Dropping Het is vrijdagavond de dertiende november. In de wachtkamer van het station wijst de klok tien minuten voor zeven aan. Buiten waait een koude novemberwind over het stationsplein, waar zich ongeveer vijfendertig mensen ver zameld hebben die rustig op het vervoer wach ten waarmede ze gedropt zullen worden. Gelukkig duurt het wachten niet lang, nog eer het zeven uur is staat de auto van de firma Harbers al gereed om de deelnemers (sters). in te laden. Vlug stappen we m.b.v. een ladder in de donkere ruimte van de aanhangwagen en de dropping kan beginnen. Eerst rijden we enkele rondjes door plan zuid om vervolgens via de Banis in de buurt van het „Zoepgat" op de Borkeld terecht te komen. We stoppen op een brede zandweg en laten de eerste deelnemers voorzien van een op schaal getekende route beschrijving, waarvan de verdeling 1 25000 is, dus in werkelijkheid is één centimeter 250 meter, de strijd met de duisternis aanbinden en waarin het schijnsel van de volle maan aan hun kant staat. Tevens moeten ze uitkijken naar vijf dozen die op willekeurige plaatsen ergens op de route zijn neergezet. In iedere doos ligt voor iedere groep een deel van een legpuzzel. Bij juiste leg ging der vijf stukken kan men zien waar het einddoel is, ook moet iedere deelnemer(ster) bij aankomst voor een afbeelding van een vor stin zorgen. Ten slotte krijgt iedere groep een gesloten en veloppe mee die alleen in uiterste nood geopend mag worden om te zien waar de finish is. Intussen is het al acht uur geweest als ook de laatste groep van start gaat. De organisatoren rijden nu met een grote omweg naar het eind doel „Het Witte Hoes" in Rijssen. Daar aangekomen begint het wachten en zoals u weet: wachten duurt lang, ja zolang zelfs dat de organisatoren zich ongerust maken over een groep die maar niet komt opdagen. Als het half elf is gaat één der organisatoren zelf op ver kenning, echter zonder succes. Dus maar weer wachten, en ja hoor tegen elf uur vliegt de deur open en komt de moege streden groep binnenvallen. Nog voor ze kun nen vertellen waar ze vandaan komen, hebben ze al een groot bord snert voor zich staan en dan komen de verhalen pas los. Ze zijn voor hun op een onbegrijpelijke wijze bij Café „de Wind" in de buurt van Holten terecht ge komen. Vandaar uit zijn ze helemaal te voet terug ge gaan zonder ook maar even te rusten. Enfin, de soep smaakt er nog net zo lekker om. Na de soep maakt één der organisatoren de uitslag bekend en voorziet bijna alle deelnemers(sters) van een prijsje, ook de laatkomers. Ten slotte houden we een verloting waarvan de opbrengst bestemd is voor het in aanbouw zijnde gezinsvervangend tehuis voor lichamelijk en geestelijk gehandicapte kinderen „Eben - Haëzer". In een mum van tijd zijn alle loten verkocht en mogen de jongste deelneemsters de prijzen trekken. De opbrengst van deze ver loting bedraagt na nauwkeurige telling 120.-. Het is nu al half twaalf geweest als we weer in de donkere wagen van de firma Harbers stappen, die ons veilig weer naar het stations plein brengt waar iedereen moe, maar voldaan naar huis toe gaat. J.E. 6

Erfgoed Rijssen-Holten

Het Anker | 1970 | | pagina 6