Onze
buitenlandse
gastarbeiders
In het juli-nummer van „Het Anker" verwelkom
den wij onze eerste Turkse gastarbeiders.
Het begin was uiteraard voor beide partijen moei
lijk; ons personeel moest mensen opvangen waar
van men de taal niet sprak; de Turken zaten met
de moeilijkheid van aanpassing aan een voor hen
wildvreemde omgeving ver van eigen familie
heel ander klimaat (ofschoon men deze zomer
uitzonderlijk heeft geboft) andere levensopvat
tingen, andere godsdienst en de taalbarrière!
Met genoegen kon na enige tijd worden gecon
stateerd, dat nadat van beide kanten de eerste
hindernissen waren genomen, men best met el
kaar kon opschieten.
Waar inmiddels ondanks alle moeite het niet
gelukte, om het tekort aan arbeidskrachten uit
de Nederlandse sector aan te werven, nam de
directie begin juli j.l. het besluit, mede gezien de
tot nu toe gunstige ervaringen met de zeer werk
willige Turken, om nolens volens een verder aan
tal Turkse gastarbeiders uit te nodigen om hier
het bedrijf te komen helpen bij de produktie.
Na overleg met de O.R. en de drie Vakbonden
werd in juli j.l. een aanvrage bij de Nederlandse
autoriteiten ingediend, voor het werven van ca.
100 Turkse werknemers in Turkije.
Op 17 september ontving men bericht, dat de
heren V. K. Pavlicek en J. C. Torn op 23 en 24
september in Aydin en op 26 en 27 september in
Izmir verwacht werden voor een selectie.
Hierover straks nader.
Gemakshalve hebben wij bij bovenstaande uit
eenzetting een belangrijk probleem overgeslagen;
nl. de huisvesting.
Konden wij de eerste 50 Turkse gastarbeiders in
de voormalige Huishoudschool onderbrengen, een
vraag was als men nog 100 gastarbeiders aan
vraagt, waar laat men hen als zij komen?
Ook voor dit vraagstuk vond de directie een op
lossing. Het pand Wierdensestraat 116, beter be
kend als de „Villa van mijnheer Jan" stond reeds
jaren leeg terwijl er op korte termijn nog steeds
geen nadere bestemming aan gegeven kon worden.
Na bespreking met de heer J. Haverman, hoofd
Afd. Huisvesting en Sociale Aangelegenheden van(
het Directoraal-Generaal voor de Arbeidsvoor
ziening werden onze plannen voor huisvesting
van ca. 80 personen in deze villa goedgekeurd,
terwijl tevens een verdere verbouwing van de
hoogste verdieping van Sen Tiirk Evi geen moei
lijkheden, noch van de zijde van onze architect,
de heer Bouma, noch van de zijde van de heer
Haverman, ondervond.
Nu doemen bij het zoeken naar een oplossing van
dit soort vraagstukken nog allerlei factoren op
bijv. behalve huisvesting moeten deze mensen
Qok voorzien worden van voedsel en dit alleen is
al een probleem men eet in Turkije nl. anders
dan in Holland, en zegt u zelf maar als u ver
van huis in een andere omgeving „overgeplaatst"
wordt, ver van uw gezin het werk in een vreem
de omgeving onbegrijpelijke taal, geheel andere
gewoonten en als je dan na een dagtaak nog
„vreemd" voedsel dat men niet lust moet eten,
dan kan dit net iets te veel worden.
Dus een verder probleem keuken voor 50-60 man
moet een keuken voor 150 man worden en dus
minstens 2 Turkse koks met bijbehorende uit
breiding van keukenmateriaal.
Inmiddels waren wij eind oktober zo gelukkig als
beheerder voor de villa aan te kunnen trekken,
de heer W. M. Vlogtman, die zich volledig inge
zet heeft om te zorgen, dat zijn Turkse gasten
zich zo gauw mogelijk bij hem thuis voelen.
Nu, begin december kunnen wij gemakkelijk zeg
gen, alles is voor elkaar, maar iedereen zal wel
begrijpen dat het heel wat hoofdbrekens heeft
gekost voordat het zover was. Bijvoorbeeld de
zucht van verlichting die de leiding slaakte toen,
4
