Dropping
Terugkomst van ziekte
„Wanneer men bijna elke week leest dat er door
^^een sport- of een bedrijfsvereniging een dropping
wordt georganiseerd, dan kunnen wij toch niet
achterblijven".
Dit moet Johnny Eertink wel gedacht hebben toen
hij links en rechts eens polste wie er voor zou voe
len aan zo'n dropping mee te doen.
Er bleek voldoende belangstelling te bestaan en zo
kon het gebeuren dat op de donkere avond van
2 februari 1968 een groep van ruim 25 sportieve-
lingen zich verzamelde op het Stationsplein om
daar in een geblindeerde vrachtauto van de firma
Meenks te klimmen of te worden gehesen.
Na enig slingerwerk door naar ons leek de buiten
wijken van Rijssen, voelden we dat we op een grote
weg zaten, het was alleen de vraag of het de Mar-
kelose-, de Enter- of de Holterstraatweg was.
Na ongeveer een kwartiertje rijden werden we in
groepjes van 4 a 5 personen losgelaten met tussen
pozen van 4 minuten en voorzien van een enve
loppe die de eerste opdracht bevatte.
Het was nogal moeilijk om de boerderij te vinden
^kmet het reclamebordje van een melkmachine en
^^niet te vergeten de aardige boerendochter die er
op zat te wachten om voor een avondje uit te wor
den gevraagd.
Het pond haverstro kon gelukkig op hetzelfde
adres verkregen worden en gewapend met dit ar
tikel moest de volgende opdracht worden uit
gevoerd.
Het zou ons te ver voeren al onze belevenissen tot
in bijzonderheden te vertellen. De tocht voerde via
een uitgeblazen ei, een rood knipperlicht bij de
Volkshogeschool (het bleek dat we ergens in Else-
nerbroek gedropt waren), een voederbiet en een
verschrikkelijke tocht door een soort moeras naar
de „Schaapskooi". Die werd bereikt door op het
geluid van een trompet af te gaan. Dit droefgees
tige geluid in de donkere februari-nacht werd dan
nog verlevendigd door een trommel. Hulde aan de
hoornblazer en trommelslager die zonder ophou
den bleven toeteren en trommelen tot alle deel
nemers waren gepasseerd.
De tocht ging verder over de Markeloseweg tot
Piet van het Witte Hoes, waar wij rechtsaf sloegen
langs de twee leeuwen en het fietsenrek.
Nu was het nog slechts zaak op het rode licht af te
gaan en kwamen we vanzelf terecht bij het eind
punt, de blokhut van de padvinders, aan het
Bokkepad.
Hier moesten haverstro, uitgeblazen ei en af
geschrapte biet plus schillen worden ingeleverd.
Het bleek dat de groep Pongers de minste straf-
punten had en de eerste prijs verdiende. Groep
Schouten kreeg 9 strafpunten, groep Webbink 11,
groep Boonstra 14 en groep Bronsvoort 19.
Een tegenvaller voor groep Bronsvoort die de over
winning in de hand had gehad, maar zich had ver
laat door menselijke zwakheid.
De avond werd besloten met een heel gezellig
samenzijn in de blokhut waar de koffie en de kar
bonade zich goed liet smaken.
Hartelijk dank heren Eertink en Tijhof voor alle
moeite gedaan bij het organiseren van de tocht en
de dames, in het bijzonder mevrouw Eertink, voor
het braden van al die heerlijke koteletten!
Het gebeurt nog wel eens dat, wanneer iemand
van ziekte terugkomt, hij zonder meer aan zijn
werk gaat.
Voor de goede gang van zaken wijzen wij erop dat
het noodzakelijk is dat men bij terugkomst van
ziekte, zich altijd eerst even bij de baas meldt.
Gaarne hiervoor uw aandacht.
19
