Van het erf der Kerk
Managersziekte een fabel?
gesleten
Fm. TltJLES
Voetbal
Gemis aan routine oorzaak
kleine nederlaag
3N BET BLRD
E.H.B.Q.-nieuws
DROPPING
met verrassing
Trots
op
uw
eigen
plaats
Toon dat
dan ook
in uw
waardering
voor uw eigen
plaatselijke
krant
fe:
eens schudt het leven
je wakker
Zaterdag 10 oktober 1964
IIOLTENS NIEUWSBLAD
Drs. J. Arts: Heiko Oberman
op het concilie
Een vermelding in het Amerikaanse
weekblad „Time" vorige maand vestigde
de aandacht op de waarnemer voor de
Wereldraad van Congregationalisten op
het concilie, de uit Nederland afkomstige
Amerikaan Prof. Dr. Heiko A. Oberman.
Met als ondertitel (gelijkend op die van
het Time-artikel: What Mary means to
Protestants). „Zo ziet een protestant Ma
ria en de joden" geeft Drs. Arts in het
R.K. blad „De Nieuwe Linie" een beeld
van deze begaafde Nederlander, die nu
hoogleraar is aan de universiteit van Hai--
vard en geeft ook enige van zijn stand
punten weer over de zaken, die in het con
cilie aan de orde zijn of komen. Verrast
was Prof. Oberman er over, dat in de eer
ste zitting van het concilie bleek, dat de
nieuwe theologie blijvend tot gelding
kwam. Daarbij mag er volgens hem niet
over gespeculeerd worden hoeveel van de
nieuwere opvattingen aanvaard zal wor
den. Dat is niet de zaak van de theologen
maar van de vergadering. De theoloog
moet (profetisch) zijn standpunt uiteen-
zetten.
In de concilie-discussie over Maria was
Prof. Oberman natuurlijk dankbaar voor
de uitspraken van mannen als kardinaal
Bea, kardinaal Légèr en kardinaal Al-
frink.
Waar is de Harvard-professor op het
ogenblik vooral mee bezig? Weer een ver
rassing: met de joden. Deze Nederlander
in Amerika wordt diep bewogen door de
christelijke vraag omtrent de joden, naar
aanleiding van de teksten die ter concilie
vergadering naar voren kwamen. In die
teksten wordt thans de uitnodiging aan
de joden gericht binnen te gaan in deze
katholieke Kerk.
De uitnodiging om alles wat joods is op
te heffen, de levende historische groot
heid, de synagoge, de gebruiken, „zal zon
der twijfel de gevoelens van de joden
diep beledigen", schrijft „The American
Jewish Committee". Bovendien houden
de zinnen dat christenen moeten verge
ven zoals Jezus allen aan het kruis ver
gaf, altijd de beschuldiging zelf in en
staande.
En dat niet het hele volk schuldig was
aan de dood van Jezus, klinkt bijna als:
niet het hele Duitse volk was schuldig
aan de dood van miljoenen. En rabbi
Abraham Heschel schrijft: „we worden
uitgenodigd alles op te geven waarvoor
eeuwenlang ons volk zulke hoge prijs in
lijden en martelaarschap heeft betaald".
En wie zal ongevoelig blijven?
„Tot op de dag van vandaag zwoegen
we in vrome overgave om onze kinde
ren op te voeden in de wegen van de
Torah".
Beter niets dan dit dan deze concilie
tekst die de synagoge alleen maar pijnigt,
denkt degene die niet alleen bewogen is
door de joodse geschiedenis, maar die ook
diep gevoelig is voor de betekenis van het
jodendom voor het Evangelie zelf. Is niet
het Nederlands episcopaat, op wiens ter
ritoir de bloeiendste joodse gemeenschap
pen hebben bestaan (van verschillende
herkomst, omdat men eeuwenlang wist:
in Nederland vinden we vrijheid) bijzon
der aangewezen om zich over deze pro
blematiek mei geestelijke inzet te buigen?
In het bisdom Breda zijn grote joodse
kerkhoven, omdat de Belgische joden
daar hun doden begroeven. Deze vragen
durft prof. Heiko Oberman niet te stellen.
Hij herinnert zich wel de vriendschap tus
sen zijn vader en kardinaal De Jong. En
hij besluit: „Waarschijnlijk zal een dieper
doordringen in de theologische betekenis
van het jodendom zowel de katholieke als
de protestantse Kerken in een nieuw ge
bied van oecumene brengen. Dat moeten
alle christenen steeds beter gaan besef
fen".
Ds. A. de Wilde: De hereniging van
Gereformeerden en Hervormden in
vors- en vogelperspektief.
Zowel van boven af, in de grote lijn
overziet Ds. De Wilde in net weekblad
voor vrijzinnig 'protestanten „Kerk en
Wereld" de huidige situatie met betrek
king tot de mogelijkheden van hereniging
van gereformeerden en hervormden (vo
gelperspektief) als vanuit de dagelijkse
Veel minder overzichtelijke praktijk (kik-
vorsperspektief). Vooral op dit laatste
vlak zijn er nog velerlei belemmeringen:
onverschilligheid, gemakzucht, wantrou
wen en afkeer, plaatselijke veten en per
soonlijke grieven, die een rol spelen. Ten
slotte noemt schrijver dan nog een heel
moeilijk punt voor de gereformeerden:
de links-vrij zinnige groep in de Her
vormde kerk, die ook voor vele „ruimere"
gereformeerden een struikelblok blijft op
de weg naar hereniging.
Hierover zegt Ds. De Wilde:
Men zal echter moeten overwegen, dat
er, zolang de kerk zal blijven bestaan, óók
een 'linkse' groep zal zijn, die aan vele
leden der kerk zal schijnen de goddelijke
waarheid der kerk ernstig te misvormen.
Zelfs al zouden de kerken samensmelten
op de meest klassieke geloofsformulerin-
gen, en rigoreus uitwerpen al wat zich
niet conformeerde, dan zou tóch in de
loop des tijds' nieuwe differentiatie ont
staan, en een nieuwe 'linkse' groep zich
vormen. Altijd weer zullen hier bezwaren
geopperd worden tegen de personale
voorstellingen van God, zoals die iri de
kerk van alle eeuwen gedomineerd heb
ben en dat nog doen. De oude kerk had
een Dionysius de Areopagiet, de middel
eeuwen hun Eckhart en andere mystie
ken, de latere kerk een Schleiermacher
met zijn uitspraak: „Alle eigenschappen
die wij God toeschrijven, willen niet iets
bijzonders in God aangeven, maar slechts
iets bijzonders in de wijze waarop wij het
volstrekte afhankelijkheidsgevoel op Hem
betrekken" (Chr. Gl. paragr. 50).
Hoe moeilijk het ook vallen moge, wij
zullen heel ver moeten gaan in het luis
teren naar deze groep, gedachtig aan de
geweldige waarheid: Nil contra Deum
nisi Deus ipse (Niets is tegen God dan
God zelf), of anders uitgedrukt,
„Laten wij niet te spoedig menen, dat de
ander Gód ontkent; Die is groter dan
ónze God!" nl. dan onze altijd heel erg
beperkte godsvoorstelling.
Wij begrijpen, dat het gereformeerden
zwaar zal vallen, deze overwegingen in
volle ernst op zich te laten inwerken (er
zijn trouwens honderdduizenden her
vormden, voor wie hetzelfde geldt!). Het
zal echter pas tot een oprecht en christe
lijke, d.i. gelovende, op God vertrou
wende, hereniging kunnen komen, als wij
allen ons beeld van de kerk als beperkt,
ónze perspektieven vóór de kerk als
noodwendig kortzichtig gaan beseffen, en
allen samen belijden, dat niet onze vast
stellingen, grondslagen, formuleringen of
regeermethoden de kerk in stand houden,
maar Christus zelf, die de ware herder en
hoeder der christenheid is, en wiens
Geest altijd door bezig is een volk-Gods-
in-wording verder en verder te leiden.
ZWITSERLAND.
Zendingscollecte na rk. priesterwijding.
Een rooms-kath. parochie in Zwitser
land nodigde de voorzitter en de predikant
van een hervormde gemeente uit om aan
wezig te zijn bij de feestelijke plechtighe
den van de wijding van drie prieters en
voor het eerst opdragen van een mis door
een hunner, die bestemd was als missio
naris uit te gaan naar Thailand.
Na afloop van het feestmaal, dat er op
volgde werd op voorstel van de nieuwe
missionaris een collecte gehouden ten bate
van de zending der hervormde kerken in
franssprekend Zwitserland, welke col
lecte een aanzienlijk bedrag opleverde!
Kerkelijke Huwelijksinzegening.
Uit verschillende gemeenten vernemen
wij suggesties inzake de kerkelijke huwe
lijksinzegening. Om een enkel voorbeeld
te noemen: in Hellendoorn schreef Ds E.
J.N. Kronenburg er over in het gemeen
teblad en pleitte er voor, dat men de in
zegening niet 's middags direct na de vol
trekking op het gemeentehuis, maar pas
in de avond zou stellen, opdat veel meer
mensen in de gelegenheid zouden zijn
naar naar de kerk te komen. Wat vind het
bruidspaar belangrijker: de kerkdienst op
hun trouwdag of de bruiloft? vraagt
schrijver.
Daarna past dan een berichtje uit Bier
vliet, waar blijkbaar ook over deze ge
dachte gepraat is en waar een bruidspaar
bereid was de proef te nemen met een
trouwdienst om 18 uur en met het beoog
de resultaat: veel meer belangstellenden,
zodat het huwelijk inderdaad in het mid
den der gemeente werd ingezegend. Ds W.
S. Evenhuis zet onder dit bericht dan ook:
ter navolging!
Gebrek aan routine was wel één van
de voornaamste oorzaken, dat de Holte
naren het niet tegen RKSV konden bol
werken. In technisch opzicht waren zij
niet de minderen van de bezoekers. De
eerste helft gaf dan ook een vrijwel ge-
lijkopgaande strijd te zien. In deze pe
riode werd de wedstrijd beslist. Na de
pauze kwam het doel van de thuisclub
geregeld onder zware druk te staan, maar
haar verdediging hield stand en door
slecht schieten gingen enkele mooie kan
sen voor RKSV verloren. De Holtense
aanval miste toen de nodige stootkracht,
omdat de middenlinie zich geregeld in
de verdediging terugtrok.
Reeds in de 9e minuut namen de Hol
tenaren de leiding door een prachtige
kopbal van Jan Beltman uit een mooie
voorzet van Jansen. Maar ruim tien mi
nuten later scoorde F. Tusveld de gelijk
maker door een fout in de Holtense ver
dediging (1-1).
Twee minuten voor het einde der eerste
helft waren de Rijssenaren bijna door de
Holtense verdediging heengebroken.
Doelman Breukink, die was uitgelopen,
wierp zich op de bal, maar kreeg deze
niet in zijn bezit. G. Oude Luttighuis, die
gedeeltelijk over hem heen viel, sloeg de
bal met de hand naar voren en be
hoefde toen niets anders meer te doen
dan in het lege doel te schieten. Scheids
rechter Wes, die overigens goed leidde,
had het handsgeval niet gezien, zodat de
rust kwam met 1-2.
Na de hervatting was RKSV voortdu
rend in de aanval en moest de Holtense
doelman geregeld handelend optreden,
maar erg zuiver was het schieten niet.
De Holtense aanvallen waren niet ge
vaarlijk, omdat het verband in de ploeg
steeds meer ging ontbreken. Kort voor
het einde kwam er nog een kleine ople
ving, maar gescoord werd er niet meer.
RKSV had gewonnen, al kwam zij op een
wat gelukkige wijze aan het winnende
doelpunt (1-2).
Uitslagen:
Eerste klasse A:
Haarlese Boys-Bon. Boys 23
Rood Zwart-Unisson 12
DTO-VSV 2—2
Victoria-SOS 23
Holten-RKSV 1—2
SOS 2-Holten 3 5—2
Holten 2-MW 4 7—0
De Zweef b-Holten a 24
Haarl. Boys d-Holten b 11
Holten c-De Zweef e 122
De stand in klasse 1 A is thans:
Unisson
5
5
0
0
10
26- 7
Victoria
5
4
0
1
8
14- 7
SOS
5
2
2
1
6
7- 5
Holten
5
2
1
2
5
6- 8
RKSV
5
2
1
2
5
10-14
Bon. Boys
4
2
0
2
4
10-10
Rood .Zwart
4
2
0
2
4
6- 7
Haarlese Boys
5
1
0
4
2
8-12
DTO
5'
0
2
3
2
9-20
VSV
5
0
2
3
2
4-10
Programma:
Zaterdag:
Holten a-Excelsior b 4.uur
Holten b-SDOL b 2.45 uur
RV b-Holten c 3.30 uur
Zondag:
VSV 1-Holten 1 2.30 uur
RKSV 2-Holten 3 2.30 uur
Borne 4-Holten 2 11.uur
Holten 4-Haarlese Boys .4 2.30 uur
„DE MANAGERSZIEKTE behoort tot
het rijk der fabelen. Als de topfunctio
naris korter zou leven dan andere
mensen, dan zouden de statistieken dat
moeten uitwijzen. Er is echter geen en
kel onderzoek bekend, dat deze onpret
tige hypothese bevestigt, noch in
Europa, noch in de V.S." Deze opmer
kelijke woorden schreef dr. J. de Koek
van Leeuwen van het Nederlands In
stituut voor Preventieve Geneeskunde
in een onlangs verschenen boekje „Ge
zond blijven in de top".
De auteur laat er overigens geen
twijfel over bestaan, dat de topfunctio
naris meer dan andere werkers grote
spanningen te verwerken krijgen, die
vooral na zijn 45ste levensjaar een be
dreiging voor zijn. gezondheid kunnen
betekenen. Hij moet dikwijls zeer be
langrijke, verstrekkende beslissingen
nemen. Maar is die beslissing altijd
juist? De hiermede samenhangende on
zekerheid is de hoofdoorzaak van de
spanningen die de topfunctionaris on
dergaat. Vaak is hij bij het nemen van
beslissingen afhankelijk van de advie
zen van specialisten. Dikwijls moet hij
diens adviezen aanvaarden, ook al
wordt hij door innerlijke twijfel aan
gegrepen.
ONGEZOND
DE SPANNINGEN, die door deze
belastende factoren worden veroor
zaakt, kunnen gemakkelijk tot overbe
lasting leiden. De topfunctionaris ziet
zich overspoeld met de meest uiteen
lopende besognes en hardnekkig streeft
hij er naar alle lopende zaken toch on
der zijn controle te houden. Permanen
te tijdnood en een voortdurende ver
moeidheid kunnen hieruit resulteren.
Voorts is de leefwijze van topfunc
tionarissen niet altijd gezond. Niet voor
niets wordt daarom al gesproken van
„de bazenpest". Vergaderingen in be-
rookte kamers, cocktailparties nemen
tijdens de vrije uren de plaats van ge
zonde ontspanning in. Voorts rijden zij
te veel in auto's en wandelen te weinig.
Zakenreizen over lange afstand zijn
meestal ook erg vermoeiend. Heen en
weer vliegen voor een zeer omvangrijk
programma lijkt efficiënt doch kan
zeer ongezond zijn. De verschillen in
de tijd van zonsopgang en in winterse
en zomerse omgevingen vei*storen de
ritmen van het lichamelijk organisme.
Wat contacten met de arts betreft
acht dr. De Cock van Leeuwen een
jaarlijks medisch onderzoek noodzake
lijk. Zij die boven de 55 jaar zijn, moe
ten zich zelfs eens per half jaar laten
onderzoeken. Overigens is het duide
lijk dat dit alles niet alleen geldt voor
de „managers", maar ook voor andere
druk bezette mannen en zeer zeker ook
voor huisvrouwen.
WEGENS VAKANTIE
dinsdag 13 oktober a.s. de
gehele dag
Deventerweg 7-
Vrijdag 23 oktober a.s.
Ook deelname voor niet-
leden. Leeftijd boven 17 jr.
Kosten f 1,p. persoon.
Vertrek 19.30 u. af Groene
Kruis Gebouw. Spoedige
opgave bij:
G. H. Ebrecht,
Larenseweg 39a,
H. J. Vorkink, HBK 22
Vraagt het gratis boekje
geboorteregeling prijs
courant. Postzegel 30 cent
insluiten. Traffic, Postbus
132, Deventer.
Te koop:
PIANO,
salonmeubel en wringer.
G. Wissink, Oranjestr. 7.
door
Leida Graafland
Opnieuw keek hij naar het geld, raakte
er even met zijn vingers aan en zuchtte.
Daarna liep hij langs haar heen naar de
kamer en bekeek alles, wat daar voor
hem lag. Hij nam een costuum op en be
zag het, voelde aan de stof en legde het
weer neer. Een overhemd nam hij in zijn
hand en hield het voor zich, liep ermee
naar een spiegel en bekeek zichzelf. Toen
maakte hij zijn ochtendjas los en liet die
vallen. Roelïe zag, dat hij enkel een
pyamabroek aan had en net voor hij die
losmaakte, liep ze de keuken in en sloot
de deur achter zich. Geruime tijd zat ze
op de aanrecht en rookte de ene sigaret
na de ander. Ze hoorde in het andere ver
trek de man rommelen. Aan de geluiden
te oordelen, was hij zich aan het aankle
den. Het leek haar een eeuwigheid te du
ren en nerveus keek ze op haar-horloge.
Ze zag het geld op de tafel. Ik wil niet,
dat hij zonder centen weggaat, dacht ze
en een snik welde in haar op. Ik zal het
hem brengen.
Gelijk ging de deur open en een breed- r
lachende man stapte binnen, keerde en
wendde zich als een mannequin en be
keek zichzelf met een vergenoegde blik.
„Koelie, het lijkt wel een maat costuum....
zit het even keurig? En dat overhemd....
en deze schoenenzog, hoe wist je
mijn maten zo precies? Ben ik even een
heertje, zeg? Hoe vind je me zo? Lijkt
het wat?"
Langzaam ontspanden zich haar trek
ken en kwam er een vleugje lach op haar
gezicht. Nu had hij weer wat weg van dc
oude Talingen, de manier alleen al, waar
op hij een paar, misschien denkbeeldige
stofjes van zijn colbert knipte. Nog steeds
was hij een knappe kerelWat een
goed costuum alleen al kon bewerkstelli
gen.
Hij liep door naar- het spiegeltje en
draaide het voor en langs zich heen. „Chi
que, hè?" Verdikkie, Roel, ik voel me een
heel ander mens
Ze knikte. „Dat ben je ook, Tom. Zie je
v/el, dat het best met je meevalt?" Ze
kreeg weer hoop. Alsjeblieft, dacht ze,
laat hij toch hier blijvenwat kan ik
nog doen om hem hier te houden
Hij keek vergenoegd naar de vrouw en
zag de hoopvolle blik in haar ogen. Hij
Zuchtte. „Sorry, Roelic, dat ik je teleur
stelde, maar eerlijk waarik heb van
morgen helemaal niet aan drank gedacht.
Ik had honger en daarom ging ik naar dc
kelder, om te kijken naar wat eetbaars....
En toen zag ik die twee flessenAl
mijn goede voornemens waren meteen
verdwenenOpnieuw loosde hij een
zware zucht.
Ze ging naar hem toe en greep zijn
hand. „Als ik je help, Tom, wil je het dan
niet echt proberen?"
Hij lachte verlegen. „Je weet, wat mijn
beloften waard zijn, Roelie. Ik denk, dat
ik er zwaar aan verslaafd ben."
„Ik zal je iedere keer helpen, als je het
maar probeert. Misschien lukt het niet da
delijk, maar eens zul je jezelf toch over
winnen, als je
„Als je een beetje ruggegraat hebt,"
vulde hij aan en haalde zijn schouders op.
„Vooruit, Roel, steek dat geld maar weer
in je tas. Wat er met mij aan de hand is,
weet ik niet, maar als jij bij me bent, kan
ik je niets meer weigeren."
Samen bekeken ze de andere kleren.
„Pas straks alles even aan, wil je? Wat
niet goed is, of wat je niet rnooi vind,
neem ik weer mee terug."
„Roelie, dat heeft je veel geld ge
kost
„Ach watwat heb ik aan mijn geld,
ais ik er niemand blij mee kan maken?
Zo, en nu gaan we gezellig met z'n twee
tjes koffie drinken. Ik heb een cake mee
gebracht. Verdraaid, Tom, wat staat je
dat pak geweldig. Je bent bijna niets ver
anderd. Je hebt een figuur
„Ga wegje steekt er de gek mee.
Vel over been ben ik. Zo mager als brand
hout."
„Hindert niet. Dat vlees komt er wel
weer op. Ik mest je wel vet. Vanmiddag
blijf ik bij je eten. Ik heb nog meer mee
gebracht. En daarna gaan we eens rustig
met elkaar babbelen. Ik heb je hard no
dig, zie je?"
Er kwam een trek van teleurstelling op
zijn gezicht. „Op kantoor? Gaat liet soms
niet goed?? Wil je me daarom terugheb
ben?"
Ze kwam naar hem toe en pakte de
man ruw bij de schouders.,,Als je nu
eens wat meer vertrouwen in me wilt
hebben? Ik zei dat ik je nodig had. Is
dat niet duidelijk genoeg?"
Hij lachte verlegen. „Dat je al dat ge
duld met me weet op te brengen. Weet
je, Roelie, je bent zo heel anders clan
vroeger."
Ze stonden nog steeds tegenover elkaar.
„Beter of slechter?" vroeg ze.
Hij zag haar hunkerende blik. Met zijn
voeten in de nieuwe schoenen liep hij een
pas terug. „Zo zou ik het niet willen stel
len. Ik zou zeggen: menselijker. Vrouwe
lijker vooral. Je stem klinkt ook veel
warmer dan vroeger."
Ze keek voor zich en knikte. „Misschien
komt dat wel, omdat ik een harde les
heb gekregen, Tom."
's Middags, na het eten, zaten ze in de
kamer en rookten. Tom lag half op de
divan en bengelde met zijn benen over de
rand. „Ik kan nog helemaal niet wennen
aan de gedachte, dat je me werkelijk
terug wilt hebben. En, eerlijk gezegd, ik
zie er tegenop. Ze zullen bij jullie in
het dorp natuurlijk wel gehoord heb
ben, hoe ik aan het zwabberen ben ge
weest. Vroeger was ik „meneer" Talin
gen. En wat ben ik nu?"
Ze glimlachte. „Weer meneer Talingen.
Als je het niet gelooft, bekijk je jezelf
maar weer eens in de spiegel."
„Ach nee, dat bedoel ik niet."
„We hebben nimmer meer wat van je
gehooi'd. Dus ook geen kwaads."
„Dat zeg je maar, om me moed te ge
ven."
„Tom, ik zeg alleen de waarheid. Waar
om blijf je nu zo wantrouwend? Ik hen
toch eerlijk tegen je?"
Hij schudde zijn hoofd. „Ik ben natuur
lijk een stommeling. Maarm'n hos
pita...... ik zei tegen haar die morgen,
dat ik ontslagen was
„De oude vrouw Berends is van 't voor
jaar gestorven. Bovendien, je bent nooit
ontslagen."
Talingen grinnikte. „Met ziekteverlof
gestuurd. Kwam dat niet op hetzelfde
neer?"
Ze zuchtte. „Misschien was dat indei*-
tijd wel mijn bedoeling. Nu niet meer.
Beslist niet meer. Wil je het bewijs? Je
salaris is al die maanden voor je gereser
veerd gebleven. Je bent: boekhouder van
je beroep, dus tel zelf maar op, hoeveel
dat is: dertien maanden."
Hij draaide zich naar haar toe. „Meen
je dat? Dat zou een kapitaal zijn."
„Ik meen het, zoals ik alles meen, wat
ik sinds gisteravond tegen je gezegd heb."
„Dat zou een kapitaal zijn," herhaalde
hij nadenkend. „Zo, dus mevrouw Be
rends is dood. Ergens moet ik toch weer
in de kost."
„Je komt bij mij thuis. Het huis is groot
genoeg. Ik heb je liever dicht bij me, zie
je? Niet alleen in werktijd, ook daarna."
Hij kwam overeind en keek haar enige
tijd aan. „Ben jij wel Roelie Burger? Of
ben je een ander? Ik ken je gewoon niet
meer. Waax-om doe je dat allemaal?"
Ze stak een sigaret op en rookte na
denkend. „Ik zal je iets van m'n jeugd
vertellen, Tom. Als jong meisje droomde
ik van de prins, die me eens zou komen
halen. Honderden dagdromen heb ik door
leefd en dan stelde ik me mijn toekom
stige man voor, de ideale, de grote liefde.
(wordt vervolgd)
