m VRIJE TIJD, BLUE TIJD an
Go niet in de fout
met uw
hout (I)
Ktncferen bouwen
luchtkastelen
Mogelijkheden van
de knooptechniek
Veelzijdig
golfkarton
Creatieve mogelijkheden
voor de foto-amateur
Creaties voor
een krats
door
H. H. Bouma
Fenomeen
Vragen
Geen blote handen
in het aquarium
Dood hout
Systemen
„Isoleren"
Extra creatief
Voor elke leeftijd
Bus als zitplaats
Sjobus
directeur van
Bristol International B.V.
te Zwijndrecht
gronden, lakken (binnen- en buitens
huis), dekkend.
Systeem 2: Was- en waterbeitseri
(voor binnenshuis) transparant.
Systeem 3: De zogenaamde buiten-
beitsen (uiteraard voor buiten maar
ook binnen), DEKKEND.
Systeem 4: Carbolineum (voor bui
ten), transparant tot dekkend.
Systeem 5: Oliehoudende produk-
ten, transparant.
Systeem 6: Kleurvernissen (voor
binnen), transparant.
Systeem 7: Kleurlozen vernissen
(voor binnen en buiten), transparant.
Vergelijken wij deze zeven syste
men met elkaar, dan valt op, dat
(met uitzondering van systeem 7)
geen enkel transparantsysteem voor
buiten voorkomt.
Het is een opvallend fenomeen, dat
de mens graag met hout wil samen
leven. Welhaarst iedereen raakt
graag hout aan, betast het met de
vingertoppen, ondergaat de grillige
tekening ervan, kortom, er mag wel
worden gesteld, dat de mens het hout
emotioneel belééft. Hout is eigenlijk
ook nooit koud, al is-het nog zo dood.
Maar er zijn ongetwijfeld meer oor
zaken, die ons aan hout binden en
daarom willen wij het ook bezitten,
beleven, het beschermen en zien!
Een tiental jaren geleden kwam
de gedachte van eenvoudige houtbe
scherming (bescherming tegen rot
ting, schimmels, insecten en ultra
violetagressie) vanuit Scandinavië
o.a. naar Nederland en het toen als
nieuw gelanceerde produkt sloeg aan
bij het publiek.
Het raakte de gevoelige snaren,
want hiermee kunnen wij het hout
blijven zien, wij kunnen het gemakke
lijk zelf toepassen en het is niet duur.
De kreet ..houtveredeling" was toen
geboren, was echt een „nieuwtje van
belang", en bracht langzaam een re
volutie in de verwereld teweeg.
Vele verffabrieken zagen het com
merciële belang onmiddellijk zitten
en wierpen zich op de „nieuwe mo
de" met steeds grotere en steeds kost
baardere. reclamestunts. Maar nie
mand kwam op het idee het publiek
nu eens een brok goede en deskun
dige informatie te geven.
Er bleven veel vragen open.
Wanneer wél en wanneer géén
houtveredeling?
Wat wordt eigenlijk verlangd van
een „houtveredeling??'
Aan welke eigenschappen moet
een houtveredeling voldoen?
Hoe zit het met de gevaren voor
mens, plant en dier?
Wat is eigenlijk het verschil tus
sen houtveredeling en houtolie??
Hoe gedraagt zich dood hout?
Waaro.m verkleurt hout?
Om op al deze vragen een ant
woord te vinden zal ik de hiervoor
opgesomde zeven systemen in een
volgend artikel wat nader onder de
loupe nemen.
Wie thuis een aquarium heeft moe
er vooral aan denken bij het schoon
maken hiervan gummi-handschoener
te dragen. Het is namelijk geble
ken dat de in het aquarium levende
bacteriën gemakkelijk infecties kun
nen veroorzaken die lastig genezen.
Ook bij waterschildpadjes bestaat, dit
gevaar en ook zijn waterschildpadden
meer dan eens overdragers geweest
van de gevaarlijke salmonelle-bacte-
ri*.
„Bison Lijmtips" is de naam van
de nieuwe folder die de fabrikant van
de Bisonlijmen, Perfecta Chemie BV
te Goes onlangs heeft uitgegeven.
De folder geeft een duidelijk inzicht
in de mogelijkheden en toepassingen
van de diverse Bison Lijmen.
Het geheel is geïllustreerd met
kleurrijke foto's van de toepassingen.
Met name de „Lijmwijzer", die als
uitstaande flap aan de folder zit, en
waarin maar liefst 86 verschillende
materialen zijn opgenomen, zal voor
velen een welkom hulpmiddel zijn bij
de keuze van de juiste lijmsoort.
Mocht uw doe-het-zelf-, ijzer- of
verfwinkelier deze gratis folder niet
voorradig hebben, dan kunt u deze
rechtstreeks aanvragen bij Perfecta
Chemie B.V., Postbus 160, Goes, tel.
01100-8210.
Papier is de belangrijkste grondstof
voor golfkarton. De toe
passingsmogelijkheden van golfkarton
blijken zo uitgebreid, dat het. behal
ve als verpakkingsmateriaal voor de
meest uiteenlopende produkten, zelfs
gebruikt kan worden voor de bouw
van een huis. Want als golfkarton
maar dik genoeg is heeft het een
enorme mechanische weerstand.
Vanwege het uitstekende isoleren
de vermogen heeft men golfkarton
ook al toegepast als bouwmateriaal
voor igloo's die worden gebruikt bij
het vissen op het ijs in het noorden
van Canada. Ook bouwketen, vakanti»
huisjes, enzovoort, kunnen van golf
karton worden gemaakt.
Op de Floriade werden vorig jaar
minihulsjes van golfkarton geïntrodu
ceerd.
Deze minihuisjes zijn oorspron
kelijk ontworpen voor therapeutisch
gebruik voor geestelijk gehandicap
ten, maar ook kinderen zien er veel
in.
De huisjes zijn samengesteld uit ze»
„schalen" van golfkarton die, in el
kaar gezet, een huisje vormen van óf
een hele kubieke meter óf een kubie
ke halve meter. De kinderen kunnen
ze zelf op alle mogelijke manieren
kleuren en/of beplakken.
Ze zijn precies groot genoeg om in
te kruipen en Robinson Crusoe te
spelen! De minihuisjes kunnen wor
den besteld bij de Firma Nijha te
Lochem; bij grote belangstelling daalt
de prijs ervan aanzienlijk.
Wie met open ogen langs wegen en door straten gaat, kan het
niet ontgaan hoe in veel gevallen het hout aan, in en om huizen in
een erbarmelijk slechte toestand verkeert; in het bijzonder daar,
waar met de moderne technieken wordt gewerkt. Ik doel hier in
het bijzonder op die technieken die niet zijn samengesteld mt
grondverf- en laksystemen, wèl op die van de zg. hout veredelingen.
Onder houtveredeling wordt technisch en in grote trekken ver
ataan het hout zodanig te verfraaien en tegelijkertijd te bescher
men, dat het toch zelf zichtbaar blijft. De tekening van nerven
die het hout karakteriseert moet haar optimale effect blijven be
houden. De behandeling moet tevens eenvoudig zijn, zodat de
„doe-het-zelver" ook goed uit de voeten kan met zijn duur ge
kochte hout
De diverse aspecten van houtver
edeling wil ik wel eens diepgaand be
lichten, want er is een zorgwekkende
toestand ontstaan rondom deze mo
derne wjjze van houtbescherming.
Ik ga daarbij even terug naar de
tyd vóór de „omwenteling" (van verf
naar houtveredeling, dus van „on-
«ichbaar" hout naar zichtbaar hout.
Iedereen weet dat de laksystemen
eigenlijk vrij kostbaar zijn. De bewer
kingen om een piekfijn verfsysteem
te verwèzenlijken zijn vele: gronden,
plamuren, schuren, overgronden,
schuren, voorlakken, slijpen, aflak
ken. En bij het ontstaan van blad
ders is een (wederom kostbare) repa
ratie beslist noodzakelijk. Voor de
„doe-het-zelver" veelal een probleem:
hij moet de ladder op, kan een klein
stukje behandelen, moet weer om
laag, de ladder verzetten, weer om
hoog en dit herhaalt zich vele ma
len, want hij moet ook schuren,
gronden, naschuren, voorlakken en
ga zo maar door.
Deze laksystemen zijn eigenlijk wat
in de verdrukking gekomen. Daaraan
is in feite het dode hout zeer schuldig
en wanneer ik hier „dode hout" neer
schrijf, dan is dat juist. Het hout
was oorspronkelijk een boom, totdat
de bijlen en motorzagen een einde
aan zijn leven maakten. De wortels,
waardoor de boom zich voedde, zijn
"bebladerde takken, die tevens een
noodzakejijke levensfunctie vervulden,
werden hem ontnomen, zelfs zijn bast
raakte hij kwijt en vervolgens werd
hij nog eens in repen gezaagd. Wilt
u iets grondiger doodmaken?
Het dode hout moet mis echter in
het vervolg wel gaan dienen, so
lang mogelijk en wy moeten het dus
beschermen tegen allerlei soorten
aanvallen, van buitenaf en binnenuit.
Het hout zelf is niet meer in staat
zich te verdedigen. Middels het aan
brengen van vcrfsystemen (de grond-
verf-lakprocedure) dient het water
geweerd en het zonlicht tegengehou
den te worden. Maar in de praktyk
is steeds weer gebleken hoe moeilijk
het is de indringing van vocht tegen
te houden. Vooral op de zogenaam
de „kopse" kanten, maar toch ook
tussen stopverf en glas, respectieve-
luk hout. Het vocht kruipt langs al
lerlei „achterommetjes" in het hout,
gaat onder invloed van warmte (zon)
verdampen, uitzetten en zoekt zich
met geweld een uitweg. Er ontstaat
druk onder de laklaag, de laag wordt
omhoog geduwd en het begin van
bladderen is daar.
Middels „voorbehandelen" van hout
(dompelen in verschillende vloeistof
fen) heeft de mens reeds successen
geboekt met betrekking tot de ver
duurzaming van hout, doch deze
technieken deden niets aan de opti
sche verfraaiing van het hout. Alleen
conservering werd beoogd en het was
dus nog steeds nodig het hout af te
verven. Dit is met allerlei soorten
verfprodukten mogelijk en wij zullen
die nu eenö nader gaan bezien.
Systeem 1: Gronden, plamuren, na-
Oregon pine is een bekende
Amerikaanse naaldhoutsoort die
na verloop van enige tijd een
warm oranjeachtig bruine kleur
krijgt. Op de afbeelding een
wand van rijt (kwartiers) ge
zaagde delen> wc mee in een
oud huis door de uewoner zelf
sfeer werd gebracht. De vloer
bestaat uit afzelia stroken.
Dat men in kleine artikelen ook
iets leuks en origineels kan be
denken bewees Düssel Plastics
op de huishoudbeurs in Keulen.
Behalve o.a. verchroomde plas
tic haakjes is nu ook een grap
pige serie van vijf vrolijke kleu
rige kinderhaken verkrijgbaar.
Ze zijn zelfklevend, dus op elke
vlakke wand of deur gemakke
lijk te plakken. Het leuke is
dat deze haken de Walt Disney
figuren Micky en Minnie Mouse
Donald Duck en Goofy en Plu
to voorstellen waarvan de lange
neus als haakje dienst doet.
Deze vrij grote haken (plm. 8
cm hoog) zitten één dag na het
opplakken muurvast en kunnen
dan behoorlijk wat dragen.
Ze zijn o.a. verkrijgbaar bij de
ijzerhandel. Düssel haakjes en
zeephouders enz. worden in Ne
derland op de markt gebracht
door Boersma Plastics BV te
Leeuwarden.
Macramé is eenknooptechniek die
in de oudheid al beoefend werd. Dit
is niet zo verwonderlijk, want kno
pen is een techniek die de mensen
altijd heeft aangesproken. Wanneer
iemand vezelachtige, strook- of sliert-
achtige materialen in handen krijgt,
wil hij er altijd iets mee doen. Let
er maar eens op.
De knooptechniek is ontstaan in of
rond Perzië. Het woord „macramé
zal vermoedelijk „knoop of „kno
pen betekenen. Als andere mogelijk
heid wordt gezien in het Turkse
woord „makrama of het Arabische
„migrama, wat zoveel wil zeggen
als „geborduurde sluier. Vanuit het
Midden-Oosten is deze techniek via
het Middellandse Zeegebied noord
waarts gekomen. Met name koningin
Mary, de vrouw van Willem van
Oranje, heeft macramé in Engeland
geïntroduceerd, waar het in hofkrin
gen zeer in de mode kwam.
Om macramé te beoefenen heeft
men eigenlijk alleen het materiaal en
zijn handen nodig (links- of rechts-
handig zijn hindert hierbij niet). Dit
wordt gezegd in een deel van de in
leiding op een boekje „Macramé
mogelijkheden van de hand van
Hetty Mooi, een oorspronkelijk Ne
derlands boek over macramé, waar
in alle mogelijke facetten van het
boeiende knoopwerk worden belicht.
Hetty Mooi heeft daarbij geput uit
een rijke ervaring, omdat zij zowel
met jonge kinderen als met ouderen
heeft gewerkt. Vandaar,ook het zeer
gevarieerde fotomateriaal van wat er
allemaal gemaakt kan worden en de
vele tekeningen die de bepaalde tech
nieken verklaren. Het hoofd, het per
soneel en vele leerlingen van de Vijf
de Monttessorischool in Amsterdam
hebben veel bijgedragen aan de sa
menstelling van dit fraaie boekje,
dat uitgegeven werd bij Cantecleer
in de serie Werken en spelen.
«.Macramé mogelijkheden door
Hetty Mooi, 71 blz. 32 x 46,5 cm.
52 fotos en tekeningen. Uitg. Can
tecleer, f 8,50.
Je hebt mensen die overal iets in
zien. Die ook altijd iets anders zien
dan een ander. Het zijn de zogenaam
de „grote versierders. Overal we
ten ze iets van te maken. Een leg»
spuitbus is voor hen geen lege spuit
bus. een smoezelige krat geen sta-
in-de-weg - ze kunnen er altijd nog
iets moois van maken. Op een ge
geven moment zie je ze met zaag en
verfkwast opereren en je vraagt je
af wat ze nou in de wereld nog van
die „oude rommel kunnen maken.
De fantasie van de „grote versier
ders bewandelt vaak wonderlijk»
paden.
Als die fantasie niet op stel en
sprong aanwezig is kan men zich
zonder schaamte op ideeën laten
brengen door het aardige boekwerk
„Voor een krats een kreatie, epn
boek boordevol gezellige en gekke
ideeën voor iedereen, samengesteld
door Lydia Buwalda, Daan Gort en
Geertje de Vries en uitgegeven door
Cantecleer.
De gedachte achter dit boek is de
dingen eens anders te durven zien,
de mensen te inspireren die eigenlijk
een beetje bang zijn voor het woord
creatief, hen te tonen dat creatief
niets anders is dan iets met en iet»
zien in de gewoonste materialen en
dingen. Dat het niet alleen werken i»
met klei, verf en apier. Na het le
zen van dit boek zullen velen het be
treuren dat zij het duwtje in de goe
de richting al niet jaren eerder heb
ben gekregen.
Een uiterst zorgvuldig samengesteld
en druktechnisch prachtig uitgevoerd
boek.
„Voor een krats een creatie
door Lydia Buwalda. Daan Gort
en Geertje de Vries, 92 blz. 42,5 x
43.5 cm met 73 illustraties in zwart
wit en kleur. Uitg. Cantecleer, De
Bilt, geb. f 13,50.
Wie bij bloemencorso's, dieren
tuinen en andere bezienswaar
dige punten ronddwaalt merkt
steeds meer, dat de duurdere
camera in sterke opkomst is.
De simpele toestelletjes vinden
wij in handen van jongeren,
vrouwen en doorsnee toeristen,
de eenoogspiegelreflex is het
kleinood van menige man.
Het grote voordeel van dit type
camera is het feit, dat parallax
of zoeker af wij king niet voor
kan komen, daar men door de
opnamelens naar het motief
kijkt en instelt.
Bovendien kunnen de lenzen
worden verwisseld.
De zoomlens is het, die de laat-
te tijd de grootste aandacht trekt.
Het is immers een oneindig-variabel-
instelbare-lens. Dat klinkt zo tech
nisch, dat we er even een kleine
toelichting op moeten geven. We ne
men als voorbeeld een van de zeer
populaire (en betaalbare) vivitar-
lenzen, de Auto-Vivitar Tele-Zoom
f 4.5/75 tot 260mm. Deze lens begint
met een brandpunt van 75 mm, het
geen lichtelijk tele(verrekijkerefeet)
werkend is.
Ter verduidelijking: Wanneer u een
kind in een tuin wilt fotograferen en
de Vivitar zoomlens in de normale
75 mm stand laat, is het figuurtje al
ca. 1/3 dchterbij dan wanneer u de
normale cameralens van 50 mm in
het toestel hebt. Door draaien kunt
u tot de eindtelestand van 260 mm
gaan. Overigens met alle brandpun
ten die er tussenin liggen: dus u
heeft in één objektief in feite een on
eindig aantal telelenzen.
Met die einbrandpunts afstand
van 260 mm hebt u een royale 5x te-
lewerking. U trekt het hoofdje steeds
verder naar u toe. todat dit (net als
bij de TV) hel-emaal in colse up in uw
zoeker staat. Zo komt het dan ook
op uw foto of dia!
De begeerde werking van tele- of
zoomlens is in feite het isoleren van
een bepaald motief uit de totale ach
tergrond. De normale lens ziet mees
tal te veel; daardoor gaan de fijne
details in de massa verloren.
Wie nu met een zoomlens is uit
gerust, kan elk gewenst detail, of dat
nu een kinderkopje is of een boom
stronk, een verre vogel of een hippie
in het Vondelpark „Beeldvullend" fo
tograferen. De dia of het negatief
toont het motief volledig en met al
le boeiende details.
Wat, de Vivitar Telezoom betreft,
voor de kenners is het interessant te
weten wat 't bekende maandblad Fo
cus. het grootste fotoblad in ons land,
•■rover schreef in zijn vergelijkend
t'.-strapport van juli 1972. „Deze vivi-
tai—zoom heeft een aantrekkelijk be
reik. Aansluitend op de beeldhoek van
de standaardiens en reikend tot aan
het lange telebereik van de 300 en 400
mm lenzen. Het is een compacte lens,
de kortste uit de serie, slechts 19,7
cm lang en dus gemakkelijk hanteer
baar. Er is geen aanwijsbare verteke
ning. De contract-overdracht is goed.
De lens heeft een statiefaansluiting en
een uitschuifbare zonnekap. Door
prijs en prestatie een aantrekkelijke
lens. Mechanische afwerking zeer
goed".
Dit testrapport kunt u aanvragen bij
de importeur Senfor B.V., Stations
plein 45, Rotterdam.
De bijzondere mogelijkheden van
de zoomlens voor de spiegelreflex,
werden door de fotografen al vrii
snel onderkend. Wij plaatsen hierbij
een opname van 'n fruitschaal, waar
bij de zoomlens werd bewogen „tij
dens de opname". Daarbij werd ge
fotografeerd met een vrij lange tijd,
bijvoorbeeld 1/10 seconde.
Op deze wijze onstaat de wondeiv
lijke „explosiewerking" van 't beeld.
Zo'n vivitar zoomlens is ideaal voor
de veeleisende amateurfotograaf die
met vakantie gaat. Door het grote
bereik van 75 tot 260 mm heeft men
en vrijwel altijd stevige greep op het
beeld. Voor het landschap ideaal en
n stad of dorp geknipt voor gevelste
nen, beeldhouwwerk enz.
Veel amateurs zulen in zulke ge
vallen 't standaardobjectief weglaten
en nagenoeg alles met de zoomlen»
doen.
meegaf. Onder die naam is deze mo
derne blokkendoos nu in produktie
bij de firma Irmco BV in Breda, in
wezen een ingenieursbureau, maar nu
dus ook speelgoedfabrikant.
Sjobus zou men een uitgekend en
nieuw systeem kunnen noemen dat
is geïnspireerd op de aloude blokken
doos. Alleen zit er in de Sjobus-bus-
sen of -kisten heel wat meer dan
blokken. En toch ook weer niet zo
veel, dat de fantasie wordt afge
remd.
Het materiaal bestaat uit balken
met inkepingen en latjes, die daar
ook weer inpassen. Niets klemt,
maar alles past. Met de balkjes en
de latten kan men van alles bouwen,
huizen, blokhutten, garages, treinen,
kortom een schier onbeperkt scala
van voorwerpen. Het is niet alleen op
elkaar stapelen, want de wetten van
evenwicht en zwaartekracht spelen
mee. Daarom moet het kind bij zijn
constructieve arbeid nadenken, het
geen de vorming stimuleert.
Omdat er geen „prefabricated"
onderdelen zijn als kozijnen, daken,
deuren e.d. moet het spelende kind
wel fantaseren en piekeren. Het kan
de bouwwerken zo eenvoudig, maar
ook zo ingewikkeld maaken als het
zelf wil. Vandaar dat Sjobus voor
kinderen van elke leeftijd en zelfs
voor hun vaders aantrekkelijk mo
gelijkheden biedt. Die zijn nog gro
ter dankzij een aanvullingsset met
wielen, waardoor ook auto's e.d. tot
de constructiemogelijkheden gaanbe-
horen. Het feit, dat de onderdelen
precies in elkaar passen, maar nooit
klemmen, maakt juist het bouwen
van rijdende voorwerpen interessant.
Bij het systeem worden voorbeel
den geleverd, maar die kan men tot
het oneindige uitbreiden. Met Sjobus
kan praktisch alles gemaakt wor
den. De Sjobus-balken,-wielen en -lat
ten zijn gemaaktan beukenhout. Het
is geschuurd en heeft, afgeronde hoe
ken. Het eerlijke materiaal heeft als
grote voordeel dat het niet kan splin
teren niemand zich eraan kan be
zeren.
Aan de verpakking is veel zorg
besteed. De ondei-delen met het sy
steem worden namelijk geleverd in
bussen, met een metalen bodem. Tij
dens het spel kan zo'n bus zelfs als
zitplaats dienen. Het gemak dient ook
het kind en het zal het dan ook op
prijs stellen, dat het opbergen van
de spullen niet een tijdloos pas
sen en meten moet worden.
Voor scholen en crèches is er een
speciale uitvoering, namelijk een ste
vige kist.
Sjobus is een puur nederlands pro
dukt. Het is veilig, het is van een
verantwoorde vormgeving, prikkelt
de fantasie, stimuleert de persoonlijk
heidsvorming en is bij uitstek ge
schikt om meegenomen te worden op
vakantiereizen. Met andere woorden
het is het haast ideale moderne
spee lgoed. Want welk kind heeft het
niet in zich om iets te maken om
het daarna weer af te breken?
Ouderen bouwen ook nog graag
luchtkastelen, maar in gedachten...
Kinderen kunnen het echt! Ieder
bouwwerk dat zij maken is een lucht
kasteel, omdat hun fantasie samen
met de houten balkjes, latten en wiel
tjes het resultaat bepaalt.
Eenvoud is de kenmerk van het ware. Nergens gaat die stokoude
wijsheid zo letterlijk op als bij kinderspeelgoed. Het grote geheim
van een goed stuk speelgoed is, dat het de fantasie van het kind
pi^kkelt. Te ingewikkelde constructies beperken niet alleen de
toepassingsmogelijkheid van het „ding" maar remmen ook de kin
derlijke fantasie af. Het voorstellingsvermogen van de kleine ge
bruiker komt daardoor niet aan z'n trekken en het stuk speel
goed wordt niet meer dan een levenloos voorwerp.
Wie de historie van het speelgoed bestudeert overigens om
allerlei redenen een uitermate boeiende en leerzame bezigheid
komt alras tot de ontdekking, dat bij het kind in al die jaren in
feite maar heel weinig veranderd is. Het aanbod van speelgoed
is onder invloed van de welvaart en de voortschrijdende techniek
niet alleen groter geworden maar ook duidelijk anders. Maar de
vraag is nog dezelfde.de bal, de pop, de blokkendoos, het india-
nenpak zijn bij het jonge volkje nog altijd favoriet.
Goed speelgoed moet aan een reeks
voorwaarden voldoen. Het moet in
de allereerste plaats duurzaam zijn,
d.w.z. sterk en niet onderhevig aan
allerlei weersinvloeden; het mag nim
mer gevaarlijk zijn; de vormgeving
dient aan hoge eigen te voldoen, wil
men de jeugd niet al in aanleg wan
smaak bijbrengen; het moet de crea
tiviteit van de kinderen stimuleren
en de vrije loop laten aan de fanta
sie. Daarbij komt dan nog een nieu
we, erg prozaische maar daarom niet
minder belangrijke eis, die vooral in
deze weken en maanden naar
voren komt: de verpakking dient zo
te zijn dat het materiaal gemakke
lijk meegenomen kan worden in au
to of trein. Kinderen willen namelijk
ook in de vakantie op een regenach
tige dag wel eens met hun vertrouw
de spulletjes spelen.
Een Bredase ingenieur, de heer
M. Th. Koot, die als hobby het ont
wikkelen van creatief kinderspeelgoed
beoefent, heeft kans gezien om al de
ze eigenschappen te verenigingen in
een fonkelnieuw bouwsysteem, dat hij
de ietwat wonderlijke naam Sjobus
Bouwen aan luchtkastelen
