DE GULLE Mil VU SE MIK H
Druk beiochte jubileumvergadering
„Jong Hollen"
Loop der bevolking
Wereldvenster
KRIJGT GOUMATEfl-MMMK EED
„WORGT VERVOLGD"?
Arbeidsreserve
gewest Deventer nam niet
abnormaal toe
Prachtige successen voor
Jan Müller
Filmnieuws
ia eerste viool
Schietwedstrijden
HOT/TENS NIEUWSBLAD
Op 22 januari komen de Amerikaanse
republikeinen bijeen om eens te zien hoe
het nu moet.
Hun kandidaat, Barry Goldwater, is
grandioos verslagen en daarmee heeft de
partij een zware klap .gehad.
Maar Goldwater is van mening, dat de
partij zich nu ook verder aan hem moet
toevertrouwen en zich verder moet ont
wikkelen tot een echt „conservatieve"
partij.
Zal dat gelukken?
Iemand heeft eens gezegd, dat het eni
ge verschil tussen de democraten en re
publikeinen in Amerika is, dat het éne
varken met zijn poten in de trog staat en
het andere varken staat te wachten op
zijn beurt. Met andere woorden: de fei
telijke tegenstelling is, dat de één aan
de regering is, met de vele daaraan ver
bonden voordelen, en de andere niet.
De oorsprong van het verschil ligt in
de historie en doet nu nauwelijks meer
terzake. In later tijd kon men zeggen, dat
de republikeinen de partij vormden van
het grootkapitaal, de democraten die van
de kleine boeren en de burgers. Lange
tijd hebben de republikeinen geregeerd.
Een tijd, waarin het ging om „free en
terprise" (vrije onderneming) en „Sur
vival of the fittist" (het recht van de
sterkste). In bepaalde perioden is daar
van schandelijk geprofiteerd. Men slob
berde uit de staatsruif naar welgevallen.
Met Roosevelt kwamen :de democraten
aan bod en ging er een andere wind waai
en, vooral dank zij de crisisellende, die
duidelijk aantoonde, dat het op den duur
niemand goed gaat wanneer een grote
bevolkingsgroep gebrek lijdt. Met een
onderbreking in de Eisenhower-periode
(vooral door de persoonlijke populariteit
van een groot generaal, die een zwak
staatsman bleek te zijn) zijn de demo
craten. sindsdien de baas geweest.
HET „EIGEN GEZICHT".
In de zin als hierboven genoemd, is de
republikeinse partij lange tijd een „con
servatieve" partij geweest, die zich kant
te tegen overheidsbemoeiïng op ieder ge
bied, o.a. ook op dat van de sociale voor
zieningen.
Vanzelfsprekend bestaan die gevoe-
lens nog wel (ook in de rijen der demo
craten), vooral bij mensen, die goed voor
zichzelf kunnen zorgen of wier voorge
slacht goed voor hen gezorgd heeft. Ook
het oude isolationisme (Amerika eerst!)
speelt nog altijd een rol. En dan is daar
bij gekomen het onbehagen in brede
kringen (en niet alléén in het Zuiden)
over de kwestie van het burgerrecht, dat
vele negers tot nu toe alleen in naam
hadden.
De republikeinse partij moest de ver
kiezingen winnen en daartoe moest zij
anders zijn dan de democraten. Men had
thans geen Eisenhower; alléén figuren
van hét tweede plan. Tóen kwam de
kleurige figuur van Barry Goldwater, die
profiteerde van de verwarring in eigen
gelederen door de gehele republikeinse
conventie in zijn zak te steken. Hij werd
o.a. gesteund do.or het -grootkapitaal van
het Oosten (San Francisco, Los Angeles),
dat wel eens èen einde wilde zien aan de
hegemonie van het Westen (van New
York tot Washington). En Barry Gold
water verklaarde zich openlijk conser
vatief, meende, dat de republikeinse par
tij een „eigen gezicht" moest hebben dooi
er i-ond voor uit te komen, dat zij een
conservatieve pai-tij was. Hij heeft de
verkiezingen verloren, maai-, zo zegt hij,
23 miljoen mensen hebben zich vóór mij
verklaard en zijn dus conservatief;" dus
moet de partij in dit spoor doorgaan, en
dus zal ik haar leidsman moeten blijven.
DE 23 MILJOEN.
De werkelijkheid is, dat velen republi
keins hebben gestemd omdat de partij,
die wint, hun hun baantjes wil laten be
houden of hun baantjes geven. Anderen
hebben het uit trouw aan de partij ge
daan. Velen lieten zich leiden door de
gedachte, dat Barry Goldwater veel dich
ter stond bij de „blanke suprematie" dan
bij de burgerrecht-politiek en dat, werd
hij president, de aloude republikeinse
voorkeur voor eigen-baas-zijn der af
zonderlijke staten er toe zou leiden, dat
met name de oude slavenstaten de wet
op de burgerrechten ongestraft zouden
kunnen saboteren. Voorts waren er vele
van die in de politiek liefhebberende
Amerikaanse dames, die Barry een schat
van een man vonden, en dan was daar
die grote, moot van mensen, die constant
ontevreden zijn en altijd bereid zijn het
met nieuwe bezems te proberen. Van al
die stemmers aan te nemen, dat zij prin
cipieel conservatief zijn, is wel erg opti
mistisch, maar Barry Goldwater is nu
eenmaal een optimist en weet op die ma
nier zijn grote nederlaag nog in een over
winning voor zijn ideeën om te zetten!
De leiders, die. door hem aan de kant
zijn gezet, zinnen echter op terugkeer.
Zij zeggen, dat de republikeinse partij
geen conservatieve partij is en de feiten
g;even hun gelijk, want er is natuurlijk
in de partij altijd en sterk conservatief
element geweest, maar dat had nooit de
bovenhand. Indertijd was senator „Bob"
Taft het symbool van deze gezindheid en
hij stak kwalitatief met kop en schou
ders boven -een man als Goldwater uit,
maar hij heeft het zelfs binnen de eigen
partij nooit tot ipresidents-kandidaat
kunnen brengen.
Het stichten van een derde partij is
gewoon een schrikbeeld, want dan zou
één grote, ongebroken democratische
partij tegenover twee kleinere staanen
alle verkiezingen op haar sloffen winnen,
alle baantjes in de wacht slepen en de
republikeinen, conservatief of progres
sief, zouden nergens meer zijn.
Er zit dus niet anders op, dan op 22
januari de strijd aan te binden en uit te
maken of de partij het vaarwater van
Goldwater zal kiezen, dan wel in veili
ger water, maar moeizaam en met tegen
wind, koersen naar herstel van de oude
verhoudingen. Zij hebben er vier jaai
de tijd voor; dan treedt Johnson af en
zal men een kandidaat èn een program
moeten hebben gevonden om opnieuw de
strijd te kunnen aanbinden.
Maar voor zoiets is vier jaren een kor
te tijd!
De verwachting, dat de geregistreerde
arbeidsreserve aan mannen ten gevolge
van het winterseizoen zou toenemen, werd
blijkens het overzicht over de maand de
cember van het gewestelijk arbeidsbureau
Deventer inderdaad bewaarheid. Toch kan
deze stijging van het geregistreerde aan
bod (200229) gezien de ingevallen
winter niet abnormaal worden genoemd,
daar de toename naast enkele landarbei
ders en vertegenwoordigers in hoofdzaak
bouwvakarbeiders en losse arbeiders be
treft,, die bij werkbaar weer wel spoedig
herbemiddeld zullen worden. De mutaties
in de overige bedrijfsklassen waren van
geringe betekenis.
Vergeleken met het aanbod per ultimo
december 1963 valt een stijging van 26
waar te nemen (203229), welke stijging
bijna in zijn geheel is terug te brengen
op een verhoogd aanbod van minder
geschikte arbeidskrachten (95119).
Indien de komende maand het win
terweer blijft aanhouden moet op een
verdere stijging van het aanbod gerekend
worden.
De geregistreerde vraag daalde afgelo
pen maand niet onaanzienlijk van 831 tot
677. Deze daling is in de eerste plaats te
rug te brengen op een door het winter
seizoen verminderde vraag naar bouw
vakarbeiders (9029) en verder door te
werkstelling van een groot aantal Turkse
arbeidskrachten bij een textielfabriek.
Desondanks blijft de geregistreerde
vraag nog aanzienlijk en ligt beduidend
hoger dan in de overeenkomstige maand
van het vorige jaar toen er 517 aanvra
gen geregistreerd stonden. Van de huidi
ge vraag heeft 75% (507) betrekking op
jeugdige krachten jonger dan 19 jaar.
Het gespecificeerde overzicht van het
totaal beschikbaar aanbod ziet er als
volgt uit: Deventer 157 (147), Bathmen 2
(3), Diepenveen 12 (13), Holten 10 (8),
Olst 9 (4) en Raalte 39 (28).
Per 1000 loontrekkenden is dit aantal:
Deventer 11 (10), Bathmen 6 (8), Die
penveen 8 (9), Plolten 13 (10), Olst 5 (2),
Raalte 16 (12), van het gewest 11 (10),
van de provincie 20 (1.7) en van het Rijk
15 (14).
Zaterdag 16 januari 1965
In een feestelijke bijeenkomst, die don
derdagavond gehouden werd in café „De
Waag" van de heer J. Haverslag, heb
ben de leden van de vereniging „Jong
Holten", afdeling van de PJGO, hun 40-
jarig bestaan herdacht, waaraan half de
cember met een druk bezochte receptie
en een tweetal revue-uitvoeringen reeds
de nodige aandacht was besteed.
Tijdens deze jubileum-vergadering,
welke aanvankelijk onder leiding stond
van de tweede voorzitter, de heer Joh.
Bronsvoort, heeft de voorzitter, de heer
G. J. Beïdman, een overzicht gegeven
van de hoogtepunten uit de geschiedenis
van de afdeling, zoals hij dat ook reeds
op de receptie had gedaan en voorts ver
slag gedaan van de feestviering. De pen
ningmeester van het jubileumcomité, de
heer D. J. Jansen, kon de verheugende
mededeling doen, dat door de milde wij
ze waarop „Jong Holten" bij dit jubileum
bedacht is, een bedrag van ruim f350,-
kan worden gereserveerd.
De heer H. Kers, hoofdinseminator van
de Coöp. K.I'.-vereniging „Zuid-West
Overijssel"j heeft daarna een aantal
films vertoond van de fokveedagen, wel
ke in Holten en Bathmen gehouden wer
den en waar tussendoor ook enkele hu
moristische films werden gedraaid.
MEDEDELINGEN
Bij de aanvang van de vergadering
werden enkele mededelingen gedaan.
De excursie naar de Tweede Kamer
van de 'leden van Kring II (Holten) der
PJGO moest .worden uitgesteld tot de
tweede helft van januari of begin febru
ari, omdat de openbare behandeling van
de begroting van landbouw en visserij
niet eerder zal plaats vinden. Men kan
zich nu alsnog opgeven vóór 18 januari.
In de eerste week van februari zal
worden gestart met een toneelcursus,
welke in Holten zal worden gegeven
door de her Dekema uit Almelo.
Voorts werd bekend gemaakt, dat de
zomerexcursie van kring II naar het
Schwarzwald in Duitsland zal plaats
vinden in de laatste week van mei.
Op 28 januari organiseert het kiesdis
trict Markelo van de OLM in zaal Smit
„Bergruiter" Jan Müller, die op uitno
diging heeft deelgenomen aan een inter
nationaal indoor-concours-hippique te
Veendam, georganiseerd door de Stich
ting Ruitersport Noord-Nederland, heeft
de kans om zijn kollektie tropheeën aan
te vullen volledig benut. Hij werd met
zijn paard „Johny" tweede in het „Jacht-
springconcours", derde bij het „Puissan-
ce"-springen, vijfde in het springconcours
om de „Claas"-prijs' en eindigde in „Speel
uw spel" op de tiende plaats.
In het algemeen klassement Z-sprin-
,gen (vier onderdelen) werd hij geklas
seerd als de beste ruiter van de 41, die
aan dit concours deelnamen en hij 'kwam
in het bezit van twee wisselbekers. Te
vens kwam hij in het bezit van de me
daille, die het gemeentebestuur van
Veendam beschikbaar had gesteld voor
de ruiter, die de beste totaal-prestatie le
verde.
Deze week zondagavond draait in Ge
bouw „Irene" de veel gevraagde film
„Elvis in Acapulco". Een romantische
schlagerfilm in prachtige kleuren met in
de hoofdrol de wel bijzonder populaire
ster Elvis Presly, die in deze rolpent 15
nieuwe schlagers ten gehore brengt.
Deze vlotte pittige film, die zich gro
tendeels afspeelt in het betoverende Aca
pulco, biedt de toeschouwer alles wat hij
graag hoort en ziet.
Ook ontbreekt het in deze film niet
aan de nodige spanning en sensatie, want
Elvis moet bovendien zo af éri toe zijn
stevige vuisten ook nog gebruiken.
„Elvis in Acapulco" is een film die
overal een groot succes oogst en waar
van de jeugd ook' hier ongetwijfeld naar
hartelust zal genieten. Een bijzonder goed
programma dat een volle zaal zeer zeker
waard is.
door
L. VAN SCHOOTEN
7)
„Ik zal haar een leesplankje voor haar
Sint geven", beloofde Van Herpen, en
wendde zich met hernieuwde aandacht
aan het maal.
Sandra had wel voldoening van haar
gast Hij liet geen twijfel bestaan aan
zijn waardering voor haar kookkunst.
„Ik snap niet dat jij maar zo mager
blijft" zei hij tot Jaap.
„Dat komt door al het verdriet dat ik
van mijn kroost heb", legde de gelukkige
vader uit en liet geduldig de storm over
zijn hoofd gaan, want Olga en Yvonne
gaven op slag tekst en uitleg, hoeveel zij
wel met. hun vader te stellen hadden.
Sandra luisterde glimlachend toe;
„En nou een goeie 'sigaar", zei Jaap,
toen ze behaaglijk wegzakten in de fau
teuils in de voorkamer.
„En dan gaan we es zaken doen", voeg
de Van Herpen er aan toe.
„Is het erg privé?" informeerde Olga,
een bestraffende blik van haar moeder
negerend.
„Welnee kind, ik jaag je heus niet weg.
Hoe meer zielen hoe meer vreugd. En je
aldaar een bijeenkomst, waarin de heer
Slingerman van de KNLC zal spreken
ever: „De landbouwpolitiek in de EEG"
en waarvoor ook de leden van de PJGO
in kring -II zijn uitgenodigd.
Op 21 januari zal „Jong Holten" een
dansavond organiseren in het Stations
koffiehuis van de heer M. Kalf sterman.
In deze vergadering is voorts door de
secretaris van „Jong Holten", de heer M.
Rietberg, verslag uitgebracht van de na
jaarsvergadering van de PJGO, welke
op 21 november j.l. gehouden werd in
het Cultureel Centrum te Almelo.
Bij de vrijdagavond 8 januari in zaal
Vosman gehouden schietwedstrijden van
de schietvereniging De Eendracht" wer
den de navolgende uitslagen geboekt:
Vuurbuks comp.:
Groep A.: A. Vincent 47 pnt.; G. Tuitert
47 pnt. Groep B.: J. ten Dam 44 pnt.
G. Bannink 39 pnt.
Windbuks comp.:
A. Vincent 91 pnt; J. Bouwhuis 90 pnt.;
G. Jansen 89 pnt.; G. Tuitert 89 pnt.
Windbuks vrije baan:
J. Haan 35 pnt.; H. Paalman 35 pnt.;
W. Aaftink 35 pnt.; G. Jansen 35 pnt.
Windbuks comp. 18 dec. 1964.
J. Haan 92 pnt.; G. Jansen 90 pnt.;
A. Schuppert 89 pnt.
2
BOREN, BOREN,
ALMAAR WEER BOREN.
Even ten noorden van het nijvere Gro
ningen jaagt de wind ijskoud door de pol
ders. Het land is hier vlak. Een enkele
boerderij, wat tanende bomen en de slin
gerende linten van de wegen brengen af
wisseling in het landschap. Tot plotseling
het oog blijft haken bij een vreemd sta
ketsel van stalen binten, dat robuust om
hoog wijst naar de jagende wolken. Aan
de voet van de toren is op een terrein van
nauwelijks honderd bij honderd meter een
wirwar van glimmende buizen en tal van
bizarre constructies samengedrongen.
Hier, bij het tot voor kort nog volkomen
onbekende Slochteren, is de mens tot bij
na drie kilometer diep in de schoot van
de aarde doorgedrongen. Op zoek naar
mogelijkheden zijn steeds stijgende be
hoefte aan energiemogelijkheden te be
vredigen.
Het is gelukt. Hier is een van de groot
ste aardgasvoorraden van de westelijke
wereld ontdekt. Onder het rustieke pol
derlandschap schuilen enorme schatten.
Het zijn nuchtere mensen, die hier de rijk
dommen aan de aarde ontfutselen. Zij
werken met tabellen en formules, met
constructietekeningen en hard staal. Maar
wie hiermee als leek plotseling wordt ge
confronteerd, proeft de romantiek van de
ze harde, avontuurlijke arbeid. Hij mag,
bewapend met een witte plastic helm, die
in vergelijking met het zware staal dat
hem omringt, niet meer lijkt dan een hoed
van krantenpapier, de boortoren beklim
men. Beschut tegen de ijzige stormwind
door platen van golfmetaal waant hij zich
in een andere wereld. Een ploeg van vier,
in door de modder verkleurde overalls ge-
geklede mannen werkt koortsachtig, maar
met zekere, door de routine aangeleerde
handelingen om het boorschema vol te
houden. Steeds weer verdwijnen buizen
van twintig, dertig, meter lengte en slechts
een paar decimeter diameter in het gat,
waaruit modder (van het spoelwater) op
borrelt.
Hier, in de Groningse bodem, is een
diepte van bijna dertigduizend meter be
reikt. Een honderdtal meters van de boor
toren af staan, zwaar beschermd door
stevig metaalglas, zes constructies van
boomdikke buizen. Hier stroomt het gas
al vanuit de diepte beneden naar de zui
veringsinstallatie op het terrein. Het aard_
gas van Slochteren vindt zijn weg al naar
de Nederlandse huiskamers. Er moest
heel wat gebeuren voor het zover is kun
nen komen. Wat nu met een zeer grote
kans op succes op de boortoren hier in het
Groningse veld wordt gedaan, is de laat
ste jaren honderden malen in Nederland
verricht. Met kansen die heel wat minder
gunstig waren. In totaal zijn in Neder-
kunt er nog van leren!", lachte haar va
der.
„Ik dacht dat jij naar Suus Beyma
moest" herinnerde Sandra.
„Suus loopt niet weg" constateerde Olga
onverschillig.
Yvonne werd naar boven gestuurd om
dat „hele kleine beetje huiswerk" te ma
ken, en Sander moest naar de vriend van
het terrarium.
„Laat nou es zien die brief", beval Van
Herpen.. Een diepe rimpel trok recht bo
ven zijn neus, terwijl hij het aanbod van
de uitgever doorlas.
„Nou," zei hij, „daar trap je natuurlijk
niet in."
„Hoezo?" vroeg Jaap geschrokken.
„Dat lijkt nou wel heel aardig, maar
ten eerste is vijfhonderd gulden veel te
weinig, zélfs al schrijf je die veertig pa
gina's er nog bij, zoals meneer verlangt.
En dan zul je ook andere voorwaarden
moeten stellen, je moet zóveel hebben
per verkocht exemplaar... trouwens er
staan nog een paar bepalingen in, waar
over we met meneer Burgerhout wel eens
een woordje mogen praten."
Jaap keek teleurgesteld. Eigenlijk was
hij bang dat, als hij zoveel noten op zijn
zang had, de uitgever wel eens kon zeg
gen: ga maar naar een ander. En in zijn
hart was hij al dolgelukkig, dat de uit
gever het boek genomen had. Wanneer
De Holtense bevolking is in het jaar
1964 met 134 personen toegenomen en van
6248 op 1 jan. gestegen tot 6382 op 31
december j.l.
Op 1 jan. 1964 bedroeg het aantal mannen
en vrouwen resp. 3204 en 3044.
Ingekomen 148 m. en 145 vr., geboren 78
m. en 59 vr., een vermeerdering van 226
m. en 204 vr. totaal 430 personen.
Vertrokken zijn 112 mn. en 132 vr.,
overleden 31 m. en 21 vr., een vermin
dering van 143 m. en 153 vr. of totaal
296 personen.
Op 31 deceipber bedroeg het aantal
mannen derhalve 3287 en het aantal vr.
3095 of totaal 6382 personen.
In 1964 werden 53 huwelijken voltrok
ken en 2 echtscheidingen ingeschreven.
Er is geen aangifte gedaan van levenloos
geborenen.
Gevonden: metalen mandje; ringetje;
kinderwant.
Verloren: gouden damespolshorloge;
Butagas-pot; autoped; gouden dasspeld;
herenhandschoen; Grolse want; damesrij
wiel.
Inlichtingen dagelijks op het Groeps-
bureau der Rijkspolitie te Holten tussen
8 en 22 uur, doch NIET tussen 13 en 14
uur.
land door de BPM en de NAM tot nu toe
805 boringen geslagen. Meer dan de helft
hiervan (437) had plaats in de noord-oost
hoek van ons land, 228 in het westen,
rondom de lijn Den Haag-Rotterdam en
140 in de rest van Nederland.
In bijna vierhonderd gevallen is tot nu
toe de boorbeite] met succes door de on
dergrondse steenlagen doorgedrongen, 't
Is een redelijk cijfer. Maar het is onjuist
te zeggen, dat (dus) de kans op succes
bij een boring in Nederland 1 op 2 is.
Want het allergrootste deel van de borin
gen werd gedaan in de onmiddellijke om
geving van de plaatswaar een vooraf
gaande poging olie of gas had opgeleverd
en op een plek waarvan de geologen met
vrij grote zekerheid konden voorspellen,
dat het olie- of gasveld zich tot daar zou
uitstrekken. 1
Waarom heeft het zolang geduurd voor
dat men in Nederland wist, dat wij onze
eigen, nog onaangeroerde voorraden aan
olie en gas hadden? jWas het ongeloof?
Onbekendheid met de mogelijkheden?
Waarschijnlijk een- kèinbinatie van beide.
Het onderzoek naar l<3e geologische om
standigheden in ons land kwam pas na
1945 öp gang. Waari^iimen vooral belang
stelde, was de „structuur van de geplooi
de ondergrond", een ;wat wereldvreemde
term, die echter duidelijker wordt als
men weet hoe olië' of aardgas wordt ge
vonden.
De geleerden zijn het er nog niet pre
cies over eens hoe olie en gas ontstaan,
maar mén neemt aan, dat in ieder geval de
microscopisch kleine eencellige wezen
tjes, die de zee bevolken, het beginstadium
vormen van het proces. Na hun dood zin
ken deze piepkleine organismen haar de
bodem. Meestal worden zij daar door de
in het water aanwezige zuurstof en bac
teriën „afgebroken". Soms echter heeft
de zee plaatselijk een zuurstofgehalte, dat
lager is dan normaal, in ieder geval te
laag óm resten van de organismen „op te
ruimen". Deze vermengen zich met het
slib, dat door rivieren wordt aangevoerd,
laag op laag stapelt zich zo op de zeebodem
op. De onderste lagen krijgen het daarbij
steeds zwaarder te verduren. Zij komen
dieper te liggen, worden samengeperst,
hun temperatuur stijgt. Als de tempera
tuur voldoende hoog is, worden de orga
nische resten langzaam omgezet in het
ons bekende olie en gas.
Het is vanzelfsprekend geen kwestie
van een paar weken. De olie, die in Ne
derland nu wordt aangeboord, is gevormd
in het Krijt, de geologische naam voor
een tijdperk, dat rond honderd miljoen
jaren achter ons ligt. Het plankton, dat
in die tijd rondzweefde in de zee, die toen
een groot deel van het huidige Europa
bedekte, stoken wij nu in onze oliekachel.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
hij hem helemaal geen honorarium ge
boden had zou hij het misschien nog ge
accepteerd hebben.
Van Herpen schéén zijn gedachten te
raden.
„Verkijk je nou niet op de schrijvers
glorie", zei hij. „Schrijvers moeten ook
leven. Maar wees gerust een beetje ma
terialistisch. Je naam in gouden letters
op de band, daar kan de molen niet van
draaien. De uitgever doet het ook niet uit
naastenliefde."
„Ach", zei Jaap, „Ik heb het maar zo
voor de aardigheid geschreven, dat weet
je wel. Niet om er wat mee te verdienen".
„Dat weet ik ook wel, maar als de uit
gever er nou alles aan verdient en jij
niks, dan vind ik dat toch de omgekeer
de wereld."
„Zou de uitgever er wel zo veel aan
verdienen?" vroeg Sandra spits.
„Maak u daarover maar geen zorgen,"
stelde Van Herpen gerust.
„Maar het is toch zo mooi voor Jaap...
voor de eerste keer al? En hij heeft toch
nog helemaal geen naam? Er komen iede
re week nieuwe boeken uit. En..."
„Mevrouw", Van Herpen zag haar
scherp aan, „dit is geen boekje van
twaalf in een dozijn. Hoewel het een eer
steling is, 'of juist omdat het een eerste
ling is, is het een uitstekend boek. De
grootste moeite voor een schrijver is dan
ook meestal een tweede boek te schrij
ven dat net zo goed is als zijn eerste. Dik
wijls zoeken ze het dan maar in een ver
volg".
„Je kunt er ook een trilogie van ma
ken", lachte Olga, „dan kun je voorlo
pig voort."
„Gertjan, Gertjan wordt man, Vader
Gertjan..."
„De zoon van Gertjan, de zoon van
Gertjan wordt vader, de kleinzoon van
Gertjan," hielp Olga, „h la Joop ter Heul".
„Jé hebt ze allemaal gelezen, van Joop
ter Heul", beschuldigde Van Herpen.
„Ach," ze haalde erg volwassen haar
schouders op, „de zonden van mijn jeugd".
„Moet je dat kind horen," spotte Jaap.
„Net door haar melktandjes heen."
„Maar," hield Sandra vol, „u zegt nu
wel dat het zo'n uitstekend boek is, maar
de uitgever ziet het toch blijkbaar niet zo.
Anders had hij wel een hoger honorarium
gegeven."
„Misschien ziet hij het niet zo," ant
woordde Van Herpen, „maar Burgerhout
is niet op zijn achterhoofd gevallen. Aan
de andere kant neemt hij natuurlijk zo
min mogelijk risico. Je kunt het: altijd
proberen met die vijfhonderd piek, het
is een onbekende auteur, zonder erva
ring misschien trapt hij er in. Blijkt dan
dat het boek gaat, dan zit de uitgever
met die eerste druk al zó goed, en dan
valt er bij een tweede altijd nog te praten,
nietwaar?"
„U bent blijkbaar goed op de hoogte."
„Ik weet er wel iets van ja". Hij zei liet
zonder een zweem van opschepperij en
toch had Sandra het gevoel dat ze door
hem op haar plaats werd gezet.
„Jaap," zei Van Herpen, „we gaan er
samen heen. Kijk es, het hangt er nou
maar helemaal van af hoe dit boek wordt
gemaókt. Eén boek wordt geen succes
doordat allen, die het gelezen hebben zeg
gen, „dat is mooi, dat moet je lezen!" Nee,
je moet de mensen vertellen dat ze het
kopen moeten, omdat het zo mooi is, dat
ze niet bij zijn, wanneer ze het niet gelezen
hebben."
„En wie moet ze dat vertellen?"
„De recensenten, de uitgever in zijn
reklame. Als Burgerhout dit goed speelt,
kan dit voor hem hét boek van het jaar
worden. Maar hij moet er met zijn neus
opgedrukt worden. En ja, hoe gaat dat
dan... interviews met de schrijver, le
zingen straks, de radiolui moeten er op
attent gemaakt worden..."
„Ik vind dat een boek door zijn eigen
verdienste omhoog moet komen en niet
door reclame", meende Sandra koeltjes.
Die van Herpen ging haar hoe langer hoe
meer tegenstaan.
(wordt vervolgd)
