X'
Toen wij de uitnodiging ontvingen de E.H.B.O.-
oefening op 11 maart j.l. bij te wonen om er
iets over te kunnen schrijven in „Het Anker",
konden wij niet bevroeden welke ijselijke tafe
relen wij onder ogen zouden krijgen.
Aangekomen in de kantine aan de Wierdense-
straat, was het eerste wat wij zagen, hoe de
mensen die als slachtoffer zouden fungeren,
werden „toebereid" om hun verwondingen en
kwetsuren er zo realistisch mogelijk te doen
uitzien.
Toen dit gebeurd was werden deze slachtof
fers naar de plaatsen gebracht waar hun het
ongeluk volgens plan overkomen moest zijn.
Op deze rondgang langs de plaatsen des on-
heils troffen we allereerst in de Timmerkamer
iemand met een diepe buikverwonding, ver
oorzaakt door een beitel.
De man was er niet best aan toe, maar wist
toch nog een glimlach te tonen toen wij hem
vroegen hoe het allemaal gebeurd was.
In de Centrale Werkplaats had iemand een
oogverwonding opgelopen, maar de gewaar
schuwde E.H.B.O.-er had reeds een fiks ver
band om 's mans hoofd aangebracht.
In het Ketelhuis was door 't springen van een
leiding een man door de hete stoom getroffen
en deerlijk aan één kant verbrand. Het was
een pijnlijke aangelegenheid; maar gelukkig
wisten ook hier ijlings toegeschoten E.H.B.O.-
ers hulp in nood te bieden.
-
In Kalanderij Beek was een verschrikkelijk
ongeluk gebeurd: een afgerukte arm gecombi
neerd met een schedelbasisfraktuur waren het
resultaat.
De ongelukkige lag voor dood tegen een dikke
rol jute; van de ene arm was slechts een
bloederige stomp overgebleven. Het was een
vreselijk naar gezicht, maar enkele E.H.B.O.-
ers, kennelijk nier bang voor een beetje toma
tenketchup, legden snel een drukverband aan
en bleven bij de man tot verdere hulp zou
opdagen.
De gecompliceerde beenbreuk in de Spoelerij
Beek bleek ook reeds op vakkundige wijze
behandeld te zijn evenals de okselverwonding
bij lifttoren Beek.
De vergiftiging in de Ververij gaf evenmin pro
blemen; elke E.H.B.O.-er wist kennelijk goed
wat hij doen en laten moest bij alle mogelijke
ongelukken die in een bedrijf als het onze
kunnen gebeuren.
Het vervoer van de gewonden was in sommige
gevallen niet zo eenvoudig.
Vooral het dragen van de brancard op de
hoge steile trap van de Timmerkamer was niet
zonder gevaar, daar de traptreden door de
sneeuw spiegelglad geworden waren. Gelukkig
liep alles echter goed af zodat de oefening niet
behoefde te eindigen met een echte dubbele
beenbreuk of iets dergelijks.
Het is een geruststellende gedachte dat zoveel
ménsen in staat zijn bij een ongeluk de eerste
hulp te bieden, en te Zorgen dat het nodige
gedaan wordt tot doktershulp aanwezig is.
Petje af voor de mensen die de opleiding tot
E.H.B.O.-er hebben willen volgen en door de
oefeningen bij te wonen hun kennis en vaar
digheid op peil proberen te houden.
Het moeilijke vervoer op de „limmertrap"
De gecompliceerde heenbreuk
