„Conflicten om carla"
Uit Hellens historie
Fiimnieuws
Voor
de boer
-FEUILLETON-
Zaterdag 15 september 1962
HOLTENS NIEUWSBLAD
pagina 2
Vele mannen van naam in die tijd, uit
Deventer, Salland en Twente vond men
op de kermisdag te Holten. De Jonker van
Ensse, heer van Heekeren bij Goor liep
alle belevenissen af om een vrouw mach
tig te worden. De Jonkheren en hun ma-
dame's waarschuwden hun dochters voor
Jonker van Ensse. De kasteleins te Hol
ten mochten de opschepper wel want hij
maakte grote verteringen en 'betaalde
vlot, hetgeen niet van iedere edelman ge
zegd kon worden. Maar van Devcnters
was er een deftig gezelschap. De rent
meesters van de Deventer Gasthuizen en
Stichtingen die vele boeren plaatsen had
den liggen onder Holten kwamen kermis
houden en namen van hun pachters vast
een deel van de pacht of soms de achter
stallige pacht in ontvangst, want de boe
ren konden niet aan geld komen. De ba
ron van Rensen was een Deventenaar, hij
was rijk gezegend met land en geld en
met een aantal knappe dochters. De Jon-
ke van Esse kreeg Dora van Rensen
in het vizier en begon haar lastig te val
len. De oude baron vloekte en dreigde
zijn degen te trekken. De Jonkers van
Markelo, Goor, Rijssen en Verwolde stook
ten Jonker van Rensen op, maar die van
Deventer hadden de malle Jan uit de
Kortsjessteeg, een bootwerker, meege
bracht. Die was er voor als er eens on
enigheid kwam. De malle Jan had op Hol-
terkermis vrij drinken en eten, met als er
ruzie kwam, dat Jan dan de handen uit
de mouwen stak. Jan had vrouw en kin
deren meegebracht. In het nieuwe bier
huis „De Vergulde Landman" zette malle
Jan zich neer te midden van advocaten
en rentmeesters. De twaalfjarige Dorus,
werd ongeduldig, de jongen was belust op
avontuur. Vader fluisterde hij, wanneer
ga je slaan? Nou dat kan ieder ogenblik
geheuren. Want Holten was zo vol als
een ei- De boeren waren nog het rus
tigst, zij taxeerden het vee op de markt,
of keken met vrouw en kinderen naar de
vermakelijkheden. Zij groette beleefd en
erkentelijk de adelijke en niet adelijke
machthebbers. Daar op eens was het raak,
de Jonker van Ensse had een blauwtje
gelopen bij Dora van Renssen, ijselijk
zwaaide hij met zijn degen vlak voor het
huis van de schout. De schoutinne riep
„Oegoetoegoed! Als dat maar goed gaat".
De oude baron van Renssen had al een
bloedneus. Die had hij niet van Jonker
van Ensse, maar een boer van de Heihui
zen die zich in het gedrang voelde, was
tegen de neus van de baron aangevallen.
De schout zond zijn dienaren naar Jon
ker van Ensse, maar deze was doldriftig
geworden, trok zijn degen en wilde de
schoutdienaren te lijf, maar Katten Roolf
de eerste en oudste dienaar gooide de
Goorse woesteling zaagsel in de ogen, om
hem beter te' kunnen arresteren.
De kermis exploitanten deden hun best
om de aandacht van de herrie af te lei
den. De adel kwam in verzet. De jonkers
en baronnen vonden het een gemene
streek om iemand zaagsel in de ogen
te gooien en dan zo'n bekende edelman
en vrouwenjager als de jonker van Hee
keren. Maar deze weerde zich ondanks
het zaagsel in de ogen, meer dan dapper,
woest sloeg hij met de degen om zich
heen, maar raakte niemand. .Velen zoch
ten beschutting in de „Vergulde Land
man" De rentmeester-generaal van het
Sint Juvieëns gasthuis vond dat het tijd
werd dat de brullende en slaande Jonker
getemperd werd, Jan! Riep hij tot de malle
Jan, tast eens even door, Jan. gooide zijn
jas uit spuugde zich in de vuisten als
voorhouwers en ging naar buiten, achter
uit daar, brulde hij de vele kermisbezoe
kers van Holten toe. Het lukte de malle
Jan na een paar sprongen de jonker van
Ensse van achteren aan te grijpen en hem
hoog in de lucht te tillen. Het zwaard viel
op straat. Maar de dolle jonker trok een
mes. De malle Jan wierp zijn prooi van
zich af en smeet hem bij de schout door
door de glazen. En in het dure antieke
porseleinen theegoed. Dat nog een erfe
nis was van de grootmoeder van de
schoutinne. Er was grote consternatie in
het schoutenhuis, maar dat werd gauw
beter. Toen de jonker kreunde dat hij alle
ribben kapot had. De adel dromde te sa
men, en veel nieuwsgierig volk, ook Du
vel Derk een vechtjas eerste klas heer van
de Waalbeek, brulde dat het stuk scho-
rum uit Deventer aan de degen geregen
moest worden. De malle Jan was door de
Deventer groten al weer naar binnen ge
loodst, toen de vrolijke kermis met één
slag verandere. De ritmeester Koekoek
was van Deventer op weg naar Olden-
zaal om daar de boel in elkaar te slaan,
en hij vond, naar hij meende, te Holten op
de kermis de tafel gedekt. Binnen het
half uur veranderde de toestand geheel. De
boeren maakten zich, het zij te paard of
te voet met hun marktwaren en vooral
met hun dochters uit de voeten. De mees
te kasteleins deden in der haast planken
voor de ramen. De ridders en de heren
van Deventer begonnen te accorderen met
ritmeester Koekoek. Zij trokken hun beur
zen en kochten voor Holten voor vierhon-
drd gulden een inkwartiering af. Holten
moest naderhand dit geld weer vergoeden.
Maar de Koekoek bende trok verder. Zij
nam ook een van dè wagens van Jonker
van Esse mee en ook diens paard. De ker
mis kon doorgaan. Maar het vet was er
af. Er was weer weken later nog een na-
kermis in de kerk, toen werd aan de
Holter marke de rekening gepresenteerd
van 't voorgeschoten geld aan de ritmees
ter Koekoek en van de ingegooide ramen,
en van het gebroken servies van de
schoutinne, maar de bejaarde vrijgezellen
jonker die luisterde naar de naam
Busscherd van Duivelaar tot Vinkenstein
en op een gedoetje woonde bij Weggesta-
pel, en altijd een oogje had op de schou-
ters vrouw zorgde voor een verrassing.
VAN COEVERDEN
Deze week zondagavond draait in ge
bouw „Irene" de grote en zeldzaam span
nende Western in kleuren, getiteld:
„Tot de laatste vuurstoot".
Een Wild-West-film met het aktierijke
verhaal van een sheriff, die niet wilde
schieten. Hij verdedigde zijn sheriff-ster
met moed zonder revolver. In paniek
stond hij evenwel voor de grimmige keu
ze, want in Abilene konden alleen revol
vers de vrede bewaren. Doch met zijn
blote vuisten ging hij zijn tegenstanders
te lijf en bleef hem geen keus: hij moest
vechten als kerel of sterven als een laf
aard.
„Tot de laatste vuurstoot" is een rol
prent, waarin de ieugd van de eerste tot
de laatste meter toe volop zal genieten.
Extra vermelding verdient nog het prach
tig verzorgde bijprogramma.
Al met al een filmmenu, dat weer een
stampvolle zaal enthousiaste jongelui in
extase zal brengen!
LAATSTE VLUCHT DER DUIVEN
De postduivenhoudersvereniging „De
BergvJiegers" hield het afgelopen week
en de laatste vlucht voor oude en jonge
duiven en wel vanaf Neufville (België)
over een afstand van 256 km. Tijd van
lossing: 13.10 uur.
De uitslag was: aankomst eerste duif:
16.36.4 uur; 1 en 2 C. W. Reeves, 3 H. J.
Aaftink, 4 G. Steunenberg, 5 C. W. Ree
ves, 6. 7 en 8 H. J. Aaftink en 9 W. v. d.
Pluym.
De prijs in natura werd gewonnen door
de heer C. W. Reeves. De rekenaars zijn
thans druk bezig voor de verschillende
•vluchten de eindstanden te berekenen,
v/elke wij spoedig hopen te publiceren.
VOOR PERZIE.
Personeel en directeur van de Coöp.
Zuivelfabriek „De Vrijheid" hebben
een uur loon afgestaan voor de getrof
fenen van de aardbevingsramp in Per-
zië. Zodoende kon een bedrag van 70-
gestort worden op girorekening 777 van
het Ned. Roode Kruis te Den Haag.
TORENUURWERK THANS
VERLICHT
Nadat lange tijd veel te lang naar de
wens van vele ingezetenen het toren
uurwerk niet te raadplegen was, omdat
de wijzers waren weggenomen voor het
aanbrengen van een verlichting, is woens
dagavond tot veler verrassing de instal
latie gereed gekomen en de verlichting
ontstoken, zodat men nu bij avond van
drie zijden de torenklok kan raadplegen
en uiteraard overdag ook weer op de
toren kan zien hoe laat het is.
Het werk is uitgevoerd door de fa. Jos
v. d. Kerkhof- te Aarle Rixtel en maakt
bij avond een uitstekende indruk. Be
halve punten boven de cijfers zijn ook de
wijzers verlicht en van verre goed'zicht
baar, zodat men naar het ons voorkomt,
•het uurwerk bij avond nog" beter kan
raadplegen dan overdag.
OFFICIËLE INGEBRUIKSTELLING.
De officiële ingebruikstelling .van het
gemeentelijk aardgasbedrijf zal plaats
vinden op woensdag, 19 september a.s.
des namiddags te 4 uur. Zij zal gesel)ic-r
den door de directeur van het Starts-
gasbedrijf Ir. Ch. A. Hofman te 's Gra-
venhage, met een bijzondere attractie
op de Smidsbelt.
INZATE ONROEREND GOED
In hotel Holterman had woensdagmor
gen ten overstaan van notaris Pluimers
de inzate plaats van twee percelen onroe
rend goed aan de Oranjestraat voor re
kening van de heer G. H. Mekenkamp.
Perceel I, een ruim woonhuis met tuin
met een Oppervlakte van 413 m2, werd
ingezet door de heer J. W. H. Slotman
voor de som van f21.000,-; perceel II, een
aangrenzend perceel bouwterrein aan de
H. J. Wansinkstraat, groot pl.m. 280 m2,
werd eveneens ingezet door de heer Slot
man voor f 4350,-.
De toeslag vindt plaats op woensdag 26
september a.s. te zelfder plaats en tijd.
GROTERE BRIEVENBUS
De toevloed van poststukken in de brie
venbus, welke onlangs na de inge
bruikneming van het nieuwe postkantoor
geplaatst, werd op de Smidsbelt, het
dorpscentrum, aan de slagerij van de heer
Dolman, blijkt zo groot te zijn geweest,
dat de PTT zich genoodzaakt heeft ge
zien een veel grotere box te plaatsen,
welke woensdagmidag is aangebracht.
Men kan nu zijn poststukken hier wel
kwijt hetgeen veel gemak oplevert, omdat
het PTT-kantoor voor velen wat excen
trisch gelegen is.
PUZZLERIT „DE HOLTERBERG.
De M.A.C. „De Holterberg" heeft zon
dagmiddag haar sportseizoen afgeslo
ten met een interressante puzzlerit.
waaraan meer dan vijftig automobilis
ten, motorrijders en bromfietsers deel
namen.
Het was een rit over 40 k.m. waar
bij het de deelnemers niet gemakkelijk
werd gemaakt. Tal van puzzles moesten
worden opgelost om door opschriften
langs de route en door mededelingen
in de routebeschrijving. De plaats met
dames en een heren rijwiel, met 5 kno
pen, het zoeken van een autoband en tal
van andere aardige dingen leverde voor
de meeste deelnemers nogal moeilijk
heden op, zodat heel wat strafpunten
moesten worden uitgedeeld.
De heer J. Meester uit Wijhe, die dit
puzzlen al vele malen bij de hand had
gehad was degene, die met de minste
strafpunten eindigde en daarmede de
hoofdprijs voor de beste prestatie t.w.
50 liter benzine won beschikbaar ge
steld door de Esso-garage E.H.A.G. te
Holten.
De deelnemers hebben echt genoten
van deze aardige rit en waren vol lof
over de wijze waarop zij was georga
niseerd.
De start was bij het clublokaal café
Vruggink in de Stationstraat de finish
bij café „De Waag" aan de waagweg.
De voorzitter van „De Holterberg", de
heer H. W. Goorman, reikte hier na af
loop, met. een dankwoord aan deelne
mers, organisatoren en controleurs, de
prijzen uit, bestaande uit kleine sport-
trofeeën.
De volgende deelnemers werden prijs
winnaar:
AUTO'S.
1. J. Meester, Wijhe, 10 strp., 2 H. Meu-
lenbelt, N'dal, 22 strp. 3 H. Egberts, Hol
ten, 3? strp., 4 A. Nijenhuis, Markelo
40 strp., D. J. Muller, Holten 45 strp.
MOTOREN:
1 J. Meijer, Rijssen, 22 sti-p., 2 J. Eenk-
hoorn, H'doorn 62 strp. en J. Krikken.
Vriezenveen 66 strp.
BROMMERS:
1 J. Sligamn, Markelo 71 strp., 2 F. W.
Groteboer, Holten 74 strp. en 3 J. Arf-
man Jr., Holten 78 strp.
DE OOGST VAN SNIJMAIS
De snijmaisteelt heeft dit jaar een be
langrijke uitbreiding ondergaan. In het
Consulentschap voor Oost-Overijssel
wordt dit jaar bijna 700 ha verbouwd te
gen vorig jaar 400 ha-
In eigen gemeente is de oppervlakte
dit jaar pl.m. 15 ha, de dubbele opper
vlakte van vorig jaar.
D.eze uitbreiding is te danken aan de
gunstige ervaringen van vorig jaar. Dit
jaar evenwel lijkt tot op heden de op
brengst gemiddeld iets minder te wor
den dan vorig jaar.
Het koude voorjaar en zomer heeft de
groei der mais vertraagd. De laatste tijd
is de mais goed gegroeid, maar de kolf-
ontwikkeling is vergeleken bij vorig jaar
ten achter. Een mooie herfst kan neg veel
goed maken. 'Toch zal de oogst later val
len dan vorig jaar. Het juiste tijdstip van
oogsten is, wanneer de korrel deegrijp is.
De voederwaarde is dan het hqpgst. Vo-
rip jaar was dat veelal eind september,
maar dit jaar kan het wel eens half ok
tober worden.
Verdere aanwijzingen voor het inkui
len van de mais zullen de telers per cir
culaire toegezonden worden. Wanneer U
omtrent het inkuilen persoonlijk advies
op prijs stelt, geef dit dan even op.
Bedrij fsyoorlichter.
J. W. LUBBERSEN,
VERBODEN INRIT KOSTERSFAD.
De groepscommandant van de Rijks
politie, adjudant Petter, verzoekt ons de
aandacht van het publiek er op te ves
tigen, dat het inrijden in het Kos'es-
pad van de zijde van de Gaardenstraat
voor alle verkeer is verboden.
Deze maatregel is door het gemeente
bestuur niet alleen getroffen, omdat het
Kosterspad na de telefooncentrale van
de P.T.T., aldaar, voor auto en motor-
verkeer veel te smal is, maar vooral
ook, omdat de uitrit op de Larenstweg
levensgevaarlijk is, omdat men daar het
vaak drukke verkeer op deze weg niet
kan overzien.
Men zij dus gewaarschuwd, want op
een gegeven moment zal hier controle
moeten worden uitgeoefend, of de weg
gebruikers zich aan de verkeersregels
houden.
PAARDENFOKDAG IN DIJKERHOEK
De paardenfokvereniging „Holba-
theo" houdt op zaterdag, 22 september
a.s. weer een jaarlijkse fokdag op de
terreinen bij 't Bonte Paard.
Er is een groot aantal inschrijvingen
binnen gekomen, waaronder edele vier
voeters van het Gronings - en Gelders
type, die op de tentoonstelling 3 x A
te Enschedé hoog gepremieerd werden.
Evenals het vorige jaar zal weer een
demonstratie worden gehouden met één
en tweespan tuigpaarden.
Na de goede belangstelling op de fok-
veedag in Holten, ziet men gaarne ook
een flinke belangstelling voor de paar
denfokkerij, want het paard kan op de
boerderij nog lang niet gemist worden.
STEEDS MEER DEALON IN
HERENKLEDING.
Een ieder die een bezoek bracht aan
de onlangs in Amsterdam gehouden He-
renmodebeurs, zal daar van zijn terug
gekeerd in de stellige overtuiging dat
ook in de Herenkleding draion een
steeds grotere rol gaat spelen.
Op bijna elk gebied komt men draion
tegen, zowel in truien, vesten, slip-o
vers en jasjes als in moderne sport,
shirts, pantalons, ondergoed en sokken.
Hier zien wij bijvoorbeeld een grof
gebreide jacquard sporttrui in draion
Een fraai kledingst. dat de helft weegt
van een wollen 'trui, maar .evenveel
warmte, zo niet meer, geeft. Bovendien
is de trui zo gewassen en zo gedroogd;
hij wordt niet wijder, er komt geen mot
in en wat ook heel belangrijk is, hij
kan niet verkleuren.
Het waren al deze practische eigen
schappen die draion in de dames-mode
zo vlot ingang deed vinden. Ook in de
Herenmode is thans zonder meer vah
een doorbraak in deze richting sprake.
Onder het eten deed iedereen of er
niets was gebeurd. Pa vertelde dat hij
die morgen een nieuwe bediende had
aangenomen, Wim Geertsema, een jon
gen van wie hij wel wat verwachtte. Hij
vertelde over een belangrijke zaak die
hij onderhanden had. Carla luisterde
met een half oor. Als zij van haar bord
opkeek, zag zij, op de schoorsteen, de
bloemen. Ma had ze zorgvuldig geschikt
in haar mooiste vaas. En het kaartje
eraan laten hangen. Het kaartje met
„Je Herman".
De dag was met regen begonnen- Het
was geen weer voor het zwembad en
Carla was niet gegaan. Nog voor ze op
stond had ze zichzelf beloofd, die dag
thuis te blijven, lekker op haar kamer.
Pa moest naar de rechtbank, ma zou ook
uitgaan. Het zou rustig zijn in huis. Al
leen de bediende van pa zou beneden
in het kantoor blijven werken, maar
met hem had ze niets te maken.
Ze zou Herman dus niet zien, over
woog ze. Maar ze vond het niet erg. Ze
had besloten, kalm aan te doen; Herman
zette er kennelijk al te veel vaart ach
ter. Toch vorjd ze het prettig toen hij
opbelde. Zijn altijd joviale stem schalde
bijna door de telefoon toen hij zei:
„Er is een mieterse film in Capitol-
Iets met Sophia Loren of zo. Gaan we?
En dan na afloop nog ergens zitten? Hoe
laat mag ik je komen halen?"
Carla deed flauwtjes. Ze gaf niet veel
om films waarin steeds weer andere
bekoorlijke jongedames hun teveel aan
bekoorlijkheid gebruiken om hun ge
brek aan talent mee te maskeren.
„O, je hoeft niet, hoor!", reageerde
Herman. „We kunnen ook naar het
Witte Paard- Daar speelt het trio van
Los Paraguayos. Hèèl goed is dat. Je
kent ze natuurlijk...."
Aarzelend stemde Carla toe. Zo was
het nu twee weken lang gegaan: Her
man wilde graag naar een vrolijke film,
naar luchtig amusement- De eerste da
gen had ook Carla zich wel vermaakt,
maar zo langzamerhand kreeg zij er
schoon genoeg van. Veel liever zou ze
ook vanavond thuis blijven met een
boek, of zou ze naar een concert gaan.
Naar Myra Iiess bijvoorbeeld, die die
avond een pianorecital zou geven. Maar
dat durfde ze niet goed aan Herman
voorstellen. Eén keer had ze het gedaan
en toen had Herman zo abrupt gezegd,
daat hij klassieke muziek aan zijn laars
lapte dat ze verder gezwegen had.
Het was of haar plezier in die stille
dag thuis meteen was verdwenen. Ze
piekerde erover dat dit een bezwaar
was: Herman toonde niet d,e minste in
teresse voor zaken waar Carla van
hield. En vriendschap, om van iets meer
nu nog maar niet te spreken, kon im
mers zoveel rijker worden wanneer je
allebei, en dan samen kon genieten van
mooie dingen in het leven. Stel je eens
voor, mijmerde Carla, dat Herman van
avond hier in mijn kamer zou zijn en
dat hij me iets zou voorlezen uit Aaart
van der Leeuw. We zouden wat platen
kunnen draaien en kunnen praten over
die muziek- Wat heerlijk zou dat zijn.
Plotseling hoorde ze een wals van
Chopin spelen, heel eenvoudig, maar
zeer gevoelig. Het geluid kwam van be
neden; het moest haar eigen piano zijn.
Maar dat kon toch niet; er was immers
niemand thuis! De buren? Maar nee,
die hadden geen piano. En een radio kon
het ook niet zijn. Ze moest maar eens
gaan kijken.
Een beetje nerveus ging ze de trap
af. Het schoot haar door de gedachten
dat het dus de bediende moest zijn. Hij
speelde goed! Ze bleef op de gang luis
teren tot de laatste noten van het stukje
waren verklonken. Toen ging ze naar
binnen.
Een lange wat bleke jongen met een
prettig gezicht draaide zich op de piano
kruk verschrikt om- Hij ging staan, wist
kennelijk met zijn figuur geen raad,
kreeg een, overigens sympathieke, kleur
en mompelde toen:
„Ik vraag u wel excuus. Ik wist niet
dat u thuis was. Ik ben de bediende van
meneer Brandenburg".
Carla antwoorde niet onmiddelijk.
„Mag ik weer naar het kantoor gaan?
De jongeman vroeg het zo bedremmeld
dat Carla in de lach schoot.
„U speelt niet slecht".
„O, eh dank u, het gaat wel."
„Houdt u van Chopin?"
4)
„Eh, ja, heel erg. Maar kan ik nu
weer aan mijn werk gaan? Of, nee, ik
moet u zeggen, dat het me heel erg
spijt. Weet u, ik speel ontzettend graag
piano, maar ik heb er thuis geen. En ik
dacht dat ik alleen in het huis was en
toen kon ik de verleiding niet weer
staan. Ik mag u eigenlijk niet vragen,
dit niet aan meneer Brandenburg te
vertellen, maar....
„Wilt u nog iets voor me spelen?",
viel Carla hem in de réde-
„U bedoeld.
„Ja ik bedoel gewoon wat ik zeg. Wilt
u nog iets voor me spelen?"
Met een fletse, toch gelukkigè glim
lach, zette Geertsema zich achter de
piano. Hij aarzelde even, en begon. Zijn
lange, smalle vingers grepen bijna
schroomvallig in de toetsen maar allengs
werd zijn aanslag meer beheerst. Hij
speelde het romantische, langzame be
gin van Beethovens Mondscheinsonate
Carla kende deze sonate zo goed doordat
zij hem zelf vaak probeerde te spelen.
Maar ze raakte meer en meer geboeid
door het sprankelende spel van deze
jongen, die zelf zichtbaar genoot en zijn
omgeving geheel scheen te vergeten nu
hij de kans had, op een zo mooi instru
ment te musiceren.
Als was hij bang dat deze prachtige
gelegenheid hem zou worden ontnomen,
ging hij na het eerste deel meteen over
in het vlugge tweede. Geen ogenblik
scheen zijn techniek door moeilijke pas
sages gehinderd; schijnbaar moeiteloos
gleden zijn vlugge handen over het
klavier en de muziek, die hij aan pariai's
piano ontlokte, tintelde zo blijmoedig
door de kamer dat Carla er geestdriftig
van werd- Zo moest je Beethoven spe-
len.begreep ze plotseling, maar verder
dacht ze niet, gegrepen als zij was door
de klankenrijkdom die Geertsema te
voorschijn toverde.
Toen de laatste klanken waren ver
storven, bleef het even stil. Beertsema
stond op, liep langzaam naar dedeur.
„Hè, toe, nu het derde deel ook nog!"
drong Carla aan.
„Ja, maar dat kan toch zomaar niet"
„O ja dat kan best. Pa is de hele dag
weg, en ma ook. We worden heus niet
gestoord!"
Pas toen Geertsema opnieuw begon
nen was met spelen, bedacht Carla dat
zij toch wel een ietwat vreemde situatie
had geschapen. Op haar aandringen zat
zij nu samen met een wild vreemde jon
gen, een bediende van haar vader, al
leen in huis en hij speelde, op haar ver
zoek, pianoMaar het was, misschien
juist wel door dat ongewone, een boei
ende belevenis en bovendien; deze jon
gen speelde werklijk meesterlijk.
„Kent u dit?" vroeg hij zo nu en dan
en dan liet hij een sonate van Mozart
een Arabesque van Debussy of een pre
lude van Rachmaninoff horen. En Carla
genoot. Ze vroeg: „U hebt zeker wel
heel lang les gehad. Van wie eigenlijk?"
(Wordt vervolgd)
