Jongeren moeten
werk voortzetten
Ponymarkt en marktverloting
de trekpleisters
van de najaarsmarkt
Holten I wist
in de wacht
Blauw Wit-voorhoede
mist stootkracht
een punt
te slepen
Prachtig succes voor
Holtens gemengd koor
Suiker-oom
Dierendag: gewoonte of meer?
Matige wedstrijd in het Sportdal
Juliana II - Blauw Wit I (2-1)
INGEZONDEN
„Lieve woordjes
Mej. Brouwer
naar Diepenheim
MR ENKLAAR IS TERUG
Burgerlijke stand
Zaterdag 30 september 1967
S
Het is voor Rijssen en omgeving een belangrijke gebeurtenis als
op maandag 9 oktober de grote najaarsmarkt wordt gehouden.
De oktobermaork, zoals men in Rijssen wel zegt, heejEt uiteraard
niet meer die betekenis als voor enkele tientallen jaren geleden,
maar toch heeft deze najaarsdag iets bijzonders en in Rijssen, ge
hecht zijnde aan traditie en historie, heeft deze dag van de grote
markt zich als een belangrijke dag en als een belangrijke gebeurte
nis weten te handhaven.
Niet alleen om de markt op zich.
Maar het bijzondere is dat op 9 ok
tober voor de 44ste(!) keer de trek
king wordt gehouden van de markt-
verloting. Dat is althans 1 bijzonder
punt.
De marktverloting is vooral voor
ouderen gesponnen in een draad
van historische traditionele en hu-
moristischeverhalen en vertelsels.
En alleen daarom is het dat het
schijnt dat vele Rijssenaren aan de
marktverloting gehecht zijn als het
ware op sentimentele gronden.
Bij zeer velen is het een soort
plicht of zachter gezegd een van
zelfsprekendheid dat men op de
trekkingsdag in het bezit moet zijn
van een marktlot. Anders voelt men
zich min of meer schuldig een goe
de belangrijke traditie geweld aan
te hebben gedaan. Vandaar hand
haaft zich de verloting ondanks de
concurrentie op de „lotenmarkt"
van nationale, buitenlandse en weet
ik al welk soort loterijen waarbij
vooral de Duitse lotto, die zich ook
in Rijssen weet binnen te dringen
de grootste rol speelt. Dat ook de
voetbaltoto, (honderdduizend gulden
schoon) ook geen goed doet aan de
verkoop van de loten waarop men
maximaal één vette koe kan winnen
is vanzelfsprekend.
De voorzitter van de vereniging
tot bevordering van het marktwezen
plaatselijke belangen en V.V.V., de
heer G. Kappert, stipte in zijn jaar
rede, die hij in mei hield, het be
lang van de marktverloting op type
rende wijze aan.
„Onze vereniging drijft op een
kurk van 15.000 loten", aldus de
heer Kappert, die zich al meer dan
20 jaar voor de vereniging heeft
ingezet en wiens activiteit in het
belang van deze vereniging die hem
zo na aan het hart ligt nog steeds
niet afneemt.
De marktverloting betekent voor
onze vereniging een belangrijke
bron van inkomsten zonder welke
wij niet de taak die onze vereniging
zich op zulk een breed terrein heeft
gesteld kunnen uitoefenen.
Enkele jaren heeft de verloting
een inzinking vertoond, de heer
Kappert verheelt zich niet dit te
zeggen, maar dank zij het begrip
van de betekenis van de verloting
voor de vereniging in haar totaliteit,
werd de verkoop toch altijd nog een
succes. Hoe blij de heer Kappert
daarmee is steekt hij niet onder
stoelen of banken.
Meerdere malen deed hij een be
roep op verschillende Rijssenaren
en wederverkopers de verkoop van
de loten te steunen en tot zijn grote
voldoening vond hij steeds begrip
en medewerking.
De verkoop van de loten heeft
tot nu toe een bevredigend verloop.
De wederverkopers, die stad en
land afreizen boeken redelijke suc
cessen en de voorraad loten is al
behoorlijk geslonken. Maar er moet
nog wel een grote slag worden ge
slagen en optimistisch gaat het be
stuur van marktwezen de resteren
de dagen tegemoet.
De heer Kappert hoopt dat ook nu
de vele Rijssenaren die de vereni
ging altijd hebben gesteund dit ook
nu weer züllen doen; dan kunnen
wij, aldus de heer Kappert, vol
goede moed het nieuwe verenigings
jaar ingaan, een jaar waarin ver
schillende belangrijke activiteiten
zullen worden ontwikkeld.
Het bezoek aan de grote najaars
markt zal voor velen uit Rijssen en
(verre) omgeving bijzonder aanlok
kelijk zijn door de grote ponymarkt,
die tegelijkertijd met de traditierijke
veemarkt op die dag wordt gehou
den. De vereniging marktwezen
heeft in samenwerking met de ge
meentelijke marktcommissie succes
sen geboekt door de toezegging van
vele handelaren, manége- en pony
houders waardoor de aanvoer van
meer dan 300 pony's verzekerd is.
Afgaande op de successen die vori
ge ponymarkten dit jaar in Rijssen
gehouden zijn, heeft men hier
van zeer optimistische verwach
tingen. Ook is de aanvoer wel haast
verzekerd van meer dan 1.000 big
gen, zodat voor velen een bezoek
aan Rijssen op maandag 9 oktober
aantrekkelijk zal zijn.
Tot slot nog enkele bijzonderheden
over de marktverloting. De trekking
die vele jaren gehouden is in café
Hodes aan de Kerkstraat en de
laatste jaren gehouden werd in de
lunchroom van café de Goeijen aan
de Wierdensestraat wordt dit jaar
voor het eerst gehouden ineen
ijssalon en wel in de zaak van de
heer Otto Voortman aan de Enter
straat (Zaagkoele).
De trekking die wordt gehouden
ten overstaan van notaris Van
Schooten begint 's middags om 2.
uur en de trekkingslijsten zijn ver
krijgbaar vanaf ongeveer half acht
's avonds.
Dat de verloting nog steeds ,,in"
is, bewijzen de vele verzoeken van
oud-Rijssenaren om toezending van
loten, waarbij een schrijven van
een oud-Rijssenaar uit Canada al
haast een traditie is geworden.
Tot in alle windhoeken van Ne
derland en tot in Canada wordt in
gedachten (met een vleugje heim
wee wellicht) meegeleefd met de
historische marktverloting, zodat het
eigenlijk vanzelfsprekend is, dat de
Rijssenaren ..van 'n Skeeld tot 'n
Skrapert", van ,,Entos tot Elta" en
van 'n „Waterhook tot 'n Koer-
beelt" de grote marktverloting in
stand zullen weten te houden en tot
'n succes zullen maken.
Dat dit een grote wens is van de
voorzitter en van het bestuur van
marktwezen behoeft niet nader te
worden betoogd.
In een zeer matig gespeelde wed
strijd hebben Holten en Reutum zon
dag in het Sportdal de puntjes ge
deeld. Reutum miste drie spelers we
gens blessures en een schorsing, bij
de Holtenaren was Menkhoes niet
opgesteld. Bij de Holtenaren ontbrak
vaak 't verband in de ploeg. De dik
wijls met succes toegepaste tactiek
met een vooruitgeschoven aanvals-
spits wei-kte deze middag niet, om
dat de Reutumse achterhoede met
haar lange verdedigers, met goed
kopwerk bijna altijd op tijd wist in te
grijpen. De Holtenaren waren deze
middag bovendien zeer slordig met
het aangeven, zodat de defensie der
gasten weinig moeite had om hun
aanvallen te keren. De eerste twintig
minuten ging de strijd vrijwel gelijk
op en neer, waarbij de bezoekers
technisch het beste spel en een lichte
veldmeerderheid hadden. Toen in de
21e minuut de Holtense defensie door
slecht wegwerken van de bal haar te
genstanders een kans bood profiteer
de Groothuis van de gelegenheid zijn
club de leiding te geven (0-1). Enige
minuten later gaf de Holtense voor
hoede een keihard schot af, dat door
de Reutumse doelman echter uitste
kend werd gekeerd. De bezoekers
werdén toen een tijdlang in de verde-
Blauw Wit. dat de vorige week
tegen BCSV 2 van de eerste tot de
laatste minuut bleef door vechten
voor de volle winst, liet het af
gelopen zaterdag in Hengelo tegen
Juliana 2 lelijk liggen en verloor
met 2-1.
Het ontbrak in de blauwwitte
gelederen aan elan en de wil om te
winnen. Het feit dat men de eerste
helft maar tien man (evenals in de
uitwedstrijd tegen Enter) binnen
de lijnen had mag dan ook beslist
niet als excuus voor de nederlaag
gelden.
Het ontbrak de blauwwitten aan
vechtlust en enkele uitzonderingen
daargelaten deed men geen poging
om een afgenomen bal terug te
krijgen. De enige die een voldoende
kon halen was Jaap Thalen en hij
wist door resoluut, ingrijpen een
grotere nederlaag te voorkomen.
Na ongeveer een half uur spelen
werd het 1-0. Dit doelpunt was een
presentje van Henk Landeweerd
die bij een Juliana-aanval de bal van
richting veranderde waardoor doel
man Heuvink kansloos was.
Tien minuten later werd het door
de Juliana linksbinnen 2-0 en wan
neer de aanvalslinie van de gast
heren direct daarna van de goede
kansen gebruik had gemaakt dan
zou Blauw Wit met 3 of 4 doel
punten hebben achtergestaan. De
thuisclub vond blijkbaar de 2-0
voorsprong voldoende en gaf Blauw
Wit een kans om iets terug te
doen. Een kans die Herman ter
Beek vlak voor het thee-signaal
benutte, 2-1.
Ook in de tweede helft was Julia
na de betere ploeg doch aan het af
werken mankeerde nogal het een
en ander. Vijf minuten voor tijd
kreeg Sinnema de kans van de dag
om gelijk te maken toen hij oog in
oog kwam met de Juliana-doelman
doch hij schoot tegen de doelman op.
De junioren A speelden uit tegen
Enter A en verloren met 6-2. Albert
Jansen en Gert Bekkernens zorgden
voor de blauwwitte doelpunten.
De C-junioren klopten in Goor
Hector C met 3-1. Henk Aanstoot
scoorde twee keer en Gerrit Heu-
sinkveld trof een keer de roos.
De blauwwitte pupillen gaven in
Nijverdal DES kranig partij en
verloren op de valreep met 2-1.
Henry Bronsvoort scoorde voor
Blauw Wit
PROGRAMMA
Blauw Wit 1 ontvangt het eerste
van Sportclub Denekamp en zal uit
een heel ander vaatje moeten tap
pen wil men tot succes komen. De
grensbewoners hebben een tech
nisch goede ploeg en een voor
hoede die van wanten weet (in twee
wedstrijden dertien doelpunten). De
wedstrijd die om kwart over vier be
gint, zal worden geleid door de heer
Westerbaan-
Blauw Wit 2 speelt uit tegen
Juliana 5 en moet kunnen winnen.
Voor de jeugd zijn de volgende
wedstrijden vastgesteld: Excelsior
A2Blauw Wit Al, 2-30 uur; Blauw
Wit Cl—GFC C2, 2.30 uur; Blauw
Wit Dl—SDOL Dl 10.00 uur.
diging gedrongen, zonder dat dit ech
ter voor de gastheren enig succes op
leverde.
In de 4e minuut na de hervatting
bracht Wim Nijenhuis met een uit
stekende kopbal de partijen op gelij
ke voet (1-1). Afwisselend waren bei
de ploegen daarna in de aanval,
waarbij de spanning niet ontbrak,
door slecht schieten gingen echter
mooie kansen verloren. Bij enkele
goed gerichte schoten deden beide/
doelverdedigers goed werk. In de
laatste minuten kwam Reutum nog
gevaarlijk opzetten. Holten kroop nog
even door het oog van de naald, toen
in de 40e minuut doelman Breuking,
die uitgelopen was om een schot te
keren, zich snel oprichtend, een twee
de schot over de lat wist te wippen.
Een zucht van verlichting ging door
het zeer talrijk opgekomen publiek,
dat niet bijzonder geïnspireerd was
door het spel van zijn favorieten. De
gelijke stand gaf de krachtsverhou
ding vrij goed weer.
De stand in afdeling 4B is thans
als volgt, waarbij de Holtenaren nog
een goede plaats innemen:
Dé Zweef
Nijverdal
Reutum
Holten
Stevo
Enter
Luctor
La Première
TVC
Tukkers
MVV
1 2 0 4 6-5
3 1
0 4 6-5
2 1 1 0 3 3-1
2 1 1 0 3 4-3
3 1113 5-4
3 1113 5-5
3 0 2 1 2 5-6
3 0 2 1 2 7-9
2 0 1111-3
3 0 12 13-6
VOETBALPROGRAMMA
Zaterdag Holten a 1Hulz. Boys a
3.45 uur; GFC b 1-Holten b 1 2.30
uur; Twenthe c 1Holten c 1 2.30 u.;
Holten c 2Enter c 1 2.00 uur; Hol
ten d 2Holten d 1 10.00 uur.
Zondag: MVV '29—Holten 1 2.30 uur
Holten 2Rietvogels 2 10.30 uur; Hol
ten 4Saasveldia 2 2.30 uur; Holten 5
—SDOL 2 12.15 uur.
(Buiten verantwoordelijkheid van de
redactie)
Ongetwijfeld zullen de lezers van
„Holtens Nieuwsblad" zich nog her
inneren, dat er in het nummer van 1
sept j.l. een bericht stond over een
stroomstoring in de buurtschappen
Holterberg, Neerdorp en Espelo die
veroorzaakt was, doordat een onzer
werknemers op het terrein van de
heer M. Stam, N 57 bij het uitvoeren
van graafwerkzaamheden met een
kraan een hoogspanningskabel van 't
GEB had vernield.
Het lijkt mij goed om hierop nog
even terug te komen, omdat ik een
dezer dagen werd „verrast" met een
rekening van de schade door het
G.E.B. groot f 197,58.
Nu lag deze kabel door 'n stuk grond
wat vroeger gemeenteweg is geweest.
De gemeente heeft indertijd deze
strook grond geruild met de heer
Stam, wat nu 't begin is van de Hel-
huizerweg.
Nu had deze storing voorkomen kun
nen worden, als de heer Stam was
medegedeeld, welke lasten op deze
grond rusten.
Doch in de koopakte van de heer
Stam wordt hierover met geen enkel
woord gerept, zodat de heer Stam, en
daardoor ook ondergetekende totaal
onwetend waren van het feit dat hier
kabels onder de grond lagen, anders
had Stam ons zeker geen opdracht
gegeven voor dit graafwerk.
Dat hier niet van nalatigheid sprake
zou zijn, is sterk te betwijfelen.
Het ligt echter niet op mijn weg, om
uit te maken wie voor deze nalatig-
hied verantwoordelijk is.
Wel zou ik in dit verband, allen die
grond kopen of ruilen van de ge
meente, willen adviseren, zich eerst
op de hoogte te laten stellen van de
eventueel aanwezige kabels of leidin
gen. Tevens wil ik graag van deze
gelegenheid gebruik maken, om al
len, en vooral landbouwers, die
graafwerk door derden willen laten
uitvoeren, zich eerst terdege op de
hoogte te laten stellen, of zich hier
ook kabels of leidingen in de nabij
heid bevinden en zonodig aan de man
die het werk zal uitvoeren, voor de
aanvang van het werk, hiervan me
dedeling te doen. Misschien kan dan
in de toekomst voorkomen worden,
dat wij weer voor een dergelijk scha
degeval aansprakelijk worden ge
steld. Om nog maar niet te spreken
van het levensgevaar dat verbonden
is aan het doorknijpen van een hoog
spanningskabel, want het is al meer
dere malen voorgekomen, dat hier
mee ongelukken zijn gebeurd. Ik
hoop deze kleine bijdrage te hebben
geleverd, om de spreekwoordelijke
put te dempen, voordat het kalf ver
dronken is.
Hoogachtend,
Fa. Joh. Dijkink en Zn,
Loonbedrijf, Holten.
Dr. Gouda Quint, de dieren
arts die verbonden is aan
Ouwehands Dierenpark, kreeg
een koude douche, toen hij in
het weekeinde met zijn vrouw
en kinderen, alsmede een
nichtje een bezoek bracht aan
het park.
De hele familie stapte het
park binnen en bracht een
ogenblikje door bij de pape
gaaien, die bij de hoofd
ingang hangen. Dr. Quint, die
één van de papegaaien wel
eens wilde laten praten, be
gon lieve woordjes te zeggen
tegen één van de prachtige
vogels.
Of die vogel dr. Quint mis
schien herkende van een
vroeger (pijnlijke) behande
ling vermeldt de historie niet,
maar toen later op de dag de
familie directeur Baars van
het dierenpark ontmoette riep
het nichtje van de dieren
dokter: „De papegaai zei
tegen oom Gerard „rotzak"!"
De hilariteit was bijzonder
groot. En hoe dr. Gouda Quint
het allemaal onderging Hij
blijft een dierenvriend en zei:
,.Zet het maar gerust in de
krant!"
RIJKSPOLITIE HOLTEN
Gevonden: 1 trouwring met inscrip
tie; 1 lederen portemonnaie; 1 hond;
1 kinderjack; 1 zegelring; 1 regenjas;
2 kinderboeken, ansichtkaarten 2
postzegels in pakje.
Verloren: 1 bloedkoralen halsketting
Inlichtingen dagelijks aan 't groeps-
bureau der rijkspolitie te Holten tus
sen 8 en 22 uur, doch niet tussen 13
en 14 uur.
DIEPENHEIM Daar mej. Blom
vanwege haar huwelijk ontslag heeft
gekregen als onderwijzeres aan de
openbare lagere school in de buurt
schap Markvelde, is thans tot tijde
lijk onderwijzeres aan de school be
noemd mej. Marsman uit Ruurlo. In
gaande 2 oktober zal als vaste kracht
aan de buurtschool In dienst treden
mej. Brouwer uit Holten, die enige
tijd geleden werd benoemd.
Holtens Gemengd Koor (HGK) dat
op 10 juni 1961 in Eerbeek de supe
rieure afdeling „binnenstapte" en op
zaterdag 28 september 1963 op een
concours in Nijmegen met het beha
len van het hoogste aantal punten
duidelijk bewees in deze afdeling
thuis te horen heeft zaterdag 23 sep
tember op het zaalconcours te Nijme
gen georganiseerd door het mannen
koor „Pleiade" weer een eclatant suc-
...c.es behaald en hiermee nogmaals on
derstreept in de hoogste afdeling op
de juiste plaats te zijn.
Het koor zong onder leiding van di
rigent J. K. Warmink te Goor het
verplichte werk „Cantate Dominum"
van J. P. Sweeiinck een vertolking
die de jury, die bestond uit de heren
Otto de Vaal, Leo Smeets en Simon
Terpstra met 174 punten waardeerde.
Als z.g. vrij werk werd uitgevoerd
„Singet frisch und wohlgemut", mo-
tette auf die Weihnacht für vierstim-
migen Chor von Hugo Distier. De uit
voering van dit moeilijke werk be
loonde de jury met 182 punten. Totaal
356 punten een resultaat dat HGK op
de derde plaats bracht. Aan het con
cours te Nijmegen namen totaal 35
koren deel.
Op de terugreis naar Holten heeft in
restaurant „Bosgoed" te Wilp de
voorzitter van HGK, de heer D. Aaf-
(Van onze Amsterdamse redacteur)
AMSTERDAM Op Schiphol keer
de zaterdagochtend terug uit Canada
mr. W. H. Enklaar, vice-voorzitter
van het Nederlands Oorlogsgraven-
comité en burgemeester van Holten.
HÜ heeft op de Expo in Montreal 'n
gouden onderscheiding in ontvangst
genomen van het Canadese oudstrjj-
derslegioen, dat het Nederlandse
volk daarmee dank wil zeggen voor
de verzorging der laatste rustplaat
sen van bijna 5.000 gevallenen.
De plechtigheid vond plaats voor
het beroemde Canadaboek in het Ne
derlands paviljoen. Het was overi
gens voor het eerst dat deze interna
tionale onderscheiding werd uitge
reikt. De medaille krijgt 'n plaats in
het kantoor van het oorlogsgraven-
comité te Amsterdam.
Burgemeester Enklaar heeft tij
dens zijn bezoek aan Canada ook be
sprekingen gevoerd over de bezoeken
van nabestaanden aan de graven in
Nederland. Er zijn tot op heden 1.150
Canadezen met chartervliegtuigen
voor dit doel overgekomen. Inmiddels
dient zich het vraagstuk aan van het
overdragen der fakkel op de jongere
generatie. Zowel in Canada als in
Nederland blijkt men nadrukkelijk van
mening, dat het werk moet worden
voortgezet door de jeugd. Mr. Enk-
laar bracht uit Canada een nota mee,
waarin allerlei mogelijkheden hier
voor staan aangegeven.
Op Schiphol werd mr. Enklaar ver
welkomd door zijn twee wethouders
en de gemeentesecretaris.
tink, woorden van dank gesproken tot
dirigent Warmink die niets te veel is
geweest om het doel een eerste
prijs te bereiken. De heer Aaftink
dankte verder de jonge Holtense mu
sicus Wim Jansen voor verleende as
sistentie (directie extra repetities) en
mevrouw Fransen-Lubbersen voor
pianobegeleiding. Hij deed zijn woor
den van dank en waardering verge
zeld gaan van een klein geschenk.
Ook aan mevr. Warmink werd een
kleine attentie aangeboden.
Wegens ernstige ziekte in de naaste
familiekring van enkele koorleden
werd van de gebruikelijke huldiging
en muzikale rondgang afgezien.
BEOORDELING
De jury kende de volgende punten
toe en beoordeelde de prestatie van
HGK als volgt:
Verplicht werk:
Samenzang
Zuiverheid
Klankgehalte
Uitspraak
Rhythmiek
Nuancering
Opvatting
8 8
8
Verplicht werk: Bassen op pagina 2
onderaan niet goed. Het geheel had
wat strakker kunnen zijn, nu nog al
eens ongelijk. Verder veel te waar
deren, beschaafde koorklank en be
hoorlijk zuiver gezongen.
Vrij werk:
Samenzang 9 8 8
Zuiverheid 8 8 8
Klankgehalte 9 9 9
Uitspraak 8 9 9
Rhythmiek 9 8 9
Nuancering 9 9 9
Opvatting 9 9 9
Vrij werk: Sopranen hebben moeite
met de topnoten, worden veel te laag
ingezet. Pagina 4 onderling niet zui
ver, pagina 5 niet mooi. Immanuel
mooi, slot pagina 9 onzuiver.
(Leo Smeets)
Verplicht werk: Inzet wat onzker in
de samenzang wat onrustig. Pag. 4
onderling wat onzeker van intonatie.
Het geheel moet nog wat klankvoller
gaan klinken, resonans nog beter be
nutten. Inzetten gedecideerder en ook
nog wat meer afwisseling in dyna
miek, ook in de stemmen afzonder
lijk. Als dit werk nog met wat meer
bezonkenheid gezongen wordt zal het
meer zeggende inhoud krijgen.
Vrij werk: Grote opgave voor dille-
tantenkoor, vraagt veel van de juiste
trefzekerheid. Eer men zo ver is dat
men hetgeen achter de noten zit kan
realiseren, dan komt het werk tot
leven. Dameskoor deed het niet on
verdienstelijk. Ook III werd aardig in
kleur gezet. Alles bijeen toch een goe
de totaal-indruk van dit koor. Goede
leiding. (Otto de Vaal)
Verplicht werk: „Dominum" le keer
toptonen hoger en klank voller ne-
Feuilleton door
Tom Lodewijk
27)
„Ja, zie je, dat vind ik zelf ok.
Nou jongens, jullie zijn de eersten
die het weten."
Anneke stond op.
„Oom Simon, daar ben ik nou
toch zo blij om." Ze sloeg haar ar
men om hem heen en zoende zijn ge
bruinde wang. Toen kwam ze met
uitgestrekte hand op Plan toe. „Ik
ken je nog wel helemaal niet, maar
als ik jullie zo zie ben ik heel erg
blij. Kom eens een keertje alleen,
dan kletsen we samen wat, waar die
kerels niks mee nodig hebben."
„O graag", zei Han en oom Simon
zag met welgevallen dat die twee
vrouwen al meteen goed met elkaar
konden opschieten.
„Het wordt natuurlijk wel wat raar
Han", zei Pieter, die ook nadrukke
lijk handen schudde, „dat ik voor
taan tante tegen je zal moeten zeg
gen."
„Dat zul je wel laten!" zei Han
bevreesd.
„Je bent tegen mij ook altijd zo
eerbiedig", zei oom Simon. „Vooral
als je in de majem ligt, wanneer ik
een karper vang."
„Dat verhaal ken ik nog niet," zei
Han en terwijl Anneke stilletjes weg
sloop, kreeg ze het verhaal van de
karper te horen.
„Die karper had ik eigenlijk moe
ten opzetten", zei Simon Kolberg,
„want door die karper ontmoette ik
Sjoerd, en door Sjoerd ontmoette ik
jou".
„Zo zie je," constateerde Simon,
„als je maar genoeg hengelt, vind
je altijd wel een vrouw".
Even later kwam Anneke terug
met een goede fles wijn, „zuinig be
waard voor een gelegenheid", en een
schotel met kaashapjes. „Ik wist
niets vooruit," verontschuldigde ze
zich, „maar dit eist méér dan gewoon
koffie
Het ijs was meteen gebroken, dank
zij de krachtige aanpak van Simon
en ook Han merkte, waarom deze zo
graag in huize De Jong vertoefde.
Wie hier „in de flank viel", zoals
Simon het uitdrukte, „behoorde met
een tot de familie".
„En wat ga je nou doen?" vroeg
Pieter ronduit, „rentenieren?"
„Daar ben ik nog lang niet aan
toe en Han nog minder," was het
antwoord. „Nee, we hebben een heel
ander plan, maar het is nog lang niet
in kannen en kruiken. Daarom blijft
Han zo lang kramen en ik boten
bouwen, trouwens, daar zal ik toch
wel de liefhebberij voor houden, tot
we een beetje zekerheid hebben."
„Je maakt me nieuwsgierig," zei
Pieter.
„Han zeg jij het maar," moedigde
Simon aan.
Toen kwam Han met haar plan
voor de dag. Een oud ideaal wilde
ze werkelijkheid doen worden. Ze
wilde een tehuis stichten voor kin
deren, die bijzondere verzorging
nodig hadden, en ze had het oog op
een ouderwetse, maar ruime villa,
die hier niet zo ver uit de buurt stond
in een stuk nog vrijwel ongerepte
natuur.
„Villa Elise zeker," wist Pieter.
„Nou, da's een mooi plekje. Alleen
heeft het een opknappertje nodig, en
een goeie ook."
„O ja," stemde Han in, „en dat is
het niet alleen. Ik moet ook een beet
je morele steun hebben. Ik heb een
paar dokters die er alles voor voelen
en ik heb nog een paar invloedrijke
mensen nodig. Enfin, haast is er nog
niet bij, je moet dat niet forceren,
misschien gaan er wel een paar jaar
overheen voor we werkelijk kunnen
beginnen."
„Wanneer trouwen jullie?" vroeg
Pieter schijnbaar zonder reden.
„Wanneer mijn werkzaamheden
al van een beetje berekening sprake
aan dit eh project me zo gaan op
eisen dat ik mijn werk voor het cen
trum moet laten schieten," vertelde
Han. „Misschien al met een paar
maanden, een half jaar op z'n
hoogst."
„Wij zijn geen lui om in donkere
laantjes te scharrelen," legde Simon
overbodig uit onder een lachbui van
Anneke, die hem al in die functie
bezig zag, „maar we kunnen toch
nog wel even wachten tot het ge
schikte ogenblik. En dan liever in
het voorjaar dan in de winter. Dat
is misschien meer poëtisch dan zake
lijk, maar zo ben ik nu eenmaal."
„Enne," zei Pieter bedenkelijk,
„hoe staat het met de dubbeltjes,
als ik zo vrij mag zijn? Zo'n project
kost een heleboel geld. Hoe krijg je
dat bij elkaar? En als je het bij el
kaar hebt, in hoever ben je dan nog
baas? Straks heb jij het vuile werk
opgeknapt en gaat een ander met de
eer strijken."
„Dat geld," zei Han weifelend, en
keek naar Simon Kolberg, „tja, dat
is niet het grootste bezwaar."
Simon Kolberg ging rechtop zitten
in zijn fauteuil.
„Jongens," zei hij, „ik heb niet
voor niets gevraagd of jullie van
avond thuis waren. Want wat we hier
voeren is een zéér vertrouwelijk ge
sprek. En ik zou graag willen dat
het voorlopig tussen deze muren
bleef. Niet dat ik jullie voor klets
kousen aanzie," voegde hij er haas
tig aan toe, „maar het is nog iets
anders, als ik jullie nadrukkelijk
verzoek, er voorlopig met niemand
anders over te spreken."
„We zijn alleen maar vereerd met
het vertrouwen," zei Pieter. „Spuit
maar op!"
„Tja dat geld, weet je. Dat is in
derdaad niet zo'n bezwaar. Want wat
we direct nodig hebben eh daar
kan ik wel voor zorgen." Oom Simon
zag de beide anderen aan en genoot
een ogenblik van hun verbazing.
„Dus...," zei Anneke
Oom Simon begon te lachen.
„Zo langzamerhand heb ik wel be
merkt hoe de situatie in de familie
is. Toen ik uit Brazilië terug kwam,
veronderstelde iedereen dat ik pot
ten met geld zou hebben. De ont
vangst was er naar. Vooral Ben en
Herman, nog meer T'nea en Jannie,
legden me in de watten."
„Wij zeker niet," zei Anneke ver
ontwaardigd.
„Nee, jullie niet. Niet in de wat
ten, in ieder geval, Ik had de indruk
dat of Ome Simon nou terugkwam
kaal als een kerkrat ©f met goud be
slagen, dat dit er bij jullie net niks
toe deed."
„Nou, die indruk was wel juist," zei
Pieter droog, „en als we je grote
gaven van hoofd en hart niet hadden
leren waarderen, dan hadden we je
liever van achteren dan van voren
gezien, al stond je stijf van het goud."
„Precies. Bij jullie was ik gewoon
Ome Simon van vroeger en als er
'AyA'
Het is nu al sinds vele jaren ge
bruikelijk op 4 oktober dierendag te
houden. Wanneer iets regelmatig ge
beurt, loopt het gevaar voornamelijk
een gewoonte te worden en zijn fris
heid en iets van zijn oorspronkelijke
opzet te verliezen. Hoe staat het in
dit verband met dierendag? Ontko
men we wel aan dat gevaar en wat
is eigenlijk de betekenis van dieren
dag voor ons?
Het is op zichzelf een goede ge
dachte om in elk geval op één dag
in het jaar aan het probleem der die
ren, aan onze verhouding tot hen,
aan de noodzaak van hun bescher
ming, bijzondere aandacht te geven.
Het is ook een uitnemende gedachte
om hiervoor de dag te kiezen, waar
aan herinneringen zijn verbonden aan
de heilige van Assisi, wiens naam
een zo bekende klank heeft bij die
renvrienden. Het is nuttig en toe te
juichen dat kranten althans één keer
per jaar hun lezers op de betreffen
de vraagstukken opmerkzaam maken,
dat er in kerken over wordt ge
sproken, dat propagandavergaderin-
gen die dag een breed publiek be
reiken. Van al het op die dag door
het woord uitgezaaide zal ongetwij
feld een deel vrucht dragen en daar
voor moeten dierenbeschermers zeer
erkentelijk zijn.
Er zijn echter aan het houden, van
een dierendag ook enkele gevaren
verbonden. Er bestaat in de eerste
plaats de zo even reeds genoemde
mogelijkheid, dat men aan een die
rendag teveel gewend raakt en dat
de aandacht voor de probleemstellin
gen daardoor vervlakt. Voorts is er
het gevaar dat een belangrijk deel
der mensen het bij een aantal woor
den en gedachten op één dag laat
en dat men de rest van het jaar
weinig aandacht voor dieren en hun
bescherming heeft. En 'n derde moei
lijkheid bestaat hierin, dat het meest
al alweer de honden en de poe
sen dieren die toch al in de bij
zondere gunst der mensen staan
zijn, die van dierendag profiteren,
voorzover althans mensen zich ge
drongen voelen die dag iets speciaals
ADVERTENTIE
huidje altijd gaaf
POEDER- CREME- OLIE-ZEEP
men. Zeer fraai in non-legato tech
niek uitgevoerde delen. Af en toe is
de zekere-vaste klank bij de le en 2e
sopranen even zoek. Alles wijst op
een uitstekende koorcultuur maar de
dames wat zwak en aarzelend. Qua
ritmiek en opvatting uitstekend.
Vrij werk: Toptoontje bij de intonatie
steeds wat aarzelend en klankloos,
't Is net of durft men de toon niet aan
te zingen. Een zeer lastig werk.
Prachtig in toon maar moeilijk te
„kleuren", uitlaten komen wat op de
voorgrond moet treden. Respect voor
de prestatie. Een enorme opgaaf!
(Simon Terpstra).
te doen. Waarmee dan dierendag
kans loopt in oppervlakkigheid op 't
peil te komen van moeder- en va
derdagen. Ik moet althans bekennen,
dat ik wel een wat onplezierig gevoel
krijg bij het lezen van berichtjes,
waarin wordt verteld dat mensen op
dierendag aan hun hond, of dat ver
enigingen aan een aantal honden, een
extra stuk worst hebben gegeven.
Het is alles wel goed en braaf
bedoeld, maar we blijven bij zo iets
met onze gevoelens en daden toch
wel wat erg in een klein kringetje.
Wie heeft er bijvoorbeeld enige ge
dachte over voor het dier, dat tot
deze worst werd vermalen?
Willen we werkelijk van dieren
dag iets meer maken dan voorna
melijk wat verwenning van honden
en poezen, dan zal het een dag moe
ten zijn, gewijd aan alle dieren. Dan
zullen onze gedachten en ons meege
voel niet slechts naar die dieren moe
ten uitgaan, die we bezitten of die
ons in het algemeen vertrouwd en
sympathiek zijn, maar ook naar de
zeer veel andere dieren, die niet of
minder binnen onze dagelijkse ge
zichtskring vallen, zoals de duizen-
dén anonierte dieren, die ook die dag
de-slachtljujzen,binnen gaan, die op
de markten worden verhandeld of
worden vervoerd, of naar de zwerf
dieren, die dieren waarop wordt
gejaagd. We denken hierbij alleen nog
maar aan de tragiek van hun be
staan cn spreken nog niet eens over
wreedheden.
Wil dierendag méér dan voorbij
gaande betekenis hebben, dan zullen
ons meegevoel met de dierenwereld,
onze activiteiten inzake bescherming
en onze wil om verbetering te bren
gen in onze verhouding tot dieren niet
op één dag geconcentreerd moeten
zijn, doch gedurende het gehele jaar
aanwezig moeten zijn. Hoe meer dit
laatste het geval is, hoe meer die
rendag in de goede zin een gewone
dag wordt. Hopelijk zó gewoon, dat
ze als bijzondere dag tenslotte over
bodig wordt.
Prof. Dr. S. Hofstra.
Geboren: Hendrik Albertus, zv H.
Krieger en A. Klumper, Beuseberg 13;
Frederik Hendrik Willem, zv A. H. J.
Groteboer en J. E. van Schooten, Beu
seberg 84.
Overleden: J. H. Riemsdijk-Israëls,
34 jr., wonende te Almelo; F. Grote
boer, 64 jr., Beuseberg 84; B. Maats,
59 j., Dorpsstraat 72.
Gehuwd: H. Bouwhuis, 23 jr., Neer
dorp 78 en G. J. Rietberg, 20 jr., Neer
dorp 78; J. M. Vogelzang 24 jr, Hoog-
blokland en G. M. Rietberg, Beuse
berg 80, 25 j.
Ondertrouwd: M. Rietberg, 22 j.,
Beuseberg 80 en J. L. Bronsvoort, 21
j., Dijkerhoek 32.
BEVOLKING
Ingekomen: R. Lodeweges-Kruger
van Raalte naar H. J. Wansinkstraat
Vertrokken: B. W. Bomhof van
Waardenborchstraat 30 naar Rheaen
Gld; H. Bouwhuis en gez van Neer
dorp 78 naar Rijssen; J. Ulfman van
Kolweg 27 naar Ede Gld; H. D. Klein
Hegeman van Dijkerhoek 80 naar
Ooststellingwerf en J. G. Albersen en
gez van Holterberg 38 naar Almelo.
GESL.AAGD
HOLTEN Voor het diploma
„zuiveringstechniek" uitgaande van
de Ned. Vereniging voor Afwaterzui-
veringstechniek slaagde te Zwolle de
heer T. Oosterdijk, Hoffesstraat.
was, dan bij Kees en Kas, die altijd
wel een paar centjes extra kunnen
gebruiken."
,,U begon al met ze te trakteren!"
verweet Anneke lachend.
(Wordt vervolgd)
„Goed. Ik had het gevoel dat ik
hier welkom was om mezelf en om
niets anders. Bij de anderen kreeg
ik het omgekeerde gevoel. En toen
ik liet doorschemeren dat ik toch 'ns
iets om handen moest hebben om de
kost te gaan verdienen, toen merkte
ik dat mijn idee waarheid was. Voor
al Jannie, of Jeanne, zoals ze tegen
woordig heet, heeft me ronduit ge
zegd, met begeleiding van haar ge
liefde zoon, dat ze aan klaplopers de
kost niet wenste te geven."
„Ach kom," zei Anneke geschrok
ken, „dat zal ze zo niet gezegd heb
ben!"
„Niet met die woorden, maar het
kwam er vrij aardig op neer." ant
woordde Simon Kolberg. En je zus
ter, Doortje, of Thea, stelde ook op
mijn gezelschap geen pi'ijs, toen ze
merkte dat haar rijke oom uit Bra
zilië maar een doodgewone werfar-
beier werd. Mijn nichtje Saskia ziet
me al niet eens meer op straat."
„Och oom, ziet u dat niet te zwart
in?" vroeg Anneke.
„Ja meid, ik kan me indenken dat
jij je zoiets niet kunt indenken. Maar
deze mensen hebben een stand op te
houden, en kunnen eigenlijk alleen
lieden gebruiken, die deze stand luis
ter bijzetten."
„Nou ja," zei Rieter, „wij lopen er
ook de deur niet plat."
„En zij bepaald die van jullie niet,"
voegde Simon er aan toe. „Maar toen
ik dus de miljoenendroom had ver
stoord, was je moeder dolblij dat ik
bij haar in kwam wonen, en was het
bij jullie net als altijd. Zo leer je
je mensen kenen, zie je. En daarom
ben ik vanavond niet naar m'n neef
Ben toegekomen, met z'n zakenman
schap, en niet naar m'n neef Herman,
met z'n financiële inzichten, maar
naar jullie. Ik heb m'n geld netjes
belegd, en ik ben lekker bij Sjoerd
gaan werken, en vissen, en kletsen,
want ik verveelde me. En zo zie je
maar weer. Aan Sjoerd heb ik een
vriend gekregen, ik heb er Han leren
kennen, en ik heb het reuze naar
m'n zin gehad En bij m'n zuster
Anna heb ik een leven als een vorst,
die goeie meid Dat zijn de mensen
waarmee ik hier te maken wil heb
ben, de mensen waarvan ik ben
gaan houden. En daarom geloof ik
dat ik wijs heb gedaan, zoals ik heb
gedaan. Wat zeg je Han?"
„Het eind is nog niet in zicht," zei
Han Heersma nuchter, en haar trof
Pieters blik van verstandhouding.
..Maar in ieder geval moet ik zeggen
dat de gevolgen wel voor je houding
pleiten. Hier zit ik tenminste erg
naar m'n zin", en ze lachte haar
stralende lach. „Ik hoop dat jullie
voor mij net zo zult willen zijn als
voor Simon,"
(Wordt vervolgd)
