vader
Plaat sel i| k telefoon
gesprek gaat 4 ct.
kosten
Krantenjongens die
hef ver brachten
In Europa
verdrinken per jaar
tienduizend mensen
Een praatje
over volleybal
Verhoging tarieven
rijwielvervoer
noodzakelijk
Wereldveteranendag
1954
PTT motiveert tariefswijziging.
Een Koninklijk besluit, waarbij de
reeds in 1952 aangekondigde wijzi
ging van de .telefoontarieven zal wor
den vastgesteld, zal een dezer dagen
in de Staatscourant verschijnen. Dit
heeft de directeur-generaal van de
PTT, de heer L. Neher, medegedeeld
in 'n brief aan de besturen van Ka
mers van Koophandel, waarin hij een
uiteenzetting geeft van de overwegin
gen, die aan de komende tariefswijzi
ging ten grondslag liggen.
Daar de mededeling betreffende de
te wijzigen telefoontarieven destijds zeer
summier was en daarenboven slechts en
kele hoofdzaken van de plannen be
helsde, achtte de heer Neher het nuttig
de Kamers van Koophandel meer gede
tailleerd in te lichten omtrent enkele ta-
riefc wijzigingen.
De heer Neher wijst er op, dat het
tarief der locale gesprekken van drie
op vier cent wordt gebracht, omdat de
opbrengsten van het locale verkeer ver
onder de kostprijs blijven. Het tarief is
sinds 1940 onveranderd, terwijl de mate-
riaalprijzen en lonen gestegen zijn.
Dit verlies wordt gecompenseerd door
dat de interlocale gesprekken thans zwaar
der belast zijn dan met de kost- en prijs -
overeenkomst, zodat de abonné's, die veel
interlocaal spreken, eigenlijk een belang
rijk deel van de lasten van het locale ver
keer dragen. Daarom zullen de tarieven
der interlocale gesprekken nu gedeeltelijk
verlaagd worden en wel zodanig, dat
de totale inkomsten van de telefoon
dienst ongeveer gelijk blijven.
In het automatische verkeer wor
den in zone A gesprekken van twee
minuten en korter goedkoper en ge
sprekken langer dan drie minuten
duurder dan bij het huidige tarief.
Een gesprek van 1 minuut in deze
zone zal evenveel kosten als een
locaal gesprek.
In zone B zullen gesprekken van
niet meer dan 3 minuten en 30 se
conden goedkoper zijn dan thans.
In zone G ligt de grens bij 6 minu
ten. Bij korte gesprekken is de ver
laging van het tarief in deze zone
aanzienlijk.
Zoals bekend, zullen ook de abonne
mentskosten en de kosten van aansluiting
verhoogd worden.
De prijs van een binnenlands ijlge-
sprek, dié thans het vijfvoud van een ge
woon gesprek bedraagt, zal terugge
bracht worden tot het drievoud van het
gewone tarief.
't Is de bedoeling, dat 't nieuwe in
terlocale tarief zo spoedig mogelijk
wordt ingevoerd. In het automatische
verkeer zijn hiervoor echter voorzie
ningen aan de apparatuur nodig, die
enige tijd vorderen. Elke abonné wordt
individueel ingelicht omtrent de da
tum van invoering.
Laatste jaren groot verlies.
De minister van Verkeer en Waterstaat
heeft goedkeuring verleend aan het ver
zoek van de NS om de tarieven voor het
vervoer van rijwielen als bagage aanzien
lijk te verhogen. Het vervoer van rijwie
len als bagage is voor dc Spoorwegen
steeds sterk verlieslatend geweest. De op
brengsten uit dit vervoer dekten in de
laatste jaren nog niet de helft van de
kosten. Hoewel de directie van de NS
aan het vervoer van rijwielen als bagage
het karakter van dienstbetoon niet wil
ontnemen, acht zij het niet langer ver
antwoord de wel zeer ernstig verstoor
de verhouding tussen kosten en opbreng
sten ongewijzigd te laten.
Gezien het feit, dat ook na de in
voering van de tariefsverhoging dit
vervoer nog een belangrijk verlies
laat, werd het niet gemotiveerd ge
acht, aan de voorstellen van de NS
goedkeuring te onthouden.
In verband met deze omstandigheden
Icon geen aanleiding worden gevonden
het tijdstip van invoering van de tariefs
verhoging te verschuiven tot na het va-
cantieseizoen, aangezien dan het beoogde
effect in belangrijke mate zou zijn aan
getast. Hoewel het onderwerpelijke ver
voer in aanzienlijke mate plaats vindt
ten behoeve van reizigers met kleine in
komens, wordt gemeend, dat de hogere
uitgaven van f 0,30 of f 0,50 voor dit
vervoer niet als een storende factor voor
hun budget kan worden aangemerkt. Dit
heeft de minister geantwoord op door het
Tweede Kamerlid Gortzak gestelde vra
gen.
VEILIG VERKEER.
Wilt U gaan wandelen? Geen bezwaar!
Maar.loopt dan altijd op 't trottoir!
VEILIG VERKEER.
Verkeersonderwijs aan alle kinderen
zal de onveiligheid doen minderen.
Boodschap van de President der
WVF, Albert Morel.
Toen de volkeren der wereld na vijf ja
ren van lijden, kommer en zorg, op 26
Juni 1945 vernamen, dat grote en kleine
natiesgezamenlijk het Handvest van de
Vprenigde Naties hadden getekend, zagen
zij deze dag als het begin van een nieuw
tijdperk. In het. bizondcr waren wel de
Oud-Strijders verheugd, want zij hadden
hun leven voor het vaderland in de waag
schaal gesteld en zij hadden van dichtbij
de gruwelen van de oorlog leren kennen.
Het is om deze reden, dat de leden van
de Wereld Veteranen Federatie hebben
besloten de Wereldveteranendag op de
Zaterdag, voorafgaande aan deze gedenk
waardige dag, te vieren.
Het totstandkomen van de Verenigde
Naties hield de verwachting in zich van
een nieuwe samenwerking tussen de vol
keren. Brute kracht en machtsmisbruik
zouden plaats maken voor gerecthigheid,
een geest van vrijheid zou het kwaad der
tyrannie verdrijven, de heilige rechten
van het individu, welke tevoren waren
miskend, zouden in de gehele wereld er
kenning vinden.
Deze idealen zouden evenwel eerst ver
wezenlijkt kunnen worden na het berei
ken van een duurzame vrede; want in
dien de mensheid door de oorlog wordt
verscheurd, zijn de vrijheid en de eer
bied voor het individu onherroepelijk
tot ondergang gedoemd.
Onze hoge verwachtingen zijn door de
gebeurtenissen na 1945 ernstig geschokt.
Wij, de oud-strijders, weigeren te aan
vaarden, dat mannen, vrouwen en kinde
ren hebben te leven in de greep van een
onvruchtbare en verlammende vrees, wel
ke op haar beurt ontmoediging en wan
hoop teweeg brengt. De mensheid en de
beschaving mogen niet vernietigd worden
in een nieuwe en vreselijke wereldbrand.
Vastbesloten om een dergelijke zinloze
catastrophe te voorkomen, hebben de
Oud-Strijders van 22 naties in het open
baar en eensgezind hun vertrouwen in de
Verenigde Naties uitgesproken.
Wij hebben aangetoond, dat het moge
lijk is om pp de basis van bepaalde, alge
mene beginselen mensen bijeen te bren
gen, die nog kort tevoren verbitterde vij
anden waren. Verschillen in ras, taal, ge
loof en traditie hebben niet kunnen ver
hinderen, dat er een nieuwe, de gehele
wereld omspannende samenwerking is ge
komen in de strijd om een duurzame
vrede. Ons krachtig revaliditatieprogram-
ma van hen, die door de oorlog verminkt
zijn en onze arbeid ten bate van de zie
ken en ontheemden in landen, welke tot
dusver de voordelen der moderne tech
niek ontberen, vormen een symbool van
onze weigering om aan het menselijk lij
den onvoorschillig voorbij te gaan.
Op deze "Wereldveteranendag hernieu
wen wij daarom onze belofte, dat wij on
verpoosd zullen doorgaan met onze strijd
voor het geluk van de mensheid en voor
een goed begrip tussen de volkeren. Moch
ten onze verwachtingen worden vervuld
en onze inspanning met succes bekroond
worden, dan zal, wanneer we te oud zijn
om voor deze idealen te strijden, dat
dank van onze kinderen en de weten
schap, dat zij onze idealen zullen voort-
dragen, onze beloning zijn.
CREDO
van de Wereldfederatie
van Oud-Strijders
Niemand kan met meer klem de vrede
verdedigen dan zij, die in oorlogen ge
vochten hebben. De stem der Oud-Strij
ders is een weerklank van het verlangen
naar vrede van alle mensen ter wereld,
die in één generatie tweemaal de onbe
schrijfelijke ellende van een wereldoorlog
ondergaan hebben.
Het mensdom heeft het recht op vrede
verdiend. Zonder vrede kan er geen hoop
op de toekomst zijn. En zonden hoop!
is het mensdom verloren.
Deze stem van het volk móét verhoord
worden. Men verlangt naar een leven met
meer vrijheid, gelijkheid en waardigheid
ook in materieel opzicht; men bidde om
vréde.
Het streven naar wede en een beter le
ven kan, moét verenigd worden in een
onweerstaanbare kracht tegen oorlog,
agressie en verpaupering. Het mensdom
heeft hard moeten werken voor de vrede.
Ontketen een vastbesloten krachtsinspan
ning, een grotere kruistocht dan de ge
schiedenis ooit gekend heeft, voor een
wereld van vrede, vrijheid en gelijkheid.
RALPH BUNCHE.
Tal van bekende Amerikanen
begonnen hun loopbaan als
krantenverkoper.
Toen de ingezetenen van Paducah in
Kentucky op een goede morgen de voor
deur open deden om hun dagblad in
ontvangst te nemen, zagen zij de vice-
president van de Verenigde Staten voor
hen staan. Alben W. Barkley, die op één
na de hoogste functie in het land be
kleedt, nam die dag de krantenwijk
waar voor zijn achterneef om op zijn
wijze de „Dag der Krantenjongens" luis
ter bij te zetten.
Voor zover bekend heeft nog nooit
een andere vice-president der Verenig
de Staten de krantentas over zijn schou
der gedragen om kranten te bezorgen,
maar tal van bekende Amerikanen heb
ben dat wel in hun jeugd gedaan.
Dwight D. Eisenhower, generaal Omar
Bradley en de rechter van het Opperste
Gerechtshof Fred Vinson, William Dou
glas en Tom Clark hebben in hun jeugd
kranten bezorgd. Een groot aantal Gou
verneurs, waaronder die van Californië,
Earl Warren, en die van New York,
Thomas E. Dewey, verdienden daarmee
in hun jeugd een aardig zakgeld. Ook de
bekende honkbalspelers Jackie Robin
son, Joe Dimaggio en Ralph Kiner heb
ben als jongens ook tienduizenden rond
gebracht.
De „Nationale Dag der Krantenjon
gens" werd op 4 October ingesteld om
daarmede eer te betonen aan de kran
tenjongens van toen en nu, die geheel
vrijwillig hun land en de gemeenschap
belangrijke diensten hebben bewezen.
Op die dag werd door de Amerikaanse
Posterijen een 3-cents postzegel uitge
geven ter ere van deze jongens, die zulk
schitterend werk hebben verricht ten
behoeve van de Amerikaanse defensie.
In de laatste 11 jaar hebben deze jon
gens 2000 millioen spaarzegels ten be
hoeve van de defensie bij hun geregel
de klanten aan de man gebracht. Sinds
het einde van de tweede wereldoorlog
hebben zij door het gehele land van huis
tot huis meer dan 60 millioen pamfletten
bezorgd, waarin wordt aangegeven, hoe
de burgers door middel van Regerings-
Spaarcertificaten ten behoeve van de
defensie hun geld voordelig kunnen be
leggen.
Van het kwart millioen krantenbe
zorgers, die dagelijks op pad gaan, be
horen 97 pet. tot de zelfstandige ver
kopers, tot de kleine kooplieden dus. Zij
doen op deze wijze him eerste ervarin
gen in de „handel" op, want zij kopen
de kranten voor eigen rekening in en
verkopen ze met een kleine winst. Hoe
meer kranten zij dus weten te verkopen,
des te groter zijn hun inkomsten. De
meesten van hen verdienen daarmee
tussen de 9 en 15 dollar per week; naar
gelang zij al dan niet Zondagsbladen
verkopen.
Een hoge ambtenaar van het Minis
terie van Financiën is van mening, dat
de verkoop van kranten en alles wat
daarmee samengaat, van grote invloed is
op de vorming van het karakter. „Ik
geloof", zo zegt hij, „dat de meeste
ouders, als zij daarvan even goed door
drongen waren als ik, de deur bij de
krantenbezorger zouden plat lopen om
te vragen of er voor hun jongens geen
krantenwijk ter beschikking staat".
Krantenjongens waren er al tegen 't
einde van de achttiende eeuw. De be
kende staatman en filosoof Benjamin
Franklin, die misschien wel als de eer
ste Amerikaanse krantenjongen mag
worden beschouwd, schrééf later in zijn
autobiografie: „Wanneer ik geholpen
had met het zetten van de copie en het
afdrukken van de vellen papier, was 't
mijn werk om de kranten bij de lezers
thuis te bezorgen."
Van Thomas Alva Edison weet bijna
iedereen wel, dat hij zijn eerste proef
nemingen al deed toen hij als kranten
jongen in de bagagewagen van de trein
mocht meereizen.
Een ander bekend man, die in zijn
jeugd kranten verkocht, is B. F. Fair-
less, de president van de United States
Steel Company. „In het verkopen van
kranten", zegt hij, kan sedert de tijd dat
ik het deed wel niet veel veranderd zijn.
Ik weet nog. maar al te goed, dat 't een
koud, ongemakkelijk baantje kan zijn,
maar dat neemt niet weg, dat het ook
een dankbaar werk is, dat van grote
waarde is voor de vorming van iemands
karakter en het opdoen van mensen
kennis".
In de Verenigde Staten kunnen jon
gens, afkomstig uit alle standen en lagen
der bevolking, er later trots op zijn, dat
zij krantenjongens zijn geweest.
De gevaren van het water.
De Fransen hebben een hekel aan
water. Vandaar, dat ze slechts wijn
drinken. Ze vinden het net goed ge
noeg om zich in te wassen of ba
den. Ze zijn er ook bang van. De re
gel, dat men pas twee uur na de
maaltijd mag zwemmen, wordt hier
overdreven sterk gehandhaafd. Zelfs
de kinderen mogen geen „pootje ba
den", alvorens hun spijsverteringsor
ganen hun plicht hebben vervuld,
waarvoor eveneens 120 minuten staat.
Het aantal zwemmende jongelui is
hier stukken minder dan in Neder
land. Maar ook de zwemmers zijn
vaak uiterst voorzichtig. Vaak kunt
ge in de zwembaden ervaren zwem
mers en zwemsters bezig zien met
een klein waterpompje, een soort
handdouche, waarmede 't lichaam op
watertemperatuur wordt gebracht.
Men is er namelijk als de dood voor,
dat men de plotselinge en enorme
afkoeling via een onmiddellijke duik
zonder voorbereiding niet zal kunnen
verdragen. Goed, we kunnen er om
lachen, maar de vraag werpt zich
toch op of wij in. Nederland niet
wat te onvoorzichtig zijn! Vele Ne
derlandse artsen zullen onmiddellijk
een bevestigend antwoord willen ge
ven!
Het is U vermoedelijk niet bekend,
dat alleen in Europa jaarlijks diendui
zend personen de verdrinkingsdood ster
ven. In negentig van de honderd gevallen
is onvoorzichtigheid de oorzaak. Te velen
begeven zich nog in onbekend water,
zonder de zwemkunst voldoende te be
heersen, maaromdat het aantal
doden ook onder de geoefende zwemmers
de laatste jaren toeneemt, blijken er ook
nog andere oorzaken te zijn. Theoretisch
zuiver gesteld sterft men geen verdrin-
kings, doch een verstikkingsdood. Als de
longen vol lopen met water, kunnen deze
hun functie niet meer vervullen. Er kan
geen zuurstof meer worden toegevoegd
en het slachtoffer in kwestie stikt. Milli-
oenen en millioenen wagen zich jaarlijks
in diep of onbekend water, zonder dat ze
nochtans geroutineerde zwemmers zijn.
Wantrouw als niet-zwemmer ook de z.g.
veilige wateren: er kunnen kuilen in lig
gen; wantrouw eveneens het kanovaren
en zeilen. Men riskeert bij deze spor
ten een onvrijwillig bad, dat slecht kan
aflopen, indien men geen volleerd zwem
mer is.
Angstfactor van betekenis.
Ook de angst is een factor van beteke
nis. Niet-zwcmmers, die voorzichtig in
het water wandelen, omdat ze denken,
dat ze er gemakkelijk kunnen lopen, zak
ken soms in een kuil. De angst-reactie
heeft vaak de dood tengevolge via de on
zinnige bewegingen, welke men maakt,
via een bewusteloosheid of zelfs via een
hartaanval. In vele gevallen heeft het
hart in het water erg veel te lijden. Wij
zijn nu eenmaal mensen en geen water
dieren. We missen b.v. een bizondere vet
kwal, zoals eenden en ganzen, die de
lichaamswarmte bewaart. Ook kunnen we
onze oren en neus niet automatisch slui
ten, zoals de zeehond!
Plotselinge afkoeling.
Franse artsen stelden de zaken onge
veer als volgt: wie na een langdurig
zonnebad of op andere wijze sterk verhit
en/of met een volle maag onmiddellijk
in liet water springtriskeert in
feite zijn leven. In het koude water ver
liest hij 27 maal sneller zijn lichaams
warmte dan in de lucht. Deze plotselinge
en brutale afkoeling kan niet iedereen
verdragen. Honderden zeer geroutineerde
zwemmers, die na een zonnebad plotse
ling in het water doken, zijn niet meer
boven gekomen. Hun dood is te wijten
aan de afkoeling.
Alvorens men zich te water begeeft
moet men zich via 'n douche of via
water sprenkelen langzaam aan de
lagere temperaturen wennen. Ver
geet niet, dat de temperatuur van 't
water in het algemeen 17 tot 20 gra
den lager ligt dan die van het bloed.
Watjes met olie moet worden aange
raden. Het trommelvlies vertoont
soms kleine openingen, waardoor het
water kan binnendringen in het la
byrinth. In dat geval verliest de
zwemmer evenwicht en oriëntering.
Hij weet niet meer wat onder en bo
ven is en verdrinkt.
Velen denkeu, dat volleybal een spel is,
dat nog maar sinds enkele jaren wordt
gespeeld. Dit is echter in het geheel niet
juist. Vóór ongeveer 25 jaar werd deze
sport reeds beoefend op de seminaries.
Buiten ónze landsgrenzen wordt volleybal
reeds meer dan 40 jaar beoefend en wel
voornamelijk in Amerika, Tsjecho-Slo
wakije, Bulgarije, Hongarije en Israël.
In 1945 kreeg deze sport in Nederland
echter meer bekendheid. Doortrekkende
Canadese en Amerikaanse legers demon
streerden hier het spel. Dit had tot ge
volg, dat er een groot enthousiasme ont
stond. De snelle opkomst van honderden
verenigingen in het gehele land getuigen
hiervan I
Grote bloei.
Wat is eigenlijk de oorzaak, dat deze
tak van sport zo'n grote plotselinge op
bloei doormaakte?
Enkele redenen hiervoor zijn n.l. het
eenvoudige en geringe materiaal, dat
voor een onderling spelletje nodig is.
Vooral in onze grote steden ziet men
meisjes en jongens volleybal spelen met
behulp van een gespannen touw tussen
twee palen en een oude voetbal. Tevens
stelt het spelterrein geringe eisen en de
afmetingen zijn betrekkelijk klein (9 x
18 m.). De ondergrond van het terrein
kan zowel bestrating (klinkers of tegels)
als een grasmat zijn.
Het voornaamste is echter, dat de
spelregels eenvoudig zijn en zowel door
jongens en meisjes als door oudere per
sonen kan worden gespeeld, ook al be
zitten zij geen uitzonderlijke lichamelijke
kwaliteiten.
Het spel is beschaafd, omdat de kans op
verruwing uitgesloten is, aangezien licha
melijk contact niet kan plaats vinden.
Bovendien zijn de spelregels van dien
aard, dat volleybal niet dermate hoge
eisen stelt aan techniek en uithoudings
vermogen van de speler (speelster), dat
ook bij minder lichamelijke aanleg en
geoefendheid en op oudere leeftijd, deze
sport zonder kans op onprettige gevol
gen beoefend kan worden.
Het is voor vele mensen een welkome
gelegenheid zich te ontspannen en in 'n
sportief team (6 personen) zijn lichame
lijke vermogens en wilskracht op te voe
ren. Het is een vaststaand feit, dat vrij
wel iedereen, die het spel zelf enige tijd
speelt, hierdoor wordt gegrepen en een
verwoed volleyballer of volleybalster
wordt.
Geen tam spel.
Misschien denkt U, dat volleybal
een tam spel is. Integendeel: door
opvoering van tempo, techniek, tak-
tiek en concentratie, wordt het een
sport, die massa's mensen van het
begin tot het einde geboeid kan hou
den.
In het kort is het verloop van het
spel als volgt:
De twee speellielften zijn gescheiden
door een middellijn, waarboven zich een
0,90 m. breed net bevindt, waarvan de
bovenrand bij de heren 2,43 m. en bij de
dames 2,24 m. boven de grond loopt.
In ieder speelhelft bevinden zich 6
personen, de voorhoede bestaat uit de
linksvoor, middenvoor en rechtsvoor; de
achterhoede uit de linksachter, midden
achter en rechtsachter.
Het doel van het spel is, dat de ene
partij zó speelt, dat deze bij de tegen
partij op de grond komt. De rechts:
achter van de ene partij (gemakshalve
partij A genoemd) gaat achter de ach
terlijn staan in de opslagplaats. Hij slaat
de bal over het net. De tegenpartij (par
tij B) „vangt" deze bal op en vernin-
dert, dat de bal de grond raakt, waar
door een punt verloren zou gaan. Dit
„opvangen" geschiedt door een korte
slag met één of beide handen tegen de
bal te geven. De bal mag vooral niet ge
duwd, gedragen of op een andere manier
vastgehouden worden.
In totaal mag de bal hoogstens
driemaal door partij B worden ge
speeld, alvorens» hij in de speelhelft
van de tegenpartij komt, waarbij be
paald is, dat dezelfde speler de bal
geen tweemaal na elkaar mag spe
len. Maakt partij B een fout, dan
wordt de stand 10 in het voordeel
van partij A, waarna dezelfde rechts
achter de bal weer vanaf de opslag
plaats over het net slaat.
De meest voorkomende fouten zijn: de
bal komt op de grond of. komt niet in
het vak van de tegenpartij, de bal wordt
meer dan dri$ maal gespeeld, het con
tact van de speler met de bal is foutief
(dragen, duwen enz), het aanraken van
het net of de middellijn door een speler,
het reiken over het net, de bal raakt de
speler beneden de gordel en het foutief
opslaan. Maakt de serverende partij, in
dit geval partij A, een fout, dan krijgt
partij B geen punt, maar wel het recht
om de bal op te slaan (serveren). Hier
door schuiven alle spelers kloksgewijze
een plaats op (z.g. roteren), zodat tel
kens een nieuwe rechtsachter het recht
van serveren heeft.
De partij, die het eerste 15 punten
heeft, met minstens een verschil van
twee punten, is winnaar van het spel.
Gewoonlijk wordt er gespeeld tot een
partij twee spelen gewonnen heeft
(„best of three").
Organisatie van de volleybal.
De volleyballers in Nederland zijn ge
organiseerd in de Nederlandse Volleybal
Bond (Nevobo). Deze bond werd in
1947 opgericht en telt momenteel ruim
15.000 leden. Een van de belangrijkste
organisatorische hoogtepunten in het zo
kort bestaan van de Nevobo is het sa
mengaan van de verenigingen van de
Nederlandse Katholieke Sportbond (NKS)
en van de verenigingen, aangesloten bij
dc Nevobo. Dit samengaan kwam in 1952
tot stand en houdt o.a. in, dat Nevobo
op sporttechnisch gebied leidinggevend is,
terwijl de NKS de leidinggevende orga
nisatie is voor de Katholieke verenigingen
in het bijzonder op ideeël gebied.
Nederland is verdeeld in verschillende
districten. Elk district is dan weer on
derverdeeld in diverse afdelingen. Hier in
Twente zijn twee afdelingen, t.w. En
schede en Hengelo. Iedere afdeling or
ganiseert haar eigen competitie. De hier
uit voortvloeiende kampioenen spelen
daarna om het districts-kampioenschap,
terwijl de districtskampioenen van de
verschillende districten spelen om het
landskampioenschap.
Volleybal in Twente.
In Twente vindt men ook honderden
enthousiaste volleybalspelers en -speel
sters. Een grote handicap is echter het
gebrek aan voor volleybal geschikte za
len, aangezien volleybal in de winter een
z.g. binnensport is. Tevens is het jam
mer, dat vele clubs nog niet zijn aange
sloten- bij de Nevobo.
Als bizonderheid zij nog vermeld,
dat teneinde 't spelpeil van de bij de
Nevobo aangesloten verenigingen te
verhogen, door de Districts-techni-
sche Commissie een trainer beschik
baar is gesteld, die aan een groep van
18 personen, afkomstig uit Enschede,
Hengelo en Oldenzaal, lessen geeft
in trainingsmethoden en speltechniek.
