peuzeld en welvoldaan gaan we 's avonds naar
bed.
Woensdag
^BDe weergoden zijn ons weer goed gezind en met
^^ïet bekende blad als gids, zijn we al spoedig langs
smalle bospaden bij de Hierdense beek beland,
die, diep door de zandgrond geschuurd, koel,
helder bronwater blijkt te bevatten.
Voort gaat het weer en tegen 10.15 uur bereiken
we Elspeet, waar de inwendige mens wordt ge
sterkt met enig ijs.
Ondanks wekenlang trainen blijken enkele van
onze stoere fietsers hier enige rauwe pijnen op
een zekere plaats te krijgen, maar dankzij stug
doorzetten zien we tegen half elf het Uddelermeer
voor ons liggen, waar we gaan zwemmen
Tegen half een stappen we weer op en gaat het
op Ermelo aan
De skelterbaan aan de Rijksweg naar Putten is ons
doel; enthousiast scheuren we daar onze rondjes
over de baan en er blijken voortreffelijke coureurs
onder ons te schuilen.
Eén onzer gehelmde rijders blijkt echter niet te
weten, dat een skelter ook een rem bezit, maar
*geen nood, onze Eshuis ziet ook hierin een uitweg
in de vorm van een partij autobanden, waar hij in
volle vaart tegen opbotst. Na een luchtsprong te
hebben gemaakt, krijgt hij toch weer vaste grond
onder de banden, en hoewel hij wel wat wit om
de neus is, rijdt hij toch - dankzij stalen zenuwen -
onder luide aanmoediging zijn rondjes uit.
De woensdagavond is dankzij Manchester United-
Benfica wel door te komen.
Donderdag
De dag van vertrek is alweer aangebroken, het
huisje wordt schoongemaakt; velen beloven goede
huisvaders te worden, want ook de afwas is goed
verzorgd.
De fietsen worden weer bepakt, de sleutels van
de huisjes ingeleverd en na afscheid te hebben
genomen van de vele veroveringen, die de jongens
hier in korte tijd gemaakt hebben - vooral éne
„pukkie" mag hier met ere genoemd worden -
vertrekken we naar Hardewijk, waar de fietsen
op de trein worden gezet.
Zelf blijven we nog wat toeven op een terrasje,
waar we iets gebruiken om de kas leeg te krijgen!
We hebben nog een uurtje over en trekken Har
derwijk in om daar nog enige souveniers voor
„moeders" te bemachtigen. Zelfs blijken enkele
liefhebbers tassen vol paling te hebben ingekocht.
De trein vertrekt tegen enen en zo is aan ons kamp
weer een einde gekomen. Welvoldaan en licht
gebruind bereiken we ons Rijssen weer, waar we
terug kunnen kijken op een goed geslaagd en ge
zellig Meikamp 1968.
15
