Een joar of wat gelean, ook in Nevember,
hak'e snippert um 'n poar karwaijkes in 'n hof
op te knapnn.
Toew 't atn op ham, treuk ik 'n oaweral on
en de leerzen, en zolt um dan wean.
„Iej trafdet neet", zeg de vrouwe, „want het
begeent froij te weejn. Doot in elk geval wat
op 't heuwd vuur dee koole weend", heurn ik
nog.
Afijn, ik zatte der miej teegn op, 't mos ge-
buurn.
Ten eessen, de daaliaas der oet, dan kon' dee
een betjen bierelken en dan 'n keelder in.
Gelukkig was de boele neet duurnat, dus det
kon nou mooi. 'n Kaatje der an, dan weej
wukke kluurn aij woer pot'.
Doarnoa gangs met de snieboönnstökke. Ees
met ne tange hier en doar wat iesserdreu lös
en dan veerder met 't mes de töwkes van 'n
Stoom duursnienn.
De weend wör intusken wal froij streabaand en
weg en wier flodren oew dan dit, dan det um
'n kop. Mer, loopt non 's vöt vuur 'n betjen
weend?
Umme miej 'n betjen te verzetn, hek den
grootn kromn mere 's an e stökne. Met zuk
weer weej 't er oew det spil duur. Um 'n
haverklap mok um wier voldrukn en anstakn.
Het woark gung duur.
Stok optrekn, de boönn oet de groon en dan
de heele raankerieje der ofstreupn, duur den
stok oart in 't roóne te driln. De stökke met de
eunderkaant allemoale liek, vötlegn; alwier
eène trechte.
Toe 'k halfweg was, wör der e rop. „Viej
dreeknt thée!".
Det köm good oet, ik har nog nen bessen vuur
'n boozem lign.
Keal, keal, wat geneut ik doar van. Röstig,
oet de weend, betjen röokn en dreenkn.
Mer, der wordt ginne hoesheuldege met loaken
op heuln. Ik mós der wier an,
Zo gangs haaln de weend ook an; en kraantn
en aander liek spil wappern duur de loch.
Plestik neet vergatn, het skient wal, dat
iedereene 'n pröttel zo oet' raam gooit. Op 'n
gegeeuwn mtmeant kiek ik tusken de leste
stökke en loat doar non een breefke van
tien geuln lign. Ik kiek es good en zêe det 'er
eène is oet 'n oorlog, dus neet meer te ge-
broekn..
Toew 's aowns an 't atn zatn, zea de möo:
„Oew vaa hef nog wal geluk e had. Mujs kiekn,
tien geuln!
't Lig der nog in nen ooln tebakspot.
Ik wol mer zegn, 's mangs wilt e meanske nog
wals met loopn in de wearld. In dit geval
weejn 't miej dan vuur de veute.
At later ees wier weejn, dan zean de wichtere
nog wals: „Muj nog neet wier hen geeld
gadren Vaa?"
De Metrooze.
1
weèndRraeh kiene
