RENOVATIE
Wethouder Rietberg
geridderd
Vrijheid - Blijheid
Vrijheiderfgoed van
vijf jaren oorlog
Matige opkomst hij
hoorzitting Kolbewoners
„C.O.C.' boeide met blijspel
„Groeten uit Nice
Eerste prijs
en beker
Uitslag bridge
club „Holten"
A. van Doomspeek
had snelste duif
„JITKA"
NATIONAAL
KAMPIOEN
Kleutercursus
.Vrijdag 2 mei 1975
Wethouder J. Rietberg is bij de jaarlijkse lintjesregen Ridder ge
worden in de Orde van Oranje Nassau. De versierselen aan het
ridderschap verbonden werden hem dinsdagmorgen in de hal van
het nieuwe deel van het gemeentehuis door de burgemeester, mr.
W. H. Enklaar, opgespeld in aanwezigheid van zijn echtgenote,
kinderen, familieleden, raadsleden, gemeentepersoneel en verte
genwoordigers van het agrarisch en kerkelijk leven, waarin de
gedecoreerde nog altijd een belangrijke rol speelt.
De burgemeester zei in zijn toe
spraak: „Vandaag wordt de volle
schijnwerper geworpen op de man, die
In zijn leven in onze gemeenschap zo
voortreffelijk heeft gefunctioneerd, die
deed wat zijn hand vond om te doen,
die zo velen ten zegen is geweest,
waarvan gezegd kan worden „Uw
vriendelijkheid is allen bekend,"
Jan Rietberg. Dertig jaren, Rietberg,
zijn wij samen opgetrokken op het
gemeentelijk erf. Dertig jaren hebt u,
eerst als raadslid, vervolgens, nu reeds
meer dan acht jaren, als wethouder,
deze gemeente gediend. Daarnaast
hebt u zich bewogen op het kerkelijk
erf, in de standsorganisatie, op het
gebied van de ruilverkaveling; de
zuivelfabriek riep u, alsmede het be-
jaardenwerk. Telkens weer kwam
men u overal tegen.
Waarom zag men u werkzaam op
een zo breed gevarieerd terrein? Ik
dacht omdat u een gezond oordeel,
grote wijsheid en een warm kloppend
hart aan elkaar paarde. Het is met
name uw wijsheid, de bezonkenheid
van uw oordeel en de warmte van uw
hart, die u gezag gaf in kringen, waar
in u tot het vervullen van een taak
geroepen werd. De evenwichtigheid
van uw oordeel stempelt u tot een
wys man. De warmte van het hart
doet velen dingen naar uw vriend
schap, zeker myn vrouw en ik," aldus
de burgemeester.
Rentmeester
Mr. EnMaar schetste de heer Riet
berg verder als een heel bijzondere
man, naar wie je maar al te graag
luisteren wilt en luisteren moet. De
eerlijkheid en oprechtheid van zijn
gemoed dwingt respect af en laat geen
twijfel bestaan over de rechte voor,
die hij door zijn leven trekt. In onze
ogen is hij een goed rentmeester van
de hem toevertrouwde talenten en hij
heeft ons allen daarvan medegedeeld.
Hare Majesteit de Koningin heeft
hem benoemd tot Ridder in de Orde
van Oranje Nassau" met deze woor
den en met zijn hartelijke gelukwen
sen besloot de burgemeester zijn toe
spraak.
Als praeses van de kerkeraad der
Ned. herv. kerk sprak de heer Van
Wijngaarden zijn vreugde uit over
deze eervolle benoeming. Als kerk
voogd had de heer Rietberg het over
zicht over de financiën der kerk en
het zorgvuldig beheer daarvan. Wij
kennen u als een integer mens, die
zijn arbeid verrichtte als een roeping.
CHU
Als de jongste en zoals hij zelf zei,
ook de lastigste van de CHU-fractie,
sprak de heer H. J. Westerik de ge
lukwensen uit van de AR- en CHU-
fractie. Hij vond het erg goed, dat de
heer Rietberg eens in de bloemetjes
werd gezet en constateerde, dat hij
veel van hem heeft mogen leren.
De voorzitter van de CHU-kiesver-
eniging, de heer A. J. Pekkeriet,
maakte bij het uitspreken van de ge
lukwensen een grapje: „We hebben in
de Beuseberg al een jonkheer, 5t is
prettig dat we nu ook een ridder heb
ben." Met de Prediker zei de heer
Pekkeriet „Wees van goede moed
over uw blijde dagen, want ef komen
goede en kwade dagen. Houdt altijd
het oog op God." De heer H. D. Alink,
oud-president kerkvoogd, had
voorzitter van het bejaardencentium
„De Diessenplas" in de samenwerking
met de heer Rietberg diens wijsheid
en bedachtzaamheid leren waarderen
en daarvan geprofiteerd. „U had deel
aan een zeer belangrijk werk."
Ruilverkaveling
Als vice-voorzitter van de plaatsê-
lijke commissie van de ruilverkave
ling Holten-Markelo sprak de heer H.
Stegeman zijn vreugde uit over deze
decoratie. „Wij hopen, dat u het pa
troon zult mogen zien, dat u, als lid
van de voorbereidingscommissie, voor
ons geschilderd hebt. De heer G.
Veneklaas Slots herinnerde er aan, dat
de heer Rietberg op het zifivelvlak 17
jaar als een bekwaam bestuurder met
allen heeft samengewerkt. Hij wenste
de heer Rietberg geluk namens de
Coöp. Melkleveranciervereniging „De
Vrijheid" en herinnerde aan hun sa
menwerking op het gebied van de
ruilverkaveling. De heer Veneklaas
Slots sprak nog een persoonlijk woord
namens zijn vader, die om gezond-
„Opdat wjj waarlyk vrij zouden zyn,
heeft Christus ons vrijgemaakt." (Galaten 5 la)
God-dank leven we in een vrij land. Geen oorlog zoals in Zuidoost Azië;
geen burgeroorlog zoals in Noord-Ierland; veel minder gebonden dan de
mensen achter het IJzeren Gordijn of in Zuid-Afrika. We mogen als
kerk vrij samenkomen en profetisch de stem verheffen voor het recht
en tegen he,t onrecht. Wp worden in kerk en staat geregeerd door
ambtsdragers die door ons gekozen zijn, is er een grotere vrijheid
denkbaar? Hieraan denken geeft aanleiding tot danken. Hem danken
die ons in de ruimte van deze vrijheid plaatst. Met dank in het hart
hen gedenken die daarvoor offers gebracht hebben.
Dat kost moeite. Het is dat het van bovenaf allemaal geregeld wordt,
anders kwam er van de viering var^ het bevrijdingsfeest weinig terecht.
Het kost moeite om de bevrijding van toen te vieren omdat we dagelijks
in beslag genomen worden door pogingen om onszelf vrij te maken.
We zijn steeds bezig om onze vrijheid te veroveren. Want vrijheid is,
zo wordt ons van alle kanten ingefluisterd: los zijn van alles en ieder
een. „Eigen meester, niemands knecht, recht en slecht(!)".
Deze vrijheidsbeleving is in feite- de verschrikkelijkste slavernij die je
je maar kunt denken. Want het betekent dat we ons volledig laten
leiden door onze eigen driften of dat we ons op sleeptouw laten nemen
door wat de meerderheid op dit moment denkt. Dit is de tragiek van
ons, mensen: wanneer we menen vrij te zijn van alles en iedereen,
dan raken we verstrikt in alle mogelijke slavemijen.
Daarom moeten we vrijgemaakt worden. Dat moet van buitenaf gebeu
ren. Dat kan alleen door iemand die de echte vrijheid kent, die niet
geboeid is door alles wat op hem afkomt. Wie ons vrij kan maken is
Jezus Christus, die middenin deze wereld leefde zonder een slaaf te
worden van de machten van de zonde. Hij bleef wie hij was: dienst
knecht van zijn opdrachtgever. Hij was echt vrij! Daarom is hij het
die ons vrij moet maken. Ja, hij is het die ons vrijgemaakt heeft! Dat
vond plaats toen hij zich niet liet boeien door de satan, die hem in de
woestijn verzocht. Dat is gebeurd toen hij de banden van de dood
verbrak op de Paasmorgen.
Waarvan worden we door Christus bevrijd? Voorop staat dat hij ons
niet zozeer van iets bevrijdt. Hij maakt ons vrij voor iets. Hij maakt
ons vrij om de wil van God te doen. Dat is de ware vrijheid; dat wc
open komen te staan voor Gods wil in ons leven.Dat ons hart zich open.t
voor de liefde vam God en de nood van de wereld. Vrij voor God, vrij
voor onze medemens, bevrijd van onze binding aan eigen gemaakte
wetten en gewoonten. Dat is het waarvoor Christus ons heeft vrij
gemaakt.
Te midden van alle verwarring en verstarring hebben we in deze
vrijheid te staan. Dat vormt het evenwicht tussen hen die niet meer
weten en degenen die zich terugtrekken op de oude fronten. Het staan
in deze vrijheid vraagt ons helemaal. Het vraagt vooral de bereidheid
er offers voor te brengen, zoals dat op uitzonderlijke wijze gebeurd is
in 1940-1945. Als we deze verantwoordelijkheid niet. uit de weg gaan,
dan zullen we merken wat vrij-zijn is: ontspannen leven in de liefde-
ruimte van God. Niet alleen wij zullen het merken. Onze omgeving,
ja de hele wereld zal weer iets proeven van wat vrijheid betekent.
Is ons uitgangspunt de vrijheid van Christus, dan leven we in een land
dat niet alleen uiterlijk vrij is, maar voor geen enkel slavenjuk buigt.
Om hiertoe te komen is het goed om nog eens na te bidden wat op
9 mei 1945 werd uitgesproken: „Here, bewaar ons ervoor, dat wij, aan
onszelf overgelaten, weer terugvallen in onze vooroorlogse dodigheid
en kleingeestigheid, dat wij elkander het licht in de ogen niet gunnen,
en alleen maar op het eigen kleine belang ingesteld zijn"
L. KOREVAAR
„De Kerkklok" (26-4-1975)
Kerkblad voor de Herv. Gemeenten ln de Vechtstreek
van Utrecht en Noord-Holland
Op de foto v.l.n.r. mevrouw
A. RietbergTiessink, wethou
der J. Rietberg en burgemees
ter Enkaar.
heidsredenen niet aanwezig kon zijn.
De gemeente-secretaris, de heer G.
J. Langenbarg, bood namens het ge
meentepersoneel de gelukwensen aan
en zei dat het zich over deze onder
scheiding zeer verheugt. U nam veel
problemen mee naar huis en wist de
problemen altijd in een ruim kader te
stellen. Als personeel zijn wij u daar
voor zeer dankbaar," aldus de heer
Langenbarg. De heer H. Landeweerd
feliciteerde namens de afdeling van
de C.B.T.B. en de heer W. Beijers
complimenteerde de heer Rietberg
namens de marktcommissie, waarvan
deze voorzitter is.
Geschenken
Er werden de wethouder bloemen
en geschenken aangeboden. In zijn
dankwoord zei de heer Rietberg: „Ach
wie ben ik? Ik heb mijn werk gedaan
in samenwerking met anderen. Ik ben
Gode dankbaar, dat ik een bijdrage
heb mogen leveren aan het besturen
der gemeente, op kerkelijk terrein,
op het gebied van de zuivel, de CBTB
en op het terrein van de politiek. Er
is wed eens getornd aan de waarde
van deze onderscheidingen; ik ben er
echt blij mee en ik dank allen, die
mij bij mijn werk hebben willen bege
leiden.
De heer Rietberg is geboren op 28
januari 191Q. Hij was vanaf 20 novem
ber 1945 raadslid voor de CHU en se
dert september 1966 wethouder, tevens
loco-burgemeester, van 2 oktober 1961
t.m. 1973 lid van het College van
Kerkvoogden der Ned. herv. kerk, se
dert 1 jan. 1959 secretaris en vanaf
medio 1974 voorzitter van de voorma
lige coöp. zuivelvereniging „De Vrij
heid", door overname door Coberco,
thans melklijrVeranciersvereniging. Hij
is vice-voorzitter van het bejaarden
centrum „de Diessenplas" vanaf 17
maart 1974 bestuurslid van de CBTIs,
afdeling Holten, lid van de voorberei
dingscommissie der ruilverkaveling
Holten-Markelo en sedert september
1974 voorzitter der marktcommissie..
Sedert 1945, toen in de tweede wereldoorlog „het staakt het vuren"
werd geblazen, zijn dertig jaren door de zandloper van de tijd gelopen.
Dertig jaren hebben wij kunnen tonen, wat wij met die herwonnen
vrijheid hebben gedaan, hebben wij ook waar kunnen maken of wij
het grote goed, dat vrijheid is, waard zijn geweest.
De komende verjaardag van de bevrijdingsdag schenkt opnieuw alle
aanleiding om de balans op te maken van de wijze, waarop wij ons
in deze herboren vrijheid hebben gedragen.
In de eerste jaren na de bevrijding hebben wij als Nederlandse volk
emotioneel als wij bij de tweede wereldoorlog betrokken waren,
geschokt ook te hebben moeten leven in een wereld van onderdrukking
en terreur onze plicht der dankbaarheid jegens onze bevrijders
redelijk vervuld.
Wij hebben getreurd om de vele jonge levens, die ter wille van de
vrijheid in de wereld, ter wille met name ook die van ons, in de knop
waren gebroken.
Wij hebben bloemen gelegd op de oorlogsgraven, kransen gelegd bij
de oorlogs gedenktekenen en de nagedachtenis dér gevallenen herdacht.
Wij hebben ons ook gerealiseerd, dat dat oorlogsgraf in onze bodem
of waar ook ter wereld gedolven, een ledige plaats betekende in de
kring van hen, die achterbleven.
Het drong tot ons door, dat ouders een dierbare zoon, dat vrouwen
een lieve man en dat kinderen een zorgzame vader moesten missen,
kortom, dat wonden waren geslagen in mensenharten, waarvan de
littekens zouden blijven.
Het Nederlands Oorlogsgraven Comité mocht, daarbij gedragen door
datgene, wat er in het Nederlandse hart leefde, gestalte geven aan
deze gevoelens van dankbaarheid en deernis.
Bijkans dertig jaren zijn nabestaanden naar het graf van hun naaste
gebracht, daarmede rust en troost brengende in hun hart en even-
zoyele jaren hebben Nederlanders de offers, in de tweede wereldoorlog
gebracht, met een bewogen hart herdacht.
Dertig jaren zijn een lange tijd, waarin de accenten zijn verlegd,
waarin ook de tijd vele wonden heeft geheeld, althans verzacht.
Het is thans, anno 1975, dan ook niet meer reëel met een traan in
het oog bij dat oorlogsgraf te staan, maar het is en blijft meer dan
ooit onze plicht dit oorlogsgraf niet te vergeten en zich telkens weer
af te vragen, waarom in de jaren 1940-1945 die oorlog gevoerd werd
en welke de inzet daarvan was.
Het oorlogsgraf uit wereldoorlog II spreekt ons immers, wanneer wij
althans luisteren willen, van de vrijheid, die vrloren ging en heroverd
moest worden libertas recuperata semper recuperanda waarvoor
ook betaald moest worden met een niet te tellen aantal oorlogsdoden.
De vrijheid is verkregen en de prijs is betaald! Die vrijheid is aan
ons het levende geslacht als aan rentmeesters in handen gegeven
met de opdracht daarmee wat goeds te doen.
Dit zo zijnde, is er alle reden, is er ook de verplichting ons telkens
en telkens weer, met name wanneer wij ons opmaken onze bevrijdings
dag te vieren, ons af te vragen of wij wel goede rentmeesters zijn
geweest over het „talent" der vrijheid, ons in 1945 toevertrouwd.
Uk heb het gevoel, dat wij weliswaar het menselijke leed, achtergrond
van ieder soldatengraf, hebben gepeild en verstaan, doch dat wij de
nalatenschap van die oorlogsdode, zijnde de herwonnen vrijheid, slecht
hebben beheerd.
Hebben wij de ons gelaten vrijheid, zo vraag ik mij af, niet met al
te grote gulzigheid genoten, hebben wij de grenzen die aan deze vrijheid
zijn gesteld, wel voldoende onderkend?
Hebben wij niet gemeend een vrijheid in ongebondenheid te kunnen
genieten en hebben wij er wel voldoende bij stilgestaan, dat een
vrijheid in ongebondenheid via anarchie onherroepelijk moet leiden
tot een nieuwe dictatuur, tot nieuwe onvrijheid?
Normloosheid, wetteloosheid, geweld en terreur steken overal ter
wereld ook in ons land, hun dreigende kop op en kunnen de voorbode
zijn van een anarchistische wereld, waarin het leven zijn waarde
verliest.
Bevrijdingsdag 1975 moge ons er opnieuw bij bepalen hoe weinig er
is overgebleven van het ideaal, waarmee wij in 1945 een nieuwe "toe
komst tegemoet gingen, hoezeer wij gefaald hebben in het behoeden
van de ons geschonken vrijheid.
„When you go home, tell them of us
for your tomorrow, we gave our today"
(Wanneer u naar huis gaat, vertel hun over ons,
voor uw morgen, gaven wij ons vandaag)
Dit zijn woorden aangebracht op het oorlogskerkhof te Kohima in
Burma. Zij mogen ons ook vandaag nog aanspreken en de inhoud zijn
van ons gedenken, ons ook bezielen met het voornemen om het erfgoed,
ons nagelaten door de oorlogsdoden uit wereldoorlog II, de vrijheid,
als goede rentmeesters te beheren en het niet opnieuw te doen onder
gaan in de duisternis en barbary van anarchisme en dictatuur.
W. H. ENKLAAR,
burgemeester van Holten
De Holtense Toneelclub „C.O.C." heeft saterdagavond ruim 300 bezoeker»
voor het merendeel jonge mensen plm. tweeeneenhalf uur enorm plezier
bezorgd met het blijspel in drie bedrijven „Groeten uit Nice" van Dick van
Maasland. Het stuk speelt in de prachtige villa „El Dorado" te Nice die door
de familie De Vries voor een zacht prijsje was gehuurd voor een 14-daagse
vakantie. Alles is precies zoals in de kleurenfolder stond aangegeven: nog geen
200 meter van de zee en een prachtig uitzicht. Niets staat een grandioze va
kantie meer in de weg.
„Het Kolcompex is. wat de verkeerssituatie en de „aankleding"
betreft, niet geheel meer bij. In het licht vian deze tijd is daar een
wat verouderde situatie ontstaan waaraan wij graag wat willen
doen. Wat betreft de aard van de veranderingen heeft het college
nog geen keuze gjedaan. Voordfet wij daartoe overgaan willen wij
graag ons oor bij u te luisteren leggen om te horen hoe de door het
buro Hajema gemaakte plannen bij u zijn overgekomen".
Met deze woorden opende burge
meester mr. W. H. Enklaar j.l.
maandagavond een hoorzitting voor
de bewoners van de Kol, nadat hij
vooraf had opgemerkt dat wel een
kleinere zaal afgehuurd had kunnen
worden dan „Amicitia", waarmee hij
doelde op de middelmatige belang
stelling van de zijde van de bewo
ners.
Deze hearing werd verder bijge
woond door wethouder L. Kaan en
een aantal raadsleden, terwijl ook
stedebouwkundige ir. Hajema met
een aantal medewerkers aanwezig
was.
In de week voorafgaande aan deze
Ifcaring werd op de Kol een folder
met de nieuwe plannen, huis aan
huis verspreid. Over de inhoud daar
van hebben wij in ons blad van vo
rige week reeds een vrij uitvoerig
verslag opgenomen.
Eng opgezet
Aan het begin van de avond gaf ir.
Hajema een uitvoerige toelichting op
de plannen, waarbij hij stelde dat
zijn buro op „eigen wijze" tegen het
Kolplan had aangekeken. Hij vond
het belangrijk te weten of deze ziens
wijze al dan niet door de bewoners
werd gedeeld. „Het Kolcomplex is
gebouwd in een periode van schaars
te. Vandaar dat het nogal eng is op
gezet. Zo was er duidelijk een tekort
aan speelvoorzieningen voor de
jeugd, waaraan onlangs gelukkig wat
kon worden gedaan."
Verkeer
Daar in het Kolcomplex ook een
industrieterrein aanwezig is, geeft
deze wijk vooral problemen ten aan
zien van het verkeer. Verder wees
de heer Hajema erop dat te ver
wachten is dat het autobezit zal stij
gen van 200 naar 600 per 1000 inwo
ners in het jaar 2000. In die tijd zal
de auto vooral gebruikt worden voor
korte ritten, waardoor de autolast
vrij zwaar zal worden.
Oplossingen
Teneinde de leefbaarheid op de
Kol te verbeteren denkt men eraan
aan bepaalde straten meer een ver-
keers- en aan andere een woonfunc
tie te geven. Om tot deze oplossing
te komen zouden in de „woonstra
ten" drempels kunnen worden aan
gebracht, of een onderbreking in het
midden waardoor aan het geheel een
plezieriger profiel kan worden gege
ven.
Suggesties
Na een korte pauze maakte mevr.
Kooi bezwaar tegen het toekennen
van een verkeersfunctie aan de Pan-
nebakkersstraat omdat daaraan de
kinderspeelplaats is gelegen. Zij deed
de suggestie om het verkeer van en
naar het industrieterrein te leiden
via de Drostenstraat-Dikkesteenweg
naar de Rijssensestraat. „Als hgt
vrachtverkeer uit het woongedeelte
zou worden gehaald zou dit al een
hele oplossing van de problemen
zijn", aldus mevr. Kooi. Ds. Schelle-
vis vroeg of het niet mogelijk is de
Drostenstraat langs de spoorlijn, door
te trekken naar de Rijssensestraat.
Ir. Hajema vond deze suggestie
een nadere studie zeker waard, wel
ke dan ook 'in dank werd overgeno
men. „Maar als je het doorgaand
vrachtverkeer kwijt bent zul je ook
van het eigen verkeer van het woon
gedeelte wat meer regulerend moe
ten optreden om de leefbaarheid en
speelmogelijkheden voor de kinderen
te verhogen", aldus ir. Hajema, die
voorstander was van het „onderbre
ken" van met naijie de Kolweg, die
naar zijn oordeel/ veel te lang was
waardoor de kans op hard rijden
door automobilisten sterk wordt ver
hoogd.
„Drempels"
Geadviseerd werd om het „zebra
pad" bij de Kolschool te vervangen
door een „drempel", waarvan er ook
één zou moeten worden aangebracht
in de Lageweg (nabij de Kolweg) en
de Waard enborohstraat (nabij de
Noordenbergstraat)Hierdoor wordt
het verkeer met zachte hand ver
plicht de gewenste route te volgen.
Opgemerkt werd dat bewoners van
andere wijken, die van en naar het
sportcomplex „Meermanskamp" rij
den, door deze „drempels" al heel
gauw via de Parallelweg bij garage
Rouwenhorst zullen rijden. In tijd
scheelt dat weinig.
Sommige aanwezigen bleken niet
zo voor het aanbrengen van ver
keersdrempels omdat deze hinderlijk
zijn voor ambulances, doktoren, en
rijdende winkels.
voren gekomen wensen en verlan
gens een grootste gemene deler, zal
worden getrokken en dat zeker ge
poogd zal worden de Kol zo aantrek
kelijk mogelijk te maken. Wat nu is
gepresenteerd, is nog maar een
ideeënschets. Het zal zeker nog wel
een tijd duren alvorens aan de re
constructie kan worden begonnen.
Namens de aanwezigen uitte ds.
Schellevis zijn dankbaarheid voor de
wijze waarop men de Kolbewoners
gelegenheid had gegeven zich over
hun woonwijk uit te spreken.
Wanneer de familie nog maar net is
gearriveerd, komt geheel onverwacht
de familie Haanstra binnenstappen, die
beweert, dat zij „El Dorado" hebben
gehuurd. De spanning stijgt ten top
als een kunstschilder ten tonele ver
schijnt die zegt recht te hebben op de
villa. Aangezien elk en iedereen in het
bezit is van een getekende overeen
komst met kwitantie besluit men de
slaapkamers eerlijk te verdelen en de
zitkamer gemeenschappelijk te ge
bruiken. Doch o schrik, net als één en
ander zo ongeveer is geregeld, komt
er een illuster heerschap binnen stap
pen met de vraag „Wat moeten jullie
in de villa die ik voor de komende
veertien dagen heb besproken?"
Vader De Vries (Erik Zandvliet)
krijgt bijna een aanval van hysterie,
doch tenslotte besluit men toch om
opnieuw rond de tafel te gaan zitten
voor herziening van het verdelings
schema. Juist als men hiermee klaar
is komt de negende gegadigde binnen
wandelen en voelt men zich zo zoetjés
aan zwaar genomen. Aan het slot van
het eerste bedrijf yerschijnt de „heer'
Bruno Lamperti ten tonele die zich
voorstelt als directeur van het reis
bureau „El Dorado Express". Nadat
hem tal van onvriendelijkheden en be
schuldigingen naar het hoofd zijn ge
slingerd wordt hij ontmaskerd als een
handelaar in blanke slavinnen. Ieder
een is van streek behalve tante Mina
(mevr. Janny Rietman-Jansen) die
laconiek opmerkt: „Ik zou het gezicht
van de sultan wel es willen zien die
mij krijgt aangeboden."
In het tweede bedrijf, wanneer er
wat rust is in de villa en men de
zaken min of meer op orde heeft ge
steld, komt als een dreiging weer
Lamperti opduiken met zijn verhalen
over het al dan niet afleveren van de
„handel." Pa De Vries wordt tot het
uiterste getergd en zelfs de vergeet
achtigheid van zijn vrouw kan hem
niet meer tot andere gedachten bren
gen. Als tante Mina wordt ontvoerd
gaat hij met Vincent Punt, kunst
schilder (Gerrit Beldman) op speur
tocht, gewapend met deegroller en
koekepan. Tante Mina heeft de macht
in handen en iedereen wordt door
haar gecommandeerd. Ze prest pa en
ma De Vries (Riky Bosschers) tot
aardappelschillen, dwingt Karina
(Helma Beldman) tot het schoonhou
den van de villa, slaat Lamperti (Jan
Willem Manenschijn) met een paraplu
op het hoofd, kortom ze is de baas in
„El Dorado."
Zo tussen de verschillende scènes
door wordt dochter Sita de Vries (Jan
ny Klein Nagelvoort) verliefd op
Freddy Westveld (Johan Rietman) en
ook het hart van kunstschilder Punt
krijgt „kriebels" als Micky Westveld
(Hetty Landeweerd) in de buurt is.
Als bij de ontknoping blijkt, dat
iedereen eigenlijk door tante Mien
werd geïnviteerd, omdat haar broer
Karei de ex-verloofde was van ma De
Vries en ma Westveld-Haanstra (me
vrouw J. Stam-Hasewinkel) - zij zijn
met Mina en Vincent de erfgenamen
van zijn miljoenen - en Lamperti een
inspecteur van politie is, die op zoek
is naar een bende handelaren in blan
ke slavinnen, komt alles toch nog op
z'n pootjes terecht en kfn iedereen
gaan genieten van een welverdiende
en heerlijke vakantie.
De tonelisten kregen na elk bedrijf
applaus, terwijl aan de staande ovatie
aan het slot geen einde scheen te ko
men. De voorzitter van de Geref.
Jeugdcentrale, Gerard Beldman, sprak
namens de tevreden bezoekers een
woord van dank en bood de COC-ers
een grote taart aan.
Het stuk werd geregisseerd door
Erik Zandvliet en Diederik Kruime
laar. Toneelaankleding: gebr. Schup-
V". I. Ti. r. mej. Rïki Bosschers,
mevrouw RietmanJansen
regisseur Erik Zandvliet.
Aankleding
Ten aanzien van de wensen om
trent groen- en speelvoorzieningen
vroeg burgemeester Enklaar de be
woners dit straalsgewijze te bespre
ken en de suggesties schriftelijk vóór
1 juli a.s. bij het gemeentebestuur in
te dienen. Ook deed hij de suggestie
aan het onderwijzend personeel om
de "schoolkinderen een tekening over
de door hun gewenste groen- en
speelvoorzieningen cp de Kol te laten
maken. „Hierdoor kan misschien ook
inzicht in him wensen worden ver
kregen, want het gaat met name om
de kinderen", aldus mr. Enklaar,
die verder zei dat uit naar alle naar
1 Meijer en Dekkers 58,33 pet., 2
Van Veen en Teussink 54,86 pet., 3
heer en mevr. Van der Meulen 54,17
pet., 4 Hanenburg en Bogaard 52,78
pet., 5 en 6 Bontje en Dijkstra en
Disbergen en Dekker 50,69 pet., 7
Goorman en Groot Obbink 45,14 pet.,
8 heer en mevr. Sawade 43,75 pet.,
9 Van Zoest en Grobben 39,58 pet.
De duiven van de p.v. „Snelle Wie
ken" (Holten-Markelo) werden voor
de wedvlucht over 189 kilometer ge
lost in Duffel (België). De vlucht had
een slecht verloop. 1 A. van Doom
speek, 2 en 7 D. Voortman, 3 Kuipers
Beldman, 4 Joh. Paalman (Holten),
5, 7 en 8 G. J. Schuiterd (Holten),
6 J. Sc holte in 't Hof, 9 R. Schaap.
pert B.V. Decors: Jan en Johan Riet
man. Grime en kapwerk: Wander
Drent. Souffleuse: Ria Prins.
Naast „Groeten uit Nice" heeft COC
in repertoire „De Zeeuwse Gouver
nante" van J. Hemmink, „Mag ik u
voorstellen" van J. Tobias en in stu
die „Cinderella Rose" (Sproetenkopje)
van J. Tobias.
Staatssecretaris Schaefer van
Volkshuisvesting en Ruimtelijke
Ordening heeft de vorige week
in Rameveld gesproken op een
studiebijeenkomst van de Gel
derse Nationale Woningraad en
daarbij een paar opmerkelijke
uitspraken gedaan De bewinds
man zei o.m. „De stad was afge
schreven maar nu zijn we het er
wel over eens dat we niet zon
der de stedelijke gebieden kun
nen. We moeten de stad laten
functioneren om daarmee ook
het platteland te redden", met
andere woorden: .,de steden ver
nieuwen om de uittocht naar de
dorpen te voorkomen".
„De nieuwe wet op de stadsver
nieuwing zal het instrumenta
rium moeten opleveren om de
stadsvernieuwing daadwerkelijk
van de grond te helpen. De ge
meenten moeten daadwerkelijk
meedoen. Men moet zich dood
schamen als er in een gemeente
vooroorlogse woningen zijn
waarvoor' nog geen renovatie-
plan is opgesteld", aldus de
staatssecretaris.
„Niet alleen de woningbouw
verenigingen met eigen woning-
bezit kunnen, volgens de be
windsman, aan de slag gaan,
maar ook de particulieren met
eigen woningbezit en wel in
overleg met de betrokken in
stanties. Ook als het economisch
onveranwoord is, kan woning
verbetering zijn nuj. hebber., ia
zijn oordeel. „Al zouden we het
alleen maar doen om het ver
trouwen van de burgers in het
bestuur terug te winnen. De
overheid moet daarbij niet kij
ken wat volgens de regels niet
mag, maar wat volgens die re
gels te realiseren is", aldua
staatssecretaris Schaefer.
De algemeen directeur van de
woningraad mr. C. M. van den
Hof- plaatste daar een zinnige
kanttekening bij door op te mer
ken dat dat de woningbouwver
enigingen pas hun sociale taak
kunnen uitvoeren als het huur-
en subsidiebeleid gekoppeld zal
zijn aan het inkomen. In ons
nummer van 28 februari jl. we
zen we onder he^ kopje „Ver
nieuwbouw" in ander verband
ook reeds op de mogelijkheid
van renovatie van woningen
met rijkssubsidie. De velden zijn
wit om te oogsten. Aan de Wo
ningbouwvereniging „Onze Wo
ning" te Deventer de vraag-'
„Heeft u cÜe toestand van uw
woningbezit in Holten al geïn
ventariseerd?". (w.b.)
Op de te 's-Hertogenbosch gehou
den Int. Nat. Hondententoonstelling
werd de Hongaarse staande hond
(Vizsla) „Jitka Lloeschka van het La
ge Hutten" van mevr. J. G. Smit,
Lichtenberg 6 te Holten gewaardeerd
met het certificaat ,1-Uitmuntend,
kampioen en beste van hét ras.' Dit
houdt tevens in dat deze zelfgefokte
teef de officiële titel mag voere*
„Nationaal Kampioen".
Op de te Hellendoorn gehouden
jaarlijkse Overijsselse Sportdag voor
jachtopzieners en jagers heeft de heer
Frits Russ te Holten bij de „Kleidui-
venwedstrijd" de eerste prijs plus d«
prachtige wisselbeker gewonnen.
Het Groene Kruis te Holten start 13
mei a.s. weer met een kleutercursus,
die in principe bestemd is voor moe
ders met één peuter of kleuter. Deze
cursus, die onder leiding staat van
mevr. zr. W. I. Smits, districtsver-
pleegkundige voor de Kinderhygiene,
zal vooral gewijd zijn aan de lichame
lijke en geestelijke ontwikkeling van
het jonge kind b.v. zindelijkheidstrai
ning, de koppigheidsperiode, speel
goed enz. De kosten voor deze cur
sus (6 lessen), die 's avonds om 8.00
uur aanvangt in het Groene Kruisge
bouw aan de Gaardenstraat, bedragen
totaal f 5. Opgave graag zo spoedig
mogelijk bij één van de wijkverpleeg
kundigen, teL 05483-1436, tussea LJ0
en 2.30 uur.
