook is het de Ha-
mac gelukt weer de medewerking
te verkrijgen van de verschillende
instanties en zal o.a. de bepijling
naar het circuit worden verzorgd
door OK-benzinemaatschappij.
Dr. Schaeffner, in november '67 voor de classis Deventer
der Hervormde Kerk als zendingsarts uitgezonden stuurde
ons zijn „Derde Rondzendbrief'.
Beste Vrienden,
„Bopanè kakra!" Achteloos zegt een Ghaneese verpleegster het in ons
Agogo ziekenhuis. Wat is er voor verschil met de verpleegster in Neder
land, die met precies dezelfde intonatie mompelt: „Even een klein prik
je"? En wat is cr voor verschil met de patiënt, die vervolgens pardoes een
injectienaald in z'n bil gedrukt krijgt? Goed, de naald is hier vermoede
lijk stomper omdat we niet met weggooi-naalden werken, maar verder is
de overeenkomst treffend, ook andere zaken als het wassen van patiën
ten gebeurt op dezelfde geroutineerde wijze. Maar nu komen er toch ook
verschillen, want het water moet eerst aa'ngedragen worden vanuit een
put, omdat de kranen niet werken met de huidige droogte.
„De door de landelijke re
gering voorgenomen be
zuinigingsoperaties zullen
ongetwijfeld ook sterk
doorwerken op het provin
ciaal bestuur. Daardoor zal
óók in de provinciale orga
nen de discussie op gang
komen over de vraag waar
bezuinigd zal moeten wor
den. Wat ons betreft zal niet
bezuinigd mogen worden
op die sectoren waarin
mensen zelf participeren,
zoals sport, musea en re
creatie. Wanneer de hui
dige regering enerzijds be
zuinigingsplannen maakt
en anderzijds miljarden
uitdeelt aan het bedrijfsle
ven, zonder dat wordt aan
getoond dat die bedrijven
deze steun nodig hebben en
zonder enig overleg met de
vakbeweging dan vinden
wij dat een beleid om bij te
huilen en hopen dat de kie
zers op 29 maart met dit be
leid zullen afrekenen".
Dit waren de beide sprekers van
mening tijdens een j.l. dinsdag
avond in hotel Vosman georgani
seerde politieke forumavond door
de PvdA en PPR, die door zo'n
veertig belangstellenden werd bij
gewoond.
Het forum, dat onder leiding stond
van de heer E. K. Pronk, werd na
mens de PvdA gevormd door Jos
Wijchers uit Markelo, medewerker
op de afdeling Bestuurkunde aan
de T.H. Twente en fraktielid voor
de PvdA in de Prov. Staten. Na
mens de PPR sprak de heer Jos
Beijers, schooldekaan aan het Pius
X College te Almelo en provinciaal
lijsttrekker voor de PPR.
Tijdens deze forumavond bleek een
grote mate van overeenstemming-
te bestaan in de politieke opstel
ling van beide partijen. Dit had tot
gevolg dat uit de zaal de vraag werd
gesteld waarin beide partijen van
elkaar verschillen.
PPR-woordvoerder Beijers gaf
hierop ten antwoord dat de PPR
een wat meer radicale opstelling
heeft en wat eerder nee zegt tegen
minder gelukkige beleidsvoorstel
len. „De politieke rol die de PPR
vervult is de voortrekkersfunktie.
Wij dragen vaak punten en argu
menten aan die door andere parti
jen worden overgenomen en uitge
voerd", aldus de heer Beijers.
De heer Wijchers (PvdA) reageerde
hierop dat de PPR als kleine partij
ook eerder nee kan zeggen. „Maar
als je bij dat eerder nee zeggen van
de PPR bij landelijke verkiezingen
ziet dat zij terug valt op slechts 3
zetels, rijst de vraag of dat vlugge
nee de kiezers wel zo aanspreekt.
Om vernieuwing te kunnen door
voeren is een grote progressieve
partij nodig anders begin je niet
veel", was zijn mening.
De overeenstemming tussen beide
forumleden lag vooral in de opvat
ting dat het nodig is te komen tot
een betere herverdeling van ken
nis. macht en inkomen, het tegen
gaan van uitbreiding van kerncen
trales zolang de problemen met be
trekking tot energie, meenden zij
dat veel meer kon worden bezuin
igd door betere isolatie, stadsver
warming, etc. waardoor ook weer
een nieuw stuk werkgelegenheid
ontstaat.
„Wanneer we in staat zouden zijn
veel meer op het energieverbruik te
bezuinigen kunnen we langer met
de energievoorraad toe en dat geeft
weer gelegenheid tot meer onder
zoek naar veiliger energiemoge
lijkheden. Wellicht is het mogelijk
iets te vinden waardoor kernener
gie in het geheel niet nodig blijkt te
zijn", was beider mening.
En wat te denken van een vroed
vrouw, die in haar groen gestreken
uniform haar kind de borst geeft
terwijl ze bij een patiënt zit om de
bevalling af te wachten? Dan denk
ik: ik ben echt in een Afrikaans zie
kenhuis en ik geniet ervan. Want
waar vind je in een Nederlands zie
kenhuis het kleine zwarte vrouw
tje, dat voorleest uit de bijbel voor
de wachtende mensen onder de
bloeiende flamboyant? Iedere dag
is ze present tijdens onze pauze: ze
kan nauwelijks boven de katheder
uitkomen maar haar enthousiasme
werkt inspirerend. Als ze met haar
hoge stem een lied inzet, zingt ie
dereen mee en je zou niet zeggen,
dat het hier om mensen gaat uit
allerlei verschillende uithoeken die
de dokter willen zien.
Veel blinden.
Hoe kom ik er nou toe deze verge
lijkingen te trekken? Met Kerst
hadden we bezoek van „thuis" en
dan kijkje toch weer een beetje met
de ogen van de bezoekers. Eerst
waren daar mijn ouders en met hen
maakten we een reis naar Noord
Ghana en Opper Volta. Een
savannen-landschap rijk aan scha
keringen, hitte, droogte, aller
vriendelijkste mensen; toen er zelfs
olifanten opdoken waanden we ons
echt in het „Afrika-van-
toen" .Maar boven de ronde hut
ten, waar vrouwen met bloot bo
venlijf de millet stampen, torent
soms hoog een rood-wit geblokte
zendmast: het draadloze telefo-
nie-net dat Philips boven Ghana
spant. Dan merk je, dat er veel aan
het veranderen is en dat is goed.
Een bezoek aan het Bawku zieken
huis en het landbouwproject voor
blinden in Garu sterkt je nog in die
mening Blinden zijn er veel door de
rivierblindheid. Een kind dat één of
meer blinde volwassenen aan een
stok leidt, behoort tot het gewone
straatbeeld. De verschillen tussen
Noord en Zuid Ghana zijn erg
groot; je realiseert je nauwelijks dat
het één land is. De regering in Ac
cra worstelt geloof ik ook wel eens
met dat probleem. Een ander be
zoek maakten we aan West Ghana,
de aanleiding daarvan was een be-
grafenisfeest in Angora.
Begrafenissen.
In Ghana is men dol op begrafenis
feesten. Men lééft er als het ware
voor. In Agogo stierf een on-
der-chief (vergiftiging???) en van
heinde en ver kwam men naar de
„funeral". Gehuld in de prachtige
rode rouwgewaden werd er gedanst
op de muziek van de trommels en
de palmwijn vloeide rijkelijk.
Onder de bezoekers was een Para
mount Chief uit een westelijke
kustprovincie en één van zijn
vrouwen werd plotseling ziek. Ik
opereerde haar aan een buiten-
baarmoederlijke zwangerschap en
ze werd opgenomen in de kleine
„privé vleugel" van ons ziekenhuis,
want de echtgenoot was welge
steld. Daarmee bekostigen we dan
weer de behandeling van armere
mensen. Toen ze ontslagen werd,
nodigde haar man ons uit voor een
bezoek aan zijn „traditional area".
Met mijn zusje Margreet en mijn
zwager Melchior, die zoveel voor
ons ziekenhuis gedaan hebben en
die hier op vakantie waren, reisden
we naar de kust. De geschiedenis
van dit gebied is nauw verbonden
met de Nederlandse en daarover
wil ik U eerst wat vertellen voordat
ik verder ga.
Goud.
Aan het eind van de 16e eeuw be
gonnen de Zeven Noord-Neder
landse Provincies zich af te schei
den van Spanje. Daarmee verloor
Amsterdam zijn aanvoer van goud,
dat erg belangrijk was voor de in
ternationale handel in die tijd.
Maar er was reeds een Nederlandse
kapitein met goud uit „Guinea" te
ruggekomen en de Amsterdamse
admiraliteit besloot een fort op
deze kust te bouwen bij het plaatsje
Mori om er goud te halen. Op deze
plek in het huidige Ghana vindt
men nu nog de ruines an Neder
landse baksteen.Na het Twaalf
jarig bestand nam de West Indis
che Compagnie het fort over en
doopte het Fort Nassau. Het was
niet alleen het goud waarom men
vaste voet in Afrika wilde krijgen;
rond het fort ontstond de kolonie
Nieuw Holland waar men uitge
breide suikerplantages begon.
Voor het werk op de plantages wa
ren grote aantallen slaven nodig.
En toen vond er een interessante
omwenteling plaats in het denken
van die tijd. Voordat de suikerplan
tages er waren namen de Hollandse
Calvinisten een fiere houding aan
en veroordeelden streng de „paap
se" praktijk van de slavenarbeid.
Toen men zich echter ging realise
ren welke grote voordelen eraan
verbonden waren .Enfin, toepas
selijke bijbelteksten om een en an
der te rechtvaardigen werden gauw
gevonden. Zo raakte Nederland
verwikkeld in de rijke geschiedenis
van de „Goudkust", waar in drie
eeuwen tijd meer dan veertig forten
gebouwd werden, die wisselend
overgingen in Britse, Portugeese,
Deense of Nederlandse handen. Zo
ook het fort Sint Anthony te Axim,
waar de chief „regeerde", die we
gingen bezoeken.
Gastvrij
We werden buitengewoon gastvrij
ontvangen, zoals je hier altijd kunt
verwachten. De man bracht ons
naar historische plaatsen en
toonde ons z'n andere vrouwen. Bij
de rondreis stond echter één ding
centraal- twee andere chiefs die in
hetzelfde gebied hun macht uitoe
fenden moesten zo spoedig moge
lijk verdwijnen. Zij waren geïnstal
leerd in een soort Engelse
„Verdeel-en-Heers-Politiek" aan
het begin van deze eeuw. Het stre
ven van onze gastheer was er hele
maal op gericht deze collega's te
onttronen en hun macht over te
nemen. Op een bepaald moment
dook hij zelfs achter een oude spie
gel en haalde er oude documenten
vandaan. Het waren originelen, in
het Oud-Nederlands geschreven,
vergeeld en gerafeld, voorzien van
een lakzegel en een handtekening
van een Nederlandse gouverneur.
We waren stomverbaasd. Hiermee
meende hij zijn historische rechten
op het gebied aan te tonen. Hij had
zelfs een aanvraag lopen bij de
Ghaneese regering voor een gratis
bezoek aan Den Haag, om daar in
oude archieven meer bewijsmate
riaal te vinden. Hiermee belandden
we in een kernprobleem van het
huidige Ghana: de macht van de
traditionele heersers, hun streven
naar vergroting van die macht en
het voortdurend prioriteit geven
aan de belangen van de eigen
kleine groep. Zy zijn de bezitters
van de grond en hebben de recht
spraak voor een groot deel in han
den.
Tegen deze achtergrond speelt het
referendum zich af, dat eind maart
plaats zal vinden. Hiermee hoopt
de militaire regering haar geestes
kind, het „Union Goverment" te in
troduceren. Niemand weet precies
wat het inhoudt. Machtsover
dracht aan een burgerbestuur,
zoals oorspronkelijk de bedoeling
was? Leger, politie en burgers zul
len in de nieuwe regeringsvorm ge
lijk vertegenwoordigd zijn, de hui
dige Generaal Acheampong zal
voor de eerste acht jaar president
zijn.De kranten worden gemani
puleerd, de stembiljetten zijn psy
chologisch erg suggestief. De ker
ken nemen ten opzichte van dit al
les een kritisch standpunt in (Ge
lukkig, neutraliteit leidt immers
eerder tot stabilisatie dan tot ver
andering!). De Nederlandse pries
ter in Agogo speelt ons regelmatig
het katholiek weekblad toe, de
laatste politiek onafhankelijke en
ongecensureerde krant. We lezen
erin, dat de oppositie groeit. De on
tevredenheid neemt toe. Maar of de
voortdurende glimlach op de
zwarte gezichten rondom ons er
door zal vervagen betwijfel ik. Mis
schien een boodschap vanuit
Ghana voor Nederland?
Referendum of geen referendum,
het leven gaat hier door. De moe
ders stampen hun fufu, de kinderen
sjouwen met water, de mannen be
spreken de toestand bij hun kalle
bas met palmwijn. De mensen gaan
naar de kerk of naar de heidense
priester van Afram. Hij is de plaatr
selijke natuurgod; op woensdag
mag er niet gereisd worden, want
dan is het bos voor hem. Hij wordt
tevreden gesteld door het plengen
van wat sterke drank. In dit kader
wil ik u een aardig voorval vertel
len, dat de overgangstijd waarin de
mensen zich hier bevinden zo goed
typeert: een goede vriend van ons
overnachtte in een klein dorpje in
de buurt. In bed hoorde hij, hoe een
twist ontstond tussen een vrouw en
een jongeman, die teveel lawaai
maakte op het late uur. Na een
poosje schreeuwde de vrouw: „Ik
klaag je niet aan bij Afram, immers
ik ben een Christen, maar ik klaag
je aan bij God, dat hij jeMaar
ik wil u met dit voorval geen scheef
beeld geven van de Ghaneese
Christenen, daarom voeg ik er ge
lijk een klein gebed aan toe van een
moeder uit Ashanti:
„Heer, hier ligt mijn zieke kind voor
U.
De kleine Akosua; ze heeft koorts.
Ik kan haar niet helpen, de dokter
heeft medicijnen gegeven.
Maar de koorts zakt niet.
Heer, laat mij toch die koorst in
mijn huid overnemen
En de pijn in mijn vlees en haar
angst in mijn hart.
Maar ik kan haar niet helpen.
Heer, daar ligt de kleine Akosua.
De koorst is te hoog.
Heer, ze ademt onregelmatig
Heer, daar ligt ze.
Helpt u haar alstublieft,
Uw zoon heeft toch ook geleden?"
(Uit „Afrika bidt", gekregen van de
classis Deventer bij ons vertrek.).
Het spreekt me erg aan, omdat we
een dergelijk tafereel dagelijks in
ons ziekenhuis meemaken. Ik kan
u verzekeren, er zijn veel kleine
Akosua's. Inmiddels zijn we hier
alweer langer dan een jaar. Een
héél goed jaar, hoewel we toch al
tijd nog een beetje vreemd zijn.
Emiel heeft er het minste moeite
mee. Hij oefent dapper om een last
op het hoofd te dragen zonder de
handjes te gebruiken. Als dat geen
aanpassing is.Hij ontdekt z'n ei
gen wil en roept: „Laat hem maar"
Als z'n moeder hem iets verbiedt.
Ondertussen kijkt hij hoopvol naar
z'n vader of hij steun krijgt in die
opvatting. Hildegard zit in haar
vrije momenten weer veel achter de
•piano, wat erg restaurerend is na de
drukke dagen in het ziekenhuis.
Kortom, we maken het erg goed.
Heel veel groeten uit Ghana,
Berend, Hildegard en Emiel
Schaeffner, Agogo Hospital P.O.
Box 27 Agogo Ashanti, GHANA.
Zendingsbureau Ned. Herv. Kerk.
MEDEDELING
voor hen, die binnenkort overzee
willen gaan werken en christen zijn.
Kerk Overzee organiseert van 21 -
23 april 1978 in het Hendrik Krae-
mer Instituut, Leidsestraatweg 11,
Oegstgeest, een TOERUSTINGS
CONFERENTIE voor hen, die van
plan zijn overzee te gaan werken in
handel, bedrijfsleven of andere be
roepen.
Motto „Hoe neem je je geloof mee
overzee?" Aan de orde wordt ge
steld wat de inhoud is van je geloof,
wat je aan ander geloofsleven ont
moeten kunt wanneer Je in de
Derde Wereld gaat werken, en hoe
ditje eigen geloofsleven kunt beïn
vloeden.
Kosten f. 50,- per persoon.
Inlichtingen en opgaven bij Kerk
Overzee, Prins Hendriklaan 37,
1075 BA Amsterdam.
