„conillM on Carta"
Uil Hollens historie
Uit het plaatselijk parlement
P<g mp® breekt
Opbrengst Klaprooskollekte
Lezing over diepvriezen
Veertig hectare bestemd voor villa-bouw - diepvries-
kluis in Dijkerhoek - uitbreidingsplan gewijzigd -
geboom om boom
FEUILLETON
Zaterdag 24 november 19G2
IIOLTENS NIEUWSBLAD
pagina 3
Na jaren van regeringloosheid wilde
men eens weer orde op zaken stellen. Het
was wel waar men hoefde om de gemeen
schappelijke woeste gronden niet zo'n
spektakel te maken, maar zolang de
grond onverdeeld was, was het allemans-
veld. De markeveldwachter kon ook niet
overal tegelijk zijn en Broek Berend Jan,
een vrijbuiter die één koe had en een kalf
in het aankomen, en de bezitter was van
een halve bunder grond, die hij destijds,
of zijn voorvaderen dan, om zeer duis
tere redenen gekregen had van heer
droste, die op Arckel.stein resideerde.
De schout was er op aandringen van de
marke er al eens op afgegaan, maar
Broek Berend Jan, ofschoon er een blind
paard niets kapot kon lopen, had zijnen
kostbaren eigendomsbrief. De stadhouder
der lenen, baron zus of zo, had op verzoek
van de drost van Salland om zonderlinge
gunst aan Berend Jan's grootvader, die
ook Berend Jan heette, beleend met een
hoek grond. Het was een erfelijke bele
ning. De stadhouder der lenen stierf, de
drost ook, maar het perkament met zegel
bleef. De schout probeerde de leenbrief
in handen te krijgen. Maar grootvader
Berend Jan had zijn zoon Roelof laten
beloven het eigendomsbewijs nooit uit
handen te geven en Roelof op zijn beurt
had op zijn sterfbed de jonge Berend Jan
laten beloven nooit het kostbare doku-
ment uit handen te geven. Nu was er
eens een schout die erg bijziende was. Hij
reed te paard naar de broeklanden. Het
was een mooie zomerdag. Berend Jan had
tegen Geesken gezegd: ik moet gauw met
de koe en het kalf naar de Broeklanden,
er staat mooi gras op. De koe en het kalf
komen dan best geschift weer. Hiermede
bedoelde hij, dat ze dan goed zat gevreten
waren. Zo gezegd, zo gedaan.
Anderhalf uur hoedde Berend Jan zijn
anderhalve koe. De zon scheen heerlijk en
Berend Jan sneed meteen schoppensteien
en harkenstelen en wat dies meer zij. Dat
stond niet in het eigendomsbewijs, dat
nam hij toe. Ook het heerlijke gras, dat
op de belten groeide, was niet van hem,
maar, zo oordeelde Berend Jan, God liet
het gras groeien voor de koebeesten en
de koe en liet kalf waren ook door God
geschapen. Heel veel vroeger, wel vier
honderd jaar geleden, hadden de gezame-
lijke boeren van Holten palen in de wil
dernis gezet. Ook in de heidevelden zette
men merktekens en de grond was van
hen. En nu woonde Berend Jan in de vol
heid der natuur.
Berend was juist in de volle bezigheid,
toen zijn onafscheidelijke vrienden, de
Franse ganzen alarm sloegen. Berend
Jan keek op, links en rechts. Zijn geoefend
oog had spoedig op verre afstand de rui
ter in de gaten. Dat was vast geen zui
vere koffie.
Gedekt door struiken cn hoge bossages
wist hij wonderwel onopgemerkt te ont
komen en had nog juist zijn koe en kalf
in de stal, toen de schout van het paard
sprong. De schout vroeg hem of deze net
eigendomsbewijs ter inzage mocht hebben.
Neen, dat kon niet, want Berend Jan had
zijn vader Roelof, zaliger nagedachtenis,
heilig beloofd het nooit uit handen te
geven. De schout vertelde, dat hij het
eigendomsbewijs niet zou opeten. Hij
mocht, het zien, maar Berend Jan hield
het in handen. Nou, de schout vertrok
weer en na nog een oog geworpen te
hebben op de stal, keerde hij op zijn
schreden terug. Hij zag de koe en het
kalf. Dat was vast geen zuivere koffie.
Berend Jan kon hoogstens een paar geiten
houden. En de schout rapporteerde, dat
Berend Jan, een pauper (dit was een
arme man) een koe en een kalf had. De
boer-richter vroeg, hoe groot het kalf
was; dat kon de schout zo niet zeggen
en de boer-richter ging op stap. Berend
Jan was juist van huis, toen de boer-
richter kwam. Het was een man met een
dikke, vlezige kop en Geesken was met
twee kleine kinderen alleen thuis. De boer-
richter keek in de stal: geen vee. Ilij
vroeg waar Berend Jan was. Geesken
vertelde huilend, dat haar man naar
Bathmen was om de koe te verkopen voor
de schuld. De boerrichter geloofde het niet
aanstonds, maar de zes-jarige Roelof
snorde de deur uit, ongemerkt. Vader was
met de koe en het kalf in de gemene
markegrond. Nu woonde de Brooktsholte
voor zijn doen een fikse boer, aan het
andere einde der markegrond en de
Brooktsholte was de kwaadste nog niet.
Want het was waar, Berend Jan was zeer
gewillig als dagloner, niets was hem fe
veel. En wanneer Berend Jan in gevaar-
verkeerde, hielp de Brooktsholte hem
wel eens uit de nood. En daar kwam Be
rend Jan aan. Zeer geagiteerd, riep hij:
Brooktsholte, jij moet mij helpen, ze zit
ten mij achter de broek. Voor een paar
dagen kwam de schout en nu de boer-
richter.. Zij laten een gewoon mens geen
rust.
De „vroedschap", die vorige week vrij
dagavond in voltallige zitting onder voor
zitterschap van burgemeester mr W. Hj.
Enklaar vergaderde ter behandeling van
een 15 punten tellende agenda, ging ak
koord met het voorstel van B. en W. om
aan de heer J. A. Ulfman, Kolweg 27, een
bij zijn woning liggend perceeltje grond
ter grootte van 104 m2 te verkopen voor
f 1560,- en gaf, nadat op een vraag van
de heer Sprokkereef was geantwoord, dat
verkoop geen moeilijkheden zou opleve
ren met het oog op de bebouwingsvoor
schriften, haar fiat aan een voorstel om
aan een aantal inwoners van Dijkeihoek
68 m2 grond te verkopen achter het ge
bouw „Bethanië", op welk perceeltje een
diepvriesinrichling zal worden gebouwd.
Met de groep Dijkerhoekers werd eerst
onderhandeld over verkoop van de brand
weerkazerne, doch men vond de prijs van
drieduizend gulden te hoog. Het loonbe
drijf Pinkert in Dijkerhoek heeft inmid
dels laten weten de brandweerkazerne
gaarne te willen huren en gaat akkoord
met de door B. en W- bedongen huurprijs
van f 4,- per week. De raad ging hiermee
akkoord en had ook geen bezwaar tegen
het huren van de kluis in het voormalig
bankgebouw van de Coöp. Boerenleen
bank aan de Dorpsstraat voor f 250.- per
jaar. Een dec"; van het archief uit de
kluis van het gemeentehuis, die mudvol
zit, zal worden overgebracht naar deze
„huurkluis".
De mudvolle kluis in het gemeentehuis
was voor burgemeester Enklaar een „aan
loopje" om te wijzen op de beperkte
ruimte, waarin de verschillende gemeen
te-ambtenaren hun werkzaamheden moe
ten verrichten en tevens liet hij weten,
dat de personeelsbezetting te klein is om
alles naar behoren te laten marcheren.
De bezetting moet aangepast worden aan
de snelle groei van de gemeente en het
zelfde geldt voor de administratieve
outillage. Het ligt in de bedoeling van B.
en W. om binnenkort een commies A te
benoemen, alsmede een administratieve
kracht op het bureau gemeentewerken.
Meer .armslag" voor het personeel zon
het college willen verkrijgen door het
bouwen van een barak achter het ge
meentehuis.
De heer Rietberg zou de bijgebouwen
achter de Ulo-school hiervoor willen ge
bruiken, doch volgens de voorzitter kan
op vrijkomen van deze gebouwen niet
worden gewacht eri voor deze gebouwen
hebben B. en W. al een bestemming, n.i.
o.a. een kleuterschool in het plan „Kol-
weg-Zuid".
Zonder hoofdelijke stemming ging dc-
raad akkoord met de voorstellen tot wij
De Brooktsholte gooide het weidehek
open en riep: jaag maar in!
Ziezo, nu kon hij rustig huiswaarts
gaan. Als dat geen doorgestoken kaart
was om hem te vangen, dan wist hij het
niet. Ook de boerrichter was de kwaad
ste niet. Hij wist evengoed als Berend Jan
waar de koe gebleven was. Maar hij rap
porteerde dat Berend Jan een oude man
was die als daghuurder zijn brood moest
verdienen en dat hij koe noch kalf gezien
had. De boerrichter schreef de volle waar
heid op. Maar de markerichter, ja dat was
wat anders. Berend Jan was een gezégend
man. Hij was koning op zijn hoekjp
grond. In de grote herberg van Holten
werd een markevergadering uitgeschre
ven om bij markeverordening paal en
perk te stellen aan dé snaaierigheid van
de armen. Ongewaarden en kotters moch
ten geen schapen hoeden op de gemene
markegronden. Maar krachten mochten
twee beesten houden op de markegronden.
De volgende keer zullen wij zien hoe
Berend Jan te werk ging.
VAN COEVERDEN.
ziging van de gemeentebegroting '62; tot
vaststelling van een krediet in rekening
courant voor 1963 met de Bank voor Ned.
Gemeenten tot een bedrag van f200.000,-;
tot vaststelling van het maximum-bedrag
der op te nemen kasgelden voor 1963 tot
een bedrag van f350.000,-; tot toekenning
van een uitkering-ineens aan het gemeen
te-personeel over het jaar 1962 (een vier
de maandsalaris met een minimum van
f 135,-) en tot wijziging van salaris-ver
ordening voor het gemeentepersoneel per
1 januari 1962 door welke wijziging, zo
deelde de voorzitter naar aanleiding van
een vraag van de heer Sprokkereef mee,
de begroting 1962 ..niet in gevaar zal ko
men".
Op een vraag van één der leden hoe
het in de praktijk verloopt met de inder
tijd ingevoerde prestatietoeslag, deelde
de voorzitter mede, dat men hiermede
voldoende narigheid beleeft, doch op zij j
gaan voor zwarte gezichten is er beslist
niet bij. Enkele werknemers hebben zich
sinds de invo Dring van de regeling be
ter aangepast. Al met al is het een moei
lijke zaak, doch we zullen „doormarte-
len".
WIJZIGING UITBREIDINGS
PLAN
Het voorstel tot wijziging, van het uit
breidingsplan !n hoofdzaak gaf weinig
stof voor discussie en werd na enkele op-
mérkingen zonder hoofdelijke stemming
aangenomen. Door deze wijziging veran
dert aan het tot nog toe gevoerde beleid
niets, maar de gemeente heeft thans een
wapen in de hand om de toestand te hou
den zoals ze thans is en zo nodig kan
worden opgetreden. Het kan niet getole
reerd worden, dat men op verschillende
plaatsen in de gemeente te hooi en te
gras maar campings gaat stichten met of
zonder latrines en kampwinkeltjes. Alle
aanvragen moeten incidenteel worden
bezien en op deze wijze kan worden
voorkomen dat kampeergelegenheden hei
en *der over vrijwèl de gehele gemeente
verspreid raken.
De heer W. ten Berge verklaarde het
met de zienswijze van B. en W. geheel
eens te zijn. Het is zeer nuttig, dat streng
toezicht wordt gehouden, anders loopt de
ontwikkeling ons uit de hand.
Ook de heer A. Weslerik verklaarde
voor orde en regel te zijn, maar hij zou
toch graag zien, dat rekening wordt ge
houden met het feit. dat ons land steeds
armer wordt aan recreatiemogelijkheden.
VEERTIG HECTARE
VOOR BOUW VAN VILLA'S
De voorzitter deelde mede, dat het ge
meentebestuur voornemens is een terrein
van 40 hectare in de buurtschap Look de
bestemming te geven van villaterrein.
Hij deelde mede, dat de voorbereiding
aan dit plan zijn voltooiing nadert en dat
binnenkort het uitgewerkte plan ter visie
zal worden gelegd.
De raad verenigde zich gaarne met iit
voorstel en verklaarde zich tevens in
principe bereid mede te werken aan dc
verwerving van de terreinen, waarop dit
plan betrekking heeft.
De mededeling van de voorzitter, dat
vooruitlopende op de onderhandelingen
om tot minnelijke aankoop dezer gronden
te geraken, een voorstel tot onteigening
hiervan binnenkort te verwachten was,
ontmoette bij de raad algemene instem
ming.
De raad was met de voorzitter van
oordeel dat aanvaarding van het desbe
treffende onderdelenplan slechts dan in
overweging kon worden genomen, wan
neer de gemeente het eigendom van de
desbetreffende grond zou verkrijgen.
GEBOOM OM BOOM
Wie gedacht mocht hebben, dat het
voorlaatste punt van de agenda: „Voor
stel tot het vaststellen van een kapver-
ordening", vlot zou worden afgewerkt,
kwam wel zeer bedrogen uit, want er
werd een zeer omvangrijke boom opge
zet rond de boom, die ergens aan de
boorden van de Schipbeek staat. Haar
wortels beschadigen het talud en ais de
bladeren vallen, kan dit een waterbe
heersing1; zoals men die zich voorstelde,
stagneren; reden waarom de watergraaf
de eigenaar van de boom opdracht geeft
tot opruimen. Hij geeft hieraan gevolg
en krijgt prompt een bonnetje van de po
litie, omdat hij de kapverordening heeft
overtreden. Het was de heer Sprokke
reef, die moeilijkheden zag rijzen bij het
hanteren van de keur der waterschappen
en de kapverordening. De voorzitter en
enkele leden zagen deze moeilijkheden
niet, maar naarmate de boom dikker
werd, schoten de wortels van de heer
Sprokkereef dieper, vooral toen de heer
Rietberg verklaarde zijn mening te de
len. Er werd gepraat over de juridische
aspecten van de zaak en tenslotte resul
teerde het langdurig gesprek niet i.i het
voor de bijl gaan van de B - en W.-boom.
maar in het plaatsen van een „entje",
waardoor moeilijkheden bij het hanteren
van de verordening worden voorkomen.
Art. 3, lid 1, luidt thans: „De vergunning
moet worden aangevraagd door degere.
die krachtens zakelijk recht of ter uit
voering van een keur of andere verorde
ning gerechtigd is over de houtopstand te
beschikken.
RONDVRAAG
Op een vraag van de heer Klein Vel-
derman deelde de voorzitter mede, dat
over niet al te lange tijd het plan „Sane
ring Dorpskern" ter tafel zal komen. Het
komplan is praktisch klaar. Met Rijkswa
terstaat zijn nog besprekingen gaande
over verbetering van de Dorps- en Oran
jestraat. Men hoopt de situatie zo te kun
nen verbeteren dat van een rondweg kan
worden afgezien.
De heer Jansen zou graag zien, dat er
's avonds een lampje brandde bij het
postkantoor. Wanneer men een postze
geltje uit de automaat wil halen, moet
men een zaklantaarn of lucifers bij zich
hebben. Er zit wel een lamp boven de
automaat, maar die brandt niet. Ook zou
de heer Jansen de oude vervallen opstal
len op het erf bij de heer Tuitert aan de
Gaardenstraat opgeruimd willen zien en
op het punt, waar de nie-uwe straten uit
komen op de Kolweg, een bord met
„Stop" willen plaatsen aangezien het ver
keer over de Kolweg steeds drukker
wordt.
Naar aanleiding van de duisternis bij
het postkantoor deelde de voorzitter me
de. dat de kantoorhouder, de heer Dek
ker, een vergoeding ontvangt voor vuur
en licht en mogelijk is deze vergoeding
onvoldoende om 's avonds de buitenver
lichting te laten branden.
Over het opruimen van de oude opstal
len aan de Gaardenstraat zijn met de
heer Tuitert onderhandelingen gaande,
die wat stroef verlopen.
Wat het stopgebod betreft, zou men
eens kunnen gaan praten met de rijkspo
litie. Men moet zich echter wachten voor
teveel borden; men ziet ten leste door de
bomen het bos niet meer.
Nadat de heer Bosschers nog had ge
wezen op oneffenheden in de straatweg
door Dijkerhoek, zulks tengevolge van
het leggen van een kabel door de PTT en
een gat in het wegdek aan het begin van
de Boerendansweg, volgde sluiting van
de vergadering.
In de eerstvolgende vergadering zal de
P.v.d-A.-fractie weer volledig zijn, want
na onderzoek van de geloofsbrieven en
verslag door een commissie, die bestond
uit de heren W. ten Berge, J. H. Bos
schers en G. Brands, bleek tegen toela
ting van de heer H. Meerman geen be
zwaar te bestaan.
Het bestuur van de afd. Holten van het
NOC schrijft ons: De in deze gemeente
gehouden klaprooscollecte ten bate van het
werk van het Nederlands Oorlogsgraven
Comité heeft 533,64 opgebracht (vorig
jaar 552,
Aangenomen mag worden, dat het ver
zoek van he( comité om een bijdrage te
willen storten op giro no. 867242 ten na
me. van het Nederlandse Ooriogsgraven
Comité afdeling Holten te Holten het
zwaartepunt van de giften naar dit giro
nummer heeft verlegd!
Men kan nog steeds zijn bijdrage voor
het Nederlands oorlogsgravenwerk, dat in
1963 een sterk Holtens karakter zal gaan
dragen in verband met de toekomst van 100
Canadese nabestaanden naar Holten, stor
ting op giro no. 867242.
De opbrengst van deze giroactie onder de
adoptanten van op het kerkhof te Holten
liggende Canadese militairen graven, zal
t-z.t. worden gepubliceerd.
Zij die reeds hun bijdrage afstonden
hetzij via de klaprooscollecte, hetzij via
de adoptanten giroactie, mogen zich van
de bijzondere erkentelijkheid van het Ne
derlands Oorloggraven Comité verzekert
achten.
Het speekt vanzelf, dat bijdragen van
hen, die geen graf adopteerden, evenzeer
van harte welkom zijn op het meer ge
noemde gironummer van het Comité te
Holten-
Het Nederlands Ooriogsgraven Comité afd.
Holten.
W. H. Enklaar, voorzitter
J. Kroon, secretaris.
de kracht van een verkoudheid
bjsw bij Vader, Moeder en Kind arasMta
Holten. Dinsdag 1-3 nov. hield juffr.
Rottink uit Delden een lezing over diep
vriezen voor de afd. Espelo van de Ned.
Bond van Plattelandsvrouwen.
Uitvoerig besprak ze het inmaken in
zout en het wecken, het vele werk wat
de boerin hiermee had en het hoge vita-
mineverlies. Daarna de diepvries, waarbij
ze vooral de nadruk legde op het verschil
aan voedingswaarde. Bij de diepvries blijft
91'' behouden, bij wecken slechts 35%).
Met het vertonen van een paar films
legde ze uit hoe men de diepvries moet
bewerken. Vooral met het oog op de lage
slachtveeprijzen gaf ze de raad om tot
aanschaf van een kluis of kist over te
gaan; aanschaf, afschrijving en stroom
verbruik werden berekend, zodat allen een
duidelijk overzicht konden krijgen.
Jammer was het, dat de mannen, die
voor deze avond mede waren uitgenodigd,
zo slecht waren opgekomen.
Aan het einde van de avond werd juf
frouw Rottink dank gebracht voor deze
leerzame avond.
13)
Ziezo, het was tenminste te proberen.
Als ze Wim werkelijk wilde helpen, moest
ze die hospita natuurlijk niet tegen heb
ben Een tikje voldaan kroop ze onder
de dekens.
De brieven beantwoorden precies
aan hun doel- Mevrouw Siewerts bleek
zeer gestreeld en bood geen weerstand
meer. Integendeel, ze leek het wel inte
ressant te vinden, de dochter van de be
kende advokaat Brandenburg over de
vloer te krijgen. Die schat van een dok
ter Diepenveen was de volgende dag al
gaan kijken en had voortreffelijke ta
bletten voorgeschreven, want Wim knapte
zienderogen op.
En niet alleen Wim zelf, ook de ka
mer! Er stond al gauw een bloemetje.
En de reproductie van Chagall hing spoe
dig op De fruitschaal was geen dag- leeg.
Op een dag kwam pa thuis met de
boodschap dat Geertsema al aardig aan
het herstellen was- Hij was er op bezoek
geweest! Carla bloosde toen hij het ver
telde. Het schoot haar even door het
hoofd: Zou Wim pa somsMaar nee,
dat zou niet. Dan had pa het meteen wel
gezegd.
De volgende dag besprak zij het met
Wim. En natuurlijk werd de hele merk
waardige situatie onder de loep genomen.
En moest Carla, voorzichtig, vertellen
wat haar bewoog_ Ze deed het zo:
,Je kunt toch eikaars vriend wel zijn
zonder direct aan andere dingen te den
ken? Ik ging belang in je stellen toen je
piano voor me speelde- Ik vermoedde toen
al, in'jou een soort geestverwant te heb
ben ontmoet. Dat vermoeden is sinds
dien steeds sterker geworden.
Ik moest steeds aan je denken. In
Griekenland zelfs, en aan de Rivièra. Ik
werd ongerust toen ik daar van je ziekte
hoorde En toen ik thuis kwam vond ik
dat ik je helpen moest- Waarom? Ach, je
begrijpt me wel."
Wim, die door Carla's bezoeken allengs
wat vertrouwelijker en ongedwongener
was geworden, begreep het inderdaad
„We moesten daar maar niet te veel
over praten, eigenlijk", zei hij. „Als je
mij vriendschap wilt tonen, ben ik daar
dankbaar voor. En wil ik er van genieten,
net als jij zonder direct aan andere din
gen te denken. Ik weet niet goed wat me
overkomt. Ik ben zolang alleen geweest.
Ik heb nooit geweten hoe fijn het is, met
iemand te praten over dingen waarvan
je houdt
Hij glimlachte naar haar. en kreeg een
kleur. Carla zei:
„Thee?"
En ze zwegen er verder óver- Ze beleef
den allebei hun vriendschap zonder zich
al te zeer te verdiepen in de mogelijke
consequenties. Ze lieten elkaar althans
niet merken dat ze er zich in verdiepten.
En Wim fleurde op. Verlangde elke dag
naar het ogenblik dat Carla haar lachende
gezicht om de hoek van de deur zou ste
ken. Ze bracht de boeken mee die hij
mooi vond. Ze leende hem de kunsten
cyclopedie, waarmee hij uren doorbracht.
Ze vrolijkte hem op met haar verhalen,
met haar bloemen en opgeruimd humeur.
Het was voor de wees, die zo bitter wei
nig vreugde had gekend in zijn leven,
een .ongekende ervaring. En voor hij het.
zichzelf durfde toegeven, was hij heel,
heel erg verliefd op Carla geworden.
Tenslotte begrepen ze allebei dat ze
zichzelf en elkaar voor de mal hielden.
Vriendschap zonder meer? Kletskoek!
Liefde was het. Maar hoewel ze het wis
ten. van zichzelf en elkaar, praatten ze
er niet over- Ze hielden elkaar op een
veilige afstand.
Lang bleef Carla nooit bij Wim. Ze kon
thuis niet al te lang wegblijven. Maar
bovendien was ze bang. haar pa op de
trap tegen te komen. Want zo nu en dan
kwam hij Wim opzoeken. Dat schiep pro
blemen. De boeken van Carla konden
nooit onbeheerd door de kamer zwer
ven en als Carla er was moest, ze steeds
bedacht zijn op de bel- Het was komisch
soms. als de bel ging. Voorzichtig deed
Carla dan de kamerdeur open en luister
de gespannen. Was het de melkboer, of
Mr. Brandenburg?
1-Iet liep steeds goed af. Tot op een
goede dag Wim voor het eerst naar bui
ten rnocht. En na nog 'n dag of wat weer
voor het eerst op kantoor verscheen, om
te vertellen dat hij een week nadien weer
zou beginnen- Pa Brandenburg was in zijn
sas. Hij was op Wim bijzonder gesteld
en beschouwde hem als een voortreffelijke
medewerker.
Zo nam het leven weer zijn normale
gang. Voor Carla begonnen nu ook de
colleges, maar ze werd spoorstudente en
bleef thuis wonen. Ze zou het dit eerste
jaar wat kalm aandoen, hadden ze afge
sproken dat Carla ooit bij pa op kan
toor zou komen, geloofde toch niemand
meer. Pa en ma geloofden vast dat Her
man, die -nog maar weinig voor de boeg
had, Carla wel zou komen halen voor zij
haar studie zou hebben beëindigd. Maar
ja; ze moest toch wat om handen hebben?
Een beetje opgewonden kwam pa op
een morgen de huiskamer binnen met
een brief in zijn hand.
„Weet je wie hier volgende week komt
logeren? Nico Papadimas!"
Verbazing bij allebei. Daarna:
„O wat enig"! Het was ma, die dit zei.
Carla zei ook iets en deed toen wel als
of, om niet te zeer op te vallen Pa ver
telde:
„Nico maakt een reis langs vestingen
en relaties van zijn vader. Hij is nu in
Londen en komt volgende week hier
heen- Hij vraagt, een hotel voor hem te
bespreken maar ik vind dat hij bij ons
moet logeren. Waar of niet. ma?"
En ma knikte gul van ja. Ze mocht
Nico graag en bewaarde aan Griekenland
de beste herinneringen.
„Hij neemt een korte vakantie, schrijft
hij, en hij zou het zo leuk vinden, iets
van Nederland te zien. Hij komt per
vliegtuig naar Rotterdam en brengt zijn
auto mee Geleend van zijn Londcnse di-
rektie."
En Carla wist het al: zij zou met Nico
Nederland gaan rond rijden. Leuk? Ja,
natuurlijk! Nico was een prettige jongen,
een gezellige causeur en een charmante
vent. Maar tochNee, daar niet aan
denken!
Diezelfde avond kwam Herman. Ein
delijk!, zeiden pa en ma. Het was nog
helemaal de oude Herman: de mond vol
belevenissen, hartelijk, goedlachs. Ja, met
de studie ging het voortreffelijk Binnen
kort zou hij doctoraal doen. En of de fam-
het hem maar niet kwalijk wilde nemen,
dat hij zo weinig van zich had laten ho
ren: hij moest studeren en nog eens stu
deren! Om gauw klaar te zijn, niet, Car
la? En hij boog zich lachend en met een
knipoog in de richting van Carla, die
bloosde en zag, hoe pa en ma elkaar met
blikken vol verstandhouding aankeken.
Herman moest een afspraak maken.
Zaterdag? Best, zei Carla, zaterdag.
Want ze had niet de moed. te weigeren.
Waarom zou ze ook? Er was toch niets?
En ze gingen samen uit op die zaterdag
Het was als vanouds: Herman in pa's
auto. naar Noordwijk, waar hij „een leu
ke tent" wist, de hele avond aan het
woord, en een ietwat stille Carla, die zo
nu en dan even loskwam, want waarom
zou ze kniezen?, en gelukkig van Her
man's kant niet de minste toespeling op
het gesprek in Nice-
(Wordt vervolgd)
