Dropping
Het is vrijdagavond de dertiende november.
In de wachtkamer van het station wijst de klok
tien minuten voor zeven aan. Buiten waait een
koude novemberwind over het stationsplein,
waar zich ongeveer vijfendertig mensen ver
zameld hebben die rustig op het vervoer wach
ten waarmede ze gedropt zullen worden.
Gelukkig duurt het wachten niet lang, nog eer
het zeven uur is staat de auto van de firma
Harbers al gereed om de deelnemers (sters). in
te laden. Vlug stappen we m.b.v. een ladder in
de donkere ruimte van de aanhangwagen en de
dropping kan beginnen. Eerst rijden we enkele
rondjes door plan zuid om vervolgens via de
Banis in de buurt van het „Zoepgat" op de
Borkeld terecht te komen. We stoppen op een
brede zandweg en laten de eerste deelnemers
voorzien van een op schaal getekende route
beschrijving, waarvan de verdeling 1 25000
is, dus in werkelijkheid is één centimeter 250
meter, de strijd met de duisternis aanbinden en
waarin het schijnsel van de volle maan aan hun
kant staat.
Tevens moeten ze uitkijken naar vijf dozen die
op willekeurige plaatsen ergens op de route
zijn neergezet. In iedere doos ligt voor iedere
groep een deel van een legpuzzel. Bij juiste leg
ging der vijf stukken kan men zien waar het
einddoel is, ook moet iedere deelnemer(ster)
bij aankomst voor een afbeelding van een vor
stin zorgen.
Ten slotte krijgt iedere groep een gesloten en
veloppe mee die alleen in uiterste nood geopend
mag worden om te zien waar de finish is.
Intussen is het al acht uur geweest als ook de
laatste groep van start gaat. De organisatoren
rijden nu met een grote omweg naar het eind
doel „Het Witte Hoes" in Rijssen.
Daar aangekomen begint het wachten en zoals
u weet: wachten duurt lang, ja zolang zelfs dat
de organisatoren zich ongerust maken over een
groep die maar niet komt opdagen. Als het half
elf is gaat één der organisatoren zelf op ver
kenning, echter zonder succes.
Dus maar weer wachten, en ja hoor tegen elf
uur vliegt de deur open en komt de moege
streden groep binnenvallen. Nog voor ze kun
nen vertellen waar ze vandaan komen, hebben
ze al een groot bord snert voor zich staan en
dan komen de verhalen pas los. Ze zijn voor
hun op een onbegrijpelijke wijze bij Café „de
Wind" in de buurt van Holten terecht ge
komen.
Vandaar uit zijn ze helemaal te voet terug ge
gaan zonder ook maar even te rusten. Enfin,
de soep smaakt er nog net zo lekker om. Na de
soep maakt één der organisatoren de uitslag
bekend en voorziet bijna alle deelnemers(sters)
van een prijsje, ook de laatkomers.
Ten slotte houden we een verloting waarvan de
opbrengst bestemd is voor het in aanbouw
zijnde gezinsvervangend tehuis voor lichamelijk
en geestelijk gehandicapte kinderen „Eben -
Haëzer". In een mum van tijd zijn alle loten
verkocht en mogen de jongste deelneemsters
de prijzen trekken. De opbrengst van deze ver
loting bedraagt na nauwkeurige telling 120.-.
Het is nu al half twaalf geweest als we weer
in de donkere wagen van de firma Harbers
stappen, die ons veilig weer naar het stations
plein brengt waar iedereen moe, maar voldaan
naar huis toe gaat.
J.E.
6