Uil Hollens historie .MliCtt OOI Corio" ASPRO neem Chr. Plattelandsvrouwen vergaderden In 100©+1 gevallen FEUILLETON Stijlvolle lajasrsshw Firma Wonnink Zaterdag 13 oklcber 1SG2 HOLTENS N1EUWSliLAD pagina 2 DE SCHOUT VAN HOUTEN KREEG EEN KLAP VAN DE FREULE VAN RILLENBEEK De schout van Holten die de boodschap van de schoutinne had meegekregen om een aandenken voor haar mee te brengen uit de nagelaten boedel van wijlen Jonger Busschard van Duivelaar tot Vinkestein, kreeg niets. Tóen de notaris had voorge lezen dat de freule Rillen beek alles had georven, riep de schout, dat de Jonker bij leven en welzijn beloofd had iets aan de schoutinne te vermaken, en zette' de freu le Rillenbeek een hoge rug en haar ogen schoten vonken. En nu uit mijn huis!, snauwde de freule, anders zal ik eens la ten zien dat ik nog een nazate ben van Barend van de Grimberg die in twaalf honderd zoveel, naar het heilige land ging om tegen de Turken te vechten. Tolpaus een der herauten van de schout deed een boekje open over deze Barend van de Grimberg. Dat heerschap was nog een neef geweest van Jonker Reinolt van Hol ten die in twaalfhonderd zeventwintig door de soldaten van Rudolf van Coever- den was doodgeslagen. Jonker Berend van de Grimberg was dan in Turkenland aan gekomen. De Turken grepen hem en maakten hem tot slaaf. Zij spanden hem met andere ridders uit het westen voor de ploeg en lieten hun ossen mooi weer spelen in de weide. Dit verhaal greep de freule van Rillenbeek zo aan, dat zij een ijzeren vuurlepel greep en de schout en zijn kornuiten de deur uit sloeg. De schout reed terug naar Holten. De schoutinne was woest en schold haren man uit voor lapzak, maar Tol Jans die een dappere Holtenaar was hij had vroeger in een gevecht bij Heihuizen de majoor Robert van Gerdringen een oor afgeslagen, en was daarvoor door de marke Holten be loond geworden met een schepel heide grond in de Heihuizen, waar hij nooit ge bruik van had kunnen maken, omdat hij niet wist waar dat stuk heidegrond pre cies lag, en omdat de Heihuize boeren hem het geweer, het mes en de hooivork gepresenteerd hadden vertelde aan de schoutinne dat het laatste woord over de erfenis van de Jonker nog niet gesproken was, als meneer, en hier doelde Jans op de schout, maar beter doortaste. Twee da gen later, het was een mooie zonnige morgen, wist de schoutinne haar dienst bode Hanna te bewegen om eens naar de freule Rillenbeek te gaan om eens te ho ren of zij al van gedachten veranderd was. En de freule was van gedachten veranderd. Zij had bij de heren te Deven ter een klacht ingediend wegens huisvre debreuk tegen de schout van Holten en vooral tegen Tol Jans, die zo smadelijk had gesproken over de Ridder van de Grimberg, de man die in zijn tijd kamer heer was in buitengewone dienst van de paus van Rome omdat hij in het heilige land de ploeg had moeten trekken. En ook had de freule zich zwaar beledigd ge voeld, nu nog na honderden jaren. Omdat het volk van Holten de goederen van ridder Reinolt van Holten, na de moord op de beide Jonkers van Holten in de slag bij Ane, de grond maar zo, onder zich verdeeld had. Woest, riep de feule dat. allerlei slag van volk op de voormalige gronden huizen getimmerd had en er was zelfs een kerk gekomen. Herman en Wim even dacht ze aan hen, in een flits, toen een galante, jonge Griek op het terras haar vóór was met vuur voor haar sigaret. Vreemd, ze wa- en toch wel erg ver weg. De problemen, waar ze zich tot over de oren in had gewaand, leken op die afstand aanmer kelijk minder van proportie Herman óf Wim? Ach, ze zou nog wel eens zien. Vrij en ongeremd kon ze zich nu over geven aan de charmes van dit zonnige land. Ze zou aan niets en niemand den ken, alleen genieten met volle teugen. En de problemen konden wachten tot later. 8) Ze lachte naar de Griek, keek ter sluiks haar mama, die te druk bezig was met eau de cologne en zakdoek om op te merken wat zich om haar heen af speelde. Ze lachte, Carla, en ze had het gevoel, in maanden niet zo vrij en zorge loos gelachen te hebben. „Zijn we er nou nog niet?" Het was ma die het vroeg, telkens weer, wanneer zij achter de onvermoeide Carla aan door Athene's straten slofte. De hoofd wegen van de Griekse hoofdstad zijn Een beetje minder kan ook! Had de schoutdienstbode geroepen. Mijn volk woont sinds duizend jaar in de Lang straat. De freuie Rillenbeek werd hand tastelijk zij sloeg op Hanna in met het eerste voorwerp dat voor de hand lag. Dat was haar geldbuidel met Deventerbotjes, (botjes waren kleine koperen munten). Maar de freule was een mens op jaren en klein van stuk en Hanna uit de Lang straat was jong, fors en de schrik van Holten. Zij greep met een forse greep de freule bij de haren en brulde wordt maar lelijk oud kreng! Soep zal ik van je ko ken. De freule schreeuwde moord en brand. De oude keukenmeid Sanne, nog een erfstuk van de baron, Sanne kwam ook uit Hol ten, kwam op het hulpgeroep toeschieten En de scheve Dieks, de arbeider voor huis en buiten, kwam ook toeschieten. Wat schort de Juffer! schreeuwde hij. De Juf fer verzocht om een pak slaag schreeuwde Hanna. Sanne wilde de freule ontzetten maar zij kreeg van Hanna een draai om de oren met de linkerhand, dat zij naar een tweede niet vroeg. Want nog altijd hield zij met de rechter de freule bij de haren. De scheve Dieks waarschuwde de buren. En Jagers-Jan, een jongeman van voor in de twintig kwam binnen. Jan was een soort Hercules in zwaarte en kracht. En Hanna liet haar prooi los. Nou mee! gebood Jagers-Jan. Hij nam Hanna bij de arm. Op de brandstapel zul je! kreet de freule Rillenbeek, zo waarlijk als ik een echte freule ben. Jan bracht Hanna terug naar Holten. Dat duurde nog al even, maar daar praten we verder niet over. Weer twee dagen later stond de fiscaal van de drost van Salland bij de schout van Holten aan de deur. De man had een •hele lijst met klachten van de freule §&- lenbeek, die gisteren uit het schoutambt van Holten was vertrokken naar Zwil- broek. Zij zou haar puisje bij weggesta- pel verkopen. Zij had behalve een klacht bij de drost van Salland over dat beesten volk van Holten en meer speciaal over dat manwijf, dat bij de schout van Holten dienstbode was, ook nog een klacht inge diend bij de bisschop van Munster. Dat kon, omdat Zwilbroek onder het bisdom Munster hoorde. De fiscaal vertelde van zware mishandeling en huisvredebreuk. Dat kan niet: riep de schoutinne- Vijf jaar is Hanna bij mij in dienst en steeds tot volle tevredenheid. Toen de drost van Sal land hoorde dat er ook te Munster een klacht was ingediend, gaf hij Hanna een zachte wenk, dat zij moest verdwijnen. Maar eerst moest Hanna voor de drost verschijnen. -En toen de drostinne Hanna zag, was haar besluit genomen. Dat was een dienstbode waar zij al jaren naar ge zocht had. VAN COEVERDEN ESPELOSE PLATTELANDSVROUWEN VERGADERDEN. Donderdag 4 oktober hield de afd. van de Ned. Bond van Plattelands vrouwen haar eerste vergadering van het seizoen. In haar openingswoord heette de pre sidente mevr. H. J. Hol-Groothoff al len hartelijk welkom, in het bijzonder de twee nieuwe leden. Als spreker voor deze avond was aanwezig de heer van Dijk van de voorlichtingscommissie van het levensverzekeringsbedrijf uit Utrecht. Deze hield een boeiende lezing over de A.O.W. en A.W.W. en besprak uitvoerig de toekomstmogelijkheden van de bejaardenverzorging door het rijk. Hierna werden enkele films vertoond waarvan vooral de films van het zil veren huwelijksfeest van Koningin en Prins in Nederland en van de Delta land, zeer in de smaak vielen. Aan het slot van de avond werd de spreker dank gebracht voor zijn leer zame lezing en gingen allen voldaan huiswaarts. geasfalteerd en dus week, als tegen het middaguur de temperatuur tot 40 is opgelopen. De hitte staat er dan als een grote dikke walm tussen de huizen, waarvan de vensters gesloten zijn. De zijstraten zijn krom en vol kuilen en bieden de ene verrassing na de andere. Nu eens staat men voor belangwekken de overblijfselen uit de oudheid, zoals het gedenkteken van Lysicrates, dan weer voor kerken die de moeite waard zijn. En de gang naar de beroemde Acropolis, voor Carla een evenement, èn het rondslenteren in de stad, waar bij Carla van de ene verrukking in de andere viel, bleken al na een paar dagen teveel te zijn voor mevrouw Branden burg. Een wonder was dat niet. Ook Carla werd er doodmoe van en was blij, des avonds, na het vallen van het: donker, ijs te kunnen eten op een van de veie terrassen en de weldadige koelte van de komende nacht werd dan niet alleen door mama, maar door Carla met een gevoel van opluchting begroet. Toen ze op een avond, na een dag van drukkende hitte, limonde zaten te drin ken voor de wijd open ramen van hun hotel, zag Carla opeens die Griekse jon geman voor zich staan. Hij glimlach ie en maakte een charmante buiging in de „JONGEREN-REVEILLE" IN MARKELO. Op zondag, 21 oktober a.s., des mid dags om drie uur, zal er in de Herv. Kerk van Markelo weer een bijzon dere kerkdienst zijn. Die middag is er n.l. een „Jongeren-Reveille". Evenals de vorige bijzondere diensten, zal ook dit reveille weer worden georganiseerd en voorbereid door de Jeugddienstcom missie van de Herv. Kerk van Marke lo. Voor deze dienst heeft men ook weer uitstekende medewerking weten te verkrijgen. Het „Jongeren-Reveille" zal n.l. worden geleid door de voor zitter van het Christelijk Jongeren Verbond, het C.J.V., de 'bekende ds. H. J. van Heerden uit Scheveningen! Het onderwerp van zijn toespraak luidt: „Hij en Zij", en is mede afge stemd op de gezinsweek, die van 14 tot 21 oktober landelijk wordt gehouden. Het „Jongeren-Reveille" is tevens be doeld als afsluiting van deze „gezins week" in Markelo. Aan deze bijzondere kerkdienst wordt bovendien nog me degewerkt door het befaamde C.L.A.- Spiritualkoor van het Chr. Lyceum te Arnhem, leading voice de heer Dieckerhoff. Dit koor heeft zich gespe cialiseerd op het zingen van negro spirituals en gospelsongs en heeft daar mee reeds veel bekendheid gekregen. Zij werkten aan veel bijzondere diens ten en samenkomsten mede en traden ook reeds enkele malen op voor de ra dio! Het is een unieke gelegenheid, dat men een zó befaamd koor en een zó begaafd spreker in één kerkdienst te- samen kan beluisteren. Er bestaat voor dit „Jongeren-Reveille" ongetwijfeld zeer grote belangstelling van jongeren en ouderen in en buiten Markelo. De Hervormde Kerk van Marakelo zal dan ook wel weer tjokvol worden op zon dagmiddag, 21 oktober. Op donderdag 4 oktober kwamen de leden van de Chr. Plattelandsvrou wenvereniging in gebouw „Rehoboth" in vergadering bijeen. De presidente, mevr. J. Rietberg-van Lindenberg opende de vergadering en liet zingen Psalm 25-6 waarna zij voor ging in gebed. Daarna werd gelezen Cor. 1 18-31- Op hartelijke wijze heette de presi dente de gasten welkom en wenste al le aanwezigen een goede avond. In het bijzonder werden welkom ge heten de spreekster voor deze avond, mevr. W. M. Geurts-Boogaars, en de heer Veldhoen, beide van de afdeling Voorlichting van de fa. Thomassen en Drijver te Deventer. Daar het de eers te vergadering was in het nieuwe werk- seizoen sprak de presidente een kort openingswoord, waarin zij o.m. zei: Wij zijn dankbaar dat God ons allen in de tijd, dat we niet in vergadering bij een kwamen heeft gespaard bij het le ven en gezondheid. Voor het bestuur is het vaak geen gemakkelijke taak om. een winterpro- gramma op te stellen, dat de leden vol doende aanspreekt. We zijn deel van de gemeenschap, lid van de samenleving. Willen we als Christenplattelandsvrouwen ook (hier in een steentje bijdragen en met vrucht en vreugd ons werk doen, dan is onder ling contact onmisbaar. Is het niet een groot voorrecht al dus de presidente dat we juist in deze tijd, waarin het zo nodig is, elkaar mo gen vinden op basis van Gods Woord, om samen te werken tot eer van zijn naam en tot welzijn van onze naaste? Naast het werk op de afdelingen werkt de C.P.B. ook mee in de streekverbete- ringsgebieden. Zijn wij er niet, dan gaat het „over ons en zonder ons"! En laat ons niet vergeten: de bevor dering van het landbouwhuishoudon- derwijs. Graag zag het bestuur dat er nog meer propaganda gemaakt werd. Tenslotte wekte de presidente op om trouw de vergadering te bezoeken,en zeide zij, gaarne te zullen zien dat al le leden naar de a.s. contactmiddag te richting van mevrouw Brandenburg, die hoogst verwonderd toekeek. Er speelde zacht een strijkje- Ze waren juist wat bekomen van de vermoeienissen van de dag. De charme, waarmee de jongeman haar uitnodigde, een dansje te maken, was zo ontwapenend, dat Carla meteen haar vermoeidheid was vergeten. Vluchtig keek ze haar moeder aan, maar voor die goed besefte wat er gebeurde zweefde ze al in de armen van de Griek over de dansvloer. Het was nog warm. vooral binnen, en ze had moeite, de goe de maat er in te houden. Carla lette er nauwelijks op; het had voor haar iets avontuurlijks, met deze haar volkomen onbekende jongeman, wiens taal ze niet eens verstond, te dansen op de klanken van hét exotisch uitgedoste orkestje. Donkergetint, met ravenzwarte haren en een keurig gecultiveerd snorretje, met twinkelende ogen en een overrom pelende charme, leidde haar partner Carla over de glanzende vloer, tot de muziek zweeg. Teruggekomen aan het tafeltje, waar aan ma Brandenburg met enige verba zing de gang van zaken had zitten vol gen, stelde de jongeman zich voor, eerst aan ma daarna ook aan Carla. Ze be grepen dat hij Nico Papadimas heette. Het mocht wat opdringerig lijken, dat hij zomaar ongevraagd aan hun tafeltje had plaats genomen, maar, dacht mama, was dat misschien de ongedwongenheid van de zuidelijke landen? En ze vergaf het hem. Hij probeerde een gesprek, in nieuw-Grieks, maar dat mislukte. Hij wist kennelijk maar een paar woorden Engels te stamelen, maar Frans ging hem beter af. Hij vertelde dat hij de dames had ge- Zwolle gingen. Daarna kreeg mevr. Geurts het woord, die op zeer boeiende wijze ver telde over de fabricage en het gebruik van blikconserven Er gaan nog heel veel „bakers praat jes" over de voedings-en vitaminen- waarde van blikconserven. De kleurenfilm „leven in overvloed" die de heer Veldhoen vertoonde, blijkt een belangrijk hulpmiddel te zijn bij het opheffen van de bestaande mis verstanden. Ook vertelde mevr. Geurts, dat bij de thans gevolgde methoden het vitamine gehalte in de verduurzaamde levens middelen zeer goed bewaard blijft, vaak beter dan bij thuis bereide spij zen. Ook de smaak blijft in blik prima. Voor een uitverkochte zaal hield de firma Wonnink maandag j.l. haar gebrui kelijke najaarsshow. Niet alleen was de zaal voor de avond geheel uitverkocht, en was de middagvoorstelling goed bezet maar er moesten voor de avondshow zelfs zeer velen worden teleurgesteld hetgeen bewijst, hoe groot de belangstelling in Holten is voor deze gebeurtenis. En terecht. Zoals altijd muntte de ge toonde kleding ook dit keer weer uit door grote verscheidenheid. De showcollectie, welke uit niet minder dan 90 nummers be stond, nog afgezien van enkele extra's, omvatte alles, wat men kon verwachten. En opnieuw verbaasden wij er ons over, hoe de firmanten er telkens weer in sla gen, een zózeer draagbare collectie samen te stellen, terwijl toch alle nieuwe en zelfs de allernieuwste créaties op het gebied van de mode aanwezig zijn. Als vanouds waren het. weer 5 char mante mannequins die op voorbeeldige wij ze onder leiding van mevrouw Kint Cou perus de kleding toonden en de nummers kwamen telkens met bewonderenswaar dig vlotheid en régelmaat de zaal binnen. Onder de ongeveer 16 mantels zagen wij zeer mooie exemplaren van wollen ve lours, tweed, Shetland wool enz. Opval lend waren een paar Amerikaanse import „Kroonjassen" o.a. in de moderne „trech- terlijn" een creatie van Pierre Cardin. Re genmantels van Martini. Er waren mantels met en zonder kra gen en revers en als bijzonderheid vermel den we een paar mantels zónder kraag, maar rnèt een bontcolle. Zéér flatteus: Grappig waren een tweetal „poncho's". Een soort wijde, korte mantel met losse zijnaden en een „capeachtig" effect. Extra vermelding verdient een prachti ge jas van Rodier in wollen bouclé. En natuurlijk waren- er enige mooie mantels van Martini in tweed Waterafstotend. Pakjes? te kust en te keur! Echte war me herf^tpakken, deux-pièces en trois pièces. Onder de laatsten zagen wij ook een paar z.g. „Twist" cómpose's met rok ken die speciaal aan de onderkant uit waaierden in stolpplooien. In de japonnen zagen we zeer mooie geklede, maar ook aantrekkelijke sportie ve exemplaren, een cpvalcnld mooie ja pon was van trevira kamgaren en een complet van Alpaca met jasje. Beeldige jurken in jacquard weefsel zo wel in wol als in zijde en cocktails!of. Een eoht pronkstuk van de collectie was een prachtige japon van cocktailstof met jas je. Een Frans model, waarbij een kostbare bontstola werd gedragen van nertz-bisam. En zo zijn we dan meteen bij het bont be land. De bontcollectie bestond uit een paar lange jassen, o.a. een kalfs en Pen bisamjas en enige korte bontmantels te weten een Persianer pa.ites, een Lamblegs en een Bisam buik, zéér mooie bontman tels. De uitgebreide collectie sport- c-n kin derkleding, alsmede blouses, jumpers, pullovers en niet te vergeten de prachtige lange Helanca pantalons met de bijbeho rende bontmutsen en baretten (de bont- hoeden waren opmerkelijk chic!) gaven er blijk van ,dat de firma Wonnink ook op deze gebieden ruim gesorteerd is. Het één was al mooier dan het ander. Een be toverden schouwspel vormden de 4 brui den. Wat een schitterend bruidstoilotten zien op de eerste dag dat zij in Athene waren en dat hij nu, toen hij langs het hotel kwam, vond, dat hij best eens kon kennismaken. Ze waren voor het eerst in Griekenland? Dat dacht hij wel! Hij kon hen misschien van dienst zijn? Hij had een auto. Voelden de dames iets voor een ritje naar Delphi? Dat. moes ten ze immers gezien hebben? En heus, dames met de bus is dat echt niet te doen. Wie was hij? O ja. dat moest hij na tuurlijk vertellen. Hij was de zoon van de Griekse reder Papadimas, had gestu deerd aan de Sorbonne te Parijs, werkte nu op kantoor van zijn vader. Natuur lijk moesten de dames thee komen drin ken- Zijn vader zou dat zeker appre ciëren; zijn schepen deden Rotterdam wel aan en hij zou stellig meer van Hol land willen weten. Namen de dames zijn uitnodiging aan, voor morgenmiddag vijf uur? In Holland zouden ze het nooit heb ben gedaan. Maar nu zei mama, in haar beste Frans, dat ze zouden komen. Nico scheen in de wolken en hij beloofde, de volgende dag met de auto om half vijf bij het hotel te zullen zijn. Want, om te lopen zou het'immers veel te warm zijn? En met een galant gebaar nam hij af scheid. Ietwat beteuterd zaten ze elkaar aan te kijken, toen Nico door de enorme draaideuren waas verdwenen. In het donker zagen ze hem naar de overkant van de straat lopen, in een droom van een auto stappen en wegrijden, de stad in. Ze spraken pas tegen elkaar toen ze boven op haar slaapkamer waren ge komen. Bij de dames die hieraan mogelijk nog twijfelden werd in de pauze alie twijfel weggenomen met de presentatie van een vruchtencoctail. Aan de z.g. „blik guiz" namen vier dames deel die allen een blikopener cn een blik soep ontvingen. De vereniging ontving een grote opener die t-z.t. ten bate van de kas bij opbod zal worden verkocht. Nadat de presidente mevr. Geurts en de heer Veldhoen dank had gebracht voor de zeer leerzame avond en hun een kleine attentie had aangeboden werd deze geslaagde en goed bezochte vergadering na het zingen van „Lof zij de Heef, de Almachtige koning der ere!" door de presidente met dankge bed gesloten. kregen we te zien! Dat men er deze keer in was geslaagd op de medewerking van alles nog veel „echter". 4 bruidegommen beslag te leggen maakte Een mooie zeer goed geslaagde show, waaraan veel zorg en veel vakmanschap was besteed. wat de huid ook deert of ontsiert helpt PURQL HET LEEK NET BRAND Doordat dinsdagmiddag omstreeks -half vijf op de Deventerweg ter hoogte van de Bekkenkamp een vrachtauto, bestuurd door de heer P. E. uit Amsterdam., plot seling moest stoppen voor éen paard en wagen, ging de lading aan het schuiven, waardoor een vat met natronloog tussen truck en aanhanger terecht kwam. Door het verschuiven van de lading raakte een fles met zoutzuur stuk, waardoor de in houd op de weg terecht kwam. Er ont stond hierdoor een zodanige wolk van opstijgend gas, dat omwonenden meen den, dat de auto in brand stond en de brandweer waarschuwden. Deze behoef de geen brand te blussen, maar heeft met een straal van de nevelbluswagen de straat en omgeving schoon gespoten van •het zoutzuur, dat eon zeer brandende werking heeft. „Ik vindt het toch een bijzonder be schaafde jongen!" zei ma. Carla begon opeens telachen. „Waarom zegt u dat zo, ma?" vroeg ze- „Om u zelf' te recht vaardigen? We hebben ons,geloof ik, al lebei in een avontuurtje laten meesle pen, u net- zo goed als ik. En u zou nog wel goed op me passen! Pa moest het eens weten!" En Carla lachte er zo sma- klijk om dat ma een beetje geprikkeld zei „Avontuurtje? Hoe kom je er bij! Mo gen we niet op visite bij een Griekse reder? Daar steekt toch niets in?" „Stel je voor", zei Carla „dat hij he lemaal niet de zoon van een reder is. Wie weet wat hij met ons wil uitvoe ren." „Onzin!" stelde mevrouw Branden burg vast. „En die auto dan? En die ma nieren, zeg! Is het je niet opgevallen, hoe beschaafd hij zich gedroeg? 't Is v/aar, in Holland is zoiets ongebruike lijk. Ik laat me in het Amsterdamse Americain niet aanspreken door een wildvreemde jongeman. Maai hier in Griekenland is dat blijkbaaar heel ge woon. Nee, Carla, wees maar niet onge rust. We zullen morgen verder zien." 9) In bed bedacht Carla, dat ze natuur lijk helemaal niet ongerust was. De ontmoeting met Nico beschouwde zij wel degelijk als een avontuurtje. En helemaal naar Griekenland gaan mocht, toch wel een avontuurlijk tintje hebben? Daarvoor had Nico gezorgd. En ze ver langde naar de volgende dag. (Wordt vervolgd)

Erfgoed Rijssen-Holten

Holtens Nieuwsblad | 1962 | | pagina 2