Pu rol houdtd—
Heshow van de
DERTIG JA/
f GELEDEN
Diploma-zwemmen
Heka-fabrieken
Schoolreis
School met de Bijbel
Zorg dat uw voedsel
u niet ziek maakt
Bestrijding Coloradokever
eens schudt het leven
je wakker
Zaterdag 20 juni 1964
HOLTENS NIEUWSBLAD
De te Rijssen gevestigde Confectiefa
briek Heka N.V. (v.h. H. J. van Heek)
mag zich in een groeiende expansie ver
heugen. Het vorig jaar kwam een nieuwe
fabriekshal aan de Holterweg gereed, die
plaats biedt aan circa 500 werknemers
isters). Deze ruime en lichte hal is van
een moderne constructie, voor een con
fectiefabriek in ons land uniek. Voor ver
enigingen of andere groeperingen, die uit
alle delen van Nederland een verzoek in
dienen om het bedrijf te bezichtigen, wor
den regelmatig excursies georganiseerd.
Met de toenemende welvaart is de be
langstelling voor sportieve kleding aan
zienlijk gestegen. Naast de, vooral sinds
de laatste wereldoorlog alom bekende
werkkleding (zoals werkbroeken, overalls,
manchester pakken) produceert de Heka
dan ook in belangrijke mate sportieve kle
ding, waarmede zowel in binnen- als bui
tenland naam werd gemaakt.
Waar U ook ter wereld straks met va
kantie gaat, naar West Duitsland of
Spanje, Afrika of onze eigen Noordzee
kust, overal kunt U mensen tegenkomen,
die in artikelen van de Heka gekleed gaan.
Het kan een helanca-pantalon zijn of een
regenjack, een spijkerbroek, short, strand-
combinatie of een wollen winterjasje,
want het assortiment is uitgebreid. Een
ding is zeker: elk kledingstuk wordt door
de bij de Heka werkende mensen met zorg
in elkaar gezet.
De meisjes, die bij de Heka komen, kun
nen nadat ze er een paar jaar hebben ge
werkt, gemakkelijk al deze kleding zelf
maken. Hierop is niet alleen de opleiding
in het eigen bedrijfsschooltje, maar ook
het systeem van werken doelbewust ge-
rich en de directeur, de heer H. J. van
Heek Rijssenaar van geboorte houdt
hier beslist de hand aan. Hij is namelijk
van mening,' dat de aldus opgedane ken
nis en ervaring voor de meisjes van groot
nut kan zijn, waar velen ook later, als ze
een eigen huishouding hebben, nog de
vruchten van plukken.
Bij het tijdens donderdagavond gehou
den diploma-zwemmen in het natuurbad
„Twenhaarsveld" behaalden 88 jongelui
een diploma.
Het examen werd afgenomen door de
chef-zwemmeester, de heer G. v. Lemel,
terwijl als official van de Kring Twenthe-
IJsselstreek der K.N.Z.B. aanwezig was de
heer J. Hageraat van Almelo.
De uitslag was als volgt:
Diploma I meisjes: H. Bouwhuis, Raalte;
H. Weigraven, Linde; J. Bolle, Bathmen;
A. Koopman; J. A. v. d. Bovenkamp; E.
Stevens; R. Eertink, H. Berendsen, J. Bek-
kernens, J. Teeselink en G. Brinkmans te
Markelo; M. Roeterdink, Bathmen; J. G.
Markvoort, Markelo; W. Wegstapel; A.
Paalman; H. Rietdijk; T. Rietdijk; G. Re-
terink.
Diploma I jongens: D. Dijkman, Laren;
G. Ziggers, H. Pullen, H. Lonink, A. We-
meker, B. Jansen, A. Vukkink, R. Wan-
rooy, G. Stokreef, F. Winterman, H. Kiste-
maker, H. Lodeweges. E. Slot en J. Dolle-
kamp, allen te Markelo; J. Bronsvoort, H.
Willems; J. Steunenberg; H. Ribbink; J.
Aaftink; B. Pieffers; H. Broersma; M. Bal-
tus; A. Dekker; J. Nijland; G. Bosman; C.
G. v. d. Bovenkamp; A. Meerman; N. J.
Slijkhuis; H. Achterkamp; G. Rozendom;
J. Hosmar; J. Koopman; W. Mol.
Diploma Iï meisjes: J. Enklaar: W. Zo
mer; G. Aaltink; H. Klumpers, Markelo;
K. ten Hoeven; A. Baltes, Bathmen; E.
Bakker, Deventer.
Diploma II jongens: J. Boode; J. Dang-
remond; J. Nijland; G. Witteveen; H.
Klumpers, Markelo; B. Jansen, Markelo.
Diploma III meisjes: D. Klein Teese
link; M. Hosmar; E. Meinsma; G. ten Dam;
J. G. Markvoort; G. Kromdijk; A. Dikkers;
G. Bluemink; H. ten Bos; I. Kevelam; E.
Nieuwenhuis.
Diploma III jongens: A. Vukkink; G. J.
Wissink; J. Paalman; J. Muller; H. ten
Bos; G. J. Bekkernens; A. Leget; G. H. ter
Harmsel; G. Sprikkelman, Deventer.
Diploma V jongens: C. D. Israël; S.
Huisman; W. Klein Velderman; T. Sche
perman.
Waar geen plaatsnaam is vermeld zijn
de geslaagden woonachtig te Holten.
Daar niet alleen de binnenlandse, maar
ook de buitenlandse afzet de laatste jaren
sterk is toegenomen, ziet de N.V. zich ge
noodzaakt over te gaan tot een behoor
lijke uitbreiding van het aantal werkneem
sters. In het bedrijf heerst een goede en
prettige sfeer en mede daarom geeft de
directie er de voorkeur aan, voor zover
mogelijk meisjes uit de omgeving aan te
trekken, liever dan elders filialen op te
richten.
Op de show, die a.s. woensdag hier in
Plolten plaats vindt, worden Heka-artike-
len door eigen mensen gepresenteerd. De
show is niet besloten, maar voor iedereen
toegankelijk en werd opgezet met de be
doeling in eigen streek meer bekendheid
te geven.
Voor belangstellenden is er tevens ge
legenheid, na afloop van de show, even
tueel nader gewenste inlichtingen in te
winnen.
Wij vestigen gaarne Uw aandacht op dit
initiatief van de N.V. Heka en verwijzen
naar de aankondiging in dit nummer met
nadere bijzonderheden.
H55smeTtelooS' zuiver
Woensdagmorgen om tien voor acht
stonden 54 kinderen uit klas 4 en 5 van
de School met de Bijbel met twee leid
sters en drie leiders te wachten op de spe
ciale trein, die hen naar Amsterdam zou
brengen.
Nagewuifd door ouders, vrienden en be
kenden vertrokken zij om 8.12 uur in de
richting Deventer. Tijdens de bijna twee
uur durende reis werd er luidkeels ge
zongen, men genoot van het voor velen
onbekende landschap en toen we in Am
sterdam op het Centraal Station aankwa
men, was de voorraad versnaperingen al
flink geslonken.
Vlak voor het station wachtte ons de
rondvaartboot voor een tocht over het IJ
en door de grachten. De humor, waarmee
de stuurman ons allerlei wetenswaardig
heden over de haven, de schepen, de brug
gen en de huizen en gebouwen vertelde,
was voor iedereen begrijpelijk en liet ve
len schaterlachen.
Iedereen had de weerberichten gehoord
en de nodige regenkleding meegenomen,
maar gelukkig bleef het weer de hele dag
zonnig.
Per bus ging het toen naar Schiphol,
waar we in een treintje gezeten allerlei
afdelingen bekeken en er bijzonderheden
over hoorden vertellen. We kregen een
gratis consumptie aangeboden, zagen
vliegtuigen opstijgen en landen en wer
den bij een vliegtuig op de foto gezet.
Nadat de snoepvoorraad weer was bij
gevuld gingen we per ibus naar Haarlem
en vandaar per trein naar Zandvoort, waar
iedereen om half vier klaar stond om ver
frissing te zoeken in het koele (en zoute)
zeewater. De strandpolitie hield uitstekend
toezicht, zodat er van gevaar geen spra
ke was. We deden ons nog eens te goed
aan de nieuwe haring, limonade, ijsco's en
zure augurken, terwijl velen nog een
souvenir of ansicht kochten.
Verfrist en sommigen een beetje moe
van alle belevenissen stonden we om 6
uur voor de gereedstaande trein, die ons
weer naar Holten zou brengen. In de trein
aten we de laatste resten eten op, deden
we spelletjes, zongen we en luisterden
we naar een griezelverhaal. Ook werden
er zangwedstrijdjes gehouden.
Voordat we het in de gaten hadden wa
ren we weer in Holten en werden we af
gehaald door ouders, broers en zusters en
vrienden. Dank zij het prachtige weer en
de uitstekende organisatie ziet iedereen,
die mee is geweest, terug op een bijzonder
mooie dag.
MOOIE OPBRENGST
De Roode Kruis-collecte heeft 1680,96
opgebracht. Vorig jaar werd ƒ144.3,89 ge
collecteerd.
Zomerdiarree, die ook wel buikgriep ge
noemd wordt, is een infectie, die veel
voorkomt in het warme jaargetijde. Zij
wordt veroorzaakt door salmonellabacte-
riën. Deze salmonellose, zoals de ziekte
eigenlijk heet, is een typische voedselin-
fectie. Zij doet zich vooral in de zomer
gelden, omdat de ziektekiemen een warme
omgeving nodig hebben om zich te ver
menigvuldigen. Het is juist het grote aan
tal salmonellabacteriën dat ons ziek
maakt. In ons land veroorzaken vooral
vlees en vleeswaren deze voedselvergif
tiging. Geen reden overigens om ze niet
meer te gebruiken, maar wèl om er op de
juiste wijze mee om te gaan.
Voorkom <le verspreiding van ziektekie
men door een goede keukenhygiëne.
was altijd uw handen met water en
zeep vóór u het eten gaat klaarma
ken ook in de vakantie! Gebruik
een aparte doek in uw keuken als
handdoek en zorg ervoor, dat die
handdoek schoon is. Papieren hand
doekjes zijn dus eigenlijk wel gemak
kelijk.
laat zo min mogelijk thee- en vaat
doeken vuil in de keuken slingeren.
Spoel ze uit en droog ze vlug, als het
kan in de zon.
Voorkom vermenigvuldiging van ziekte
kiemen in het voedsel door koeling of
door verhitting.
bewaar vers vlees zo kort mogelijk
rauw, tenzij u het gekoeld kunt be
waren en ook dan niet langer dan 2
dagen. Vleeswaren mogen alleen ge
koeld bewaard worden. Hebt u geen
koelkast, consumeert u ze dan nog
dezelfde dag.
9 Door koken en door bakken worden
alle bacteriën gedood. Kies daarom bij
voorkeur vlees, dat door en door gaar
gegeten wordt, vooral als u voor en
kele dagen tegelijk vlees koopt. Proef
geen rauw gehakt. Ook het „broodje
tartaar" is niet te vei-trouwen.
Plastic verpakkingsmateriaal houdt
de kleur van het vlees goed, maar
weert of vertraagt het bederf niet.
Neem het vlees daarom zodra u het
in huis hebt uit de papieren of plas
tic verpakking.
Koel resten zo vlug mogelijk af in
een open pan (eventueel in een bak
met koud water) onder af en toe roe
ren. Zet ze uitsluitend afgekoeld in
de koelkast. Verwerk geen resten
door vers gekookt voedsel vóór u ze
apart een kwartier hebt gekookt
(soep, ragout), of geruime tijd hebt
opgebakken. Wanneer er van dit
mengsel weer resten overblijven, kunt
u deze beter weggooien.
Dit geldt b.v. voor een restje soep dat
bij de verse soep-van-de-dag gedaan
wordt.
Wees overigens heel precies met res
ten voedsel van de vorige dag. Als u
hun uiterlijk, geur en smaak ook
maar even niet vertrouwt, gooi ze
dan weg, hoe jammer u dat ook
moogt vinden.
GOEDE NEW FOUNDLANDER
De heer W. Oosterkamp, alhier, be
haalde op de Nat. kampioenstentoonstel
ling voor honden van alle rassen te Bar-
neveld met zijn New Foundlander „Fabia
van de oude plantage" in de open klasse
de kwalificatie „zeer goed".
NAAR HET GYMNASIUM
De leerlinge van de o.l. dorpsschool,
Okie Weijl, slaagde voor het toelatings
examen tot de le klas van het gymnasium
te Deventer.
Op 4 juli 1934 stierf „the radium
woman": Madame Curie. Als
Poolse wilde ze veel voor haar
land betekenen, als Franse loste
ze deze belofte in.
Polen vóór de eerste wereldoorlog.
Geschiedenisles in de hoogste klas van
een lagere school. De kinderen luisteren
aandachtig. Ze nemen elk woord, dat ge
zegd wordt, gretig in zich op. Maar ook
luisteren ze gespannen naar elk ander
geluid, dat in de school weerklinkt
Want de onderwijzeres vertelt over de
geschiedenis van eigen landen dat
is verboden! Daarom luistert de klas zo
aandachtig naar het verhaal van de le
rares, maar daarom hoort ze ook elk an
der geluid in de school. Want elk ogen
blik kan de Russische inspekteur bin
nenkomen
'De juf stelt vragen: „Wie was koning
Stanislas Augustus.
Eén der kinderen antwoordt: „Hij was
de Poolse Koning, die regeerde vanaf
1764". Het meisje vertelt verder over
deze koning, over zijn goede eigenschap
pen, maar ook over het grote gebrek
van deze Koning: het gebrek aan
moed
'De naam van het kleine Poolse kind,
dat in alle ernst dit antwoord geeft, is
Manya Sklodovski, ibij ons beter be
kend onder haar latere naam: Madame
Curie.
Moeilijke jeugd in bezet gebied.
'De jeugd van Madame Curie draagt
duidelijk het stempel van een leven in
bezet gebied. Haar vader, leraar aan een
Poolse school, hèt instituut waar de Rus
sificatie van het Poolse volk het meest
intensief werd doorgevoerd, komt steeds
in conflict niet alleen met zijn geweten,
maar ook met de door de Czaar aange
stelde uiteraard Russische inspek-
teurs, die nauwlettend toezien, dat het
Poolse nationalisme bij de jeugd niet
wordt aangewakkerd.
Dat zoals hierboven is weergegeven
tóch de Poolse geschiedenis aan de
schoolkinderen wordt bijgebracht, be
wijst weer eens, dat een volk nimmer
met dwang kan worden getransformeerd
lot het staatsburgerschap van een bezet
tende mogendheid. Het bewijst wel het
tegengestelde: Juist de liefde voor het
eigen volk en land wordt in een derge
lijke situatie versterkt
(Deze liefde voor Polen is bij Madame
Curie, zelfs in haar verdere leven, dan
ook zeer sterk aanwezig. Ze wilde wat
voor Polen betekenen.
iDe moeder van Manya sterft reeds
jong. Vader Sklodovski zijn geweten
won het van de inspekteur wordt als
leraar ontslagen. Het vrij grote gezin
moet nu maar op een andere manier
door het verhuren van kamers aan stu
denten aan de kost komen. Boven
dien worden de kinderen, die iri staat
zijn om wat te verdienen, aan het werk
gezet. Manya wordt gouvernante. Ze
verdient een karig loon, niet alleen voor
zichzelf, maar ook voor haar zuster Bro-
nia, die in Parijs medicijnen studeert.
Het is deze zuster, die, later getrouwd
met een uit Polen uitgeweken arts, Ma
nya uitnodigt om ook naar Parijs te ko
men om aldaar wis- en natuurkunde te
gaan studeren.
Liefde voor Frankrijk -
Liefde voor een Fransman.
Aan de beroemde universiteit van de
Franse hoofdstad, de Sorbonne, loopt de
begaafde studente Manya college. Ze
valt spoedig op door haar buitengewone
intelligentie endoor haar ijver en
doorzettingsvermogen. Spoedig is ze
vertrouwd met de ontberingen van een
arme student. Haar kamer is kaal en on
verwarmd, haar eten is schaars, ze lijdt
honger, maar het deert haar niet.
Ze studeert, studeert en studeert
Haar boeken en natuurkunde-instru-
menten zijn haar enige levensgezellen.
Ze vergeet soms een paar dagen te eten;
haar honger naar kennis is groter....
Deze laatste zinnen zijn misschien wat
uit de tijd en klinken wellicht theatraal,
maar kunnen toch niet gemist worden
bij een ley ensbeschrij ving van deze
unieke vrouw.
In 1893 behaalt de studente op 26-ja-
rige leeftijd haar graad in de Physica;
het jaar daarop in de wiskunde.
Na een kort verblijf in Polen keert
Manya weer terug naar Parijs. Ze maakt
al wat naam en krijgt opdracht voor een
wetenschappelijk onderzoek.
De „Vereniging tot bevordering der
Nationale Industrie" vraagt van haar
een verhandeling over de magnetische
eigenschappen van verschillende soor
ten staal. Voor de uitvoering van deze
opdracht is ruimte nodig. Professor
Lippmann raadt haar aan om eens een
bezoek te brengen aan een leraar voor
natuur- en scheikunde om hem te vra
gen of er op zijn school niet ergens een
lokaal leeg staatZe brengt dat be
zoek aan de bewuste man en ontmoet....
Pierre Curie. Pierre Curie is een echte
wetenschapsman, bescheiden van aard,
reeds .bekend als geleerde, vooral in het
buitenland. Zijn visie over vrouwen ds
kort en krachtig. In zijn dagboek schrijft
hij eens: „Vrouwelijke genieën zijn zeer
zeldzaamIn Manya ontdekt hij
echter zo'n zeldzaamheid. Ook ontdekt
hij, dat ondanks haar sober leven, of
juist misschien wel daardoor, deze jonge
Poolse een heel aantrekkelijke vrouw
is
Twee geleerden worden verliefd op
elkaarManya meent, dat ze een keus
moet doen tussen Polen en Frankrijk.
Haar eigen familie overtuigt haar ervan,
dat door het éne te doen, het andere nog
niet behoeft te worden uitgesloten
Op 26 juli 1895 trouwen Pierre en Ma
nya. Hun duurste huwelijkscadeaus
zijntwee fietsen, waarmee ze - zwer
vend door Frankrijk - op huwelijksreis
gaan. Huisvronw en geleerde.
iHet echtpaar Curie wijdt zich geheel
aan de wetenschap. Ze huren een etage-
woning in Parijs. Het interieur bestaat
uit een vurenhouten tafel en twee dito
stoelen. Er ligt geen kleed over de tafel,
noch op de vloer. Er hangen geen schil
derijen aan de wand. Dit alles ter voor
koming van huishoudelijke werkzaamhe
den, zoals stof afnemen, boenen, borste
len, kleden kloppen. Maria Manya
heeft inmiddels haar naam verfranst
beperkt dus haar huishoudelijk werk tot
het absolute minimum. Wèl zorgt ze el
ke dag voor een vaas met verse bloe
menMaar aan eten koken ontkomt
ze niet en ze bemerkt, dat natuurkunde-
proeven haar beter afgaan dan culinaire
experimenten. Gelukkig maar, dat Pierré
ook ten aanzien hiervan zijn aangeboren
bescheidenheid behoudt.
Volgende week:
DE GROTE ONTDEKKING
FILMNIEUWS
Als afsluiting van het filmseizoen in
deze zomer, draait deze week Zondag
avond in Gebouw Irene de enorm span
nende en sensationele film „Het geheim
van de vijf graven".
Een avonturenfilm in optima forma
met in de hoofdrollen o.a. de bekende
sterren Richard Widmark en Donna Reed.
Een zeer aparte en bijzonder spannende
film vol onverwachte gebeurtenissen en
geladen scenes.
Maanden achtereen volgde hij het spoor
der wraak, totdat hij tenslotte voor de
man stonddie hij nooit zou willen do
den.
„Het geheim van de vijf graven" is een
film, waarin de toeschouwer tot de laatste
seconde toe in adem benemende spanning
zal meeleven.
De weerstomstandigheden zijn de laat
ste weken gunstig voor de ontwikkeling
van de coloradokever. In verband hier
mede wijst de Plantenziektenkundige
Dienst er nog eens op, dat een ieder ver
plicht is deze kever zo goed mogelijk te
bestrijden.
Op verschillende plaatsen komen thans
larven van de kever voor. Hier en daar
zelfs verpoppingsrijpe, hetgeen erop wijst
dat de ontwikkeling ongeveer 2 weken
vroeger is dan de laatste jaren. Het larve
stadium is het meest geschikte tijdstip om
tot een bespui ting over te gaan met een
van de in het le coloradokever-bericht ge
noemde middelen. Men stelle dit nu voor
al niet meer uit, omdat bij een te late be
spuiting een aantal larven reeds in de
grond kan zijn verdwenen om zich te ver
poppen.
door
Leida Graafland
Dolf had haar echter alles, op haar
huis na, afhandig gemaakt en daarmee
-zijn bedrijf, dat van credieten aan elkaar
hing, gezond gemaakt. Het zogenaamde
grote gebaar van hem, om haar de op
brengst van het huis op een spaarbank
boekje te storten en op haar naam, was
alleen maar camouflage geweest. Ze was
immers totaal onervaren in die dingen?
In goed vertrouwen had ze haar handteke
ningen geplaatst, daarmee Dolf een be
staan scheppend. Alles was van haar cen
ten geweest: de nieuwe aanschaffingen,
de verbouwing van de oude schuur, de
bouw van de garage met het kantoor, de
uitbreiding van zijn zaak, alles. Niets had
hij van zichzelf gehad dan schulden. En
Dolf had het net doen voorkomen, alsof
het precies andersom was geweest, dat
haar vader alleen maar schulden had na
gelaten, die Dolf welwillend zou betalen,
als ze met hem in het huwelijk trad. Hun
huwelijk was van de grond af aan opge
bouwd op leugens en nog eens leugens, op
bedrog en diefstal. En zij, het domme een
entwintig-jarige meisje, was nog dank
baar geweest, omdat Dolf haar wilde trou
wen, omdat ze dacht, dat ze zodoende de
ongereptheid van haar vaders naam in
het dorp redde. Haar lieve vader, wiens
naam in werkelijkheid altijd goed was ge
weest, bewijze het feit, dat hij een tiental
huizen had, effecten en aandelen en een
dikke dertigduizend gulden op de Bank.
Ze drukte haar sigaret uit en bleef met
haar arm op het bureau leunen. Plotseling
keek ze de ander aan en vroeg: „Waarom
wilde je niet, dat ik deze map in handen
kreeg vanmorgen? Wat zei je ook alweer?
Het is beter, dat u het niet onder ogen
krijgt, of zoiets."
„Och, een opwelling misschien. Ik weet
het niet precies," antwoordde hij.
Ze zag, dat hij nerveus aan zijn sigaret-
trok. Hij heeft alles natuurlijk door, dacht
ze. Hij snapt ook best, dat ik indertijd in
mijn argeloosheid mijn naam onder deze
volmachten heb geplaatst. Hij heeft ook
door, dat ik in feite van het begin van
mijn huwelijk af door Dolf ben bedrogen.
Maar hij wil dat natuurlijk niet weten.
Langzaam schoof ze de papieren bij el
kaar en deed tenslotte alles weer in de
map, die ze nadenkend sloot. Ze keek de
ander nog eens aan en zei zacht: „Heer
Talingen, dit blijft geheel onder ons. Hebt
u dat goed verstaan?"
Hij onderkende de verkapte dreiging in
haar stem. „Maar dat spreekt toch van
zelf, mevrouw. Het is, dat de map van
morgen onverwacht te voorschijn kwam,
anders was ik 'm misschien helemaal ver
geten."
„Vergeet het bestaan ervan plus inhoud
dan maar vanaf dit ogenblik."
„U kunt in ieder opzicht op mijn discre
tie rekenen, mevrouw."
Ze stond op. „Dat is het dan voor van
daag. Je kunt nu wel gaan."
Nog lange tijd zat ze achter haar bureau
voor zich uit te staren en rookte de ene
sigaret na de ander. Tenslotte borg ze de
map in een la en sloot die af. Vijftien jaar
had ze geleefd met een bedrieger, met
een oplichter. De man, die ze haar hart en
hand geschonken had, die haar huwelijk
gemaakt had tot een grote desillusie door
zijn bruutheid en egoïsme, die zich zelfs
niet had ontzien al haar bezittingen af te
troggelen door middel van het gemeenste,
wat er maar te bedenken was: iemand
iets ontnemen door gebruik te maken van
de onwetendheid van het slachtoffer. De
man, die al die jaren gevierd was als een
succesvol zakenman kunst, van haar
centen en tal van vooraanstaande func
ties had in het openbare leven, die wet
houder was geweest en lid van het kerk
bestuur, die met een goedmoedig gebaar
briefjes van duizend weggaf aan de mis
sie en het bouwfonds van het dorpshuis,
was in feite nooit anders geweest dan een
dief, die zijn eigen vrouw bestal en gelijk
tijdig de goede naam van zijn vroegere pa
troon en weldoener door het slijk sleurde.
Het was te erg, te erg. Langzaam gleed
haar hoofd voorover op het bureau en
zacht begon ze te huilen.
Op de eerste juni deed Welgrave zijn in
trede als boekhouder bij de fa. Burger. Ze
liet de man in haar kantoor komen en
wees hem een stoel. „Gaat u zitten, me
neer Welgrave. U zult nog een maandje
in de kost moeten; ik heb daarto.e al iets
voor u. Alle kosten worden natuurlijk door
ons vergoed. Ik heb een goede hoop aan
te nemen, dat uw huis begin juli gereed
zal zijn. Gaat u een dezer dagen even naar
het gemeentehuis. Men is van uw komst
hier op de hoogte."
Ze belde en na een poosje kwam Talin
gen binnen. Terwijl ze er eens recht voor
ging zitten, nu reeds genietende van het
geen zou komen, zei ze tegen de man, die
bij haar bureau was komen staan: „Me
neer Talingen, ik stel u voor aan meneer
Welgrave, die vanaf vandaag hier werk
zaam zal zijn als boekhouder. U wilt wel
zo goed zijn meneer Welgrave in te wer
ken? Daartoe kunt u voorlopig uw kan
toor gebruiken. In de toekomst zullen we
dan wel een ander plaatsje voor u zoe
ken. Ik verwacht van u, dat u meneer
Welgrave van alles stipt op de hoogte
brengt en hem zodanig inwerkt, dat hij
over een of twee maanden geheel zelf
standig zijn werkzaamheden zal kunnen
verrichten."
Welgrave stond op en stak spontaan
zijn hand uit. Roelie keek van de een naai
de ander en constateerde met genoegen
de ene sekonde van ontzetting, die ze in
Toms blik las. Maar na enige aarzeling
beheerste de man zich en drukte de uit
gestoken hand, waarbij hij zoiets mom
pelde als „aangenaam". En Roelie dacht:
Hoe aangenaam je dit zult vinden, heb
ik al gemerkt, waarde heer. De tweede
fase gaat beginnen. Langzamerhand we
ken wij de heer Talingen los uit mijn be
drijf. We steken niet dadelijk toe. We be
ginnen met kleine wondjes, een beetje
kerven hier en daar. Langzaam maar
zeker en pijnlijk zal ik je afmaken
„Zo," constateerde Roelie rustig, terwijl
ze een sigaret opstak, „nu de officiële be
groeting heeft plaats gehad, meneer Wel
grave, stel ik u voorlopig onder de hoede
van mijn procuratiehouder. Ik ben ervan
overtuigd, dat hij u met veel genoegen in
uw werkzaamheden zal inwijden."
Welgrave knikte lachend en ant
woordde:- „Daarvan ben ik ook wel over
tuigd, mevrouw."
Ze zag het tweetal verdwijnen en ge
noot met volle teugen van haar triomf
van dit ogenblik. Eén moment ontmoette
ze de blik van Maria, doch deze keek met
een weer voor zich op haar machine en
tikte verder. Ze bestudeerde het meisje
even. Die was ook niet op haar achter
hoofd gevallen. Straks maar eens even
polsen, hoe ze tegenover vriend Talingen
stond.
Na de koffie dicteerde ze enkele brie
ven en daarmee gereed schoof ze haar si
garetten naar het meisje en zei: „Steek
even op, kind. De boog kan niet altijd ge
spannen zijn."
„Dank u, mevrouw." Maria stak een si
garet aan een keek naar haar werkgeef
ster.
„Vertel eens, Maria, ben je niet drieën
twintig?"
„Bijna vierentwintig, mevrouw," lachte
ze.
„En nog geen trouwplannen?"
Maria bloosde. „Ik denk, dat ik de ware
Jozef nog niet heb ontmoet in mijn le
ven."
„Dat komt dan nog wel," veronder
stelde Roelie nadenkend. „Hoe lang werk
je al bij ons, Maria?"
„Dat was vorige week net vijf jaar, me
vrouw."
(Wordt vervolgd).
GESLAAGD VOOR DIPLOMA B
De heer A. Timmer, wachtmeester der
rijkspolitie le klas, slaagde te Arnhem
voor het diploma B.
