.Gonlllcien n ctrti
v 'HMteiti Mstoi»
K?üJ?Dampo
VOETBAL
SPORT
HOLTEN 1 - S.O.S. 11-1
Nieuwe rooster mu 55lat®??
„lergruiters" equipe wen in leldwefde
J-
I
I
Onrustige Zenuwen?
PP
FEUILLETON
Manna uit de Langstraat nam de leiding
Zaterdag G uktubcr 1 ;J(i2
JÏOJLTEN S NIE U WSII1AI
pagina 2
i
HOLTEN NOG NET GELIJK
Toen iedere Holtenaar zich reeds met
een ,v?dei!aag had verzoend ontsnapte
llollen daaraan door een doelpunt van
H. Wansink in de voorlaatste minuut. De
rood-zwarl'en hadden in de voorhoede niet
minder dan vier invallers moeten opstel
len en het spel leed hierdoor erg aan
stootkracht. De Hellendoorners hadden
over 't algemeen het beste van liet spel
en Holten mag met het ene puntje dan
ook best tevreden zijn. Er werd in de eer
ste helft in een behoorlijk hoog tempo
gespeeld en in de tweede helft zag men
daar wel de terugslag van. Overigens
voor hun ijver. De gasten namen een voor
sprong door hun midvoor, die een goede
hebben alle spelers een pluim verdiend
actie op de linkervleugel met een fel
schot afrondde. Ook in de tweede helft
een wisselend beeld met een iets beter
SOS en een machteloze Holtense voorhoe
de. Door dit gelijkspel zijn alle Holtense
senioren en ook de junioren A en B. nóg
zonder nederlaag.
De wedstrijd was in handen van de heer
Wes, deze sympathieke scheidsrechter,
vooral een goede mensenkenner, kan op
een uitstekende wedstrijd terugzien.
HOLTEN 2—SOS 2 4—1
In de eerste helft hadden de gasten een
veldoverwicht, maar ze slaagden er
slechts in een kleine voorsprong te nemen
door een foute terugspeelbal van een
Holtense back. Door A. Schippers kwamen
de Holtenaren weer op gelijke hoogte en
in de tweede helft beslisten de rood
zwarten de wedstrijd in hun voordeel door
doelpunten van A. Paalman 2 X en J. ten
Velde-
OMHOOG 3—HOLTEN 3 0—4 ~k
Ook in deze wedstrijd speelden de Hol
ten aren weer een goede wedstrijd. Zowel
voor als na de rust wisten Ce rood-zwar-
'on twee maal te scoren.
JUNIOREN.
Holten A speelde afgelopen zaterdag
niet. De Holtenaren beschikten daar
door over een sterk B-elftal en dat heeft
VESOS A aan de lijve ondervonden.
Met niet minder dan 8-1 kregen de gas
ten een voet'oa1 lesje. Ook de Holtense C
juniores zegevierden. Een goede 3-1
overwinning werd het op de Zweef C-
Slecht nieuws valt er te vertellen over
de D-juniores. Onze plaatsgenoten le
den een onnodig zware nederlaag (12-1)
tegen Haarlese Boys D.
Bovendien kreeg de Holtense doel
man nog een ernstige blessure aan zijn
enkel.
Programma:
Holten 1 ontvangt a.s. zondag in het
Sportdal de nog ongeslagen leider Bor-
nerbroek. Als de Holtenaren zondag
wat meer variatie en schotvaardigheid
in de voorhoede brengen is het zeker
dat Bornerbroek tegen de rood-zwarten
een zware wedstrijd voor de boeg heeft!
zaterdag a.s.:
NijverdaJ AHolten B 4.15.
DES DHolten C 4.15-
Holten A—VESOS A 4.15.
Holten D—DES E 3.00
zondag a.s.:
Holten 1Bomerbroek 1 2.30 uur
Holten 3R-V. 3 12.30 uur
ZITDAGEN VAN DE O.L.M. it
Holten In verband met de moeilijke
situatie in de landbouw heeft het be
stuur van de afdeling der O.L.M. zich tot
het hoofdbestuur der landbouwmaat-
schappij gewend, met het verzoek na te
gaan wat kan worden gedaan ter voor
lichting van de leden.
Dit verzoek is voor hei dagelijks be
stuur der O.L.M. aanleiding geweest om
een schema op te stellen voor het houden
SPC. ENSCHEDE-FC. KöLN.
Op woensdag 10 okt. komt de FC.
Köln kampioen van Duitsland 1862 met
diverse internationals o.a. met Schnel-
linger. Schater en Wilden naar Ensche
de.
Het voetbalminnende publiek wacht
dus weer een pracht wedstrijd, welke
de gang naar het Diekman Stadion ze
ker waard zal zijn.
HOOFDAKTE.
Te Deventer slaagde voor de hoofd
akte-onderwijzer de heer H. J. Jansen,
Neerdorp.
NEGENDE LEERKRACHT.
In verband met overgrote klassen
aan de Dorpsschool is toestemming ont
vangen om een negende leerkracht al
daar aan te stellen, op grond van art.
56 2e lid der wet op het L.O.
De Sportvereniging „Bato" verzoekt
ons mede te delen, dat de lesuren voor
het nieuwe verenigingsjaar als volgt zijn
vastgesteld:
VRIJDAG:
meisjes 5—8 jaar 4.00—4.45 uur
meisjes 5—8 jaar 4.00— 4.45 uur
jongens 5—10 jaar 4.45— 5.30 uur
jongens 10—12 jaar 5.30— 6.15 uur
jongens 12—16 jaar 6.15— 7.15 uur
meisjes 14—17 jaar 7.15— 8.15 uur
asp. dames 8.159.15
dames
heren senioren
9.1510.15 uur
10.15—11.15 uur
ZATERDAG:
meisjes 8—10 jaar 3.30— 4.15 uur
meisjes 10—12 jaar 4.15— 5.00 uur
meisjes 1216 iaar Finnnn m,*.
heren
meisjes 10—12 jaar i.xü— u.w uur
1216 jaar 5.006.00 uur
6.007.00 uur
De dames-afdeling onder leiding van
mej. C. E. Molanus oefent op de woens
dagavond van 89 uur.
De Judo-afdeling houdt haar lessen
op dinsdagavond van 6.45—10.00 uur.
De contributies bedragen voor de afd.
gymnastiek:
Jongens en meisjes tot en met 13 jaar
f 0 60, 14. en 15 jaar f 0.85. ouder dan 16
jaar f 1 10 per maand.
Dames en heren senioren betalen f 1.25
per maand.
De contributie voor de Judo-leden van
„Bato" bedraagt nu f 5.50 per maand.
Deze contributie is juist f 1.verlaagd.
SCHAAKCOMPETITIE.
In het clublokaal van de schaakclub
,,De Pioniers'', hotel Holterman, al
hier, werd donderdag de derde ronde
gespeel van de onderlinge schaakcompe
titie. De uitslag luidde als volgt:
G. J. HoeveP. M. van Walraven
0-1; J. Broere—A. J. C. Brands V2-V2;
A. M. MuddeW. G. v. d. Hurk 1-0; G.
A. BrandsJ. Klaassens 0-1; G. J.
Kromdijk—W. D. Koopman 0-1; A. H. v
d. BoschIT. D. Grobben afgebr. W. G.
Maats—H. Stukker 0-1; H. Roelofs—F J
Hol 0-1.
Holten De Bergruiters zijn het cross
seizoen 1962 goed begonnen met prachtige
successsen in de cross country die zater
dagmiddag 29 september werd georgani
seerd door de landelijke rijvereniging
Ceres" te Zuidwolde (Dr.) en het stemt
tot bijzondere voldoening dat de jeugdrui-
ters, waarvan sommige nog nooit eerder
een cross hadden gereden, zo goed voor de
dag kwamen.
In de z.g. „lichte klasse" gingen maar
liefst 78 combinaties van start en de zwa
re klasse telde 16 deelnemers.
De fraaie beker die beschikbaar was ge
steld voor de vereniging die in de zware
klasse de beste prestatie leverde werd
voor de Bergruiters gewonnen door W.
Aaltink, T. Beldman Jr en Jan Jakob ter
Horst.
Dierenarts A. Frederïkse, voorzitter van
„Ceres" die de prijzen uitreikte comple
menteerde de Bergruiters met dit prach
tige succes. De gedeeltelijke uitslagen lui
den als volgt:
Lichte klasse:
1 G. Knippers, Havelte 4 min. 29.4 sec;
2 H. Buiten, Zuidwolde 4 min. 40 sec; 3
Johan Veneklaar „Bergruiters" 4 min. 41
sec; 4 G. Bolink „Bergruiters" 4 min. 41.2
van een zevental zitdagen in de verschil
lende buurtschappen in de tweede helft
van oktober.
De data en plaatsen van deze zitdagen
zullen nog nader worden bekend gemaakt.
Men kan hier alle moeilijkheden bespre
ken, terwijl voorts speciaal aandacht zal
word engesehonken aan verzekeringsaan-
gelegenheden voor de landbouwbedrijven.
sec; 9 Dinant Pieffers „Bergruiters" 4
min. 49.4 sec; 10 G. Beldman „Bergrui
ters" 4 min. 55.4 sec; 14 Wim Derksen
-Bergruiters" 5 min. 12 sec: 22 Henk T.an-
deweerd „Bergruiters" 5 min. 38 sec.
Zware klasse:
1 B. Waning, Pesse 5 min. 4.2 sec; 2 H. W.
Hogenkamp. Dc Wijk zelfde tijd; 3 W.
Aaltink „Bergruiters" 5 min. 23 sec: 4
T. Beldman Jr. „Bergruiters" zelfde tijd;
8 Jan Jacob ter Horst „Bergruiters" 5
min. 37.2 sec.
Aangevoerd 1197 stuks vee, runderen
66. varkens 1129. Prijzen: vette koeien van
2,80 tot 3,per kg. slachtgewicht.
Melk- en kalf koeien van ƒ700 tot ƒ850
per stuk. Pinken van ƒ450 to! ƒ525 per
stuk. Gras ka] veren van 250 tot 350 per
stuk. Drachtige zeugen van 250 tot
325 per stuk. Loopvarkens van 70 tot
90 per stuk. Biggen van 45 tot 55 per
stuk.
Overzicht handel: Rundvee: handel
traag, prijzen lager. Zeugen: handel traag,
prijzen lager. Biggen: handel traag, prij
zen lager.
MijnSiardfs Zenuwtabieften
6)
Nu vlogen de dagen om. Er was een
massa te doen, prettige dingen allemaal,
en alles gebeurde in het enërverende
vooruitzicht van een prachtige reis, die,
naar Carla hoopte, de oplossing zou
brengen van het conflict, waarin zij was
toch wel geworden Zij begreep dat de
geraakt. Want een conflict was het nu
n Heiman er op waren ge
richt, haar oefinitief te winnen. Her
haaldelijk had hij dit duidelijk laten
blijken. Er kwam bij dat pa en ma even
eens :n die richting dachten en gewend
als z was. 'n alles met haar ouders
rekening te houden, speelde dit wel voor
Carla moe. Maar aan de andere kant
ging rij m. "v r nbeseffen dat een
vaste verbintenis met betere ondergrond
nodig had dan zij vooralsnog kon op
brengen. Zij vond Herman echt niet on
aardig maar zij miste in hem nu juist
dat, waarvan zij zo hield. En dat laatste
ontmoette zij wel in Wim Geertsema,
een jongen van bescheiden komaf, wat
in de ogen van pa en ma een niet te
overkomen struikelblok zou zijn.
Voor het eerst betrapte zij zich er op
dat zii over Wim dacht met betrekking
tot zichzelf. En ze drong deze gedachte
beslist niet naar de achtergrond, inte
gendeel. Zou zij met een man, die net
als zij voor de stille dingen van het le
ven graag een open oog had, niet veel
gelukkiger kunnen worden? Zij behoef-
maar aan Wims pianospel te denken om
zeker te weten: bij Wim zou ik me meer
thuis voelen dan bij Herman.
En terwijl ze over alles net uitge
dacht kon raken, kwam Herman van tijd
tot tijd een handje toesteken", zoals hij
het noemde, maar wat altijd uitdraaide
op een, overigens zeer genoegelijk bab
beltje of een vluchtige flirtation- En ook
kwam ze Wim zo nu en dan tegen, die
dan ietwat verlegen groette en ook wel
iets uit haar handen nam als zij toe
vallig sjouwde met een koffer of zo.
Op een keer vrceg ze hem of hij meer
in de bar speelde. Ja, hij deed het bijna
iedere avond. Hij spaarde, zei hij, voor
een eigen piano, en voor een reis. Hij
was karig met zijn woorden, maar tel
kens moedigde Carla hem aan, wel tak-
tisch en met begrip, zoat Wim zich
steeds meer bij haar op zijn gemak ging
voelen. En al waren hun ontmoetingen
steeds van korte duur meestal niet
meer dan een paar minuten in de gang of
op de trap, toch gingen ze iets bete
kenen. Voor Carla stellig. En het ge
beurde wel dat zij zo'n ontmoetinkje
forceerde. Zij ging houden van zijn be
scheiden, uiterst beschaafde houding,
van zijn zachte maar welluidende teem,
van zijn frisse, open ogen, die haar be
grijpend en hartelijk tegemoet konden
kijken.
Er waren, op de morgen van het ver
trek, prachtige cadeau's, lekkernijen
voor onderweg, zeep en eau de cologne,
postpapier en een droom van een bad
pak, allemaal van Herman. Ze kreeg
van Wim tersluiks een klein boekje
Er stonden prachtige afbeeldingen in
van schilderijen van Monet. Het had
misschien een rijksdaalder gekost. Maar
het was voor Carla van veel betekenis
en zij bloosde toen ma vroeg, waarom
dat boekje mee moest- Ze had geen ant
woord klaar-
De laatste avond voor het vertrek wa
ren zethuis: pa, ma en Carla, en ze za
ten zo maar een beetje. Alle drie waren
ze ietwat onder de indruk- Ze hadden
gezellig in de stad gegeten en ze zou
den vroeg naar bed. Een telefoontje van
Herman: hij zou morgen meerijden naar
Schiphol. Carla reageerde flauwtjes; het
ontging ma Brandenburg niet. Maar,
wijs als moeders kunnen zijn, stelde zij
geen moeilijke vragen.
Maar pa begon er over. Carla probeer
de het gesprek te ontwijken, begon over
iets anders. En, omdat hij de stemming
zo kort voor het vertrek, niet wilde be
derven,hield ook pa zijn mond. Hij wist
trouwens, dat ma vier weken lang gele
genheid zou hebben, er met Carla over
te spreken.
Het vertrek van Schiphol was zo fees
telijk als maar mogelijk was- Een uur
vóór het afscheid waren ze neergestre
ken in het restaurant, van waaruit de
boeiende bedrijvigheid op het vliegveld
iéders aandacht vroec. Ze dronken kof-
JUNÏOREN VORMDEN EREHAAG
Holten Vrijdagmorgen werd ten ge
meentehuize door de burgemeester, Mr.
Enklaar, het huwelijk voltrokken tussen
Jan A. Nijenhuis, 25 jaar, wever en Maria
A. Lorié, 20 jaar.
De heer Nijenhuis is leider van de Hol
tense voetbal junioren en speler van het
3e elftal en daarom was het een aardige
geste van zijn pupillen om een erehaag te
vormen, toen hij met zijn jonge vrouw
het gemeentehuis verliet.
Het bruidspaar schreecU tussen de jon
gens door in hun rode shirts zwarte broe
ken en opgeheven witte voetballen en on
dervond een grote belangstelling van de
zijde van het publiek.
De kerkelijke bevestiging van het hu
welijk geschiedde in de Herv. Kerk door
Ds. C. C. Addink, Herv. px^edikant, alhier.
De Bentheimers werden uit Holten
geslagen. Het waren ongeveer 40 ver
dwaalde soldaten van de vorst van Bent-
heim. Zij eisten van de Holter schout
bier, worst en jonge vrouwen. De schout
vroeg een uur uitstel, maar daar gingen
de Bentheimers niet op in. Zij wilden
ten minste dadelijk wat te eten hebben
en ruim bier. Zo niet. dan hadden zij
twee middelen om de Holtenaren aan 't
verstand te brengen, dat het menens
was. Zij dreigden Holten in brand te
steken of elke tiende man op te hangen.
De schout zat te bibberen en te beven,
maar Hanna, de dienstbode riep: Mijn
heer, stel je niet zo gek aan! Laat de
brandklok luiden, dan komt het buiten
volk wel naar het dorp. En als de man
nen eenmaal hier zijn. dan krijgen wij
dat schorum wel klein!
Hanna liep achterom naar de toren
en riep SoepJan de koster. De brand
klok luiden!, gebood Hanna. Klokken-
Dei'k durfde eerst niet, maar Hanna en
de koster kregen hem zover, dat de man
begon te luiden.
De Bentheimers hadden zich in alle
herbergen al hoog en breed op de stoe
len gezet om zonder betaling de kaste
leins van hun dranken af te helpen. De
beruchte Bentheimer Honden-Berend
had de leiding. Met drie man ging hij
naar de schout en eiste voor iedere sol
daat een jonge vrouw om zich mee te
vermaken.
Jenne van de Roestboer uit de Lang
straat was een knappe meid. Zij was
reeds tijdig in het dorp en vluchtte op
het zien van de vreemdelingen de Hol
ter es in, maar zij werd vervolgd door
drie Bentheimers. Een geluk voor haar
was, dat het drietal onenigheid kreeg
over de vraag, wie Jenne zou krijgen.
De brandklok luidde en voor zover
de plattelandsbevolking de klokkenslag
horen kon, snelde men naar het dorp.
Dit deden de dorpers ook omgekeerd,
wanneer zij ergens een onheilspellende
rookkolom zagen opstijgen. Dus voort!
Voort! Er was gevaar.
Jenne liep wat zij lopen kon, struikel
de soms, krabbelde weer op en rende
verder. Maar daar kwamen ze aan: de
mannen uit de Langstraat, de Beuze-
berg en verder van al de buurtschap
pen. Jenne zag haar bevrijders en viel
toen flauw.
Daar stonden de drie Bentheimers, het
geweer in de aanslag. Zij voelden zich
bedreigd en schoten hun geweren af,
- zonder iemand te haken. Zij hadden
geen tijd om de geweren te laden. Drie
tegen twintig, dat ging niet. Ze werden
geschopt en geslagen, dat ze piepten als
muizen.
Natuurlijk geraakte Holten vol volk.
De schout gilde het uit: Als dat maar
goed gaat! Maar daar kwam Hanna, de
dienstmaagd. Zij klom op de mesthoop
maast het huis en vuurde de Holtense
mannen aan. Sla maar dood. sla maar
dood!, kreet zij.
De Bentheimers wisten niet beter te
doen dan te vluchten. Honden-Berend
brulde nog onder het lopen, dat hij met
Graaf Leopold terug zou komen om
Holten te verwoesten.
Intussen was het gerucht ook door
gedrongen tot Rijssen. Post Gerrit, de
postrijder, had het nieuws in Rijssen
verteld. De schout van Rijssen, die zich
graag met de Pruisen wou meten, rukte
met tachtig goed gewapende Rijssenai-en
naar Holten, waar men te laat aankwam,
want de bevolking had zich zelf ver
lost van de booswichten. Jenne van de
Roestboer was weer bijgekomen in de
armen van Bollen Jan.
Op de bollenplaats was men verplicht
de markestier te houden. Dit was een
plicht, die sedert eeuwen op dat erve
rustte.
Jan beloofde Jenne binnen een paar
maanden met haar te zullen trouwen
en daar kikkerde zij van op. Dat hielp
meer dan de beste medicijn van een
heggendokter.
De Rijssense jongens haalden Hanna
van de mesthoop en droegen haar als
een vorstin door Holten. Dat kon Jan
van de Malle bakker niet goed verdra
gen. Hij had de laatste drie maanden
een hartelijke verkering met Hanna.
De schoutinne wilde Hanna terug,
maar die van Rijssen hadden de smaak
te pakken, waardoor er ruzie dreigde te
ontstaan. De schout van Holten stelde
toen voor het af te drinken en zo ge
beurde dat.
Terwijl men te Holten de overwin
ning vierde, zette de graaf van Bent-
heim elders in Twente de boel onderst
boven. Zo ging dat in die oude tijden.
En terwijl men in Holten lustig bierde
en borrelde, brachten de buren bij
Weggestapel de boodschap, dat de jon
ker Bunsherd van Duivelaar tot Vinken-
stein dood was. De buren en de huis
knecht en de dienstboden hadden er
geen woord meer van gehad. En of nu
de schout wilde komen met zijn keur-
maten om de boel te verzegelen, aldus
luidde de boodschap.
De schout reed er heen. In stilte hoop
te de schoutinne, dat de jonker haar
ook wat vermaakt had. De jonker had
schijnbaar veel van haar gehouden.
Toen de schout op het buitentje van
de jonker kwam, viel daar niets tc ver
zegelen. De venijnige freule van Billen-
beek uit Zwilbroek zat als een blazende
kater op de gemakkelijke stoel en ver
telde de schout, dat zij de universele
erfgename was. Zij was de enige nog
in leven zijnde nicht en haar lieve neef,
die nu bij zijn voorvaderen verzameld
was, had haar alles nagelaten. Dat stónd
zwart op wit.
Daar nam de Holter schout geen ge
noegen mee. Die griezelige freule met
dat perkamentachtige sproeterige ge
zicht kon nog meer vertellen, maar de
papieren eerst op tafel.
Het wachten was op de Deventer no
taris Waterman en het duurde uren,
voor de goede man er was. De schout
en zijn keurmaten hadden wel zin in
een hartige dronk, maar de freule Bil-
lenbeek vertelde helder op, dat eerst de
notaris er moest zijn.
Eindelijk kwam het rijtuig met de no
taris. Hij opende het testament ten ge
rieve van de Holter schout, zoals hij
vertelde.
VAN COEVERDEN.
BENOEMD IN ALMELO
Holten Onze oud-plaatsgenoot de
heer J. v. d. Veen, onderwijzer aan de
School met de Bijbel te Staphorst is met
ingang van 1 dec. a.s. benoemd tot onder
wijzer aan de Chr. School (Prinses Marij
ke school) te Almelo.
fie en Herman trakteerde op enorme
appelbollen. Hij maakte Carla 'n char
mant compliment over haar nieuw toi
let: een lichtgrijze jersey deux-pièces
met een witte corsage. Hij was op z'n
best, die Herman, en kennelijk dachten
pa en ma er ook zo over. Zij hadden
bijzonder veel plezier in Hermans ga
lante opmerkingen en Carla reageerde,
tot hun groot genoegen, prettig en gevat-
Zo'n vliegtuig vertrekt eerder dan je
denkt. Het afscheid was snel voorbij en
voordat Carla er op berekend was
moest zij het platform op. Een laatste
handdruk voor Herman, ja, ook een zoen
en dan ook een voor pa. en het was
voorbij. Zwaaien van achter de kleine
ruiten, zwaaien tot ze niemand meer
zag, en toen zweefde ze al de zon tege
moet en waren ze op weg.
Letterlijk en figuurlijk tilt zo'n vlieg
tuig je uit boven de dingen van alledag.
Van je bijzondere comfortabele stoel af
bekijk je niet alleen het landschap,
maar ook je problemen anders, en op
een geheel nieuwe manier. De afstand
maakt alles betrekkelijk, de oplossing
lijkt niet zo moeilijk te vinden. Deze
ervaring maakte Carla vrolijk. Ze
maakte grapjes met de steward, die ma
Brandenburg als de begrijpende chape-
ronneglimlachend aanhoorde. Ze bab
belde opgewekt en telkens verrast door
wat ze zagen, ver beneden hen, waar de
Hermannen en wie weet de Ceertsema's
tobden met hun liefdesvragen, maar zij,
Carla,, zweefde tussen hernel en aarde,
los van de problematiek, in oen sfeer
die haar blij en onbekommerd de toe
komst in deed zien.
In die stemming landde ze in Athene,
onwennig, maar kinderlijk opgetogen
om al het vreemde om zich heen. Ma
probeerde te redderen, zoals moeders
graag doen, maar het lukte niet hele
maal in dat vreemde land, en gelukkig
waren de mensen van de K-L.M. zeer
behulpzaam, en stonden lieden van het
hotel gereed; een fraai hotel pa Bran
denburg had zeer zijn best gedaan.
Pas toen ze, verfrist en onwennig
luchtigjes gekleed, op het terras van
het hotel zaten uit te kijken over het
water.diepblauw als fluweel, met fonke
lende zeilen hier en daar. en kleurige
bedisselende mensen aan de kant, brui
ner en opgewondener dan zij, toen Carla
rustig haar cigaret. rokend, het decor
in zich opnam, waartegen haar leventje
zich een paar weken lang zou afspelen,
teen kwam ze weer een beetje tot zich
zelf. Hoe zou dat leventje zijn, hier in
dit zonnige Griekenland? Zonnig!, nam
ze zich voor.
„Ma", zei ze, „ik wil zo veel zien,
hier! Zullen we een programma maken,
voor elke dag?" En daar waren de kaar-
en de folders, dc reisgidsen en de aan
tekeningen Ma probeerde zich te in-
teresseren, maar had vooralsnog meer
belangstelling voor de ezeltjes, die de
straat stoffeerden en vooral had ze het
warm, erg warm. Het was zo'n wonder
niet; de thermometer wees 35° aan in
3è schaduw en dc minste inspanning
veroorzaakte parellende zweetdroppels
op nou,sen on voorhoofden. Carla zag
hot, maar verdi-ong onmiddellijk de be
wolkte gedachten die zich opdrongen.
Tenslotte moest ze blij zijn, in Grieken
land te zijn.
(Wordt vervolgd)
