Vreemde vondsten
in Wormerveer en Enkhuizen
GOUD, KONING DER METALEN MET
MEEST WONDERLIJKE TOEPASSINGEN
Amerikaanse astronauten door
„vergulde" navelstreng verbonden met capsule
Raadsels na Kennedy's dood
De kale linde
Zijn techniek bracht welvaart
1 borrel, 2 ribben, 3 dagen v°°debale
Zaterdag 26 november 1966
HOLTENS NIEUWSBLAD
Kort geleden is men opnieuw opge
schrikt door een bericht uit Enkhui
zen, dat merkwaardig veel overeen
komst vertoonde met een soortgelijke
mededeling uit Wormer, enkele jaren
geleden. In beide gevallen was sprake
van een geheimzinnig gat, het ene ge
vonden in een weiland, het andere in
een achtertuin. Er werd niets gevon
den, waaruit kon blijken wat er nu ei
genlijk ingeslagen was.
Tot op heden is hiervoor geen bevredi
gende verklaring gevonden, maar er
zijn vermoedens in een richting, die ve
len verbazen. Er kan namelijk sprake
zijn van een meteoor-inslag, niet van
het gewone type, maar bestaande uit
anti-materie.
Tegengestelde stoffen heffen elkaar op
Men is in de natuurwetenschappen al ge
ruime tijd op de hoogte van het bestaan
van anti-materie. De „gewone" stoffen,
waaruit onder andere onze aarde en het
gehele zonnestelsel bestaan, zijn gevormd
uit atomen, die weer zijn samengesteld uil
uiterst kleine deeltjes die o.a. neutronen,
fotonen en protonen genoemd worden.
Reeds ten tijde van hun ontdekking ont
stond er een theorie, die het bestaan ver
moedde van de zelfde deeltjes, maar dan
met tegengestelde eigenschappen: anti-ma
terie.
Het definitieve bewijs werd pas in 1957
door een foto geleverd, waarop de anti
deeltjes zichtbaar waren. Deze feiten leid
den naar een nieuwe theorie, die veron
derstelde dat niet alle zonnestelsels of
melkwegen noodzakelijkerwijs uit „gewo
ne" materie hoefden te bestaan, maar dat
er evengoed anti-materie sterrenstelsels
bestaan. Ze zouden het zelfde beeld geven,
alleen de ladingen van de deeltjes waren
tegengesteld.
Toen vroeg men zich af wat er zou gebeu
ren als er eens twee melkwegstelsels zou
den botsen, wat wel eerder gebeurd is, en
wanneer het ene uit materie en het ande
re uit anti-materie zou bestaan. Er zou een
ongelooflijke uitbarsting komen, waarbij
onvoorstelbaar veel energie zou vrijko
men.
Groot voorbeeld
Wat heeft dit nu te maken met Wormer en
Enkhuizen Wel, wanneer er een brok an
ti-materie op aarde zou neerkomen, dan
zou die verenigd met materie, geheel ver
dwijnen, want positief en negatief heffen
elkaar op. Zoals het holle en het bolle el
kaar opheffen. Er blijft niets over.
Men zou deze mogelijkheid niet serieus
zien als men niet nog een geval kende,
n.l. de enorme inslag in Siberië in 1908.
Hoewel er een gigantisch gat gevonden
werd en daar omheen veel verwoest bleek
te zijn, is er nooit iets van een meteoriet
gevonden.
Het zou een dure vakantie worden dit
jaar. Dat had Arie met zijn vrouw afge
sproken. Ze waren er zuinig voor ge
weest. De bromfiets was opgepoetst en
ontkoold, er was zo'n handig boekje aan
geschaft, waaruit men in een week kan
leren hoe een Luxemburger de weg naar
de tandarts vraagt, enfin alles was in
orde. Want nu zelfs een bromfietser
geen tas vol papieren meer nodig heeft
aan de grens zouden Arie en de vrouw
voor het eerst van hun leven naar onze
zuiderburen gaan.
Op de eerste dag van de vakantie moest
Arie naar de stad om de laatste hand te
leggen aan de toebereidselen voor de
grote tocht. Men kent dat: pleisters. Bel
gisch geld en zulke zaken schaft men pas
op het laatste moment aan. Omdat het
toch de eerste vakantiedag was, en omdat
morgen de grote sprong in het onbeken
de zou volgen, dronk Arie er een borrel
op. En dat had hij niet moeten doen.
Want daarom kwam hij nu op het matje.
Een agent had hem zien aankomen op
die gedenkwaardige dag van juli. De
bromfietser slingerde, verklaarde de agent
als getuige. Toen hij een fietser inhaalde,
slingerde hij nog meer. En nadat hij de
fietser had ingehaald, sloeg hij over de
kop om vervolgens op de berm van de
weg te blijven liggen.
De agent kon zijn potloodje nog wel
even in de zak houden, want een maand
later kwam Arie het ziekenhuis pas uit.
De dokter had er de handen mee vol ge
had, want er waren allerlei krammen aan
te pas gekomen om Arie's gezicht weer
in de normale plooi te krijgen en twee
ribben zaten niet meer op hun plaats.
De officier vond het maar zielig, als ie
mand zo zijn vakantie moet beginnen.
„Als je dan toch met alle geweld in het
ziekenhuis wilt gaan liggen, doe het dan
in de baas z'n tijd", vond hij.
Er was in deze zaak een probleem en
daarom had men de verbalisant als ge
tuige opgeroepen. Arie zelf had enkele
dagen later bij het eerste verhoor in het
ziekenhuis oprecht verklaard: „Het slokje
zal er wel mee in verband staan". Maar
uit het rapport van de dokter was ge
bleken dat het alcoholgehalte in Arie's
bloed niet veel hoger was dan dat van
iemand, die per ongeluk over de stoep
van een café is gelopen. Volgens de we
tenschap had de man nauwelijks één
borreltje op. Maar dal kwam, zei de
agent, omdat de bloedproef pas vele uren
na het ongeluk was genomen. Klaarblij
kelijk had men eerst 's mnns ribben
weer in het gelid gezet", t Is anders
Dat er zo weinig „gaten" woi'den aange
troffen kan men toeschrijven aan het
neerkomen van zulke anti-stenen in de
oceanen of in onbewoonde streken.
Het is moeilijk zich een beeld van zo'n
gebeurtenis te vormen, maar het volgende
voorbeeld kan misschien veel duidelijk
maken.
De twee flessen
Als u voor een vijver gaat staan krijgt u
de volgende opdracht. U hebt twee lege
flessen bij u, beide gesloten, maar leeg. U
moet nu een van de flessen helemaal on
derdompelen, maar zo, dat het peil van
de vijver even hoog blijft. Er is maar één
mogelijkheid om dit te doen, namelijk de
overgebleven fles met water te vullen.
Vergelijk nu het heelal met de vijver,
waarin alles gevuld is. Met lucht, aarde,
deeltjes, enz. De eerste fles is een stuk
anti-materie. Dit komt in onze grote vij
ver terecht.
Maar het peil van de vijver, van het heelal
(van onze correspondent)
Binnen een jaar nadat president Kenne
dy op 22 november 1963 in Dallas (Texas)
was vermoord verscheen het rapport van
een commissie onder voorzitterschap van
opperrechter Earl Warren. Een indruk
wekkend werkstuk van bijna duizend
bladzijden plus nog eens twee dozijn vol
getuigenverhoren.
Een indrukwekkend werkstuk ook door
de nuchtere toon van zijn inhoud en de
redeneertrant die leidde tot de conclusie
dat Lee Harvev Oswald in zijn eentje
vanuit een bibliotheekgebouw de schoten
had gelost die een eind maakten aan
Kennedy's leven. Zo indrukwekkend was
Warrens rapport dat het alom in kran
ten aanvaard werd, ook al was er toen
menige actie om te betogen dat het alle
maal wel heel anders gegaan kon zijn
en dat Oswald meer het slachtoffer was
geworden van een complot.
De Newyorkse advocaat Mark Lane, die
door Oswalds moeder was aangezocht
om de belangen van haar zoon te verde
digen bij het onderzoek der commissie-
Warren maar door de commissie niet
werd toegelaten, heeft nu een boek ge
schreven dat Rush to jugdment (Haas
tige uitspraak) heet.
Twijfel
Zijn stelling is dat Warrens rapport zo
goed niet is als het lijkt. Warren stond
onder pressie van het Witte Huis om
vóór de verkiezingen van november 1964
gereed te zijn en volgens Lane is dat
goed te merken. Wat niet overeenkwam
met de al half-officiële veroordeling van
Oswald werd verwaarloosd en de nadruk
werd gelegd op wat wel strookte met die
theorie.
Lane beschuldigt de commissie er van
dat ze niet alle materiaal heeft gewogen,
maar slechts dat heeft.geselecteerd wat
haar te pas kwam. Dat hij dit in zijn
geen kwade kerel", zei de politie.
Arie bleef er bij dat het van de borrel
moest zijn gekomen. Maar de officier
kon er niet toe komen deze verdachte de
gevangenis in te sturen. Die mislukte va-
kantie is al een flinke straf op zichzelf,
vond hij. Het moest maar met een flinke
boete worden afgedaan.
De agent trad nu opnieuw naar voren.
Hij verontschuldigde zich omdat hij
graag iets wilde zeggen zonder aan de
beurt te zijn. En toen vertelde hij dat
Arie de hele strop zelf moest betalen.
De Ziektewet zal wel geen cent uitkeren,
omdat het een kwestie van eigen schuld
is, zei hij.
Nu zag de rechter vol mededogen op de
verdachte neer. „Drie dagen gevangenis
straf", besliste hij. „Maar voorwaardelijk,
met een proeftijd van een jaar. Als je
zorgt dat er het eerste jaar niets ge
beurt, gaat er een streep door". „En het
volgend jaar alleen maar melk drinken",
adviseerde de officier.
Willy H. Heitling.
Voor de balie:
Deze man verscheen voor de groene tafel
met het gevoel van „Er is toch geen recht
in de wereld". De wet had hem dwarsge
zeten vanwege de lindeboom voor zijn
venster. Die linde was daar groot gewor
den en tot grote omvang gekomen onder
het troetelend oog van de gemeente. Maar
hoe voorspoediger de linde wies, des te
duisterder werd het in de woning van
deze man. En na vele jaren besloot hij dat
er iets aan moest worden gedaan.
Hij ging naar de gemeente en vroeg of
men de boom wilde snoeien. Prompt
kwam er enkele dagen later een gemeen
telijk iemand kijken. En verder gebeurde
er niets. Toen ging hij opnieuw naar de
gemeente en schoof daar zijn ergernis on
der een loket door. Weer kwam iemand
kijken, nu uit een hogere loonklasse. En
weer gebeurde er niets.
Nu besloot de man dat er definitief een
einde aan moest komen. Hij begaf zich
naar het gemeentehuis en legde daar al
les uit, van de linde af tot zijn schemerige
voorkamer toe. De ambtenaar luisterde
meewarig en schreef alles op. Met de
voortvarendheid die onze gemeente eigen
is, werd de zaak nu aangepakt. Het duur
de slechts enkele dagen of er kwam een
deskundig persoon, beladen met papieren
kan onmogelijk veranderd worden. Dus
ontstaat de zelfde hoeveelheid materie, net
als de tweede fles. Komen die nu met el
kaar in aanraking, dan blijft er precies
niets over. Ze vullen elkaar op. Daarom
kan er ook niets gevonden worden. Alleen
een gat, waarin zich dat hoogst merk
waardige proces heeft afgespeeld.
Bombardementen
Het is ook niet uitgesloten dat de aarde
wordt bekogeld met stenen anti-materie.
De meeste zullen wel te klein zijn, om
gevaar op te leveren, maar er kan een ge
bied in het heelal zijn, waar wij doorheen
moeten, en waar veel anti-materie is.
Men moet namelijk niet vergeten dat wij
met ons zonnestelsel deel uitmaken van
een melkwegstelsel, dat om zijn as draait.
In 200.000.000 jaar draait het eenmaal
rond. En wij bevinden ons in een buiten
gedeelte er van. Omdat het welkwegstelsel
zo enorm groot is, leggen wij een heel
lange weg af, waarbij we eventueel door
gebieden moeten, waar heel veel anti-ma
terie kan zijn. We moeten maar hopen, dat
we er nooit dicht genoeg bij komen, om
in een kosmische ramp te belanden.
A. C. J. Flantua.
(Nadruk verboden)
eigen boek ook doet is duidelijk, maar
het verschil is natuurlijk dat het hem
als advocaat wel past zich te concentre
ren op al wat twijfel kan wekken aan de
schuld van zijn cliënt, terwijl de com
missie gehouden wasobjectief te oor
delen.
Lane legt de nadruk op een aantal merk
waardigheden. Sommige er van zijn vrij
simpel weg te praten, zoals het feit dat
sommigen meer schoten hoorden dan de
officiële twee: de moord geschiedde tus
sen hoge huizenblokken en er waren van
zelfsprekend echo's.
De raadsels
Hoe kon een man op grote afstand een
signalement geven van Oswald die bo
vendien nog veel hoger stond En hoe
kon Oswalcï de politieman Tippet neer
schieten, wanneer hij maar kort daar
voor vele kilometers verderop was ge
signaleerd
En hoe zit het met de wonden Vol
gens de dokters was een kogel van voren
Kennedy's nek binnengedrongen, wat er
dus op zou moeten wijzen dat ook van
vorenaf geschoten moet zijn. Oswald
schoot van achteren op de auto. Pas later
hebben de artsen verklaard zich vergist
te hebben bij hun haast om te pogende
president in leven te houden, maar waar
zijn dan de röntgenfoto's Die zijn inder
daad onvindbaar. Ook de commissie
heeft ze niet gezien, omdat opperrechter
Warren dit „te onsmakelijk" vond.
Lane haalt verder aan dat een kogel die
een rib van gouverneur Connally verbrij
zelde en daarna nog eens zijn pols, toch
vrijwel gaaf op de grond werd gevon
den. Kan dat nu? Er schijnen proeven
gedaan te zijn die uitwezen dat dit in
derdaad kon, maar in tegenstelling tot
de commissie gelooft Lane er niet erg in.
Toevalligheden
Lane haalt er bij dat sommige getuigen
die door de commissie graag geloofd
werden, een niet zo betrouwbare staat
van dienst hebben. En een grote rol
speelt bij hem ook dat een man die ver
klaarde dat de wegrennende moordenaar
van agent Tippet helemaal niet op Os
wald leek, kort daarop werd beschoten.
De van deze schoten verdachte werd los
gelaten op getuigenis van een strip-tease-
danseres, die in dienst was geweest
vannachtclubeigenaar Ruby, de zelf
de man - naar hij zeide uit woede - Os
wald neerschoot in het politiebureau van
Dallas.
En de danseres zelf werd opgesloten om
dat ze door al te uitbundig leven de open
bare orde verstoorde. In de cel zou ze
plotseling genoeg hebben gekregen van
het leven dat ze zo lustig leidde en zich
van kant hebben gemaakt. Dat zijn in
derdaad vreemde toevalligheden, daar
heeft Lane gelijk in; maar het toeval is
nu eenmaal wel vaker vreemd.
Nader onderzoek
Ongetwijfeld zijn er een paar punten in
Lanes boek, die dc verdenking wettigen
dat de commissie het zich af en toe om-
dervville van de tijd iets gemakkelijker
heeft gemaakt dan nodig was. En dat
Earl Warren bijvoorbeeld geen genoegen
had moeten en ook niet had hoeven ne
men met Johnsons weigering om te ge
tuigen, overigens niet aan de commissie
en duimstokken en kennersblikken. Hij
mat de linde en het huis, hield zijn hoofd
scheef naar links en naar rechts, tekende
het een en ander op, en vertrok. Overi
gens gebeurde er ook voor deze derde
maal verder niets.
Deze man was een fatsoenlijk burger, en ie
mand die niets liever doet dan wandelen
op de paden der wet, zich vermeiend in
de zegeningen der democratic. Hij nam
zich voor geen vierde maal naar het ge
meentehuis te gaan. Hij besloot nu een
brief te schrijven, want er werd toch aan
de riolering gewerkt in zijn straat. Nu
kon er meteen iets gebeuren aan die lin
deboom, dacht hij naïf. Hij nam een vel
briefpapier, bedrukt met zijn naam en
adres. Hij schreef daarop aan de edelacht
bare heer wethouder hoe het stond met
die linde. En hij vroeg eerbiedig of het
obstakel kon worden besnoeid. Maar ant
woord kreeg hij niet. Met opgestoken zeil
ging hij toen de vierde maal naar het ge
meentehuis, ditmaal om te vragen waar
om de edelachtbare wethouder geen ant
woord had gestuurd. Daar liet men hem
zijn brief zien. Hij had vergeten er zijn
handtekening onder te zetten. „De ge
meente antwoordt niet op anonieme brie
ven", zei men. Dat er een gedrukt brief
hoofd boven stond, deed daar niets aan
af.
Daarop narn de man de snoeischaar ter
Er bestaat vermoedelijk geen stof, die
zo tot de menselijke verbeelding spreekt
als goud. Dat is al zo'n zesduizend jaren
het geval. Opgravingen hebben aange
toond, dat gedurende de achter ons lig
gende eeuwen talloze volkei*en met dit
edele metaal wisten om te gaan, getuige
de vaak weergaloos fraaie voorwerpen,
zoals drinkbekers, halskettingen en tal
van andere sieraden en gebruiksvoorwer
pen, welke men op diverse plaatsen in de
wereld heeft aangetroffen.
De prijs van het goud bedraagt vijfen
dertig 'dollar per „troyounce" (31.1035
gram) of 4.073,50 per kilogx-am. Deze
theoretische goudprijs werd in 1934 door
de Verenigde Staten vastgesteld en woi'dt
overal ter wereld erkend. Goud speelt
bij handelstransacties tussen landen on
derling een bijzonder belangrijke rol; de
grote internationale banken bewaren hun
goudstaven in kluizen ter dekking van
het papier-geld.
Goud is een metaal met vele merk
waardige eigenschappen. Het is bestand
tegen de verwoestende werking van de
tijd en de inwerking van de lucht, water
en de meeste bijtende en invretende stof
fen. Daarnaast is het zeer gemakkelijk te
verwerken. Zo heeft men uiterst dunne
bladen van goud met een „dikte" van
l/10.000ste millimeter geklopt. Een troy
ounce goud kan tot een lange draad van
zesenvijftig kilometer worden getrokken
zonder te breken, aldus het maandblad
„Het Beste", dat een reportage aan dit
belangwekkende metaal heeft gewijd.
In gouden sieraden staat vermeld hoe
veel goud er in is verwerkt. Hiervoor
wordt de term karaat gebezigd. Vieren
twintig kaï'aat is zuiver goud. Een acht
tien karaats ring bestaat dus uit achttien
delen goud en zes delen ander metaal.
WONDERLIJKE TOEPASSINGEN
Men heeft het goud voor de meest uit
eenlopende doeleinden gebruikt. Zo liet
een van de Russische tsaren een gouden
vlo construeren, die bovendien nog kon
springen; een nogal wonderlijke toepas
sing.
De stad Athene bekroonde haar Akro-
polis met een gi-oot gouden ivoren beeld
van Athene, de beschermgodin van de
stad, wier gouden kleed meer dan een
ton woog. Helaas zijn de meeste kunst
uitingen in goud verdwenen, maar de he
dendaagse bezoeker van het Egyptisch
Museum te Cairo kijkt met stijgende ver
bazing naar de massief gouden doodkist
van Koning Toetaiichamon, die een leng
te van 188 centimeter heeft en 1111 kilo
gram weegt.
Een van de nieuwste toepassingen van
goud is zonder twijfel de vergulde „na
velstreng", die de Amerikaanse astronau
ten tijdens hun uitstapjes met de capsule
verbindt, wanneer zij gedurende de vlucht
de cabine verlaten. Deze gouden di-aad
blijft hen dan van zuurstof voorzien.
Men heeft het goud al vroeg aange
wend voor het slaan van munten als be
taalmiddel. Het was Koning Gyges van
Lydië, die in 650 voor Christus de aller-
meegedeeld door de president, maar door
een van zijn medewerkers.
Het kort geleden verschenen en beperk
ter Inquest (Onderzoek) van E. J. Ep
stein en het boek van Lane vormen
zelfs niet samen een redelijk argument om
sterk te twijfelen aan de slotconclusie
van Warrens commissie. Het gaat in de
V.S. echter wel nieuwe nadruk geven aan
de al veelvuldiger geuite wens dat de
moord toch nog eens verder wordt on
derzocht opdat niet de minste twijfel
over kan blijven.
Er zijn al vele geruchten geweest, van
dat de Russen er achter zaten, of dat het
een complot was van uiterst xechtse ele
menten. Zolang er enige speelnximte gela
ten wordt voor dergelijke roddels blijft
het gevaar bestaan dat ze op een gege-
I ven moment een onfrisse politieke rol
gaan spelen. En dat is zeker het laatste
wat men in de V.S. zal wensen.
(Nadruk verboden)
hand, klom in de boom en maakte er in
enkele uren een uit zijn krachten ge
groeide hyacint van; een soort van knot-
linde. Nu werd de gemeente plotseling ac
tief. Zij stuurde een politiedienaar, en die
gaf de man een proces-verbaal wegens
vernieling van een gemeentelijke linde.
„Ja", zei de officier, ,,'t Is mij andersom
overkomen. Er kwam een gemeentewei-k-
man zeggen dat ik mijn boom moest
snoeien. Maar twee dagen later hoefde het
al niet meer. De gemeente had het zelf al
gedaan, en de trots van de buurt is ver
anderd in een soort Venus van Milo. Nu
ben ik een ouderwets man. In mij leeft de
gedachte dat de gemeente niets weder-
rechtelijk doet. Daarom heb ik het wet
boek opgeslagen en zie: art. 714 van het
Burgerlijk Wetboek spreekt over ellen en
palmen, maar zegt ook dat er onder be
paalde omstandigheden na aanzegging
moet worden gesnoeid. Maar als de ge
meente mijn boom mag snoeien, dan mag
de verdachte ook de boom van cle gemeen
te snoeien. Daarom eis ik vrijspraak."
De rechter was het er mee eens en de
snoeier werd vrijgesproken. Hetgeen ove
rigens geen vrijbrief is om van alle ge
meentelijke bomen rietstengels te maken.
Kijk liever eerst art. 714 B.W. na als u
zoiets zou willen.
Willy H. Heitling.
(Nadruk verboden)
eerste gouden munten liet slaan. Deze
hadden de vorm van limabonen en toon
den aan een zijde de afbeelding van een
leeuw: het wapen van de koning.
Er bestaan nog enkele van deze oude
betaalmiddelen, die thans echter een
waarde van ruim vijfduizend gulden per
stuk hebben.
GOLDRUSH
De beroemde Amei'ikaanse goldrush
begon op een dag in januari van het jaar
1848 toen James W. Marshall een hoed
vol glinsterende korrels uit de rivier de
American bij Coloma haalde. Tachtigdui
zend mensen trokken in het jaar daarna
in de richting van het Westen, waarvan
er sommigen vijftig dollar per dag ver
dienden met het wassen van goud. Toch
is de grootste goudklomp niet in de Ver
enigde Staten maar in Australië gvon-
den. Het is de „Welcome", die tien jaar
na de Amerikaanse goldrush, in 1858, in
Ballarat in Victoria werd ontdekt. Deze
goudklomp woog meer dan tweeënzeven
tig kilogram. Alhoewel men thans door
middel van kernsplitsing op kunstmatige
wijze goud kan maken, is dit systeem zo
kostbaar, dat het op die manier verkre
gen edele metaal duurder is dan het ge
dolven erts. Vandaar dat de mens voor
lopig tevreden zal moeten zijn met de
bescheiden voorraden goud, die de natuur
de mensheid heeft geschonken.
Voor de balie
„Onze welvaart en onze beschaving", riep
de spreker uit, „zij zouden niet kunnen
bestaan zonder onze techniek De spre
ker riep nog veel meer. Maar de rest van
zijn woorden ging verloren voor een der
toehoorders, linke Thomas genaamd, die
zich nadenkend achter het oor krabde,
de zaal uit sloop, en in een kroegje diep
ging zitten nadenken.
Linke Thomas is een van onze beken
den. Wij weten nog hoe hij jaren geleden
begon met kleine oplichtinkjes. Daarna
heeft hij een grootse carrière gemaakt.
Zijn oplichterijen leverden steeds grotere
bedragen op. Ook steeds grotere gevange
nisstraffen trouwens. Maar de laatste tijd
werd linke Thomas zo door de politie in
de gaten gehouden dat er weinig meer te
versieren viel.
Techniek en welvaart; dat schijnt hij na
die lezing in zijn hoofd te hebben gehou
den. Enkele dagen later zagen twee
agenten in burger hem op de automarkt
scharrelen. „Wat zou die hier moeten
vroegen ze zich verbaasd af. En hun ver
bazing steeg toen zij bemerkten dat linke
Thomas voor luttele tientjes eigenaar
werd van een voorhistorische motorfiets.
Dat was de uiting van techniek die hem,
Thomas, welvaart moest brengen. Maar
de agenten hadden helderziende moeten
zijn om dat te weten. Zij rapporteerden
het zonderlinge voorval, en omdat de
eerste tijd niets bijzonders bleek vergat
men de motor van linke Thomas maar
weer.
De eigenaar zelf echter geraakte tot
grote activiteit. Hij poetste en verfraaide
de motor. Hij haalde zelfs een rijbewijs,
wat tegenwoordig niet gemakkelijk is.
En daarna ging hij grote tochten maken.
Men zag hem 's morgens bijtijds wegrij
den. 's Avonds laat, en soms pas de vol
gende morgen kwam hij terug.
Dat bleef de politie verontrusten. Een
groot reiziger is deze man nooit geweest.
Zijn trips beperkten zich over het alge
meen tot het vervoer op staatskosten
van de ene gevangenis naar de andere.
Men trachtte na te gaan waar hij heen
reed. Maar elke dag nam hij een ander
reisdoel. Het meest zorgwekkende was
wel het feit dat Thomas in de zelfde tijd
in goede doen ging verkeren. Aan een re
chercheur, die eens voorzichtig infor
meer-de, verklaarde hij zonder blikken of
blozen, dat hij nog steeds bezig was de
uitgaanskas van zijn laatste straf op te
maken. Hetgeen niemand geloofde.
Tot op een kwade dag de schoonmoeder
van een van de agenten jarig was. Die
schoonmoeder woonde wel vijftig kilo
meter ver. Wat verveeld keek de felicite
rende agent tijdens de verjaarsvisite in
het plaatselijk krantje. En wat viel hem
op Een kort berichtje. Mevrouw T. had
bij de politie aangifte gedaan van op
lichting. Iemand was bij haar geweest
met een kapotte motoi'fiets. Hij had vier
tientjes geleend om dc motor te laten
reparexen. Vervolgens was hij verdwenen
en niet teruggekeerd.
De agent stortte zich naar buiten, onder
de vei'baasde blikken van zijn schoon
familie. Via de plaatselijke politiek rende
hij naar mevrouw T. „Het signalement
riep hij. „Was was het voor een motor?"
De techniek had linke Thomas geen wind
eieren gelegd. Na een oproep in de
streekbladen kwam men aan een totaal
van enkele duizenden guldens, allemaal
geleend met het zelfde smoesje: repara
tie van de oude motor. En dc meeste be
nadeelden zullen wel geen aangifte heb
ben gedaan.
Nu is het uit met Thomas en de techniek.
Zij hebben hem voor de grote rechtbank
gebracht, en hij is ter beschikking van de
regering gesteld. Voorlopig gaat hij naar
een inrichting. Met de trein.
Willy IT. Heitling.
(Nadruk verboden)
