CANADA
BOEK
Met vakantie naar
Nieuw kabinet is gereed
Liberalen weer in oppositie
Holtens raadhuis een halve eeuw oud
Blij! meester
-J
VAN HET BINNENHOF
listeren was het vijftig jaar geleden,
het tegenwoordige gemeentehuis in
(aat |ruik genomen werd. Voordien was
zetel van het openbaar bestuur van
jjlten gevestigd in een pand, staande
aal ede Dorpsstraat niet ver van het spoor-
gviaduct, dat daartoe gehuurd werd
een particulier. Op 1 januari 1907
igde de huur van dit gebouw, dat
liddels te klein geworden was om nog
ger huisvesting te kunnen bieden
koti, het zich steeds uitbreidende be-
J ursapparaat. Bovendien moest de ge-
ente een te groot bedrag uittrekken
)r het onderhoud van het zeer oude
neentehuis. En last but not least was
„rjlten één van de weinige gemeenten,
kort lke nog niet over een eigen gemeente-
js beschikten. Deze drie factoren in
bijzonder zijn voor het gemeentebe-
ur aanleiding geweest een plan te
jen ontwerpen voor de bouw van een
en raadhuis.
leeds op 20 december 1900 besloot de
t vri id opdracht te geven tot het doen
at teikopen op een publieke veiling van
strook grond, gelegen in het dorp,
grootte van ongeveer acht are. Deze
ind was tevoren eigendom van de
er Auke Bontekoe, commies ter secre-
ie van Deventer, later benoemd tot
0 rgemeester van Bathmen. Ter verga-
"ursl EPS van 14 Januari 1901 deelde de
)uwe nmalige burgemeester, mr. D. J. A.
•on van Harinxma thoe Slooten, aan
raad mede, dat het gelukt was de
nodigde grond in eigendom te verkrij-
daarjn. Hij had er behoefte aan de gemeen-
L* met dit feit te complimenteren, om-
t de kosten van aankoop en over-
acht slechts f679.in totaal bedroe-
.j n. Aangezien het kassaldo niet toe-
1 "pe- ikend was om er deze aankoop mee
kunnen financieren moest een lening
an d
curst
Is be
r V;
cut
cu:
is na
'O ere
r nit
op d
>P
zulle
LUK
t vr
;r in
mid
even
o, b
Arn
sera
wel
*ronc
tfada
snelian
msei
x lilen
be ld
Uhonfd'
.e, dii
ihud
over
odza
t we
vust
vr
adigc
jeno
lede
emeran f 500.worden aangegaan.
Is d De aanbesteding van de bouw van het
meentehuis vond plaats op 1 februari
06, 's middags om één uur, nadat om
L,iuur de „aanwijzing" had plaats ge-
Snden. Het werk, dat uitgevoerd is on-
architectuur van de heren De Her-
en Hellendoorn uit Hengelo (Ov.),
Öran-erd gegund aan de aannemer L. Foks,
-eneens te Hengelo. In zijn artikel
Jijfers spreken", opgenomen in Hol-
;us :;ns Nieuwsblad van 4 februari 1956,
von4eft de tegenwoordige gemeente-secre-
ris, de heer G. J. Langenbarg, reeds
edegedeeld, dat de kosten van bouw
i inrichting f 8446,30 hebben bedragen.
Op 12 oktober 1906, ook op een vrij-
xver ag, 's namiddags om vijf uur, kwam
vaieraad in openbare vergadering bijeen
xlaatmhet nieuwe gemeentehuis officieel in
abruik te nemen. In het betreffende
1( otulenboek vond ik een verslag, dat
toe aar vorm en inhoud ongetwijfeld be-
Algetemd geweest is voor opneming in één
iden f
ordei
meer nieuwsbladen. Het luidt als volgt:
Voor de
E LANDBOUWRADIORUBRIEK
OP 15 OKTOBER 1956.
i de radiorubriek van het Ministerie
Landbouw, Visserij en Voedselvoor-
ing zal op maandag 15 oktober a.s.
reportage worden gegeven onder de
,Wat doen we tegen waterover-
Daarbij zal o.m. een bezoek worden
ebracht aan twee bedrijven in West-
r Iverijssel.
De
erg,
uitzending zal worden besloten met
praatje van ir. J. A. M. van Stuiven-
rijkslandbouwconsulent in Keste-
over de aanstaande rooiactie.
Stemt op 15 oktober a.s. uw toestel
avonds om 19.45 uur af op Hilver-
m II.
INKUILEN VAN SMJMAIS EN
KORRELMAIS.
Nu de ruwvoedei-positie van vele ge-
nengde bedrijven ernstig geleden heeft
loor de slechte zomer, verdient het vol-
;n dlen4e aandacht:
Snijmaïs levert bij goed inkuilen een
litstekend wintervoer. Om de beste kwa-
Ledc iteit en grootste opbrengst te krijgen
r s het zaak de deegrijpheid van de kor-
'els af te wachten. Eerder kuilen is al-
een raadzaam als het gewas door stik-
itofgebrek (veel gele en verdorrende
Raderen) of nachtvorstschade aan kwali
teit verlic
„Holten, 12 oktober. Heden werd al
hier het nieuwe gemeentehuis in gebruik
genomen. Daartoe was des namiddags
te 5 uur een openbare raadsvergadering
belegd, waarbij het publiek tevens ge
legenheid werd gegeven het gebouw in
wendig te bezichtigen. De vergadering
werd met een inleidend woord geopend
door de bui'gemeester, de heer K. Ga
lenkamp, die daarbij wees op het grote
voorrecht, dat de gemeente Holten zich
thans kan verheugen in een eigen ge
meentehuis. Een woord van welverdien
de dank werd tevens gebracht aan de
heer Hellendoorn, onder wiens archi
tectuur dit gebouw is opgetrokken, aan
de aannemer, de heer Foks, en aan de
heer Wissink voor de nette aflevering
van het ameublement. Spreker hoopte,
dat in dit nette, sierlijke gebouw onder
's-Heren zegen vele nuttige besluiten
mogen worden genomen tot heil der
gemeente. Ook de beide wethouders H.
Kalfsterman en J. Rietberg, alsmede
het raadslid J. A. Wansink D.Jzn., spra
ken in gelijke zin. Het publiek was in
ruime mate tegenwoordig, terwijl het
Holter Fanfax'e-corps mede van zijn
tegenwoordigheid blijk gaf. Op voorstel
van de voorzitter werd besloten een tele
gram te .zenden aan mr. D. J. A. baron
van Harinxma thoe Slooten, burgemees
ter van 's-Graveland, die tot de bouw
van dit gemeentehuis de eerste stoot
heeft gegeven door aankoop van de
grond in het jaar 1901."
Behalve door middel van deze aan
tekeningen in het notulenboek is het
feit der ingebruikneming aan de verge
telheid ontrukt door plaatsing van een
tweetal gedenkstenen ter weerszijden
van de hoofdingang van het raadhuis.
Hierop zijn de volgende namen gegra
veerd:
K. Galenkamp, burgemeester-secretaris.
H. Kalfstex'man, wethouder.
J. Rietberg, wethouder.
Hs. Sandvoort H.Jzn., raadslid.
W. Stevens B.Wzn., raadslid.
E. Teeselink J.Azn., raadslid.
J. A. Wansink D.Jzn., raadslid.
E. Wegstapel J.Azn., raadslid.
Voor hen, die daarin belang stellen,
zij nog vermeld, dat H. Kalfsterman de
vader was van mevrouw de weduwe W.
Holterman-Kalfsterman; J. Rietberg was
de grootvader van het huidige ï-aadslid
met dezelfde naam; Hs. Sandvoort was
de vader van mevrouw J. M. Sprokke-
reef-Sandvoort; W. Stevens was de
grootvader van H. Stevens (Maotman),
Beuseberg 118; E. Teeselink was de
vader van de tegenwoordige wethouder
M. Teeselink; J. A. Wansink was een
oom van het thans zitting hebbende
raadslid D. J. Wansink; en E. Wegsta
pel was de vader van de huidige wet
houder J. Wegstapel. W. O.
ONDERZOEK MOGELIJKHEDEN
INTENSIVERING LANDBOUW
VOORLICHTING.
De directeur-generaal van de landbouw
heeft, te rekenen van 1 juni 1956, de
hoofdingenieur bij de Voorlichtingsdienst
ten behoeve van de landbouw, de heer ir.
P. R. Bouman te Axel, ontheven van de
leiding van het rijkslandbouwconsulent-
schap voor Zeeuws-Vlaanderen en hem
belast met. een onderzoek naar de moge
lijkheden om het intensiveren van de
voorlichting door middel van een zwaar
dere bezetting met middelbare en even
tueel lagere krachten, waarvan de kosten
niet ten laste van het Rijk kunnen
worden gebracht, zoveel mogelijk te be
vorderen en naar de wijze(n), waarop dit
het beste zou kunnen geschieden.
:it verliest.
Goed hakselen of kneuzen, dus machi-
r ^naal kuilen, is een vei-eiste om een goede
)der.Silage te krij§en- Verder is goed men
ingen, stevig aantrappen en direct zwaar
deklasten (minstens één meter onbezakte
grond) nodig om de kwaliteit te behou
den.
Waar de behoefte aan ruwvoeder groot
is, kan het verstandig zijn ook korrelmaïs
in te kuilen. De kwaliteit van het kuil-
voer zal dan wellicht nog beter zijn dan
van de, meestal dichter gezaaide, snij-
maïsgewassen. Bovendien oogst men het
gehele gewas dan in een goed vervoe-
derbare vorm en niet alleen de korrel.
Zolang de planten fris groen zijn, is de
maïs nog uitstekend geschikt voor dit
doel.
Het inkuilen van een gewas korrel
maïs, dat te laat dreigt te rijpen, is bo-
va?vendien een middel om de bezwaren van
de late rijping te ontwijken.
an°' Voor de oogst en verdere bijzonder-
n 'heden raadplege men de Voorlichtings
dienst en Vlugschrift voor de Landbouw
erd|n°' 57 „Snijmaïs".
die!
elei
r d; over Uw zenuwen. Neem
idif» Hijnhardt's Zenuwtabletten
AFSCHOT-AANVRAGEN VOOR
REEWILD (SEIZOEN 1957).
Het Ministerie van Landbouw, Visserij
en Voedselvooi'ziening maakt bekend,
dat aanvraagfoi'mulieren voor afschot
van reewild in het jaar 1957tot 25 okto
ber 1956 kunnen worden aangevraagd
bij de Afdeling Wild- en Vogelschade en
Jacht, Bezuidenhoutseweg 215 te 's-Gra-
venhage.
De for-mulieren moeten nauwkeurig
ingevuld vóór 10 November 1956 aan
genoemd adres worden geretourneerd.
III
RIJSSEN.
BLOEDPL ASM A-CAMPAGNE VAN
HET NED. ROODE KRUIS
Maandag- en dinsdagavond had in 't
Parkgebouw weer de bloedplasma-
campagne van het Ned. Roode Kruis
plaats.
De toeloop was de eei-ste avond vrij
goed en toen ook Holten verscheen,
was het gedurende korte tijd vrij druk.
Al spoedig verminderde dit echter en
vóór half tien was de laatste donor
geholpen. Rijssen leverde 153 deelne
mers. Holten verscheen slechts met 24
personen, terwijl nog 5 mensen uit En
ter en 3 [uit Wierden hun belangstelling
toonden. Gezien dat het de grote na-
jaarsmarkt was, toonde 't bestuur zich
over dit aantal van 185 stuks niet on
tevreden. Wie echter de volgende avond
een stormloop verwacht had, werd da
nig teleurgesteld. Slechts 110 Rijssena-
ren vei'schenen, Wierden stuui'de er 51
en ook uit Enter, dat a.s. maandag ver
wacht wordt, kwamen nog 3 deelne
mers. Hiermede werd een aantal be
reikt van 164 stuks. Daar bijna 600 per
sonen uit Rijssen zich hebben opgege
ven, hoopt men voor a.s. maandag op
een grote toeloop.
VEILIG VERKEER.
Er mag niet ingehaald worden op de
linkerrijbaan voor of op een kruising of
splitsing van wegen.
Een bezoek aan de negerhut van
„Oom Tom".
Het belangrijkste element van een
vakantie in Canada is voor degelnen,
die daar hun familie bezoeken, onge
twijfeld het weerzien van hen met wie
zij bloedverwant zijn.
Hoewel ook voor ons het familiebe
zoek het hoofddoel van onze vakantie
was en dit geheel aan onze hoogge
spannen verwachting heeft beantwoord,
zullen we in het raam van deze repor
tage hierover niet meer spreken. Uiter
aard interesseren dergelijke persoonlij
ke belevenissen de lezers weinig en
bovendien laat de vreugde van het el
kaar weerzien na een afwezigheid van
enkele jaren zich beter beleven dan be
schrijven.
We zitten dus thans in Sarnia.
Dit ligt 10 graden zuidelijker dan Ne
derland en dat kun je best merken ook.
We profiteren volop van de heerlijk
koesterende zon. Op deze eerste mor
gen na onze nachtelijkè aankomst doen
we het maar wat kalmpjes aan en ge
nieten van de weldadige rust en het
heerlijke klimaat, dat we al onze land
genoten in het vaderland op dit mo
ment hartelijk toewensen.
Intussen valt ons de eigenaardige hui
zenbouw hier op. Bijna alle woningen
zijn van hout opgetrokken. Ze zijn niet
groot. Doorgaans slechts één verdie
ping op een basement, d.i. een grote
kelderruimte, die onder het gehele huis
doorloopt. Hierin staat de ketel voor
de centrale verwarming. Men heeft hier
in bijna elk huis het hetelucht-systeem.
Geen radiatoren dus. maar roosters in
de vloeren en wanden, waardoor 's
winters de warme lucht in de verschil
lende vertrekken binnenstroomt. Dit
basement wordt ook gebruikt als berg
ruimte en soms in de zomer als
slaapruimte voor de kinderen, omdat
het er heerlijk koel is.
De meeste huizen hebben één woon
vertrek en een keukenkamer, één bad
kamer en enkele slaapkamers. Opmer
kelijk is dat men in slaapkamers geen
wastafels aantreft. De hele familie
moet voor de dagelijkse toiletverzor
ging afwisselend gebruik maken van
de badkamer.
Sarnia is het type van een doorsnee.
Canadese plaats, voorzover wij die ge
zien hebben. De stad is in enkele jaren
tijds meer dan verdrievoudigd in haar
inwonerstal. Dat komt doordat zich hier
in de oorlog zeer belangrijke industrie-
en hebben gevestigd, w.o. drie grote
olieindustrieën, 'n chemische industrie
en de Polymer Corpoi-ation, de groot
ste fabriek voor synthetische rubber
ter wereld. Deze laatste fabriek heeft
een capaciteit van meer dan 200 mil
joen pond rubber per jaar, afgezien
van de bijprodulcten die worden ver
vaardigd. Deze industrieën hebben dui
zenden arbeiders aangetrokken, waax--
door de snelle groei van de stad wordt
verklaard.
Die snelle groei kan men ook in de
plaats zelf waarnemen.
De stad heeft een „oude" kern, d.w.z.
woningen en winkels, die enkele tien
tallen jaren oud zijn, en verder is het
practisch alles nieuwbouw. Lange rech
te straten, met aan weerszijden de
in de meeste gevallen houten wo
ningen, waarvan de wanden soms over
kleed zijn met asbestplaten, waarin de
figuren van gemetselde steen zijn in
geperst, zodat het oppervlakkig de in
druk geeft, dat men met een gemet
seld huis heeft te doen.
We kunnen niet zeggen, dat de wijze
van bebouwing ons erg bekoort. Er zit
niet veel lijn in; men vindt allerlei ty
pe woningen kris-kras door elkaar en
daardoor geeft dit een disharmonische
aanblik. In Canada kent men blijkbaar
niet de z.g. schoonheidscommissie, die
beoordeelt of het type woning, dat
men wil bouwen,*wel harmonieert met
de andere woningen in dezelfde straat.
Geen bloemen, wèl televisie-an
tennes.
Wanneer we zo door de uitgestrekte
buitenwijken van Sarnia wandelen
een gevaarlijke onderneming, want de
Canadese wegen en straten zijn er niet
op berekend, dat er ook nog mensen
leven, die zich niet met een auto, maar
te voet of per rijwiel voortbewegen
valt ons op, dat men bij de woning
bouw een ruim gebruik maakt van de
grond. Bij elk huis behoort meestal 'n
hele lap grond, maar men doet er niet
veel mee. De welverzorgde bloemrijke
tuintjes, die we in ons land zo graag
zien, hebben we hier node gemist.
Slechts hier en daar zagen we een bed
met bloemen en dan kan men er meest
al zeker van zijn, dat hier Nederlandse
immigranten wonen. Inplaats van bloe
men in de tuin heeft men een hoge te
levisie-antenne op het dak. Straat na
straat, huis na huis, een onafzienbaar
bos.
Fraai lijkt dat niet.
Het is een teken van eenvormigheid,
welke we in de woningen zelf ook heb
ben aangetroffen, b.v. ten opzichte van
de inrichting.
De televisie beleeft hier haar hoog
tij. Bijna iedereen beschikt over een te
levisie-toestel, waarop men van 's mor
gens 6 tot 's nachts 2 of 3 uur niet
minder dan 5 verschillende uitzendin
gen kan zien en horen.
Het voert te ver om in dit verbandi
over de aard der uitzendingen te schrij
ven. We hebben heel goede cultu
reel verantwoorde uitzendingen ge
zien, doch ook wel met een bedenke
lijk karakter, vooral ten opzichte van
de opgroeiende jeugd. Practisch elk
programmapunt wordt één of meerma
len onderbroken door reklame voor
merkartikelen enz. De televisie is hier
evenals de radio op commerciële
leest geschoeid en hierdoor is er vaak
een zekere wedijver tussen de stations
om maar een zo sensationeel mogelijk
programma aan de kijkers te bieden.
Er zijn echter ook wel actuele repor
tages. Zo zagen we o.m. president Eisen
hower aankomen in San Francisco en
optreden voor de conventie der Re
publikeinen, waar hij opnieuw kandi
daat werd gesteld voor het president
schap. Dat was een indrukwekkend en
interessant schouwspel.
Land van tegenstellingen.
Canada is een land van tegenstellin
gen.
Als natie is het nog zeer jong en dat
kan men op velerlei wijzen zien, maar
geologisch gesproken behoren sommige
delen van het land tot het oudst be
kende deel van de aardbodem.
Men vindt er de hypermoderne ge
bouwen in de grote steden, de eenvou
dige woningen der Indianen in hun re
servaten en de sneeuwhutten der Eski
mo's in de afgelegen poolstreken. De
laatste hebben we niet gezien, want
zover voerde ons de reis door Canada
niet, maar wel zijn we door de reser
vaten der Indianen gereden.
De Indianen vormen de oorspronke
lijke bevolking van Canada en als zo
danig worden zij door het gouverne
ment beschermd en in ere gehouden.
Zij hebben verscheidene onvervreemd
bare rechten in hun reservaten, waar
hun stamhoofden nog een grote zeg
genschap hebben. Het spreekt tot de
verbeelding van de Europeaan als hij
een Indiaans reservaat binnenrijdt. Hij
verwacht spoedig geconfronteerd te
worden met z'n roodbruine medemen
sen, getooid met kleurrijke veren in
hun gitzwarte haren en krijgshaftig
uitgedost met prae-historische strijd
middelen.
In feite is het bezoeken van een In-
dianenereservaat echter maar een vrij
nuchtere geschiedenis. De Indiaan is
n.l. geheel gemoderniseerd. Hij kleedt'
zich op westerse wijze, rookt zijn si
garetje inplaats van de befaamde „vre
despijp" en rijdt in een moderne „car"
in stee van op 'n vurig ros. Vaak wer
ken de Indianen in de fabrieken, doch
velen van hen werken liever niet. Het
oude instinct van jagen en vissen zit
er bij hen nog wel in en zij nemen
vaak genoegen met de ondersteuning
die ze in hun reservaten van regerings
wege ontvangen.
Ondanks hun aanpassing aan de Wes
terse leefwijze, kan men de Indianen
er direkt uithalen. Ze hebben een op
vallend roodbruine huidskleur, blauw
zwart sluik haar en een typische ge-
laatsvorm, die iets mongools aandoet
door de sterk uitstekende jukbeende
ren.
Vlak bij Sarnia is een uitgebreid In
dianenreservaat. Later troffen we er
ook een aan bfj Montreal, waar ze in
hun afgerasterd Indianendorp, compleet
met totempalen enz., veel toeristen
trokken.
De Indianen maken, met de Eskimo's
slechts 1 pet. uit van de totale bevol
king.
We kwamen door het Indianen-reser
vaat toen we op de eerste maandag na
onze aankomst een tochtje maakten in
de omgeving van Sarnia. We reden
langs de St. Clair-rivier, die de grens
vormt tussen Canada en de Ver. Sta
ten en zagen voor het eerst de enorme
Blue Water Bridge, die hier de verbin
ding vormt tussen beide landen.
Op de rivier was een druk scheep
vaartverkeer. Gee$ wonder, want dit
water vormt de verbinding tussen het
Huronmeer en het St. Clairmeer, welk
laatste weer in verbinding staat met
het Eriemeer. Deze meren zijn volgens
onze begrippen zeeën, vooral het Hu
ronmeer, dat vele malen groter is dan
Nederland. Het is dan ook geen won
der, dat de St. Clair-rivier een belang
rijk scheepswater is, met een drukker
scheepvaart dan het Suezkanaal heeft.
In Sombra zagen we het optreden
van de Sarnia Lionettes. Dat is een mu
ziekkorps van meisjes van 14-23 jaar.
Ze zijn allen gekleed in bizonder fraaie
en kleurrijke uniformen en getooid met
sjako. Voorafgegaan door de majoret
tes, gekleed in crème uniformen met
zware goudtressen en epauletten ver
sierd, gaf deze groep een zeer specta
culaire aanblik, die werd verhoogd door
de gracieuze marspas en de prima mars
muziek waarop werd gemarcheerd.
In Dresden komen we bij het graf
van „Oom Tom", bekend uit het boek
van mevr. H. Beecher-Stowe, „De ne
gerhut van Oom Tom". In dit boek
heeft zij de levensgeschiedenis behan
deld van Josiah Henson, die 15 juni
1789 in slavernij werd geboren in Char
les County. Deze Josiah Henson werd
na zijn bewogen leven in slavernij, dat
in dit boek zo ontroerend is beschre
ven, door ontvluchting een vrij man,
waarna hij in Canada leefde. Hier
woonde hij o.m. bij Dresden, waar hij
predikant werd van de negers. Hij stierf
er, na een ziekte van 3 dagen, op 94-
jarige leeftijd op 5 mei 1883.
Het was 'n eigenaardige gewaarwor
ding te staan bij het graf van de sym
pathieke figuur, waarover we in onze
kinderjaren met zoveel spanning en
ontroering hadden gelezen. Ook het
huis, waarin hij tijdens zijn laatste le
vensjaren heeft gewoond, staat hier
nog in originele toestand. Het is inge
richt tot een eenvoudig museum door
Mr. William Chappie te Dresden, die
voor 'n zeer welkome toelichting zorg
droeg. Veel voorwerpen uit de slaven
tijd, o.a. de slavenzweep, zijn er aan
wezig.
Het was reeds vrij laat, toen we na
'n welbestede middag weer thuis kwa
men, waar ons een nieuwe verrassing
wachtte, doch daarover een volgende
keer.
VOORLICHTING VAN „VEILIG" VERKEER
In 't algemeen gaat snelverkeer vóór
langzaam verkeer. Hier moet het snel
verkeer echter voorrang geven aan de
tegemoetkomende fietser.
De regel luidt: afbuigend verkeer (in
dit geval de auto) moet voorrang
geven aan rechtdoorgaand verkeer op
dezelfde weg. Let U vooral op de woor
den: op dezelfde weg.
Het nieuwe kabinet is gereed ten
minste zo goed als. De socialistische in
formateur, Mr. Burger, heeft z'n werk
met succes beëindigd. Koningin Juliana
heeft Dr. Drees, die weer minister
president zal worden, op paleis Soest-
dijk ontvangen en hem gevraagd aan
de informatie de laatste hand te leg
gen. Prof. Romme heeft zich niet be
reid verklaard minister van Binnen
landse Zaken te worden. Mr. A. Struy-
cken, oud-minister van Justitie en gou
verneur van de Nederlandse Antillen,
zal de taken, die voor Prof. Romme
waren gereserveerd, op zich nemen.
Nederland krijgt voor het eerst een
vrouwelijke minister: mej. Dr. Marga
Klompé, bekend door haar werk op
internationaal terrein. Zij gaat het de
partement van Maatschappelijk Werk
leiden.
DERTIEN MINISTERS
Dr. Drees is de kabinetsformatie als
formateur begonnen. Hij beëindigt haar
ook als formateur. Het schema voor
't nieuwe kabinet, dat bijna vier maan
den na de verkiezingen gereed is ge
komen en dat Dr. Drees nu wil ver-<
wezenlijken, bevat de namen van ne
gen ministers, die ook in het oude ka
binet zitting liadden. De vier „nieuwe
lingen zijn: mej. Marga Klompé (KVP),
Mr. Struycken (KVP), de heer Hofstra
(PvdA) en prof. Samkalden (PvdA).
Vijf socialisten:
Dr. W. Drees, minister-president.
H. Hofstra, Financiën.
J. Suurhoff, Sociale Zaken.
Dr. S. Mansholt, Landbouw, Visserij en
Voedselvoorziening.
Prof. I. Samkalden,
Justitie.
Vijf Katholieken:
Mr. A. Struycken, Binnenlandse Za
ken, Bezitsvorming en Publiekrechte
lijke Bedrijfsorganisatie.
Mej. Dr. M. Klompé, Maatschappelijk
Werk.
Mr. J. Luns, Buitenlandse Zaken.
Mr. J. Cals, Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen.
Ir. H. Witte, Wederopbouw en Volks
huisvesting.
Twee Anti-Revolutionairen:
Prof. Dr. J. Zijlstra, Economische
Zaken.
Mr. J. Algera, Verkeer en Waterstaat.
Eén lid van de Chr. Hist. Unie:
Ir. C. Staf, Ooi-log, tevens voorlopig
minister van Overzeese Rijksdelen.
