Uil Hollens historie
.MliCtt OOI Corio"
ASPRO
neem
Chr. Plattelandsvrouwen
vergaderden
In 100©+1 gevallen
FEUILLETON
Stijlvolle lajasrsshw Firma Wonnink
Zaterdag 13 oklcber 1SG2
HOLTENS N1EUWSliLAD
pagina 2
DE SCHOUT VAN HOUTEN KREEG
EEN KLAP VAN DE FREULE
VAN RILLENBEEK
De schout van Holten die de boodschap
van de schoutinne had meegekregen om
een aandenken voor haar mee te brengen
uit de nagelaten boedel van wijlen Jonger
Busschard van Duivelaar tot Vinkestein,
kreeg niets. Tóen de notaris had voorge
lezen dat de freule Rillen beek alles had
georven, riep de schout, dat de Jonker bij
leven en welzijn beloofd had iets aan de
schoutinne te vermaken, en zette' de freu
le Rillenbeek een hoge rug en haar ogen
schoten vonken. En nu uit mijn huis!,
snauwde de freule, anders zal ik eens la
ten zien dat ik nog een nazate ben van
Barend van de Grimberg die in twaalf
honderd zoveel, naar het heilige land ging
om tegen de Turken te vechten. Tolpaus
een der herauten van de schout deed een
boekje open over deze Barend van de
Grimberg. Dat heerschap was nog een
neef geweest van Jonker Reinolt van Hol
ten die in twaalfhonderd zeventwintig
door de soldaten van Rudolf van Coever-
den was doodgeslagen. Jonker Berend van
de Grimberg was dan in Turkenland aan
gekomen. De Turken grepen hem en
maakten hem tot slaaf. Zij spanden hem
met andere ridders uit het westen voor
de ploeg en lieten hun ossen mooi weer
spelen in de weide. Dit verhaal greep de
freule van Rillenbeek zo aan, dat zij een
ijzeren vuurlepel greep en de schout en
zijn kornuiten de deur uit sloeg. De schout
reed terug naar Holten. De schoutinne
was woest en schold haren man uit voor
lapzak, maar Tol Jans die een dappere
Holtenaar was hij had vroeger in een
gevecht bij Heihuizen de majoor Robert
van Gerdringen een oor afgeslagen, en
was daarvoor door de marke Holten be
loond geworden met een schepel heide
grond in de Heihuizen, waar hij nooit ge
bruik van had kunnen maken, omdat hij
niet wist waar dat stuk heidegrond pre
cies lag, en omdat de Heihuize boeren
hem het geweer, het mes en de hooivork
gepresenteerd hadden vertelde aan de
schoutinne dat het laatste woord over de
erfenis van de Jonker nog niet gesproken
was, als meneer, en hier doelde Jans op
de schout, maar beter doortaste. Twee da
gen later, het was een mooie zonnige
morgen, wist de schoutinne haar dienst
bode Hanna te bewegen om eens naar de
freule Rillenbeek te gaan om eens te ho
ren of zij al van gedachten veranderd
was. En de freule was van gedachten
veranderd. Zij had bij de heren te Deven
ter een klacht ingediend wegens huisvre
debreuk tegen de schout van Holten en
vooral tegen Tol Jans, die zo smadelijk
had gesproken over de Ridder van de
Grimberg, de man die in zijn tijd kamer
heer was in buitengewone dienst van de
paus van Rome omdat hij in het heilige
land de ploeg had moeten trekken. En
ook had de freule zich zwaar beledigd ge
voeld, nu nog na honderden jaren.
Omdat het volk van Holten de goederen
van ridder Reinolt van Holten, na de
moord op de beide Jonkers van Holten
in de slag bij Ane, de grond maar zo,
onder zich verdeeld had. Woest, riep de
feule dat. allerlei slag van volk op de
voormalige gronden huizen getimmerd
had en er was zelfs een kerk gekomen.
Herman en Wim even dacht ze aan
hen, in een flits, toen een galante, jonge
Griek op het terras haar vóór was met
vuur voor haar sigaret. Vreemd, ze wa-
en toch wel erg ver weg. De problemen,
waar ze zich tot over de oren in had
gewaand, leken op die afstand aanmer
kelijk minder van proportie Herman óf
Wim? Ach, ze zou nog wel eens zien.
Vrij en ongeremd kon ze zich nu over
geven aan de charmes van dit zonnige
land. Ze zou aan niets en niemand den
ken, alleen genieten met volle teugen.
En de problemen konden wachten tot
later.
8)
Ze lachte naar de Griek, keek ter
sluiks haar mama, die te druk bezig was
met eau de cologne en zakdoek om op
te merken wat zich om haar heen af
speelde. Ze lachte, Carla, en ze had het
gevoel, in maanden niet zo vrij en zorge
loos gelachen te hebben.
„Zijn we er nou nog niet?" Het was
ma die het vroeg, telkens weer, wanneer
zij achter de onvermoeide Carla aan
door Athene's straten slofte. De hoofd
wegen van de Griekse hoofdstad zijn
Een beetje minder kan ook! Had de
schoutdienstbode geroepen. Mijn volk
woont sinds duizend jaar in de Lang
straat. De freuie Rillenbeek werd hand
tastelijk zij sloeg op Hanna in met het
eerste voorwerp dat voor de hand lag. Dat
was haar geldbuidel met Deventerbotjes,
(botjes waren kleine koperen munten).
Maar de freule was een mens op jaren en
klein van stuk en Hanna uit de Lang
straat was jong, fors en de schrik van
Holten. Zij greep met een forse greep de
freule bij de haren en brulde wordt maar
lelijk oud kreng! Soep zal ik van je ko
ken.
De freule schreeuwde moord en brand. De
oude keukenmeid Sanne, nog een erfstuk
van de baron, Sanne kwam ook uit Hol
ten, kwam op het hulpgeroep toeschieten
En de scheve Dieks, de arbeider voor huis
en buiten, kwam ook toeschieten. Wat
schort de Juffer! schreeuwde hij. De Juf
fer verzocht om een pak slaag schreeuwde
Hanna. Sanne wilde de freule ontzetten
maar zij kreeg van Hanna een draai om
de oren met de linkerhand, dat zij naar
een tweede niet vroeg. Want nog altijd
hield zij met de rechter de freule bij de
haren. De scheve Dieks waarschuwde de
buren. En Jagers-Jan, een jongeman van
voor in de twintig kwam binnen. Jan was
een soort Hercules in zwaarte en kracht.
En Hanna liet haar prooi los. Nou mee!
gebood Jagers-Jan. Hij nam Hanna bij de
arm. Op de brandstapel zul je! kreet de
freule Rillenbeek, zo waarlijk als ik een
echte freule ben. Jan bracht Hanna terug
naar Holten. Dat duurde nog al even,
maar daar praten we verder niet over.
Weer twee dagen later stond de fiscaal
van de drost van Salland bij de schout
van Holten aan de deur. De man had een
•hele lijst met klachten van de freule §&-
lenbeek, die gisteren uit het schoutambt
van Holten was vertrokken naar Zwil-
broek. Zij zou haar puisje bij weggesta-
pel verkopen. Zij had behalve een klacht
bij de drost van Salland over dat beesten
volk van Holten en meer speciaal over dat
manwijf, dat bij de schout van Holten
dienstbode was, ook nog een klacht inge
diend bij de bisschop van Munster. Dat
kon, omdat Zwilbroek onder het bisdom
Munster hoorde. De fiscaal vertelde van
zware mishandeling en huisvredebreuk.
Dat kan niet: riep de schoutinne- Vijf jaar
is Hanna bij mij in dienst en steeds tot
volle tevredenheid. Toen de drost van Sal
land hoorde dat er ook te Munster een
klacht was ingediend, gaf hij Hanna een
zachte wenk, dat zij moest verdwijnen.
Maar eerst moest Hanna voor de drost
verschijnen. -En toen de drostinne Hanna
zag, was haar besluit genomen. Dat was
een dienstbode waar zij al jaren naar ge
zocht had.
VAN COEVERDEN
ESPELOSE
PLATTELANDSVROUWEN
VERGADERDEN.
Donderdag 4 oktober hield de afd.
van de Ned. Bond van Plattelands
vrouwen haar eerste vergadering van
het seizoen.
In haar openingswoord heette de pre
sidente mevr. H. J. Hol-Groothoff al
len hartelijk welkom, in het bijzonder
de twee nieuwe leden. Als spreker voor
deze avond was aanwezig de heer van
Dijk van de voorlichtingscommissie van
het levensverzekeringsbedrijf uit
Utrecht. Deze hield een boeiende lezing
over de A.O.W. en A.W.W. en besprak
uitvoerig de toekomstmogelijkheden
van de bejaardenverzorging door het
rijk.
Hierna werden enkele films vertoond
waarvan vooral de films van het zil
veren huwelijksfeest van Koningin en
Prins in Nederland en van de Delta
land, zeer in de smaak vielen.
Aan het slot van de avond werd de
spreker dank gebracht voor zijn leer
zame lezing en gingen allen voldaan
huiswaarts.
geasfalteerd en dus week, als tegen het
middaguur de temperatuur tot 40 is
opgelopen. De hitte staat er dan als een
grote dikke walm tussen de huizen,
waarvan de vensters gesloten zijn. De
zijstraten zijn krom en vol kuilen en
bieden de ene verrassing na de andere.
Nu eens staat men voor belangwekken
de overblijfselen uit de oudheid, zoals
het gedenkteken van Lysicrates, dan
weer voor kerken die de moeite waard
zijn. En de gang naar de beroemde
Acropolis, voor Carla een evenement,
èn het rondslenteren in de stad, waar
bij Carla van de ene verrukking in de
andere viel, bleken al na een paar dagen
teveel te zijn voor mevrouw Branden
burg.
Een wonder was dat niet. Ook Carla
werd er doodmoe van en was blij, des
avonds, na het vallen van het: donker,
ijs te kunnen eten op een van de veie
terrassen en de weldadige koelte van de
komende nacht werd dan niet alleen
door mama, maar door Carla met een
gevoel van opluchting begroet.
Toen ze op een avond, na een dag van
drukkende hitte, limonde zaten te drin
ken voor de wijd open ramen van hun
hotel, zag Carla opeens die Griekse jon
geman voor zich staan. Hij glimlach ie
en maakte een charmante buiging in de
„JONGEREN-REVEILLE" IN
MARKELO.
Op zondag, 21 oktober a.s., des mid
dags om drie uur, zal er in de Herv.
Kerk van Markelo weer een bijzon
dere kerkdienst zijn. Die middag is er
n.l. een „Jongeren-Reveille". Evenals
de vorige bijzondere diensten, zal ook
dit reveille weer worden georganiseerd
en voorbereid door de Jeugddienstcom
missie van de Herv. Kerk van Marke
lo. Voor deze dienst heeft men ook
weer uitstekende medewerking weten
te verkrijgen. Het „Jongeren-Reveille"
zal n.l. worden geleid door de voor
zitter van het Christelijk Jongeren
Verbond, het C.J.V., de 'bekende ds.
H. J. van Heerden uit Scheveningen!
Het onderwerp van zijn toespraak
luidt: „Hij en Zij", en is mede afge
stemd op de gezinsweek, die van 14 tot
21 oktober landelijk wordt gehouden.
Het „Jongeren-Reveille" is tevens be
doeld als afsluiting van deze „gezins
week" in Markelo. Aan deze bijzondere
kerkdienst wordt bovendien nog me
degewerkt door het befaamde C.L.A.-
Spiritualkoor van het Chr. Lyceum
te Arnhem, leading voice de heer
Dieckerhoff. Dit koor heeft zich gespe
cialiseerd op het zingen van negro
spirituals en gospelsongs en heeft daar
mee reeds veel bekendheid gekregen.
Zij werkten aan veel bijzondere diens
ten en samenkomsten mede en traden
ook reeds enkele malen op voor de ra
dio! Het is een unieke gelegenheid, dat
men een zó befaamd koor en een zó
begaafd spreker in één kerkdienst te-
samen kan beluisteren. Er bestaat voor
dit „Jongeren-Reveille" ongetwijfeld
zeer grote belangstelling van jongeren
en ouderen in en buiten Markelo. De
Hervormde Kerk van Marakelo zal dan
ook wel weer tjokvol worden op zon
dagmiddag, 21 oktober.
Op donderdag 4 oktober kwamen de
leden van de Chr. Plattelandsvrou
wenvereniging in gebouw „Rehoboth"
in vergadering bijeen.
De presidente, mevr. J. Rietberg-van
Lindenberg opende de vergadering en
liet zingen Psalm 25-6 waarna zij voor
ging in gebed. Daarna werd gelezen
Cor. 1 18-31-
Op hartelijke wijze heette de presi
dente de gasten welkom en wenste al
le aanwezigen een goede avond.
In het bijzonder werden welkom ge
heten de spreekster voor deze avond,
mevr. W. M. Geurts-Boogaars, en de
heer Veldhoen, beide van de afdeling
Voorlichting van de fa. Thomassen en
Drijver te Deventer. Daar het de eers
te vergadering was in het nieuwe werk-
seizoen sprak de presidente een kort
openingswoord, waarin zij o.m. zei:
Wij zijn dankbaar dat God ons allen in
de tijd, dat we niet in vergadering bij
een kwamen heeft gespaard bij het le
ven en gezondheid.
Voor het bestuur is het vaak geen
gemakkelijke taak om. een winterpro-
gramma op te stellen, dat de leden vol
doende aanspreekt.
We zijn deel van de gemeenschap,
lid van de samenleving. Willen we als
Christenplattelandsvrouwen ook (hier
in een steentje bijdragen en met vrucht
en vreugd ons werk doen, dan is onder
ling contact onmisbaar.
Is het niet een groot voorrecht al
dus de presidente dat we juist in deze
tijd, waarin het zo nodig is, elkaar mo
gen vinden op basis van Gods Woord,
om samen te werken tot eer van zijn
naam en tot welzijn van onze naaste?
Naast het werk op de afdelingen werkt
de C.P.B. ook mee in de streekverbete-
ringsgebieden. Zijn wij er niet, dan
gaat het „over ons en zonder ons"!
En laat ons niet vergeten: de bevor
dering van het landbouwhuishoudon-
derwijs.
Graag zag het bestuur dat er nog
meer propaganda gemaakt werd.
Tenslotte wekte de presidente op om
trouw de vergadering te bezoeken,en
zeide zij, gaarne te zullen zien dat al
le leden naar de a.s. contactmiddag te
richting van mevrouw Brandenburg, die
hoogst verwonderd toekeek. Er speelde
zacht een strijkje- Ze waren juist wat
bekomen van de vermoeienissen van de
dag. De charme, waarmee de jongeman
haar uitnodigde, een dansje te maken,
was zo ontwapenend, dat Carla meteen
haar vermoeidheid was vergeten.
Vluchtig keek ze haar moeder aan, maar
voor die goed besefte wat er gebeurde
zweefde ze al in de armen van de Griek
over de dansvloer. Het was nog warm.
vooral binnen, en ze had moeite, de goe
de maat er in te houden. Carla lette er
nauwelijks op; het had voor haar iets
avontuurlijks, met deze haar volkomen
onbekende jongeman, wiens taal ze niet
eens verstond, te dansen op de klanken
van hét exotisch uitgedoste orkestje.
Donkergetint, met ravenzwarte haren
en een keurig gecultiveerd snorretje,
met twinkelende ogen en een overrom
pelende charme, leidde haar partner
Carla over de glanzende vloer, tot de
muziek zweeg.
Teruggekomen aan het tafeltje, waar
aan ma Brandenburg met enige verba
zing de gang van zaken had zitten vol
gen, stelde de jongeman zich voor, eerst
aan ma daarna ook aan Carla. Ze be
grepen dat hij Nico Papadimas heette.
Het mocht wat opdringerig lijken, dat
hij zomaar ongevraagd aan hun tafeltje
had plaats genomen, maar, dacht mama,
was dat misschien de ongedwongenheid
van de zuidelijke landen? En ze vergaf
het hem. Hij probeerde een gesprek, in
nieuw-Grieks, maar dat mislukte. Hij
wist kennelijk maar een paar woorden
Engels te stamelen, maar Frans ging
hem beter af.
Hij vertelde dat hij de dames had ge-
Zwolle gingen.
Daarna kreeg mevr. Geurts het
woord, die op zeer boeiende wijze ver
telde over de fabricage en het gebruik
van blikconserven
Er gaan nog heel veel „bakers praat
jes" over de voedings-en vitaminen-
waarde van blikconserven.
De kleurenfilm „leven in overvloed"
die de heer Veldhoen vertoonde, blijkt
een belangrijk hulpmiddel te zijn bij
het opheffen van de bestaande mis
verstanden.
Ook vertelde mevr. Geurts, dat bij de
thans gevolgde methoden het vitamine
gehalte in de verduurzaamde levens
middelen zeer goed bewaard blijft,
vaak beter dan bij thuis bereide spij
zen. Ook de smaak blijft in blik prima.
Voor een uitverkochte zaal hield de
firma Wonnink maandag j.l. haar gebrui
kelijke najaarsshow. Niet alleen was de
zaal voor de avond geheel uitverkocht, en
was de middagvoorstelling goed bezet
maar er moesten voor de avondshow zelfs
zeer velen worden teleurgesteld hetgeen
bewijst, hoe groot de belangstelling in
Holten is voor deze gebeurtenis.
En terecht. Zoals altijd muntte de ge
toonde kleding ook dit keer weer uit door
grote verscheidenheid. De showcollectie,
welke uit niet minder dan 90 nummers be
stond, nog afgezien van enkele extra's,
omvatte alles, wat men kon verwachten.
En opnieuw verbaasden wij er ons over,
hoe de firmanten er telkens weer in sla
gen, een zózeer draagbare collectie samen
te stellen, terwijl toch alle nieuwe en zelfs
de allernieuwste créaties op het gebied
van de mode aanwezig zijn.
Als vanouds waren het. weer 5 char
mante mannequins die op voorbeeldige wij
ze onder leiding van mevrouw Kint Cou
perus de kleding toonden en de nummers
kwamen telkens met bewonderenswaar
dig vlotheid en régelmaat de zaal binnen.
Onder de ongeveer 16 mantels zagen wij
zeer mooie exemplaren van wollen ve
lours, tweed, Shetland wool enz. Opval
lend waren een paar Amerikaanse import
„Kroonjassen" o.a. in de moderne „trech-
terlijn" een creatie van Pierre Cardin. Re
genmantels van Martini.
Er waren mantels met en zonder kra
gen en revers en als bijzonderheid vermel
den we een paar mantels zónder kraag,
maar rnèt een bontcolle. Zéér flatteus:
Grappig waren een tweetal „poncho's".
Een soort wijde, korte mantel met losse
zijnaden en een „capeachtig" effect.
Extra vermelding verdient een prachti
ge jas van Rodier in wollen bouclé. En
natuurlijk waren- er enige mooie mantels
van Martini in tweed Waterafstotend.
Pakjes? te kust en te keur! Echte war
me herf^tpakken, deux-pièces en trois
pièces. Onder de laatsten zagen wij ook
een paar z.g. „Twist" cómpose's met rok
ken die speciaal aan de onderkant uit
waaierden in stolpplooien.
In de japonnen zagen we zeer mooie
geklede, maar ook aantrekkelijke sportie
ve exemplaren, een cpvalcnld mooie ja
pon was van trevira kamgaren en een
complet van Alpaca met jasje.
Beeldige jurken in jacquard weefsel zo
wel in wol als in zijde en cocktails!of. Een
eoht pronkstuk van de collectie was een
prachtige japon van cocktailstof met jas
je. Een Frans model, waarbij een kostbare
bontstola werd gedragen van nertz-bisam.
En zo zijn we dan meteen bij het bont be
land. De bontcollectie bestond uit een
paar lange jassen, o.a. een kalfs en Pen
bisamjas en enige korte bontmantels te
weten een Persianer pa.ites, een Lamblegs
en een Bisam buik, zéér mooie bontman
tels.
De uitgebreide collectie sport- c-n kin
derkleding, alsmede blouses, jumpers,
pullovers en niet te vergeten de prachtige
lange Helanca pantalons met de bijbeho
rende bontmutsen en baretten (de bont-
hoeden waren opmerkelijk chic!) gaven
er blijk van ,dat de firma Wonnink ook
op deze gebieden ruim gesorteerd is. Het
één was al mooier dan het ander. Een be
toverden schouwspel vormden de 4 brui
den. Wat een schitterend bruidstoilotten
zien op de eerste dag dat zij in Athene
waren en dat hij nu, toen hij langs het
hotel kwam, vond, dat hij best eens kon
kennismaken. Ze waren voor het eerst
in Griekenland? Dat dacht hij wel! Hij
kon hen misschien van dienst zijn? Hij
had een auto. Voelden de dames iets
voor een ritje naar Delphi? Dat. moes
ten ze immers gezien hebben? En heus,
dames met de bus is dat echt niet te
doen.
Wie was hij? O ja. dat moest hij na
tuurlijk vertellen. Hij was de zoon van
de Griekse reder Papadimas, had gestu
deerd aan de Sorbonne te Parijs, werkte
nu op kantoor van zijn vader. Natuur
lijk moesten de dames thee komen drin
ken- Zijn vader zou dat zeker appre
ciëren; zijn schepen deden Rotterdam
wel aan en hij zou stellig meer van Hol
land willen weten. Namen de dames zijn
uitnodiging aan, voor morgenmiddag
vijf uur?
In Holland zouden ze het nooit heb
ben gedaan. Maar nu zei mama, in haar
beste Frans, dat ze zouden komen. Nico
scheen in de wolken en hij beloofde, de
volgende dag met de auto om half vijf
bij het hotel te zullen zijn. Want, om te
lopen zou het'immers veel te warm zijn?
En met een galant gebaar nam hij af
scheid.
Ietwat beteuterd zaten ze elkaar aan
te kijken, toen Nico door de enorme
draaideuren waas verdwenen. In het
donker zagen ze hem naar de overkant
van de straat lopen, in een droom van
een auto stappen en wegrijden, de stad
in.
Ze spraken pas tegen elkaar toen ze
boven op haar slaapkamer waren ge
komen.
Bij de dames die hieraan mogelijk
nog twijfelden werd in de pauze alie
twijfel weggenomen met de presentatie
van een vruchtencoctail. Aan de z.g.
„blik guiz" namen vier dames deel die
allen een blikopener cn een blik soep
ontvingen. De vereniging ontving een
grote opener die t-z.t. ten bate van de
kas bij opbod zal worden verkocht.
Nadat de presidente mevr. Geurts en
de heer Veldhoen dank had gebracht
voor de zeer leerzame avond en hun
een kleine attentie had aangeboden
werd deze geslaagde en goed bezochte
vergadering na het zingen van „Lof zij
de Heef, de Almachtige koning der
ere!" door de presidente met dankge
bed gesloten.
kregen we te zien! Dat men er deze keer
in was geslaagd op de medewerking van
alles nog veel „echter".
4 bruidegommen beslag te leggen maakte
Een mooie zeer goed geslaagde show,
waaraan veel zorg en veel vakmanschap
was besteed.
wat de huid ook deert of ontsiert
helpt PURQL
HET LEEK NET BRAND
Doordat dinsdagmiddag omstreeks -half
vijf op de Deventerweg ter hoogte van de
Bekkenkamp een vrachtauto, bestuurd
door de heer P. E. uit Amsterdam., plot
seling moest stoppen voor éen paard en
wagen, ging de lading aan het schuiven,
waardoor een vat met natronloog tussen
truck en aanhanger terecht kwam. Door
het verschuiven van de lading raakte een
fles met zoutzuur stuk, waardoor de in
houd op de weg terecht kwam. Er ont
stond hierdoor een zodanige wolk van
opstijgend gas, dat omwonenden meen
den, dat de auto in brand stond en de
brandweer waarschuwden. Deze behoef
de geen brand te blussen, maar heeft met
een straal van de nevelbluswagen de
straat en omgeving schoon gespoten van
•het zoutzuur, dat eon zeer brandende
werking heeft.
„Ik vindt het toch een bijzonder be
schaafde jongen!" zei ma. Carla begon
opeens telachen. „Waarom zegt u dat
zo, ma?" vroeg ze- „Om u zelf' te recht
vaardigen? We hebben ons,geloof ik, al
lebei in een avontuurtje laten meesle
pen, u net- zo goed als ik. En u zou nog
wel goed op me passen! Pa moest het
eens weten!" En Carla lachte er zo sma-
klijk om dat ma een beetje geprikkeld zei
„Avontuurtje? Hoe kom je er bij! Mo
gen we niet op visite bij een Griekse
reder? Daar steekt toch niets in?"
„Stel je voor", zei Carla „dat hij he
lemaal niet de zoon van een reder is.
Wie weet wat hij met ons wil uitvoe
ren."
„Onzin!" stelde mevrouw Branden
burg vast. „En die auto dan? En die ma
nieren, zeg! Is het je niet opgevallen,
hoe beschaafd hij zich gedroeg? 't Is
v/aar, in Holland is zoiets ongebruike
lijk. Ik laat me in het Amsterdamse
Americain niet aanspreken door een
wildvreemde jongeman. Maai hier in
Griekenland is dat blijkbaaar heel ge
woon. Nee, Carla, wees maar niet onge
rust. We zullen morgen verder zien."
9)
In bed bedacht Carla, dat ze natuur
lijk helemaal niet ongerust was. De
ontmoeting met Nico beschouwde zij
wel degelijk als een avontuurtje. En
helemaal naar Griekenland gaan mocht,
toch wel een avontuurlijk tintje hebben?
Daarvoor had Nico gezorgd. En ze ver
langde naar de volgende dag.
(Wordt vervolgd)