Uit Hollens historie
lejdi
Middenstandseursus 1S83/fS§4
Ie nieuwe eursus
Overzicht Arbeidsbureau
Deventer
Orgelconcert Piet Meeboer
Diploma-zwemmen
Nationaal concours hippique
op de Hoge Veluwe
Zaterdag 17 augustus 1963
HOLTENS NIEUWSBLAD
pagina 2
begint op maandag 2 september a.s.
Gelegenheid tot aanmelding van cursisten op maandag 26
augustus a.s. om 8.00 uur 's avonds in gebouw Irene of bij de
Heer W. Muller, Borkeld 16 te Holten.
Volgt deze interessante cursus, die elk jaar weer een zeer
hoog percentage geslaagden geeft.
De Directeur,
G. NUYSINK.
Hoe Holten nog op de been gebleven
is, is een groot raadsel.
Maar het dorp staat er nog, schoner
en mooier dan ooit te voren.
De Holtenaren van het jaar elfhonderd
zoveel waren beklagenswaardige mensen.
Zij hadden letterlijk niets waarmee ze
zich vermaken'konden dan het weer, zon,
maan en sterren. Utrecht en Overijssel
hadden weer een nieuwe bisschop aange
meten gekregen. Dit was de eerwaarde
heer Godebold. De schrijvers dier dagen
wisten niet eens waar de man vandaan
kwam. Maar dit staat wel vast: getapt
was de eerwaarde bij de Duitse keizers
niet. De man liet zich de historie van
.Salland uitleggen en die was niet mooi.
De kapittelheer deed een boekje open
over Salland, waarin vooral Holten en
Hellendoorn het moesten ontgelden. De
bisschop, die Godebold heette, moest
naar de Markelose berg, waar hij kennis
moest maken met de Twentse edelen. De
kasteleins in Markelo verheugden er zich
op. Zij riepen handenwrijvend: Nao dis
sen wier nen frissen!
BisschopGodebold kwam naar Marke
lo. Alles was daar koek en ei. De Jonkers
tracteerden flink, want er waren goede
banen te begeven. De Dolle Jonker Derk
waarschuwde zijn dorpsgenoten, dat Hol
ten de nieuwe bisschop in de gaten moest
houden. Want, zo was het oordeel van
Derk: de kerel steet miej neet an! In
Markelo op de landdag had de bisschop
goed gedronken en keerde terug naar De
venter, waar hij zich veelal ophield. De
venter was veiliger dan Utrecht, waar
de Hollandse edelen op de loer lagen om
de bisschop te grijpen en hem dan tegen
een hoog losgeld weer vrij te laten. De
keizer van Duitsland, die een geweldige
hekel had aan de bisschop, viel Salland
binnen, en belegerde de sterkten Schu-
lenborg en de Waardenborg te Holten.
De Dolle waarschuwde de Holtenaren
zachtjes aan te doen. Je wist nooit wie
het won. En Derk van Holten hield het
met de winnaar. Maar de bisschop ver
zamelde een leger en trok van Deventer
naar Holten, waar hij met veel geweld
de Pruisen van de Waardenborg sloeg.
Een week lang werd er dag en nacht ge
vochten. Des nachts bij kunstlicht. Dat
kon gemakkelijk, want zowel de aanval
lers als de verdedigers probeerden tel
kens de Waardenborg in brand te steken,
opdat men elkaar beter kon zien. De
Holtenaren hielden hun hart vast. Intus
sen kwam er versterking van Deventer.
En de Pruisen vertrokken. Het was ook
de hoogste tijd, want zowel de belege
raars als belegerden, zo vertelt de
kroniekschrijver, hadden Holten schep-
schoon gemaakt.
Jaren gingen voorbij, jaren, -waarin
die van Holten hun beste been voorzet
ten om van handel en landbouw te pro
fiteren. Maar de zoveelste bisschop had
het begeven en omstreeks 't jaar twaalf
honderd was Dieöerik van der Are tot
twee-en-veertigste bisschop van Utrecht
benoemd. De nieuwe Jonker Reinolt van
Holten mocht de bisschop niet. En hij
konkelde net zolang tot de Sallanders
de hertog van Gelder in de arm namen,
gemene zaak met deze maakten. Salland
zegde openlijk de bisschop op. Salland
trok eenparig tpn strijde met de Gelder
sen en de schout van Holten, die een
bisschopsman was, werd opgehangen.
Verder namen de ambtenaren van de
bisschop de vlucht. De bisschop overleed
weer tijdens krijgsrumoer in Holland. Te
Holten, Bathmen en Hellendoorn vierde
men groot feest. Maar men juichte te
vroeg. Heer Otto van der Lippe was tot
bisschop benoemd. De nieuwe bisschop,
een krachtig man, joeg de Geldersen uit
Holland en kwam ook te Holten, waar
hij open en bloot de mannen liet afran
selen en hij verklaarde, dat Holten een
boete opgelegd zóu worden, waarbij de
burgers de tranen uit de ogen zouden
lopen. Dit zakte later wel weer af. Maar
de Holtenaren hielden zich voorlopig
koest. Om het weer g#ed te maken nam
Ridder Reinolt van Holten met tachtig
jonge Holtenaren deel aan de veldtocht
tegen Rudolf van Cóeverden. Van Coe-
verden was burggraaf van de stad en
„Ik verheug me er op, Stien" ant
woordde hij blij en dankbaar. Terwijl
ze andere klanten bediende, dacht ze:
Wat ziet hij toch in mij? En houd ik wel
van 'm? Ik weet het werkelijk niet.
Om kwart voor zeven pikte hij haar
op bij de weg naar de Zanding. Ze re
den zwijgend het dorp verder uit en
hij vroeg: „Heb je een bepaalde voor
keur?"
„Als het maar ergens is, waar weinig
mensen zijn. Ik heb er vandaag al ge
noeg gezien".
„Dat kan ik me voorstellen".
Voorbij Oud Reemst reed hij recht
door en Stien riep verschrikt: „Hè! Die
weg loopt dood! Je rijdt verkeerd!"
Hij keek haar spotlachend aan. Weet
ik. Je wilde toch ergens heen, waar wei
nig mensen zijn?" Nou, in dit doodlo
pende weggetje zullen we rustig kun
nen babbelen".
Ze schoof instinctmatig 'n eindje bij
hem vandaan. „En dan zeker zoenen
en zo, hè? Je bent al net als de rest".
Hij trapte op de rem en ze keek hem
verschrikt aan. Op zijn voorhoofd zag
ze plotseling een diepe rimpel. Hij reed
de wagen naar de kant van de weg,
keek even achterom en draaide. „Als
je mij niet vertrouwt, zus, gaan we wel
ergens anders heen".
heerlijkheid Koevorden en drost van
Drente. Rudolf was waarlijk geen kat om
zonder handschoenen aan te pakken.
Daarom trommelde de bisschop ridders
en knapen op om Rudolf van Cóeverden
tot moes te slaan. Hij had trouwens beter
kunnen weten, want de Coeverdens dier
dagen stonden voor niets. Maar dat wist
Otto van der Lippe pas toen men hem
met ingeslagen schedel uit de moerassen
van Ane opviste, dood natuurlijk. Tegen
het veldheerschap van Van Cóeverden
was hij niet opgewassen. Reinolt van
Holten werd uitgeleide gedaan met zijn
manschappen. De beloning zou groot zijn.
In Holten maakte men zich al blij met
het vooruitzicht dat Holten op zichzelf
reeds een vrije heerlijkheid zou worden.
Een heel eind vergezelden de burgers
van Holten hun heef met zijn gevolg en
daarna vierden zij al vast het overwin
ningsfeest. Drie dagen verliepen. En toen
kwam Piep Willem de muzikant van het
Holtercorps alleen terug. Hij was tijdig
op de vlucht geslagen. Waar de andere
Holter jongens .waren wist hij niet. Nog
een dag later kwam een Drents soldaat
het schild en het zwaard van Jonker
Reinolt brengen. Men had de soldaat
graag gestenigd, maar men durfde niet,
zo was men onder de indruk van de ver
pletterende nederlaag, die Twente en Sal
land geleden hadden. Na een week bleek
het voor Holten nogal mee te vallen.
Meerdere jongens kwamen successieve
lijk weer voor de dag. Maar zij zeiden:
dat is eens, maar nooit weer. Men had
het hoofd weer opgericht. De bisschop
was met pracht en praal bijgezet. Toen
kreeg Holten de volgende plaag. Die van
Holten hadden zich. altijd netjes en fat
soenlijk gedragen. Niet dat er tussen
twaalf- en dertienhonderd niets voorviel.
Men vierde op tijd feest en dat was in
die dagen heel wat. Men trok ook als het
moest 'het mes. De jonge Jonker J9n van
Holten was na twaalfhonderd zeven-en-
twintig zijn vader opgevolgd. Hadden de
heren van Holten het altijd goed met de
burgers en boeren kunnen vinden, zo niet
de burgers en Jonker Jan. Dit deugde
volgens de laatste niet en dat moest ver
anderd worden. Kortom, de Jonker
droomde zich een klein koninkrijk en de
Holtenaren als onderhorigen. De Jonker
trouwde met een freule Groes. En die
spoorde hem aan, het mindere volk te
tonen, hoe het moest. Het volk van Hol
ten zond een klacht in op de Landdag.
De drost van Salland gaf Jan van Holten
groot gelijk. De adel was er om te rege
ren. En het volk, voorzover zij grond
eigenaar waren, mocht meepraten, maar
dan natuurlijk de Jonker van Holten ge
lijk geven. De boer van de Holterhof trad
tegenover de Jonkers van Holten openlijk
in het krijt op de markevergadering. De
Jonker trok zijn degen en de boer zijn
eikenstok. De drost van Twente kwam
er aan te pas, de Jonker kreeg gelijk.
De boer moest de Holterhof verlaten.
VAN CÓEVERDEN.
De aanzienlijke stijging van het gere
gistreerde aanbod van mannen ten op
zichte van de vorige maand (145-259)
werd blijkens het overzicht óver de
maand juli van het gewestelijk arbeids
bureau Deventer bijna in zijn geheel ver
oorzaakt door inschrijving van jeugdigen,
die dit jaar de LTS en andere scholen
hebben verlaten. Zo nam het aantal in
geschrevenen in de metaalsector toe met
49 jeugdigen, in debouwnijverheid met
39, in de sector voedings- en genotmid-
delenfabrikage met 9 en in de bedrijf s-
klasse kantoorpersoneel met 7. Het me
rendeel hunner werd reeds naar de di
verse werkgevers verwezen, maar we
gens vakanties en dei-gelijke konden de
ze verwijzingen nog niet gerealiseerd
worden, zodat aangenomen mag wor
den, dat in de volgende verslagperiode
het thans geregistreerde aanbod weer
aanzienlijk zal zijn gedaald. In het hui
dige aanbod zijn 103 minder geschikten
Ze legde haar hand op zijn arm. „Sor
ry, Karei, dat ik zo wantrouwend ben.
Ikik meen het niet. Ik vind het
goed als je hier blijft. Alsjeblieft, Ka-
rel".
Hij stopte en keek haar aan. Toen
verzachtte zijn gezicht, maar toch was
zijn blik ernstig, toen hij anwoordde:
„Stien, meisje, voor zover ik weet, ben
ik 'n nette kerel. Ik mag wel eens iets
geks zeggen, maar als je zes zusters
had inplaats van zes broers, zou je ze
alle zes zonder enig voorbehoud aan
me kunnen toevertrouwen, hoor je? Als
je met mij in de wagen uitgaat, ben
je net zo veilig als tussen je zes broers
in".
Ze streelde zijn wang en knikte. „Je
bent lief Karei. Ik zal dit nooit meer
zeggen, echt niet".
Hij zette de wagen aan de kant en
draaide het contactsleuteltje om. „We
kunnen net zo goed hier blijven. Het is
rustig genoeg. Ik wil je wat vertellen,
zie je? Over mijn ontslag. Dat heeft
een achtergrond. En ik wil, dat jij het
dok weet".
Ze keek hem met knipperende ogen
aan. „Had je er dan een vermoeden
van, dat je vandaag of morgen ontsla
gen zou worden".
Hij kniktje. „Het was onafwendbaar.
begrepen tegen 88 in de overeenkomstige
maand van het vorige jaar. Vergeleken
met de situatie per eind juli 1963 is het
huidige aanbodcijfer 70 hoger (259-189).
In dit totaal zijn 29 jeugdigen begrepen
(juli 1962 80 - juli 1963 109).
De geregistreerde vraag bleef ten op
zichte van de vorige maand vrijwel ge
lijk (787-790) en in vergelijking met de
dienovereenkomstige maand van het vo
rige jaar valt er eveneens weinig ver
schil te constateren (78,7-782). De huidige
vraag heeft voor ruim 75 pet. betrek
king op jeugdige krachten (598).
Vrouwen.
Ook het aanbod van vrouwelijk perso
neel steeg de afgelopen maand, zij het in
geringe mate, tengevolge van de in
schrijving van jeugdigen, die van de
scholen zijn-gekomen (40-44). Zoals bij
de mannen valt ook bij de vrouwen ten
opzichte van de overeenkomstige maand
van het vorige jaar een stijging van het
aanbod te constateren (31-44).
De geregistreerde vraag bleef ten op
zichte van de vorige maand vrijwel ge
lijk (508-510), maar ligt ten opzichte van
het vorige jaar aanzienlijk hoger (506-
388). Bijna 60 pet. hiervan (298) heeft
betrekking op jeugdig personeel.
Het itotaal beschikbaar aanbod van
mannen per 31 juli 1963 is als volgt te
specificeren: Deventer 178 (v.j. 142),
Bathmen 4 (4), Diepenveen 24 (11), Hol
ten 7 (9), Olst 12 (11) en Raalte 34 (12).
Per 1000 mannelijke afhankelijke le
den van de beroepsbevolking (loontrek-
kenden) was dit aantal: Deventer 12
(10), Bathmen 11 (13), Diepenveen 17
(8), Holten 9 (11), Olst 7 (7) en Raalte
15 (5), van het gewest 12 (9), de pro
vincie 12 (12) en van het rijk 8 (9).
Recepten-kijkje over de grenzen
De charme van iedere vakantie ligt
voor een groot deel in het anders- doen-
dan-anders. De vaste regelmaat wordt
verbroken; men is in een andere omge
ving, heeft andere mensen om zich heen
en heeft hopelijk niet anders dan zonnig
weer. Wij willen u graag een handje
helpen bij het makenvan gerechten,
afkomstig uit vakantielanden.
Misschien roepen ze herinneringen bij
u op of d.ienen ze.-als,een voorproefje.
Recepten voor 4 personen
Franse hors d'oeuvre
1 groene paprika, restje (plm. 50 g.) ga
re sperzieboontjes, stukje bloemkool,
plm. 25 g. cervelaatworst of slami, to
maat, 2 a 3 gare aardappelen, (biesloo,
venkel, paprikapoeder) een sausje van
2 eetlepels olie en 2 eetlepels azijn met
peper en zout.
De paprika van kroontje, zaadlijsten
en zaad ontdoen, wassen en in lange
dunne reepjes snijden. Met enkele reep
jes 'n platte schaal in 6 vakjes verdelen.
De rest van de paprika in weinig water
enkele minuten koken tot ze half gaar
is.
De bloemkool in roosjes verdelen en
deze 2 a 3 minuten met weinig water
en zout koken. De bloemkool en paprika
koud laten worden. De sperzieboontjes
in niet te kleine stukjes snijden.
De aardappelen en tomaat in plakjes
snijden.
De boontjes, paprika, bloemkool en
tomaat ieder apart met een weinig van
het sausje aanmengen en in de vakjes
op de schotel schikken. De plakjes worst
oprollen en ook in een vakje leggen.
Desgewenst de boontjes bestrooien
met fijngesneden venkel, de bloemkool
met paprikapoeder en de aardappelen
of tomaat met fijngehakte bieslook.
Siciliaanse kip of kalfsvlees
300 g. mals kippe- of kalfspoelet zonder
Die belangrijke besprekingik had
al een vermoeden. Luister eens, mop,
ik werk al enige jaren voor de firma
Ganzevoort. Een paar jaar geleden no
digde hij me op een vrijdagavond uit:
blijf bij ons eten, als je-wilt. Dan kun
je kennis maken met mijn vrouw en
mijn dochter. Goed, ik deed dat, want
ik voelde me natuurlijk zeer vereerd.
Mevrouw Ganzevoort is een vriendelijk
mens en ik kon al dadelijk goed met
haar overweg. Ina, de dochter, lijkt als
twee druppels water op haar moeder.
Een aardig figuurtje, maar een alle
daags gezicht. Jien 'lief kind, maar daar
is dan ook alles mee gezegd. Het bleef
natuurlijk niet bij die ene avond. Ik
werd meerdere malen vrijdagsavonds
uitgenodigd te blijven eten en door
gaans accepteerde ik. Daarna babbel
den we wat. Soms wandelde ik na het
eten nog wat in de tuin met Ina en
we spraken over allerlei'dingen en ge
beurtenissen. Maar er was nooit iets bij
zonders tussen ons. We waren goede
vrienden, meer niet. Doch na enige tijd
begon ik het door te krijgen, dat pa
Ganzevoort me met een speciale bedoe
ling af en toe uitnodigde een avondje
te blijven. Ina is zijn enig kind. En als
je nu weet, dat hij aardig tegen de zes
tig loopt, dan zul je misschien zelf wel
je gevolgtrekkingen kunnen maken. Pa
Ganzevoort en misschien ma ook
izou wel graag zien, dat ik verliefd werd
op zijn dochter. Dan trouwen en hem
opvoïgen in de zaak. AI dra begreep
ik, dat dit de opzet was. Per slot van
rekening ben ik geen engel, dus ik
voelde me op mijn manier gevleid. En
ik ging Ina met andere ogen bekijken.
Is het de moeite waard, dacht ik wel
'eens, dat ik voor haar mijn vrijheid
been, peper, zout, tijm, 60 g. -(3/i pakje)
boter of margarine, 250 g. uien, 2 groene
paprika's, :!4 kg. tomaten, 1 teentje
knoflook.
Het poelet kleinsnijden en inwrijven
met peper en zout. De boter of marga
rine licht bruin laten worden en het
vlees hierin bruin bakken. De uien en
knoflook schoonmaken en kleinsnijden
of de knofloop persen. De paprika's van
kroontjes, zaadlijsten en zaad ontdoen,
wassen en in dunne reepjes snijden. De
tomaten (ontvellen, na ze even in heet
water gedompeld of boven de gasvlam
gehouden te hebben en) in plakken snij
den. Tomaten paprika, ui en knoflook
bij het vlees voegen.
Het gerecht in plm. 45 minuten gaar
laten worden en op smaak afmaken met
peper en zout.
Matafan (Zwitsers nagerecht)
2 eieren, zout, 1 eetlepel melk, 3 eetle
pels bloem, 4 eetlepels suiker, 4 snee
tjes.brood, jam. De eireen scheiden in
dooiers en witten. De dooiers losroeren
met een snufje zout en de melk. De
bloem en de suiker erdoor mengen. De
eiwitten stijfslaan en luchtig door de
dooiermassa scheppen. De sneetjes
brood met jam bestrijken, daarna met
de eismassa bedekken en plm. 10 minu
ten in een warme oven bakken. 1
Erdapfeltatsch (aardappelkoekjes)
Voor plm. 15 stuks 1 kg. aardappelen,
zout, peper, 1 ui, i ei, 50 g." ontbijtspek,
olie.
De aardappelen 'schillen, wassen en
raspen op een niet te fijne rasp. Peper
zout, de gesnipperde ui, het fijngesne
den spek en het ei erdoor mengen. Een
weinig olie in een koekepan warm la
ten worden envan de massa platte
koekjes bakken op de manier van drie-
in-de-pan. De koekjes langzaam gaar
en bruin laten worden.
Op Uitnodiging Van de Chr. Gém. Zang
vereniging „Soli Deo Gloria"' gaf vrijdag
avond de organist Piet Meeboer. uit
Amsterdam, in het kader van het VVV-
vakantieprogramma 1963 een concert op
het orgel van de Geref. Kerk.
De voorzitter van „Soli Deo Gloria", de
heer J. Wiggers sprak een kort woord van
welkom waarbij hij zich in 't bijzonder
richtte tot de organist èn de zomergasten.
Nadat een 2-tal coupletten waren ge
zongen van het békende lied „Dat ons
loflied vrolijk rijze". opende de heer Mee
boer met Jan Zwart's orgelhymne „U al-
Jeen, U loven wij" (Psalm 75) en de hymne
„Heer ai, maak mij Uwe wegen" (Psalm
25; eveneens van Jan Zwart.
Verder werden de volgende werken ge
speeld, Andante in Es gr. van Landsman,
..The Holy City" van Adams, Geestelijk
lied „Zouden wij ook eenmaal komen" en
„Com nu met sangh" beide van Feike
Asma en Improvisatie (Geestelijk lied „Als
ik.maar weet" van Piet Me.eboer.
De absolute stilte die er heerste tijdens
dit concert vormde het beste bewijs dat
Piet Meeboer iets bracht dat buitengewoon
gewaardeerd werd.
Voordat de heer Wiggers een kort woord
van dank sprak speelde de heer Meeboer
op verzoek nogmaals het Andante in Es-
grv van Landsman. Met het zingen van
Gezang 202^ (Wat vlied' of bezwijk') werd
deze mooie avond besloten.
prijsgeef? Zal ik van. dat kind kunnen
houden? Maar ik sprak nooit over lief
de en zij evenmin. Een enkele keer, met
verjaardagen en zo, wisselden we een
kus, maar dat betekende evenmin wat.
Ik. zat er een beetje mee en na enige
tijd had ik me er al half en half mee
verzoend, de schoonzoon te warden van
pa en ma Ganzevoort. Eens moet een
mens toch trouwen en bovendien, ik
zou de opvolger worden van mijn
schoonvader. Het bedje was. om zo te
zeggen, al voor me gespreid. Met de
bruid op de koop toe. Maar om de een
of andere oorzaak aarzelde ik nog
steeds haar te vragen".
Hij wachtte even, presenteerde het
meisje naast hem een sigaret en stak
er zelf ook een op. Nadat hij even ge
rookt had,vervolgde hij: „Op een za
terdagmorgen maakte ik een ritje over
de Veluwe en was ik al zo ongeveer
besloten om pa Ganzevoort de hand
van zijn dochter te vragen. Door een
.toeval raakte ik die morgen verzeild
op de Hoge Veluwe en in dat Koperen
ding zag ik jou en was ik meteen van
de kaart. Van dat ogenblik af bestond
er voor mij geen Ina Ganzevoort meer-
En ik had de laatste dagen zo het idee,
dat pa Ganzevoort iets in deze richting
vermoedde. Waarschijnlijk wilde hij
daarom vrijdagavond zelf de knoop
.doorhakken en vandaar,; dat hij het
had over een belangrijke bespreking.
Waarop ik niet kwam opdagen en
waarvan hij natuurlijk de oorzaak niet
wist. Met als gevolg, dat hij woest is
geworden en in die boze bui mijn ont
slagbrief schreef. Zo, zus, nou zul je
ook wel kunnen begrijpen, waarom ik
ïiiet mèer naar de firma terug wil".
Stien had al die tijd zwijgend geluis-
Bij het diploma-zwemmen in het na
tuurbad „Twenhaarsveld" afgenomen
door de chef-zwemmeester, de heer G.
Lemel, slaagden 511 van de 55 kandida
ten. Als vertegenwoordiger van de
kring „Twente-IJsselstreek van de
K.N.Z.B. was aanwezig de heer J. Ha-
geraats uit Almelo. De geslaagden wa
ren:
Diploma 4: R. van Lindenberg, Hol
ten.
Diploma 3: E. Voordes en S. Huisman,
Holten.
Diploma 2 jongens: H. de Boer, Voor
burg, H. Rosier Delft, M. Wismeijer Den
Haag, G. Godschalk, Bussum, J. Dijk
huis, Enschede, H. van Druten, Leiden,
D. Stam, M. Tiekink, D. Krikkink te
Holten, L. Klassens, Opende, M. de
Boer, Voorburg.
Diploma 1, jongens en mannen: P. B.
Muller, W. Beldman, H. Podt, G. D. El-
bersen, A. Reilink, W. Reilink te Hol
ten, L. v. d. Sloot, Rotterdam, J. God
schalk, Bussum, G. Tromp, Lisse, J. v.
de Krans, Waddinxveen, R. Simons,
Wijnjeterp, F. Balder, Amsterdam, D.
Burgman, Twello, R. Koolhaas, Amster
dam, R. Tijhof, Almelo. H. Nijhuis, Den
Haag.
Dames: D. Aaltink. J. H. Bronsvoort-
Lubbersen, N. Veldhuis-van Linden-
berg. E. J. Nijkamp-Nikkels, M. Meins-
ma-Kooi, F. J. Wiggers-Aanstoot, H.
Landèweerd-Stam, J. Koopman, J. Riet
berg-van Lindenberg, J. Klein Nagel
voort alle te Holten, L. Meijer, Amster
dam, A. v. d. Krans, Waddinxveen, R.
v. d. Meer, Rotterdam, M. Nijenhuis,
Enschede, 'G. Heuvelman, Diepenveen,
J. Bronsvoort, Lettele, H. Heuvelman,
Bathmen, W. Bessem, Bathmen, H.
Plekkenpol, Harfsen.
op zondag 25 aug. 1963 te Bathmen.
Evenals voorgaande jaren organiseert
de Landelijke Rij vereniging „Bathmen"
ook dit jaar weer een concours-hippique.
Kon men in de achter ons liggende
jaren steeds van een geslaagde dag spre
ken, dit jaar zal alle vorige zeker over
treffen.
Naast de tuigpaardenrubrieken, welke uit
komen in één- en tweespannen en de
springnummers, waarvan vooral 't Parijs'
springconcours als het spectaculairste is
te betitelen, is men er dit jaar in geslaagd
om het tamboer- en jachthoorncorps
..Bronswerk" uit Amersfoort te contracte
ren. Dit corps dat óp verschillende plaat
sen in ons land meerdere jaren reeds met
groot succes optrad, is één der beste show
corpsen in Nederland. In hun fleurige
uniformen brengen zij op het middenveld
een zeer mooie taptoe. Ter afwisseling zul
len de bezoekers dus kunnen genieten van
iets wat in Bathmen. en naaste omgeving
nog niet vaak is gedemonstreerd.
Wanneer het \veer zijn onmisbare
■medewerking nu maar verleent zal het
paardenfestijn in Bathmen er zeker een
worden welke als één der beste in de
lande kan worden aangemerkt.
DUITSE
HANDELSCORRESPONDENTIE
Mej. Jenny Crans te Holten slaagde
te Deventer voor het diploma Duitse
Handelscorrespondentie.
terd en terwijl ze aan haar sigaret trok,
antwoordde ze nadenkend: „Dus ik ben
er eigenlijk de oorzaak van, dat je te
elfde: ure besloten bent geen gebruik
te maken van het nog onuitgesproken
aanbod van je baas om met zijn doch
ter te trouwen en zijn opvolger te wor
den?"
Hij knikte. „Ja Stien. Toén ik jou die
morgen zag in dat restaurant, toen wist
ik het eigenlijk meteen al: dat is ze.
Dat is nou de vrouw van mijn dromen.
Is het dan zo gek, dat ik er niet meer
aan dacht om met dc firma Ganzevoort
te trouwen, om het zo maar eens uit
te drukken".
Ze dacht énige lijd na. „Toch vind
ik dit niet prettig".
„Maar moppie, waarom niet? We zijn
toch voor elkaar bestemd?"
Ze haalde ongeduldig haar schouders
op. „Alsjeblieft, Karei, begin nu niet
dadelijk weer met die onzin. Besef je
wel, wat die gril van jou nu al ten ge
volge hoeft gehad? In de eerste plaats:
een ferm pak slaag van mijn lieve broe
ders. Resultaat: enkele dagen zieken
huis. Tweedens: op staande voet ont
slag dus werkloos. En tenslotte: een
weggegooide kans om een schitterende
carrière te maken: directeur en later ei
genaar te worden van een fabriek, zon
der dat je er één cent in hoeft te steken
misschien. En dat heb ik allemaal op
mijn geweten".
1-Iij grinnikte. „Ja zus, je slaat de
spijker op.zijn kop. Dus: zul je me niet
meer kunnen weigeren. Na al die of
fers, die ik gebracht heb".
(Wordt vervolgd.)
door trienk aan 5leeóioyk
