Opera Forum in tiet
nieuwe seizoen
Het nieuwe operaseizoen wordt met „Cosi fan
tutte" ingeluid. En zonder overdrijving mogen
wij wel zeggen, dat dit inluiden de sprankeling
en lichtvoetigheid heeft van een carillon. Aan het
einde van ieder tijdperk drukt de verveling een
stempel op de levens die er zich in bevinden. Als
Ferrando en Guglielmo, de beide verloofden van
Dorabella en Fiordiligi, schijnbaar moeten ver
trekken om aan een veldslag deel te nemen en
hun geliefden alleen te laten, vallen deze Napo-
litaanse lieftalligen aan een afschuwelijke verve
ling ten prooi. Het is deze verveling (geen voor
opgezette ontrouw) die hen drijft in de armen van
hun verklede minnaars. Don Alfonso, vriend van
allen die door levenservaring filosoof geworden
zijn, heeft een spel bedacht om zijn vrienden te
leren, dat men nooit zijn ziel en zaligheid moet
inzetten op de trouw van een vrouw omdat die
nu eenmaal is, zoals ze allemaal zijn: „Cosi fan
tutte". Als een modern regisseur die zijn vak in
alle voortreffelijkheid verstaat, maakt hij toneel
op het toneel, daarbij geholpen door het kamer
meisje der dames, de intelligente Despina. Het
spel wordt zelfs zover doorgedreven, dat de eeu
wig trouwen hun verloofden vergeten en in het
huwelijk treden met hun, natuurlijk verwisselde,
verloofden. Dit nimmer vertragende werk kreeg
van zijn geniale maker alles mee wat er in bijna
twee eeuwen operacultuur was ontwikkeld. Het
is een aaneenschakeling van de prachtigste aria's,
duetten en ensembles welke het vast opera-reper
toire kent. Mozart is een Forum-traditie! Een tra
ditie die het met deze nieuwe enscenering met
luchtige rococo-kostuums en atmosfeerrijke decors
zal voortzetten.
Wanneer wij nu spreken van traditie denken wij
direct aan Wagner en diens „Die Meistersinger
von Nümberg", omdat dit het derde werk is dat
wij in drie jaar tijd na „Der fliegende Hollander"
en „Tannhauser" van deze meester brengen. De
confrontatie met deze opera zal een onvergetelijke
indruk bij u achterlaten. Wij willen hier in de
eerste plaats niet spreken van eigen presentatie
en evenmin prestatie en de durf een dergelijk
groot meesterwerk te brengen. Maar deze Hand-
lung in drei Aufzüge, die als „De Meesterzingers
van Neurenberg" in het Nederlands haar pre
mière beleefde op 12 oktober 1900 met de legen
darisch geworden Jos. Orelio als Sachs, verdient
de aandacht, welke men aan elk cultureel bolwerk
verplicht is te schenken. Aan dit werk, dat Forum
in de oorspronkelijke taal, het Duits dus, brengt,
zullen een keur van bekende en nieuw verworven
kunstenaars medewerken. Forum wil met deze
enscenering aantonen, wat het na meer dan tien
jaar intensief teamwork vermag te brengen. De
cors en costuums werden door Alfred Siercke,
een naam van internationale betekenis, ontwor
pen, terwijl de regie van Oskar Walleek zal zijn,
een naam die geen verdere toelichting behoeft.'
Gustav Fiilleborn zal zijn grote voorliefde voor
Wagner tonen en in die zin de voetsporen druk
ken van wijlen Paul Pella.
Met „II barbiere di Siviglia" zetten wij ons reper
toire voort. Dit werk is de speelste speelopera,
die ooit werd geschreven. „De zwaan van Pesaro"
zoals Rossini werd genoemd, schreef het in der
tien dagen tijds! In deze opera pur sang, waarin
de ene beroemd geworden melodie de andere
verdringt, zult u kunnen genieten van al die
buffoneske elementen die kenmerkend zijn voor
de stijl welke Rossini als geen ander beheerste.
Op 5 februari 1816 dirigeerde de jeugdige 24-
jarige maestro zelf de première. Was hij toch
thuis gebleven! Het werd een catastrofe. De
ouverture ging onder het algemeen tumult van
het publiek volledig ten onder. En hoewel de
jonge held als een veldheer voor zijn lessenaar
bleef staan, kon hij niet verhinderen, dat boven
hem op de Bühne die dingen gebeurde die elke
theaterman als een nachtmerrie bekend zijn. Door'
een slecht gestemde gitaar ging de serenade van
Almaviva volledig de mist in. De opkomst van de
intrigant Basilio was meteen zijn afgang, want hij
viel languit op het toneel en zong bloedend en
huilend zijn reusachtige aria.
De finale van de eerste acte werd een volledige
chaos omdat een plotseling wild geworden kater
de solisten bedreigde. Begeleid door gestamp, ge
schreeuw en geraas onder een regen van het al-
leroverrijpste fruit, haastte Rossini zich na de laat
ste maten van zijn werk naar huis. Bij de tweede
opvoering bleef de grootste luiaard, die de opera
geschiedenis kent, in bed. Maar hij had zich ver
gist. Deze keer greep zijn muziek het publiek
zozeer aan, dat het riep om de maker ervan. Men
12
