Gorch Fock uniek zeilschip
Dampo
DE WOONGELEGENHEID
VAN ONZE DUIVEN
Suiker-oom
Goed..
achterlicht
ziet u wel!
HET DEVIES:
GEZONDE DUIVEN
«ËéS
VOOR DE KINDEREN
De eenzame koekoek
HET PAARD IN
DE LANDBOUW
VOOR DE BOER
Blauw Wit II inct
dubbele cijlei-
gek] op l
Belangstelling voor
schaakclub groeit
Goede resultaten
luchtbukssehutters
Holten
minuut
in laatste
op winst
Tekeningen en
grafiek van
Jan Jans
Grote belangstelling
voor
La Première-Holten
Opstelling Holten I
rit
motorclub
Fraaie successen
Bergruiters
Vrijdag 13 oktober 1967
Bij de opleiding van een
man behoort nog altijd de har
de leertijd op een zeilschip.
Dat geldt zeker niet in de
laatste plaats ook voor de ka-
detten van de Duitse Marine.
Er is nauwelijks iemand, die
na drie maanden op de Gorch
Fock te hebben gevaren niet
toegeeft dat deze periode tot
de onvergetelijke belevenissen
behoort. Zes en twintig bui-
rond 100 toekomstige officieren
en onderofficieren aan boord,
heeft de Gorch Fock sinds
haar indieststelling in 1958 ge
maakt. De beide laatste reizen
dit jaar voerden de jeugdige
bemanning als graag geziene
gasten naar Zuid-Amerïka,
resp. Frankrijk en Noorwegen.
In de herfst gaat men weer op
grote vaart. Onze foto toont de
Gorch Fork op weg naar de
Manhatten-pier in de haven
van New York.
Ergens in Dim-Dam staat een mooi hais en in dat huis is natuur
lijk een huiskamer. Aan de muur van die huiskamer hankt een
koekoeksklok en in die klok woont natuurlijk een koekoek!
Jullie weten we Iwat een koekoek, die in 'n koekoeksklok woont,
moet doen, Als het één uur is, komt hij uit zijn huisje en roept één
keer „KOEKOEK"! Als het twaalf uur is, moet hij dat twaalf keer
doen. Moet je je even indenken: twaalf keer „KOEKOEK" roepen!
Daar wordt je wel flink moe van. Maar een koekoek uit een koe
koeksklok geeft daar niets om. Maar er is iets anders waar een
koekoek uit Dim-Dam wél om gaf! Hij vond het namelijk helemaal
niet leuk om altijd alleen in dat hoekje te zitten en nooit eens de
kans te hebben om met iemand te praten.
denken, maar ze riep nog heel vlug
terug: „Mijn moeder zegt, dat ik nooit
bij vreemden op bezoek mag gaan"...
De koekoek riep nu van achter zijn
deurtje: „Vertel het je moeder maar;
dan mag je best"
Maar erg zeker was hij er toch niet
van.
In afwachting wreef hij zich toch
al maar in zijn pootjes. Fijn, ein
delijk kreeg hij bezoek. Eindelijk kon
hij eens met iemand praten. Nieuws
gierig keek de koekoek rond toen hij
op de uren en de halve uren vóór
drie uur uit zijn hokje moest. Niets
te zien... geen spin en geen moeder-
spin... helergaal niemand.
Spijtig zat hij op z'n stokje en hij
voelde zich nog eenzamer dan vroe
ger.
Eindelijk, na lang wachten, werd
het twee uur... hall' drie... drie uur
Zijn hartje klopte van verwachting.
Zou juffrouw spin komen?
Hij wachtte en wachtte, maar er
In het huis woonden alleen maar
grote mensen. Ook was er geen hond
of poes of kanariepiet waartegen hij
eens iets kon zeggen. Neen, leuk vond
hij dat helemaal niet.
Op zekere dag, 's middags om twaalf
uur, zag de koekoek iets vreemds.
Vlak voor zijn deurtje hing een
spin aan een zijden draadje. Hij was
blij, dat hij juist nu 12 keer naar bui
ten moest om „Koekoek" te roepen.
Hij riep, tussen het roepen door:
„Hallo, dag juffrouw Spin!"
De spin draaide zich om, maar
zag niemand. Want die koekoek ver
dween telkens weer naar binnen,
t „Kom je even binnen?" riep de
koekoek weer tussen het roepen door.
„Ja, maar, meneer koekoek, nu moet
je eens luisteren... Mijn moeder zegt
altijd
Weg was de koekoek weer. Maar hij
moest nog één keertje naar buiten.
„Kom je om drie uur op theevisite?"
De spin had niet veel tijd om na te
kwam geen spin. Treurig zat de koe
koek weer in zijn hoekje en wat hij
dacht over juffrouw spin was hele
maal niet zo vriendelijk. Het werd
half vier, vier uur, half vijf, vijf uur
en telkens keek hij rond of hij die
nare spin nog eens zag.
Eindelijk, vlak na zijn sprongetje
van half zes, tikte iemand tegen zijn
deurtje. De koekoek deed open en
wie stond daar? Juffrouw spin. puf
fend en hijgend als een oude trein.
„Hè, hè", zuchtte ze. „Jij hebt me
wat moois gedaan, meneer koekoek.
En mijn moeder zei nog wel dat je
zo'n keurig dier was".
„Je moeder, je moeder", riep de
koekoek boos. „Weet je wat mijn
moeder zou zeggen: als iemand je op
bezoek vraagt, moet je op tijd komen
en niet uren te laat!"
„Ja, maar", pruttelde de spin. „Om
drie uur hing ik aan mijn draadje
vlak voor je deur, maar jij sprong zó
wild naar buiten, dat het draadje
knapte en ik op de grond terecht
kwam.
Ik heb me een ongeluk gewex'kt om
Naast de geschiedenis van de mens
is die van het paard het meest inte
ressant, zegt de Engelse schrijver Rid-
geway. Het paard heeft naast de mens
geleeft, was zijn vriend in de strijd
om het bestaan, voerde hem ter over
winning of ging mei hem ten onder
bleef hem ten allen tijde trouw, ook
in de grootste nood.
In dit boek heeft Slob zich moeten
beperken tot het eerste. Zo ergens
juist is, dat de meester zich toont in
de beperking, dan is dat hier.
Hier worden vraagstukken belicht
omtrent de huisdierwording, de ont
wikkeling van het paard tot rij- en
trekdier, zijn opkomst in de land
bouw, alles gezien van praehistorische
tijd tot heden in wereldverband.
Hoefbeslag en wagenmakerskunst
krijgen hun beschouwing, evenals de
handel en de recreatie, ook in een
betrekkelijk recent verleden. Aan de
fokkerij wordt intensieve aandacht
besteed, hoe deze steeds door boeren
werd bedreven, meermalen sterk de
invloed onderging van andere belan
gen dan die van de landbouw.
Wij zouden dankbaarder en gerus
ter zijn indien in alle kringen de die
pe waarheid werd beseft van wat de
schrijver zegt ten opzichte van onze
hedendaagse fokkerij ,Nog in onze tijd
waarin iedere boei'enzoon, in meer
dere of mindere mate, landbouwon
derwijs heeft genoten, waarin ex-
kostbare voorlichtingsdiensten ter be
schikking van de boeren staan, waar
in de redacties van landbouw- en
paardenfokkerijbladen zich uitsloven
om de paardenfokkende boeren voor
te lichten, nog in deze tijd staat men
stomverbaasd over zoveel gebrek aan
inzicht bij diegenen, die zich paar
denfokkers noemen. De goeden niet
te na gesproken''.
Het zou heel gemakkelijk zijn dit
werk uitvoerig te belichten, doch
daaraan hebben wij geen behoefte.
Ook de goede illustraties laten we
buiten beschouwing.
Wij menen, dat nu het paard opnieuw
in opmars is, in Noord Amexika nam
het aantal paarden in de laatste tien
jaar met tien miljoen toe, er velen
zullen zijn. die hun kennis willen ver-
diepen omtrent de edelste overwin
ning van de mens.
Verwacht geen roman, doch een
boek gegrondvest op wetenschappelij
ke basis. Het zal de blik zeer verrui
men en nog meer het besef bijbren
gen, dat er veel dingen zijn waarvan
men nog nooit heeft gehoord.
(Wouter Slob: Het paard in de land
bouw. Uitg.: C. Misset NV Doetin-
chem)
weer een nieuwe te maken om n
boven te komen".
„Ja, dat verandert de zaak.
Neem me niet kwalijkKom maar
gauw binnen!" zei de eenzame koe
koek.
De spin en de koekoek vonden het
erg gezellig samen en ze besloten
om het hokje in de koekoeksklok eer
lijk te delen. En als ze geen ruzie
hebben gekregen en ma spin het goed
heeft gevonden, dan wonen ze nog
steeds samen in de koekoeksklok in
Dim-Dam.
ADVERTENTIE
BIJ VERKOUDHEDEN
Afschaffing registratierecht
bij overdracht
landbouwbedrijf
aan kinderen
van ouders
In het wetsontwerp Belasting Toe
gevoegde Waarde is een wijziging van
de Registratiewet van 1917 voorge
steld. Deze wijziging houdt in, dat
registratierecht niet meer verschul
digd is bij akte van overdracht van
onroerende zaken, die behoren tot 'n
landbouw-, tuinbouw-, veehouderij- of
bosbouwonderneming, indien er spra
ke is van overdracht van ouders aan
één of meer kinderen.
Momenteel is bij overdracht van
onroerend goed nog een registratie
recht van 5°/o van de verkoopwaarde
verschuldigd. Deze heffing vindt niet
plaats, indien het onroerende goed
krachtens erfrecht op één of meer
erven overgaat.
De animo tot eigendomsoverdracht
bij leven van de ouders aan het kind
wordt, door deze regeling sterk ver
minderd. In de landbouw speelt deze
factor te meer een rol, omdat het
onroerende goed bij de eigenaar-ge
bruiker het voornaamste vexmogens-
bestanddeel vormt. In verband met
de structurele ontwikkeling in de
landbouw is een bedrijfsoverdracht bij
het leven van de ouders evenwel ge
wenst.
De fiscale belemmering - de hef
fing van 5°/o registratierecht - wordt
nu in het wetsontwerp opgeheven.
Wanneer u ernstig het plan hebt opgevat om duiven te gaan hou
den en deze te fokken en hebt besloten u aan de duivensport te
wijden, dan dient u ook te zorgen voor een prima woongelegenheid
voor uw gevederde vrienden. Voor de nieuwelingen onder deze
liefhebbers zullen wij hier een model van een standaardwoning
laten volgen.
Ten eerste dient het front van het hok op het zuid-oosten te lig
gen en de zijkanten en het dak van het verblijf dienen waterdicht
te zijn. dus eventueel met asfaltpapier bedekt. De voorzijde wordt
gesloten met gaat. Het beste kan zo'n Verblijf gebouwd worden in
de tuin of op een plat. De maten voor de ruimte zijn: 2.50 meter
diep, ongeveer 2 meter hoog en de breedte 2 meter of méér, al naar
gelang de beschikbare ruimte.
Welk een verschil, zo'n verblijf met de benauwde ongezonde hok
jes, die men wel eens ziet. Het devies van de liefhebber dient te
zijn „gezonde duiven".
Zorg voor buitenlucht
Aangezien de dieren ook in
en uit het verblijf moeten kunnen,
maken wij voor in het gaas een
opening van ongeveer 40 x 30 centi
meter, met een plankje aan de bin
nen- en buitenkant voor het in- en
uitvliegen. De dieren kunnen dan heer
lijk van de buitenlucht genieten, iets
dat zeer belangrijk is.
Het kan ook voorkomen, dat u door
bepaalde omstandigheden niet in staat
bent uw dieren buiten te laten, bij
voorbeeld wanneer er veel katten of
jagers in de buurt zijn. Dan maakt
u natuurlijk geen uitvlieggelegenheid
in het front. Het hok blijft gesloten.
De dieren moeten echter toch bui
ten kunnen zitten en wij zullen dan
aan de woongelegenheid een met gaas
afgesloten uitbouw moeten maken,
waar de dieren in de zon kunnen
zitten en kunnen genieten van de fris
se lucht.
Over die frisse lucht gespi'oken.
Er zijn veel liefhebbers, die hun dui
ven op zolder houden. Overigens geen
slechte gelegenheid, maar let er voox-
ai op dat er voidoende frisse lucht
is. Dikwijls is er op een zolder slechts
een klein raam, dat tevens dienst
doet als uitvlieggelegenheid. Laat men
er dus vooral om denken, dat lucht
en licht belangrijk zijn. Daar staat
tegenover, dat de duif beslist geen
vocht of tocht kan verdragen. Dus een
raam open is best, maar nooit twee
tegenover elkaar, waai'door tocht ont
staat.
De zitplaats
VOOR DE zitgelegenheden maken
wij geen stokken, domweg door het
hok, ook geen planken langs de wand
De dieren bevuilen elkaar en gaan
vechten. Op zo'n plank is er dan
één heer en meester. We maken zit-
plankjes langs de kant, dat is het
beste. Het maken van deze zitplank-
jes is zeer eenvoudig.
We nemen twee plankjes van twin
tig centimeter lang en tien centimeter
breed, die wij haaks op elkaar spij-
keren als een dakje. Deze plankjes
bevestigen wij precies onder elkaar
tegen de zijwanden. De onderlinge af
stand dient ongeveer veertig centi
meter te zijn. Denkt u er wel om
dat het onderste plankje minstens één
meter van de grond moet blijven,
dit in verband met de koude en de
tocht langs de vloer.
De vloei-, die het beste kan bestaan
uit tegels en cement, wordt bedekt
met een laag droog zand, of een
ruim vijf centimeter dikke laag zaag
sel. Het gehele hok wordt aan de
binnenkant, wat het houtwerk betreft,
met een dikke laag witkalk bedekt
Aan de kalk voegen wij een scheutje
cx-eoline toe, tegen het ongediex-te.
Natuurlijk hebben wij hier slechts
de hoofdzaken aangestipt, want
de inrichting van een compleet hok
komt nog iets meer kijken.
Het tweede van Blauw Wit '66 heeft
aan de wedstrijd tegen BCSV III in
Borne weinig genoegen beleefd. Met
maar liefst 12—1 gingen de blauw-
witten ten onder. Bennie Smit redde
eer. Reserve-doelman Schoppen- j
ging bij een aantal doelpunten niet
vrij uit.
De pupillen speelden thuis tegen de
pupillen van De Zweef tn verloren
met 2-3. Richard Beldman maakte
beide doelpunten. Doelman Reilink
speelde ver beneden zijn normale
orm en dat kostte Blauw Wit de
zege.
Blauw Wit cl verrichtte zeer goed
■erk door in de thuiswedstrijd Enter
Vooruit cl met 3—1 te kloppen.
De doelpunten werden achtereen-
olgens gescoord door Johan Bolink,
Berdt Podt en (leert Beldman.
De Blauw Witte junioren speelden
thuis tegen RV a2 en verloren met
26. Een walk-over voor de Rijsse-
naren? De uitslag zou dit doen ver
moeden doch dit was beslist niet het
geval. De Blauw Witte jongelui waren
in het veld bijna tegen hun tegenstan
ders opgewassen doch doelman Stam
(in opleiding) miste een aantal vol
komen houdbare schoten. Volgende
keer beter! Albert Jansen trof voor
Blauw Wit 2x de roos.
Programma zaterdag 14 october:
Excelsior 4Blauw Wit 2 3.45
RKSV a2—Blauw Wit al
Haarlese Boys clBlauw Wit cl 2.30
Hulz. Boys dlBlauw Wit dl 10.00
De leden van de schaakclub ..De
Pioniers" speelden donderdagavond
in hun clublokaal, hotel Holterman
een achttal partijen voor de onderlin
ge clubcompetitie. De uitslag aan de
borden was als volgt: mevr. H. J.
Hol-GroothoffJ. Broere 1—0. H. H.
J. StukkerH. D. Pinkert 0—1,
C. Brands— H. Stukker 1—0. H. Stuk
kerG. Westera 01. H. D. Grob-
ben— F. J. Hol 1—0, E. van Beek-
J. Steenbergen 10, W. Beijersi
J. C. Brands C. van Geere-
stein—J. van Bruggen jr. 1—0.
De volgende week donderdag spe
len De Pioniers hun eerste wedstrijd
voor de competitie van de TSB voor
de 3e klasse A thuis tegen Harden-
berg 2. De oproep in de pers heeft
succes gehad. Het aantal leden is ge
stegen tot 20 zodat men nu het be
geerde tweede tiental kan vormen.
Dat het direct in de TSB zal uitko
men is niet waarschijnlijk.
Zestien leden van de Schietvere
niging „De Eendracht" hebben dins
dag en woensdag deelgenomen aan 't
schietconcours, dat de Schietvereni
ging Reutum" te Reutum (gemeen
te Tubbergen) deze week, onder
auspiciën van de Bond van Twentse
Luchtbukssehutters in haar woon
plaats organiseert. Twee groepen
van 4 schutters kwamen uit in klas
se B en twee groepen eveneens van
vier personen in klasse C. De re
sultaten waren zeer goed te noemen.
De beste B-groep behaalde een totaal
520 punten en de beste C groep van
494 punten. Of de Holtense schutters
voor een prijs in aanmerking komen
wordt pas aan het einde van het con
cours bekend.
Dé individuele uitslagen waren als
volgt: Klasse B: J. H. ten Berge
(Rijssen) 128 p., J. Haan 131 p H. J.
Nekkers 135 p., G. Jansen 126 p.,
Korpstotaal 520.
Klasse B: A. Bouwhuis 122 p. H.
Paalman 127 p., M. A. Bosschers
115 p., H. Gazan 104 -.. korpstotaal
468 p.
Klasse C: B. J. Oplaat 115 p. D. J.
Nijendijk 116 p.. A. J. Bieleman 95
p., F. J. Sluiter 98 p., korpstotaal
424 p.
Klasse C: A. Schuppert 117
B. Brinkman 127 p.. J. A. Aanstoot
128 p.. J. ten Dam 122 p., korpstotaal
494 p.
Afgegeven werden drie series van
vijf schoten per schutter.
De uitslag van de vrijdagavond in
zaal Vosman gehouden schietwed
strijden voor de onderlinge club
competitie was als volgt: 1 .J. H. H.
ten Berge (Rijssen) 133 p. 2 F
Brinkman 129 p.. 3 H. Paalman l:
p.. en B. Oplaat 123 p.
rv ende wedstrijd zaf
eg en De Zweef kan»
en c blijven. De on-
n vrij grote
irr.' n houwers kon-
c.' rste helft, ge-
aantrekkelijk spel, met
.loegen gelijke kansen.
:-;7st e minuut wist
"cneki.n- de score te
-.oordeel van Holten,
erp hot. dat door de
k"< ;v r verkeerd werd
di- rust wat meer
verdediging, ont-
p keer benarde
i lol tense doel. Het
veer tien minuten
voordat linksbinnen
Kok van De Zweef gelijk maakte
(1-1 j. De vreugde in het Nijverdal-
se kamp duurde echter maar kort,
want twee minuten later nam Hol
ten opnieuw de leiding door een
doelpunt an Kwintenberg. uit een
door Veneklaas genomen hoekschop.
Holten nam hierna geen risico
Holten ook
danks het s
getale opge
den. vooral
nieten van a;
voor beide pl<
Pas in de
linksbuiten Ve
openen in het
met een sche
Nijverdalso k
beoordeeld (l-<
Toen Holten
terug viel in
stonden er k<
situaties voor
duurde tot o:
het
meer en h;
tot het einde.
Vooral dank
weet Holten z
van de 4de kl
Luctor
Holten
La Prem.
Nijverdal
Tukkers
De Zweef
Reutum
Enter
Stevo
TVC
MVV
dha.
fde de stand 2-1
enthousiast spel
de top
ALMELO De reeds eerder
aangekondigde tentoonstelling
van „Tekeningen en Grafiek van
Jan Jans", die vanaf donderdag
19 oktober zal worden gehouden
in het Waaggebouw, wordt vol
gende week woensdagavond ge
opend door wethouder G. K.
Janssen.
De tentoonstelling wordt gehouden
ter gelegenheid van het 20-jarig be
staan van het Genootschap „Stad en
Ambt", waarvan Jan Jans een der
oprichters was. Geëxposeerd worden
70 a 80 tekeningen van Jans, waarin
bewust gezocht is naar de ontwikke
ling in zijn tekenwerk, vanaf het pre-
cisieuse portret en boerenwoning in
de twintiger jaren tot de wat zwieri
ger en vlotter landschappen en stads
gezichten van latere tijd, ook uit het
buitenland. Er is veel werk bij, dat
nog nimmer eerder te zien was, met
name portretten.
ie 'b'
te
handhaven.
is:
5 3
1
1
7
16-
4 2
2
0
6
7- 4
5 2
2
1
6
11-
5 2
2
1
6
13- 9
4 2
1
1
5
4- 3
5 2
1
2
5
11-11)
4 1
2
1
4
7- 7
5 1
2
2
4
6- 9
4 1
1
2
3
7-15
4 0
2
2
2
9-15
5 0
2
3
2
5-
In verband met de grote belang
stelling die er bestaat voor de wed
strijd La Première—Holten, zondag
middag in Almelo, heeft het bestuur
van de supportersvereniging besloten
twee bussen te laten lopen. Het ver
trek is bepaald op 13.30 uur vanaf
de Smidsbelt.
Holten (uit tegen La Première,
Almelo): doel: Ereukink; achter:
Soer. Hommes. Brands; midden
Kaiser en Markvoort: voor: Van den
Bos. Den Heijer. Klein Velderman,
Kwintenberg en Veneklaas.
VOETBALPROGRAMMA
Zaterdag
Holten al DES al
Twenthe bl Holten bl
Holten c2 Hector cl
Enter V. cl Holten cl
Holten d2 DES dl
SVVN dl Holten dl
Zondag
La Première 1 Holten 1
Holten 2 Hector 2
Holten 3 Wierden 2
Holten 4 VABO 2
Holten 5 RKSV 3
3.45
uur
4.00
uur
2.30
uur
200
uur
10.00
uur
30.00
uur
2.30
uur
2.30
uur
9.15
uur
12.45
uur
11.00
uur
De M.A.C. ..De Holterberg" orga
niseert de volgende week zaterdag
een gëzelligheidsrit waaraan kan
worden deelgenomen door leden en
niet-leden van de club met auto's,
motoren en brommers. Binnen een
gesloten circuit zullen de deelnemers
opdrachten ontvangen, die hen steeds
weer naar een ander punt zullen
voeren dan vanwaar zij gekomen
zijn. In de wijze waarop die opdrach
ten gegeven en uitgevoerd worden
schuilen talrijke verrassingen, die hier
niet bekend gemaakt kunnen worden,
maar die tot gezellige situaties aan
leiding kunnen geven. Ook de bijrij
ders en -rijdsters worden in deze
handelingen betrokken en kunnen
punten verzamelen. Op een vastge
steld uur zal men zijn opdrachten
vervuld moeten hebben en keren alle
deelnemers naar het punt van uitgang
terug om de einduitslag te vernemen.
De start vindt plaats om 19.30 uur bij
het clublokaal, café Vruggink, waar
vanaf 19.00 uur de inschrijving wordt
opengesteld.
Tijdens de door de LRV „Zuidwol-
de", zaterdag jl. georganiseerde sa
mengestelde hippische wedstrijden,
behaalde een vijftal leden van „De
Bergruiters" c-nkele fraaie succes
sen. De uitslagen voor de Holtena
ren waren als volgt.
Dressuur klasse L: le prijs H. Nij-
kamp op Ramona.
Dressuur klasse Z: le pr. G. Beld
man op Amigo: 5e prijs T. Beldman
jr. op Shanrock.
Zware cross country: 4 T. Beldman
jr. op Shanrock: 14 G. Beldman op
Amigo 2.
Lichte cross country: 4e B. J.
Brouwers op Zonnegravïn en 7e H.
Nijkamp op Ramona.
Samengestelde wedstrijd: Zwaar:
3e prijs T. Beldman jr. op Shanrock.
Feuilleton door
Tom Lodewijk
29) Hij heeft
getoond dat hij zich in onze kring
niet thuisvoelt. Saskia zag hem laatst
fietsen, met een manchester broek
aan en een ouwe zeilpet op. Hij zag
haar gelukkig niet. en zij deed geen
moeite, vanzelf. Ilij moet zelf maar
weten wat hij doet".
Het klonk heel geloofwaardig, maar
hij herinnerde zich. de stormachtige
scène, toen Thea het nieuws hoorde,
en de gans niet damesachtige woorden
waarin ze het gedrag van oom Simon
had gelaakt. Een ouwe bok, die nog
wel een gi-oen blaadje lustte nou
ja gróen! En dat mens natuurlijk
blij met alles wat maar een bx-oek
aan had, zo'n ouwe vrijster. En de
gemene sti'eek om net te doen of hij
7,o arm was en bij de familie op de
schobberdebonk te lopen. Ja, zo had
de deftige mevrouw Weezenaar zich
ln de salon van haar echtelijke wo
ning uitgelaten, gelukkig tussen vier
muren, gelukkig slechts tegenover
haar echtgenoot. Hij stond op.
„Misschien krijgen we nog een on-
dertrouwkaart", zei hij schamper.
„Het is zo ver nog niet", zei Jean
ne opeens.
Herman zag zijn schoonzuster aan.
Er was iets in de klank van haar
stem. dat hem onthutste.
„Het is zo ver nog niet", herhaal
de Jeanne. „Let op mijn woorden".
En er over pijnzend, wat deze kryp-
tische uitspraak wel mocht beteke
nen. reed Herman Weezenaar naar
huis.
Er waren maar weinig mensen die
Jeanne Kroonstuiver geboren Kro!
meenden te kennen, er was niemand
die haar werkelijk kende, behalve
wijlen haar vader Douwe Krol, die
over het karakter van zijn dochter
geen illusies had.
Jeanne Kroonstuiver was een heers
zuchtige vrouw. Grote gaven van
hool'd en hart zouden haar nooit een
vooraanstaande plaats bezorgen maar
er waren anderen wegen.
Wanneer het er haar om ging, een
doel te bereiken, deinde ze voor niets
terug. Ze ging ervan uit dat ieder
zijn prijs had en dat ieder mens
iets te verbergen had. Kon je de prijs
betalen, of kende je het geheim, dat
kon je zulke mensen naar je pijpen
laten dansen. Toen ze er achter kwa
men dat Ben méér dan gewone be
langstelling koesterende voor een be-
'paalde jonge weduwe, zweeg ze,
maar verzamelde bewijzen. Achter
eenvolgens maakte ze deze dame de
grond zo heet onder de voeten, dat
ze geen andere weg zag dan ergens
naar verre gewesten te verhuizen, ter
wijl ze Ben voortaan onder haar duim
had. „Je lijkt wel een detektief', had
Ben eens uitgeroepen. „Dat moet wel
met zoveel schobbers om me heen",
had ze scherp geantwoord, zichzelf
van dat gezelschap uitzonderend,
Jeanne was blij dat ze niet toege
geven had aan haar eerste opwelling
van drift. „Het is nog niet zo ver",
had ze slechts gezegd, want als een
flits was haar door de gedachten
geschoten, dat ze een wapen in han
den in handen had!
Hoe goed was het toch. dat zij maar
niet alles voor zoete koek opnam,
wat de mensen zeiden. Dat ze maar
niet geloofd had, dat mevrouw De
Witt van Marken van deftige kom
af was, maar na naarstig speuren ex-
achter was gekomen, dat haar vader
'n arme postklerk was. Eenmaal toen
mevrouw De Wilt haar erg uit de
hoogte behandeld had, had ze ge
zwegen, maar later het gesprek onop
vallend op de posterijen gebracht.
„Ach", had ze terloops gezegd, „Maar
dar bent u natuurlijk niet zo bekend
mee, nietwaar mevrouw?" Mevrouw
De Witt had op d'r lippen gebeten en
niet niets gezegd. Voox-taan had Jean
ne „geen kind" aan mevrouw De Witt
En zo was het: vaker gegaan.
Die kerels in het bestuur van het
kraamcentvu rhwaren allemaal gan
zen. Als zo'n griet kwam solliciteren,
namen ze haar aan op haar diplo
ma's en haar eerlijke gezicht. Zij,
Jeanne Kroonstuiver groef dieper.
Ook toen het ging om de benoe
ming van een besturende zuster voor
het kraamcentrum, waarnaar Hanna
I-Ieersma gesolliciteex-d had. Waar
om was die indertijd zo hals over
kop naar Zuid-Amerika vertrokken?
De gedachte liet Jeanne geen rust en
toen ze het antwoord gevonden had,
lieten haar lippen niets los. Je kon
nooit weten! Vandaag of morgen
kreeg die zuster het in haar hoofd
een hoge toon aan te slaan, en dan
zou niemand van het bestuur er iets
van snappen, hoe mevrouw Kroon
stuiver er in slaagde van zo'n leeu
win een lammetje te maken dat at
uit haar hand. Macht over mensen!
Ze zien verbleken als ze merkten dat
hun geheim, hun geheim niet meer
was. Er was een lelijk woord voor
zo'n handelwijze, namelijk chanta
ge, en dat wist Jeanne heel goed.
maar in haar geval was het wat
anders. Zij gebruikte haar macht
alleen ten goede van de samenleving
waarover zij zich als hoedster be
schouwde.
Grimmig lachend liep ze op en neer
door haar kamer, ijsberend als een
man, en dan was er stox-m op til.
Zij had het bij Simon Kolberg ver
korven, dat wist ze. Nu, ze zou hem
vex-der de pret zodanig bedex-ven, dat
hij straks misschien blij zou zijn als
ze weer vriendelijk tegen hem was.
Straksen dan was alles nog niet
vei-loren. Ze wist van Ben's finan
ciële moeilijkheden, ze wist dat de
plannen van haar zoon geld kostten.
Ze gaf de strijd niet op. Dan de
handschoenen maar uit!
Er volgden dagen waarin de gan
gen van Jeanne Kroonstuiver moeilijk
naspeurbaar waren, maar toen had
ze ook volkomen zekex'heid. Simon
Kolberg en zuster Han Heersma wa
ren het eens! Herman had gelijk ge
had. En vóór er iets onherstelbaars
gebeurd was, zou zij Jeanne Kroon
stuiver, ingrijpen. De genheid werd
haar op een presenteerblaadje thuis
gebracht, toen zuster Heeroma haar
kwam bezoeken met een paar reke
ningen, die door de penningmeester
gesigneerd moeten worden. Dat was
was (tijdelijk) mevrouw Kroonstui
ver, want de bedaagde functionaris
lag met een galsteen in het zieken
huis. Jeanne was al zo vriendelijk
haar bezoekster binnen te nodigen,
schonk koffie en informeerde naar
de gang van zaken. Han's instinc
tief wantrouwen tegenover het ba
zige bestuurslid minderde een beetje.
Zo thuis viel ze blijkbaar toch wel
mee.
„Nu, u hebt hier nog wel wat ja
ren voor de boeg, en in die tijd kan
er van alles gebeuren zei Jean
ne en het klonk meer als een vraag
dan als een opmerking.
Han aarzelde. Nog heel wat jaren!
Daar zag het niet naar uit. Was net
maar niet beter, dat ze het bestuur
een tip gaf dat het wel eens niet zo
heel lang meer duren kon? Een op
volgster was niet zo makkelijk te vin
den. Nu bood zich de gelegenheid
aan. Het hoefde niet officieel. Ze kon
voorbereiden. En die kon dan wel zien
in hoeverre ze meende, alvast stap
pen te moeten ondernemen.
„Het is nog niet zo zeker, of ik
nog zo lang blijf, mevrouw", zei ze
met een haar overigens vreemde ver
legenheid.
„Hoezo? Gaat u sollicitei-en? Hebt
u soms gesolliciteerd?"
„Nee, dat niet. Maar ehmis
schien schei ik er helemaal mee uit.".
„Nu, daar kijk ik van op", zei
Jeanne. Ze verkneukelde zich, het ge
sprek ging de goede kant op, en het
mens liep als een muis in de val!
„Waar moet u dan van leven? En uw
pensioen? Of eh", met een vertrou
welijk lachje. ,,U hebt toch geen an
dere plannen?
Han knikte.
„U hoeft me niets te vertellen",
zei Jeanne met net dat tikje gekrent-
heid dat het hem moest doen, „ik
wil niet proberen in geheimen te drin
gen.
„O, maar het is geen geheim", zei
Han geschrokken, „alleen het is
nog niet ei: publiek".
„Publiek? Maar zuster", en ze zet
te grote ogen van verbazing op. „het
lijkt wel het lijkt wel of u van
plan bent te gaan trouwen!"
„Zo is het ook", en opeens straal
de Han's gezicht. Jeanne zag het.
Geen wonder, dacht ze verbeten, een
rijke kerel aan de haak slaan, lui
lekker leven van ónze centen!
Nu verstandig zijn Niet vragen met
wie. Was niet nodig. Beter zelfs van
niet. Ze moest geen enkele argwaan
krijgen.
„Zo", zei Jeanne, „van harte dan.
Uw aanstaande man moet wel veel
vertrouwen in u hebben, dat hij zo'n
stap waagt".
Han proefde direct de verkilling
in de atmosfeer en begreep, dat ze
zich met één stap op drijfzand had
gewaagd.
,,U bedoelt?" vroeg ze zacht.
„U hebt hem natuurlijk alles ver
teld?"
„Wat zou ik hem moeten vertellen?"
„Waarom u indertijd zo hals over-
kop naar Zuid-Amerika bent vertrok
ken bijvoorbeeld."
Ziezo, nu waren de wapens uit de
schede. Jeanne zat als een rechter
in haai stoei en genoot van de plot
selinge verslagenheid van de vrouw
tegenover haar.
Han probeerde iets te zeggen, maar
haar keel was als dichtgeschroefd.
„Een vrouw die in de bajes geze
ten heeft", zei Jeanne hard.
Han slikte.
„Als u dat wist, waarom hebt u
me dan geaccepteerd?
„Om u een kans te geven. Ik wou
niet handelen naar dat spreekwoord:
wie eens steelt is altijd een dief. U
kreeg de kans iets goed te maken
aan de maatschappij, door de aard
van uw werk. Maar wat u nu gaat
doen, is heel iets anders!"
(Wordt vervolgd)
