m „Iej meant". Naast elkaar wonen en samen uit. kastanjes in volle bloei, dat alleen al was een waar kleurenfeest, zoals wij dat slechts in deze lentetijd kunnen zien. De tocht die wij maakten was verder dan andere jaren, mede door het feit dat het moeilijk is dichter in de buurt een gelegenheid te vinden waar wij met 300 man (vrouw) sterk kunnen zitten. Dit laatste is nog wel eens mogelijk maar wij willen graag niet alleen zitten, maar ook wat ruimte bij dat zitten hebben. En die ruimte vonden wij in Hotel-Café-Restau- rant „de Harmonie" in Didam. Hoe wij deze gelegenheid vonden is een verhaal op zichzelf. Wanneer wij een tocht gaan uit stippelen, hebben wij een richting in de gedach ten. In 's Heerenberg aangekomen verwees men ons naar Mijnheer Zus en Zo in Didam. Daar gearriveerd (in Didam) hing er een onheilspel lende lucht en een stilte voor de storm die zo plotseling kwam opzetten dat wij 't eerste het beste huis waar wij langs kwamen bijna binnen reden. De takken van de bomen zwiepten op de auto en ergens dichtbij viel een compleet raam van de eerste verdieping. We hadden een echte windhoos. Het was dus zaak onder dak te ko men. We reden de auto tot vlak voor een deur, zoals een politieauto vlak voor 't huis van Bewa ring stopt om z'n arrestanten uit te laden. En wie schetst onze verbazing dat wij, toen wij naar binnen stoven een gezellige zaal voor ons zagen die precies aan onze wens voldeed. Wij zijn niet verder op zoek gegaan naar Café Zus en Zo want dit was wat wij zochten en u heeft het er varen: beter en gezelliger kon het niet. De tocht naar dit plekje ging door een mooi deel van Gelderland. Over Markelo naar Laren, Lochem, Barchem, Ruurlo, Zelhem, Doetinchem - met even een misser van de kopgroep die ge ruisloos opgelost kon worden - naar Zeddam en Didam. Wij hoorden de verzuchting slaken: „hè daar zou ik morgen zo weer heen willen". Wij ook! Didam had nog een ander voordeel, de win kels waren daar - net als bij ons - ook op dinsdag middag gesloten. Men kon dus eenvoudig geen geld uitgeven, hoewel wij toch iemand zagen met 2 grote pakken. Slimmers hoor, zij zijn vast „achterumhèn" gegaan! De bediening van de fam. Driessen was aller plezierigst en de borrelglazen werden niet karig gevuld. Onze heer Ligtenberg kon dit glazen vullen des avonds nog eens dunnetjes over doen met de fles geestrijk vocht die hem ter gelegenheid van zijn 70e verjaardag werd aangeboden. Nog een geluk dat onze jarige geen geheelonthouder bleek te zijn! Na een paar uur gezellig samenzijn moesten we echter weer opstappen en daar ging het weer verder, vriendelijk uitgewuifd door de heer Driessen Sr. Tot ziens, zullen we maar zeggen! Van Didam gingen wij richting Doesburg, naar Wehl, Laagkeppel, Hummelo, Hengelo (Gld.), Vorden, Lochem, Markelo richting Parkgebouw. 9

Erfgoed Rijssen-Holten

Het Anker | 1967 | | pagina 11