SINT NICOLAASFEEST
1969
Altijd weer moet het voor Sint Nicolaas een vreug
de zijn om naar het Parkgebouw te Rijssen te
komen om de kinderen van de grote Ter Horst
gemeenschap te bezoeken.
De medewerking is alom aanwezig teneinde het
de oude grijsaard zo aangenaam mogelijk te maken, a
De zwarte Pieten benutten het donker om de V1'"
cadeaus uit te stallen in de koffiekamer van het
Parkgebouw, want, wat niet weet, wat niet deert.
1 Niet waar!
Stelt u zich eens voor, dat al die leuke cadeautjes
tijdens het bezoek van de Sint door de Pieten nog
zouden moeten worden uitgepakt.
Dan zou de Sint met zijn twee knechten al bijna
een hele dag voor ons nodig hebben, en dat kan
nu eenmaal niet in zo'n dichtbevolkte wereld,
waarin wij leven, en met zoveel kinderen, die
wachten op de komst van de goedheilig man.
De sfeer was alleszins aanwezig, en dat gaf in
ieder geval het gevoel, dat het feest goed zou
slagen.
Toen omstreeks half tien alle kinderen en ouders
in de zaal gezeten waren, en in blijde afwachting
van de komst van de Sint de tijd wat kortten door
het instuderen van enkele liedjes o.l.v. Mej. N.
Vink, was plotseling het grote moment aange
broken!
Met het dikke boek, en vergezeld van twee Pieten,
schreed de Sint door het middenpad van de Park
zaal. Hij voelde zich kennelijk direct thuis in de
hem bekende omgeving, ouder geworden leek hij
me niet, maar ja op zo'n leeftijd valt een verschil
van enkele jaren natuurlijk niet op.
Enkele kinderen mochten bij Sint Nicolaas komen;
misschien gingen zij er met een angstig hart naar
toe, maar och het viel tenslotte allemaal nog wel
mee. De Pieten hadden naar het scheen iets van
de goedmoedigheid van hun „heer" overgenomen,
en misschien speelde „ik heb eerbied voor uw
grijze haren" ook nog wel een rol.
Na de pauze, waarin alle kinderen een flesje
chocomel, en de ouders, die ter begeleiding waren
24
