Vekaansie
Vet'joar met de vekaansie, was't wier wat
aans as aans. Dat is juus zo mooi, der is aaijt
wal wat, dat de boele niej maakt. Al goaij ook
joar oet nor't zelfde huusken of laand of
plaase. Ten eessen het wear, man oh man wat
kan dat verskiln. In weazen is't net aas met
de leu, iej verkiekt'er er oew op. Het kan
mooi liekn en op ne donderbuije oetdraaijn.
Viej zeent disse keer, vuurspoodeg op
Fraankriek an e jag. In Nijmegen oawer de
brugge hen, köm deral iets in oew, van doar
achter, gens op an. Het reup as't woare, komt
hier hen dan zeijt good hebn. „Maastricht
leut oons zinn ooln riekdom zeen. Belgieje
gaf oons het geveul dawwe oartjes opskeutn.
Langs de weage volop van den gain broam.
Viej hebt vaake zeg: mujs doar zeen; en doar
dan". En zo gunge viej langs völle moois op
oons afgesprökn adres an. Dat lea wal in nen
weeln achterhook, mer das juus mooi. Noa
völle gezeuk kömme viej ann ne heele oole
hoarboarge. Roondumme oole skuurn, een
betjen henn, n'poar sikke en veerder op ne
looze, bassent vol skeupe. Toeuw biej de
stoepe kömn leupn der een spil zwatte katn
weg. Eène van oons zea nog: at dat mer good
aflöp hier.' Met köm der n'sloonseg
vrouwmeanske nor boetn en V. nen hoond. Iej
kon zeen dawwe eur wat oawerkömn. Viej
harn geluk, want doarumme zat'oons boetn
an ne toafel met twee soortn draank um oons
met te vermaakn. Duur't woarme weer
hawwe dat gaauw achter de kneupe.
t'Meanske har dat hekelen en maakn oons
duudelek, dawwe mer's ees een eanken
mossen waandeln. Viej keekn mekoarf an en
begreepn wal dat ze n'kroam nog lange neet
trechte har vuur ons. Mer ze deè eur beste,
want ze brach oons an t'verstaand, dawwe
mer achter den hoond an mossen loopn. Den
hoond kreeg een plezeereg klapken en n'poar
weure too e zeg en doar gungt hen heur!
Aanderhalf uur hewwe achter dat deer an e
lop. Ieder bod woggen ne oons awwe duur
struuke hen mossen of oawer aakelege smalle
padjes. Het is neet te geleuwn, mer toene
wier op de weg was, steun dat deer efkes te
woggen. Het lèek ter op, date zegn wol, ziej
der ailemoale?? Hee verleut oons zoonder
blaffen en gung op thoes an. Later wör oons
e zeg, dat dat non nen eggen skoaphoond
was. Bea Bea dacht'ik biej miejzelf. En zo
leu, wok mer zegn. Elke vekaansie hef wal
wier wat aans. Wee't neet gleuwt, mut mer
nor Fraankriek hen goan, Nor de hoarboarge
met de zeuwn zwatte katn'
Riessen, 28 Nevember 1980.
13
