Gebr. Wansink
W. IEDERS
LDST 2
Een Britse Pionier
GE1R. WANSINK
Raketjes
PARTIJ v.d. ARBEID
f£ESr?
Adverteren doet verkopen
BOER
)e hoffelijkheid
Ier Amerikanen
in de strijd tegen
de slavernij.
wrtk/i,
in Uw huis I
Fa. E. WONNINK
Gala Krentenbrood
Ho\ed af in de lift.
Ben buitenlander is, behalve aan z'n
•beent, altijd aan zijn manieren te her
pinnen. Het is misschien niet belangr
ijk, maar het is nu eenmaal zo en
,aarom de moeite van het opmerken
/aard. i
De Nederlandse vrouw, die voor het
erst met een Amerikaan door de New
forkse straten wandelt, zal bij voor
meld even vreemd opkijken, wanneer
;aar partner nu eens aan haar linker»
ijde loopt, dan haastig naar haar
echterzijde snelt om vervolgens weer
erug te wippen naar de linkerkant. Zij
keet om zo te zeggen niet waar zij
Ijken moet. De verklaring is heel een-
oudig. Waar in Nederland de etiquette
ereist, dat de man altijd links van de
rouw gaat, schrijft de Amerikaanse
jeleefdheid voor, dat de man aan de
ijdie van de stoep loopt, het dichtst bij
ie rijweg dus. Zodoende kon de heer
ti vroeger dagen zijn dame bescher-
n hein tegen spatten van rollende rij-
ingwielen en, in de moderne tijd, te
il jen de gevolgen van door stof en mod-
|er rijdende auto's. Het verwisselen
5- tan plaats is dus heel logischals men
it iet maar even door heeft.
Deze treffende zorgzaamheid op
it bet wandelpad is helaas niet al-
i- tijd in vervoermiddelen terug te
n vinden. In de subway de on-
der,grands e trein of in bussen
;,e ziet men dagelijks dames van mid-
delbare leeftijd en dames met grijs
haar zich angstvallig aan een lus
vastklampen, terwijl zittende jon-
gemannen onverschillig langs hen
been staren, totaal verdiept in het
:r kauwen en herkauwen van hun
iseeuwigdurend chewing gum.
!r Komt men echter in een lift, dan
ziet men hoe diezelfde kauwen-
de jongens niet weten hoe snel
'q ze zich de hoed van het hoofd
n kunnen rukken, wanneer er een
lady aanwezig is. Dit treft de toe
's schouwier nogal komisch, maar 't
is gebruik zit diep geworteld.
3 Onbekende man draagt bood-
r schappen.
Er zijn andere dingen, die telkens
veer opvallen. Het komt in New York
-t logal eens voor, dat men een dronken
- nan languit op de straat ziet liggen;
s s die man niet dronken, dan is hij een
in lompen geklede bedelaar die het
dch op de vuile, harde stenen gemak
kelijk heeft gemaakt. De New Yorker
ceurt deze mede-schepselen met geen
mkele blik waardig. Hij wandelt er
jetjes omheen en heeft nog meeraan-
lacht voor een straatkat, die hij nog
.vel eens een aanmoedigend woordje
vil toespreken. Maar de oude galan-
ierie komt weer boven wanneer hij
bp straat een vrouw ontwaart, die
d zware boodschappentassen draagt. Dan
;t spoedt hij zich met typisch Amerikaan-
s se spontaniteit naar haar toe en draagt
de tassen netjes voor haar naar huis.
0 Het is zelfs niet ongewoon, dat een
l" auto stopt en de bestuurder een ge-
.heel onbekende, onder pakjes beladen
J_ nouw, een vrije rit naar haar be
stemming aanbiedt. Een dergelijk aan
bod kan men rustig aanvaarden. Ook
fiet men vaak deftige heren, die ern
stig babies dragen, terwijl de moeder,
n die zij nooit eerder gezien hebben,
haar oudere kinderen veilig naar de
overkant leidt. Deze taferelen zijn niets
bijzonders: ze passen in het Ameri
kaanse leven.
Vervolgens is er de trap. In
r" Niederland gaat de man het eerst
de trap op en de vrouw volgt hem.
s In Amerika is het omgekeerd. Een
gentleman laat een lady altijd
voorgaan en volgt haar op de
e voet, gereed om haar op te van
gen, mocht zij onverhoeds strui-
kelen. Laten Amerikanen en Ne-
1 dierlanders elkaar dus nooit op dit
punt van grove onbeleefdheid be-
r schuldigen; 't is zuiver een kwes
tie van nationaal gebruik.
1 i Dit geldt eveneens voor gedrags
wijzen in een groot gezelschap. Wordt
een nieuw aangekomene aan de aan
wezige gasten voorgesteld, dan wor
den er hier geen handen gedrukt. De
3 „handshake" is een Europese gewoon-
Ie, die in Amerika maar zelden ge-
- irolgd wordt. Een knikje en een glim
lach is meer dan voldoende. Komt er
echter een dame de kamer binnen, dan
springen de heren als één man van
hun stoel en gaan niet weer zitten
Vóór de dame zelf plaats genomen
heeft. Wanneer een dame de kamei
verlaat, staan de heren wéér op. Bij
het afscheid nemen wordt er evenmin
aan handen geven gedaan: de Ameri
kaan heeft er geen tijd voor.
Cocktail-party.
Tenslotte kan men niet over gebrui
ken en gewoonten schrijven zonder de
Cocktail party te vermelden; 'n eigen
aardige instelling. De cocktail party
is eigenlijk een substituut voor een
diner. De Amerikanen hebben te veel
haast om grote diners te geven. Alles
moet vlug vlug, zonder omhaal. Wordt
men een enkele keer ergens ten eten
gevraagd, dan heeft de gastvrouw
voor het gemak een buffet klaarge
maakt, waarop warme en koude ge
rechten klaar staan en waarop vorken,
messen en lepels op een hoopje liggen
naast een stapel kartonnen bordjes. De
gasten nemen zo'n kartonnen bord, be
dienen zichzelf en eten óf staande ól
balanceren hun diner on-vormelijk,
maar bijzonder ongemakkelijk, op hun
schoot. Staan er soms échte borden op
het buffet, dan ontstaat er na het eten
onvermijdelijk een lange discussie over
wie zal afwassen, of er wel afgewassen
zal worden en over, in geval er inder
daad afgewassen wordt, wie er zal
drogen en wie wassen. Ongetwijfeld
een prijzenswaardige drang naar orde,
maar ietwat vervelend als men ergens
als gast is en niet direct zin heeft in
een goede jurk in zeepsop te gaan
staan ploeteren.
Vandaar dus deze ideale oplossing:
de cocktail party, waarop goede vrien
den, saaie familieleden zowel als vluch
tige kennissen bij elkaar worden ge
stopt. Weer prijkt er een lange tafel,
die als buffet dienst doet, deze keer
bedekt met flessen en glazen. Er wordt
whiskey geserveerd, jenever (die hier
met coca-cola of een andere dergelijke
„soft-drink" vermengd wordt), en ver
der alle mogelijke mengsels van deze
twee dranken met vermouth, rum en
spuitwater. Port en sherry, die men
in Nederland zou aangeboden krijgen,
vindt men er weinig en gewone wijn
wordt in Amerika helemaal zelden ge
dronken. Nadat men een glas aan het
buffet gehaald heeft, begeeft men zich
in het gewoel. En dan ondervindt men
het typische nadeel van een cocktail
partydat men nooit even gezellig met
iemand kan praten, omdat men óf
door een derde in een gesprek ge
stoord wordt óf zelf steeds maar op
getogen: „Hallo, zeg, hoe is 't met
jou?" moet uitroepen. Men wisselt
niet meer dan twee woorden met de
helft van de gasten en tegen de rest
zegt men helemaal niets. Er wordt ook
niet anders verwacht. Eigenlijk gaat
men naar een cocktail party om ge
zien te worden, een beetje gewichtig
te doen en om te kijken, wat de an
dere vrouwen alzo aanhebben. Men
drinkt een beetje te veel en zegt din
gen, waar men later spijt van heeft.
Het kan wel eens aardig zijn, maar
het haalt het niet bij een gezellig Hol
lands feest.
Zo heeft ieder land zijn eigenaardig
heden.
In de nacht van 31 Juli 1834 trok
ken duizenden negers, mannen en
vrouwen en kinderen in de kerken
van Brits West-Indië binnen. Van
hun gezichten straalde blijdschap.
Want vanaf klokslag twaalf, mid
dernacht, zouden ze geen slaven
meer zijn. Op dat moment zouden
800.000 slaven, levend onder de
Britse vlag, vrije mensen worden.
Dit grote moment vormde het
hoogtepunt in een strijd, welke ge
durende een halve eeuw gevoerd is
door William Wilberforce, 'n kleine,
zwakke Engelsman, die gedurende
zijn leven bijna geen moment zonder
lichamelijke pijn was en zeer slecht
van gezicht.
Aan hem, meer dan aan iemand
anders, komt de eer toe, de eerste
te zijn geweest, die zich keerde
tegen de internationale handel in
slaven.
William Wilberforce werd geboren te
Hull, in 1759, als zoon van een voor
aanstaande, rijke handelsman. Vanaf
zijn geboorte was hij ziekelijk, maar hij
bleek begaafd met een meer dan middel
matig verstand. Toen hij 21 jaar was,
had hij in Cambridge zijn studie vol
tooid en werd hij tot parlementslid ge
kozen. Hij was een buitengewoon vrien
delijk mens en lange tijd was hij een
van de populairste figuren in Londen.
Hij was een brillant spreker en een ge
zien lid van diverse verenigingen en
clubs. Zijn welsprekendheid en melo
dieuze stem bezorgden hem de bijnaam:
de nachtegaal van het Huis van Afge
vaardigden. Er was alle reden om aan
te nemen, dat hem een schitterende poli
tieke toekomst wachtte.
Wilberforce was 25 jaar, toen hij een
reis naar het continent maakte, samen
met de geestelijke J. Milner. Onderweg
werd gesproken over godsdienst en het
Nieuwe Testament en Wilberforce be
sloot aan het einde van de reis te leven
voor de glorie van God en het welzijn
van zijn evennaasten. En weldra begon
hij zijn kruistocht.
In Bristol had Wilberforce de slaven
markt gezien toen hij nog een kind was.
Het had diepe indruk op hem gemaakt.
Op 14-jarige leeftijd schreef hij een
brief aan een krant in York, waarin hij
als zijn mening te kennen gaf, dat er
een einde moest komen aan die vrese
lijke handel in mensenvlees.
Een ex-kapitein van een slavenschip
had hem ingelicht over de slavenjacht.
Zo wist hij precies, hoe West-Afrikaan
se dorpen werden overvallen, hutten in
brand gestoken, oude en zieke inboor-
Hendrik Jan Stokkers
Jannie Pr ns
geven mede namens we
derzijdse Ouders kennis
van hun voorgenomen hu
welijk, waarvan de vol
trekking D.V. zal plaats
hebben op Dinsdag 13
April a.s., des voormid
dags 11 uur ten Gemeente
huize te Holten.
Kerkelijke inzegening om
11.30 uur in de Ned. Herv.
Kerk door de Weleerw.
Heer Ds M. J. W. Knip-
scheer.
Holten, 30 Maart 1954.
Dorpsstraat 26.
Raalterweg 32.
Tijdelijk adres:
Raalterweg 32.
Gelegenheid tot feliciteren
's avonds na 7 uur in de
zaal van K, ter Horst.
Varkensfokvereniging „Holten e.o."
Het Bestuur brengt ter kennis van de leden, dat
vraagprogramma's voor de op 13 Mei a.s. te houden
vóór 15 April a.s. kunnen worden afgehaald bij de
secretaris, de heer W. Rensen, Espelo 47 te Holten.
De inschrijving voor deze fokdag moet geschieden
vóór 20 April a.s.
DANKBETUIGING.
Voor de zeer vele blijken
van belangstelling, onder
vonden bij ons 25-jarig
huwelijksfeest, zeggen wij
langs deze weg hartelijk
dank.
C. A. MüLLER
T. M. MüLLER—
Wansink.
Holten, April 1954.
Look 15.
DANKBETUIGING.
Voor de vele blijken van
belangstelling, de mooie
bloemen en andere ca-
deaux, die ik ter gelegen
heid van mijn 80ste ver
jaardag mocht ontvangen,
zeg ik langs deze weg har
telijk dank.
H. J. WANSINK D.Jzn.
„De Belt".
mi:
Breng de
Wij ontvingen zojuist de
nieuwste dessins in:
COCOSLOPERS
BALATUM
HANDWEEFSOFFEN
VITRAGES enz.
Interieur-, Kapok-, Vlok- en
Kernmatrassen in alle kwaliteiten.
COMPLETE WONINGINRICHTING
WEGENS HUWELIJK
is onze zaak op Dinsdag
13 April a.s. de gehele dag
GESLOTEN.
T. STOKKERS
GARAGE E.H.A.G.
Telef. 226
GEVRAAGD:
FLINKE LOOPJONGEN.
Spoedige indiensttreding.
GEBR. WANSINK.
TE KOOP:
TOOM ZWARE BIGGEN
en 3 vim TAKKEBOSSEN
J. A. GROTEBOER,
Beuseberg 119.
TE KOOP:
1 PINKKALF
geënt tegen m. en kl. en
abortus. A-stal.
A. HAVERSLAG, E 63,
Holten.
TE KOOP:
PRIMA RACEFIETS.
Z.g.a.n., bij JOPIE DOL
MAN.
TE KOOP;
Goed onderhouden
Kinderwagen en
Damesrijwiel
laag model.
H. J. PINKERT
Oude Deventerweg 1
r
Wij doen mee aan de
GROTE TEDDY WEDSTRIJD
Formulieren bij ons verkrijgbaar.
Fa. E. WONNINK
MEVROUW!
De Paasdagen zijn in zicht. Wilt U iets lekkers
voor deze dagen, bestel ons dan
(dagen lang vers)
Verder hebben wij voor U:
GEBAKJES (room en slagroom)
MERGPIJPJES, KOEKJES enz. enz.
Beleefd aanbevelend,
AWWVWWWVWWW\AAAA/WAAAAAAAA*AA
TE KOOP:
EIKEN TAKKEBOSSEN.
J. AALTINK (Twenhaar),
Holten.
TE HUUR:
Een perc. g.o.h.
GRASLAND,
gelegen aan de Larense-
weg. Briefjes met prijs
opgave kunnen worden in
geleverd tot 21 April a.s.
bij Wed. D. LAMMERS,
H.B.K. 30.
WOENSDAG 21 APRIL A.S.
(6e plaats)
STtRKfcR
STERKER
j .i'r
S ERKE
OH etiket op de P.K. overall»
Gebr. Schuppert
wil zeggen, dat ze gemaakt zijn
de bekende IJzersterke Double-
lort stof. Een lust voor het oog.
voordeel voor Uw beurs.
Manufacturen
A 131, A 168
HOLTEN
y':,m
STERKER
STE E
MERKER
j 11
lingen werden afgemaakt en de gezon
den naar de kust werden gedreven.
Hij wist hoe negers in wanhoop over
boord sprongen en verdronken; hoe
velen in de overbevolkte scheepsruim
ten om het leven kwamen. Wilberforce
wist, dat wanneer hij zijn leven wijdde
aan de afschaffing van de slavenhan
del, hij zijn politieke ambities wel vaar
wel kon zeggen.
Geen actie was immers onpopulairder.
Want sinds 1713 werden ieder jaar met
Britse schepen 35.000 tot 60.000 slaven
van West-Afrika weggevoerd. Duizen
den werkten in de winstgevende West-
Indische suiker-, katoen- en tabaksplan
tages. En menigeen, de koning niet uit
gezonderd, geloofde, dat indien er een
einde aan de slavenhandel werd ge
maakt, het uit zou zijn met Engeland's
welvaart.
In 1787, 28 jaar oud, gaf Wilberforce
in het Huis van Afgevaardigden te ken
nen: Wij geven het nooit op! Wij zullen
niet rusten voor de slavenhandel, deze
schande voor ons land, tot het verleden
behoort.
Zijn toespraak werd een sensatie. Het
gevecht met Wilberforce begon. Voor
standers van deze mens-onterende han
del verklaarden, dat de Afrikaanse
negers weinig intelligenter waren dan
orang-oetans en als slaven beter af
waren, dan wanneer zij vrij in de Afri
kaanse jungle zouden leven. Maar Wil
berforce en zijn groep medestanders
lieten het er niet op zitten. Hun actie
was evenwel niet zonder gevaar. Een
West-Indische planter is Wilberforce
maandenlang gevolgd met de bedoeling
hem te doden en aldus een einde te
maken aan de anti-slavenmarkt-actie.
Men begon lasterpraatjes over hem rond
te strooien, beschuldigde er hem van,
dat hij een negerin in zijn huis verbor
gen hield en dat hij een geheime agent
van Frankrijk was, belast met onder
mijning van Engeland's welvaart.
Wilberforce negeerde alle aanvallen
en ging ijverig door met zijn actie. Hij
verzamelde allerlei voorwerpen uit W.
Afrika, om de artisticiteit en intelligen
tie van de negers aan te tonen en publi
ceerde gegevens over de slavenschepen,
waarin de ongelukkige negers zich nau
welijks konden bewegen.
Twintig jaar nadat Wilberforce zijn
kruistocht tegen de slavenhandel begon
in 1807, werd de wet met 283 tegen 16
stemmen aangenomen en een van de
grootste ovaties der historie viel hem
ten deel. Na de stemming zat hij stil
met het hoofd tussen zijn handen voor
zich uit te staren. Tranen rolden over
zijn wangen.
Weldra zou hij echter ontdekken, dat
de slavenhandel nog geen einde had ge
nomen. De handel was weliswaar offi
cieel verboden, maar de schepen ver
voerden steeds grotere aantallen negers.
Wanneer er een Brits oorlogsschip in
zicht was, werden de slaven eenvoudig
overboord gegooid!
Ik ben ziek van het vechten, zuchtte
Wilberforce toen. Maar ik kan die arme
slaven niet in de steek laten.
Met deze woorden begon hij opnieuw
te strijden. Een strijd van meer dan 26
jaren. En weer stond hij voor het parle
ment te pleiten en langzaam won hij
terrein. Hij wist in 1810 te bereiken, dat
op de slavenhandel de doodstraf werd
gesteld. Maar toen begonnen de Britse
slavenschepen onder Spaanse en Por
tugese vlag te varen. Spanje en Portu
gal waren tenslotte de enige landen,
welke de handel toestonden. De Ver.
Staten hadden in 1808 besloten geen
slavenschip meer toe te staan aan te
leggen. Maar Wilberforce wist Spanje
en Portugal ook zover te krijgen, dat ze
de slavenhandel verboden. Hij hoopte,
dat daarmede ook aan de slavernij een
einde zou komen en ijverde van toen
af voor een snelle en volledige emanci
patie.
In 1825 moest de strijder zijn zetel
in het parlement opgeven. Hij kon niet
meer. In 1833 werd de wet aangenomen,
welke alle slaven in het Britse Rijk de
vrijheid gaf. Wilberforce lag op zijn
sterfbed, toen 'men hem de blijde bood
schap bracht, dat de wet was aange
nomen.
Toen hij in de Westminster Abbey
lag opgebaard, rouwde heel Londen
Voor de
AKKERBOUW
Granen:
Voor zover er nog geen stikstof op
zomergranen is gezaaid, deze dan zo
spoedig mogelijk aanwenden. Bij een
vroege aanwending van stigstof op
granen heeft men minder last van
legeren en een hogere opbrengst te
verwachten, dan bij late aanwending.
Voederbieten:
Zaaitijd laatst van Maart, begin April.
1216 kg zaaizaad per ha.
Voordelen van vroeg zaaien: le Betere
opkost. Laat gezaaide bieten komen in
de regel slecht op, doordat de grond
in de 2e helft van April vaak erg droog
wordt; 2e langere groeiperiode, waar
door de opbrengst hoger wordt; 3e een
betere werkverdeling. De bieten kun
nen bij vroeg zaaien vóór het hooien
opéén gezet worden.
Gewenste oppervlakte 4 a 5 are per
stuks grootvee.
Wanneer geen grondmonster van het
perceel genomen is, dan is de volgende
bemesting gewenst:
Bemesting per ha op gescheurd gras'
land:
1000 kg magnesiumhoudende kalk-
meststof over geploegd land zaaien en
ineggen of vleugelen; 350 kg slak en
350 kg super; 1500 kg kali 20 %;600
800 kg Chili. Wanneer de stikstof in
een andere vorm gegeven wordt, dan
25 kg borax of 100 kg bietenborax
geven, dit om hartrot te voorkomen.
Bemesting per ha op bouwland:
Stalmest dz 30.000 kg, 10001500 kg
magnesiumhoudende kalkmeststof, 250
kg slak en 250 kg super, 1000—1200
kg kali 20 600—800 kg chili.
Wanneer geen chili gegeven wordt,
dan doraen geven als boven genoemd.
Wanneer men ritnaaldenschade ver
wacht kan men het. zaad behandelen
met lindaanproducten. Deze producten
zijn bij verschillende coöperaties en
handelaren verkrijgbaar.
Evenals in andere gewassen moet de
onkruidbestrijding in bieten vroeg
aangepakt worden. Dit bespaart veel
arbeidsuren en bevordert een goede
ontwikkeling van het gewas. Men moet
het onkruid vóór zijn.
Aardappelen:
Voor pootgoed voor eigen gebruik
moeten de poters al in bakjes zijn om
voorgekiemd te worden. Voorgekiem-
de poters geven een gelijkmatiger ge
was, dat vroeger, beter en gemakke
lijker geselecteerd kan worden, dan
pootgoed dat niet voorgekiemd is.
Voor dit doel SE of E pootgoed ge
bruiken, maat 35/45 en afzonderlijk
uitpoten om besmetting te voorkomen.
Wanneer nog kali gegeven moet wor
den, dan uitsluitend cloorvrije kali ge
bruiken, o.a. patentkali.
Wanneer geen grondmonster van het
perceel genomen is, dan is de volgende
bemesting voor aardappelen per ha op
bouwland (zandgrond) gewenst:
25000 kg stalmest, 400 kg super, 600
kg patentkali, 3 a 400 kg kalkammon.
Voor de verbouw van pootgoed is het
gewenst geen stalmest te gebruiken.
Bemesting pootaardappelen per ha:
500 kg super, 800 kg patentkali, 200
500 kg kalkammonsalpeter, al naar ge
lang de stikstofbehoefte van de grond
en het ras. Het gewas mag niet te geil
worden. De stikstof moet in elk geval
vóór de opkomst gegeven worden.
